Werk & Studie
alle pijlers
Beide een drukke baan en kinderwens
dinsdag 17 juni 2008 om 15:56
Hallo,
Mijn man en ik zijn beide met ons promotie onderzoek bezig, dus beide een drukke baan. Alleen zouden we ook graag binnen niet al te lange termijn aan kinderen willen beginnen. Geen van ons beide wil zijn promotie opgeven en full time thuis ziten. Gelukkig is ons werk wel zo flexibel dat we onze eigen tijd kunnen indelen en bijvoorbeeld 4x 9uur kunnen werken, deels thuis of zelfs in het weekend als dat moet. Toch vraag ik me soms af wat ik me op de hals haal en of ik met een drukke baan wel een goede moeder kan zijn.
Wie heeft er ervaring met kinderen en een drukke baan?
Mijn man en ik zijn beide met ons promotie onderzoek bezig, dus beide een drukke baan. Alleen zouden we ook graag binnen niet al te lange termijn aan kinderen willen beginnen. Geen van ons beide wil zijn promotie opgeven en full time thuis ziten. Gelukkig is ons werk wel zo flexibel dat we onze eigen tijd kunnen indelen en bijvoorbeeld 4x 9uur kunnen werken, deels thuis of zelfs in het weekend als dat moet. Toch vraag ik me soms af wat ik me op de hals haal en of ik met een drukke baan wel een goede moeder kan zijn.
Wie heeft er ervaring met kinderen en een drukke baan?
dinsdag 17 juni 2008 om 16:04
Ik heb geen kinderen, dus daar kan ik niks over zeggen. Mijn ouders hebben wel altijd gewerkt, dus vanuit dat ookpunt kan ik er wel wat over zeggen.
Mijn moeder als directeur op een school, vader kantoorbaan. Niet echt rustige banen dus. We hadden de eerste jaren een soort 'uitwisseling' met kinderen van vrienden van ze. We zaten dus om beurten met 4 kinderen (mijn broertje en ik en die 2 kinderen van die vrienden) 2/3 dagen daar en 2/3 dagen bij ons. Zo hoefden allebei onze ouders maar 1 dag vrij te hebben per week.
Toen we naar de basisschool gingen, gingen we op maandag naar de buren, dinsdagmiddag werkte mijn vader thuis, woensdag werkte mijn moeder thuis, donderdag was mijn vader vrij en vrijdag gingen we overblijven en was mijn moeder wat eerder thuis. Ging prima, heb er niks aan overgehouden, behalve het positieve dat mijn broertje en ik op jongere leeftijd goed voor onszelf konden zorgen.
Mijn moeder als directeur op een school, vader kantoorbaan. Niet echt rustige banen dus. We hadden de eerste jaren een soort 'uitwisseling' met kinderen van vrienden van ze. We zaten dus om beurten met 4 kinderen (mijn broertje en ik en die 2 kinderen van die vrienden) 2/3 dagen daar en 2/3 dagen bij ons. Zo hoefden allebei onze ouders maar 1 dag vrij te hebben per week.
Toen we naar de basisschool gingen, gingen we op maandag naar de buren, dinsdagmiddag werkte mijn vader thuis, woensdag werkte mijn moeder thuis, donderdag was mijn vader vrij en vrijdag gingen we overblijven en was mijn moeder wat eerder thuis. Ging prima, heb er niks aan overgehouden, behalve het positieve dat mijn broertje en ik op jongere leeftijd goed voor onszelf konden zorgen.
dinsdag 17 juni 2008 om 16:10
Een vrouwelijke collega van me heeft een leidinggevende functie, haar man een drukke baan op een universiteit. Ze hebben drie kinderen waar het uitstekend mee gaat. Kwestie van goed afstemmen als de kinderen nog klein zijn, de kinderen laten merken dat je dol op ze bent, maar dat er niet altijd overal tijd voor is, zorgen voor bepaalde heilige 'gezins-momenten' waar niets anders tussen mag komen, en als de kinderen wat ouder worden, loslaten en vertrouwen op hun zelfstandigheid.
