Werk & Studie alle pijlers

Ex-thuisblijfmoeders die weer aan het werk zijn: ervaring?

06-03-2024 14:44 438 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi allemaal,

Nu met ons tweede kindje op komst overweeg ik om voor een jaar of 2/3 jaar thuis te blijven. Deels omdat de opvang van 2 kinderen bijna mijn hele salaris zou opeten, maar vooral omdat dat mij heel fijn lijkt. Wat mij tegenhoudt is de gedachte dat ik met deze keuze mijn carrière in de shredder gooi. Maar is dat wel zo? Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere moeders die een tijdje thuis zijn gebleven om voor de kinderen te zorgen. Was het daarna moeilijk om weer (op niveau) aan het werk te komen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat wil je zelf? Afgezien van het geld, afgezien van wat iedereen en zijn moeder ervan vindt: wat vind je er zelf van om een paar jaar niet buitenshuis te werken en fulltime thuis te zijn met een peuter en een baby?

Edit: Op je concrete vraag heb ik geen antwoord. Ik heb er geen ervaring mee omdat ik wel altijd heb doorgewerkt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lariba schreef:
06-03-2024 14:53
Wat wil je zelf? Afgezien van het geld, afgezien van wat iedereen en zijn moeder ervan vindt: wat vind je er zelf van om een paar jaar niet buitenshuis te werken en fulltime thuis te zijn met een peuter en een baby?

Edit: Op je concrete vraag heb ik geen antwoord. Ik heb er geen ervaring mee omdat ik wel altijd heb doorgewerkt.
Ik zou zelf heel graag thuisblijven. Zie bij mijn zoontje hoe snel de tijd gaat en wil nu met de tweede heel graag thuis zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit is natuurlijk ook afhankelijk van het werk wat je doet. In het ene beroep stroom je z weer in en in het andere is dat lastiger.
Dat zou ik wel meewegen in de keus die je maakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien moet je partner thuisblijven. De kinderopvang slokt waarschijnlijk ook een groot deel van zijn salaris op?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat bijzonder dat de kinderopvang altijd het hele salaris van de moeder opeet en nooit dat van de vader.

Gaat je man je helpen bij het pensioengat wat je hiermee laat vallen voor jezelf? Ga je dat zelf in die jaren sparen met het inkomen van je man?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je een baan waarin carrière maken een belangrijke rol speelt? Of waarin de ontwikkelingen heel snel gaan zodat je snel achterloopt?

In mijn vakgebied zou je na een paar jaar wel een aantal richtlijnen moeten bijlezen en misschien zijn er hier en daar nieuwe adviezen / inzichten, maar opnieuw een baan vinden zou geen probleem moeten zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Enfin, persoonlijk geen ervaring; ik ben gewoon aan het werk gebleven maar om me heen zie ik toch veel dat tbm's altijd veel moeite hebben om weer aan het werk te gaan.
Ze vinden het zelf moeilijk om het allemaal te regelen. Vinden het moeilijk om de kinderen alsnog naar een opvang te sturen.
En ze komen lastiger aan werk omdat je eruit bent geweest, sommige kwalificaties verlopen ook na een aantal jaar (BIG-registratie bv).

En je ondervind er nog lang gevolgen van: lager pensioen bv
Alle reacties Link kopieren Quote
De mensen die ik ken die dit gedaan hebben hadden óf een zwaarwegende reden (kind met meervoudig ernstige handicap) óf deden laagbetaald werk waar je weinig scholing voor nodig hebt. In dat laatste geval is het niet erg moeilijk om weer terug te keren bijv als schoonmaakster. Een vriendin is fysiotherapeut en er een paar jaar uit geweest ivm de zorg voor haar kinderen en terugkeren viel haar in het begin wel zwaar (ze is 4 jaar thuis geweest denk ik?) maar lukte uiteindelijk wel. Ik zou je wel aanraden om hier heel goed over na te denken ook ivm de opbouw van pensioen etc. De bekenden die ik hierover gesproken heb gaven wel aan dat ze ze zich sociaal geïsoleerd voelden. Bijna iedereen om je heen werkt dus qua contacten is het soms lastig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Geen ervaring dus misschien mag ik niet reageren maar hebben jullie (ga er even vanuit dat er een partner/vader in beeld is) de optie van beiden minder werken al verkend? Voor de vader gaat de tijd namelijk net zo snel. En het maakt jou als werknemer en als individu een stuk minder kwetsbaar. Het lijkt mij ook echt heel zwaar/onwenselijk om als enige verantwoordelijk te zijn voor een aspect van jullie leven samen, of dat nu het geld binnenbrengen of het huis/kinderen runnen is.
vaiana wijzigde dit bericht op 06-03-2024 15:10
1.89% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Als het financieel te doen is, zou ik het zeker altijd doen. Werken kan altijd weer, en zeker als het maar om 2 a 3 jaar gaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben rond de geboorte van mijn kinderen 3 jaar thuis geweest. Dat was toen nog makkelijker omdat ik ook veel levensloop had gespaard en ook nog (deels betaald) ouderschaps verlof opnam. Daarna nog een jaartje zonder salaris thuis geweest.

