Eenzame student

Hoi, is het niet iets voor je om je toch aan te sluiten bij een studentenvereniging? Dan heb je clubavonden, gratis sport, enz.

Of anders bij een sportverening als studentenvereningen je niet aanspreken. Of een bijbaantje zoeken?



(of is het echt alleen tijdens de colleges en pauzes?)

Wat is het ergst dat je zou kunnen overkomen als je bij je studiegenoten aan een tafeltje gaat zitten of je toch aansluit bij een studentenvereniging?

Ik zou niet voor Albertus of Vindicat kiezen, daar wordt je nl ontgroend.



Maar er zijn heel veel andere in Groningen! Ik zou het echt doen, want je leert er veel mensen door kennen! Voor iedereen is het dan nieuw, niet alleen voor jou, toch?

Aansluiten bij een studievereniging of studentenvereniging, naar lezingen ed. gaan die je studievereniging of faculteit / departement organiseert, mee op studiereisjes (al zijn 't maar dagjes), gaan sporten bij studentensportverenigingen (bv. roeien!! dat zijn vaak héél leuke en toegankelijke verenigingen), lessen volgen op 't universitair sportcentrum, en dan 't liefst niet aerobics ofzo maar iets waarbij je contact moet hebben: tennis of boksen of schermen of volleybal of net wat je leuk vindt.



De meeste studieverenigingen houden maandelijkse borrels, daar kan je gewoon binnenlopen in je uppie, kijkt niemand raar van op. Studentenverenigingen zijn niet allemaal zuipen en brallen (dat wil je vast niet anders had je je vast al aangesloten) er zijn culturele verenigingen, religieuze verenigingen, toneelverenigingen, muziekverenigingen, spelletjes-verenigingen, vanalles!!! Je moet 't niet meteen afschuiven hoor, kijk eens op de websites, in mijn oude studentenstad had bv. de kerkelijke vereniging echt leuke activiteiten zoals film kijken, cursus mediteren, koran-diners, etc (nouja misschien vind je dit wel heel suf ). Daarna blijft iedereen hangen, ook bij lezingen en filmvertoningen en debatavonden ed. is dat zo. Dan is 't natuurlijk makkelijk contact maken 'indrukwekkende film he?', 'interessante lezing he?', etc.



Heb je werkcolleges? Misschien kan je dan eens aan iemand vragen om samen aan een opdracht te werken die je daarvoor krijgt, of samen de stof door te nemen. In de pauzes van colleges, wat doen jullie dan? Bij ons rende iedereen naar de koffie automaat of ging buiten roken, op één van die plekken moet je dus gaan staan , en dan gewoon een praatje beginnen (dat vond ik vaak makkelijker dan inhaken bij een groepje, hoewel dat ook prima kan, als je hoort dat ze 't ergens over hebben gewoon meekletsen). Hoeft echt niet origineel te zijn hoor: 'jezus, wel veel leesstof he', etc.



Je zou ook kunnen overwegen op kamers te gaan in een actief huis, waar bv. samen gegeten wordt. Of waar wekelijkse borrelavonden zijn, net wat je aantrekt. Dan leer je vanzelf je huisgenoten kennen en nemen zij jou als nieuwe huisgenote waarschijnlijk mee op sleeptouw en zo leer je dan weer nieuwe mensen kennen.



Ik hoop dat je wat aan die tips hebt, voel je niet verdrietig hoor!!! Het is ook lastig om in 't begin contact te krijgen, vooral als je een studie hebt met veel hoorcolleges en grote groepen, maar je zal zien dat 't lukt, iedereen komt daar 'alleen' en staat open voor contacten. Ohja weet je wat misschien een hele goeie is: geef je op als vrijwilliger voor de introductieweek van je universiteit. Als je geen zin hebt op mentormama te worden kan je ook vaak allerlei andere dingen doen zoals zaalwacht, organisatie, loopklusjes en hand en span diensten, foto's maken, kaartjes knippen weet ik veel ze zoeken altijd veel mensen. Je krijgt dan automatisch contact met de rest van de organisatie en misschien ook met leuke eerstejaars.



Succes

Alle begin is moeilijk. Bedenk je eens dat je zo nog een x aantal jaar moet studeren. Bedenk dan dat je je aanmeldt bij een vereniging, eens een keer iets met studiegenoten gaat doen, bedenk dat dit in het begin misschien moeilijk is, maar het went.



Wat is dan de minst erge keuze|?

Je aansluiten bij het Viva groepje van Groningen (inmiddels met een leuke groep, zie het prikbord )



Schijnt heel leuk te zijn ! Al heb ik helaas alle drie de ontmoetingen nog gemist... Dus dan ga je gewoon met mij, als nieuweling (ik ben dus ook nieuw en ken ook nog niemand) mee Heb je toch een beetje steun aan elkaar

Ohja en er zijn altijd veel tweedejaars die zich aansluiten bij studentenverenigingen, die hebben 't 't eerste studiejaar een beetje aangekeken, qua hoeveelheid studie ed. en of ze er zin in hadden, dus ben niet bang dat je tussen allemaal jongeren zit.



Ohja en als laatste tip: heb je een studieadviseur? Loop daar eens binnen en leg je probleem voor. Daar zitten die mensen voor! Mijn studieadviseur heeft me gedurende de hele studie ontzettend geholpen met vanalles en nog wat, en dit soort dingen valt daar zeker ook onder! Meestal hebben ze een spreekuur en dan kan je gewoon naar binnen lopen, die hebben hier heel vaak mee te maken en hebben dan praktische tips.

Misschien iets binnen de universiteit? Zoals een studentenraad oid? Dan ligt de nadruk misschien niet meer zo erg op het maken van contact, maar meer op het je ergens voor inzetten, de kwaliteit van het onderwijs bijvoorbeeld. Misschien dat dat het makkelijker maakt?



Ik herken het wel hoor, ik vond het in het begin ook ontzettend moeilijk. Voor mij heeft een studentenvereniging heel erg geholpen, het gaat dan eigenlijk vanzelf, en alle mensen die zich daarbij aansluiten zijn op zoek naar nieuwe mensen om te leren kennen. Dat maakte het voor mij een veilige omgeving zeg maar, iedereen staat bij voorbaat al open voor contact en iedereen doet pogingen om elkaar beter te leren kennen.



Wat ik nu ga zeggen bedoel ik niet lullig, maar dit is het makkelijkste moment om die confrontatie met jezelf aan te gaan, dus doe er iets mee! Ik heb mijn studententijd als de makkelijkste periode ervaren om dit soort angsten te overwinnen.... Iedereen is zo makkelijk in het leggen van nieuwe contacten, dat het een goede 'proeftuin' is. Dit is echt de tijd om hier overheen te stappen, anders blijf je je onzekerheden tegenkomen! In het werkende leven worden dit soort dingen er ook niet makkelijker op is mijn ervaring.

oh ps: als het alleen tijdens je studie-uren is... heel moeilijk inderdaad om dan aansluiting te vinden. Maar je zult toch de stap moeten zetten.. Wees vooral niet te gesloten (grote valkuil) maar durf gerust iets over jezelf te vertellen en toon interesse naar anderen.

Groningen is een geweldige stad! Niet in je eentje gaan zitten kniezen!

=

Ik snap overigens wel dat het moeilijk is. Maar zo doorgaan is ook geen optie toch?

Misschien gewoon eens doen.Bereid je voor, wat je wilt zeggen, of zeg gewoon eens tijdens een collge tegen een student : 'Is deze plaats nog vrij?''. Je maakt een simpel praatje, over het weer ofzo. Niet iedereen heeft diepgaande contacten op school of universiteit. Begin gewoon eens met contact maken tijdens de pauzes, is dat een idee?



En daarna kom je hier vertellen hoe je dat hebt aangepakt en vond!



Hoe doen de andere studenten tegen jou? Vind je de studie die je doet wel leuk?

Op zich heb je natuurlijk een aanknopingspunt om een gesprek te starten wegens dezelfde studie. Vraag eens een keertje wat een ander van een bepaald onderwerp vond, of van een bepaalde manier van doceren...ik zeg maar wat. Voor je het weet heb je een gesprek. Misschien niet met de eerste die je aanspreekt maar uiteindelijk wel.



Zo ben ik ooit een fijne vriendschap begonnen met de magische woorden "Leuke schoenen!"

Ik kon ook totaal geen aansluiting vinden in de collegezaal, maar bij een studentenvereniging des te meer.

Lizz, dat wordt alleen maar minder, er zijn mensen die hun vakken niet hebben gehaald en daarom niet kunnen doorstromen, tijdens alle werkcolleges zit je in nieuwe groepjes, er zijn derdejaars die nog tweedejaarsvakken moeten doen, er zijn misschien eerstejaars die alvast wat tweedejaars vakken kunnen doen, etc. Tijdens mijn laatste jaar Bachelor als ik rondkeek tijdens colleges wist ik vaak niet meer wie in welk jaar was begonnen (en of ik zelf nou langzaam was of snel ).



Veel succes ermee en fijn weekend!

Ohja, en even voor mijzelf sprekend had ik vrij in 't begin van 't jaar al een paar meiden met wie ik 'hecht' omging, en eigenlijk is daarvan maar een goede vriendschap gebleven. Er kwamen wel steeds nieuwe mensen bij, en anderen die 'haakten ook af'. Nu klinkt 't net als een clubje ofzo dat was dus absoluut niet, ik heb 't dan over 'groepjes' waar je tijdens koffiepauzes bij staat of waar je bij aan tafel gaat zitten in de bieb of met wie je luncht of eet in de mensa.

Laat je dus niet voor de gek houden door te denken dat de groepjes te hecht zijn om nog bij te passen.

Het is dus alleen een 'probleem' wat op je studie plaatsvind ?

Een beetje rondvragen wat men een leuke vereniging vindt kan al genoeg gesprekstof opleveren

Hey Lizzz, om te beginnen een hart onder de riem: veel meer mensen dan jij misschien zult denken kunnen zich herkennen in je probleem. Voor veel jongvolwassenen (en wat voel ik me nu ouhouhoud...!) is de studietijd wat ingewikkeld, juist omdat je tegen dergelijke zaken aan gaat lopen en je de warmte van je gezin dichtbij kwijt bent. Kan soms best verloren zijn.



De tip van Extrahalo vind ik een hele goeie en zou ik zeker gebruik van maken, kijk of er een goede studentenpsych is.



Je moet je ook bedenken dat dit "nog maar" je studietijd is. Hierna ga je hopelijk werken, en bij elk bedrijf waar je aan de slag gaat zullen zich al vriendschappen/groepjes ed hebben gevormd.



Verder wil ik je nog meegeven dat summerman in een ver-ver-( ) verleden ook aan de RUG heeft gestudeerd en in zijn 2de jaar het wat 'ongezellig' had. Hij heeft zich toen bij Albertus aangesloten. De ontgroening stelde toen al niet veel voor, hoef je niet bang voor te zijn, maar er zijn wel vriendschappen voor het leven uit gekomen!



Wat me tot slot wel op valt, is dat ik hierboven een erg leuk aanbod gedaan zie worden door sweetcandy, waar je helemaal niet op in gaat.

Summer, de ontgroening bij Albertus (alhoewel wel een hele leuke vereniging, vooral voor meisjes) is best zwaar, zwaarder dan een tijd geleden.