Werk & Studie
alle pijlers
Baan bijna kwijt?
dinsdag 7 juli 2009 om 10:06
Hoi allen,
Sinds een paar jaar werk ik bij een piepkleine, maar geweldige welzijnsorganisatie, waar ik het naar mijn zin heb en ik nog veel wil leren.
Nu zit de organisatie in zwaar weer: het geld is op en het is maar de vraag of er snel geld binnen komt. De eerste ontslagen zijn gevallen en een tweede ronde dreigt; daar zou ik met mijn tijdelijke contract zeer goed bij kunnen horen.
Je begrijpt dat dit voor heel veel onrust zorgt; binnen de organisatie, maar ook bij mijzelf. Ik word er erg verdrietig van dat ik eindelijk een droombaan heb en dat ik deze dadelijk kwijt ben. Ik maak me niet heel veel zorgen over geld (heb weinig lasten), maar voel me erg machteloos en weet niet of er iets te doen is waardoor ik mijn baan kan behouden. Ik zit voornamelijk op uitvoerend niveau, maar omdat de organisatie klein is, werk ik vaak met leidinggevenden en directeur samen en denk en schrijf mee op beleidsniveau. Ik probeer mensen te confronteren, motiveren en biedt mijn hulp constant aan, maar heb het gevoel alsof de leidinggevenden de moed al hebben verloren en de directeur doet juist erg optimistisch, maar ergens merkt iedereen dat ook die wel een beetje in paniek raakt. Andere medewerkers lijken ook de moed te hebben verloren of steken hun kop in het zand en gaan door waar ze altijd mee bezig zijn.
Is er iets wat ik kan doen? Of moet ik het onvermijdelijke accepteren? Wie heeft advies of zit in een soortgelijke situatie?
Sinds een paar jaar werk ik bij een piepkleine, maar geweldige welzijnsorganisatie, waar ik het naar mijn zin heb en ik nog veel wil leren.
Nu zit de organisatie in zwaar weer: het geld is op en het is maar de vraag of er snel geld binnen komt. De eerste ontslagen zijn gevallen en een tweede ronde dreigt; daar zou ik met mijn tijdelijke contract zeer goed bij kunnen horen.
Je begrijpt dat dit voor heel veel onrust zorgt; binnen de organisatie, maar ook bij mijzelf. Ik word er erg verdrietig van dat ik eindelijk een droombaan heb en dat ik deze dadelijk kwijt ben. Ik maak me niet heel veel zorgen over geld (heb weinig lasten), maar voel me erg machteloos en weet niet of er iets te doen is waardoor ik mijn baan kan behouden. Ik zit voornamelijk op uitvoerend niveau, maar omdat de organisatie klein is, werk ik vaak met leidinggevenden en directeur samen en denk en schrijf mee op beleidsniveau. Ik probeer mensen te confronteren, motiveren en biedt mijn hulp constant aan, maar heb het gevoel alsof de leidinggevenden de moed al hebben verloren en de directeur doet juist erg optimistisch, maar ergens merkt iedereen dat ook die wel een beetje in paniek raakt. Andere medewerkers lijken ook de moed te hebben verloren of steken hun kop in het zand en gaan door waar ze altijd mee bezig zijn.
Is er iets wat ik kan doen? Of moet ik het onvermijdelijke accepteren? Wie heeft advies of zit in een soortgelijke situatie?
dinsdag 7 juli 2009 om 10:17
Gewoon je werk zo goed mogelijk blijven doen en vervolgens afwachten. Je kán niet meer doen. Je schrijft dat je op uitvoerend niveau werkzaam bent, het al dan niet ontslaan van mensen ivm de economische positie van de organisatie is iets beleidsmatig, daar kan je verder niet veel mee behalve geduld hebben.
Zo gaat het in de commerciele wereld maar ook in de welzijnshoek.
Misschien raak je je baan kwijt, misschien ook niet. Hoe jammer het ook zou zijn om een toffe baan kwijt te raken, iedere dag dat je er hebt gewerkt heb je ervaring opgedaan, dingen geleerd en ergens aan bijgedragen.
Steek je energie niet in zaken als:
Quote:
maar heb het gevoel alsof de leidinggevenden de moed al hebben verloren en de directeur doet juist erg optimistisch, maar ergens merkt iedereen dat ook die wel een beetje in paniek raakt. Andere medewerkers lijken ook de moed te hebben verloren of steken hun kop in het zand en gaan door waar ze altijd mee bezig zijn.
Dat zijn enkel subjectieve interpretaties en doorgaan waar je mee bezig bent is niet meer dan logisch. Daar worden de mensen nog gewoon voor betaald. Ga niet zitten speculeren, vraag desnoods om duidelijkheid bij je directeur/bestuur.
En ga je alvast orienteren op de arbeidsmarkt, kan geen kwaad. Zo weet je wat er te koop is in jouw vakgebied op dit moment.
Zo gaat het in de commerciele wereld maar ook in de welzijnshoek.
Misschien raak je je baan kwijt, misschien ook niet. Hoe jammer het ook zou zijn om een toffe baan kwijt te raken, iedere dag dat je er hebt gewerkt heb je ervaring opgedaan, dingen geleerd en ergens aan bijgedragen.
Steek je energie niet in zaken als:
Quote:
maar heb het gevoel alsof de leidinggevenden de moed al hebben verloren en de directeur doet juist erg optimistisch, maar ergens merkt iedereen dat ook die wel een beetje in paniek raakt. Andere medewerkers lijken ook de moed te hebben verloren of steken hun kop in het zand en gaan door waar ze altijd mee bezig zijn.
Dat zijn enkel subjectieve interpretaties en doorgaan waar je mee bezig bent is niet meer dan logisch. Daar worden de mensen nog gewoon voor betaald. Ga niet zitten speculeren, vraag desnoods om duidelijkheid bij je directeur/bestuur.
En ga je alvast orienteren op de arbeidsmarkt, kan geen kwaad. Zo weet je wat er te koop is in jouw vakgebied op dit moment.
dinsdag 7 juli 2009 om 11:57
Ook ik zit in de zelfde situatie. Zoals het nu gaat kunnen ze helaas mijn contract niet verlengen. Mijn contract loopt af op 1 december en we hebben tegen elkaar gezegd dat we half september om de tafel gaan om te kijken wat er gaat gebeuren. Niet leuk aangezien de werkgelegenheid niet super is op het moment.
dinsdag 7 juli 2009 om 18:13
Ha allen,
Bedankt voor jullie reacties.
Mips, je hebt wijze woorden. Het zijn inderdaad mijn interpretaties en doorwerken is ergens ook logisch. Anderszijds staat het bestaan van de hele organisatie op het spel (als er niet snel financiering komt, is het binnen een half jaar over en uit voor de organisatie), daar moeten we toch iets mee doen?
Ook is bij ons de scheiding uitvoerend en beleid niet zo duidelijk, lees regelmatig mee met subsidieaanvragen en wil nu zo graag meedenken, alleen heb ik het gevoel dat ik een van de weinigen ben die ervoor wil vechten: leidinggevenden reageren met: ik heb het al zo vaak geprobeerd, het werkt toch niet etc..
Overigens weet ik al dat ze me graag willen houden, maar dat dat dus echt afhangt van financiering.
Pinksterbloempje en Sharry: we zijn dus lotgenoten. Jammer om te horen dat meer mensen in deze onzekerheid zitten. Hoe gaan jullie er mee om? Hoe is de sfeer op jullie werk?
Bedankt voor jullie reacties.
Mips, je hebt wijze woorden. Het zijn inderdaad mijn interpretaties en doorwerken is ergens ook logisch. Anderszijds staat het bestaan van de hele organisatie op het spel (als er niet snel financiering komt, is het binnen een half jaar over en uit voor de organisatie), daar moeten we toch iets mee doen?
Ook is bij ons de scheiding uitvoerend en beleid niet zo duidelijk, lees regelmatig mee met subsidieaanvragen en wil nu zo graag meedenken, alleen heb ik het gevoel dat ik een van de weinigen ben die ervoor wil vechten: leidinggevenden reageren met: ik heb het al zo vaak geprobeerd, het werkt toch niet etc..
Overigens weet ik al dat ze me graag willen houden, maar dat dat dus echt afhangt van financiering.
Pinksterbloempje en Sharry: we zijn dus lotgenoten. Jammer om te horen dat meer mensen in deze onzekerheid zitten. Hoe gaan jullie er mee om? Hoe is de sfeer op jullie werk?
dinsdag 7 juli 2009 om 20:43
quote:Karel82 schreef op 07 juli 2009 @ 18:13:
Ha allen,
Bedankt voor jullie reacties.
Mips, je hebt wijze woorden. Het zijn inderdaad mijn interpretaties en doorwerken is ergens ook logisch. Anderszijds staat het bestaan van de hele organisatie op het spel (als er niet snel financiering komt, is het binnen een half jaar over en uit voor de organisatie), daar moeten we toch iets mee doen?
Ook is bij ons de scheiding uitvoerend en beleid niet zo duidelijk, lees regelmatig mee met subsidieaanvragen en wil nu zo graag meedenken, alleen heb ik het gevoel dat ik een van de weinigen ben die ervoor wil vechten: leidinggevenden reageren met: ik heb het al zo vaak geprobeerd, het werkt toch niet etc..
Overigens weet ik al dat ze me graag willen houden, maar dat dat dus echt afhangt van financiering.
In dergelijke omstandigheden kun je beter afstand nemen dan je steeds meer te binden. Een bedrijf, hoe leuk misschien ook, is een zakelijke onderneming en die kunnen nou eenmaal failliet gaan. Als het economisch tij tegen zit en het management de moed heeft opgegeven is die kans zelfs meer dan denkbeeldig. Aan jou nu de schone taak om te zorgen dat je straks in een andere baan verder kunt. Het is niet aan jou om in je eentje het bedrijf van de ondergang te redden.
