Werk & Studie
alle pijlers
Al 27 en geen carriere: normaal of niet?
zaterdag 12 mei 2007 om 21:09
Het moet er even uit: is het normaal om op mijn leeftijd geen echte carriere te hebben? Ik ben op mijn 21ste afgestudeerd, heb 2 jaar gewerkt, daarna werk kwijtgeraakt door besparingen en een half jaartje rondgereisd omdat ik dat altijd al had willen doen en er toen ook de tijd en het geld voor had. Daarna weer 2 jaar gewerkt en nu woon ik alweer 6 maanden in het buitenland, bij mijn vriend. Momenteel werk ik niet, wil me liever eerst op de taal hier focussen en daarna werk zoeken...
Van mijn vrienden thuis hoor ik altijd hoe leuk ze het voor me vinden, hoe ze ook wel willen reizen en 'een half jaartje vakantie' willen (wat het dus niet is, cursus is best pittig!), maar aan de andere kant zie ik hen al 6, 7 jaar aan het werk, met een goede baan, hoog salaris en al wat er bij komt kijken. Ik ben gelukkig met mijn leven, maar af en toe komt de twijfel omhoog over hoe het zou kunnen zijn (en vooral dan een eigen huis hebben ipv een gehuurd flatje).
Zijn er nog meiden die dit meemaken? Hoe ga je met die gevoelens om?
Groetjes,
Emma
Van mijn vrienden thuis hoor ik altijd hoe leuk ze het voor me vinden, hoe ze ook wel willen reizen en 'een half jaartje vakantie' willen (wat het dus niet is, cursus is best pittig!), maar aan de andere kant zie ik hen al 6, 7 jaar aan het werk, met een goede baan, hoog salaris en al wat er bij komt kijken. Ik ben gelukkig met mijn leven, maar af en toe komt de twijfel omhoog over hoe het zou kunnen zijn (en vooral dan een eigen huis hebben ipv een gehuurd flatje).
Zijn er nog meiden die dit meemaken? Hoe ga je met die gevoelens om?
Groetjes,
Emma
zaterdag 12 mei 2007 om 21:36
Er zullen toch zeker ook voordelen voor je aan zitten, anders had je eea vast anders aangepakt, toch?
Ik kan je er niet in raden, ben precies contra...
De boeiendste vrouw die ik wel afgelopen jaar ben tegengekomen, was een vrouw die ooit met haar man was meegereisd naar het buitenland: nooit een "eigen carriere" gehad. Twee kinderen opgevoed, van alles en nog wat gedaan om daar 'in den vreemde' te werken, vooral om zich te vermaken.. met een enorme levenlust en levenswijsheid. Het zegt niet altijd iets... maar kan me je gevoel wel voorstellen.
Ik kan je er niet in raden, ben precies contra...
De boeiendste vrouw die ik wel afgelopen jaar ben tegengekomen, was een vrouw die ooit met haar man was meegereisd naar het buitenland: nooit een "eigen carriere" gehad. Twee kinderen opgevoed, van alles en nog wat gedaan om daar 'in den vreemde' te werken, vooral om zich te vermaken.. met een enorme levenlust en levenswijsheid. Het zegt niet altijd iets... maar kan me je gevoel wel voorstellen.
Computer says nooooo
zaterdag 12 mei 2007 om 23:21
Hai Emma1979,
pfff, alsof ik mijn eigen verhaal lees, en dan nog erger. Ik MOET nl nog afstuderen! Door verkeerde studiekeuzes en andere gebeurtenissen heb ik pas op 'latere' leeftijd de studie gevonden die ik wilde doen. Mn afstuderen zit er dan wel aan te komen, maar ik voel me ook wel eens 'mislukt'.
Raar eigenlijk, heb naast mn studie gereist en veel gewerkt. Heb veel meer meegemaakt dan wanneer ik gelijk op kantoor had gezeten, maar toch voel ik me 'oud', alsof ik de bus heb gemist. Tja, naar gevoel soms.
Aan de andere kant, als ik mn vriendinnen hoor die wel direct voor de klas zijn gegaan (met die opleiding ben ik dus gestopt), voel ik me heel opgelucht dat ik ben gestopt en dat ik iets anders ben gaan doen waar ik me wel fijn bij voel. En ook al zal ik goed moeten zoeken om een baan te vinden, ik ben blij dat ik niet hoef les te geven en elk jaar hetzelfde programma moet afwerken.