Ik vond het heerlijk en bij mij was de kinderopvang nog niet eens zo een groot deel van mijn salaris. Met kinderopvangtoeslag enzo koste het iets van 200 of 300 euro (is dat veranderd nu dan, want wij verdienden toen toch beide best veel.

Na iets van 3 jaar begon ik het zat te worden solliciteerde op een functie en werd direct aangenomen. Kinderopvang geregeld en een week of 3 later was ik weer aan het werk. Ik was er financieel nog een stuk op vooruit gegaan ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
06-03-2024 15:03
Wat bijzonder dat de kinderopvang altijd het hele salaris van de moeder opeet en nooit dat van de vader.

Gaat je man je helpen bij het pensioengat wat je hiermee laat vallen voor jezelf? Ga je dat zelf in die jaren sparen met het inkomen van je man?
Zo mee eens, het wordt berekend op basis van twee salarissen, maar gek genoeg is het alleen het salaris van moeder wat eraan gaat.

Dat gezegd hebbende, ik heb het nooit gedaan, gelukkig niet want na de scheiding kon ik mezelf en mijn kinderen prima onderhouden.

Maar goed dat is je vraag niet, het ligt er zoals iemand anders al opmerkt helemaal aan of het binnen jouw werkgebied geen probleem is.
Er verandert vaak zoveel en vaak ook zo snel, maar goed geen idee wat je nu doet?

Is 3 dagen gaan werken geen optie? Dan heb je toch iets voor jezelf en ook nog 4 dagen dat je met de kinderen bent.
Of verdeel het met je man beide 4 dagen is ook nog een optie he.

Maar ook dit is eigenlijk je vraag niet.

Laat ik het zo zeggen, ik zou met een paar jaar eruit nu niet staan waar ik sta. Daarvoor gaan bepaalde zaken gewoon te snel ( digtalisatie) En de werkervaring waar een paar jaar tussenzit. Het pensioengat, iets wat sws al bij vrouwen vaak een issue is.

Ik hoop dat veel ervaring krijgt waar je wellicht meer aan zal hebben.

Overigens heb ik niet het gevoel met 32 uur werken dat ik heel veel gemist heb van mijn kinderen.
Ja het gaat snel, maar ook als je thuis bent is een dag 24 uur.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb een paar jaar niet gewerkt. Daarna aan werk komen in het verlengde van mijn studie was geen probleem.
Maar het is wel een beetje een andere uitgangssituatie, omdat ik net na mijn studie geen werk kon vinden op dat gebied en we toen dus maar eerst aan de kinderen zijn begonnen. Ik heb wel nog thuis een paar specialistische cursussen gedaan. Alle tijd immers :-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Deels ervaring. Bij mijn 1e ben ik een jaar thuis gebleven. Mijn contract liep af toen ik hoogzwanger was en ik vond het als kind van een fulltime moeder belangrijk om thuis te zijn.

Lang verhaal kort; ik was doodongelukkig en ben na een jaar weer begonnen. Helaas was veel van mijn kennis verouderd en heb ik echt een stap terug moeten doen (van senior naar medewerker).
Inmiddels werk ik, net zoals mijn moeder destijds, fulltime. Met heel wat stappen extra in een adviseursfunctie maar het heeft me wel wat gekost financieel gezien de eerste jaren.

