Werk & Studie
alle pijlers
Eerste baan wetenschap lastiger dan gedacht
dinsdag 23 april 2024 om 15:48
Hoi!
Ik ben een jonge vrouw die afgelopen zomer is afgestudeerd (psychologie WO). Ik ben altijd een vrij wetenschappelijk/onderzoekend type geweest en mij studie ging me vrij gemakkelijk af, vooral mijn scriptieprojecten. Ik zou dan ook graag een carrière in de wetenschap hebben en een PhD leek me de ideale volgende stap.
In de zomer ben ik begonnen met kijken naar passende banen. Ik vond de pauze na zes jaar studie ook wel even lekker en keek op mijn gemak; ik was voor het eerst meer bezig met zelfontwikkeling (bijv. door meer te lezen, sporten, musea bezoeken, etc.) en dacht dat ik wanneer ik er klaar voor was gemakkelijk een juiste baan/PhD zou vinden. Hier heb ik me helaas flink op verkeken.
In de periode tot nu heb ik op veel PhD's en andere banen gereageerd, eerst sporadisch alleen op 'ideale posities' en inmiddels (ongeveer sinds het nieuwe jaar) erg fanatiek. Ik denk dat ik op ongeveer 30 banen gesolliciteerd heb en rond de 10-15 gesprekken heb gevoerd, zonder succes. PhD's (en überhaupt banen) in mijn interessegebied zijn erg gewild en ik heb naast stages natuurlijk nog geen ervaring. De gesprekken gaan meestal goed en de keren dat ik persoonlijke feedback ontving heb ik teruggekregen dat ik een goede kandidaat was, maar dat iemand anders meer ervaring had met bijv. een specifieke doelgroep. Dit zowel bij PhD's (waar ik drie keer 'bijna' was gekozen) als onderzoeksassistent banen, wat me toch ideaal lijkt om mee te starten en waarvan het me verbaast dat andere kandidaten al veel ervaring hebben. Ik heb helaas nooit feedback gekregen over iets wat ik kon verbeteren.
De moed begint me een beetje in de schoenen te zakken en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Ik denk dat het aan mijn competenties niet ligt. Wel ben ik niet heel sterk in mezelf 'verkopen', maar als ervaring het argument is zou dit misschien ook niet doorslaggevend zijn. Ik snap dat de inwerktijd korter is met een kandidaat die al veel relevante ervaring heeft, alleen als er altijd op die manier geselecteerd wordt dan krijgen pas afgestudeerden zoals ik toch nooit een plek? Dan is het eigenlijk wachten tot er in een procedure toevallig niemand is met exact de juiste achtergrond/ervaring. Dat geeft me best een machteloos gevoel.
Ik ben tijdens het zoeken ook een stuk minder kritisch geworden; ik heb ook op horecabanen en bijv. bijles geven gereageerd maar dit is ook niet gelukt (op één aanbod na met zeer slechte voorwaarden). Ik merk dat ik echt klaar ben om aan de slag te gaan, liefst natuurlijk wel in mijn vakgebied, maar het voelt alsof er geen plek voor me is/er teveel concurrentie is.
Persoonlijk is deze tijd ook niet super; ik heb regelmatig sollicitatiegesprekken en hoop dan telkens dat het deze keer wel lukt. Ondertussen kijk ik zeker verder, maar een groot deel van de tijd ben ik toch aan het 'wachten' op een telefoontje en sta ik niet te open om bijv. te starten met een nieuw project of vrijwilligerswerk. Terwijl dat in retrospect natuurlijk wel had gekund en ook heel goed was geweest tijdens deze periode. Ook voel ik schaamte om mensen te vertellen dat ik al zo lang aan het zoeken ben. Familieleden zien mij als 'de slimme' en roepen altijd dat ik mijn studie toch zo snel en succesvol heb afgerond. En dat ik nog zo jong ben, dus me geen zorgen hoef te maken en lekker moet gaan reizen ofzo. Dat wil ik dus niet
. Ik wil graag werken!
De eerste 'pauze' periode na studie zonder werk was echt goed voor mijn welzijn, maar nu begint het me tegen te werken. Ik ben nu elke dag bezig met solliciteren en had laatst bijv. vijf gesprekken in een week, allemaal niet gelukt. Ik denk steeds dat ik heel dichtbij ben en heb vaak leuke gesprekken, maar dat is dus al heel lang. Ik blijf zeker verder zoeken en heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goedkomt, ik zit ook verder niet slecht of onzeker in mijn vel. Maar het onderwerp 'werk zoeken' is inmiddels wel erg beladen geworden.
Waar ik hier eigenlijk naar op zoek ben na dit lange verhaal is vooral mijn ei kwijt kunnen, maar misschien ook advies van mensen die wellicht werkzaam zijn in de wetenschap. Hoe kan ik zonder werkervaring toch zo'n goede indruk achterlaten om wel gekozen te worden?
En wat kan ik vertellen op een sollicitatie over wat ik de afgelopen tijd heb gedaan? Ik werk soms via uitzendbureaus, maar dit vind ik niet heel relevant te benoemen. Kan ik liegen over dat ik gereisd heb, of eerlijk zeggen dat ik al lang een vaste baan zoek? En hoe zorg ik dat ik het hier niet te veel over hoef te hebben met mensen om mij heen? Met goede vrienden bespreek ik natuurlijk dat het werk zoeken tegenvalt, alleen het is niet mijn favoriete onderwerp (ook uit een soort trots). Ik merk dat mensen snel goedbedoeld, maar ongevraagd advies geven ('Heb je al op Indeed gekeken?') waar ik echt niet op zit te wachten. Ik weet van mezelf dat ik echt mijn best doe met het solliciteren en dat ik in veel gevallen ook een geschikte kandidaat was, maar simpelweg pech heb gehad.
Moet ik nog minder kritisch zijn en bij wijze van spreken gaan vakkenvullen, of wel blijven focussen op banen in het wetenschappelijk onderzoek? En hoe zorg ik dat ik wat meer zingeving aan mijn dagen geef? Ik heb kortgeleden ook gereageerd op bijbanen oa in de ouderenzorg en het lijkt me dat daar wel plek is, maar dat dacht ik in het verleden dus vaak ook....
Alle persoonlijke ervaringen/tips/geruststellende woorden/hard advies zijn hier uiteraard wel gewenst!
Liefs
Ik ben een jonge vrouw die afgelopen zomer is afgestudeerd (psychologie WO). Ik ben altijd een vrij wetenschappelijk/onderzoekend type geweest en mij studie ging me vrij gemakkelijk af, vooral mijn scriptieprojecten. Ik zou dan ook graag een carrière in de wetenschap hebben en een PhD leek me de ideale volgende stap.
In de zomer ben ik begonnen met kijken naar passende banen. Ik vond de pauze na zes jaar studie ook wel even lekker en keek op mijn gemak; ik was voor het eerst meer bezig met zelfontwikkeling (bijv. door meer te lezen, sporten, musea bezoeken, etc.) en dacht dat ik wanneer ik er klaar voor was gemakkelijk een juiste baan/PhD zou vinden. Hier heb ik me helaas flink op verkeken.
In de periode tot nu heb ik op veel PhD's en andere banen gereageerd, eerst sporadisch alleen op 'ideale posities' en inmiddels (ongeveer sinds het nieuwe jaar) erg fanatiek. Ik denk dat ik op ongeveer 30 banen gesolliciteerd heb en rond de 10-15 gesprekken heb gevoerd, zonder succes. PhD's (en überhaupt banen) in mijn interessegebied zijn erg gewild en ik heb naast stages natuurlijk nog geen ervaring. De gesprekken gaan meestal goed en de keren dat ik persoonlijke feedback ontving heb ik teruggekregen dat ik een goede kandidaat was, maar dat iemand anders meer ervaring had met bijv. een specifieke doelgroep. Dit zowel bij PhD's (waar ik drie keer 'bijna' was gekozen) als onderzoeksassistent banen, wat me toch ideaal lijkt om mee te starten en waarvan het me verbaast dat andere kandidaten al veel ervaring hebben. Ik heb helaas nooit feedback gekregen over iets wat ik kon verbeteren.
De moed begint me een beetje in de schoenen te zakken en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Ik denk dat het aan mijn competenties niet ligt. Wel ben ik niet heel sterk in mezelf 'verkopen', maar als ervaring het argument is zou dit misschien ook niet doorslaggevend zijn. Ik snap dat de inwerktijd korter is met een kandidaat die al veel relevante ervaring heeft, alleen als er altijd op die manier geselecteerd wordt dan krijgen pas afgestudeerden zoals ik toch nooit een plek? Dan is het eigenlijk wachten tot er in een procedure toevallig niemand is met exact de juiste achtergrond/ervaring. Dat geeft me best een machteloos gevoel.
Ik ben tijdens het zoeken ook een stuk minder kritisch geworden; ik heb ook op horecabanen en bijv. bijles geven gereageerd maar dit is ook niet gelukt (op één aanbod na met zeer slechte voorwaarden). Ik merk dat ik echt klaar ben om aan de slag te gaan, liefst natuurlijk wel in mijn vakgebied, maar het voelt alsof er geen plek voor me is/er teveel concurrentie is.
Persoonlijk is deze tijd ook niet super; ik heb regelmatig sollicitatiegesprekken en hoop dan telkens dat het deze keer wel lukt. Ondertussen kijk ik zeker verder, maar een groot deel van de tijd ben ik toch aan het 'wachten' op een telefoontje en sta ik niet te open om bijv. te starten met een nieuw project of vrijwilligerswerk. Terwijl dat in retrospect natuurlijk wel had gekund en ook heel goed was geweest tijdens deze periode. Ook voel ik schaamte om mensen te vertellen dat ik al zo lang aan het zoeken ben. Familieleden zien mij als 'de slimme' en roepen altijd dat ik mijn studie toch zo snel en succesvol heb afgerond. En dat ik nog zo jong ben, dus me geen zorgen hoef te maken en lekker moet gaan reizen ofzo. Dat wil ik dus niet
. Ik wil graag werken! De eerste 'pauze' periode na studie zonder werk was echt goed voor mijn welzijn, maar nu begint het me tegen te werken. Ik ben nu elke dag bezig met solliciteren en had laatst bijv. vijf gesprekken in een week, allemaal niet gelukt. Ik denk steeds dat ik heel dichtbij ben en heb vaak leuke gesprekken, maar dat is dus al heel lang. Ik blijf zeker verder zoeken en heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goedkomt, ik zit ook verder niet slecht of onzeker in mijn vel. Maar het onderwerp 'werk zoeken' is inmiddels wel erg beladen geworden.
Waar ik hier eigenlijk naar op zoek ben na dit lange verhaal is vooral mijn ei kwijt kunnen, maar misschien ook advies van mensen die wellicht werkzaam zijn in de wetenschap. Hoe kan ik zonder werkervaring toch zo'n goede indruk achterlaten om wel gekozen te worden?
En wat kan ik vertellen op een sollicitatie over wat ik de afgelopen tijd heb gedaan? Ik werk soms via uitzendbureaus, maar dit vind ik niet heel relevant te benoemen. Kan ik liegen over dat ik gereisd heb, of eerlijk zeggen dat ik al lang een vaste baan zoek? En hoe zorg ik dat ik het hier niet te veel over hoef te hebben met mensen om mij heen? Met goede vrienden bespreek ik natuurlijk dat het werk zoeken tegenvalt, alleen het is niet mijn favoriete onderwerp (ook uit een soort trots). Ik merk dat mensen snel goedbedoeld, maar ongevraagd advies geven ('Heb je al op Indeed gekeken?') waar ik echt niet op zit te wachten. Ik weet van mezelf dat ik echt mijn best doe met het solliciteren en dat ik in veel gevallen ook een geschikte kandidaat was, maar simpelweg pech heb gehad.
Moet ik nog minder kritisch zijn en bij wijze van spreken gaan vakkenvullen, of wel blijven focussen op banen in het wetenschappelijk onderzoek? En hoe zorg ik dat ik wat meer zingeving aan mijn dagen geef? Ik heb kortgeleden ook gereageerd op bijbanen oa in de ouderenzorg en het lijkt me dat daar wel plek is, maar dat dacht ik in het verleden dus vaak ook...
.Alle persoonlijke ervaringen/tips/geruststellende woorden/hard advies zijn hier uiteraard wel gewenst!
Liefs
dinsdag 23 april 2024 om 18:10
Ik zou me niet blindstaren op een baan in de wetenschap. Zo leuk is het daar niet.
https://decorrespondent.nl/13674/aan-de ... meer-zijn/
https://decorrespondent.nl/13674/aan-de ... meer-zijn/
dinsdag 23 april 2024 om 18:16
Ik wil je aanraden om de gehandicaptenzorg eens te onderzoeken. Je hebt diverse sectoren met een lichte/matige verstandelijke beperking en psychische problematiek.
Ikzelf heb een soortgelijke studie gedaan (maar dan de orthopedagogiek) en zelfde verhaal. Iedereen die richting jeugdzorg wilde kon geen baan vinden. Vriendinnen die richting gehandicaptenzorg gingen hebben veel sneller een baan gevonden en konden opklimmen. Een aantal ook zonder veel moeite qua solliciteren gz-psycholoog geworden. Ik ben het onderwijs in gegaan.
De sector ligt wellicht minder voor de hand, maar de baankansen zijn veel groter en kunnen een mooie opstap zijn.
Phd is moeilijk tussen komen. Daarnaast geen enkele baangarantie, losse contracten. Ik zou nog een keer goed nadenken of dit je nu iets gaat brengen. Promoveren kan ook in eigen tijd op eigen tempo naast een baan als dit echt iets is wat je wilt.
Ikzelf heb een soortgelijke studie gedaan (maar dan de orthopedagogiek) en zelfde verhaal. Iedereen die richting jeugdzorg wilde kon geen baan vinden. Vriendinnen die richting gehandicaptenzorg gingen hebben veel sneller een baan gevonden en konden opklimmen. Een aantal ook zonder veel moeite qua solliciteren gz-psycholoog geworden. Ik ben het onderwijs in gegaan.
De sector ligt wellicht minder voor de hand, maar de baankansen zijn veel groter en kunnen een mooie opstap zijn.
Phd is moeilijk tussen komen. Daarnaast geen enkele baangarantie, losse contracten. Ik zou nog een keer goed nadenken of dit je nu iets gaat brengen. Promoveren kan ook in eigen tijd op eigen tempo naast een baan als dit echt iets is wat je wilt.
dinsdag 23 april 2024 om 18:22
Ik ben maar een eenvoudige wasvrouw zonder ervaring met Phd gedoe, maar ik zou geen vakken gaan vullen als de financiën daar niet toe nopen. Dan zou ik eerder kiezen voor een baan in het veld, liefst in een doelgroep die jou aanspreekt zodat je daar ervaring mee op kunt doen. En dan later nog eens proberen voor die Phd.
dinsdag 23 april 2024 om 18:25
Ik heb diverse kennissen en vrienden die zijn gepromoveerd, maar er zijn er zat die best een hobbelig traject hadden voordat ze een PhD plaats "kregen". Ga aan de slag in de "industrie" wat in jouw vakgebied wellicht de gezondheidszorg is en doe ervaring op met de meer praktische aspecten van het vakgebied dat je wilt onderzoeken,
Een dergelijke carrièrestap lijkt nu misschien een zijstap voor altijd, maar dat hoeft het niet te zijn. Houd je ogen ondertussen open, praat met alle promotors die er zijn en die plaatsen aanbieden. Bij sommige promotors krijg je wellicht ook geen klik en bij anderen wel.
Sommigen lopen pas na een paar jaar of wellicht een hele carrière tegen een interessant onderzoeksveld aan en schrijven dan een onderzoeksvoorstel en weten dan naast hun baan een phd plaats te versieren.
Het kan zomaar een paar jaar duren, maar houd vol!
Een dergelijke carrièrestap lijkt nu misschien een zijstap voor altijd, maar dat hoeft het niet te zijn. Houd je ogen ondertussen open, praat met alle promotors die er zijn en die plaatsen aanbieden. Bij sommige promotors krijg je wellicht ook geen klik en bij anderen wel.
Sommigen lopen pas na een paar jaar of wellicht een hele carrière tegen een interessant onderzoeksveld aan en schrijven dan een onderzoeksvoorstel en weten dan naast hun baan een phd plaats te versieren.
Het kan zomaar een paar jaar duren, maar houd vol!
dinsdag 23 april 2024 om 18:33
In mijn vakgebied is het zo dat als je net bent afgestudeerd en nog geen PhD-plek hebt, dat je dan bezig bent om je scriptie om te werken tot een artikel dat je kunt publiceren. Of anderszins bezig bent met wetenschappelijk werk (bijvoorbeeld met je scriptiebegeleider). Onbetaald dus. Ik zeg niet dat dat een goede of gezonde situatie is, maar in mijn vakgebied zouden de mensen die dat wel allemaal doen, dus je concurrenten zijn. Mensen die onderzoek zo verschrikkelijk leuk en belangrijk vinden dat ze het ook onbetaald willen doen.
Ik lees niet heel veel bij jou over vurige liefde voor je vak, inhoudelijk gezien. Dat zou in mijn vakgebied echt een sine qua non zijn. Een PhD is meer een roeping dan een baan zeg maar. Nogmaals, ik zeg niet dat dat goed is, maar zo is het wel, en het lijkt me vrij logisch dat iemand die leeft voor de wetenschap eerder een PhD-plek heeft dan iemand die het gewoon als een baan ziet.
Ook voor de rest van een wetenschappelijke carrière geldt dat trouwens, dat je wel echt extreem gemotiveerd en gedreven moet zijn om het vol te houden. Bezint eer ge begint en een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Ik lees niet heel veel bij jou over vurige liefde voor je vak, inhoudelijk gezien. Dat zou in mijn vakgebied echt een sine qua non zijn. Een PhD is meer een roeping dan een baan zeg maar. Nogmaals, ik zeg niet dat dat goed is, maar zo is het wel, en het lijkt me vrij logisch dat iemand die leeft voor de wetenschap eerder een PhD-plek heeft dan iemand die het gewoon als een baan ziet.
Ook voor de rest van een wetenschappelijke carrière geldt dat trouwens, dat je wel echt extreem gemotiveerd en gedreven moet zijn om het vol te houden. Bezint eer ge begint en een gewaarschuwd mens telt voor twee.
dinsdag 23 april 2024 om 18:41
Ja, maar die moeten dan toch eerst 2 jaar course work doen (m.a.w. alle vakken die je in NL in je master doet)? Althans, dat hoorde ik van de promovendi die ik in mijn jaren in de VS tegenkwam. Buitenland kan, maar zoek dan binnen de EU, dan ben je ten minste werknemer ipv student.Toetsenbord35 schreef: ↑23-04-2024 17:37Ik weet niet hoe het de PhD wereld van de psychologie werkt, maar in sommige vakgebieden ziet men graag dat je al publicaties op je naam hebt staan, en/of onderzoekservaring hebt.
Het buitenland is ook een goede optie. Ik zit in de VS, en hier is het vrij normaal (in mijn vakgebied) om meteen na je bachelor een PhD te doen. Alle Europeanen in mijn jaar hebben al een, of zelfs twee masters gedaan, terwijl de meeste Amerikanen hier meteen na hun bachelor zijn begonnen. Ik weet niet hoe dit in andere landen zit, maar in de VS is dit dus mijn ervaring.
dinsdag 23 april 2024 om 18:54
Je wordt wel uitgenodigd voor gesprekken, dus je bent wel goed genoeg. Bedenk dat er op dit moment ergens tussen de 40-100 reacties binnenkomen op 1 vacature…dus blijf volhouden! Spreek inderdaad je netwerk aan, oude begeleiders van scripties etc. Vraag je bij vacatures ook de onderzoeksvoorstellen op? Zo nee, doe dat dan wel, lees ze aandachtig, en bereid een paar vragen erover voor. Bereid sowieso vragen voor…het verbaast me altijd wanneer kandidaten werkelijk niks te vragen hebben, en ook niet het onderzoeksvoorstel opvragen.
Kun je coderen in R? Is tegenwoordig steeds meer de standaard, en bij uitstek iets waar je ondertussen aan kan werken.
Ik weet uit ervaring dat sommige professoren kandidaten die geen research master hebben meteen afserveren, of als iemand na meer dan een jr nog geen baan hebben ook niet willen ‘want als de persoon echt goed was, had hij/zij allang een baan gehad’. Gelukkig is niet iedereen zo.
Onbetaalde stages zijn een optie om te doen, of vrijwilligerfuncties (bv bij 113). Niet ideaal, want geen salaris, maar misschien wel het overwegen waard.
Kun je coderen in R? Is tegenwoordig steeds meer de standaard, en bij uitstek iets waar je ondertussen aan kan werken.
Ik weet uit ervaring dat sommige professoren kandidaten die geen research master hebben meteen afserveren, of als iemand na meer dan een jr nog geen baan hebben ook niet willen ‘want als de persoon echt goed was, had hij/zij allang een baan gehad’. Gelukkig is niet iedereen zo.
Onbetaalde stages zijn een optie om te doen, of vrijwilligerfuncties (bv bij 113). Niet ideaal, want geen salaris, maar misschien wel het overwegen waard.
dinsdag 23 april 2024 om 19:13
Je schrijft dat je studie en je scripties je goed afgingen, en dat je 'dus' de wetenschap in wil.
Is dat ook echt je gevoel erbij, of schreef je het hier toevallig zo op? Er is niks mis mee, maar het zou wel een reden kunnen zijn waarom je niet als nummer 1 komt bovendrijven.
Een goeie PhD plek vereist dat je zelf onderzoeksvragen bedenkt, dat je voorbij de grenzen van wat al bekend is denkt, dat je creatief bent en kritisch. Het is echt best wel anders dan een scriptie.
Wat je als goeie oefening voor jezelf zou kunnen doen, is een klein onderzoeksvoorstel schrijven. Hoeft allemaal niet perfect, maar denk eens na over wat jij zou willen onderzoeken en waarom. Als je daarover kunt vertellen bij een sollicitatie, kun je meteen al veel punten scoren.
En: er is ook niks mis met een ander soort werk kiezen. De wetenschap is alles behalve een makkelijk carrièrepad.
Verder zou ik contact opnemen met je scriptiebegeleiders, en vragen of zij misschien wat weten voor je. Spread the word dat je iets zoekt. Schaam je niet!
Als ook het buitenland een optie is, vergroot dat je mogelijkheden enorm. De VS zou ik zeker niet kiezen, daar ben je echt nog een student en is de kwaliteit vaak lager ook. Maar binnen Europa + UK is veel mogelijk.
Is dat ook echt je gevoel erbij, of schreef je het hier toevallig zo op? Er is niks mis mee, maar het zou wel een reden kunnen zijn waarom je niet als nummer 1 komt bovendrijven.
Een goeie PhD plek vereist dat je zelf onderzoeksvragen bedenkt, dat je voorbij de grenzen van wat al bekend is denkt, dat je creatief bent en kritisch. Het is echt best wel anders dan een scriptie.
Wat je als goeie oefening voor jezelf zou kunnen doen, is een klein onderzoeksvoorstel schrijven. Hoeft allemaal niet perfect, maar denk eens na over wat jij zou willen onderzoeken en waarom. Als je daarover kunt vertellen bij een sollicitatie, kun je meteen al veel punten scoren.
En: er is ook niks mis met een ander soort werk kiezen. De wetenschap is alles behalve een makkelijk carrièrepad.
Verder zou ik contact opnemen met je scriptiebegeleiders, en vragen of zij misschien wat weten voor je. Spread the word dat je iets zoekt. Schaam je niet!
Als ook het buitenland een optie is, vergroot dat je mogelijkheden enorm. De VS zou ik zeker niet kiezen, daar ben je echt nog een student en is de kwaliteit vaak lager ook. Maar binnen Europa + UK is veel mogelijk.
dinsdag 23 april 2024 om 19:34
Ga op zoek naar cv verbeteraars. Desnoods als vrijwilliger aan de slag. Neem contact op met je scriptiebegeleider of docenten waar je goed mee kon. Hebben zij ondersteuning nodig bij hun studies? Ga als research-nurse aan de slag. En in de tussentijd een baan voor het geld zoeken. Desnoods pizza's bezorgen. Zo blijf je actief!
dinsdag 23 april 2024 om 19:43
Ja klopt! Ik vond dat zelf erg irritant, en heb daardoor dus ook een derde master behaald. Niemand heeft drie masters nodig, het sloeg echt nergens op. Maar goed, dat is nou eenmaal hoe het hier gaat. Je bent inderdaad wel echt student hier, en daar moet ik ook echt even aan wennen, zeker na een aantal jaar gewerkt te hebben. Maar goed, ligt er natuurlijk maar net aan wat je wil doen, of je aansluiting vind met een promotor en of er plekken zijn!maxi14 schreef: ↑23-04-2024 18:41Ja, maar die moeten dan toch eerst 2 jaar course work doen (m.a.w. alle vakken die je in NL in je master doet)? Althans, dat hoorde ik van de promovendi die ik in mijn jaren in de VS tegenkwam. Buitenland kan, maar zoek dan binnen de EU, dan ben je ten minste werknemer ipv student.
dinsdag 23 april 2024 om 19:43
Ja klopt! Ik vond dat zelf erg irritant, en heb daardoor dus ook een derde master behaald. Niemand heeft drie masters nodig, het sloeg echt nergens op. Maar goed, dat is nou eenmaal hoe het hier gaat. Je bent inderdaad wel echt student hier, en daar moet ik ook echt even aan wennen, zeker na een aantal jaar gewerkt te hebben. Maar goed, ligt er natuurlijk maar net aan wat je wil doen, of je aansluiting vind met een promotor en of er plekken zijn!maxi14 schreef: ↑23-04-2024 18:41Ja, maar die moeten dan toch eerst 2 jaar course work doen (m.a.w. alle vakken die je in NL in je master doet)? Althans, dat hoorde ik van de promovendi die ik in mijn jaren in de VS tegenkwam. Buitenland kan, maar zoek dan binnen de EU, dan ben je ten minste werknemer ipv student.
dinsdag 23 april 2024 om 19:46
Heb je al een idee wat voor soort onderzoek je zou willen doen en voor welke doelgroep?
Is anders werken in een flexpool van ggz een idee? Dan heb je in ieder geval een baan. Straks in de zomer (mei/juni) ligt er best wat werk daarin. Je moet toch ergens beginnen, zo doe je veel praktijkervaring op en ben je meer in het werkveld bezig dan als vakkenvuller of horeca.
Is anders werken in een flexpool van ggz een idee? Dan heb je in ieder geval een baan. Straks in de zomer (mei/juni) ligt er best wat werk daarin. Je moet toch ergens beginnen, zo doe je veel praktijkervaring op en ben je meer in het werkveld bezig dan als vakkenvuller of horeca.
Wie wat wil die moet wat.
dinsdag 23 april 2024 om 19:50
Kan je met je thesis begeleider van je master praten? Zou die jou kunnen helpen met netwerken etc? Ik zou ook goed linkedin in de gaten houden, en dan vooral het netwerk van mensen met wie jij zou willen werken. Zo kan je conferenties in de gaten houden, en daarheen gaan om te netwerken.
Verder zou ik ook kijken wat je kan doen (nu al) om je kennis relevant te houden. Waar wil je specifiek een PhD in doen? Wat is je interesse? Wat weet je er nu al van en kan je daar al dingen over publiceren? Misschien op basis van je master thesis of werk wat je eerder hebt gedaan.
Een onderzoeksstage is ook een optie; en denk ook aan buiten je vakgebied. Zijn er andere plekken waar je kennis en ervaring zou kunnen opdoen, ook al is het zijdelings gerelateerd?
Verder zou ik ook kijken wat je kan doen (nu al) om je kennis relevant te houden. Waar wil je specifiek een PhD in doen? Wat is je interesse? Wat weet je er nu al van en kan je daar al dingen over publiceren? Misschien op basis van je master thesis of werk wat je eerder hebt gedaan.
Een onderzoeksstage is ook een optie; en denk ook aan buiten je vakgebied. Zijn er andere plekken waar je kennis en ervaring zou kunnen opdoen, ook al is het zijdelings gerelateerd?
dinsdag 23 april 2024 om 19:51
Het hele academische wereldje is een enorme politieke slangenkuil. Wat in ieder geval níet belangrijk is, is hoe goed je bent, dus probeer je de afwijzingen niet persoonlijk aan te trekken. Eigenlijk denk ik dat je window of opportunity al gesloten is; tijdens je wetenschappelijke stage/scriptie had je je moeten proberen te onderscheiden door enthousiasme, extra werk en tenminste een publicatie. Dan had je wellicht binnen die sectie kunnen blijven. Nu zijn je contacten je vergeten. Maar niet getreurd, een baan in de wetenschap is zowat uitbuiting. Mijn zus heeft uiteindelijk na overal en nergens solliciteren een PhD plek gekregen (wilde verder in ander vakgebied dus geen contacten) en kwam terecht in een promotiefabriek waar de eerste en tweede auteurs zo gekozen werden dat er zoveel mogelijk mensen konden promoveren op zo min mogelijk publicaties. Ze mocht haar vakantiedagen nog niet eens opnemen. Dus of je dat nou moet willen?
dinsdag 23 april 2024 om 19:53
dinsdag 23 april 2024 om 20:15
Zou je ook willen kijken naar universitair onderwijs? Vanuit die positie is het, zeker als je ook publiceert, soms minder lastig een PhD positie te krijgen. Ik heb zelf een tijdje als student assistent gewerkt op de faculteit rechtsgeleerdheid. Collega’s die doorstroomden als UD-er, kregen over het algemeen daarna vrij snel een promotie plaats (binnen 1-3 jaar) en dit was rondom of net na de financiële crisis. Ik zelf ben uiteindelijk de praktijk ingegaan.
Het voelt heel erg frustrerend wanneer je nog geen passend werk vindt. Ik zou, tenzij het echt nodig is, niet in de horeca werken of vakken willen vullen: dan liever een relevante stage doen lijkt mij (als dat een mogelijkheid is). En wat anderen ook schreven: buitenland-ervaring is mogelijk ook een optie en bovendien goed voor je CV.
Het voelt heel erg frustrerend wanneer je nog geen passend werk vindt. Ik zou, tenzij het echt nodig is, niet in de horeca werken of vakken willen vullen: dan liever een relevante stage doen lijkt mij (als dat een mogelijkheid is). En wat anderen ook schreven: buitenland-ervaring is mogelijk ook een optie en bovendien goed voor je CV.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 23 april 2024 om 20:20
+1
Ja, dat gold voor mijn collega’s ook: die werden van student assistent UD-er of begonnen als onderzoeksassistent. Zou dit iets voor je zijn, TO?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 23 april 2024 om 20:23
In mijn vakgebied is het trouwens al jaren, sinds de economie is aangetrokken, heel erg lastig om Europese PhD kandidaten te vinden. De master studenten gaan liever in de industrie of bij de overheid werken, meer geld, meer zekerheid. Grappig om hier te lezen hoeveel dat scheelt in een ander vakgebied. 40-100 (goeie) sollicitaties op een vacature, daar kunnen wij alleen maar van dromen.
dinsdag 23 april 2024 om 20:40
Het lijkt me erg lastig solliciteren op een PhD plek. In mijn vakgebied werden de meeste plekken sowieso vergeven aan Research Master studenten op diezelfde universiteit. Die hadden vaak dan al een bijbaan als onderzoeksassistent en konden in het tweede jaar hun masterscriptie schrijven om dat alvast te laten dienen als hoofdstuk voor hun PhD.
Ik ben na m’n PhD overigens geswitched naar de industrie. Je hoeft ook niet per se in de wetenschap te werken om onderzoek te doen. Sterker nog, buiten de wetenschap vind ik mijn onderzoek over het algemeen meer impact hebben en de voorwaarden zijn vaak ook een stuk aantrekkelijker.
Ik ben na m’n PhD overigens geswitched naar de industrie. Je hoeft ook niet per se in de wetenschap te werken om onderzoek te doen. Sterker nog, buiten de wetenschap vind ik mijn onderzoek over het algemeen meer impact hebben en de voorwaarden zijn vaak ook een stuk aantrekkelijker.
dinsdag 23 april 2024 om 20:43
Dit. Heb je nu weinig meer aan, maar ik denk dat het zo goed als onmogelijk is om 'van buiten' nog binnen te komen bij een studie waar weet ik veel hoeveel 1000?mensen per jaar afstuderen (landelijk). Zo'n plek krijg je voornamelijk tijdens studie, het onderzoekswerk (scriptie bv) wat je dan verricht en het netwerken.oneenietweer schreef: ↑23-04-2024 19:51Het hele academische wereldje is een enorme politieke slangenkuil. Wat in ieder geval níet belangrijk is, is hoe goed je bent, dus probeer je de afwijzingen niet persoonlijk aan te trekken. Eigenlijk denk ik dat je window of opportunity al gesloten is; tijdens je wetenschappelijke stage/scriptie had je je moeten proberen te onderscheiden door enthousiasme, extra werk en tenminste een publicatie. Dan had je wellicht binnen die sectie kunnen blijven. Nu zijn je contacten je vergeten. Maar niet getreurd, een baan in de wetenschap is zowat uitbuiting. Mijn zus heeft uiteindelijk na overal en nergens solliciteren een PhD plek gekregen (wilde verder in ander vakgebied dus geen contacten) en kwam terecht in een promotiefabriek waar de eerste en tweede auteurs zo gekozen werden dat er zoveel mogelijk mensen konden promoveren op zo min mogelijk publicaties. Ze mocht haar vakantiedagen nog niet eens opnemen. Dus of je dat nou moet willen?
Ik herken mezelf niet eens
dinsdag 23 april 2024 om 20:57
Dat hoeft niet hoor. Praktijkgericht onderzoek wordt bv vaak gedaan door mensen die vanuit een professionele context onderzoek willen gaan doen.Voornu schreef: ↑23-04-2024 20:43Dit. Heb je nu weinig meer aan, maar ik denk dat het zo goed als onmogelijk is om 'van buiten' nog binnen te komen bij een studie waar weet ik veel hoeveel 1000?mensen per jaar afstuderen (landelijk). Zo'n plek krijg je voornamelijk tijdens studie, het onderzoekswerk (scriptie bv) wat je dan verricht en het netwerken.
Los daarvan is het denk ik ook gunstig om een beetje stevig in je schoenen te staan als je aan een phd begint, want er komt nogal wat druk bij kijken. Wat ouder zijn en levenservaring hebben helpt daarbij.
What a nuanced anxiety
dinsdag 23 april 2024 om 20:59
Hè? Hoe kun je nou meteen na je bachelor aan een phd beginnen? Zonder Masters?Toetsenbord35 schreef: ↑23-04-2024 17:37Ik weet niet hoe het de PhD wereld van de psychologie werkt, maar in sommige vakgebieden ziet men graag dat je al publicaties op je naam hebt staan, en/of onderzoekservaring hebt.
Het buitenland is ook een goede optie. Ik zit in de VS, en hier is het vrij normaal (in mijn vakgebied) om meteen na je bachelor een PhD te doen. Alle Europeanen in mijn jaar hebben al een, of zelfs twee masters gedaan, terwijl de meeste Amerikanen hier meteen na hun bachelor zijn begonnen. Ik weet niet hoe dit in andere landen zit, maar in de VS is dit dus mijn ervaring.
dinsdag 23 april 2024 om 21:12
Het werkt in de VS anders. Dan is je PhD ook een jaar of 7, en je volgt nog veel vakken erbinnen, eigenlijk zit de master er dus in ingebouwd dan.Lorem_Ipsum schreef: ↑23-04-2024 20:59Hè? Hoe kun je nou meteen na je bachelor aan een phd beginnen? Zonder Masters?
Mag overigens niet bij alle universiteiten daar, met een bachelor aan een PhD beginnen. Maar het is allemaal veel minder gestandaardiseerd daar.
En de kwaliteit is dus ook wel anders, de waarde van een PhD titel is vaak lager als je competitie aan moet gaan met mensen uit andere plekken dan de VS, oa omdat je dus daar veel meer junior eraan begint. De bachelors zijn ook nog eens extreem breed qua onderwerpen daar.
dinsdag 23 april 2024 om 21:17
Deze tip wilde ik ook komen geven. Daarnaast kan een research master inderdaad helpen en bij je begeleiders/docenten laten weten wat je ambities zijn. Is het een optie om je scriptie(s) nog te publiceren?
Ik weet hoe het werkt. Er is veel concurrentie, al merk ik nu ook dat het soms best lastig is goede Phd kandidaten te vinden (in de sociale wetenschappen). Ik heb zelf tijdens mijn studie 2 artikelen gepubliceerd en had goede cijfers. Ook al zegt het absoluut niet alles, zijn dit wel dingen die het goed doen in de universitaire wereld. Kortom, probeer een plan te maken hoe je (tussen het solliciteren door) je cv kan versterken.
dinsdag 23 april 2024 om 21:37
Zie het van de zonnige kant tegenwoordig mogen we doorwerken tot onze 70ste.
Nog genoeg werkjaren voor de boeg om uiteindelijk te komen waar je wilt zijn. Wie weet kan je binnen een bedrijf doorgroeien dus kijk eens welk bedrijf interessant kan zijn binnen je werkgebied en begin eens onderaan.
Overigens als werkgever zou ik er denk wel iets van vinden als iemand net uit school komt en al 3-6 maanden thuis zit. Ik weet niet of dit in jou geval zo is. Maar door even tijdelijk dat simpele baantje te kiezen toon je wel een bepaald karakter is mijn mening.
Nog genoeg werkjaren voor de boeg om uiteindelijk te komen waar je wilt zijn. Wie weet kan je binnen een bedrijf doorgroeien dus kijk eens welk bedrijf interessant kan zijn binnen je werkgebied en begin eens onderaan.
Overigens als werkgever zou ik er denk wel iets van vinden als iemand net uit school komt en al 3-6 maanden thuis zit. Ik weet niet of dit in jou geval zo is. Maar door even tijdelijk dat simpele baantje te kiezen toon je wel een bepaald karakter is mijn mening.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
