Werk & Studie
alle pijlers
Docent in het HBO
donderdag 29 november 2007 om 22:30
Hoi!
Sinds september van dit jaar ben ik docent (Nederlands/communicatie) in het HBO. Ik heb diverse topics gezien over voortgezet onderwijs, over basisonderwijs, over genoeg van het onderwijs en verdrietige juffen (helaas). Maar nog niet over juffen in het HBO. Wie geeft ook les op een HBO en vindt het leuk om wat ervaringen te delen? Zowel leuke als minder leuke?
Als beginnend docent loop ik best tegen wat zaken aan waarover ik wel eens van anderen wil horen hoe zij dat aanpakken. Zoals orde houden in een klas met wat post-puberale popi-jopi eerstejaars
.
Kastanje
Sinds september van dit jaar ben ik docent (Nederlands/communicatie) in het HBO. Ik heb diverse topics gezien over voortgezet onderwijs, over basisonderwijs, over genoeg van het onderwijs en verdrietige juffen (helaas). Maar nog niet over juffen in het HBO. Wie geeft ook les op een HBO en vindt het leuk om wat ervaringen te delen? Zowel leuke als minder leuke?
Als beginnend docent loop ik best tegen wat zaken aan waarover ik wel eens van anderen wil horen hoe zij dat aanpakken. Zoals orde houden in een klas met wat post-puberale popi-jopi eerstejaars
.Kastanje
donderdag 29 november 2007 om 22:46
Ik :-) Ik geef communicatie en onderzoekstechnieken op een HBO sinds 7 jaar. Ik heb er ook bij W&S weleens wat over gepost. Op het moment niet zoveel tijd om te schrijven, maar 1 tip heb ik alvast wel: gun jezelf wat tijd. Het duurt een tijdje voor je echt relaxed lesgeeft en voor je de goeie (=bij jou passende) balans van streng en ontspannen hebt gevonden.
donderdag 29 november 2007 om 23:16
Hoi Ellen en Tweeling,
Dank jullie wel voor jullie reacties!
Ellen, bij W&S? Dat ken ik niet geloof ik? Of maak ik nu een hele stomme opmerking?
Het is zeker niet zo dat ik onzeker, of ongelukkig, of wat dan ook ben. Zeker niet, sterker nog: ik denk dat ik in het HBO een baan vind die ik echt leuk vind voor langer dan een paar jaar. Ik vind de studenten leuk, ik vind het niveau leuk, ik zie heel veel voordelen en leuke dingen. Mezelf tijd gunnen is waarschijnlijk een hele goeie. Ik hoor van collega-docenten dat die ook vaak een tijdje nodig hebben gehad om de juiste balans te vinden. En dat kan ik me ook wel voorstellen. Ben hiervoor trainer geweest (in company), en dat istoch wel een andere tak van sport (kleinere groepen, "oudere" mensen, "lager" niveau). Ik merk dat er veel verschill zit in groepen. Met de ene groep heb ik een "klik" en met een andere helemaal niet.
Ik ga nu toch maar eens slapen (want morgen juf in het basisonderwijs meehlepen hahaha, ik ga helpen bij mijn zoon en dochter op school), dan ben ik morgen ook nog enigszins fit.
Bedankt en ik kom morgen of dit weekend nog wel even weer kijken.
Kastanje
Dank jullie wel voor jullie reacties!
Ellen, bij W&S? Dat ken ik niet geloof ik? Of maak ik nu een hele stomme opmerking?
Het is zeker niet zo dat ik onzeker, of ongelukkig, of wat dan ook ben. Zeker niet, sterker nog: ik denk dat ik in het HBO een baan vind die ik echt leuk vind voor langer dan een paar jaar. Ik vind de studenten leuk, ik vind het niveau leuk, ik zie heel veel voordelen en leuke dingen. Mezelf tijd gunnen is waarschijnlijk een hele goeie. Ik hoor van collega-docenten dat die ook vaak een tijdje nodig hebben gehad om de juiste balans te vinden. En dat kan ik me ook wel voorstellen. Ben hiervoor trainer geweest (in company), en dat istoch wel een andere tak van sport (kleinere groepen, "oudere" mensen, "lager" niveau). Ik merk dat er veel verschill zit in groepen. Met de ene groep heb ik een "klik" en met een andere helemaal niet.
Ik ga nu toch maar eens slapen (want morgen juf in het basisonderwijs meehlepen hahaha, ik ga helpen bij mijn zoon en dochter op school), dan ben ik morgen ook nog enigszins fit.
Bedankt en ik kom morgen of dit weekend nog wel even weer kijken.
Kastanje
vrijdag 30 november 2007 om 09:52
Beste Kastanjetje,
Ik ben ook docente HBO, maatschappelijk wek en SPH. Het klopt inderdaad dat je jezelf de tijd moet geven om te wennen. Het is een andere tak van sport dan trainingen geven aan volwassenen. Studenten tussen de 17 en ...28 zijn nog niet altijd aan te spreken op "volwassen" gedrag. Dat heeft natuurlijk ook te maken met hun eigen ontwikkelingsproces. Ik moet ook eerlijk bekennen dat het niveau van studenten me -over het algemeen- tegenvalt (aansluiting voortgezet en HBO??).
Het geeft mij echter enorm veel voldoening als een groep aan het einde van de periode daadwerkelijk heeft geleerd en is ontwikkeld.
Net zoals voor alle mensen geldt; je leert iets wanneer het je aanspreekt en het dicht bij je eigen beleving komt.
Een paar tips:
Ik gebruik veel humor. Uit eigen ervaring weet ik dat een leuke les en een boeiend vertellende docent studenten doet opletten en de klassen volhoudt.... .
Ik heb zelf een "zachte stem" en geef bij aanvang van een nieuwe periode aan dat ik stop met praten als ik er niet bovenuit kom. (...en tevens leg ik uit dat zij betalen voor de lessen; zij betalen; zij bepalen....-HBO; eigen verantwoordelijkheid en eigen keuzes maken!)
Indien de studenten te veel onderling praten stop ik met praten en kijk alleen naar de groep. Studenten gaan vervolgens elkaar corrigeren.
Wees professioneel jezelf! Niet iedere student zal je aardig vinden (zie niet aan te spreken op volwassen gedrag....).
Waar ik benieuwd naar ben is hoe jou tot nu toe het HBO is bevallen? Mijn beeld ervan was anders dan nu ik er zelf in werk en hoe ik het nu ervaar.
Groetjes!
Ik ben ook docente HBO, maatschappelijk wek en SPH. Het klopt inderdaad dat je jezelf de tijd moet geven om te wennen. Het is een andere tak van sport dan trainingen geven aan volwassenen. Studenten tussen de 17 en ...28 zijn nog niet altijd aan te spreken op "volwassen" gedrag. Dat heeft natuurlijk ook te maken met hun eigen ontwikkelingsproces. Ik moet ook eerlijk bekennen dat het niveau van studenten me -over het algemeen- tegenvalt (aansluiting voortgezet en HBO??).
Het geeft mij echter enorm veel voldoening als een groep aan het einde van de periode daadwerkelijk heeft geleerd en is ontwikkeld.
Net zoals voor alle mensen geldt; je leert iets wanneer het je aanspreekt en het dicht bij je eigen beleving komt.
Een paar tips:
Ik gebruik veel humor. Uit eigen ervaring weet ik dat een leuke les en een boeiend vertellende docent studenten doet opletten en de klassen volhoudt.... .
Ik heb zelf een "zachte stem" en geef bij aanvang van een nieuwe periode aan dat ik stop met praten als ik er niet bovenuit kom. (...en tevens leg ik uit dat zij betalen voor de lessen; zij betalen; zij bepalen....-HBO; eigen verantwoordelijkheid en eigen keuzes maken!)
Indien de studenten te veel onderling praten stop ik met praten en kijk alleen naar de groep. Studenten gaan vervolgens elkaar corrigeren.
Wees professioneel jezelf! Niet iedere student zal je aardig vinden (zie niet aan te spreken op volwassen gedrag....).
Waar ik benieuwd naar ben is hoe jou tot nu toe het HBO is bevallen? Mijn beeld ervan was anders dan nu ik er zelf in werk en hoe ik het nu ervaar.
Groetjes!
vrijdag 30 november 2007 om 13:28
Heeeeee Kastanje, collega-juf!
Leuk om ook eens ervaringen van anderen in het hbo te lezen.
Ik geef zelf onder andere spelling, computerpractica en nog wel andere vakken, en inderdaad: elke groep is anders.
Eerstejaars zijn vaak lastiger: iets grotere groepen, spelling roept niet bij iedereen warme gevoelens op, grote niveauverschillen... Als een les niet loopt, leg ik 'm stil (niet te vaak doen, dan werkt 't niet meer): ok jongens, ik heb nu insteek a geprobeerd, volgens mij werkt het niet, hoe zullen we het aanpakken? geen antwoord natuurlijk... Dan stel ik een of twee alternatieven voor, en kijk hoe de groep daarop reageert, en dan probeer ik de les verder op die manier af te handelen. Ik heb bv. nog wel eens de neiging om iets relatief eenvoudigs heeel uitgebreid toe te lichten, voor 't geval dat iemand 't niet snapt... Da's dus een garantie voor geouweneel tussendoor. Dus als op mijn vraag de groep aangeeft dat 't tempo omhoog moet, doe ik dat, en betrek ik ze daar ook bij door ze te vragen het aan te geven als ik toch weer te lang doorga op een iets. Werkte afgelopen periode bij met name 1 klas geweldig, was bij de andere twee eigenlijk helemaal niet nodig omdat mijn eigen stijl blijkbaar meer bij die klassen aansloot.
Verder: gebruik zoveel mogelijk praktijkvoorbeelden. 't Liefst verhalen uit je eigen ervaring: toen ik daar en daar werkte, en die en die klus moest aanpakken... Dan leg je de link naar de praktijk, en laat je heel duidelijk zien waarom JIJ daar staat en ze van jou iets mogen aannemen. Merkte bij een vak dat maar weinigen interessant vinden (hoort bij de basis, maar is voor de meesten niet de gedroomde richting van werk) dat veel studenten daardoor evengoed geboeid zijn, en het leuk vinden om naar je te luisteren. Da's leuke feedback!
Tot slot: ik probeer zo snel mogelijk namen te leren. Lastig, in die korte periodes dat je ze maar voor je hebt, maar levert veel voordeel en waardering van studenten op. Dus presentie bijhouden, gewoon voor jezelf, en de namen van de grootste popi's snel erin stampen, dan kun je ze er ook makkelijker bij roepen.
Goed, hier houd ik het even bij. Ben benieuwd naar reacties van anderen!
Leuk om ook eens ervaringen van anderen in het hbo te lezen.
Ik geef zelf onder andere spelling, computerpractica en nog wel andere vakken, en inderdaad: elke groep is anders.
Eerstejaars zijn vaak lastiger: iets grotere groepen, spelling roept niet bij iedereen warme gevoelens op, grote niveauverschillen... Als een les niet loopt, leg ik 'm stil (niet te vaak doen, dan werkt 't niet meer): ok jongens, ik heb nu insteek a geprobeerd, volgens mij werkt het niet, hoe zullen we het aanpakken? geen antwoord natuurlijk... Dan stel ik een of twee alternatieven voor, en kijk hoe de groep daarop reageert, en dan probeer ik de les verder op die manier af te handelen. Ik heb bv. nog wel eens de neiging om iets relatief eenvoudigs heeel uitgebreid toe te lichten, voor 't geval dat iemand 't niet snapt... Da's dus een garantie voor geouweneel tussendoor. Dus als op mijn vraag de groep aangeeft dat 't tempo omhoog moet, doe ik dat, en betrek ik ze daar ook bij door ze te vragen het aan te geven als ik toch weer te lang doorga op een iets. Werkte afgelopen periode bij met name 1 klas geweldig, was bij de andere twee eigenlijk helemaal niet nodig omdat mijn eigen stijl blijkbaar meer bij die klassen aansloot.
Verder: gebruik zoveel mogelijk praktijkvoorbeelden. 't Liefst verhalen uit je eigen ervaring: toen ik daar en daar werkte, en die en die klus moest aanpakken... Dan leg je de link naar de praktijk, en laat je heel duidelijk zien waarom JIJ daar staat en ze van jou iets mogen aannemen. Merkte bij een vak dat maar weinigen interessant vinden (hoort bij de basis, maar is voor de meesten niet de gedroomde richting van werk) dat veel studenten daardoor evengoed geboeid zijn, en het leuk vinden om naar je te luisteren. Da's leuke feedback!
Tot slot: ik probeer zo snel mogelijk namen te leren. Lastig, in die korte periodes dat je ze maar voor je hebt, maar levert veel voordeel en waardering van studenten op. Dus presentie bijhouden, gewoon voor jezelf, en de namen van de grootste popi's snel erin stampen, dan kun je ze er ook makkelijker bij roepen.
Goed, hier houd ik het even bij. Ben benieuwd naar reacties van anderen!
vrijdag 30 november 2007 om 13:54
Nee hoor, sorry, ik was gewoon te lui om Werk en Studie (deze pijlert dus) in te tikken
Ik zit nog even te denken of ik tips kan verzinnen. Bij ons is het de cultuur dat we veel modules in teams van 2 geven, en ook dat je rustig eens een les van een collega kunt bijwonen. Hartstikke leuk, want je leert veel van elkaar. Vraag eens aan een collega of je mee mag kijken.
Je bent inderdaad soms best bezig met orde houden en zo. Het helpt bij mij als ik aan de ene kant wel begrip opbreng voor hun onrust (bijvoorbeeld als ze om 4 uur nog een college hebben na al een vrij lange dag), maar wel ook mijn eigen grenzen aangeef. Dus ze mogen best even overleggen of naar de wc of een boterham eten, maar als ze het college verstoren dan is het wel meteen afgelopen.
Een les stilleggen heb ik alleen in mijn eerste jaar wel eens gedaan, ik moest toen meer op mijn strepen gaan staan om de boel te krijgen zoals ik het hebben wilde. Het lukt nu doorgaans wel om met minder rigoureuze middelen mijn doel te bereiken.
In ieder geval nooit je stem verheffen om boven het rumoer uit te komen; dat is dodelijk vermoeiend voor jezelf en bovendien, als je zacht of normaal praat is voor hen de noodzaak veel groter om stil te zijn.
Een heel belangrijke vind ik: positieve feedback geven als iemand een goed antwoord geeft of een goeie vraag stelt. Ik heb graag veel interactie tijdens de les, maar als je keihard zegt 'dat is fout' of zo, moedig je mensen niet aan om nóg eens te reageren.
Dus bij een goed antwoord of een slimme vraag reageer ik enthousiast en positief, bij een fout antwoord vraag ik meestal hoe iemand tot zijn antwoord gekomen is, en soms komt daar nog een verrassend goede gedachtengang uit.
En doe af en toe iets leuks of onverwachts tijdens de les, een leuk voorbeeld, een gek voorwerp, een filmpje, een quiz, een prijs uitloven, dat soort dingen.
vrijdag 30 november 2007 om 13:57
O ja, en nog wat: als er iets fout gaat bij jezelf, of als je iets raars merkt aan de sfeer in de groep: benoem het. Doe niet net alsof het niet gebeurt, want dan loopt het verder uit de hand.
Dus zeg rustig dingen als 'ik ben even de kluts kwijt, ik moet even bedenken wat ik ook al weer wilde zeggen', of 'ik heb de indruk dat er iets gaande is, is er iets aan de hand?', of 'ik vind jullie heel onrustig, is dit te makkelijk of vinden jullie het saai of zo?'.
Dat lijkt eng, maar juist door het open te gooien verlos je jezelf en de groep van een beklemmende situatie.
Dus zeg rustig dingen als 'ik ben even de kluts kwijt, ik moet even bedenken wat ik ook al weer wilde zeggen', of 'ik heb de indruk dat er iets gaande is, is er iets aan de hand?', of 'ik vind jullie heel onrustig, is dit te makkelijk of vinden jullie het saai of zo?'.
Dat lijkt eng, maar juist door het open te gooien verlos je jezelf en de groep van een beklemmende situatie.
vrijdag 30 november 2007 om 14:04
Ha, nu raak ik ineens op mijn praatstoel, want ineens schieten me allerlei voorvallen te binnen.
Zo heb ik in het begin een paar vreselijk stressy lessen gehad, met name als er in een groep een paar mensen gingen dwarsliggen en dan ging ik, in al mijn onervarenheid de machtsstrijd aan. Hopeloos, want als je een wedstrijdje gaat voeren van 'wie is hier nou de baas' met 30 man verlies je het (natuurlijk ben je uiteindelijk wel degene die de punten verdeelt, maar 30 man kunnen jou meer op de kast krijgen dan jij hén).
Dus ik heb me in het eerste jaar wel eens vreselijk kwaad laten maken, en iemand er uitgestuurd. Die dan vervolgens niet ging, totdat ik woedend mijn vuist op zijn tafel plantte en siste Jij-Gaat-Nú-Naar-Buiten. Toen ging-ie wel, maar iedereen had wel door dat ik de situatie niet echt in de hand had. En ook met een hele groep heb ik wel eens zo lopen steggelen dat ik uiteindelijk een koffiepauze ingelast heb, met de mededeling dat ik na de pauze alleen de mensen terug wenste te zien die de les wilden volgen en de rest kon wegblijven. Toen ben ik met een halve groep doorgegaan :-)
Later gebeurde dat soort dingen me nooit meer. Het is een combinatie van aan de ene kant zelfvertrouwen en sneller in durven grijpen, aan de andere kant relaxter zijn. "de baas willen zijn" was bij mij duidelijk het gevolg van onzekerheid en angst. Nu probeer ik het niet meer, nu bén ik het gewoon
Alleen in heel stressvolle periodes droom ik nog weleens naar, van zo'n groep die loopt te muiten en te zieken terwijl ik steeds meer in paniek raak, haha.
Zo heb ik in het begin een paar vreselijk stressy lessen gehad, met name als er in een groep een paar mensen gingen dwarsliggen en dan ging ik, in al mijn onervarenheid de machtsstrijd aan. Hopeloos, want als je een wedstrijdje gaat voeren van 'wie is hier nou de baas' met 30 man verlies je het (natuurlijk ben je uiteindelijk wel degene die de punten verdeelt, maar 30 man kunnen jou meer op de kast krijgen dan jij hén).
Dus ik heb me in het eerste jaar wel eens vreselijk kwaad laten maken, en iemand er uitgestuurd. Die dan vervolgens niet ging, totdat ik woedend mijn vuist op zijn tafel plantte en siste Jij-Gaat-Nú-Naar-Buiten. Toen ging-ie wel, maar iedereen had wel door dat ik de situatie niet echt in de hand had. En ook met een hele groep heb ik wel eens zo lopen steggelen dat ik uiteindelijk een koffiepauze ingelast heb, met de mededeling dat ik na de pauze alleen de mensen terug wenste te zien die de les wilden volgen en de rest kon wegblijven. Toen ben ik met een halve groep doorgegaan :-)
Later gebeurde dat soort dingen me nooit meer. Het is een combinatie van aan de ene kant zelfvertrouwen en sneller in durven grijpen, aan de andere kant relaxter zijn. "de baas willen zijn" was bij mij duidelijk het gevolg van onzekerheid en angst. Nu probeer ik het niet meer, nu bén ik het gewoon
Alleen in heel stressvolle periodes droom ik nog weleens naar, van zo'n groep die loopt te muiten en te zieken terwijl ik steeds meer in paniek raak, haha.
vrijdag 30 november 2007 om 16:19
Hoi Clairedelune,
Ook jij bedankt voor je reactie. Leuke en bruikbare tips. Ik herken inderdaad het postpuberale gedrag, waarbij studenten nog niet aan te spreken zijn op hun eigen houding. Sommige eerstejaarsgroepen kunnen dat prima aan, anderen niet. Ik heb ook derde- en vierdejaarsgroepen, en daar heb ik echt nul problemen, en juist superleuke en leerzame lessen (naar mijn idee dan hahahah).
Het niveau van de studenten valt mij in die zin tegen, dat ik de taalvaardigheid (ik geef, net als Rozie, ook oa spelling) echt drama vind! Heb me ook al afgevraagd hoe dat kan. Laat de middelbare school het dan liggen? Is het desinteresse? Geen idee... Sommige studenten zijn ook nog gewoon heel jong, sommigen gaan nu op kamers en slaan los (gelukkig maar, vind ik een normaal proces, maar timing is met bsa wel essentieel daarin
). Humor en werkervaring, inderdaad, dat spreekt ze aan. Ik hou daarnaast van interactie in de groep, en vind het leuk om af en toe eens een discussie te triggeren. Dat wil prima, maar dan wel bij halve klassen. in hele klassen is dat bijna niet te doen. Ik merk inderdaad dat ze het leuk vinden om uit de praktijk zaken te horen.
Dat stoppen met praten doe ik ook, en werkt vaak wel, maar soms ook niet. Maar ik vind het al heel wat om te horen dat jullie hier ook allemaal wel te maken hebben met rumoerige groepen, en dat dat er kennelijk ook gewoon bij hoort.
Tot nu toe bevalt het HBO me hartstikke goed. Ik vind het leuk, ik vind de werkdruk redelijk te hanteren (zeker als ik naga dat ik nieuw docent ben, ik had verwacht dat ik meerdere avonden en in het weekend aan de slag zou moeten, maar dat valt dus wel mee), ik vind het leuk om met jonge mensen te werken.
Wat ik soms minder leuk vind is dat ik dus eerstejaarsgroepen oa training moet geven, in een klas van 30 man. Dat wil dus gewoon niet, en daar zal ik mijn weg in moeten leren vinden.
Hoe was jouw beeld dan toen je begon? En wat is er anders? En is dat leuk of juist niet leuk? Bij mij komt redelijk uit wat ik er van had verwacht.
vrijdag 30 november 2007 om 16:25
Bedankt voor je reactie! Leuk om dingen van andere docenten te lezen, en ook te merken dat zaken waar ik tegenaan loop en over nadenk niet raar of zo zijn.
anoniem_46641 wijzigde dit bericht op 30-11-2007 16:27
Reden: Had kleurtjes geprobeerd, en bold, voor mijn reacties alleen, maar hij maakt alles bold... sorrie! Hoop dat er tussendoor lezen werkt...
Reden: Had kleurtjes geprobeerd, en bold, voor mijn reacties alleen, maar hij maakt alles bold... sorrie! Hoop dat er tussendoor lezen werkt...
% gewijzigd
vrijdag 30 november 2007 om 16:29
zaterdag 1 december 2007 om 20:34
zondag 2 december 2007 om 16:11
zondag 2 december 2007 om 20:51
Mijn account was gesneuveld met de migratie naar de nieuwe Viva-site maar voor dit onderwerp heb ik me toch maar weer aangemeld. Ik vroeg me ook al een tijdje af of er HBO-docenten op het forum zaten, ja dus!
Ik geef zelf les in verschillende commerciële vakken, vooral marketing en sales. Ik heb bijna tien jaar in het bedrijfsleven gewerkt toen ik op enig moment ineens besefte: Lesgeven, dát lijkt me leuk! En ik moet zeggen dat het -- ondanks de grote werkdruk -- de leukste baan is die ik ooit gehad heb. De interactie met studenten vind ik ontzettend leuk, ik kom elke dag wel met een gek verhaal thuis en daarnaast natuurlijk het feit dat je echt merkt dat je ze raakt met wat je vertelt. En zelf leer ik ook elke dag weer wat nieuws!
Wat Ellen al zei, op enig moment hoef je je best niet meer te doen om "de baas" te zijn, dan ben je het gewoon. Het wordt een soort tweede natuur om in te spelen op de dynamiek van een klas. Teugels wat strakker als het moet en wat losser als het kan. Wat ik ook merk is dat een klas zich heel snel aanpast aan jouw stemming. Ze voelen het binnen vijf seconden als jij niet lekker in je vel zit. Twee weken geleden is mijn relatie uitgegaan en toen ik op maandagochtend het lokaal binnen kwam, was ik behoorlijk teneergeslagen. Die klas is normaal ontzettend druk (propedeuse) maar guess what, ze hebben twee uur lang geen piep gegeven. Ze voelen het gewoon (maar dus ook als je gespannen, zenuwachtig of sjagrijnig bent!).
Ik hou dit topic in de gaten, het lijkt me ook leuk om anecdotes uit te wisselen! Zoals die ene keer dat een klas me via sms uitnodigde om een biertje in het (school-)café te komen pakken en oprecht verbaasd waren dat ik tóch liever de les wilde laten doorgaan. Met die groep had ik de professionele afstand iets te klein laten worden
Ik geef zelf les in verschillende commerciële vakken, vooral marketing en sales. Ik heb bijna tien jaar in het bedrijfsleven gewerkt toen ik op enig moment ineens besefte: Lesgeven, dát lijkt me leuk! En ik moet zeggen dat het -- ondanks de grote werkdruk -- de leukste baan is die ik ooit gehad heb. De interactie met studenten vind ik ontzettend leuk, ik kom elke dag wel met een gek verhaal thuis en daarnaast natuurlijk het feit dat je echt merkt dat je ze raakt met wat je vertelt. En zelf leer ik ook elke dag weer wat nieuws!
Wat Ellen al zei, op enig moment hoef je je best niet meer te doen om "de baas" te zijn, dan ben je het gewoon. Het wordt een soort tweede natuur om in te spelen op de dynamiek van een klas. Teugels wat strakker als het moet en wat losser als het kan. Wat ik ook merk is dat een klas zich heel snel aanpast aan jouw stemming. Ze voelen het binnen vijf seconden als jij niet lekker in je vel zit. Twee weken geleden is mijn relatie uitgegaan en toen ik op maandagochtend het lokaal binnen kwam, was ik behoorlijk teneergeslagen. Die klas is normaal ontzettend druk (propedeuse) maar guess what, ze hebben twee uur lang geen piep gegeven. Ze voelen het gewoon (maar dus ook als je gespannen, zenuwachtig of sjagrijnig bent!).
Ik hou dit topic in de gaten, het lijkt me ook leuk om anecdotes uit te wisselen! Zoals die ene keer dat een klas me via sms uitnodigde om een biertje in het (school-)café te komen pakken en oprecht verbaasd waren dat ik tóch liever de les wilde laten doorgaan. Met die groep had ik de professionele afstand iets te klein laten worden
maandag 3 december 2007 om 16:50
Misschien kunnen jullie mij helpen???
Op dit moment volg ik, naast mijn fulltime baan, een opleiding HBO Office Management via ISBW. Nu moet ik enkele competentieverslagen maken + een reflectie- en actieplan. Ik heb heel internet al afgegoogled, maar kan helemaal geen voorbeelden vinden ;-(
Hebben jullie misschien tips, sites of wat dan ook om aan voorbeelden te komen??
Alvast hartstikke bedankt voor jullie moeite!
gr. Lois
Op dit moment volg ik, naast mijn fulltime baan, een opleiding HBO Office Management via ISBW. Nu moet ik enkele competentieverslagen maken + een reflectie- en actieplan. Ik heb heel internet al afgegoogled, maar kan helemaal geen voorbeelden vinden ;-(
Hebben jullie misschien tips, sites of wat dan ook om aan voorbeelden te komen??
Alvast hartstikke bedankt voor jullie moeite!
gr. Lois
dinsdag 4 december 2007 om 21:24
:
Zoals die ene keer dat een klas me via sms uitnodigde om een biertje in het (school-)café te komen pakken en oprecht verbaasd waren dat ik tóch liever de les wilde laten doorgaan. Met die groep had ik de professionele afstand iets te klein laten worden
Hallo Gabriella,
Klinkt heel bekend! Even als studenten die je uitnodigen om hyvesvriendjes te worden..... .
Ik vind het ook geweldig om de reacties van de studenten te zien en het leerproces (met iedere les zie ik veranderingen).
De balans tussen (goed en levendig) lesgeven en inderdaad professionele afstand. Leuk te lezen dat je daar ook mee bezig bent!
dinsdag 4 december 2007 om 21:40
Hoi!
Leuk om jullie ervaringen te lezen.
Vandaag had ik een leuke dag, met - ondanks grote klas - een leuke, leerzame training, met grotendeels betrokken (eerstejaars!) studenten.
Maandag ging het echter helemaal niet goed. Ik had een groep ouderejaars, en die zaten eigenlijk alleen maar in de training om hun studiepunten te kunnen halen (verplichte aanwezigheid). Tips van jullie opgevolgd, en de boel opengebroken, met vraag wat is er aan de hand, wat willen jullie anders zien, hoe zouden jullie het willen/doen. Enige reactie: hoe je het ook zou doen, we zouden het niet leuk vinden, we gaan niet voor competentie/vaardigheden, maar voor kennisvakken. Ok. Duidelijk. Ik vond dat wel lastig, hoe ermee verder te gaan? Het was een tweede les (in totaal twee trainingen van 3 uur). Gek genoeg ging de eerste dag wel heel lekker. Ik zat zelf niet zo lekker in mijn vel, en had me achteraf misschien toch te beperkt voorbereid, maar heee, waar moet ik de tijd vandaan halen??? Ik weet nog maar en paar weken dat ik uberhaupt deze raining moet geven (vervanging ziekte), over een onderwerp waar ik niet echt veel van af weet. Ik werk echt al veel meer dan de uren waarvoor ik betaald krijg (niet bedoeld om te klagen overigens, aar echt zoeken naar een oplossing).
Heeft iemand van jullie tips of een idee (los van wat ik natuurlijk zelf al heb genoemd) hoe hiermee om te gaan?
Overigens blijf ik het onderwijs wel leuk vinden hoor. Ook al is het voor mij (beginnend docent) soms gewoon lastig om te bepalen wanneer een klas te druk is. Ik hou wel van een beetje reuring in de groep, maar er moet wel geluisterd en gewerkt worden op momenten dat het nodig is. Meestal gaat dat goed, soms denk ik achteraf: hmmmm dit ging toch wat te ver. Aan de andere kant heb ik ook wel eens een groep gehad waar helemaal nix uit kwam, en daar word ik toch ook niet vrolijk van.
Grappig dat bij jullie die afstand zo klein is. Ik merk hier dat vrijwel alle studenten je meneer/mevrouw noemen, en zie dat ook bij vrijwel alle collega's gebeuren. Dat zegt ook wel iets over die afstand, denk ik.
Misschien verschilt dat nog per school/opleiding of regio.
Groeten
Kastanje
Leuk om jullie ervaringen te lezen.
Vandaag had ik een leuke dag, met - ondanks grote klas - een leuke, leerzame training, met grotendeels betrokken (eerstejaars!) studenten.
Maandag ging het echter helemaal niet goed. Ik had een groep ouderejaars, en die zaten eigenlijk alleen maar in de training om hun studiepunten te kunnen halen (verplichte aanwezigheid). Tips van jullie opgevolgd, en de boel opengebroken, met vraag wat is er aan de hand, wat willen jullie anders zien, hoe zouden jullie het willen/doen. Enige reactie: hoe je het ook zou doen, we zouden het niet leuk vinden, we gaan niet voor competentie/vaardigheden, maar voor kennisvakken. Ok. Duidelijk. Ik vond dat wel lastig, hoe ermee verder te gaan? Het was een tweede les (in totaal twee trainingen van 3 uur). Gek genoeg ging de eerste dag wel heel lekker. Ik zat zelf niet zo lekker in mijn vel, en had me achteraf misschien toch te beperkt voorbereid, maar heee, waar moet ik de tijd vandaan halen??? Ik weet nog maar en paar weken dat ik uberhaupt deze raining moet geven (vervanging ziekte), over een onderwerp waar ik niet echt veel van af weet. Ik werk echt al veel meer dan de uren waarvoor ik betaald krijg (niet bedoeld om te klagen overigens, aar echt zoeken naar een oplossing).
Heeft iemand van jullie tips of een idee (los van wat ik natuurlijk zelf al heb genoemd) hoe hiermee om te gaan?
Overigens blijf ik het onderwijs wel leuk vinden hoor. Ook al is het voor mij (beginnend docent) soms gewoon lastig om te bepalen wanneer een klas te druk is. Ik hou wel van een beetje reuring in de groep, maar er moet wel geluisterd en gewerkt worden op momenten dat het nodig is. Meestal gaat dat goed, soms denk ik achteraf: hmmmm dit ging toch wat te ver. Aan de andere kant heb ik ook wel eens een groep gehad waar helemaal nix uit kwam, en daar word ik toch ook niet vrolijk van
.Grappig dat bij jullie die afstand zo klein is. Ik merk hier dat vrijwel alle studenten je meneer/mevrouw noemen, en zie dat ook bij vrijwel alle collega's gebeuren. Dat zegt ook wel iets over die afstand, denk ik.
Misschien verschilt dat nog per school/opleiding of regio.
Groeten
Kastanje
woensdag 5 december 2007 om 08:38
@Claire, ook wat dat betreft heb ik gemerkt dat het een kwestie van vallen en opstaan is! Aan de ene kant wil je een ontspannen, open sfeer in de klas, zodat studenten vragen durven stellen, meningen durven geven en het vooral ook durven zeggen als ze iets niet begrijpen. Maar aan de andere kant moet het ook weer niet té gezellig worden want dan kunnen we net zo goed met z'n allen koffie gaan drinken in de kantine haha! Ik denk dat het ook met je leeftijd en houding te maken heeft; ik ben nog vrij jong en "gedraag" me ook jong.
@Kastanje, Toen ik begon op deze school, viel het me ook op hoe klein de afstand is tussen docenten en studenten. Toen ik zelf studeerde, zocht ik docenten niet op na de les (of zelfs dagen later) om nog dingen te vragen, verder te bespreken e.d. Hier merk ik dat studenten je aanspreken, mailen, opzoeken in de docentenkamer, opwachten na een andere les. Maar wel altijd beleefd en oprecht dus tja, waarom niet. Al ben je dan af en toe een half uur weg als je koffie gaat halen want onderweg word je zes keer aangeschoten door een student.
Wat betreft die training, tja dat is een lastige. Sta jij vooral te vertellen of wordt van hen een actieve rol verwacht (rollenspellen, discussies, presentaties o.i.d.)? Toen ik net begon met lesgeven, deed ik het op de manier zoals ik gewend was les te krijgen: Ik stond 1,5 uur te presenteren terwijl de studenten lui onderuit naar me lagen te luisteren. Maar dat is de huidige onderwijsmethode niet meer: zij moeten het werk doen. Tegenwoordig probeer ik elk vak zó in te richten dat ik vooral in een begeleidende rol zit en zij in de actieve rol. Ik laat ze zelfs de stof presenteren (in groepen, roulerend) aan de rest van de klas. En ze vinden het nog leuk ook. Misschien kun je de rollen een beetje omdraaien (of anders de volgende keer als je weer zo'n training moet geven)? Scheelt je bovendien ook nog zeeën van tijd aan voorbereiding.
@Kastanje, Toen ik begon op deze school, viel het me ook op hoe klein de afstand is tussen docenten en studenten. Toen ik zelf studeerde, zocht ik docenten niet op na de les (of zelfs dagen later) om nog dingen te vragen, verder te bespreken e.d. Hier merk ik dat studenten je aanspreken, mailen, opzoeken in de docentenkamer, opwachten na een andere les. Maar wel altijd beleefd en oprecht dus tja, waarom niet. Al ben je dan af en toe een half uur weg als je koffie gaat halen want onderweg word je zes keer aangeschoten door een student.
Wat betreft die training, tja dat is een lastige. Sta jij vooral te vertellen of wordt van hen een actieve rol verwacht (rollenspellen, discussies, presentaties o.i.d.)? Toen ik net begon met lesgeven, deed ik het op de manier zoals ik gewend was les te krijgen: Ik stond 1,5 uur te presenteren terwijl de studenten lui onderuit naar me lagen te luisteren. Maar dat is de huidige onderwijsmethode niet meer: zij moeten het werk doen. Tegenwoordig probeer ik elk vak zó in te richten dat ik vooral in een begeleidende rol zit en zij in de actieve rol. Ik laat ze zelfs de stof presenteren (in groepen, roulerend) aan de rest van de klas. En ze vinden het nog leuk ook. Misschien kun je de rollen een beetje omdraaien (of anders de volgende keer als je weer zo'n training moet geven)? Scheelt je bovendien ook nog zeeën van tijd aan voorbereiding.
woensdag 5 december 2007 om 09:25
Ja, lastig he! Ik geef zelf ook veel vaardigheden op een technische opleiding, dus ik weet er alles van
Een paar dingen die ik zelf doe, pik er uit wat je kunt gebruiken, al dan niet in combinatie:
- uitleggen waarom het toch een belangrijke vaardigheid is, en waarom je er zelf voordeel van kunt hebben, liefst met wat praktijkvoorbeelden
- beroep doen op hun volwassenheid: ze hebben zelf voor deze studie gekozen en weten dat er ook dingen bij zitten die hen minder aanspreken, ze zullen toch de studiepunten moeten halen, en ook bij een baas moet je wel eens dingen doen die je minder leuk vindt
- deal sluiten: ik doe mijn best om het practicum/de training zo leuk en zinvol mogelijk te maken, ze mogen zelf ook onderwerpen aandragen, maar dan verwacht ik van hen dat ze zich coöperatief opstellen
- hen zoveel mogelijk activiteit geven, net als wat Gabriella zegt. Als je weinig tijd hebt ben je juist geneigd een heel verhaal te maken, want dan zet je alles op een rijtje wat ze moeten weten, maar het werkt vaak beter om ze oefeningen te laten doen. Het kost je één keer wat tijd om oefeningen te verzamelen (en aanknopingspunten voor een nabespreking te noteren), maar het maakt de training wel veel leuker.
- in sommige gevallen leg ik ook uit dat bepaalde vaardigheden pas relevant worden als ze wat ouder zijn, wat meer in seniorposities komen, maar dat het dan wel handig is als ze alvast een beetje geroken hebben aan de materie. Dat vinden ze dan vaak toch wel interessant.
Verder heb ik de regels en randvoorwaarden zoveel mogelijk naar mijn eigen hand gezet, en ik kijk ook regelmatig kritisch naar mijn eigen programma. Als ik zelf niet meer goed kan verdedigen wat de zin van iets is, dan kan ik van de studenten ook niet verwachten dat ze goed meedoen.
Over dat voortdurende tussen-de-lessen-door om advies vragen trouwens: ik vind dat aan de ene kant best een extra belasting, maar ik merk dat je daardoor ook van veel studenten respect en waardering krijgt. Als ik opensta voor hun vragen, zijn ze ook tijdens de lessen meer bereid om mee te werken en dingen te doen waar ze zelf het nut (nog) niet zo van inzien.