Ha allen,
Bedankt voor jullie reacties.
Mips, je hebt wijze woorden. Het zijn inderdaad mijn interpretaties en doorwerken is ergens ook logisch. Anderszijds staat het bestaan van de hele organisatie op het spel (als er niet snel financiering komt, is het binnen een half jaar over en uit voor de organisatie), daar moeten we toch iets mee doen?
Ook is bij ons de scheiding uitvoerend en beleid niet zo duidelijk, lees regelmatig mee met subsidieaanvragen en wil nu zo graag meedenken, alleen heb ik het gevoel dat ik een van de weinigen ben die ervoor wil vechten: leidinggevenden reageren met: ik heb het al zo vaak geprobeerd, het werkt toch niet etc..
Overigens weet ik al dat ze me graag willen houden, maar dat dat dus echt afhangt van financiering.
In dergelijke omstandigheden kun je beter afstand nemen dan je steeds meer te binden. Een bedrijf, hoe leuk misschien ook, is een zakelijke onderneming en die kunnen nou eenmaal failliet gaan. Als het economisch tij tegen zit en het management de moed heeft opgegeven is die kans zelfs meer dan denkbeeldig. Aan jou nu de schone taak om te zorgen dat je straks in een andere baan verder kunt. Het is niet aan jou om in je eentje het bedrijf van de ondergang te redden.
woensdag 8 juli 2009 om 16:54
De sfeer bij ons op het werk is wel goed, we proberen ons best te doen. Ik zie wel of ik kan blijven of niet.
Kreeg alleen van mijn baas te horen dat de werksfeer wel beter moet, hij zei tegen mij ik bel je vanavond wel even en ik zeg tegen hem dat ik ging sporten. Hij vind dus dat ik s' avonds ook maar klaar moet staan. Nou sorry maar ik werk 40 uur en ga voldoende na netwerkbijeenkomsten en vind niet dat ik in de avonden die ik wil sporten verplicht bereikbaar moet zijn voor het bedrijf.
Dus zodra het slecht gaat moet je alles op alles zetten om maar bereikbaar te zijn.
Kreeg alleen van mijn baas te horen dat de werksfeer wel beter moet, hij zei tegen mij ik bel je vanavond wel even en ik zeg tegen hem dat ik ging sporten. Hij vind dus dat ik s' avonds ook maar klaar moet staan. Nou sorry maar ik werk 40 uur en ga voldoende na netwerkbijeenkomsten en vind niet dat ik in de avonden die ik wil sporten verplicht bereikbaar moet zijn voor het bedrijf.
Dus zodra het slecht gaat moet je alles op alles zetten om maar bereikbaar te zijn.
woensdag 8 juli 2009 om 17:02
Tja, als het bedrijf verder moet bezuinigen, lig je er met je tijdelijke contract toch echt uit. Hoe goed je je best ook doet en hoe betrokken je ook bent. Uit bedrijfseconomisch oogpunt is dit de meest makkelijke oplossing. Geen wachtgeld, geen ontslagvergoeding, etc.
Wat je kunt doen is proberen eens een gesprek aan te gaan met de gemeente die jullie subsidieert om er achter te komen welke mogelijkheden er zijn voor projectfinanciering. Veel welzijnsorganisaties maken daar gebruik van als tijdelijke geldstroom. Maar ik denk dat de directie best al zijn creativiteit heeft gebruikt om te bedenken hoe er meer geld binnen kan komen. Of niet? Als je zo dicht bij de directie zit, dan kun je wellicht daar eens gaan praten over de mogelijkheden die jij nog ziet voor het binnenhalen van middelen.
Het lijkt me verstandig als je ook eens gaat rondkijken naar andere bedrijven waar je zou willen werken. Het welzijn staat onder druk, maar gemeenten zoeken nu heel veel SPW'ers voor het vervullen van functies bij het uitkeringsloket. Ook beleidsmedewerkers worden nog steeds gezocht (tenminste hier). Een overstap naar een andere functie kan ook betekenen dat je kunt ontdekken of iets anders je ook ligt.
Wat je kunt doen is proberen eens een gesprek aan te gaan met de gemeente die jullie subsidieert om er achter te komen welke mogelijkheden er zijn voor projectfinanciering. Veel welzijnsorganisaties maken daar gebruik van als tijdelijke geldstroom. Maar ik denk dat de directie best al zijn creativiteit heeft gebruikt om te bedenken hoe er meer geld binnen kan komen. Of niet? Als je zo dicht bij de directie zit, dan kun je wellicht daar eens gaan praten over de mogelijkheden die jij nog ziet voor het binnenhalen van middelen.
Het lijkt me verstandig als je ook eens gaat rondkijken naar andere bedrijven waar je zou willen werken. Het welzijn staat onder druk, maar gemeenten zoeken nu heel veel SPW'ers voor het vervullen van functies bij het uitkeringsloket. Ook beleidsmedewerkers worden nog steeds gezocht (tenminste hier). Een overstap naar een andere functie kan ook betekenen dat je kunt ontdekken of iets anders je ook ligt.