Jouw levensverhaal klinkt prima. Afstuderen, werken, reizen, in een ander land wonen (welk, trouwens?) en heel veel levenservaring opdoen. Leuk hoor! Geniet er maar lekker van, je kunt altijd nog een carriere opbouwen. Toch snap ik je gevoel over je huurhuis wel. Het lijkt me zo fijn om later iets te hebben dat echt van mij is!
pfff, alsof ik mijn eigen verhaal lees, en dan nog erger. Ik MOET nl nog afstuderen! Door verkeerde studiekeuzes en andere gebeurtenissen heb ik pas op 'latere' leeftijd de studie gevonden die ik wilde doen. Mn afstuderen zit er dan wel aan te komen, maar ik voel me ook wel eens 'mislukt'.
Raar eigenlijk, heb naast mn studie gereist en veel gewerkt. Heb veel meer meegemaakt dan wanneer ik gelijk op kantoor had gezeten, maar toch voel ik me 'oud', alsof ik de bus heb gemist. Tja, naar gevoel soms.
Aan de andere kant, als ik mn vriendinnen hoor die wel direct voor de klas zijn gegaan (met die opleiding ben ik dus gestopt), voel ik me heel opgelucht dat ik ben gestopt en dat ik iets anders ben gaan doen waar ik me wel fijn bij voel. En ook al zal ik goed moeten zoeken om een baan te vinden, ik ben blij dat ik niet hoef les te geven en elk jaar hetzelfde programma moet afwerken.
Jouw levensverhaal klinkt prima. Afstuderen, werken, reizen, in een ander land wonen (welk, trouwens?) en heel veel levenservaring opdoen. Leuk hoor! Geniet er maar lekker van, je kunt altijd nog een carriere opbouwen. Toch snap ik je gevoel over je huurhuis wel. Het lijkt me zo fijn om later iets te hebben dat echt van mij is!
zaterdag 12 mei 2007 om 23:47
ik was op mijn 28e (ben ik nu nog steeds) mijn toch wel snel gegroeide carriere zat. veel uren maken, weinig respect van leidinggevende etc, maar wel salaris, verantwoordelijkheden, sturing geven aan een team etc etc
ik ben van het bedrijfsleven naar de overheid gestapt, ik kan nog 40 jaar carriere maken!
ik ben van het bedrijfsleven naar de overheid gestapt, ik kan nog 40 jaar carriere maken!
zondag 13 mei 2007 om 10:29
Vooral doen waar je gelukkig van wordt! Wat later komt, dat komt later wel!
Misschien is het in de maatschappij wel zo dat het 'normaal' is als je een bepaald traject volgt en uiteindelijk op een bepaalde leeftijd in een bepaald leven vastgegoten zit, maar daar moet je je als individu niets van aantrekken. Gewoon vooral doen waar je gelukkig van wordt.
En ik heb het idee dat hetgeen jij gedaan hebt in die jaren en wat je nu doet, dat dat jou ook heel gelukkig maakt, dus vooral blijven doen wat je doet!
Misschien is het in de maatschappij wel zo dat het 'normaal' is als je een bepaald traject volgt en uiteindelijk op een bepaalde leeftijd in een bepaald leven vastgegoten zit, maar daar moet je je als individu niets van aantrekken. Gewoon vooral doen waar je gelukkig van wordt.
En ik heb het idee dat hetgeen jij gedaan hebt in die jaren en wat je nu doet, dat dat jou ook heel gelukkig maakt, dus vooral blijven doen wat je doet!
zondag 13 mei 2007 om 13:21
Volgens mij is het pas 'verkeerd' als je alles alleen maar doet omdat anderen dat verwachten. En wat is precies een carriere? Moet je dan boven een bepaald salaris verdienen, moet je dan per se iets doen dat met je studie te maken heeft, moet je minimaal 60 uur in de week werken? Eerlijk gezegd heb ik best wel bewondering voor jou, als ik zo lees dat je gereisd hebt (hoeveel mensen willen dat maar durven stiekem niet?), en met je vriend mee bent gegaan naar het buitenland. Je daar staande leren houden is zeker niet niks (ook al denkt iedereen dat Denemarken 'net Nederland' is, valt dat vaak toch nog tegen, ik heb ervaring 
). Ik vind het kanp dat je die stap hebt durven nemen!
). Ik vind het kanp dat je die stap hebt durven nemen!
zondag 13 mei 2007 om 14:21
zondag 13 mei 2007 om 16:27
Dacht ik ook meteen, wat is dat precies, "carrière"? Vaak een duur woord voor een kantoorbaan, waar velen zich rond pakweg hun vijfendertigste opgebrand en afgestompt door voelen, en er dan de brui aan geven. Je bent toch nog jong, 28 of zo? Wie weet voel je pas op je veertigste de drang om "carrière" te maken.
zondag 13 mei 2007 om 20:48
Ik woon ook in het buitenland en ik laat ook alles even op me afkomen. Ik ben totaal geen carriere mens. Meer een nomad. Kan overal wel een baan vinden. Als de kwaliteit van het leven maar goed is. Mijn man maakt nu overigens wel carriere, dus als ik eens zonder baan kom te zitten is er gelukkig wel een financieel vangnet.
dinsdag 15 mei 2007 om 20:20
Ik heb een carriere.... wat is dat dan eigenlijk? Voor mij is dat dat ik mezelf aan het ontwikkelen ben en mezelf uitdaagen. Ik probeer mijlpalen te halen in een baan waar ik een bijdrage lever aan de maatschappij. Ik vind dat prettig. Daarnaast geeft het mij onafhankelijkheid en vrijheid. Maar ja, als ik de kans krijg om een gezinnetje te krijgen ga ik het liefst downsizen op mijn carriere. Omdat dan mijn prio´s ander liggen denk ik.
Vraag is nu: Wat wil jij? Waar wordt jij gelukkig van? Je bent nu jezelf aan het vergelijken met anderen, maar niemand is hetzelfde!
Probeer te achterhalen wie jij nu eigenlijk bent, waar word je gelukkig van, wat zou JIJ graag willen en waar zie jezelf bijvoorbeeld over 5 jaar? Misschien zit je al op de goede weg voor jezelf. En is het gewoon een andere route of levensstyle dan de anderen hebben.
Maak van je zoektocht iets leuks.
Vraag is nu: Wat wil jij? Waar wordt jij gelukkig van? Je bent nu jezelf aan het vergelijken met anderen, maar niemand is hetzelfde!
Probeer te achterhalen wie jij nu eigenlijk bent, waar word je gelukkig van, wat zou JIJ graag willen en waar zie jezelf bijvoorbeeld over 5 jaar? Misschien zit je al op de goede weg voor jezelf. En is het gewoon een andere route of levensstyle dan de anderen hebben.
Maak van je zoektocht iets leuks.
dinsdag 15 mei 2007 om 23:26
Dit herken ik ook. (ben 29).
Alhoewel ik mezelf er meestal van kan overtuigen dat het niet uitmaakt en dat ik de dingen op mijn tempo doe, komen er toch vaak van die gedachtes van: jeetje, misschien doe ik iets verkeerd...
Vaak komen die gedachtes op als ik mensen ontmoet die 25 zijn en dit en dat bereikt hebben. Op die geweldige functie zitten (die mij ook wel leuk lijkt, maar ja ik heb niet genoeg ervaring) In mijn ogen hebben die mensen al zoveel bereikt, terwijl ze ook nog 5 jaar jonger zijn dan mij...
Het heeft er ook mee te maken dat ik eerst ben gaan werken na de middelbare school en pas later een (deeltijd) studie ben gaan doen. Ik best veel werkervaring, maar niet veel werkervaring in de richting van mijn studie.
Wat ook lastig is, de studie die ik heb gedaan blijkt toch niet helemaal wat ik ervan heb verwacht. Vandaar dat ik dit najaar aan een nieuwe studie begin. Wanneer ik die af heb ben ik 34 (als alles mee zit) en moet ik dus weer wat gaan opbouwen in die richting.
Maar eigenlijk wil ik geloof werk hebben waar ik het naar mijn zin heb, de rest (cariere bv) is bijzaak.
Toch steekt het soms, die overijverige, ambitieuse carieretijgertjes van 25, met hun CV-tje wat lijkt op dat van een 45jarige..... (ok, misschien ben ik soms ook gewoon een beetje jaloers... terwijl ik toch niet met ze zou willen ruilen...
Alhoewel ik mezelf er meestal van kan overtuigen dat het niet uitmaakt en dat ik de dingen op mijn tempo doe, komen er toch vaak van die gedachtes van: jeetje, misschien doe ik iets verkeerd...
Vaak komen die gedachtes op als ik mensen ontmoet die 25 zijn en dit en dat bereikt hebben. Op die geweldige functie zitten (die mij ook wel leuk lijkt, maar ja ik heb niet genoeg ervaring) In mijn ogen hebben die mensen al zoveel bereikt, terwijl ze ook nog 5 jaar jonger zijn dan mij...
Het heeft er ook mee te maken dat ik eerst ben gaan werken na de middelbare school en pas later een (deeltijd) studie ben gaan doen. Ik best veel werkervaring, maar niet veel werkervaring in de richting van mijn studie.
Wat ook lastig is, de studie die ik heb gedaan blijkt toch niet helemaal wat ik ervan heb verwacht. Vandaar dat ik dit najaar aan een nieuwe studie begin. Wanneer ik die af heb ben ik 34 (als alles mee zit) en moet ik dus weer wat gaan opbouwen in die richting.
Maar eigenlijk wil ik geloof werk hebben waar ik het naar mijn zin heb, de rest (cariere bv) is bijzaak.
Toch steekt het soms, die overijverige, ambitieuse carieretijgertjes van 25, met hun CV-tje wat lijkt op dat van een 45jarige..... (ok, misschien ben ik soms ook gewoon een beetje jaloers... terwijl ik toch niet met ze zou willen ruilen...
woensdag 16 mei 2007 om 00:01
Ja, maar die mensen hebben dan weer niet de dingen gedaan die jij wel hebt gedaan. Je kunt het niet allebei doen. Iedereen moet op zijn manier dingen laten. En de vraag is dan, wat wil je laten en wat niet?
Er zijn mensen die bewust klein en goedkoop wonen, lekker verdienen maar wel vaak reizen maken. Of juist mensen die een groot huis hebben, tip top in orde maar die kopen iets minder vaak nieuwe kleding of rijden geen auto.
En mensen met echt veel geld moeten daar veel uren voor maken. Waardoor het gezinsleven weer niet optimaal is. Dus tja, waar kies je voor?
Ik kies voor de middenweg; ik werk vier dagen, dus een dag vrije tijd. Ik verdien best lekker, kan er prima van leven, maar kan niet zeggen dat ik een carriere heb. Werk is leuk, hou vrije tijd over en kan in die vrije tijd mijn geld uitgeven. Ga een redelijk gemiddeld huis kopen, klein autootje erbij en verder niks bijzonders, maar precies genoeg. Ik wil niet die dag extra werken, omdat ik geen heel groot huis hoef, en ook geen grote auto.
Er zijn mensen die bewust klein en goedkoop wonen, lekker verdienen maar wel vaak reizen maken. Of juist mensen die een groot huis hebben, tip top in orde maar die kopen iets minder vaak nieuwe kleding of rijden geen auto.
En mensen met echt veel geld moeten daar veel uren voor maken. Waardoor het gezinsleven weer niet optimaal is. Dus tja, waar kies je voor?
Ik kies voor de middenweg; ik werk vier dagen, dus een dag vrije tijd. Ik verdien best lekker, kan er prima van leven, maar kan niet zeggen dat ik een carriere heb. Werk is leuk, hou vrije tijd over en kan in die vrije tijd mijn geld uitgeven. Ga een redelijk gemiddeld huis kopen, klein autootje erbij en verder niks bijzonders, maar precies genoeg. Ik wil niet die dag extra werken, omdat ik geen heel groot huis hoef, en ook geen grote auto.
woensdag 16 mei 2007 om 00:04
Nog iets ter overweging;
ik ben 32, en als ik naar bijv collega's kijk, dan wonen ze in het huis wat ze mooi vinden, en hebben het goed voor elkaar. Ik niet, want woon nu nog in een lullig oud appartementje.
Maar als diezelfde collega's gaan scheiden, moeten ze ook inleveren (iets wat ik ook heb meegemaakt ).Waardoor ze toch weer overnieuw moeten beginnen met opbouwen van alles wat ze eerst hadden.
Alles is betrekkelijk, kijk naar wat je nu hebt! Situaties kunnen in een korte tijd enorm veranderen, voor iedereen. Positief en negatief.
ik ben 32, en als ik naar bijv collega's kijk, dan wonen ze in het huis wat ze mooi vinden, en hebben het goed voor elkaar. Ik niet, want woon nu nog in een lullig oud appartementje.
Maar als diezelfde collega's gaan scheiden, moeten ze ook inleveren (iets wat ik ook heb meegemaakt ).Waardoor ze toch weer overnieuw moeten beginnen met opbouwen van alles wat ze eerst hadden.
Alles is betrekkelijk, kijk naar wat je nu hebt! Situaties kunnen in een korte tijd enorm veranderen, voor iedereen. Positief en negatief.
woensdag 16 mei 2007 om 02:54
Ik ben waarschijnlijk zo iemand die al jong (ben 22) carriere heeft gemaakt en veel geld verdiend....bij is het alleen gewoon een kwestie van veel geluk geweest, heb namelijk helemaal geen goede opleiding ofzo. Ben 3 jaar werkzaam binnen bedrijf en een paar maanden geleden was er een interne vacature voor een hogere functie, daar heb ik op gesolliciteerd (eigenlijk alleen omdat mn teamleider vond dat ik er wel geschikt voor was...)en werd aangenomen, heb anderhalve maand interne opleiding gehad, en nu verdien ik dus op eens echt super veel (vind ik zelf, had helemaal niet verwacht dat het zo veel zou zijn...) maar het was dus nooit echt mijn droom ofzo, heb gewoon heel veel geluk gehad, en mag dus niet klagen.
Heb in de 3 jaar dat ik hier werk al wel 3 keer verplicht moeten verhuizen, dat was wel weer een nadeel. maar ik ben dan nu wel weer heel duidelijk tegen mn baas geweest dat als ze nog een keer verwachten dat ik ga verhuizen dat ik dan mn ontslag indien en lekker in de supermarkt of achter de lopende band ga werken ofzo (heb dat voor ik in dit bedrijf begon gedaan, en dat vond ik altijd super gezellig :D). Waar ik nu woon wil ik voorlopig blijven want hier ben ik gelukkig. en dat is trouwens ook gewoon een huur flatje hoor, en ik heb ook geen auto(zelfs geen fiets :D)...en al dat geld dat ik nu extra verdien zet ik lekker op een spaar rekening, want je weet immers maar nooit wat de toekomst brengt.
Voor mij is het belangrijkste dat ik gelukkig ben, belangrijker dan carriere dus, ik wil wel altijd blijven werken (maakt me niet uit wat voor werk) want hele dagen thuis zitten is nix voor mij, dan wordt ik gek.
Dus ik denk dat je je niet zo veel zorgen hoeft te maken hoor, carriere of niet, als je maar gelukkig bent
Heb in de 3 jaar dat ik hier werk al wel 3 keer verplicht moeten verhuizen, dat was wel weer een nadeel. maar ik ben dan nu wel weer heel duidelijk tegen mn baas geweest dat als ze nog een keer verwachten dat ik ga verhuizen dat ik dan mn ontslag indien en lekker in de supermarkt of achter de lopende band ga werken ofzo (heb dat voor ik in dit bedrijf begon gedaan, en dat vond ik altijd super gezellig :D). Waar ik nu woon wil ik voorlopig blijven want hier ben ik gelukkig. en dat is trouwens ook gewoon een huur flatje hoor, en ik heb ook geen auto(zelfs geen fiets :D)...en al dat geld dat ik nu extra verdien zet ik lekker op een spaar rekening, want je weet immers maar nooit wat de toekomst brengt.
Voor mij is het belangrijkste dat ik gelukkig ben, belangrijker dan carriere dus, ik wil wel altijd blijven werken (maakt me niet uit wat voor werk) want hele dagen thuis zitten is nix voor mij, dan wordt ik gek.
Dus ik denk dat je je niet zo veel zorgen hoeft te maken hoor, carriere of niet, als je maar gelukkig bent
donderdag 17 mei 2007 om 15:33
Ik ben al 37 en heb nog steeds geen carriere, laat staan een eigen huis :$.
Ik ben een echte zigeuner die elke 2 jaar naar een andere plaats/land verhuisd en tja, dan kun je niet echt een carriere opbouwen.
Intussen snakken manlief en ik wel echt naar een beetje vastigheid en hopen we binnen niet al te lange tijd (binnen 2 jaar) toch ergens voor vast te settlen.
27 is nog hartstikke jong en wat mij betreft kun je op elke leeftijd nog carriere maken. Die man wat McDonald's opgericht heeft (weet z'n naam effe niet) is ook pas op zijn 54ste of zo met McDonald's begonnen.
Alle tijd van de wereld joh!
Ik ben een echte zigeuner die elke 2 jaar naar een andere plaats/land verhuisd en tja, dan kun je niet echt een carriere opbouwen.
Intussen snakken manlief en ik wel echt naar een beetje vastigheid en hopen we binnen niet al te lange tijd (binnen 2 jaar) toch ergens voor vast te settlen.
27 is nog hartstikke jong en wat mij betreft kun je op elke leeftijd nog carriere maken. Die man wat McDonald's opgericht heeft (weet z'n naam effe niet) is ook pas op zijn 54ste of zo met McDonald's begonnen.
Alle tijd van de wereld joh!
