Werk & Studie alle pijlers

Deeltijd werkende vrouwen

12-04-2023 08:30 1928 berichten
Ik lees het steeds vaker in het nieuws en ik merk dat ik me er mateloos aan irriteer. De artikelen die vrouwen proberen te stimuleren om meer te gaan werken, zodat de gaten beter worden opgevuld en beter voor de economie enz.

Ik irriteer me er vooral aan, omdat het voelt alsof de overheid weer een idee door mijn strot probeert te duwen. Alsof dat deeltijd werken opeens niet meer het juiste is.
Ben ik de enige die dit zo ziet/ervaart?

Het is maar een nieuwsartikel, maar het valt me op dat ze op deze manier steeds meer proberen beetje bij beetje proberen dingen door te duwen.
Wat ik met dit topic wil; even spuien en misschien dat jullie ook nieuwsartikelen hebben waar je je aan irriteert en dit willen delen.
Alle reacties Link kopieren Quote
feow schreef:
26-04-2023 11:59
Tja, dan lopen vrouwen in het algemeen waarschijnlijk meer de kantjes er vanaf. En -uit mijn hoofd- verwachten ze dat dat pas in 2040 ofzo opgelost zal zijn.

Of vrouwen zijn gewoon over het algemeen minder waard, dat kan ook.
Waarschijnlijk worden ze wel vaker opgeroepen in het geval van een ziek kind oid. Maar ook dat heb je zelf in de hand, als je beide 4 dagen werkt kun je dus ook beide evenveel vrij nemen voor je kinderen.

Ik denk dat voor vrouwen geld ook minder belangrijk is. Je hoort nog best vaak dat vrouwen niet zo maar overstappen voor een hoger salaris maar dat ook andere secundaire voorwaarden erg belangrijk zijn.

Tel daar bij elkaar op en je komt wel aan dat verschil denk ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het heeft bij mij tot 3 jaar terug geduurd totdat ik echt meer ging verdienen dan man. Al kreeg hij vorig jaar een flinke bonus dat het weer redelijk recht trok. Als ik eind 20 minder was gaan werken, was ik ook zeker niet in deze positie gekomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Magenta84 schreef:
16-04-2023 07:53
Volgens mij is individualisme het grootste probleem van de huidige maatschappij. En de idee van de individuele mens dat we overal recht op hebben.
Afgelopen week een event bijgewoond waar het ging over maatschappelijk verantwoord ondernemen en hoe we als bestuurders en commissarissen onze burgerplichten meenemen in de uitoefening van onze functies bij ondernemingen. Ik denk dat dit goed is, dat we met elkaar kijken naar de lange termijn voor onze samenleving. Dat we niet alleen meer uitgaan van onze persoonlijke belangen, maar dat we de belangen van de maatschappij en de toekomstige generatie meenemen in onze afwegingen. Onze burgerplichten. Dat ziet niet alleen op parttime en fulltime werk, maar ook op de wijze waarop we om zorg vragen, de wijze waarop we omgaan met het milieu. We zullen ons welvaartsbegrip met elkaar onder de loep moeten nemen en daarin ongemak omarmen: we zullen het allemaal met wat minder moeten doen. Voorbeelden als nagelstylisten en allerhande coaches: ze zijn er, omdat er vraag naar is. En als we met een vinger wijzen, wijzen er vier vingers terug naar onszelf. Ik denk dat we met elkaar moeten stoppen om het een probleem van een ander of van de maatschappij te maken, maar gewoon bij jezelf beginnen.

En, daarin kijk ik ook naar de discussie over ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Uitzonderingen daargelaten van mensen die echt niet kunnen. Maar daarvoor hebben we sociale vangnetten in onze maatschappij.
Maar ik ben een vrouw van 39. Heb twee zoontjes van onder de tien jaar. Zorg al 4 jaar alleen voor ze, zowel praktisch als financieel. Ben daarnaast algemeen directeur van een bedrijf met bijna 100 mw. Ben voorzitter van een raad van toezicht van een organisatie met 1500 mw. En heb daarnaast nog twee toezichthoudende nevenfuncties. En ja, wellicht heb ik deze kansen deels gekregen door waar mijn wieg heeft gestaan. Niettemin ben ik opgevoed met hard werken en eerlijk handelen, dan kom je er wel. En het is hard werken, elke dag weer. Maar dan biedt onze maatschappij elke ruimte om ook als vrouw overal te komen waar je wilt. En natuulijk, iedereen heeft het 'recht' om zelf zijn/haar eigen keuzes te maken. We hebben met elkaar echter ook een plicht om te zorgen voor de maatschappij, de toekomstige generatie en vooral elkaar. Zonder te wijzen naar een ander, begint elke verandering klein. Een ander heb je niet in de hand, jezelf wel.
Misschien ben ik mosterd, maar dit lees ik net en dit is echt - aangetoond in diverse studies- niet waar. Jouw voorbeeld is n = 1, helaas is de werkelijkheid compleet anders. Er is geen sprake van een meritocratie, hoe graag sommige mensen dit nog steeds willen geloven. Er zijn op dit moment nog steeds geen gelijke kansen voor mannen en vrouwen of personen uit andere 'minderheids'groepen. Dit komt door het traditionele systeem, waar we met zijn allen in zitten.

Ik heb een boardrol - 'executive director' rol bij een multinational en heb toezichthoudende nevenfuncties. Ik heb daarnaast twee kinderen, samen met mijn partner. Dat me dit allemaal gelukt is, komt doordat ik op verschillende moment van mijn loopbaan 'geluk' en (mannelijke) sponsors heb gehad plus veel support vanuit het huisfront. Natuurlijk heb ik ook hard gewerkt, maar met alleen hard werken kom je in 2023 helaas meestal nog steeds niet op (sr) leidinggevende posities terecht als vrouw of persoon uit een andere 'minderheids' groep. Zolang mannen en vrouwen - ook in de top van het bedrijfsleven - ervan uit gaan dat we er al zijn qua kansen, gaat deze ongelijkheid nooit verdwijnen. Belangrijk onderwerpen zijn: de loonkloof - vrouwen verdienen structureer minder, verdeling zorg en huishoudelijke taken tussen partners - vrouwen doen over het algemeen veel meer, verschil in beoordeling mannen en vrouwen (zelf ook zeer veel ervaring mee helaas) etc. De ongelijkheid zit helaas nog overal in. Er zijn verschillende recente wetenschappelijke studies en boeken die dit aantonen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven