Ex-thuisblijfmoeders die weer aan het werk zijn: ervaring?

_horizon_ schreef: ↑

12-03-2024 08:16

Ik zou niet denken dat je alleen maar loopt te hangen thuis. En al zou je dat doen; dan is dat jouw beslissing.

Maar; ergens vind ik wel dat het met deze arbeidstekorten en een toenemend aantal mensen in kwetsbare posities die meer ondersteuning nodig hebben dan ze nu krijgen het niet helemaal fair om weinig maatschappelijk bij te dragen als je meer kan. Of dat nu betaald werk is of op een andere manier. En daarmee bedoel ik niet dat je op je tenen moet lopen om er voor de ander te kunnen zijn; ik streef zelf naar een goede balans tussen geven en nemen/ontspanning. Daarbij denk ik dat die balans voor iedereen anders is.

(Ik hoop trouwens ook dat als ik tzt hulp of gezelschap nodig heb, er ook mensen zijn die iets voor mij willen doen)

Ja hoe mensen hun vrije tijd invullen gaat niemand wat aan. Dat is sws de vloek van deze tijd: zelfs in onze vrije tijd moeten we nog nuttig en productief zijn.

Jaa vind ik ook lastig. Met de huidige arbeidstekorten hebben we mensen nodig, we moeten die economie draaien. Uiteindelijk komen daar ook weer jouw toeslagen vandaan, maar voordat mensen gaan zeggen dat ze geen toeslagen krijgen; ook alle andere zaken die met belasting worden betaald (zorg, onderwijs, infrastructuur, defensie, milieu etc). Tegelijkertijd vind ik ook weer dat zolang je jezelf kan bedruipen, je wel je eigen beslissingen moet kunnen maken.

Wat ik lastig vindt in de situatie van TO, is dat de statistieken aan alle kanten aantonen dat veel koppels die deze keuze maken uit elkaar gaan, waardoor (helaas meestal) de vrouw toch hevig leunt op alle voorzieningen (bijstand, toeslagen). Niemand gaat ervan uit dat hij gaat scheiden, en het leven kan je overkomen. Maar tegelijkertijd kun je je daar wel op voorbereiden, want je wéét dat er statistisch een grote kans is dat zaken veranderen (daarbij kan de werkende partner ook nog komen te overlijden, arbeidsongeschikt raken etc). Daarom zijn er ook zaken als ouderschapsverlof e.d. zodat mensen wel een keuze hebben om iets minder te werken zonder meteen hun hele baan op te zeggen. Of doe het wel, maar regel het vooraf verdomde goed met je partner.

(voor de duidelijkheid: ik heb het nu over de situatie waarin iedereen gezond en normaal belastbaar is, en echt de keuze maakt omdat ze het wel lekker vinden om bij de kinderen te zijn en/of weinig te werken. De luxe keuze dus. Niet wanneer je meer gedwongen daartoe bent door intenstieve(re) zorg of welke situatie dan ook. Voor die situaties is de verzorgingsstaat er juist, en daar ben ik ook fan van).

_horizon_ schreef: ↑

12-03-2024 08:16

Ik zou niet denken dat je alleen maar loopt te hangen thuis. En al zou je dat doen; dan is dat jouw beslissing.

Maar; ergens vind ik wel dat het met deze arbeidstekorten en een toenemend aantal mensen in kwetsbare posities die meer ondersteuning nodig hebben dan ze nu krijgen het niet helemaal fair om weinig maatschappelijk bij te dragen als je meer kan. Of dat nu betaald werk is of op een andere manier. En daarmee bedoel ik niet dat je op je tenen moet lopen om er voor de ander te kunnen zijn; ik streef zelf naar een goede balans tussen geven en nemen/ontspanning. Daarbij denk ik dat die balans voor iedereen anders is.

(Ik hoop trouwens ook dat als ik tzt hulp of gezelschap nodig heb, er ook mensen zijn die iets voor mij willen doen)

Ik ben het daar gewoon echt niet mee eens. Ik ben zwaar allergisch voor mensen “dwingen” om op de max van hun potentie te werken. Die balans is al veel te lang compleet doorgeslagen in deze maatschappij.

Leven we nou om te werken of leven we om ons leven te leiden?

Als het maatschappelijk allemaal niet te bolwerken is moeten we maar consuminderen.

Toch fijn dat de socialistische heilstaat met arbeidsdwang na het experiment in de USSR niet echt heeft doorgezet

-April- schreef: ↑

12-03-2024 11:18

Ik ben het daar gewoon echt niet mee eens. Ik ben zwaar allergisch voor mensen “dwingen” om op de max van hun potentie te werken. Die balans is al veel te lang compleet doorgeslagen in deze maatschappij.

Leven we nou om te werken of leven we om ons leven te leiden?

Als het maatschappelijk allemaal niet te bolwerken is moeten we maar consuminderen.

Maar we hebben nou eenmaal wel mensen nodig om het werk te doen en dat is al krap
Dan hebben we een PlanB nodig, en het gaat niet om consuminderen he?
Maar om basisberoepen, zorg, politie, onderwijs, techniek, we hebben echt mensen nodig

Genoeg mensen die willen werken in de wereld. Maar die zijn niet welkom hier. Waardoor de ASML’s van deze wereld vertrekken. En zo komt er alsnog een overschot op de arbeidsmarkt. Lost alles zich toch nog op

Lila-Linda schreef: ↑

12-03-2024 11:21

Maar we hebben nou eenmaal wel mensen nodig om het werk te doen en dat is al krap
Dan hebben we een PlanB nodig, en het gaat niet om consuminderen he?
Maar om basisberoepen, zorg, politie, onderwijs, techniek, we hebben echt mensen nodig

Zolang verpleegkundigen onderbetaald worden en asielzoekers niet mogen werken valt het wel mee met die nood.

