Werk & Studie
alle pijlers
Ex-thuisblijfmoeders die weer aan het werk zijn: ervaring?
woensdag 6 maart 2024 om 14:44
Hoi allemaal,
Nu met ons tweede kindje op komst overweeg ik om voor een jaar of 2/3 jaar thuis te blijven. Deels omdat de opvang van 2 kinderen bijna mijn hele salaris zou opeten, maar vooral omdat dat mij heel fijn lijkt. Wat mij tegenhoudt is de gedachte dat ik met deze keuze mijn carrière in de shredder gooi. Maar is dat wel zo? Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere moeders die een tijdje thuis zijn gebleven om voor de kinderen te zorgen. Was het daarna moeilijk om weer (op niveau) aan het werk te komen?
Nu met ons tweede kindje op komst overweeg ik om voor een jaar of 2/3 jaar thuis te blijven. Deels omdat de opvang van 2 kinderen bijna mijn hele salaris zou opeten, maar vooral omdat dat mij heel fijn lijkt. Wat mij tegenhoudt is de gedachte dat ik met deze keuze mijn carrière in de shredder gooi. Maar is dat wel zo? Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere moeders die een tijdje thuis zijn gebleven om voor de kinderen te zorgen. Was het daarna moeilijk om weer (op niveau) aan het werk te komen?
woensdag 6 maart 2024 om 15:52
De wereld gaat ook snel en verandert bijna sneller dan jij kan inhalen als je daarna weer aan de slag gaat. Je doet een enorme stap terug. Beter (beiden) deeltijd gaan werken dan.Desipardesi schreef: ↑06-03-2024 14:57Ik zou zelf heel graag thuisblijven. Zie bij mijn zoontje hoe snel de tijd gaat en wil nu met de tweede heel graag thuis zijn.
woensdag 6 maart 2024 om 15:54
Hoewel ik bovenstaande meningen ongeveer allemaal deel, vraagt TO meer naar ervaringen dan meningen 
Als werkgever heb ik ervaring met mensen die er 10 jaar of langer uit waren. Zij zijn eerst minstens een half jaar (onbetaald) stage komen lopen voordat ze weer genoeg bij waren om gewoon mee te draaien. En dat ging om werk op MBO-niveau.
Mijn zus had na haar HBO een mooie carrière, en is er ruim een jaar tussenuit geweest toen haar jongste ongeveer 3 was. Een jaar sabbatical bleek prima te verklaren toen ze weer ging solliciteren, en ze heeft haar carrière na dat jaar gewoon weer kunnen oppakken. Wel mist ze een jaar pensioenopbouw en had ze afspraken gemaakt met haar man over wat als ze niet meer zou kunnen werken na dat jaar door bijv ziekte.
Als werkgever heb ik ervaring met mensen die er 10 jaar of langer uit waren. Zij zijn eerst minstens een half jaar (onbetaald) stage komen lopen voordat ze weer genoeg bij waren om gewoon mee te draaien. En dat ging om werk op MBO-niveau.
Mijn zus had na haar HBO een mooie carrière, en is er ruim een jaar tussenuit geweest toen haar jongste ongeveer 3 was. Een jaar sabbatical bleek prima te verklaren toen ze weer ging solliciteren, en ze heeft haar carrière na dat jaar gewoon weer kunnen oppakken. Wel mist ze een jaar pensioenopbouw en had ze afspraken gemaakt met haar man over wat als ze niet meer zou kunnen werken na dat jaar door bijv ziekte.
Coffee is never my cup of tea
woensdag 6 maart 2024 om 16:05
Mijn man is bij de twee jongste kinderen beide keren een tijd thuisblijfvader geweest. HBO, had geen gevolgen voor zijn werk later. Maar hij is niet bezig met een grootse carrièreopbouw, nooit geweest ook.
Het had wel grote gevolgen voor de taakverdeling thuis. Uiteraard toen hij thuis was, maar dat werkt nog jaren door.
Stom genoeg blijkt vaak (in mijn omgeving) bij een thuisblijvende man de taakverdeling als beide ouders weer aan het werk zijn evenwichtiger, en bij een thuisblijvende vrouw als beide ouders weer aan het werk zijn nóg schever.
Het had wel grote gevolgen voor de taakverdeling thuis. Uiteraard toen hij thuis was, maar dat werkt nog jaren door.
Stom genoeg blijkt vaak (in mijn omgeving) bij een thuisblijvende man de taakverdeling als beide ouders weer aan het werk zijn evenwichtiger, en bij een thuisblijvende vrouw als beide ouders weer aan het werk zijn nóg schever.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 6 maart 2024 om 16:09
Wow, wat een reacties! Dank jullie wel allemaal.
De reden dat we alleen over mijn salaris praten is omdat mijn man bruto ongeveer 5 keer zoveel verdient als ik. Door zijn salaris alleen al zitten we in het maximale tarief van kinderopvangtoeslag. Het klopt dat het tweede kind goedkoper is, maar voor 1 kind 4 dagen is voor ons al 1500 euro. Met 2 kinderen boven de 2200 euro. Daarnaast is het in zijn functie lastiger minder dan fulltime te werken.
Wat ook meespeelt is dat ik het echt niet meer naar mijn zin heb in mijn werkveld/functie en graag een carrièreswitch wil maken. Mijn man is nog super tevreden. Idee zou dus kunnen zijn om tijdens mijn thuisblijven een opleiding oid te volgen en dan in mijn nieuwe carrière weer aan het werk te zijn.
Qua pensioen is idd wel een dingetje. Dat zouden we moeten berekenen, hoeveel het ons echt gaat kosten.
Aanvulling: ik werk nu als communicatieadviseur bij de Rijksoverheid.
De reden dat we alleen over mijn salaris praten is omdat mijn man bruto ongeveer 5 keer zoveel verdient als ik. Door zijn salaris alleen al zitten we in het maximale tarief van kinderopvangtoeslag. Het klopt dat het tweede kind goedkoper is, maar voor 1 kind 4 dagen is voor ons al 1500 euro. Met 2 kinderen boven de 2200 euro. Daarnaast is het in zijn functie lastiger minder dan fulltime te werken.
Wat ook meespeelt is dat ik het echt niet meer naar mijn zin heb in mijn werkveld/functie en graag een carrièreswitch wil maken. Mijn man is nog super tevreden. Idee zou dus kunnen zijn om tijdens mijn thuisblijven een opleiding oid te volgen en dan in mijn nieuwe carrière weer aan het werk te zijn.
Qua pensioen is idd wel een dingetje. Dat zouden we moeten berekenen, hoeveel het ons echt gaat kosten.
Aanvulling: ik werk nu als communicatieadviseur bij de Rijksoverheid.
woensdag 6 maart 2024 om 16:14
Nadat wij allerlei verdelingen gehad hadden ben ik een periode fulltime thuisgebleven. De eerste 2 jaar volledig zonder baan, daarna veel vrijwilligers- en comissiewerk gedaan naast een baan van 1 dag in de week en weer gaan studeren. Na mijn studie ben ik weer fulltime gaan werken en dat ging eigenlijk zonder problemen. 2x Gesolliciteerd, beide keren aangenomen. Ik verdien iets minder dan ik gedaan zou hebben als ik was blijven werken, maar dan had ik al een paar jaar aan het einde van mijn schaal gezeten. Echt carrière maken in het onderwijs, als je geen managementfunctie wilt, is sowieso een uitdaging.
selune wijzigde dit bericht op 06-03-2024 16:16
1.06% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
woensdag 6 maart 2024 om 16:15
https://www.facebook.com/watch/?v=831716615369052 Kijk dit filmpje van Merel uit oogappels maar even.Desipardesi schreef: ↑06-03-2024 16:09Daarnaast is het in zijn functie lastiger minder dan fulltime te werken.
Ja, dahaag. Dat is echt zo'n enorme bullshit. Hij wil het niet. Hij wil niet minder werken. Anders zou hij het toch gaan doen? Het is gewoon zijn ego dat hem in de weg zit. Datzelfde ego heeft hem gebracht op een inkomen dat 5 x hoger is dan het jouwe, maar het is zijn ego dat hem nu laat zeggen dat hij niet minder kan werken. En jij slikt het voor zoete koek, omdat je het wel lekker vind om een tijdje niet te hoeven werken.
Echt, desiperdesi, doe jezelf een lol en blijf werken. Al is het maar 2 dagen. Je kunt gewoon solliciteren als je zwanger bent of jonge kinderen hebt.
woensdag 6 maart 2024 om 16:24
Als je bij de overheid werkt zou ik eerst eens kijken naar het volledig opnemen van je ouderschapsverlof. Dat wordt volledig doorbetaald bij de overheid toch? Heb je nog OSV staan of bij de eerste ook al opgenomen? Je krijgt 26x je werkweken aan uren verlof per kind, op te nemen tot je kind 8 jaar wordt.
Misschien kun je er een jaar tussenuit op deze manier?
Misschien kun je er een jaar tussenuit op deze manier?
woensdag 6 maart 2024 om 16:24
De bijdrage aan kinderopvang is indirect jouw verbinding om onderdeel te blijven van de maatschappij. Om verbonden te blijven met collega’s, het werkende leven en ambitie. Om een gelijkwaardige levenspartner te blijven, in plaats van je man die Heel Veel geld binnenhaalt en jij die de ouderwetse rol vervult.Desipardesi schreef: ↑06-03-2024 16:09Wow, wat een reacties! Dank jullie wel allemaal.
De reden dat we alleen over mijn salaris praten is omdat mijn man bruto ongeveer 5 keer zoveel verdient als ik. Door zijn salaris alleen al zitten we in het maximale tarief van kinderopvangtoeslag. Het klopt dat het tweede kind goedkoper is, maar voor 1 kind 4 dagen is voor ons al 1500 euro. Met 2 kinderen boven de 2200 euro. Daarnaast is het in zijn functie lastiger minder dan fulltime te werken.
Wat ook meespeelt is dat ik het echt niet meer naar mijn zin heb in mijn werkveld/functie en graag een carrièreswitch wil maken. Mijn man is nog super tevreden. Idee zou dus kunnen zijn om tijdens mijn thuisblijven een opleiding oid te volgen en dan in mijn nieuwe carrière weer aan het werk te zijn.
Qua pensioen is idd wel een dingetje. Dat zouden we moeten berekenen, hoeveel het ons echt gaat kosten.
Aanvulling: ik werk nu als communicatieadviseur bij de Rijksoverheid.
woensdag 6 maart 2024 om 16:24
Hierover komen wel vaker topics voorbij.
Wat je ziet gebeuren over het algemeen is het volgende:
1. Bij eerste kind gaat vrouw minder werken en mindert in salaris
2. Bij tweede kind stopt vrouw met werken want mindere salaris weegt niet op tegen kosten kinderopvang
3. Doordat partner zich volledig op werk kan richten maakt deze enorm carrière in deze jaren, waardoor deze financieel er veel op vooruit gaat.
4. Opstarten met werken wordt voor vrouw lastiger, BSO kost meer dan te verdienen salaris en/of toeslagen vallen weg, logistiek allemaal nog lastiger want man heeft nog een hogere functie waardoor minder werken "écht" niet kan..
Je komt in een fuik terecht. Niet altijd, maar ik lees het hier veel. Op de vraag of het verstandig is: Nee, dit is niet verstandig. Het is zelfs bijzonder onverstandig om financieel afhankelijk te worden van iemand anders. Mocht je dit ondanks het feit dat het onverstandig is nog steeds willen doen, dan ga je het gewoon doen en dan kunnen we hier op het forum van alles zeggen maar doe je het toch
.
En die opleiding? Met twee kleine kinderen thuis? Ik vind dat wel redelijk optimistisch. Of je moet structureel oppas hebben in de vorm van opa's/oma's? Maar dan zou ik gewoon blijven werken als ik jou was.
Trouwens, er is ook nog een stiekeme stiekeme vijfde stap die ook nog wel eens volgt:
5. Man komt andere vrouw tegen, vindt eigen vrouw teveel op de kinderen gericht, echtscheiding volgt etc., vrouw is zelfredzaamheid kwijt.
Wat je ziet gebeuren over het algemeen is het volgende:
1. Bij eerste kind gaat vrouw minder werken en mindert in salaris
2. Bij tweede kind stopt vrouw met werken want mindere salaris weegt niet op tegen kosten kinderopvang
3. Doordat partner zich volledig op werk kan richten maakt deze enorm carrière in deze jaren, waardoor deze financieel er veel op vooruit gaat.
4. Opstarten met werken wordt voor vrouw lastiger, BSO kost meer dan te verdienen salaris en/of toeslagen vallen weg, logistiek allemaal nog lastiger want man heeft nog een hogere functie waardoor minder werken "écht" niet kan..
Je komt in een fuik terecht. Niet altijd, maar ik lees het hier veel. Op de vraag of het verstandig is: Nee, dit is niet verstandig. Het is zelfs bijzonder onverstandig om financieel afhankelijk te worden van iemand anders. Mocht je dit ondanks het feit dat het onverstandig is nog steeds willen doen, dan ga je het gewoon doen en dan kunnen we hier op het forum van alles zeggen maar doe je het toch
. En die opleiding? Met twee kleine kinderen thuis? Ik vind dat wel redelijk optimistisch. Of je moet structureel oppas hebben in de vorm van opa's/oma's? Maar dan zou ik gewoon blijven werken als ik jou was.
Trouwens, er is ook nog een stiekeme stiekeme vijfde stap die ook nog wel eens volgt:
5. Man komt andere vrouw tegen, vindt eigen vrouw teveel op de kinderen gericht, echtscheiding volgt etc., vrouw is zelfredzaamheid kwijt.
woensdag 6 maart 2024 om 16:28
Mijn ervaring: geluisterd naar mijn gevoel, gestopt met betaald werk toen de kindjes klein waren. Bewust geweest van pensioengat, carrièregat etc maar toch gedaan. Na meerdere jaren zonder problemen weer een vergelijkbare baan (hbo-niveau). Heel blij en dankbaar dat ik er altijd (zelf) kon zijn voor de kids!
pianostemmer wijzigde dit bericht op 06-03-2024 16:29
49.10% gewijzigd
woensdag 6 maart 2024 om 16:28
Dit vind ik echt kul. Mijn thuisblijfman was echt gelijkwaardig hoor. Had een andere invulling van zijn dag/leven, maar dat hebben we nu met verschillende banen ook.Meauve01 schreef: ↑06-03-2024 16:24De bijdrage aan kinderopvang is indirect jouw verbinding om onderdeel te blijven van de maatschappij. Om verbonden te blijven met collega’s, het werkende leven en ambitie. Om een gelijkwaardige levenspartner te blijven, in plaats van je man die Heel Veel geld binnenhaalt en jij die de ouderwetse rol vervult.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 6 maart 2024 om 16:30
Weet je TO, werken en kleine kinderen is gewoon pittig. Daarom zet je daarvoor allebei stappen extra. Welke stappen zet hij? Hij moet jouw belang óók voorop hebben staan. Hij moet niet willen dat jij stopt werken.
Voor elk bezwaar kan ook HIJ een oplossing formuleren, maar hij is niet bereid op alles in te leveren en jij wel. De meeste huwelijken eindigen in een echtscheiding, dit is gewoon een feit waarmee je rekening moet houden.
Jullie hebben ruim voldoende inkomen:
1. Zoek een loopbaancoach die jou helpt in wat jij graag wilt doen qua werk
2. Zoek een baan waarin je je ei kwijt kunt
3. Zoek een fijne opvangplek waar je je kind met een goed hart achterlaat, of neem bijvoorbeeld een gastouder aan huis. Dat kost wat, maar scheelt enorm veel stress. Die extra kosten kun je in je hoofd afzetten tegen het hoge salaris van je man en de logistieke voordelen die dit je oplevert.
4. Zoek een schoonmaakster om jullie thuis te ontlasten
Bovenstaande zijn echt concrete dingen die je kunt doen die je leven ook fijner maken zonder dat je je onafhankelijkheid hoeft in te leveren.
Voor elk bezwaar kan ook HIJ een oplossing formuleren, maar hij is niet bereid op alles in te leveren en jij wel. De meeste huwelijken eindigen in een echtscheiding, dit is gewoon een feit waarmee je rekening moet houden.
Jullie hebben ruim voldoende inkomen:
1. Zoek een loopbaancoach die jou helpt in wat jij graag wilt doen qua werk
2. Zoek een baan waarin je je ei kwijt kunt
3. Zoek een fijne opvangplek waar je je kind met een goed hart achterlaat, of neem bijvoorbeeld een gastouder aan huis. Dat kost wat, maar scheelt enorm veel stress. Die extra kosten kun je in je hoofd afzetten tegen het hoge salaris van je man en de logistieke voordelen die dit je oplevert.
4. Zoek een schoonmaakster om jullie thuis te ontlasten
Bovenstaande zijn echt concrete dingen die je kunt doen die je leven ook fijner maken zonder dat je je onafhankelijkheid hoeft in te leveren.
woensdag 6 maart 2024 om 16:31
Ik snap je neiging heel goed. Zeker als je zelf minder lekker in je werk zit, significant minder verdient en de tijd je handen uit glipt met je kleine kinderen.
Maar de argumenten hierboven zijn niet uit de lucht gegrepen. Het gros van de scheidingen vindt midden in de tropenjaren plaats (0-4), dan sta je echt met lege handen als niet-werkende partner. Pensioen zegt mij zelf niet zo heel veel, maar meedraaien in de maatschappij wel. En ik weet niet hoe het bij jou zit, maar in mijn omgeving werkt iedereen, dus speelt de tijd zich met mijn kinderen vooral af binnen de muren van mijn huis. Zeker in de herfst en winter.
Dat gezegd hebbende; hier heb ik periodes minder of niet gewerkt. Dat kan ik alleen makkelijk doen, omdat ik ZZP'er ben. Met minder uren verdien ik alsnog genoeg en van een deel van die winst heb ik bijna een jaar nauwelijks/niet gewerkt. Heerlijk. Wel met oudere kinderen overigens, zodat ik onder schooltijd tijd voor mezelf had en daarna de moeder kon zijn die met een kopje thee en strijkgoed wachtte in de keuken. Inmiddels werk ik 15-30 uur onder schooltijd en heb ik het beste van twee werelden.
Ik zou andere opties verkennen, zoals:
- start als interimmer/ZZP'er na de geboorte van je tweede. Dan kan je genoeg verdienen, maar wel regelmatig een paar maanden thuis zijn. (we hebben hetzelfde vakgebied, dus ik weet dat je daar prima in kan verdienen)
- stop tijdelijk en stel een deadline voor wanneer je weer wil starten (bijv. 6 maanden na de geboorte).
- minder je uren, bijvoorbeeld tijdelijk naar 2 dagen per week.
Succes!
Maar de argumenten hierboven zijn niet uit de lucht gegrepen. Het gros van de scheidingen vindt midden in de tropenjaren plaats (0-4), dan sta je echt met lege handen als niet-werkende partner. Pensioen zegt mij zelf niet zo heel veel, maar meedraaien in de maatschappij wel. En ik weet niet hoe het bij jou zit, maar in mijn omgeving werkt iedereen, dus speelt de tijd zich met mijn kinderen vooral af binnen de muren van mijn huis. Zeker in de herfst en winter.
Dat gezegd hebbende; hier heb ik periodes minder of niet gewerkt. Dat kan ik alleen makkelijk doen, omdat ik ZZP'er ben. Met minder uren verdien ik alsnog genoeg en van een deel van die winst heb ik bijna een jaar nauwelijks/niet gewerkt. Heerlijk. Wel met oudere kinderen overigens, zodat ik onder schooltijd tijd voor mezelf had en daarna de moeder kon zijn die met een kopje thee en strijkgoed wachtte in de keuken. Inmiddels werk ik 15-30 uur onder schooltijd en heb ik het beste van twee werelden.
Ik zou andere opties verkennen, zoals:
- start als interimmer/ZZP'er na de geboorte van je tweede. Dan kan je genoeg verdienen, maar wel regelmatig een paar maanden thuis zijn. (we hebben hetzelfde vakgebied, dus ik weet dat je daar prima in kan verdienen)
- stop tijdelijk en stel een deadline voor wanneer je weer wil starten (bijv. 6 maanden na de geboorte).
- minder je uren, bijvoorbeeld tijdelijk naar 2 dagen per week.
Succes!
woensdag 6 maart 2024 om 16:31
Ik ben na de komst van ons tweede kind gestopt met werken. Met mijn ADD hoofd (wat ik toen nog niet wist) vond ik het allemaal best pittig met werk wat ik niet zo heel leuk vond en 2 kleine kinderen. Er veel over gepraat met man en onze omgeving. Uiteindelijk de knop doorgehakt om een paar jaar te stoppen.
Toen de jongste in groep 2 zat ben ik weer aan de slag gegaan. Ik had eigenlijk direct weer een baan op mijn oude niveau, ook qua salaris. De rust die het mij heeft gebracht vond ik het allemaal waard.
Toen de jongste in groep 2 zat ben ik weer aan de slag gegaan. Ik had eigenlijk direct weer een baan op mijn oude niveau, ook qua salaris. De rust die het mij heeft gebracht vond ik het allemaal waard.
woensdag 6 maart 2024 om 16:34
De Rijksoverheid heeft volgens mij hele goede regelingen voor jonge ouders. Heb je die al een onderzocht?
Een opleiding volgen met kleine kinderen is heel pittig, je partner lijkt je daarin niet te kunnen/willen ondersteunen. Hij wil immers 5 dagen blijven werken dus zul je zelf de opvang moeten regelen verwacht ik. Denk er nog eens goed over na. Ik denk dat de Rijksoverheid ook wel mogelijkheden biedt voor omscholing? Ik zou niet zomaar bij deze werkgever opstappen op dit moment. Eerst onderzoeken welke opties zij bieden.
Voor thuis zijn er natuurlijk wel praktische oplossingen als schoonmaakster en gastouder. Daar is ruim voldoende budget voor. Er zijn ook mensen die kiezen voor een au-pair.
Een opleiding volgen met kleine kinderen is heel pittig, je partner lijkt je daarin niet te kunnen/willen ondersteunen. Hij wil immers 5 dagen blijven werken dus zul je zelf de opvang moeten regelen verwacht ik. Denk er nog eens goed over na. Ik denk dat de Rijksoverheid ook wel mogelijkheden biedt voor omscholing? Ik zou niet zomaar bij deze werkgever opstappen op dit moment. Eerst onderzoeken welke opties zij bieden.
Voor thuis zijn er natuurlijk wel praktische oplossingen als schoonmaakster en gastouder. Daar is ruim voldoende budget voor. Er zijn ook mensen die kiezen voor een au-pair.
woensdag 6 maart 2024 om 16:39
Hear hear! maak jezelf niet afhankelijk. Je hebt (maar nu maak ik het heel groot en mensen zijn het er vast niet mee eens) ook plichten naar de maatschappij. De maatschappij die jouw opleiding heeft betaald en die zit te springen om jouw arbeidsinzet.Meauve01 schreef: ↑06-03-2024 16:24De bijdrage aan kinderopvang is indirect jouw verbinding om onderdeel te blijven van de maatschappij. Om verbonden te blijven met collega’s, het werkende leven en ambitie. Om een gelijkwaardige levenspartner te blijven, in plaats van je man die Heel Veel geld binnenhaalt en jij die de ouderwetse rol vervult.
Wil jij echt jezelf willens en wetens in een afhankelijke positie duwen? Ik kan er gewoon niet bij dat een verstandige vrouw dat allemaal maar zou willen.
woensdag 6 maart 2024 om 16:40
En je man, met zijn fulltimebaan, voelde hij zich niet rot dat hij zoveel van zijn kinderen moest missen?Pianostemmer schreef: ↑06-03-2024 16:28Mijn ervaring: geluisterd naar mijn gevoel, gestopt met betaald werk toen de kindjes klein waren. Bewust geweest van pensioengat, carrièregat etc maar toch gedaan. Na meerdere jaren zonder problemen weer een vergelijkbare baan (hbo-niveau). Heel blij en dankbaar dat ik er altijd (zelf) kon zijn voor de kids!
woensdag 6 maart 2024 om 16:41
Als man niet minder wil werken en vijf keer zoveel verdient klinkt het voor mij niet als een gelijkwaardige relatie als de vrouw een paar jaar thuis gaat zitten. Hij brengt het geld binnen en heeft daarmee een stukje macht, ofzo. Misschien is dat mijn eigen gevoel, ik ben fel tegen volledig thuis zijn voor de kinderen (zou ook al gek worden als ik doordeweeks meer voor de kinderen zou moeten zorgen dan de 1,5 dag die ik nu doe, maar ik ben dan ook wel heel erg gesteld op ruimte voor mezelf
)
woensdag 6 maart 2024 om 16:46
Nee, en sterker nog, het heeft ons als gezin veel rust gebracht en goed gedaanninanoname schreef: ↑06-03-2024 16:40En je man, met zijn fulltimebaan, voelde hij zich niet rot dat hij zoveel van zijn kinderen moest missen?
woensdag 6 maart 2024 om 16:52
Ik heb hier ervaring mee. Ik heb mijn kinderen op vrij jonge leeftijd gekregen ( op mijn 24e en 26e). Door een verhuizing van de ene kant naar de andere kant van het land, hadden we geen achterwacht bij ziekte van kinderen. Nu werkte ik in het zorg- en welzijnswerk en heb in de tijd dat ik thuis was als gastouder gewerkt.
Op een gegeven moment ben ik via mijn kinderen op de destijds peuterspeelzaal als invalkracht gaan werken, later is dat een vaste baan geworden. Nog lange tijd echt aangepast op de situatie rondom de kinderen. Op een gegeven moment werden de kinderen zelfstandig en ben ik weer meer gaan werken en in een andere functie binnen zorg en welzijn.
Vandaag nog ben ik gebeld of ik niet ergens wilde solliciteren in een andere functie dan dat ik nu heb. Ik ben nu 44 en heb nog de helft van mijn werkende leven voor me. Er liggen verschillende mogelijkheden op mijn pad als ik nu zou willen veranderen van baan.
En ja, ik heb een pensioengat. Mijn man heeft een goed inkomen en ik inmiddels ook. Nu hebben we nog kosten aan de kinderen en we verwachten dat dit over enkele jaren minder zal zijn of niet meer. Tegen die tijd verdienen we ook meer. Er is dan ruimte genoeg om te sparen voor de tijd dat we met pensioen zijn. Ook nu kunnen we nog vrij gemakkelijk sparen.
Hier dus een positieve ervaring!
Op een gegeven moment ben ik via mijn kinderen op de destijds peuterspeelzaal als invalkracht gaan werken, later is dat een vaste baan geworden. Nog lange tijd echt aangepast op de situatie rondom de kinderen. Op een gegeven moment werden de kinderen zelfstandig en ben ik weer meer gaan werken en in een andere functie binnen zorg en welzijn.
Vandaag nog ben ik gebeld of ik niet ergens wilde solliciteren in een andere functie dan dat ik nu heb. Ik ben nu 44 en heb nog de helft van mijn werkende leven voor me. Er liggen verschillende mogelijkheden op mijn pad als ik nu zou willen veranderen van baan.
En ja, ik heb een pensioengat. Mijn man heeft een goed inkomen en ik inmiddels ook. Nu hebben we nog kosten aan de kinderen en we verwachten dat dit over enkele jaren minder zal zijn of niet meer. Tegen die tijd verdienen we ook meer. Er is dan ruimte genoeg om te sparen voor de tijd dat we met pensioen zijn. Ook nu kunnen we nog vrij gemakkelijk sparen.
Hier dus een positieve ervaring!
woensdag 6 maart 2024 om 16:52
Ik ben ook voor emancipatie en financiële onafhankelijkheid voor vrouwen, maar als een werkende vrouw overweegt om tijdelijk thuis te blijven omdat ze dit GRAAG WILT dan mag dat ook he? Er worden hier een hoop aannames gedaan (zoals dat TO hiertoe 'gedwongen' zou zijn omdat partner niet minder kan/wilt werken.) Dat kan ook gewoon een weloverwogen beslissing zijn he
@TO: Het komt op mij over alsof je/jullie hier al veel over nagedacht hebben en dat is mooi. Als je thuis wilt blijven omdat je dat graag wilt dan zeker doen. Zoals veel dames hier aangeven maakt het je wel kwetsbaar doordat je dan financieel afhankelijk wordt/bent van partner. Met je huidige functie en (vermoed ik) je denk/werkniveau zul je waarschijnlijk wel redelijk goed weer aan het werk kunnen mocht dat acuut nodig zijn.
Verder zijn er al veel goede tips en punten gegeven om over na te denken.
@TO: Het komt op mij over alsof je/jullie hier al veel over nagedacht hebben en dat is mooi. Als je thuis wilt blijven omdat je dat graag wilt dan zeker doen. Zoals veel dames hier aangeven maakt het je wel kwetsbaar doordat je dan financieel afhankelijk wordt/bent van partner. Met je huidige functie en (vermoed ik) je denk/werkniveau zul je waarschijnlijk wel redelijk goed weer aan het werk kunnen mocht dat acuut nodig zijn.
Verder zijn er al veel goede tips en punten gegeven om over na te denken.
woensdag 6 maart 2024 om 16:53
Afgezien van allerlei financiële nadelen die hier al genoemd worden betekent een paar jaar thuisblijven ook dat je man er straks aan gewend is dat jij alles doet wat bij huishouden en kinderen hoort. Het is best wel moeilijk om dat na een paar jaar te veranderen.
Ik ben noodgedwongen een jaar thuisgebleven na de geboorte van mijn eerste kind (prematuur kindje, onrijpe longen, advies van de kinderarts om 1e jaar geen gebruik te maken van kdv). En enerzijds is/was dat fijn, geen haast, geen stress. Anderzijds is het best eenzaam, want iedereen werkt, ik was financieel afhankelijk van mijn man en hij was er binnen de kortste keren aan gewend dat ik chef huishouden, kinderen en de rest van de 3e shift was. Daarna 10 jaar nodig gehad om dat weer een beetje eerlijker te verdelen.
Zoals anderen hier ook adviseren; ik zou echt blijven werken als ik jou was. Ga gewoon wat minder uren/dagen werken, misschien kun je nog ouderschapsverlof opnemen, en voor je man geldt hetzelfde. Het is vanuit een baan over het algemeen veel makkelijker om een nieuwe baan te vinden dan vanuit thuiszitten.
Ik ben noodgedwongen een jaar thuisgebleven na de geboorte van mijn eerste kind (prematuur kindje, onrijpe longen, advies van de kinderarts om 1e jaar geen gebruik te maken van kdv). En enerzijds is/was dat fijn, geen haast, geen stress. Anderzijds is het best eenzaam, want iedereen werkt, ik was financieel afhankelijk van mijn man en hij was er binnen de kortste keren aan gewend dat ik chef huishouden, kinderen en de rest van de 3e shift was. Daarna 10 jaar nodig gehad om dat weer een beetje eerlijker te verdelen.
Zoals anderen hier ook adviseren; ik zou echt blijven werken als ik jou was. Ga gewoon wat minder uren/dagen werken, misschien kun je nog ouderschapsverlof opnemen, en voor je man geldt hetzelfde. Het is vanuit een baan over het algemeen veel makkelijker om een nieuwe baan te vinden dan vanuit thuiszitten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