Is bij deze drie echt uitstekend gegaan. Het idee dat kinderen van wie de ouders beide veel werken per definitie verwaarloosd worden en voor galg en rad opgroeien is echt een Nederlands christelijk idee. In Noorwegen en Zweden zijn echt niet alle kinderen zwaar getraumatiseerd
Is bij deze drie echt uitstekend gegaan. Het idee dat kinderen van wie de ouders beide veel werken per definitie verwaarloosd worden en voor galg en rad opgroeien is echt een Nederlands christelijk idee. In Noorwegen en Zweden zijn echt niet alle kinderen zwaar getraumatiseerd
dinsdag 17 juni 2008 om 16:12
En jullie promotie traject loopt toch ook een keer af, neem ik aan? Ik denk dat je pas echt weet hoe het gaat als je het ondervindt en wie weet stel je tegen die tijd ook andere prioriteiten. Ik ken een aantal AIO's met kinderen en ik denk dat het niet zo'n slecht moment is om aan kinderen te beginnen. Je kunt je werk inderdaad nog flexibel indelen. Kunnen jullie wel op dezelfde plek blijven werken na jullie promotie's?
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
dinsdag 17 juni 2008 om 16:15
Probleem is dat je niet echt kan voorspellen of je zoiets trekt of niet. En misschien trek jij het wel, maar je baby niet. Ik heb er lang over gedaan om weer fit te woren. Ik ben alleenstaand, dat scheelt ook natuurlijk. Het is wat makkelijker als je samen bent. maar, ik ken genoeg vrouwen die echt vreselijk moe bleven na de bevalling en het heel zwaar vonden/vinden. Het eerste jaar kan heel zwaar zijn. Als je huilbaby hebt die slecht slaapt en veel ziek is, dan heb je het zuur. Maar ook je gevoelens voor zo'n lief klein mensje kan je niet vantevoren inschatten. Ik heb nu kleine baan voor drie dagen ( wel druk, maar niet megazwaar) Ik wil graag veel voor kleine man er zijn, ik vind hem leuker dan welke baan dan ook. Gelukkig kan ik met mijn baan later uitbreiden als hij naar school is naar vier dagen..maar voor nu werkt dit het best voor ons.
dinsdag 17 juni 2008 om 16:18
Kijk eens op het topic Wie promoveert er ook? op deze pijler, daar zijn veel promoverende moeders. Ook was er laatst een discussie waar je misschien wat aan hebt, met als titel iets als Ambitieus en kinderen (edit: het is Ambitieus zijn en een kind krijgen, hoe is het nou echt? Ik heb hem geupt voor je).
In dat laatste topic hebben veel mensen hun ervaringen gegeven, onder wie ik ook. Ik vind het goed te doen, al is het eerste jaar altijd erg zwaar. En de timing is ook belangrijk: mijn zoon is precies midden in mijn promotietraject geboren, waardoor ik al vrij veel resultaten had liggen, maar ook nog voldoende tijd had om het af te ronden na zijn geboorte.
Het lijkt me lastiger om een kind krijgen te combineren met verantwoordelijke banen als UD, je bent nu tenminste nog lekker flexibel!
In dat laatste topic hebben veel mensen hun ervaringen gegeven, onder wie ik ook. Ik vind het goed te doen, al is het eerste jaar altijd erg zwaar. En de timing is ook belangrijk: mijn zoon is precies midden in mijn promotietraject geboren, waardoor ik al vrij veel resultaten had liggen, maar ook nog voldoende tijd had om het af te ronden na zijn geboorte.
Het lijkt me lastiger om een kind krijgen te combineren met verantwoordelijke banen als UD, je bent nu tenminste nog lekker flexibel!
dinsdag 17 juni 2008 om 16:30
Bedankt voor alle opbeurende berichtjes en info!
Ik doe mijn promotie onderzoek niet in nederland, maar in een land waar je als vrouw (gelukkig voor mij) max een jaar zwangerschaps verlof krijgt en de papa een half jaar. Dat scheelt dus weer iets. Ook kinder opvang is hier goed geregeld. Maar het zal zeker nog steeds wel zwaar zijn en je kan idd zoals Wickedwitch zegt niet voorspellen hoe het loopt na de geboorte. Een risico blijft het.
Alleen is de wetenschap nog al een mannen wereld en wordt het dus niet echt gewaardeerd als je ook nog moeder wilt zijn. Ik hoef dus niet te rekenen op steun bij mijn begeleider, sterker nog die zal eerder goed kwaad zijn. Dus ik moet 100% achter mijn beslissing staan.
Ik doe mijn promotie onderzoek niet in nederland, maar in een land waar je als vrouw (gelukkig voor mij) max een jaar zwangerschaps verlof krijgt en de papa een half jaar. Dat scheelt dus weer iets. Ook kinder opvang is hier goed geregeld. Maar het zal zeker nog steeds wel zwaar zijn en je kan idd zoals Wickedwitch zegt niet voorspellen hoe het loopt na de geboorte. Een risico blijft het.
Alleen is de wetenschap nog al een mannen wereld en wordt het dus niet echt gewaardeerd als je ook nog moeder wilt zijn. Ik hoef dus niet te rekenen op steun bij mijn begeleider, sterker nog die zal eerder goed kwaad zijn. Dus ik moet 100% achter mijn beslissing staan.
dinsdag 17 juni 2008 om 16:38
Ik ben net begonnen als post-doc, en de professor hier liet ook impliciet doorschemeren dat ik er niet aan moest denken om zwanger te worden
En het is nog wel een vrouw.... Je zou toch verwachten... Maar ja, maakt niet uit, ik was toch niet van plan om nu hier in het buitenland een kind te gaan krijgen. Maar aangaande jouw situatie, volgens mij is er nooit een optimale tijd om kinderen te krijgen, als je promotie klaar is moet je weer post-doc'en, beurzen binnen slepen, bidden dat je ergens een vaste aanstelling krijgt, ooit.... en dat je partner ook een even leuke aanstelling op niet al te grote afstand krijgt..... Haha, ok, ik wilde iets positiefs zeggen
Volgens mij kan je echt prima een kind krijgen tijdens je promotie, als jullie er beiden aan toe zijn. Juist tijdens je promotie heb je nog mensen om op terug te vallen, je promotor en je dagelijks begeleider die zich als het goed is ook verantwoordelijk voelen voor jouw project en je op de juiste momenten er even doorheen slepen als dat nodig is. Plus je hebt toch iets meer flexibiliteit dan als je bijvoorbeeld docent bent met een grote onderwijslast. Als jouw onderzoek even stil ligt dan heeft niemand daar echt last! Hoewel het natuurlijk ook niet allemaal rozegeur en maneschijn is, maar met een jaar zwschapsverlof, daar moet je gebruik van maken! Dus ik zou zeggen, ga er lekker voor!
dinsdag 17 juni 2008 om 16:56
dinsdag 17 juni 2008 om 17:42
Je moet er in ieder geval rekening mee houden dat je middenin het promotieonderzoek met zwangerschapsverlof zou kunnen zijn. Heb je qua onderzoek gezien wel de mogelijkheid om er dan een half uur uit te zijn?
Tevens moet je gewoon zeker weten dat je voor minimaal 3 dagen in de week opvang hebt voor jullie kinderen als jullie beiden 4x9 zouden gaan werken.
De vraag is dan misschien ook of je op termijn in het land gaat blijven waar je nu zit en hoe dat dan eventueel geregeld zou zijn in toekomstige landen waar jullie uit gaan komen. Wat zijn de plannen na de promotie voor beiden? Nog altijd in de wetenschappelijke wereld?
Tevens moet je gewoon zeker weten dat je voor minimaal 3 dagen in de week opvang hebt voor jullie kinderen als jullie beiden 4x9 zouden gaan werken.
De vraag is dan misschien ook of je op termijn in het land gaat blijven waar je nu zit en hoe dat dan eventueel geregeld zou zijn in toekomstige landen waar jullie uit gaan komen. Wat zijn de plannen na de promotie voor beiden? Nog altijd in de wetenschappelijke wereld?
dinsdag 17 juni 2008 om 17:55
Ach, de tijd is toch nooit goed voor zoiets.... Ik ben zelf ook AIO geweest, en heb het hier wel eens met collega's over gehad. Nu lijkt het sommigen niet handig, als je eenmaal post-doc bent moet je je publicaties opbouwen, dat is ook niet handig, en daarna ben je net op zoek naar een vaste baan, en dan is het ook niet handig. Volgens mij is het beste moment dat moment waarop jullie er zelf aan toe zijn. En als je baas dat even pissig is, jammer. Dat gaat wel weer over hoor.... Kijk, het is even gedoe voor haar, omdat je een tijdje weg bent, maar dat is het op ieder ander moment in je carriere ook. Ik denk dat mijn baas ook niet had staan springen van blijdschap, maar ze accepteren het heus wel hoor (ze hebben per slot van rekening weinig keus).
En wat betreft dat zwangerschapsverlof, ik denk dat ik wel een beetje weet in welk land jullie zitten (zoveel landen zijn er niet waar je zo lang verlof hebt, haha), en je hoeft natuurlijk niet per se een jaar op te nemen. Als je dat zelf prettig vind kun je ook voorstellen om je baas 'tegemoet' te komen, en maar 6 of 8 maanden op te nemen. Heb je altijd nog meer dan in NL :-).
En voor daarna, het lijkt me wel verstandig om daar vast over na te denken. Natuurlijk weet je nu nog niet hoe alles gaat lopen, maar je kunt wel vast bedenken wat je graag zou willen qua dagen werken/opvang en zo. Onverwachte dingen zie je dan wel weer (je kan per slot van rekening ook morgen onder de bus komen, maar daar ga je ook niet vanuit toch?).
En wat betreft dat zwangerschapsverlof, ik denk dat ik wel een beetje weet in welk land jullie zitten (zoveel landen zijn er niet waar je zo lang verlof hebt, haha), en je hoeft natuurlijk niet per se een jaar op te nemen. Als je dat zelf prettig vind kun je ook voorstellen om je baas 'tegemoet' te komen, en maar 6 of 8 maanden op te nemen. Heb je altijd nog meer dan in NL :-).
En voor daarna, het lijkt me wel verstandig om daar vast over na te denken. Natuurlijk weet je nu nog niet hoe alles gaat lopen, maar je kunt wel vast bedenken wat je graag zou willen qua dagen werken/opvang en zo. Onverwachte dingen zie je dan wel weer (je kan per slot van rekening ook morgen onder de bus komen, maar daar ga je ook niet vanuit toch?).
dinsdag 17 juni 2008 om 21:29
Bloemenmeisje, overschat niet hoeveel je overdag thuis kunt werken als je alleen bent met een kind. Tenminste, als je er zoeen hebt die overdag zo weinig slaapt als die van ons, dan heb je maar zelden de kans om echt geconcentreerd aan de slag te gaan. Als je kind slaapt, of als je vriend thuis is, kan het natuurlijk prima.
4x9 klinkt leuk, maar hoe lang ben je onderweg van en naar de kinderopvang? Kleine Pluis is toch zo'n anderhalf uur langer op het KDV dan zijn ouders op hun werk zijn, en met 4x9 worden het dan wel hele lange dagen voor een kind, of bedoelde je dat je een deel van die 9 uur thuis wilde werken?
Kun je die 6 maanden verlof ook inruilen voor een soort van ouderschapsverlof? Een half jaar thuiszitten zou mij namelijk helemaal niet getrokken hebben - na die 16 weken die je in Nederland hebt, was ik echt wel weer toe aan wat meer intellectuele uitdaging dan luiers verschonen.
Weten jullie al wat je na je promotie wilt gaan doen? Wij woonden samen in het buitenland toen we promoveerden, en zijn daarna allebei in een eigen buitenland gaan postdoc-en. Dat zou niet echt lekker te combineren zijn geweest met een kind.
Wij hebben er heel bewust voor gekozen allebei 32 uur (4x8) te gaan werken, dus echt minder dan voorheen, en tot nu toe vind ik dat prettig. Tijdens mijn promotie had ik dat echt niet gewild - en toen ik post doc was ook nog niet, al doet mijn man dat nu wel. Ik heb het moeder worden dan ook best lang uitgesteld, of eigenlijk: ik was niet piepjong meer toen ik besloot dat ik toch graag kinderen wilde.
4x9 klinkt leuk, maar hoe lang ben je onderweg van en naar de kinderopvang? Kleine Pluis is toch zo'n anderhalf uur langer op het KDV dan zijn ouders op hun werk zijn, en met 4x9 worden het dan wel hele lange dagen voor een kind, of bedoelde je dat je een deel van die 9 uur thuis wilde werken?
Kun je die 6 maanden verlof ook inruilen voor een soort van ouderschapsverlof? Een half jaar thuiszitten zou mij namelijk helemaal niet getrokken hebben - na die 16 weken die je in Nederland hebt, was ik echt wel weer toe aan wat meer intellectuele uitdaging dan luiers verschonen.
Weten jullie al wat je na je promotie wilt gaan doen? Wij woonden samen in het buitenland toen we promoveerden, en zijn daarna allebei in een eigen buitenland gaan postdoc-en. Dat zou niet echt lekker te combineren zijn geweest met een kind.
