Werk & Studie
alle pijlers
Bijna afgestudeerd - en nu?
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:06
Ik hoop dat er hier iemand is die met mij mee wil denken. Vanuit mijn omgeving krijg ik allemaal beperkte reacties, enkel reacties in de richting van 'we zien wel'.
Wat er speelt is, ik ga binnen nu en 2 a 3 maanden afstuderen (master). Wat natuurlijk ook heel fijn is dat het straks allemaal klaar gaat zijn. Maar nu het volgende, ik weet gewoon niet wat ik met de rest van mijn leven wil. Ik heb er al zo vaak over nagedacht, en telkens denk ik het dan even te weten maar toch weer niet. Ik bekijk veel vacatures, maar ik word gewoon echt nergens enthousiast van. (Misschien is dit ook wel gewoon een angst)
Tevens weet ik niet wat ik met mijn woonsituatie aan moet. Ik woon nu in studentenstudio in mijn studentenstad, bevalt prima en als het goed is mag ik hier ook blijven wonen zodra ik start met werken. Maar, stel het duurt wat langer dan gehoopt totdat ik een baan vind, dan heb ik dus geen geld voor de huur en bijv. boodschappen. Ik zou dan opzoek kunnen gaan naar een tijdelijke baan onder mijn niveau, zodat ik de huur kan betalen en evt. wat kan sparen voor bijvoorbeeld de aanschaf van een auto. Zou ik geen probleem mee hebben.
Mijn ouders zeggen dat ik meer weer thuis moet komen, maar mijn ouders wonen nogal afgelegen waardoor ik hoogst waarschijnlijk geen tijdelijke baan zal vinden op redelijke reisafstand (geen auto). Dus dan zit ik als het ware mijn tijd te verspillen, ik zou liever dan een tijdelijke baan vinden waardoor ik kan sparen.
Verder, mijn partner wil graag samenwonen, maar dit zie ik ook nog niet snel gebeuren vanwege de huizenmarkt. Hij heeft al wat jaren een vaste baan, maar ik dus nog niet plus ik heb 0.000 spaargeld maar wel een fikse studieschuld, wat het niet makkelijker maakt. Tevens is hij vanwege werk gebonden aan zijn huidige woonplaats, nogal in een uithoek van Nederland. De banen hier die aansluiten op mijn opleiding, binnen een redelijke reisafstand zijn bijna niet te vinden.
Tevens ben ik net begonnen met therapie voor mijn angststoornis. Ik voel me er gewoon nog niet klaar voor om aan het werk te gaan, maar ik moet wel want ik heb niet echt een andere optie. Maar bijvoorbeeld, ik doe nu het bestuur van een vereniging en als we dan een afspraak of vergadering hebben, resulteert dat al een paniekaanval van te voren. Dus ik zie gewoon nog even niet hoe ik ga kunnen starten met een baan van 40 uur per week. Ik kan dit ook niet aangeven bij mijn ouders, want psychologische stoornissen zijn in hun ogen voornamelijk 'aanstellerij'. Ik heb in het verleden al meegemaakt dat ik in therapie ben geweest bij de ggz en mijn moeder kon dit niet waarderen. Vandaar dat ik nu heb besloten om ze er totaal buiten te laten.
Maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen. De onzekerheid van alles kan ik zo lastig mee om gaan. Ik moet echt goed werken aan mijn scriptie, want de presentatie datum etc. staan al in gepland. Maar het lukt me zo slecht, gewoon omdat ik zo bang ben voor wat er komen gaat na mijn afstuderen.
Wat er speelt is, ik ga binnen nu en 2 a 3 maanden afstuderen (master). Wat natuurlijk ook heel fijn is dat het straks allemaal klaar gaat zijn. Maar nu het volgende, ik weet gewoon niet wat ik met de rest van mijn leven wil. Ik heb er al zo vaak over nagedacht, en telkens denk ik het dan even te weten maar toch weer niet. Ik bekijk veel vacatures, maar ik word gewoon echt nergens enthousiast van. (Misschien is dit ook wel gewoon een angst)
Tevens weet ik niet wat ik met mijn woonsituatie aan moet. Ik woon nu in studentenstudio in mijn studentenstad, bevalt prima en als het goed is mag ik hier ook blijven wonen zodra ik start met werken. Maar, stel het duurt wat langer dan gehoopt totdat ik een baan vind, dan heb ik dus geen geld voor de huur en bijv. boodschappen. Ik zou dan opzoek kunnen gaan naar een tijdelijke baan onder mijn niveau, zodat ik de huur kan betalen en evt. wat kan sparen voor bijvoorbeeld de aanschaf van een auto. Zou ik geen probleem mee hebben.
Mijn ouders zeggen dat ik meer weer thuis moet komen, maar mijn ouders wonen nogal afgelegen waardoor ik hoogst waarschijnlijk geen tijdelijke baan zal vinden op redelijke reisafstand (geen auto). Dus dan zit ik als het ware mijn tijd te verspillen, ik zou liever dan een tijdelijke baan vinden waardoor ik kan sparen.
Verder, mijn partner wil graag samenwonen, maar dit zie ik ook nog niet snel gebeuren vanwege de huizenmarkt. Hij heeft al wat jaren een vaste baan, maar ik dus nog niet plus ik heb 0.000 spaargeld maar wel een fikse studieschuld, wat het niet makkelijker maakt. Tevens is hij vanwege werk gebonden aan zijn huidige woonplaats, nogal in een uithoek van Nederland. De banen hier die aansluiten op mijn opleiding, binnen een redelijke reisafstand zijn bijna niet te vinden.
Tevens ben ik net begonnen met therapie voor mijn angststoornis. Ik voel me er gewoon nog niet klaar voor om aan het werk te gaan, maar ik moet wel want ik heb niet echt een andere optie. Maar bijvoorbeeld, ik doe nu het bestuur van een vereniging en als we dan een afspraak of vergadering hebben, resulteert dat al een paniekaanval van te voren. Dus ik zie gewoon nog even niet hoe ik ga kunnen starten met een baan van 40 uur per week. Ik kan dit ook niet aangeven bij mijn ouders, want psychologische stoornissen zijn in hun ogen voornamelijk 'aanstellerij'. Ik heb in het verleden al meegemaakt dat ik in therapie ben geweest bij de ggz en mijn moeder kon dit niet waarderen. Vandaar dat ik nu heb besloten om ze er totaal buiten te laten.
Maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen. De onzekerheid van alles kan ik zo lastig mee om gaan. Ik moet echt goed werken aan mijn scriptie, want de presentatie datum etc. staan al in gepland. Maar het lukt me zo slecht, gewoon omdat ik zo bang ben voor wat er komen gaat na mijn afstuderen.
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:14
Je hoeft niet nu al alles in kannen en kruiken te hebben voor de rest van je leven.
Je hoeft niet gelijk 40u te gaan werken. Je hoeft niet een baan ‘op je niveau’ te krijgen. Je hoeft geen geweldig mooi huis te hebben. Je hoeft niet direct een auto.
Het gaat in stapjes.
Je mag in je studentenstudio blijven schrijf je, dus je hoeft niet bang te zijn dat je ineens op straat staat. Zoek een baantje waarmee je de vaste lasten kan dragen, en dan kan je in alle rust gaan solliciteren en nadenken over wat je graag zou willen. Je hebt geen haast, neem ook eerst de tijd voor je therapie!
Je hoeft niet gelijk 40u te gaan werken. Je hoeft niet een baan ‘op je niveau’ te krijgen. Je hoeft geen geweldig mooi huis te hebben. Je hoeft niet direct een auto.
Het gaat in stapjes.
Je mag in je studentenstudio blijven schrijf je, dus je hoeft niet bang te zijn dat je ineens op straat staat. Zoek een baantje waarmee je de vaste lasten kan dragen, en dan kan je in alle rust gaan solliciteren en nadenken over wat je graag zou willen. Je hebt geen haast, neem ook eerst de tijd voor je therapie!
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:15
Adem in, adem uit.
Belangrijkste is dat je jouw studie af maakt.
Werk: mogelijk vind je niet gelijk wat je het allerleukste vindt. Zijn er wel banen in de richting van jouw studie/vakgebied?
Daarnaast vacatures zijn zelden echt heel spannend. Ik heb meerdere werkgevers gehad en vaak was de vacature min of meer hetzelfde. Pas in de praktijk kwam ik achter de echte verschillen zoals sfeer of structuur of hoe goed dingen geregeld waren.
Maar als je in jouw vakgebied een beginnersfunctie kunt krijgen, dan heb je in ieder geval werk. Kun je zien of het bij je past en je doet sowieso ervaring op. Als die er niet zijn, kun je ook gewoon werkervaring opdoen in een andere baan.
Klinkt lullig, maar in principe werk je voor geld, als werk nog leuk en passend is, dan is dat bonus. Ik heb een tijdje onder mijn niveau gewerkt in een uitzendbaan, want er was geen werk in mijn eigen vakgebied. Ik werkte voor het geld, maar mijn collega's waren super leuk, het werk was saai, maar daarom wel lekker rustgevend. Maar omdat het uitzendwerk was, wisten ze dat ik niet voor altijd zou blijven. Dus overweeg een uitzendbureau of detacheerder.
Ik werk trouwens maar 32 uur, ook wel 36 uur gewerkt en maar heeeeel kort 40 uur.
Als het bestuurswerk zoveel van jou vereist, dan zou ik overwegen om te stoppen. Jouw geestelijke gezondheid is belangrijker dan een extra functie.
Het komt vast goed, maar ik kan mij voorstellen dat als er zoveel op je af komt, het gewoon veel is.
Belangrijkste is dat je jouw studie af maakt.
Werk: mogelijk vind je niet gelijk wat je het allerleukste vindt. Zijn er wel banen in de richting van jouw studie/vakgebied?
Daarnaast vacatures zijn zelden echt heel spannend. Ik heb meerdere werkgevers gehad en vaak was de vacature min of meer hetzelfde. Pas in de praktijk kwam ik achter de echte verschillen zoals sfeer of structuur of hoe goed dingen geregeld waren.
Maar als je in jouw vakgebied een beginnersfunctie kunt krijgen, dan heb je in ieder geval werk. Kun je zien of het bij je past en je doet sowieso ervaring op. Als die er niet zijn, kun je ook gewoon werkervaring opdoen in een andere baan.
Klinkt lullig, maar in principe werk je voor geld, als werk nog leuk en passend is, dan is dat bonus. Ik heb een tijdje onder mijn niveau gewerkt in een uitzendbaan, want er was geen werk in mijn eigen vakgebied. Ik werkte voor het geld, maar mijn collega's waren super leuk, het werk was saai, maar daarom wel lekker rustgevend. Maar omdat het uitzendwerk was, wisten ze dat ik niet voor altijd zou blijven. Dus overweeg een uitzendbureau of detacheerder.
Ik werk trouwens maar 32 uur, ook wel 36 uur gewerkt en maar heeeeel kort 40 uur.
Als het bestuurswerk zoveel van jou vereist, dan zou ik overwegen om te stoppen. Jouw geestelijke gezondheid is belangrijker dan een extra functie.
Het komt vast goed, maar ik kan mij voorstellen dat als er zoveel op je af komt, het gewoon veel is.
dianaf wijzigde dit bericht op 31-08-2021 12:18
2.92% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:17
Zeker niet naar je ouders terug gaan.
Zoals je zelf ook schrijf: in het ergste geval van geen baan vinden; er zijn toch genoeg parttime bijbanen te vinden lijkt me? Op die manier kun je toch rondkomen met een lage huur? Wat is het probleem van deze tussenoplossing? Dat je ouders en je partner aan je trekken?
Zoals je zelf ook schrijf: in het ergste geval van geen baan vinden; er zijn toch genoeg parttime bijbanen te vinden lijkt me? Op die manier kun je toch rondkomen met een lage huur? Wat is het probleem van deze tussenoplossing? Dat je ouders en je partner aan je trekken?
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:18
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:25
Goed dat je jouw ouders erbuiten laat en zeker niet bij ze gaan wonen.
Er komen een hoop scenario's voorbij maar zou het gewoon stap voor stap aanpakken ipv vooral hypothetische beren op de weg te bedenken. Zoveel wat al energie die je aan fictie spendeert nu.
Trots zijn als je afgestudeerd bent straks, bijbaantje zodat je wat meer sollicitatie rust hebt. Bij de GGZ of vanuit praktijk ondersteuner hulp aan je onzekerheid werken, dat hoef je ook niet met anderen te delen.
Een leuke baan vinden is mazzel hebben plus 40 uur is geen must. Je mag op je vertrouwde plek blijven wonen dat is toch superfijn, hebt een leuke vriend en dat je in een bestuur zit geeft wel aan dat anderen jouw daar geschikt voor zien dat is een compliment. Kijk ook naar wat je hebt en niet alleen naar nog niet bestaande potentiële problemen
Er komen een hoop scenario's voorbij maar zou het gewoon stap voor stap aanpakken ipv vooral hypothetische beren op de weg te bedenken. Zoveel wat al energie die je aan fictie spendeert nu.
Trots zijn als je afgestudeerd bent straks, bijbaantje zodat je wat meer sollicitatie rust hebt. Bij de GGZ of vanuit praktijk ondersteuner hulp aan je onzekerheid werken, dat hoef je ook niet met anderen te delen.
Een leuke baan vinden is mazzel hebben plus 40 uur is geen must. Je mag op je vertrouwde plek blijven wonen dat is toch superfijn, hebt een leuke vriend en dat je in een bestuur zit geeft wel aan dat anderen jouw daar geschikt voor zien dat is een compliment. Kijk ook naar wat je hebt en niet alleen naar nog niet bestaande potentiële problemen
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:36
Zoek na je afstuderen een baan waarmee je je huur en vaste lasten kan betalen en zoek dan langzaam uit wat je wil gaan doen.
En met baan bedoel ik: alles wat je leuk lijkt en je lasten betaald. Je kan via uitzendbureau's aan het werk of gewoon in horeca of winkel, het hoeft niet meteen een vaste baan op je afstudeergebied te zijn hé.
Of via detacheerders die in jouw werkveld werken als je dat prettiger vind.
In deze woning markt zou ik je aanraden om te blijven wonen waar je woont.
En met baan bedoel ik: alles wat je leuk lijkt en je lasten betaald. Je kan via uitzendbureau's aan het werk of gewoon in horeca of winkel, het hoeft niet meteen een vaste baan op je afstudeergebied te zijn hé.
Of via detacheerders die in jouw werkveld werken als je dat prettiger vind.
In deze woning markt zou ik je aanraden om te blijven wonen waar je woont.
hoi
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:42
Dit, probeer niet al je problemen en onzekerheden op te stapelen tot 1 groot onoverkomelijk probleem! Stapje voor stapje, dit is geen eindpunt maar juist het begin van alles. Je begint nu met onderzoeken wat wel en niet bij je past door het uit te gaan proberen, niks ligt vast. Lekker in je kamer blijven zitten en beginnen bij punt 1 afstuderen. Als het lukt om daarnaast vast te solliciteren, mooi meegenomen. Als dat teveel is, alles 1 voor 1 aanvliegen. Algemeen gesproken zijn er op dit moment meer vacatures dan mensen om ze op te vullen dus een ideale tijd om te starten. Bij elke baan krijg je steeds meer helder welke aspecten wel en niet bij je passen.OohBoy schreef: ↑31-08-2021 12:14Je hoeft niet nu al alles in kannen en kruiken te hebben voor de rest van je leven.
Je hoeft niet gelijk 40u te gaan werken. Je hoeft niet een baan ‘op je niveau’ te krijgen. Je hoeft geen geweldig mooi huis te hebben. Je hoeft niet direct een auto.
Het gaat in stapjes.
Je mag in je studentenstudio blijven schrijf je, dus je hoeft niet bang te zijn dat je ineens op straat staat. Zoek een baantje waarmee je de vaste lasten kan dragen, en dan kan je in alle rust gaan solliciteren en nadenken over wat je graag zou willen. Je hebt geen haast, neem ook eerst de tijd voor je therapie!
Woonsituatie zou ik nu geen keuzes over maken, dat komt wel.
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:51
- Niet nu al een plan willen maken voor de rest van je leven, dat gaat en hoeft helemaal niet
- Mooi blijven wonen waar je nu woont, tot je je op andere vlakken beter voelt
- Jij hebt het over een baan "onder jouw niveau". Waarom kijk je niet naar "een baan die voor nu perfect is"? Los van opleiding en niveau. Het klinkt alsof je iets nodig hebt dat niet teveel van je vergt zodat je je op je mentale gezondheid kan richten, maar wel de rekeningen betaalt. Ik zou lekker kijken naar vacatures in de logistiek (lekker de hele dag touren), horeca (sociaal, fysiek bezig zijn, niet te zwaar nadenken), detailhandel of ergens in een magazijn. Kan je vanuit die comfortabele positie lekker op je gemak zoeken naar de baan van je dromen.
- Neem de tijd om je prio's scherp te krijgen. Wil je dan gaan sparen voor een auto, of wil je liever gaan sparen voor een huis samen met je vriend? Ben je wel bereid om naar een uithoek te verhuizen? Ook als dat betekent dat hij dan wel lekker kan blijven werken, maar jij niet (ivm onredelijke reisafstanden)?
- Hartstikke goed dat je bezig bent met therapie voor je angststoornis. Keep up the good work
- Shit dat je ouders jouw mentale situatie niet serieus nemen. Heel goed dat je jezelf in bescherming neemt. Houdt er rekening mee dat zij door deze houding en afstand tot jou geen goede raadgevers zijn tov andere cruciale elementen in je leven (waar je woont bijv).
En bovenal... Het komt echt allemaal wel goed Afstuderen en het leven na school is spannend, maar ook ontzettend leuk! Leg jezelf niet teveel op. Je hebt tijd. You got this 
- Mooi blijven wonen waar je nu woont, tot je je op andere vlakken beter voelt
- Jij hebt het over een baan "onder jouw niveau". Waarom kijk je niet naar "een baan die voor nu perfect is"? Los van opleiding en niveau. Het klinkt alsof je iets nodig hebt dat niet teveel van je vergt zodat je je op je mentale gezondheid kan richten, maar wel de rekeningen betaalt. Ik zou lekker kijken naar vacatures in de logistiek (lekker de hele dag touren), horeca (sociaal, fysiek bezig zijn, niet te zwaar nadenken), detailhandel of ergens in een magazijn. Kan je vanuit die comfortabele positie lekker op je gemak zoeken naar de baan van je dromen.
- Neem de tijd om je prio's scherp te krijgen. Wil je dan gaan sparen voor een auto, of wil je liever gaan sparen voor een huis samen met je vriend? Ben je wel bereid om naar een uithoek te verhuizen? Ook als dat betekent dat hij dan wel lekker kan blijven werken, maar jij niet (ivm onredelijke reisafstanden)?
- Hartstikke goed dat je bezig bent met therapie voor je angststoornis. Keep up the good work
- Shit dat je ouders jouw mentale situatie niet serieus nemen. Heel goed dat je jezelf in bescherming neemt. Houdt er rekening mee dat zij door deze houding en afstand tot jou geen goede raadgevers zijn tov andere cruciale elementen in je leven (waar je woont bijv).
En bovenal... Het komt echt allemaal wel goed
Afstuderen en het leven na school is spannend, maar ook ontzettend leuk! Leg jezelf niet teveel op. Je hebt tijd. You got this
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:58
Ach joh, ik heb pas op mijn 32e een eerste auto gekocht. Dat hoeft helemaal niet.
Je hoeft niet nu alles op een rijtje te hebben. Zo ontzettend veel mensen hebben eerst een niets-zeggend baantje, voordat ze hun eerste echte baan scoren.
Schrijf je gewoon in bij het uitzendbureau, en begin gewoon ergens mee.
En stop met denken dat je het binnen een jaar na je afstuderen al helemaal voor elkaar moet hebben.
Je hoeft niet nu alles op een rijtje te hebben. Zo ontzettend veel mensen hebben eerst een niets-zeggend baantje, voordat ze hun eerste echte baan scoren.
Schrijf je gewoon in bij het uitzendbureau, en begin gewoon ergens mee.
En stop met denken dat je het binnen een jaar na je afstuderen al helemaal voor elkaar moet hebben.
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:00
Dit TO. Toen ik begon, had ik vaak geen werk op niveau, omdat het er niet was. Maar als je werkomgeving dan fijn is, dan is het veel minder erg, dan wanneer die omgeving dat niet is. Werk op niveau of niet.Pinaco schreef: ↑31-08-2021 12:51
- Jij hebt het over een baan "onder jouw niveau". Waarom kijk je niet naar "een baan die voor nu perfect is"? Los van opleiding en niveau. Het klinkt alsof je iets nodig hebt dat niet teveel van je vergt zodat je je op je mentale gezondheid kan richten, maar wel de rekeningen betaalt. Ik zou lekker kijken naar vacatures in de logistiek (lekker de hele dag touren), horeca (sociaal, fysiek bezig zijn, niet te zwaar nadenken), detailhandel of ergens in een magazijn. Kan je vanuit die comfortabele positie lekker op je gemak zoeken naar de baan van je dromen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:08
Life happens while making other plans!
Ik heb eerst ook laag/ongeschoold werk gedaan na mijn studie. Toen een spul-aansmeer-bel-baantje, maar op basis van dát telefoonwerk kwam ik wel in mijn eerste echte baan terecht. En na die ervaring stapte ik weer in een andere baan omhoog.
Zoals je niet meteen op je master terecht kwam, zo kom je ook niet meteen in je hoogste/beste/tofste baan.
Ik heb eerst ook laag/ongeschoold werk gedaan na mijn studie. Toen een spul-aansmeer-bel-baantje, maar op basis van dát telefoonwerk kwam ik wel in mijn eerste echte baan terecht. En na die ervaring stapte ik weer in een andere baan omhoog.
Zoals je niet meteen op je master terecht kwam, zo kom je ook niet meteen in je hoogste/beste/tofste baan.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:11
Ik sluit me aan bij de rest! Probeer het niet te zwart wit te zien. Het is niet studietijd vs ‘Het Grote Later’. Het hoeft niet in één keer goed. Het Grote Later begint met stap 1 (afstuderen) en daarna een eerste functie. Heel onwaarschijnlijk als je daar voor altijd blijft. Mijn advies zou zijn om vooral niet te overdenken en gewoon wat te proberen. Ik heb destijds zelf m’n afstuderen enorm gerekt omdat ik met dezelfde twijfels zat. Uiteindelijk zegt een vacature weinig over het daadwerkelijke werk en moet je gewoon ervaren wat je bevalt en ligt. Daarbij is het heel normaal als je af en toe switcht. Zo kom je steeds dichter bij werk wat echt bij je past.
Dus, ik zou zeker blijven wonen waar je nu zit. Eventueel een tijdelijke bijbaan zoeken om de rekeningen te kunnen betalen en verder gewoon solliciteren naar functies in je vakgebied. Of bv bij een detacheerder aan de slag gaan. Ga ervaren en gaandeweg komt het echt goed!
Dus, ik zou zeker blijven wonen waar je nu zit. Eventueel een tijdelijke bijbaan zoeken om de rekeningen te kunnen betalen en verder gewoon solliciteren naar functies in je vakgebied. Of bv bij een detacheerder aan de slag gaan. Ga ervaren en gaandeweg komt het echt goed!
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:12
Ik ben 50 en weet het ook nog steeds niet. Ik doe maar wat. Mijn hele leven al en toch gaat het best goed met me.
TO, adem in, adem uit. Kleine stapjes. Als ik er aan denk hoe ik er over 20 jaar bij zou moeten zitten dan krijg ik meteen een paniekaanval. Niet doen. Eerst de studie afmaken en verder met therapie. Daarna komt een baan echt wel. Dat hoeft niet meteen je droombaan te zijn he, of het begin van een carrière. Na mijn studie ben ik naar het buitenland vertrokken en in een callcenter terecht gekomen. Droombaan? Absoluut niet maar ik had een geweldige tijd.
Alle zorgen die je je nu maakt zijn over dingen die (nog) niet eens gebeurd zijn, een fantasie dus. De dingen die je niet onder controle hebt... die kun je laten gaan. Dingen die je wel onder controle hebt (zoals je studie afmaken), die kun je gewoon doen. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan (ben zelf ook een tobber) maar zo simpel is het uiteindelijk wel.
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:34
Ik snap je zorgen, die had ik ook toen ik ging afstuderen. En toen kreeg ik een uitzendbaantje, en nog één. En toen toch maar eens verhuisd naar een huurhuis, en een tijdelijke baan. En toen ineens een vaste baan en een koophuis. Maar weet ik nu wat ik doe? Op papier wel, ja...
En nu zou ik nooit meer terug willen naar mijn studententijd, terwijl ik zo bang was voor het 'echte volwassen' leven.
En nu zou ik nooit meer terug willen naar mijn studententijd, terwijl ik zo bang was voor het 'echte volwassen' leven.
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:36
Mijn ervaring is dat het leven ook vol verrassingen kan zijn. Stel je vertelt iemand over het onderwerp van je scriptie en die zegt "hé dat sluit aan bij bedrijf van vriend X of "daar las ik laatst een artikel over". Of je hoort van een zorgboerderij, uitgever, initiatief in de gemeente, casino en denkt daar wil ik meer van weten.
Moederlijk advies: focus eerst op afstuderen, besluit voorlopig in je studio te blijven en zoek tegen die tijd een tijdelijke baan. Even wennen aan het student af zijn zonder dat je gelijk een planning maakt. Boek een weekje Rome, Kiev of Barcelona en neem de tijd voor je therapie.
De tijd tussen afstuderen en nog geen vaste baan is echt waardevol. Even niet persé iets moeten. Je kunt nog 40 jaar lang verantwoordelijk zijn voor werk, thuis en kasboek. Laat je niet opjagen en sta open voor onverwachte oplossingen.
Moederlijk advies: focus eerst op afstuderen, besluit voorlopig in je studio te blijven en zoek tegen die tijd een tijdelijke baan. Even wennen aan het student af zijn zonder dat je gelijk een planning maakt. Boek een weekje Rome, Kiev of Barcelona en neem de tijd voor je therapie.
De tijd tussen afstuderen en nog geen vaste baan is echt waardevol. Even niet persé iets moeten. Je kunt nog 40 jaar lang verantwoordelijk zijn voor werk, thuis en kasboek. Laat je niet opjagen en sta open voor onverwachte oplossingen.
Alles sal reg kom
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:45
Geen tobber, wel helemaal eens!Lady_Day schreef: ↑31-08-2021 13:12
Alle zorgen die je je nu maakt zijn over dingen die (nog) niet eens gebeurd zijn, een fantasie dus. De dingen die je niet onder controle hebt... die kun je laten gaan. Dingen die je wel onder controle hebt (zoals je studie afmaken), die kun je gewoon doen. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan (ben zelf ook een tobber) maar zo simpel is het uiteindelijk wel.
Alles sal reg kom
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:45
Dit zijn heel herkenbare vragen! Ik weet nog dat ik voor mijn afstuderen ook even een melt down had, nooit geld voor leuke dingen, geen zicht op een baan en ook niet op een huis. Uiteindelijk twee weken na afstuderen aangenomen voor een uitzend aan bij t bedrijf waar ik graag wilde werken, de functie was hem dan wel niet echt, maar met hard werken kon ik doorstromen naar een andere functie, om daarna weer door te stromen wat me nog leuker leek.
Het blijft hoe dan ook een zoektocht! Probeer gewoon wat dingen uit na je studie.
je hoeft niet meteen iets te hebben waar je jaren en jaren blijft.
Het blijft hoe dan ook een zoektocht! Probeer gewoon wat dingen uit na je studie.
je hoeft niet meteen iets te hebben waar je jaren en jaren blijft.
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:49
dinsdag 31 augustus 2021 om 13:53
Maar het hoeft toch niet allemaal zo zwart-wit? Direct een ‘baan op niveau’ vinden is echt niet zo vanzelfsprekend, net zomin als een baan die direct aansluit bij je studie. Vaak is het meer het werk- en denkniveau dat vereist is. En heb je een auto nodig? Die heb je nu toch ook niet - wat verandert er straks? Voor woon-werkverkeer heb je niet perse een auto nodig. Sterker nog, behoorlijk wat werkgevers beperken de mogelijkheid om met de auto te komen (bij mijn werkgever mag je pas parkeren boven een x-reistijd met ov).
Teruggaan naar je ouders is een kortetermijnoplossing en beperkt je kansen op een baan in studentenstad (terwijl je het daar naar je zin hebt). Gewoon niet doen. Kun je nog extra lenen de komende maanden en dat opzijzetten? Als je je zorgen maakt over het overbruggen tot je je eerste salaris krijgt, dan zou je daarmee al wel een eind komen. Verder doorwerken in je studentenbijbaan zolang dat kan.
Je eerste echte baan hoeft ook niet direct 40 uur te zijn. Als je met minder kunt rondkomen is dat toch ook prima? Ik heb eens een jaar 4 dagen gewerkt omdat dat kon. Nu werk ik alweer meer dan 10 jaar fulltime.
Succes voor de laatste loodjes!
Teruggaan naar je ouders is een kortetermijnoplossing en beperkt je kansen op een baan in studentenstad (terwijl je het daar naar je zin hebt). Gewoon niet doen. Kun je nog extra lenen de komende maanden en dat opzijzetten? Als je je zorgen maakt over het overbruggen tot je je eerste salaris krijgt, dan zou je daarmee al wel een eind komen. Verder doorwerken in je studentenbijbaan zolang dat kan.
Je eerste echte baan hoeft ook niet direct 40 uur te zijn. Als je met minder kunt rondkomen is dat toch ook prima? Ik heb eens een jaar 4 dagen gewerkt omdat dat kon. Nu werk ik alweer meer dan 10 jaar fulltime.
Succes voor de laatste loodjes!
dinsdag 31 augustus 2021 om 14:02
Ik heb dezelfde zorgen gehad, alleen studeerde ik af in een tijd dat de werkloosheid (zeker in mijn vak) op recordhoogte lag. Nu is dat precies andersom overal zoeken ze mensen, dus een baan om je huur te betalen ga je sowieso wel ergens vinden. Meer is er niet perse nodig. Dan kun je vanuit daar gaan bouwen. Ik begon met zeer zeer flexibel werken (lees: 's ochtends onverwacht gebeld worden en een uur later op het werk staan), ik heb zo mijn uurtjes gesprokkeld en me echt wel druk gemaakt in het begin. Alleen is het dus echt nergens voor nodig. Je weet simpelweg niet wat er over 5 jaar gebeurd, en zelfs volgende maand is al moeilijk te voorspellen. Ik zou dus alleen een lange termijn idee voor ogen hebben in hele grove lijnen en je vooral niet te druk maken over dingen die je nu niet kan beinvloeden.
dinsdag 31 augustus 2021 om 14:05
Bedankt voor alle geruststellende en lieve reacties! Ik neig nu inderdaad vooral naar mijn studentenkamer aanhouden, en kijken wat er op mijn pad komt. Een 'simpel' baantje of minder uren werken is wat mij betreft een prima tussen oplossing.
Ik voel me vooral onder druk gezet door mijn partner, we hebben al een aantal jaren een stabiele relatie en we zijn halverwege de 20 dus ik snap dat hij graag wil samen wonen. Ik wil dat ook maar ik heb gewoon het gevoel dat ik mijn leven eerst iets meer voor elkaar moet hebben voordat ik voor deze stap aan ga. Ik moet wel wéér verhuizen, alles wat ik nu opgebouwd weer achter laten. Daarom wil ik ook graag iets mijn therapie goed afronden, anders moet ik dat ook allemaal weer opnieuw opstarten en zit ik straks (mede door mijn angst) daar elke dag alleen in huis terwijl hij daar al wel een heel leven heeft opgebouwd.
Ik neig nu inderdaad vooral naar mijn studentenkamer aanhouden, en kijken wat er op mijn pad komt. Een 'simpel' baantje of minder uren werken is wat mij betreft een prima tussen oplossing. Ik voel me vooral onder druk gezet door mijn partner, we hebben al een aantal jaren een stabiele relatie en we zijn halverwege de 20 dus ik snap dat hij graag wil samen wonen. Ik wil dat ook maar ik heb gewoon het gevoel dat ik mijn leven eerst iets meer voor elkaar moet hebben voordat ik voor deze stap aan ga. Ik moet wel wéér verhuizen, alles wat ik nu opgebouwd weer achter laten. Daarom wil ik ook graag iets mijn therapie goed afronden, anders moet ik dat ook allemaal weer opnieuw opstarten en zit ik straks (mede door mijn angst) daar elke dag alleen in huis terwijl hij daar al wel een heel leven heeft opgebouwd.
