Balen van je baan maar vastgeroest zitten...

Pff, wat maak ik het mezelf toch allemaal weer gemakkelijk... Ik ben de afgelopen weken niets anders aan doen als aan het malen en piekeren... Ik wil het toch allemaal even van mezelf afschrijven dus bij deze;



Ik werk inmiddels haast 6 jaar als intercedente bij een klein bureautje. Opzich heb ik het er altijd aardig naar mijn zin gehad, ik heb een hele leuke collega en veel vrijheid. Wij runnen de toko hier zo'n beetje samen en dat werkt best prettig. Helaas kent mijn baan ook minder leuke kanten, zo heb ik (extreem) veel te maken met agressie van bezoekers. Zo erg dat wij al meerdere malen de politie hebben moeten inschakelen. Uitgescholden worden of bedreigingen zijn me iig niet vreemd.



Daarnaast is het zo dat mijn baas zich nou niet echt opstelt als een fijn persoon om voor te werken.... Hij is vrijwel nooit en als hij er is wordt er praktisch alleen maar gesproken over meer omzet draaien. Natuurlijk is hij daar ''baas'' voor maar helaas staat er ook maar weinig tegenover. Salarisverhogingen vallen niet te bespreken evenals cao bepalingen waar ik eigenlijk wel recht op zou hebben. Echt interesse in zijn zaak of de ideeën van de medewerkers is er niet.



Nu heb ik dit alles altijd maar voor lief genomen omdat het werk me wel bevalt en ik het erg leuk heb met mijn collega. Daarnaast zit ook gewoon vastgeroest, het idee om ergens anders te gaan werken maakt me al zenuwachtig. Mijn collega is echter zwanger en gaat over een aantal maanden met verlof. Hierna zal zij 2 a max. 3 dagen per week werken wat inhoud dat ik tijdens haar verlof en de overige 2 a 3 dagen per week alleen kom te zitten. Ik vind dit zelf niet verantwoord, met de mensen die hier over de vloer komen voel ik me echt niet prettig in mijn eentje. Daarnaast ben ik bang dat ik in drukke periodes het werk gewoon niet aankan, daarvoor zijn sommige dingen gewoon net even te hectisch. Een extra kracht aannemen lijkt op het moment geen optie voor mijn baas.



Kortom, tijd om op zoek te gaan naar een andere baan. Inmiddels heb ik al meerdere aanbiedingen gehad van div. bureaus. Super natuurlijk, was het niet dat ik ontzettend onzeker ben... Ik heb momenteel bv. niet te maken met concrete targets. Acquisitie plegen is niet mijn sterkste kant, ik heb het nooit echt goed geleerd en daarnaast hebben we ook praktisch geen middelen om het goed uit te voeren. (er kan weinig en er is nergens budget voor) Kortom, ik ben onwijs bang om straks gigantisch op mijn bek te gaan....



Mensen om me heen zeggen dat het vast enorm mee gaat vallen. Wennen moet iedereen en daarnaast zullen de grote bureaus toch vast een ''plan van aanpak'' hebben of iig een leidraad hebben wat betreft de acquisitie. Toch ben ik er niet gerust op.... Ik ben momenteel behoorlijk gestrest en zenuwachtig voor mijn aanstaande sollicitaties... Ik weet eigenlijk ook allemaal niet wat ik me de situatie aan moet... Daarnaast loop ik met een behoorlijk schuldgevoel, als ik weg ga en mijn collega gaat met verlof dan weet ik niet of het wel zo best af gaat lopen met het bureau...



Om een lang verhaal kort te maken, ik weet het allemaal even niet meer... Herkent iemand dit gevoel en/of heeft iemand misschien een goed advies voor mij?

Bedankt voor de reacties!



Inmiddels ben ik enkele dagen verder en heb ik mijn cv op het internet gezet. Ik krijg enorm veel reacties en heb ook al enkele gesprekken gepland staan. Ik vind het allemaal wel erg spannend maar probeer het gewoon over me heen te laten komen....



Hier op mijn werk weten ze overigens nog helemaal niets... Dat wil ik uiteraard ook graag zo laten. Pfff, als het echt puntje bij paaltje komt zal ik het allemaal nog heel lastig vinden ben ik bang...