De stap terug gaf me trouwens wel rust in die tropenjaren. Dat kan ook nog een tussenweg zijn. Of je man gaat zoals gemeld net als jij minder werken, dan verdeel je de lasten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat het een stuk anders is als je er bijvoorbeeld 2 jaar tussenuitgaat, dan wanneer je 10 jaar niet werkt. En het hangt natuurlijk heel erg van je soort werk af. Een paar opties:

1) Neem een periode fulltime ouderschapsverlof op (als je dat voor je 1e kind nog neit gebruikt hebt, kan je het nu opnemen voor 2 kinderen), of ga met je werk in gesprek over een sabattical van bijv. 2 jaar. Zo heb je tijd met de kinderen en ook garantie op werk als je terugkomt.
2) Doe een part-time, thuis studie op je vakgebied, of bepaalde cursussen, zodat je bij blijft
3) Houd contact met collega's, zodat je netwerk er nog is als je weer werk zoekt.

Bij ons op het werk zie ik het vaak gebeuren dat mensen bijvoorbeeld een jaar eruit zijn (zwangerschapsverlof + extra onbetaald ouderschapsverlof) en dan later weer terugkomen. Dat gaat vaak heel goed (carriere niet om zeep geholpen).

Mijn eigen ervaring was dat we beiden 4 dagen gingen werken met gebruik van ouderschapsverlof, en daarna weer terug naar 5. Dat ging ook prima.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nu met ons tweede kindje op komst overweeg ik om voor een jaar of 2/3 jaar thuis te blijven. Deels omdat de opvang van 2 kinderen bijna mijn hele salaris zou opeten

Dat schijnt vaak voor te komen, dat de opvang bijna het hele salaris van de vrouw opeet, bijzonder concept vind ik dat. Net als veel willen meemaken van hoe snel kinderen opgroeien ook bijna altijd maar voor één ouder lijkt te gelden.

Maar met 2-3 jaar thuisblijven neem je aardig wat risico's, je noemde je carriere al, maar denk ook aan langdurig arbeidsongeschikt raken tijdens je thuisblijfperiode. Dan heb je geen recht op ZW hè, ook niet na die 2-3 jaar. En ook geen recht op bijstand met een partner die genoeg verdient, wel na een eventuele scheiding maar die bijstand is het dan ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Voor het financiele plaatje: Kinderopvangtoeslag verandert de hele tijd, maar in mijn tijd kreeg ik voor het 2e kind veel meer toeslag dan voor het 1e kind Dus 2 kinderen op het KDV was (bij langa na) niet 2x zo duur als 1 kind op het kdv. Reken dit dus even na.

Ook moet je oppassen dat je de kosten van het kdv niet gaat wegstrepen tegen je netto salaris nu. Je moet ook kijken naar pensioenopbouw en andere secundaire arbeidsvoorwaarden, en de eventuele salarisgroei die je zou doormaken als je blijft werken.
Ik zat door omstandigheden heerlijk een paar maanden voor en een maand of 6 na de geboorte jongste thuis.
Ik vond het leuk en fijn maar ook zwaar.
Het terugkomen vond ik pittig.
Helemaal als je zoals jij er een paar jaar uitgaat, want dan moet je echt opnieuw beginnen.
Ik weet nog dat ik dag 1 werk een hele ochtendplanning had gemaakt en me ook heel druk om mijn kleding (had bijna een jaar als een zwerver rondgelopen) etc maakte.
Dus ik van te voren, chaotisch, een uitgeschreven planning met taken de avond van tevoren, per kwartier de ochtend etc.
Kind had al gewend op het kdv.
Ik mijn hele ronde gemaakt, trots en blij kindjes met al hun spulletjes etc overal afgeleverd.
kwam uitgeput aan op werk en heb bijna gehuild toen ik bedacht DAT DE DAG NOG NIET EENS WAS BEGONNEN.
Maargoed, dat went.
Na een paar jaar lijkt me dat een enorme omschakeling.
En ik vond werk relaxter dan thuis, alleen het gehaal en gebreng en de avondspits na een dag werken vond ik pittig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gaat een deel van het inkomen van je partner dan in een potje voor de pensioenopbouw die jij in deze jaren misloopt?
Assiral schreef:
06-03-2024 15:09
Als het financieel te doen is, zou ik het zeker altijd doen. Werken kan altijd weer, en zeker als het maar om 2 a 3 jaar gaat.
Dat kan dan toch alleen maar als je zelf zoveel vermogen hebt dat je dat op kunt snoepen? Of bedoel je dat het niet erg is om een aantal jaren op de zak van je man te teren en zijn geld uit te moeten geven? Dat je toestemming moet vragen om iets te kopen? Dat je je schuldig voelt als je iets voor jezelf wilt kopen?
Ik vind het heel onverstandig, ook voor je gevoel van eigenwaarde. Waarom niet allebei een dag minder gaan werken, zodat je de opvangkosten binnen de perken houdt? En ik weet niet hoe het nu is, maar je krijgt toch best een flinke hap van de belastingdienst vergoed?
aliana schreef:
06-03-2024 15:37
Voor het financiele plaatje: Kinderopvangtoeslag verandert de hele tijd, maar in mijn tijd kreeg ik voor het 2e kind veel meer toeslag dan voor het 1e kind Dus 2 kinderen op het KDV was (bij langa na) niet 2x zo duur als 1 kind op het kdv. Reken dit dus even na.

