Werk & Studie
alle pijlers
Bijna afgestudeerd - en nu?
dinsdag 31 augustus 2021 om 12:06
Ik hoop dat er hier iemand is die met mij mee wil denken. Vanuit mijn omgeving krijg ik allemaal beperkte reacties, enkel reacties in de richting van 'we zien wel'.
Wat er speelt is, ik ga binnen nu en 2 a 3 maanden afstuderen (master). Wat natuurlijk ook heel fijn is dat het straks allemaal klaar gaat zijn. Maar nu het volgende, ik weet gewoon niet wat ik met de rest van mijn leven wil. Ik heb er al zo vaak over nagedacht, en telkens denk ik het dan even te weten maar toch weer niet. Ik bekijk veel vacatures, maar ik word gewoon echt nergens enthousiast van. (Misschien is dit ook wel gewoon een angst)
Tevens weet ik niet wat ik met mijn woonsituatie aan moet. Ik woon nu in studentenstudio in mijn studentenstad, bevalt prima en als het goed is mag ik hier ook blijven wonen zodra ik start met werken. Maar, stel het duurt wat langer dan gehoopt totdat ik een baan vind, dan heb ik dus geen geld voor de huur en bijv. boodschappen. Ik zou dan opzoek kunnen gaan naar een tijdelijke baan onder mijn niveau, zodat ik de huur kan betalen en evt. wat kan sparen voor bijvoorbeeld de aanschaf van een auto. Zou ik geen probleem mee hebben.
Mijn ouders zeggen dat ik meer weer thuis moet komen, maar mijn ouders wonen nogal afgelegen waardoor ik hoogst waarschijnlijk geen tijdelijke baan zal vinden op redelijke reisafstand (geen auto). Dus dan zit ik als het ware mijn tijd te verspillen, ik zou liever dan een tijdelijke baan vinden waardoor ik kan sparen.
Verder, mijn partner wil graag samenwonen, maar dit zie ik ook nog niet snel gebeuren vanwege de huizenmarkt. Hij heeft al wat jaren een vaste baan, maar ik dus nog niet plus ik heb 0.000 spaargeld maar wel een fikse studieschuld, wat het niet makkelijker maakt. Tevens is hij vanwege werk gebonden aan zijn huidige woonplaats, nogal in een uithoek van Nederland. De banen hier die aansluiten op mijn opleiding, binnen een redelijke reisafstand zijn bijna niet te vinden.
Tevens ben ik net begonnen met therapie voor mijn angststoornis. Ik voel me er gewoon nog niet klaar voor om aan het werk te gaan, maar ik moet wel want ik heb niet echt een andere optie. Maar bijvoorbeeld, ik doe nu het bestuur van een vereniging en als we dan een afspraak of vergadering hebben, resulteert dat al een paniekaanval van te voren. Dus ik zie gewoon nog even niet hoe ik ga kunnen starten met een baan van 40 uur per week. Ik kan dit ook niet aangeven bij mijn ouders, want psychologische stoornissen zijn in hun ogen voornamelijk 'aanstellerij'. Ik heb in het verleden al meegemaakt dat ik in therapie ben geweest bij de ggz en mijn moeder kon dit niet waarderen. Vandaar dat ik nu heb besloten om ze er totaal buiten te laten.
Maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen. De onzekerheid van alles kan ik zo lastig mee om gaan. Ik moet echt goed werken aan mijn scriptie, want de presentatie datum etc. staan al in gepland. Maar het lukt me zo slecht, gewoon omdat ik zo bang ben voor wat er komen gaat na mijn afstuderen.
Wat er speelt is, ik ga binnen nu en 2 a 3 maanden afstuderen (master). Wat natuurlijk ook heel fijn is dat het straks allemaal klaar gaat zijn. Maar nu het volgende, ik weet gewoon niet wat ik met de rest van mijn leven wil. Ik heb er al zo vaak over nagedacht, en telkens denk ik het dan even te weten maar toch weer niet. Ik bekijk veel vacatures, maar ik word gewoon echt nergens enthousiast van. (Misschien is dit ook wel gewoon een angst)
Tevens weet ik niet wat ik met mijn woonsituatie aan moet. Ik woon nu in studentenstudio in mijn studentenstad, bevalt prima en als het goed is mag ik hier ook blijven wonen zodra ik start met werken. Maar, stel het duurt wat langer dan gehoopt totdat ik een baan vind, dan heb ik dus geen geld voor de huur en bijv. boodschappen. Ik zou dan opzoek kunnen gaan naar een tijdelijke baan onder mijn niveau, zodat ik de huur kan betalen en evt. wat kan sparen voor bijvoorbeeld de aanschaf van een auto. Zou ik geen probleem mee hebben.
Mijn ouders zeggen dat ik meer weer thuis moet komen, maar mijn ouders wonen nogal afgelegen waardoor ik hoogst waarschijnlijk geen tijdelijke baan zal vinden op redelijke reisafstand (geen auto). Dus dan zit ik als het ware mijn tijd te verspillen, ik zou liever dan een tijdelijke baan vinden waardoor ik kan sparen.
Verder, mijn partner wil graag samenwonen, maar dit zie ik ook nog niet snel gebeuren vanwege de huizenmarkt. Hij heeft al wat jaren een vaste baan, maar ik dus nog niet plus ik heb 0.000 spaargeld maar wel een fikse studieschuld, wat het niet makkelijker maakt. Tevens is hij vanwege werk gebonden aan zijn huidige woonplaats, nogal in een uithoek van Nederland. De banen hier die aansluiten op mijn opleiding, binnen een redelijke reisafstand zijn bijna niet te vinden.
Tevens ben ik net begonnen met therapie voor mijn angststoornis. Ik voel me er gewoon nog niet klaar voor om aan het werk te gaan, maar ik moet wel want ik heb niet echt een andere optie. Maar bijvoorbeeld, ik doe nu het bestuur van een vereniging en als we dan een afspraak of vergadering hebben, resulteert dat al een paniekaanval van te voren. Dus ik zie gewoon nog even niet hoe ik ga kunnen starten met een baan van 40 uur per week. Ik kan dit ook niet aangeven bij mijn ouders, want psychologische stoornissen zijn in hun ogen voornamelijk 'aanstellerij'. Ik heb in het verleden al meegemaakt dat ik in therapie ben geweest bij de ggz en mijn moeder kon dit niet waarderen. Vandaar dat ik nu heb besloten om ze er totaal buiten te laten.
Maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen. De onzekerheid van alles kan ik zo lastig mee om gaan. Ik moet echt goed werken aan mijn scriptie, want de presentatie datum etc. staan al in gepland. Maar het lukt me zo slecht, gewoon omdat ik zo bang ben voor wat er komen gaat na mijn afstuderen.
dinsdag 31 augustus 2021 om 14:18
Jammer. Hij zou zo'n mooiere en behulpzamere rol kunnen spelen in jouw proces. Samenwonen kan de rest van jullie leven nog, dat jaartje meer of minder maakt het verschil niet.
dinsdag 31 augustus 2021 om 14:19
Als je op een vrijblijvende manier erachter wil komen of een functie iets voor jou is zou je op zoek kunnen gaan naar iemand met wie je eens een middagje mag meelopen. Misschien ken je via-via iemand met een baan in je studierichting? Soms kun je ook via je studie in contact komen met oud-studenten (vraag het eens na bij een docent). Of wellicht via een oproep op een facebook of linkedin groep?
Vinden mensen vaak erg leuk om te doen en is voor jou wellicht drempelverlagend.
En ik zou zeker nog even in je studentenhuis blijven wonen, juist fijn dat je een eigen plek hebt nu toch. De kosten daarvan zijn niet heel hoog, dus met een bijbaantje moet je dat kunnen financieren.
Wellicht kun je nu alvast op zoek naar een baan waarmee je voor een paar uur in de week kunt starten en later kunt uitbreiden? Dan val je na het afstuderen ook niet in een gat.
Vinden mensen vaak erg leuk om te doen en is voor jou wellicht drempelverlagend.
En ik zou zeker nog even in je studentenhuis blijven wonen, juist fijn dat je een eigen plek hebt nu toch. De kosten daarvan zijn niet heel hoog, dus met een bijbaantje moet je dat kunnen financieren.
Wellicht kun je nu alvast op zoek naar een baan waarmee je voor een paar uur in de week kunt starten en later kunt uitbreiden? Dan val je na het afstuderen ook niet in een gat.
dinsdag 31 augustus 2021 om 14:28
dinsdag 31 augustus 2021 om 14:33
Tuurlijk kan het ook later. Persoonlijk vind ik een auto een héél prettige 'basis' en geeft je veel vrijheid. Je hebt meer vrijheid in waar je gaat solliciteren, en je hebt meer vrijheid waar je gaat wonen want je hoeft dan niet per se dicht bij het ov te zitten, of bij iemand die je kent met een auto of wat dan ook. Het maakt je wat onafhankelijker. Daarom zou ik eerst voor een auto gaan, daarna voor huis/etc.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑31-08-2021 12:58Ach joh, ik heb pas op mijn 32e een eerste auto gekocht. Dat hoeft helemaal niet.
Je hoeft niet nu alles op een rijtje te hebben. Zo ontzettend veel mensen hebben eerst een niets-zeggend baantje, voordat ze hun eerste echte baan scoren.
Schrijf je gewoon in bij het uitzendbureau, en begin gewoon ergens mee.
En stop met denken dat je het binnen een jaar na je afstuderen al helemaal voor elkaar moet hebben.
dinsdag 31 augustus 2021 om 15:19
Eens met alles wat gezegd is. Niet alles hoeft in één keer. Ik ben een paar jaar ouder dan jij (ik kom niet uit 1995) en heb ook geen auto bijvoorbeeld. Misschien komt die er wel ooit. Ik ken echt genoeg mensen om me heen die niet meteen een baan 'op niveau' hebben. Het belangrijkst voor nu is dat je werkt aan een goede balans en je mentale gezondheid, terwijl je genoeg geld verdient om de huur te betalen.
Wat ik vervelend vind om te lezen is dat je je onder druk gezet voelt door je partner. Het klinkt ook een beetje alsof hij verwacht dat jij je maar aanpast aan hem. Hij 'kan' niet verhuizen vanwege zijn werk, en daarom 'moet' jij in een uithoek gaan wonen waar je weinig mensen kent en het lastig is om een baan te vinden. Ik snap dat dat je overweldigt. Jullie zouden ook *samen* kunnen kijken waar jullie willen wonen en een toekomst willen opbouwen. Het is niet dat hij kan bepalen waar jullie gaan wonen, alleen maar omdat hij eerder een baan heeft gevonden dan jij. Hij kan ook ergens anders werk zoeken. Misschien reageer ik overdreven hoor, maar kijk echt uit dat je niet met alles jezelf gaat aanpassen aan hem. Jouw leven en werk is net zo belangrijk.
Verder is halverwege de 20 echt niet oud hoor. Waarom wil hij zo graag zo snel samenwonen eigenlijk?
Wat ik vervelend vind om te lezen is dat je je onder druk gezet voelt door je partner. Het klinkt ook een beetje alsof hij verwacht dat jij je maar aanpast aan hem. Hij 'kan' niet verhuizen vanwege zijn werk, en daarom 'moet' jij in een uithoek gaan wonen waar je weinig mensen kent en het lastig is om een baan te vinden. Ik snap dat dat je overweldigt. Jullie zouden ook *samen* kunnen kijken waar jullie willen wonen en een toekomst willen opbouwen. Het is niet dat hij kan bepalen waar jullie gaan wonen, alleen maar omdat hij eerder een baan heeft gevonden dan jij. Hij kan ook ergens anders werk zoeken. Misschien reageer ik overdreven hoor, maar kijk echt uit dat je niet met alles jezelf gaat aanpassen aan hem. Jouw leven en werk is net zo belangrijk.
Verder is halverwege de 20 echt niet oud hoor. Waarom wil hij zo graag zo snel samenwonen eigenlijk?
dinsdag 31 augustus 2021 om 15:28
Ik neem aan dat je nu ook bijbaantjes hebt, of financier je je studie door volledig lenen?
Straks kun je die baantjes vervangen door fulltime werk, maakt niet uit wat - tijdens die baan kun je weer solliciteren naar passend werk.
En zo leer je ook meteen wat over jezelf, wat je wel en niet leuk vindt.
En niet verhuizen tot je een baan hebt waarmee je dat volgende huis (en de verhuiskosten) kunt betalen.
Straks kun je die baantjes vervangen door fulltime werk, maakt niet uit wat - tijdens die baan kun je weer solliciteren naar passend werk.
En zo leer je ook meteen wat over jezelf, wat je wel en niet leuk vindt.
En niet verhuizen tot je een baan hebt waarmee je dat volgende huis (en de verhuiskosten) kunt betalen.
dinsdag 31 augustus 2021 om 15:36
dinsdag 31 augustus 2021 om 15:59
Jupiter1995 schreef: ↑31-08-2021 15:19
Wat ik vervelend vind om te lezen is dat je je onder druk gezet voelt door je partner. Het klinkt ook een beetje alsof hij verwacht dat jij je maar aanpast aan hem. Hij 'kan' niet verhuizen vanwege zijn werk, en daarom 'moet' jij in een uithoek gaan wonen waar je weinig mensen kent en het lastig is om een baan te vinden. Ik snap dat dat je overweldigt. Jullie zouden ook *samen* kunnen kijken waar jullie willen wonen en een toekomst willen opbouwen. Het is niet dat hij kan bepalen waar jullie gaan wonen, alleen maar omdat hij eerder een baan heeft gevonden dan jij. Hij kan ook ergens anders werk zoeken. Misschien reageer ik overdreven hoor, maar kijk echt uit dat je niet met alles jezelf gaat aanpassen aan hem. Jouw leven en werk is net zo belangrijk.
Verder is halverwege de 20 echt niet oud hoor. Waarom wil hij zo graag zo snel samenwonen eigenlijk?
Hier ook mee eens, en uit je OP lijkt het een beetje alsof samenwonen meteen een koophuis moet zijn? Leg je vooral niet teveel vast als je nog veel uit te zoeken hebt in het leven. De rest van je leven duurt namelijk gewoon nog heel erg lang
Wat leuk is voor nu, is echt al een heel prima begin.
dinsdag 31 augustus 2021 om 17:26
We zijn al dik 7 jaar samen. De relatie is verder echt top. Het vervelende is dat het niet zomaar 'een baan' is maar het is een familiebedrijf waar hij mee door gaat en waar hij ook veel in de weekenden zal moeten werken. Dus het is heel begrijpelijk dat hij niet al te ver kan verhuizen, maar het maakt het voor mij allemaal wel een stuk lastiger.
Momenteel wonen we ook erg ver uit elkaar, 3 uur enkele reis met het OV en 2.5 met de auto
Ik heb momenteel geen bijbaantje, wel gehad natuurlijk. Maar tijdens mijn master ben ik wel minder gaan werken omdat het anders gewoon te zwaar voor mij was.
Bedankt verder nog voor de reacties!
Zijn allemaal geruststellend, heb er meteen een stuk meer vertrouwen in dat het allemaal wel goed gaat komen
_mikie wijzigde dit bericht op 31-08-2021 17:27
4.83% gewijzigd
dinsdag 31 augustus 2021 om 17:45
Je hoeft het niet allemaal nu te beslissen.
Zet je gezondheid op 1 en je scriptie op 2. De rest komt daarna. Ik zou je vooral bezig houden met wat kan. Tijdelijk thuis wonen vanwege je gezondheid kan sowieso.
Misschien kun je ook bij je vriend wonen met de afspraak dat je een lichte baan onder je niveau zoekt voor 16/24 uur per week tot dat het beter met je gaat. Je kan immer ook studeren, dus het niet zo dat je 0,0 kunt. Daarmee moet je ook jezelf uittesten, want van alleen thuiszitten gaan je angsten ook niet over.
Er zijn zat opties waar je rustig over na kunt denken. Je hoeft echt niet dag na je studie gelijk voor 200% succesvol te zijn, je mag er best een tijd voor uit trekken om jezelf te ontdekken.
Zet je gezondheid op 1 en je scriptie op 2. De rest komt daarna. Ik zou je vooral bezig houden met wat kan. Tijdelijk thuis wonen vanwege je gezondheid kan sowieso.
Misschien kun je ook bij je vriend wonen met de afspraak dat je een lichte baan onder je niveau zoekt voor 16/24 uur per week tot dat het beter met je gaat. Je kan immer ook studeren, dus het niet zo dat je 0,0 kunt. Daarmee moet je ook jezelf uittesten, want van alleen thuiszitten gaan je angsten ook niet over.
Er zijn zat opties waar je rustig over na kunt denken. Je hoeft echt niet dag na je studie gelijk voor 200% succesvol te zijn, je mag er best een tijd voor uit trekken om jezelf te ontdekken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 31 augustus 2021 om 18:11
Het is wel handig sowieso dan om voor het samenwonen te bespreken wat de verwachtingen zijn qua huishouden en evt later kinderen. Ik kan me voorstellen dat als een man veel van huis is, dat dan wordt verwacht dat de vrouw het huishouden op zich neemt. Dat is prima als beiden dat prima vinden natuurlijk, maar het voelt nog steeds wel een beetje alsof jij jouw leven wat om dat van hem moet 'vouwen' (familiebedrijf en daardoor 'nou eenmaal' veel aan het werk en op een afgelegen plek wonen). Jouw dromen, wensen en ambities mogen er ook zijn._mikie schreef: ↑31-08-2021 17:26We zijn al dik 7 jaar samen. De relatie is verder echt top. Het vervelende is dat het niet zomaar 'een baan' is maar het is een familiebedrijf waar hij mee door gaat en waar hij ook veel in de weekenden zal moeten werken. Dus het is heel begrijpelijk dat hij niet al te ver kan verhuizen, maar het maakt het voor mij allemaal wel een stuk lastiger.
Momenteel wonen we ook erg ver uit elkaar, 3 uur enkele reis met het OV en 2.5 met de auto
Ik heb momenteel geen bijbaantje, wel gehad natuurlijk. Maar tijdens mijn master ben ik wel minder gaan werken omdat het anders gewoon te zwaar voor mij was.
Bedankt verder nog voor de reacties!
Ook als je nu nog geen concreet plan hebt. Verder: gewoon stap voor stap en het komt goed.
woensdag 1 september 2021 om 11:45
Wat ik dan zou doen, na afronding van jouw studie en afronding van je therapie is proberen in de woonplaats van je vriend ( of een in de buurt ) kijken wat daar zit waar jij blij van wordt. Dus bv of daar een werkgever zit waar jij wel voor wil werken of een hobbyclub.
Maar dat staat helemaal los van jouw afstuderen en jouw therapie. Eerst dat maar eens doen en voorlopig lekker blijven zitten waar je zit en dit ook communiceren naar je vriend: "Beste Piet, ik hou van je en vind onze relatie top maar het komende jaar aar blijf ik zeker nog hier in woonplaats x wonen ".
wil je niet na je afstuderen eerst nog wat reizen overigens?
Maar dat staat helemaal los van jouw afstuderen en jouw therapie. Eerst dat maar eens doen en voorlopig lekker blijven zitten waar je zit en dit ook communiceren naar je vriend: "Beste Piet, ik hou van je en vind onze relatie top maar het komende jaar aar blijf ik zeker nog hier in woonplaats x wonen ".
wil je niet na je afstuderen eerst nog wat reizen overigens?
hoi
