Werk & Studie
alle pijlers
Bijna wanhopig ...
maandag 8 juni 2009 om 20:14
Hallo,
Ik heb hier al vaker een topic over geplaatst maar ik zit nu op een punt waarop ik het bijna niet meer weet. Ik weet niet wat ik wil qua werk, niet qua opleiding, ik heb faalangst en ben bang voor reacties van andere mensen.
Ik weet het, dat klinkt redelijk kinderachtig voor een vrouw van mijn leeftijd maar het is gewoon de waarheid.
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb allerlei diploma's gehaald op een bepaald vakgebied, heb al een aantal baantjes gehad waarbij ik me wel, van de ene werkgever naar de andere, omhoog gewerkt heb.
Vorig jaar zat ik in een dip qua gevoel wat ik precies wilde (net als nu) en heb tijdelijk een baan aangenomen bij een telecombedrijf, daar zit ik nu nog steeds. Het is best leuk werk maar geestelijk echt te zwaar om fulltime uit te oefenen. Verder zie ik mij dit ook niet mijn hele leven doen.
Als ik dit kon combineren met een andere parttime baan (dus 50/50) dan zou het iets anders zijn.
Maar goed, het probleem is dat ik dus niet weet wat ik dan wel wil.
Mijn hart ligt bij kinderen. "Iets met kinderen", dat klinkt zo lekker vaag. Ik heb de afgelopen maanden ook geinformeerd wat anderen bij mij vonden passen en ook zij kwamen tot deze conclusie. Ik heb beroepskeuzetests gedaan maar daar kom ik niet verder mee.
Ik heb gesolliciteerd als leerling medewerker kinderopvang en als leerling kraamverzorgster. Beiden tot op heden niets geworden. Nu heb ik een SPW deeltijdopleiding gevonden en 2 adressen waar ik eventueel stage zou kunnen lopen. Ik heb het allemaal uitgekiend en qua financieen zou het kunnen en het is ook te combineren met mijn huidige baan.
Volgend probleem is nu dat ik hier kriebels van krijg. Ik heb de afgelopen jaar qua werk en opleiding wat tegenslagen gehad en ik heb nu dus faalangst waardoor ik bang ben dat dit mij ook niet gaat lukken. Stel dat ik dadelijk een stage bemachtig en ik begin vol goede moed aan de opleiding. Dadelijk komt er weer niets van terecht en dan ....? Ik weet het, wat dat betreft (en mezelf) ben ik hartstikke pessimistisch maar ik kan er gewoon niets aan doen. Ik geloof gewoon écht dat ik niets kan, dat ik gewoon geen handig persoon ben, ik blink nergens in uit en denk weleens dat ik gedoemd ben tot het zitten achter een lopende band ofzo.
Wat ik wel geleerd heb de laatste jaren is wat ik niet wil en dat voelt ook goed. Maar ik ben nu een volwassen vrouw en ik vind dat ik eens keuzes moet gaan maken en dan ben ik weer bang voor reacties van anderen. "Verandert ze nu alweeeeer van baan?".
Zucht, het voelt gewoon goed om het even van me af te schrijven. Ik weet het gewoon even niet meer.
Thanks.
Kate.
Ik heb hier al vaker een topic over geplaatst maar ik zit nu op een punt waarop ik het bijna niet meer weet. Ik weet niet wat ik wil qua werk, niet qua opleiding, ik heb faalangst en ben bang voor reacties van andere mensen.
Ik weet het, dat klinkt redelijk kinderachtig voor een vrouw van mijn leeftijd maar het is gewoon de waarheid.
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb allerlei diploma's gehaald op een bepaald vakgebied, heb al een aantal baantjes gehad waarbij ik me wel, van de ene werkgever naar de andere, omhoog gewerkt heb.
Vorig jaar zat ik in een dip qua gevoel wat ik precies wilde (net als nu) en heb tijdelijk een baan aangenomen bij een telecombedrijf, daar zit ik nu nog steeds. Het is best leuk werk maar geestelijk echt te zwaar om fulltime uit te oefenen. Verder zie ik mij dit ook niet mijn hele leven doen.
Als ik dit kon combineren met een andere parttime baan (dus 50/50) dan zou het iets anders zijn.
Maar goed, het probleem is dat ik dus niet weet wat ik dan wel wil.
Mijn hart ligt bij kinderen. "Iets met kinderen", dat klinkt zo lekker vaag. Ik heb de afgelopen maanden ook geinformeerd wat anderen bij mij vonden passen en ook zij kwamen tot deze conclusie. Ik heb beroepskeuzetests gedaan maar daar kom ik niet verder mee.
Ik heb gesolliciteerd als leerling medewerker kinderopvang en als leerling kraamverzorgster. Beiden tot op heden niets geworden. Nu heb ik een SPW deeltijdopleiding gevonden en 2 adressen waar ik eventueel stage zou kunnen lopen. Ik heb het allemaal uitgekiend en qua financieen zou het kunnen en het is ook te combineren met mijn huidige baan.
Volgend probleem is nu dat ik hier kriebels van krijg. Ik heb de afgelopen jaar qua werk en opleiding wat tegenslagen gehad en ik heb nu dus faalangst waardoor ik bang ben dat dit mij ook niet gaat lukken. Stel dat ik dadelijk een stage bemachtig en ik begin vol goede moed aan de opleiding. Dadelijk komt er weer niets van terecht en dan ....? Ik weet het, wat dat betreft (en mezelf) ben ik hartstikke pessimistisch maar ik kan er gewoon niets aan doen. Ik geloof gewoon écht dat ik niets kan, dat ik gewoon geen handig persoon ben, ik blink nergens in uit en denk weleens dat ik gedoemd ben tot het zitten achter een lopende band ofzo.
Wat ik wel geleerd heb de laatste jaren is wat ik niet wil en dat voelt ook goed. Maar ik ben nu een volwassen vrouw en ik vind dat ik eens keuzes moet gaan maken en dan ben ik weer bang voor reacties van anderen. "Verandert ze nu alweeeeer van baan?".
Zucht, het voelt gewoon goed om het even van me af te schrijven. Ik weet het gewoon even niet meer.
Thanks.
Kate.
maandag 8 juni 2009 om 20:40
Als je me heel bot vindt, gewoon stoppen met lezen. Als je er tegen kan:
stel je eens de vraag hoe je al deze dingen zou afwegen als je op het platteland van Kenia was geboren en opgegroeid, in een familie zonder geld, zonder toegang tot onderwijs. Als de keuze was: werken zonder zeuren, of verhongeren. Stel je eens voor dat je niet de luxe had van keuzes die tegen kunnen vallen. Met welke baan die je nu kan krijgen zou je dan genoegen nemen?
stel je eens de vraag hoe je al deze dingen zou afwegen als je op het platteland van Kenia was geboren en opgegroeid, in een familie zonder geld, zonder toegang tot onderwijs. Als de keuze was: werken zonder zeuren, of verhongeren. Stel je eens voor dat je niet de luxe had van keuzes die tegen kunnen vallen. Met welke baan die je nu kan krijgen zou je dan genoegen nemen?
maandag 8 juni 2009 om 20:49
Rider zegt niet dat je niet je ongenoegen mag uiten, maar hij probeert je een manier te geven om met je faalangst om te gaan Ik vraag me alleen af of het wel werkt, het lijkt mij dat het je faalangst sterker zal maken.
Waarom zet je niet op papier neer wat het ergste is wat er kan gebeuren? Gaat er een dierbare naaste van je dood als je faalt? Nee? Dan gewoon doen! Gaat iedereen je haten als je faalt? Nee? Dan gewoon doen!
Oooh wacht nu doe ik hetzelfde
Waarom zet je niet op papier neer wat het ergste is wat er kan gebeuren? Gaat er een dierbare naaste van je dood als je faalt? Nee? Dan gewoon doen! Gaat iedereen je haten als je faalt? Nee? Dan gewoon doen!
Oooh wacht nu doe ik hetzelfde
maandag 8 juni 2009 om 21:02
Ik ben het eigenlijk ook eens met Rider. Het lijkt alsof je aan een soort "keuzestress" lijdt. Er is teveel keuze en je bent bang het verkeerde te doen. Misschien ook wel omdat "iemand" zoy kunnen denken dat je niet weet wat je wil. En Rider plaatst het in het juiste perspectief.
Faalangst wordt erger als je eraan denkt. Als je de luxe hebt om te gaan bedenken wat er niet allemaal zou kunnen gaan gebeuren dan richt je je koers verkeerd. Zoiets als een paaltje midden op de weg wat je wilt ontwijken maar er dan juist naartoe wordt getrokken en er tegenaan botst omdat je je erop focust. Misschien dat de anderen minder over je nadenken dan jij aanneemt. Maar zelfs als iedereen wél van alles van jou vindt dan kan jij het je niet veroorloven om daar over na te gaan denken. Gewoon je eigen richting opgaan en je krijgt vanzelf nieuwe vrienden als de oude niet meer bij je passen.
Faalangst wordt erger als je eraan denkt. Als je de luxe hebt om te gaan bedenken wat er niet allemaal zou kunnen gaan gebeuren dan richt je je koers verkeerd. Zoiets als een paaltje midden op de weg wat je wilt ontwijken maar er dan juist naartoe wordt getrokken en er tegenaan botst omdat je je erop focust. Misschien dat de anderen minder over je nadenken dan jij aanneemt. Maar zelfs als iedereen wél van alles van jou vindt dan kan jij het je niet veroorloven om daar over na te gaan denken. Gewoon je eigen richting opgaan en je krijgt vanzelf nieuwe vrienden als de oude niet meer bij je passen.
maandag 8 juni 2009 om 21:06
ik denk dat je toch beter kan onderzoeken waar jouw falangst vandaan komt. je weet ongetwijfeld zelf ook dat faalangst geen reeele angst is. Er zal ongetwijfeld iets achter zitten, onderzekerheid over financiën, dat het tegen gaat vallen, of erkenning van ouders/vrienden/partner, whatever.
Werken met kinderen kan heel verrijkend zijn, maar ik begeleid veel mensen die met kinderen werken en mijn ervaring is - was het ook toen ik begon- dat het een tijd duurt voor je er lekker inzit. Of je nou met baby's werkt die blijven huilen en koortsig zijn en botte ouders hebben, of met pubers werkt die grenzen opzoeken, werken met mensen is zwaar werk en vergt enige flexibiliteit en incasseringsvermogen.
ik zou eerst op een rijtje proberen te krijgen waar je faalangst vandaan komt en waarom je ander werk wilt (en realiseer je dan ook dat kinderen erg bot en direct kunnen zijn) en dan pas kijken of je daar verder in wilt. Je bent nog jong, en je hebt nog zo'n 30-40 werkjaren voor je, dus neem de tijd om in een functie te wennen en te groeien.
succes
Werken met kinderen kan heel verrijkend zijn, maar ik begeleid veel mensen die met kinderen werken en mijn ervaring is - was het ook toen ik begon- dat het een tijd duurt voor je er lekker inzit. Of je nou met baby's werkt die blijven huilen en koortsig zijn en botte ouders hebben, of met pubers werkt die grenzen opzoeken, werken met mensen is zwaar werk en vergt enige flexibiliteit en incasseringsvermogen.
ik zou eerst op een rijtje proberen te krijgen waar je faalangst vandaan komt en waarom je ander werk wilt (en realiseer je dan ook dat kinderen erg bot en direct kunnen zijn) en dan pas kijken of je daar verder in wilt. Je bent nog jong, en je hebt nog zo'n 30-40 werkjaren voor je, dus neem de tijd om in een functie te wennen en te groeien.
succes
maandag 8 juni 2009 om 21:07
Dankjewel Groll 
je hebt hem door?
Sorry, dat kwartje van Rider viel even niet. Keuzestress, dat klinkt wel als iets wat bij mijn gevoelens past.
De adviezen zijn goed maar wat denken jullie dat ik hier het beste aan kan doen?
Zijn er mensen die je kunnen helpen bij faalangst? Maatschappelijk werk ofzo?
je hebt hem door? Sorry, dat kwartje van Rider viel even niet. Keuzestress, dat klinkt wel als iets wat bij mijn gevoelens past.
De adviezen zijn goed maar wat denken jullie dat ik hier het beste aan kan doen?
Zijn er mensen die je kunnen helpen bij faalangst? Maatschappelijk werk ofzo?
maandag 8 juni 2009 om 21:13
OK... stel nu eens even dat je het niet gaat doen vanwege je faalangst. Wat levert je dat dan op? Waarschijnlijk zit je dat de rest van je carriere met het gevoel "wat als....". En geen antwoord, want je hebt het geen eerlijke kans gegeven!
Probeer het gewoon. Je hebt toch niets te verliezen? Als het niets wordt, dan brengt ook dat je een stukje dichter bij het ontdekken van wat wel of niet iets voor jou is.
Ik heb ook eerst 10 jaar gewerkt in allerlei verschillende banen voordat ik had gevonden wat ik leuk vond. En daar is helemaal niets mis mee. Elke baan die uiteindelijk niet leuk bleek te zijn, leerde mij wel heel veel over mezelf. En dat zie ik hoe dan ook als winst.
Probeer het gewoon. Je hebt toch niets te verliezen? Als het niets wordt, dan brengt ook dat je een stukje dichter bij het ontdekken van wat wel of niet iets voor jou is.
Ik heb ook eerst 10 jaar gewerkt in allerlei verschillende banen voordat ik had gevonden wat ik leuk vond. En daar is helemaal niets mis mee. Elke baan die uiteindelijk niet leuk bleek te zijn, leerde mij wel heel veel over mezelf. En dat zie ik hoe dan ook als winst.
maandag 8 juni 2009 om 21:17
maandag 8 juni 2009 om 21:41
Tip om het uit te vogelen voordat je aan de studie begint: vraag of je al stage mag komen lopen voor je met de opleiding begint. Op die manier kun je alvast de kat uit de boom kijken voor je echt knopen door moet gaan hakken.
Angsten zijn vaak diep geworteld en in mijn ervaring zijn er verschillende manieren om daar mee om te gaan. Je kunt er hulp bij zoeken (psychologe) of je kunt de confrontatie aangaan en proefondervinderlijk ondervinden dat de angst irrationeel is. Ook in dat laatste geval kan ondersteuning door een psycholoog trouwens heel prettig zijn.
Angsten zijn vaak diep geworteld en in mijn ervaring zijn er verschillende manieren om daar mee om te gaan. Je kunt er hulp bij zoeken (psychologe) of je kunt de confrontatie aangaan en proefondervinderlijk ondervinden dat de angst irrationeel is. Ook in dat laatste geval kan ondersteuning door een psycholoog trouwens heel prettig zijn.
maandag 8 juni 2009 om 22:24
waarom zou het erg zijn als het je niet lukt? of als je het toch niet zo leuk blijkt te vinden?
je hebt dan in elk geval ervaring opgedaan en je kunt weer een optie van je "wat wil ik later worden"-lijstje afstrepen... en zo ben je toch alweer een stapje dichterbij het vinden van je ideale baan
en misschien is het wel helemaal leuk en geweldig en gaat alles goed... en dan lach je om je twijfels van nu
je hebt dan in elk geval ervaring opgedaan en je kunt weer een optie van je "wat wil ik later worden"-lijstje afstrepen... en zo ben je toch alweer een stapje dichterbij het vinden van je ideale baan
en misschien is het wel helemaal leuk en geweldig en gaat alles goed... en dan lach je om je twijfels van nu
dinsdag 9 juni 2009 om 10:15
Kate1980: adviesje print deze pagina uit en steek het bij je ... bespaar je onnodige reistijd en (niets ten nadele van de specialisten hóór) uren gebabbel - je hebt van degene die totnutoe gereageerd hebben in korte tijd en helder al de juiste adviezen gekregen - Je grootste uitdaging is m.i. het loslaten van de door jou gecultiveerde faalangst (ja, want als je die loslaat, wat heb je dan nog?). Kate1980, je hebt aan niemand behalve jezelf verantwoording af te leggen over "wat je bent geworden" - Misschien raar, maar van Reünie programma's heb ikzelf geleerd dat er echt maar heel weinig mensen a. echt weten wat ze willen worden b. worden wat de anderen van hen verwachtten c. echt spijt hebben van wat zij zijn geworden
Opinions just like love do not pay any bills
dinsdag 9 juni 2009 om 19:52
Ik ken je angst hoor. Ik heb ook faalangst. Te dom zijn is mijn achillishiel. En laat ik daar nou net in mijn nieuwe baan tegenaan lopen...
Ik moet behoorlijk op mijn tenen lopen en kreeg van mijn collega laatst te horen dat ze wel wat meer van me had verwacht. De eerste beoordeling van mijn leidinggevende is ook al niet supertoppie om over naar huis te schrijven.
Een seconde lang heb ik de neiging om onder een steen te kruipen. Of om weer huismoeder te worden.
En dan denk ik: wat de fuk. Ik ga mezelf gewoon deze kans geven. Als ik aan het eind van het jaar mijn projecten niet succesvol heb afgerond, dan is het nog vroeg genoeg om me achter de oren te krabben.
Geef jezelf ook die kans. Niemand is perfect. Niemand weet het allemaal zeker.
En wat betreft keuzes maken; probeer es iet NLP-erigs, in de trant van: probeer je voor te stellen dat je in een nieuwe baan zit. Hoe ziet je dag er dan uit, wat doe je s morgens, wat doe je s middags, wie zijn je klanten/patienten/collegas etc. Is wel wat voorwerk voor nodig, om te weten wat die baan inhoudt. Maar het kan ook inzicht geven.
Ik moet behoorlijk op mijn tenen lopen en kreeg van mijn collega laatst te horen dat ze wel wat meer van me had verwacht. De eerste beoordeling van mijn leidinggevende is ook al niet supertoppie om over naar huis te schrijven.
Een seconde lang heb ik de neiging om onder een steen te kruipen. Of om weer huismoeder te worden.
En dan denk ik: wat de fuk. Ik ga mezelf gewoon deze kans geven. Als ik aan het eind van het jaar mijn projecten niet succesvol heb afgerond, dan is het nog vroeg genoeg om me achter de oren te krabben.
Geef jezelf ook die kans. Niemand is perfect. Niemand weet het allemaal zeker.
En wat betreft keuzes maken; probeer es iet NLP-erigs, in de trant van: probeer je voor te stellen dat je in een nieuwe baan zit. Hoe ziet je dag er dan uit, wat doe je s morgens, wat doe je s middags, wie zijn je klanten/patienten/collegas etc. Is wel wat voorwerk voor nodig, om te weten wat die baan inhoudt. Maar het kan ook inzicht geven.
zondag 21 juni 2009 om 20:01
Een manier om je van je faalangst af te helpen is om in therapie te gaan: cognitieve gedragstherapie. Heb ik gedaan en in 4 sessies kon ik op een gezondere manier omgaan met o.a. m'n faalangst. Je leert je eigen gedachten en ideeën uit te dagen, waardoor je zélf snapt dat die nergens op slaan. Dat werkt beter dan dat mensen je gaan vertellen wat je wel en niet moet vinden. Je begrijpt waarschijnlijk wel dat je faalangst je eerder achteruit helpt daar vooruit, maar je voélt het misschien niet helemaal. Gewoon naar de huisarts, dan kan hij je doorverwijzen/aanmelden naar een Gz-therapeut.
En daarnaast: toch leuk dat je zoveel verschillende banen hebt gehad? Vind ik alleen maar interessant hoor. En ik denk ook dat je veel van jezelf geleerd hebt in al die verschillende functies. Alleen maar een verrijking.
Wat je ook beslist: heel veel succes! (maar ga sowieso naar de huisarts)
En daarnaast: toch leuk dat je zoveel verschillende banen hebt gehad? Vind ik alleen maar interessant hoor. En ik denk ook dat je veel van jezelf geleerd hebt in al die verschillende functies. Alleen maar een verrijking.
Wat je ook beslist: heel veel succes! (maar ga sowieso naar de huisarts)
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
vrijdag 3 juli 2009 om 15:12
Kate
J everhaal is heel herkaanbaar ook> ik heb we studie gedaan op HBO die ik heb afgerond en nog uni die ik niet heb afgerond. Ook tijdens mijn studie veschillend ebaantjes gehad en ook nog twee verschillende functies bij gemeente,w aarvaan de laaste veel te zwaar was en ik toen ziek ben uitgevallen.
Ik heb altijd gedacht dat die te zware baan mijn droombaan was, maar dat viel ind e partijk tegen.
En nu weet ik even helemaal niet meer wat ik wil. Ik heb wel op vershcilledne gebeioden weer georienteerd, maar er is niet in ding dat eruit springt van oj ha dat zou ik nu echt willen doen. ik wil nu een baan zoeken die ik ook voro alngere tijd kan volhouden, maar ben ook bang dat ik weer de verkeerde keuze zal maken en dan het echt helemaal niet meer weten en helemaal vast zitten.
J everhaal is heel herkaanbaar ook> ik heb we studie gedaan op HBO die ik heb afgerond en nog uni die ik niet heb afgerond. Ook tijdens mijn studie veschillend ebaantjes gehad en ook nog twee verschillende functies bij gemeente,w aarvaan de laaste veel te zwaar was en ik toen ziek ben uitgevallen.
Ik heb altijd gedacht dat die te zware baan mijn droombaan was, maar dat viel ind e partijk tegen.
En nu weet ik even helemaal niet meer wat ik wil. Ik heb wel op vershcilledne gebeioden weer georienteerd, maar er is niet in ding dat eruit springt van oj ha dat zou ik nu echt willen doen. ik wil nu een baan zoeken die ik ook voro alngere tijd kan volhouden, maar ben ook bang dat ik weer de verkeerde keuze zal maken en dan het echt helemaal niet meer weten en helemaal vast zitten.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:20
Hoi Kate,
Ik kan me echt super goed inleven in jou situatie. Zat er n.l. vorig jaar midden in. Ik heb toen een traject gedaan heb bij een coach: misschien ook wat voor jou? : www.gac-coaching.nl
Heeft me super geholpen, meer vertrouwen in mezelf, zekerder van mijn kunnen. Ook heb ik bij haar een beroepsvoorkeurentest en een werkvoorwaarden test gedaan. Nu kan ik beter inschatten wat ik wil, kan en onder welke omstandigheden ik het best funtioneer.
Sterkte
Suzeli
Ik kan me echt super goed inleven in jou situatie. Zat er n.l. vorig jaar midden in. Ik heb toen een traject gedaan heb bij een coach: misschien ook wat voor jou? : www.gac-coaching.nl
Heeft me super geholpen, meer vertrouwen in mezelf, zekerder van mijn kunnen. Ook heb ik bij haar een beroepsvoorkeurentest en een werkvoorwaarden test gedaan. Nu kan ik beter inschatten wat ik wil, kan en onder welke omstandigheden ik het best funtioneer.
Sterkte
Suzeli
vrijdag 3 juli 2009 om 21:10
Ik denk ook dat je echt verder moet om je van de faalangst af te helpen. Zodat je er mee om kunt gaan. Als je met kinderen wilt werken kan je dit namelijk niet gebruiken. Met name kinderen en tieners prikken hier zo doorheen. Dan heb je geen langere tijd om je te kunnen bewijzen. Geen tijd om eerst af te wachten en te laten zien wat je wel voor kwaliteiten hebt. Is altijd goed om te doen ongeacht je werkveld.
Daarnaast zou ik het eerlijk gezegd ook niet fijn vinden als ik mijn kind op de opvang heb zitten en er iemand rond loopt die hartstikke pessimistisch is. Waar menig begeleider haar moet overtuigen dat ze het wel kan en haar over die streep moet trekken. Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat je geen fouten mag maken. Of dat je niet eerst af mag wachten hoe het allemaal reilt en zeilt. Maar het is de bedoeling dat mijn kind in een omgevind terecht komt (net als thuis) waar ze proberen hem zelfverzekerd te maken om dingen uit te proberen. En niet waar een onzeker persoon hem dezelfde "kwaliteiten"leert en hij straks niks durft of probeert.
Misschien beetje onduidelijk zoals ik het zeg maar hoop dat je het begrijpt.
Ik denk dat je met professionele hulp het beste gebaat bent. Je huisarts moet je meer kunnen vertellen waar je terecht kunt.
Daarnaast zou ik het eerlijk gezegd ook niet fijn vinden als ik mijn kind op de opvang heb zitten en er iemand rond loopt die hartstikke pessimistisch is. Waar menig begeleider haar moet overtuigen dat ze het wel kan en haar over die streep moet trekken. Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat je geen fouten mag maken. Of dat je niet eerst af mag wachten hoe het allemaal reilt en zeilt. Maar het is de bedoeling dat mijn kind in een omgevind terecht komt (net als thuis) waar ze proberen hem zelfverzekerd te maken om dingen uit te proberen. En niet waar een onzeker persoon hem dezelfde "kwaliteiten"leert en hij straks niks durft of probeert.
Misschien beetje onduidelijk zoals ik het zeg maar hoop dat je het begrijpt.
Ik denk dat je met professionele hulp het beste gebaat bent. Je huisarts moet je meer kunnen vertellen waar je terecht kunt.