Ook moet je oppassen dat je de kosten van het kdv niet gaat wegstrepen tegen je netto salaris nu. Je moet ook kijken naar pensioenopbouw en andere secundaire arbeidsvoorwaarden, en de eventuele salarisgroei die je zou doormaken als je blijft werken.
Klopt! Ik ben er in de loop der jaren letterlijk duizend euro op vooruit gegaan. Die paar jaar kinderopvang hebben we er allang uit.
S-Groot schreef:
06-03-2024 15:32
Dat schijnt vaak voor te komen, dat de opvang bijna het hele salaris van de vrouw opeet, bijzonder concept vind ik dat. Net als veel willen meemaken van hoe snel kinderen opgroeien ook bijna altijd maar voor één ouder lijkt te gelden.

Maar met 2-3 jaar thuisblijven neem je aardig wat risico's, je noemde je carriere al, maar denk ook aan langdurig arbeidsongeschikt raken tijdens je thuisblijfperiode. Dan heb je geen recht op ZW hè, ook niet na die 2-3 jaar. En ook geen recht op bijstand met een partner die genoeg verdient, wel na een eventuele scheiding maar die bijstand is het dan ook.
Plus: je man heeft een leven buiten de deur en maakt dingen mee en jij verandert in een huismoeke die dan gaat vertellen dat de kinderen dwars waren of dat de bloemkool in de aanbieding was... Nee, volgens mij doet het geen goed aan de gelijkwaardigheid in je relatie.
ninanoname schreef:
06-03-2024 15:39
Dat kan dan toch alleen maar als je zelf zoveel vermogen hebt dat je dat op kunt snoepen? Of bedoel je dat het niet erg is om een aantal jaren op de zak van je man te teren en zijn geld uit te moeten geven? Dat je toestemming moet vragen om iets te kopen? Dat je je schuldig voelt als je iets voor jezelf wilt kopen?
Ik vind het heel onverstandig, ook voor je gevoel van eigenwaarde. Waarom niet allebei een dag minder gaan werken, zodat je de opvangkosten binnen de perken houdt? En ik weet niet hoe het nu is, maar je krijgt toch best een flinke hap van de belastingdienst vergoed?
Als gezin je inkomen als gezamenlijk zien is ook een keuze toch.
Niet iedereen voelt zich schuldig als er wat gekocht moet worden of hoeft toestemming te vragen.
Ik vraag niks.
Voelde me alleen wel een beetje lullig toen er voor de kinderen en mij een grote doos van een merk kwam en ik voor man kleding van de lidl had besteld, dat tegelijk binnenkwam terwijl hij de verdiener is, whahaha.
Ook nog eens op mijn vrije dag terwijl die arme man had overgewerkt. Toen voelde ik wel 'iets'.
Maar verder niet hoor. Ik doe genoeg hier en werk ook. Plus: werkster is duurder dan die sneakers en de h&mmetjes waar ik blij van word.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eens met wat hierboven wordt geschreven: ga allebei minder werken als je meer thuis wil zijn voor de kinderen. Jullie kunnen allebei deels betaald ouderschapsverlof opnemen verwacht ik?

Denk inderdaad ook aan pensioenen etc.

Ik vind het heel onverstandig als jij dit alleen zou doen. Of je partner.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven