Werk & Studie
alle pijlers
De rotte appel in mijn team... of stel ik me aan?
vrijdag 11 april 2008 om 15:01
Ik ben na een tijd arbeidsongeschikt te zijn geweest, weer aan het werk. Ik ben overgeplaatst naar een andere afdeling en werk nu in een gezellige groep mensen.. op één na. Die ene klega is zo'n typetje als in die oude 3vO-reclame met dat liedje "I'm too sexy for my car, too sexy for my shirt," oftewel een kalend mannetje met dikke bierbuik, die zichzelf heel wat vindt. Hij vindt het bijv "humor" om Powerpointpresentaties te maken met naakte vrouwen er in, waar hij dan het hoofd van vrouwelijke klega's op heeft gemonteerd. Lachuh!! (NOT) Uiteindelijk is dit een keer bij een leidinggevende terechtgekomen en nu wordt op dit soort geintjes zwaar gemonitord. Mijn nieuwe leidinggevende vindt sfeer in het team heel belangrijk. Ik ook, en daar ligt nu precies het probleem. Dat ene mannetje is nu opgehouden met openlijk zo'n beetje het halve kantoor op de hak te nemen, maar hij heeft de pest aan mij. Hij kijkt wel link uit om openlijk te zieken, maar onderhuids... Bijv., hij negeert me volledig, gewoon op het onbeschofte af. Als ik de kamer binnenloop en alleen hij en nog één of twee collega's zitten er, en ik zeg "Goedemorgen" of "Hallo" dan zegt hij helemaal niets en draait z'n hoofd weg. Idem bij weggaan. In het begin ging ik vaak met een groepje lunchen, maar hij gaat alleen mee als ik níet mee ga en inmiddels vraagt hij zelf iedere keer dat groepje mee, bij voorkeur als ik even aan de telefoon ben of iets anders aan het doen ben waardoor ik niet op m'n plek zit. Kom ik terug, is bijna iedereen weg. Die anderen doen wel normaal tegen me, maar ik weet dat ze hem ook heel leuk vinden (hij is nogal een popi jopi figuur) dus dat ik het niet met hen kan bespreken. Ik doe tot nu toe iedere keer alsof ik gek ben, maar ik denk dat het anderen ook wel opvalt dat hij weigert om z'n mond open te doen tegen me. Sosm ga ik er gewoon bijzitten in de kantine en dan accepteert de rest me wel, maar hij hult zich in stilzwijgen. Ik durf dan nooit eerder weg te gaan dan hij, omdat ik bang ben dat hij dan wel een 'lollige' opm over mij gaat maken ofzo. Heel subtiel maakt hij wel van die stekeligheden, bijv als ik in een jeans loop dan komt er toevallig nét die dag een opm dat vrouwen in spijkerbroek veelal lelijke potten zijn. Hij zegt dus an sich niets over mij persoonlijks, dus hij blijft nét binnen de grenzen van het toelaatbare. Maar ik voel me bij hem niet op m'n gemak en ben bang dat hij een sfeer creëert waarin hij de anderen meetrekt. Moet ik dit met m'n leidinggevende bespreken, of stel ik me aan? En als ik het met m'n leidinggevende bespreeek, hoe zou het dan eigenlijk opgelost kunnen worden, want als ik m'n beklag doe dan weet die gast dus wél precies dat hij me blijkbaar toch wel raakt met zijn gedrag. Of moet ik 'm z'n vet geven? Maar hoe doe ik dat, als ik al hartkloppingen krijg als ik met hem in een kleine ruimte ben? Hij weet toch altijd wel de lachers op z'n hand te krijgen. Please help me, want ik zit hier echt mee... Sorry voor het lange verhaal.
vrijdag 11 april 2008 om 15:12
Ik zou hem denk ik consequent bij naam gedag en hallo zeggen, helemaal als er collega's in de buurt zijn. Ziet iedereen wat voor een hork het is. Of als er weer zo'n spijkerbroek opmerking komt een grapje terug maken, 'goh zal m'n man vertellen dat ie met een lesbische is getrouwd, marie ga je mee zoenen?' Niet alles over je heen laten komen zeg maar. OF gewoon (al dan niet met collega;s in de buurt) zeggen 'goh ik voel me beetje naar aangesproken daardoor moet dat nou'?
vrijdag 11 april 2008 om 15:18
Las gisteren een artikel in de krant over een bepaald soort gevechtstrainingen voor medewerkers.
daarin zei de leraar: kijk niet naar de stok die hij in de handen heeft, maar naar de persoon zelf, dan zie je dat je eigenlijk in een gelijkwaardige positie staat ten opzichte van hem.
Dus raad je aan, het bovenstaande antwoord van Pemberly te gebruiken en niet vergeten dat je eigenlijk boven hem staat.
Als ik dit zo lees is het maar een heel zielig mannetje met een flink minderwaardigheidscomplex als je door middel van het afbranden van collega's de lachers op je hand wilt krijgen.
Knoop dit in je oren en voel je sterker en ga er eens flink tegenin!
natuurlijk in bijzijn van je collega's.
Aankaarten bij je leidinggevenden zou ik niet gelijk doen. Ze zullen je in de eerste instantie hetzelfde advies geven en wat je al zei, hij blijft binnen de grenzen.
Succes!
daarin zei de leraar: kijk niet naar de stok die hij in de handen heeft, maar naar de persoon zelf, dan zie je dat je eigenlijk in een gelijkwaardige positie staat ten opzichte van hem.
Dus raad je aan, het bovenstaande antwoord van Pemberly te gebruiken en niet vergeten dat je eigenlijk boven hem staat.
Als ik dit zo lees is het maar een heel zielig mannetje met een flink minderwaardigheidscomplex als je door middel van het afbranden van collega's de lachers op je hand wilt krijgen.
Knoop dit in je oren en voel je sterker en ga er eens flink tegenin!
natuurlijk in bijzijn van je collega's.
Aankaarten bij je leidinggevenden zou ik niet gelijk doen. Ze zullen je in de eerste instantie hetzelfde advies geven en wat je al zei, hij blijft binnen de grenzen.
Succes!
vrijdag 11 april 2008 om 15:25
je kunt hem er toch ook op aanspreken, ga een gesprek aan met hem, en zeg dat je zijn houding naar jou toe niet prettig vindt. Dat mag je gewoon zeggen, dat je het gevoel hebt dat hij je negeert en dat jij je daar niet prettig bij voelt. Het bederft zo wel de werksfeer behoorlijk als je hem aanspreekt heb je er zelf in elk geval iets aan geprobeerd te doen.
vrijdag 11 april 2008 om 15:37
Kijk uit dat hij zich daardoor niet machtig gaat voelen: "ik baal want jij negeert mij". Zo kan hij in zijn beperkte geest denken dat jij hem ook al de popi jopi vindt en graag in zijn groepje wil zitten. Ook hem laten weten dat je ergens niet van gediend bent, kan in zijn kortzichtige levensvisie neerkomen op macht voor hem.
Lekker in zijn sop laten gaarkoken. Boeien dat hij jou niks zegt, maar heb het gezellig met de anderen. En ga niet invullen wat zij wel niet van jou zullen zeggen! Daar word je alleen maar paranoia van. Probeer te bedenken dat als zij in zijn bijzijn wel gewoon tegen je doen, dat niet ineens anders zullen doen als jij er niet bij bent.
Probeer je geen slachtoffer te voelen, dan word je het ook niet.
Lekker in zijn sop laten gaarkoken. Boeien dat hij jou niks zegt, maar heb het gezellig met de anderen. En ga niet invullen wat zij wel niet van jou zullen zeggen! Daar word je alleen maar paranoia van. Probeer te bedenken dat als zij in zijn bijzijn wel gewoon tegen je doen, dat niet ineens anders zullen doen als jij er niet bij bent.
Probeer je geen slachtoffer te voelen, dan word je het ook niet.
vrijdag 11 april 2008 om 16:15
vrijdag 11 april 2008 om 16:22
Ik heb zo'n -vrouwelijke- collega. Die denkt dat ze zichzelf populair maakt over de rug van anderen. Ik heb hier een keer met een collega over gesproken en wat blijkt? Niemand mag haar, iedereen stoort zich aan haar popiejopie-gedrag. Ik weet niet of je het aandurft, maar vraag eens heel voorzichtig aan een collega die niet zo 'ouwejongens krentenbrood' met hem is hoe zij/hij hem ziet. Niet op een roddelende manier, maar je kunt bijvoorbeeld vragen of het aan jou ligt of dat jij echt de enige bent die genegeerd wordt. Ofzo...voorzichtig peilen dus.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 11 april 2008 om 17:04
bah.
negeren zo'n type hoor echt. Gewoon niet je laten intimideren en als ie leuk gaat doen, met zo'n spijkerbroeken-opmerking, moet je hem gewoon lekker ui-ig aankijken en zeggen: 'ksnap niet wat daar nou leuk aan is/wat je daarmee bedoelt' ofzo...
succes.
negeren zo'n type hoor echt. Gewoon niet je laten intimideren en als ie leuk gaat doen, met zo'n spijkerbroeken-opmerking, moet je hem gewoon lekker ui-ig aankijken en zeggen: 'ksnap niet wat daar nou leuk aan is/wat je daarmee bedoelt' ofzo...
succes.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
vrijdag 11 april 2008 om 17:07
mijn broer's favoriet, ik heb hem onthouden maar nog niet hoeven / kunnen gebruiken
'Nee- JIJ trekt volle zalen'
of de variant
'Nee, bij jouw begravenis staan dranghekken'
Het woordje 'nee' lekker sarcastisch uitspreken, en dan 1 wenkbrauw er bij omhoog terwijl je verder serieus blijft.
Die komt vast nog wel eens van pas bij die hork
'Nee- JIJ trekt volle zalen'
of de variant
'Nee, bij jouw begravenis staan dranghekken'
Het woordje 'nee' lekker sarcastisch uitspreken, en dan 1 wenkbrauw er bij omhoog terwijl je verder serieus blijft.
Die komt vast nog wel eens van pas bij die hork
vrijdag 11 april 2008 om 17:46
Je kunt natuurlijk ook gewoon bij een collega die je vertrouwt vragen of het hen ook opvalt dat hij nooit goeiedag tegen je zegt en niet samen met je wil lunchen. Dat je het idee hebt dat dat zo is, maar daarover twijfelt.
Als die collega met wie je het bespreekt zuivere koffie is, dan gaat hij/zij het ook heus wel opvallen aangezien ze na een dergelijke vraag de eerste tijd er ook wel op zullen letten. Dus wie weet....
Als die collega met wie je het bespreekt zuivere koffie is, dan gaat hij/zij het ook heus wel opvallen aangezien ze na een dergelijke vraag de eerste tijd er ook wel op zullen letten. Dus wie weet....
vrijdag 11 april 2008 om 18:45
Hoi Amber,
Vervelend zo'n collega. Het is helemaal de moeite waard niet om er zo mee te zitten. Dus je moet er echt iets mee doen.
Het werkt naar mijn idee het beste om de confrontatie aan te gaan. Gewoon met hem in gesprek gaan onder vier ogen.
Laat jij hem maar zien hoe je als volwassenen met elkaar om moet gaan. Zonder verwijten te maken moet je hem denk ik duidelijk maken hoe jij je voelt onder zijn gedrag.
Kom je er onderling niet uit of treedt er na zo'n gesprek geen verandering op dan kun je het alsnog via je leidinggevende doen. Ik zou het zeker niet in bijzijn doen van je collega's. Dan verlaag je je alleen maar tot zijn niveau en juist als je laat zien dat je er onderling uit wilt komen ben jij de sterkere in deze situatie.
Negeren zou ik ook niet doen als ik jou was, want je trekt het je zo te lezen wel aan, dus je moet iets doen met je gevoel.
Waarschijnlijk voelt deze collega zichzelf zo onzeker als de pest met jou in de buurt. En door zich zo op te stellen probeert ie dat een beetje te verdoezelen. Met als gevolg dat jij het mee naar huis neemt. En dat is het nogmaals echt niet waard hoor.
Sterkte ermee!
Vervelend zo'n collega. Het is helemaal de moeite waard niet om er zo mee te zitten. Dus je moet er echt iets mee doen.
Het werkt naar mijn idee het beste om de confrontatie aan te gaan. Gewoon met hem in gesprek gaan onder vier ogen.
Laat jij hem maar zien hoe je als volwassenen met elkaar om moet gaan. Zonder verwijten te maken moet je hem denk ik duidelijk maken hoe jij je voelt onder zijn gedrag.
Kom je er onderling niet uit of treedt er na zo'n gesprek geen verandering op dan kun je het alsnog via je leidinggevende doen. Ik zou het zeker niet in bijzijn doen van je collega's. Dan verlaag je je alleen maar tot zijn niveau en juist als je laat zien dat je er onderling uit wilt komen ben jij de sterkere in deze situatie.
Negeren zou ik ook niet doen als ik jou was, want je trekt het je zo te lezen wel aan, dus je moet iets doen met je gevoel.
Waarschijnlijk voelt deze collega zichzelf zo onzeker als de pest met jou in de buurt. En door zich zo op te stellen probeert ie dat een beetje te verdoezelen. Met als gevolg dat jij het mee naar huis neemt. En dat is het nogmaals echt niet waard hoor.
Sterkte ermee!
vrijdag 11 april 2008 om 22:06
Hallo iedereen, ik voel me sowieso al een klein beetje beter dat jullie mij er niet op veroordelen ofzo. Was erg bang om als aansteller gezien te worden ofzo.
Misschien ben ik in m'n openingspost niet duidelijk geweest omdat ik zei dat ik was overgeplaatst maar ik werkte wel al in dit filiaal en heb in het verleden al met die man op één afdeling gewerkt. We zaten zelfs naast elkaar en ik dacht toen steeds nog: Ach, hij bedoelt het niet zo.
Die grappen en grollen van hem gingen over werkelijk iedereen en hij grapte dus ook tegen mij maar nog niet zo gemeen als nu. Totdat ie een keer te ver ging en een opmerking maakte over mijn partner. Ik zei toen dat ik dat niet leuk vond maar hij deed het sindsdien nog een paar keer (allerlei variaties op diezelfde grap-met-inmiddels-baard) en ik dacht toen: "Ik geef 'm lik op stuk" en ik heb toen een grap gemaakt over zijn vrouw + kids. Echt zo'n zelfde soort grap als hij bij mij maakte dus hè. Volgens mij was het iets in als dat hij steeds zei dat ik vast bij mijn man was voor zijn geld (stuk ouder dan ik, plus eigen zaak) en dat ik toen zei dat dat vast voor zijn vrouw ook geldt en de kinderen misschien wel van de melkboer waren. Toen is ie hartstikke kwaad geworden en zei dat hij me voor die opm wel op m'n gezicht wilde slaan. Ik schrok van zijn agressieve houding en sindsdien is hij zo tegen mij. Die chef die ik toen ha, wist er van maar dat was echt een eikel: we hadden een superslechte sfeer in het team (iedereen konkelen over iedereen, ruzies, geroddel, leuke klussen wegkapen bij elkaar en anderen met de kutklussen opzadelen) maar die chef deed er niets aan, sterker nog, die klitte samen met de hoofdpestkop zeg maar.
Ik stond op punt van ontslag nemen, ging met lood in m'n schoenen naar het werk en zat daar geregeld te huilen op de wc, maar net toen ik het bijna niet meer trok kwam er een nieuwe directeur en die plande een complete reorganisatie, waardoor we allemaal over andere afdelingen verspreid werden. En die teamchef is ontslagen.
Dit alles speelde een jaar of vijf (!!!) geleden maar sindsdien heeft "Too sexy for my car" dus een hekel aan mij. Had ik op zich lak aan, totdat ik dus weer met hem moest samenwerken. Ik heb één keer, toen ik met hem alleen op de afdeling zat, voorzichtig gezegd dat ik met een schone lei wilde beginnen en toen zei hij: "Ik heb hier geen zin in," en liep weg.
Mijn huidige leidinggevende weet trouwens dat ik hartstikke bang van die man ben, ik heb het verteld toen hij mij een keer vroeg hoe ik de sfeer op de afdeling vond. Ik denk dat mijn andere collega's het ook wel weten, maar niemand spreekt hem ooit aan op zijn gedrag- ook toen met die Powerpointpresentaties niet.
Er is één collega van wie ik weet dat hij haar ook weleens zo pest, met die onderhuidse opmerkingen bedoel ik. Een hartstikke leuke vrouw, die samenwoont met een andere vrouw trouwens. Dat laatste was voor hem een reden om lekker te treiteren: hij had het een keer met een paar mannelijke collega's over de vraag: hoe zou jij geleefd hebben als jij een vrouw was geweest.
Vraagt 'ie ineens aan die leuke collega, laat ik haar ff Ellen noemen: "En Ellen, hoe zou jouw leven er uit zien als jij ene vrouw was geweest????" Keihard over de hele afdeling, iedereen blauw van het lachen en Ellen vluchtte naar het toilet en kwam het eerste halfuur niet meer tevoorschijn. Maar dat wwerd in de doofpot gestopt, want ja 'geintje moet kunnen'. Nu ontwijkt Ellen hem en hij pest haar niet meer ofzo, ze leven en werken gewoon langs elkaar heen zeg maar. Maar ik ben dus erg bang om hem aan te spreken en/of zijn vet te geven, want dan krijgt ie natuurlijk alleen maar meer de pest aan me.
Ik wou dat die zielepiet met pensioen ging!
Misschien ben ik in m'n openingspost niet duidelijk geweest omdat ik zei dat ik was overgeplaatst maar ik werkte wel al in dit filiaal en heb in het verleden al met die man op één afdeling gewerkt. We zaten zelfs naast elkaar en ik dacht toen steeds nog: Ach, hij bedoelt het niet zo.
Die grappen en grollen van hem gingen over werkelijk iedereen en hij grapte dus ook tegen mij maar nog niet zo gemeen als nu. Totdat ie een keer te ver ging en een opmerking maakte over mijn partner. Ik zei toen dat ik dat niet leuk vond maar hij deed het sindsdien nog een paar keer (allerlei variaties op diezelfde grap-met-inmiddels-baard) en ik dacht toen: "Ik geef 'm lik op stuk" en ik heb toen een grap gemaakt over zijn vrouw + kids. Echt zo'n zelfde soort grap als hij bij mij maakte dus hè. Volgens mij was het iets in als dat hij steeds zei dat ik vast bij mijn man was voor zijn geld (stuk ouder dan ik, plus eigen zaak) en dat ik toen zei dat dat vast voor zijn vrouw ook geldt en de kinderen misschien wel van de melkboer waren. Toen is ie hartstikke kwaad geworden en zei dat hij me voor die opm wel op m'n gezicht wilde slaan. Ik schrok van zijn agressieve houding en sindsdien is hij zo tegen mij. Die chef die ik toen ha, wist er van maar dat was echt een eikel: we hadden een superslechte sfeer in het team (iedereen konkelen over iedereen, ruzies, geroddel, leuke klussen wegkapen bij elkaar en anderen met de kutklussen opzadelen) maar die chef deed er niets aan, sterker nog, die klitte samen met de hoofdpestkop zeg maar.
Ik stond op punt van ontslag nemen, ging met lood in m'n schoenen naar het werk en zat daar geregeld te huilen op de wc, maar net toen ik het bijna niet meer trok kwam er een nieuwe directeur en die plande een complete reorganisatie, waardoor we allemaal over andere afdelingen verspreid werden. En die teamchef is ontslagen.
Dit alles speelde een jaar of vijf (!!!) geleden maar sindsdien heeft "Too sexy for my car" dus een hekel aan mij. Had ik op zich lak aan, totdat ik dus weer met hem moest samenwerken. Ik heb één keer, toen ik met hem alleen op de afdeling zat, voorzichtig gezegd dat ik met een schone lei wilde beginnen en toen zei hij: "Ik heb hier geen zin in," en liep weg.
Mijn huidige leidinggevende weet trouwens dat ik hartstikke bang van die man ben, ik heb het verteld toen hij mij een keer vroeg hoe ik de sfeer op de afdeling vond. Ik denk dat mijn andere collega's het ook wel weten, maar niemand spreekt hem ooit aan op zijn gedrag- ook toen met die Powerpointpresentaties niet.
Er is één collega van wie ik weet dat hij haar ook weleens zo pest, met die onderhuidse opmerkingen bedoel ik. Een hartstikke leuke vrouw, die samenwoont met een andere vrouw trouwens. Dat laatste was voor hem een reden om lekker te treiteren: hij had het een keer met een paar mannelijke collega's over de vraag: hoe zou jij geleefd hebben als jij een vrouw was geweest.
Vraagt 'ie ineens aan die leuke collega, laat ik haar ff Ellen noemen: "En Ellen, hoe zou jouw leven er uit zien als jij ene vrouw was geweest????" Keihard over de hele afdeling, iedereen blauw van het lachen en Ellen vluchtte naar het toilet en kwam het eerste halfuur niet meer tevoorschijn. Maar dat wwerd in de doofpot gestopt, want ja 'geintje moet kunnen'. Nu ontwijkt Ellen hem en hij pest haar niet meer ofzo, ze leven en werken gewoon langs elkaar heen zeg maar. Maar ik ben dus erg bang om hem aan te spreken en/of zijn vet te geven, want dan krijgt ie natuurlijk alleen maar meer de pest aan me.
Ik wou dat die zielepiet met pensioen ging!
vrijdag 11 april 2008 om 23:42
Pfoeh, Amber, wat een verhaal. Kan me voorstellen dat je er heel naar van wordt. Ik vind veel dingen die je noemt ook zeker niet onder de noemer 'grapjes' vallen.
Hoofden van collega's monteren op porno vind ik een vorm van seksuele intimidatie, lullige grappen over het privéleven van collega's vind ik een vorm van pesterij. Beiden horen niet thuis in een leuke werksfeer!
De ontvanger van de opmerkingen (jij dus!) is degene die de grens bepaalt, níet de maker van de opmerkingen.
Jij hebt geprobeerd met hem te praten, maar dat gaat niet. Jij hebt 5 jaar geleden ook een niet-zo-aardige opmerking gemaakt, maar die was wel hartstikke uitgelokt.
Kun je eens met hem en je leidinggevende om tafel? Je leidinggevende weet er tenslotte van.
Als je het gevoel hebt dat je daar ook te weinig mee opschiet wil ik je idd aanraden contact op te nemen met jullie vertrouwenspersoon. Wellicht dat die kan zorgen voor een bemiddelaar en zo.
Succes, laat je niet op de kop zitten en doe wat met je gevoel. Want jij moet met een rustig gevoel naar je werk kunnen, zonder gepest te worden!
Hoofden van collega's monteren op porno vind ik een vorm van seksuele intimidatie, lullige grappen over het privéleven van collega's vind ik een vorm van pesterij. Beiden horen niet thuis in een leuke werksfeer!
De ontvanger van de opmerkingen (jij dus!) is degene die de grens bepaalt, níet de maker van de opmerkingen.
Jij hebt geprobeerd met hem te praten, maar dat gaat niet. Jij hebt 5 jaar geleden ook een niet-zo-aardige opmerking gemaakt, maar die was wel hartstikke uitgelokt.
Kun je eens met hem en je leidinggevende om tafel? Je leidinggevende weet er tenslotte van.
Als je het gevoel hebt dat je daar ook te weinig mee opschiet wil ik je idd aanraden contact op te nemen met jullie vertrouwenspersoon. Wellicht dat die kan zorgen voor een bemiddelaar en zo.
Succes, laat je niet op de kop zitten en doe wat met je gevoel. Want jij moet met een rustig gevoel naar je werk kunnen, zonder gepest te worden!
zaterdag 12 april 2008 om 10:54
:
mijn broer's favoriet, ik heb hem onthouden maar nog niet hoeven / kunnen gebruiken
'Nee- JIJ trekt volle zalen'
of de variant
'Nee, bij jouw begravenis staan dranghekken'
Het woordje 'nee' lekker sarcastisch uitspreken, en dan 1 wenkbrauw er bij omhoog terwijl je verder serieus blijft.
Die komt vast nog wel eens van pas bij die hork
zaterdag 12 april 2008 om 11:27
Hoe vervelend ook: het is kiezen of delen. Of je laat jezelf door hem zodanig intimideren dat er een onwerkbare situatie ontstaat en je dus op zoek zult moeten naar een andere baan. Of je gaat het gesprek aan met hem en met je leidinggevende. Pas als dat laatste geen soelaas biedt en je wilt persé blijven werken bij dit bedrijf zou ik een gesprek aanvragen met een personeelsfunctionaris of vertrouwenspersoon. Maar eerst zul je moeten kiezen: laat je je op je kop zitten of niet, ga je vechten of vluchten?
zondag 13 april 2008 om 13:30
Ik zou het met hem zelf bespreken. Dat voorval van destijds uitpraten ook. Vanuit jezelf, zonder te verwijten of beschuldigen of opmerkingen in de trant van 'jij trekt volle zalen'. Dat werkt alleen maar averechts en gooit olie op het vuur.
Geef aan hoe je je voelt, vraag hoe hij erin staat. Daarna hoe je het graag zou willen en kijk of je daar samen uitkomt.
Zo'n gesprek kan echt wonderen doen.
En werkt het niet, dan kun je nog zien wat je gaat doen.
xx lisa.
Geef aan hoe je je voelt, vraag hoe hij erin staat. Daarna hoe je het graag zou willen en kijk of je daar samen uitkomt.
Zo'n gesprek kan echt wonderen doen.
En werkt het niet, dan kun je nog zien wat je gaat doen.
xx lisa.