Wij hebben er heel bewust voor gekozen allebei 32 uur (4x8) te gaan werken, dus echt minder dan voorheen, en tot nu toe vind ik dat prettig. Tijdens mijn promotie had ik dat echt niet gewild - en toen ik post doc was ook nog niet, al doet mijn man dat nu wel. Ik heb het moeder worden dan ook best lang uitgesteld, of eigenlijk: ik was niet piepjong meer toen ik besloot dat ik toch graag kinderen wilde.
woensdag 18 juni 2008 om 19:18
Na mijn PhD hoef ik wat mij betreft niet zo nodig te postdoc-en. Ik vind het echt erg leuk wat ik nu doe, cellbiologische vragen oplossen met een bepaalde techniek, maar als ik dit later ook bij een bedrijf kan doen vind ik het ook prima en 32 uur klinkt me ook niet verkeerd in de oren. Mijn man ziet het wel helemaal zitten om post doc te worden en later zijn eigen groep op te gaan zetten. In welk land we dit willen gaan doen, echt geen idee. Dat het een ander land wordt dan we nu wonen is wel zeker omdat er hier voor ons alle 2 geen andere labs zijn in ons gebied. In ieder geval wordt het samen in het zelfde land dat wel en het liefst ook engelstalig (of nederlands natuurlijk), want ik ben dat talen leren een beetje zat. Met een talenknobbel ben ik helaas niet bedeeld.
We zijn nog niet begonnen met het proberen om kinderen te krijgen. We zijn nog een beetje aan het brainstormen wat haalbaar is en wat niet.
Aan de ene kant heeft het zijn voordelen om in dit land een kind te krijgen. Kinderopvang op bij wijze van elke hoek van de straat die ook nog (vergeleken bij nederland) erg goedkoop is en goede regelingen rondom verlof. Inderdaad hoef je geen jaar verlof op te nemen. Zal ik denk ik ook niet doen. Ik wordt ben ik bang helemaal gek zo lang met alleen babypraat. Maar het is wel een fijn idee dat het wel kan. Je weet immers maar nooit.
Aan de andere kant zit je wel ver van familie die evt eens op kan passen en lijkt het me al met al best zwaar om het te combineren met je PhD. Nu is het idd waar dat een goede tijd nooit komt, maar toch. In ieder geval wil ik wachten tot ik iets verder in mijn PhD zit en iets meer resultaten binnen heb, maar te lang wachten wil ik ook niet. We zijn namelijk alle 2 ietsjes ouder als de gemiddelde PhD's.
Zucht................geen makkelijke beslissing..................
We zijn nog niet begonnen met het proberen om kinderen te krijgen. We zijn nog een beetje aan het brainstormen wat haalbaar is en wat niet.
Aan de ene kant heeft het zijn voordelen om in dit land een kind te krijgen. Kinderopvang op bij wijze van elke hoek van de straat die ook nog (vergeleken bij nederland) erg goedkoop is en goede regelingen rondom verlof. Inderdaad hoef je geen jaar verlof op te nemen. Zal ik denk ik ook niet doen. Ik wordt ben ik bang helemaal gek zo lang met alleen babypraat. Maar het is wel een fijn idee dat het wel kan. Je weet immers maar nooit.
Aan de andere kant zit je wel ver van familie die evt eens op kan passen en lijkt het me al met al best zwaar om het te combineren met je PhD. Nu is het idd waar dat een goede tijd nooit komt, maar toch. In ieder geval wil ik wachten tot ik iets verder in mijn PhD zit en iets meer resultaten binnen heb, maar te lang wachten wil ik ook niet. We zijn namelijk alle 2 ietsjes ouder als de gemiddelde PhD's.
Zucht................geen makkelijke beslissing..................
woensdag 18 juni 2008 om 19:31
Niemand zegt dat een van jullie je promotie moet opgeven en fulltime thuis moet blijven als jullie een kind (of meer) krijgen. Hoelang moet je nog ongeveer, en hoe oud zijn jullie? Met zwanger proberen te worden en zwanger zijn ben je minstens een jaar verder voordat kindlief er daadwerkelijk is. En dan nog, Ieder 4x9 en drie dagen goedkope opvang lijkt me ideaal. Natuurlijk is iedereen anders, maar zelfs in het eerste jaar dat de kinderen er waren (tweeling) vond ik werken stukken relaxter (lees: minder vermoeiend) dan thuis zijn. Zéker juist met mijn dochter, die een huilbaby was. Vond het heerlijk als ik niet 24/7 met haar hoefde rond te lopen, want daar word je knettergek van. Ik zou er eerlijk gezegd eerder nu aan beginnen dan als je klaar bent en je aan het 'echte' leven gaat beginnen, want dan moet je echt acclimatiseren (vind ik).
woensdag 18 juni 2008 om 20:14
Tijdens je promotie heb je in ieder geval een wat langer contract, en het is vaak mede daarom juist een beter moment dan daarna.
Wij hebben twee carrieres, en ik ben zwanger van ons derde kind. Het gaat allemaal prima. Laat je vooral niets aanpraten door mensen die het nooit geprobeerd hebben (en de wetenschap levert over het algemeen flexibele banen en dat scheelt enorm).
Wij hebben twee carrieres, en ik ben zwanger van ons derde kind. Het gaat allemaal prima. Laat je vooral niets aanpraten door mensen die het nooit geprobeerd hebben (en de wetenschap levert over het algemeen flexibele banen en dat scheelt enorm).
woensdag 18 juni 2008 om 20:51
Ik zou er vooral rekening mee houden dat je wereld op zijn kop kan staan als je kinderen krijgt. Het kan zijn dat jij of je kind heel veel moeite hebben met wennen aan het nieuwe leven. Het kan zijn dat het moeder- of vaderschap gevoelens in je aanwakkert die je nooit voor mogelijk gehouden had....
Je weet niet van tevoren wat voor soort moeder je zijn zult, hoe je de dingen ervaart en hoe de dingen lopen.
Ik ben nu 25, had altijd voor ogen om rond deze tijd een carrierestap (van docent naar afdelingsleider) gemaakt te hebben en minimaal 4, liefst 5 dagen te werken. Ik was bang om een moeke te worden en ik vond dat je het runnen van een gezin er gewoon maar een beetje bij moest doen. Mijn man (30) vond het wel een goed idee om een beetje te huisvaderen en een dag of 2, 3 te werken per week.
Inmiddels hebben we een zoon van 3,5 en een zoon van 1. We hebben alle verdelingen qua werkdagen al gehad en we hebben nu eindelijk evenwicht gevonden waar iedereen zich goed bij voelt.
Mijn man is druk bezig met zijn carriere, dat doet hij met veel plezier, 5 dagen in de week. Ik sta 2 dagen per week voor de klas met veel plezier en zie op dit moment het moederschap als mijn grootste prioriteit. De jongens zijn maar 1 keer klein, je kunt ze maar 1 keer opvoeden, ik wil er gewoon voor ze zijn nu. Het slowe genieten gaat me steeds beter af. Ik heb nog 40 jaar om te werken, nu haal ik de meeste voldoening uit het managen van thuis (zo noemt mijn man dat, hij vond de dagen thuis altijd 10x zwaarder dan de werkdagen)
Een lang verhaal, wie weet heb je er iets aan. Wat ik wilde zeggen is: je weet nooit wat je straks, als je eenmaal moeder bent, echt belangrijk vindt.
Succes!
Je weet niet van tevoren wat voor soort moeder je zijn zult, hoe je de dingen ervaart en hoe de dingen lopen.
Ik ben nu 25, had altijd voor ogen om rond deze tijd een carrierestap (van docent naar afdelingsleider) gemaakt te hebben en minimaal 4, liefst 5 dagen te werken. Ik was bang om een moeke te worden en ik vond dat je het runnen van een gezin er gewoon maar een beetje bij moest doen. Mijn man (30) vond het wel een goed idee om een beetje te huisvaderen en een dag of 2, 3 te werken per week.
Inmiddels hebben we een zoon van 3,5 en een zoon van 1. We hebben alle verdelingen qua werkdagen al gehad en we hebben nu eindelijk evenwicht gevonden waar iedereen zich goed bij voelt.
Mijn man is druk bezig met zijn carriere, dat doet hij met veel plezier, 5 dagen in de week. Ik sta 2 dagen per week voor de klas met veel plezier en zie op dit moment het moederschap als mijn grootste prioriteit. De jongens zijn maar 1 keer klein, je kunt ze maar 1 keer opvoeden, ik wil er gewoon voor ze zijn nu. Het slowe genieten gaat me steeds beter af. Ik heb nog 40 jaar om te werken, nu haal ik de meeste voldoening uit het managen van thuis (zo noemt mijn man dat, hij vond de dagen thuis altijd 10x zwaarder dan de werkdagen)
Een lang verhaal, wie weet heb je er iets aan. Wat ik wilde zeggen is: je weet nooit wat je straks, als je eenmaal moeder bent, echt belangrijk vindt.
Succes!