Maak het werk maar aantrekkelijk, dan heb je geen dwang nodig

Overigens kan je in de zorg ook “consuminderen”. Veel zorg die we leveren is niet hoogst noodzakelijk

-April- schreef: ↑

12-03-2024 11:35

Zolang verpleegkundigen onderbetaald worden en asielzoekers niet mogen werken valt het wel mee met die nood.

Maak het werk maar aantrekkelijk, dan heb je geen dwang nodig

Overigens kan je in de zorg ook “consuminderen”. Veel zorg die we leveren is niet hoogst noodzakelijk

Als het zo simpel was. Hoger salaris betekend hogere zorgkosten.
De asielzoekers zitten met een taalbarrière of hebben niet de juiste opleiding voor bepaald werk.

Consuminderen in de zorg is een optie, maar waar en voor wie? Wie gaat dat dan bepalen? En iemand die niet de zorg krijgt die hij wil/nodig heeft komt misschien thuis te zitten wat ook geld kost.

Linksom of rechtsom het moet ergens vandaan komen.

-April- schreef: ↑

12-03-2024 11:35

Zolang verpleegkundigen onderbetaald worden en asielzoekers niet mogen werken valt het wel mee met die nood.

Maak het werk maar aantrekkelijk, dan heb je geen dwang nodig

Overigens kan je in de zorg ook “consuminderen”. Veel zorg die we leveren is niet hoogst noodzakelijk

Wil je een asielzoeker aan het werk hebben in de zorg dan? Zonder Nederlands te spreken, zonder opleiding?
Lijkt me geen goed plan.

Assiral schreef: ↑

12-03-2024 13:06

Wil je een asielzoeker aan het werk hebben in de zorg dan? Zonder Nederlands te spreken, zonder opleiding?
Lijkt me geen goed plan.

Ik heb in het buitenland gewerkt als zorgverlener met een tolk die gewoon de hele dag mijn rechterhand was. Waarom zou dat niet kunnen?

Wat betreft de opleiding: faciliteer die opleiding.

En het gaat niet alleen om de zorg hè. Die mensen doen de hele dag NIETS in dat asielzoekerscentrum door onze regels (niet door henzelf). Laat ze bijdragen aan de maatschappij naar kunnen als we vinden dat we hier mankracht te kort komen

NuEvenNiet schreef: ↑

12-03-2024 12:59

Als het zo simpel was. Hoger salaris betekend hogere zorgkosten.
De asielzoekers zitten met een taalbarrière of hebben niet de juiste opleiding voor bepaald werk.

Consuminderen in de zorg is een optie, maar waar en voor wie? Wie gaat dat dan bepalen? En iemand die niet de zorg krijgt die hij wil/nodig heeft komt misschien thuis te zitten wat ook geld kost.

Linksom of rechtsom het moet ergens vandaan komen.

En dus is dwang oké?
Ik heb t nu overigens niet perse over fysieke dwang, maar ook morele of evt financiële dwang

Wat betreft het dikgedrukte: ik zou het prima vinden als artsen dat bepalen, zij zijn de medische professionals en kunnen de slagingskansen van een interventie het beste inschatten. Maar goed, dat is een heel andere discussie waar de maatschappij nog niet klaar voor is. Dat moeten we nu maar niet verder bespreken

Edit: Oja en hoger salaris = hogere zorgkosten.
Maybe. Maar de echte opdrijvers van zorgkosten zitten ergens anders hoor, niet in het salaris van verpleegkundigen. Ik noem maar bijv de farmaceutische industrie of sommige managementlagen in zorginstellingen.

Lila-Linda schreef: ↑

12-03-2024 11:21

Maar we hebben nou eenmaal wel mensen nodig om het werk te doen en dat is al krap
Dan hebben we een PlanB nodig, en het gaat niet om consuminderen he?
Maar om basisberoepen, zorg, politie, onderwijs, techniek, we hebben echt mensen nodig

Ik ben het eens met April. Mensen willen niet in de basisberoepen omdat de arbeidsvoorwaarden daar veel slechter zijn dan in veel van de bullshitbanen. Niet thuiswerken, lager salaris, geen flexibiliteit. Tijd om dat om te draaien, en daarnaast af te stappen van het model van de eeuwige groei. Dat is sowieso niet houdbaar, ook niet als alle parttimers en TBMs van nu gaan fulltimen, ook niet als de pensioenleeftijd nog verder omhoog gaat. En het is niemands individuele verantwoordelijkheid om daarvoor te zorgen.

-April- schreef: ↑

12-03-2024 13:14

En dus is dwang oké?
Ik heb t nu overigens niet perse over fysieke dwang, maar ook morele of evt financiële dwang

En die financiële dwang is er al he, als je bekijkt wat het verschil in belastingdruk is tussen tweeverdieners of eenverdieners. Verwerpelijk, wat mij betreft.

Nietveelmaargenoeg schreef: ↑

12-03-2024 13:17

En die financiële dwang is er al he, als je bekijkt wat het verschil in belastingdruk is tussen tweeverdieners of eenverdieners. Verwerpelijk, wat mij betreft.

Zeker. En daarom is genoeg genoeg. Moeten we niet ook nog aangekeken worden als we ervoor kiezen een dag minder te werken ookal kunnen we het best aan

Edit: en ookal zijn we het daar niet mee eens, gen Z Denkt er in ieder geval zo over en zij zijn degenen die binnenkort de arbeidsmarkt zullen dragen. Dat kan je niet wegzetten als: je moet maar