Werk & Studie
alle pijlers
Geneeskunde studeren met autisme
zondag 4 augustus 2024 om 15:44
Hallo forumleden van de V!VA,
Aankomend schooljaar zit ik in mijn laatste jaar van het vwo. Ik wil graag geneeskunde studeren omdat ik een grote interesse heb in het menselijk lichaam en ziektes, en omdat ik patiënten wil helpen door hun pijn te verlichten en hun gezondheid te verbeteren. Het is algemeen bekend dat artsen een stressvol leven hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat elke baan op zijn eigen manier stressvol kan zijn.
Een probleem waar ik tegenaan loop, is dat mijn vader het geen verstandig idee vindt dat ik geneeskunde ga studeren. Ik ben autistisch, en ik denk dat dit een belangrijke reden is voor zijn bezorgdheid. Hij wijst vaak naar de vriendin van mijn broer, die geneeskunde studeert en erg empathisch is, en stelt dat zij daarom geschikt is voor het vak. Ik heb het gevoel dat mijn vader denkt dat ik niet empathisch genoeg ben, terwijl ik juist heel veel empathie voel. Ik vind het alleen moeilijk om dat te uiten, maar de emoties zijn er zeker. In feite ben ik vaak eerder over-empathisch dan onder-empathisch. Mijn interesse in dit vakgebied is enorm groot.
Ik vermoed dat sommige mensen me zouden aanraden om biomedische wetenschappen te studeren. Hoewel ik hier al naar heb gekeken, lijkt het me minder passend omdat je daarbij voornamelijk onderzoek doet. Als ik geneeskunde studeer, kan ik altijd nog kiezen voor een onderzoeksrichting, maar ik zou ook graag in contact staan met patiënten en andere medische professionals.
Ik ben me ervan bewust dat ik soms wat ongemakkelijk kan zijn en vaak niet weet wat ik moet zeggen. Small talk ligt me niet goed, en ik heb moeite met lawaai. Ik heb ook behoefte aan structuur, want als ik niet weet wat ik moet doen, loop ik vast. Soms flapper ik met mijn handen als ik iets leuk vind of als ik overprikkeld raak, en ik knijp soms hard in mijn handen. Ik weet niet of dit als vreemd wordt gezien als ik dat zou doen als dokter.
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Met vriendelijke groeten,
Dexter
Aankomend schooljaar zit ik in mijn laatste jaar van het vwo. Ik wil graag geneeskunde studeren omdat ik een grote interesse heb in het menselijk lichaam en ziektes, en omdat ik patiënten wil helpen door hun pijn te verlichten en hun gezondheid te verbeteren. Het is algemeen bekend dat artsen een stressvol leven hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat elke baan op zijn eigen manier stressvol kan zijn.
Een probleem waar ik tegenaan loop, is dat mijn vader het geen verstandig idee vindt dat ik geneeskunde ga studeren. Ik ben autistisch, en ik denk dat dit een belangrijke reden is voor zijn bezorgdheid. Hij wijst vaak naar de vriendin van mijn broer, die geneeskunde studeert en erg empathisch is, en stelt dat zij daarom geschikt is voor het vak. Ik heb het gevoel dat mijn vader denkt dat ik niet empathisch genoeg ben, terwijl ik juist heel veel empathie voel. Ik vind het alleen moeilijk om dat te uiten, maar de emoties zijn er zeker. In feite ben ik vaak eerder over-empathisch dan onder-empathisch. Mijn interesse in dit vakgebied is enorm groot.
Ik vermoed dat sommige mensen me zouden aanraden om biomedische wetenschappen te studeren. Hoewel ik hier al naar heb gekeken, lijkt het me minder passend omdat je daarbij voornamelijk onderzoek doet. Als ik geneeskunde studeer, kan ik altijd nog kiezen voor een onderzoeksrichting, maar ik zou ook graag in contact staan met patiënten en andere medische professionals.
Ik ben me ervan bewust dat ik soms wat ongemakkelijk kan zijn en vaak niet weet wat ik moet zeggen. Small talk ligt me niet goed, en ik heb moeite met lawaai. Ik heb ook behoefte aan structuur, want als ik niet weet wat ik moet doen, loop ik vast. Soms flapper ik met mijn handen als ik iets leuk vind of als ik overprikkeld raak, en ik knijp soms hard in mijn handen. Ik weet niet of dit als vreemd wordt gezien als ik dat zou doen als dokter.
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Met vriendelijke groeten,
Dexter
zondag 4 augustus 2024 om 17:23
Ik zoek een dokter die me kan uitleggen wat ik heb.Pimpelmeesje87 schreef: ↑04-08-2024 17:21Er zit wel een verschil in een emotionele dokter en een dokter die goed communiceert. TO zegt zelf niet goed te zijn in uiten en moeite te hebben met small talk.
Als ik wil praten over het weer zoek ik wel een meteoroloog.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 4 augustus 2024 om 17:27
Het is inderdaad naar mijn idee niet altijd waar dat iemand met autisme niet empathisch is. Het feit dat to naar aanleiding van de opmerking zich afvraagt of hij wel empathisch genoeg is geeft aan dat hij het belang ervan in ziet en naar mijn idee een bepaalde mate van empathie heeft. Autisme is er in verschillende gradaties en soorten en uit zich bij iedereen beter af anders. En ook in niet autistische personen heb je mensen die bij een slecht nieuws gesprek bijna huilen en andere die daar makkelijker mee omgaan.
zondag 4 augustus 2024 om 17:27
Ga naar open dagen, en praat eens met studie adviseurs en decanen. Volgens mij heb je nog geen echt goed beeld wat de studie precies inhoud en hoe het werk als arts is, en de verschillende specialismes.
Mensen helpen hun gezondheid verbeteren en hun pijn verminderen is heel breed. Er zijn veel meer beroepsgroepen die dit doen. En je kan mensen op heel veel manieren helpen. Denk ook eens aan de studie technische geneeskunde of opleiding opleiding MBRT of tandheelkunde.
Wat voor de ene persoon heel stressvol is, is dit voor een ander niet. In de gezondheidszorg zit je vaak wel met wisselende werkuren, zoals avond, weekend en nachtdiensten. Ook voor veel artsen. Het werk is minder planbaar, je moet bij sommige disciplines snel kunnen schakelen en snel beslissingen maken. De ene zorgprofessional vindt dit geweldig en werkt graag op de SEH, ambulance of IC terwijl een ander veel liever weet wat je die dag kan verwachten, en wordt misschien liever verzekeringsarts of bedrijfsarts.
Succes!
Mensen helpen hun gezondheid verbeteren en hun pijn verminderen is heel breed. Er zijn veel meer beroepsgroepen die dit doen. En je kan mensen op heel veel manieren helpen. Denk ook eens aan de studie technische geneeskunde of opleiding opleiding MBRT of tandheelkunde.
Wat voor de ene persoon heel stressvol is, is dit voor een ander niet. In de gezondheidszorg zit je vaak wel met wisselende werkuren, zoals avond, weekend en nachtdiensten. Ook voor veel artsen. Het werk is minder planbaar, je moet bij sommige disciplines snel kunnen schakelen en snel beslissingen maken. De ene zorgprofessional vindt dit geweldig en werkt graag op de SEH, ambulance of IC terwijl een ander veel liever weet wat je die dag kan verwachten, en wordt misschien liever verzekeringsarts of bedrijfsarts.
Succes!
zondag 4 augustus 2024 om 17:27
Hij schrijft hier anders heel helder en duidelijk, dus ik zie het probleem niet. Ik ga nou eenmaal niet naar de dokter om over koetjes en kalfjes te praten.Pimpelmeesje87 schreef: ↑04-08-2024 17:21Er zit wel een verschil in een emotionele dokter en een dokter die goed communiceert. TO zegt zelf niet goed te zijn in uiten en moeite te hebben met small talk.
zondag 4 augustus 2024 om 17:28
To is slim genoeg om te leren communiceren over zaken die voorPimpelmeesje87 schreef: ↑04-08-2024 17:21Er zit wel een verschil in een emotionele dokter en een dokter die goed communiceert. TO zegt zelf niet goed te zijn in uiten en moeite te hebben met small talk.
de patiënt belangrijk zijn. Praatje over koetjes en kalfjes is niet nodig.
zondag 4 augustus 2024 om 17:51
Ik heb in mijn carriere met heel wat artsen gewerkt die op zn minst een groot aantal ASS-kenmerken hadden, als ze niet gewoon ASS hadden. Jong, ouder, bij diverse specialismen. De diagnose an sich is wat mij betreft geen belemmering om lekker geneeskunde te gaan studeren. Je vindt gedurende die 6 jaar (en mogelijk ook nog vele jaren daarna) vanzelf uit wat beter of minder goed bij je past.
Overigens vraag ik me wel af hoeveel structuur en voorspelbaarheid je precies nodig hebt, want het artsenvak is per definitie een dynamisch vak. Er zullen regelmatig dingen anders lopen dan vooraf gedacht, er moeten spoedjes tussendoor gezien worden of je wordt ineens geconfronteerd met een situatie die je nog niet eerder meegemaakt hebt. Maar mogelijk kan je hier prima mee (leren) omgaan. Als je het topic bekijkt wat Coniglio hierboven al postte, kan je een redelijk indruk krijgen van de werkdruk en dynamiek in veel vakken.
Overigens vraag ik me wel af hoeveel structuur en voorspelbaarheid je precies nodig hebt, want het artsenvak is per definitie een dynamisch vak. Er zullen regelmatig dingen anders lopen dan vooraf gedacht, er moeten spoedjes tussendoor gezien worden of je wordt ineens geconfronteerd met een situatie die je nog niet eerder meegemaakt hebt. Maar mogelijk kan je hier prima mee (leren) omgaan. Als je het topic bekijkt wat Coniglio hierboven al postte, kan je een redelijk indruk krijgen van de werkdruk en dynamiek in veel vakken.
zondag 4 augustus 2024 om 17:55
Oei, ik vind het dan wel weer spannend klinken. Komt wellicht omdat ik werk in een vrij stressvol vakgebied, zonder enige vorm van structuur of voorspelbaarheid - en daar kom je in je coschappen ook. Als co-assistent heb je diensten te draaien, die zijn niet voorspelbaar. Als arts-assistent hetzelfde, en ook het werk op de afdeling kan wisselend zijn qua voorspelbaarheid en structuur. Autisme hoeft geen reden te zijn om geen geneeskunde te studeren, absoluut niet - ik heb genoeg collega's die in meer of mindere mate autisme hebben (en ben zelf ook niet vrij van wat trekjes, denk ik), maar je beschrijft fladderen en knijpen: da's wel wat meer dan 'een beetje autistisch'.
Als je er voor gaat - want als je het niet probeert, weet je het niet - zorg dan in ieder geval voor goede coaching tijdens je coschappen. En zorg dat de specialisten die je begeleiden in je coschappen, ook weten dat je autisme hebt.
Hoe deal je overigens met feedback? Kan je reflecteren op wat je ziet, wat dat bij je oproept? En kan je in de communicatie je aanpassen aan de persoon tegenover je? Empathie gaat verder dan alleen maar meeleven op de emoties, maar is bijvoorbeeld ook rustig en duidelijk aan een patiënt uitleg geven over iets wat jij heel goed begrijpt maar degene tegenover je niet.
Als je er voor gaat - want als je het niet probeert, weet je het niet - zorg dan in ieder geval voor goede coaching tijdens je coschappen. En zorg dat de specialisten die je begeleiden in je coschappen, ook weten dat je autisme hebt.
Hoe deal je overigens met feedback? Kan je reflecteren op wat je ziet, wat dat bij je oproept? En kan je in de communicatie je aanpassen aan de persoon tegenover je? Empathie gaat verder dan alleen maar meeleven op de emoties, maar is bijvoorbeeld ook rustig en duidelijk aan een patiënt uitleg geven over iets wat jij heel goed begrijpt maar degene tegenover je niet.
zondag 4 augustus 2024 om 18:02
zondag 4 augustus 2024 om 18:06
Nou toen wij net de diagnose leukemie van mijn man kregen zei de arts in 1 tel: “willen jullie kinderen?” uh ja we proberen al een jaar zwanger te worden. “ow” zei de arts “nee dat gaat hem niet worden dan weten jullie dat vast”Lady*Voldemort schreef: ↑04-08-2024 17:18Ik hoef helemaal geen empathische dokter die met me meejankt, ik wil gewoon een dokter die goed is in zijn werk en me zuiver technisch uit weet te leggen wat ie van plan is met me uit te gaan spoken.
Het was vast een hele hele kundige arts maar net iets meer empathie had wel echt een verschil gemaakt.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 4 augustus 2024 om 18:08
Vroeger werd er helemaal geen aandacht besteed aan verlies aan vruchtbaarheid tgv kanker. Lans Armstrong was de eerste die daar openlijk over heeft gesproken.IBIopviva schreef: ↑04-08-2024 18:06Nou toen wij net de diagnose leukemie van mijn man kregen zei de arts in 1 tel: “willen jullie kinderen?” uh ja we proberen al een jaar zwanger te worden. “ow” zei de arts “nee dat gaat hem niet worden dan weten jullie dat vast”
Het was vast een hele hele kundige arts maar net iets meer empathie had wel echt een verschil gemaakt.
zondag 4 augustus 2024 om 18:11
TO, ik zou een gesprek aanvragen bij de studie plek van jouw keuze.
Zij kunnen het beste met je meedenken en een realistisch beeld scheppen van de studie en beroep.
Overigens heeft mijn man ASS en die heeft echt veel empathie het is echt een hardnekkig beeld over mensen met ASS dat die geen empathie voelen. Iedereen is anders.
Ik vermoed dat dit niet het probleem gaat zijn voor je maar ik kan me voorstellen dat je wel veel prikkels, drukte en geluiden om je heen gaat hebben en het is goed om te kijken hoe je hiermee omgaat zonder dat jijzelf en je patiënten hier last van hebben.
Zij kunnen het beste met je meedenken en een realistisch beeld scheppen van de studie en beroep.
Overigens heeft mijn man ASS en die heeft echt veel empathie het is echt een hardnekkig beeld over mensen met ASS dat die geen empathie voelen. Iedereen is anders.
Ik vermoed dat dit niet het probleem gaat zijn voor je maar ik kan me voorstellen dat je wel veel prikkels, drukte en geluiden om je heen gaat hebben en het is goed om te kijken hoe je hiermee omgaat zonder dat jijzelf en je patiënten hier last van hebben.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 4 augustus 2024 om 18:15
Volgens mij gaat het niet zozeer om empathie, maar wel met om kunnen gaan met onverwachte wendingen, patiënten die advies niet opvolgen, collega’s die niet doen wat je verwacht, en ga zo maar door. De dag die nooit loopt zoals je waar je je op in had gesteld. Maar misschien valt daar prima mee om te leren gaan. En dit speelt natuurlijk en veel beroepen.
anoniem_670e3ef0ebfff wijzigde dit bericht op 04-08-2024 18:17
6.39% gewijzigd
zondag 4 augustus 2024 om 18:15
Ja er waren wel andere dingen anders vroeger maar ik geloof dat ik serieus liever niets erover gehoord had dan binnen 3 minuten na het horen van de diagnose. Het was bot, kortaf, tactloos en op dat moment (nog) helemaal niet nodig. Had dat tot een tweede gesprek gewacht of richting einde van dit slecht nieuws gesprek.
Het heeft ook een enorme negatieve invloed gehad op de houding en emoties van mijn man de eerste dagen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 4 augustus 2024 om 18:18
Helemaal idem. Ook helaas de afgelopen paar jaar veel specialisten gezien, uit verschillende ziekenhuizen. En inderdaad, er zaten wat vreemde vogels tussen. Maakt mij niet uit, als ik maar het gevoel hebben dat ze hun werk goed en grondig doen.lenthe_ schreef: ↑04-08-2024 16:27Ik heb het laatste jaar (helaas) verschillende artsen gezien toen ik met mijn ernstig zieke dierbare veel naar het ziekenhuis moest. Er zaten heel wat vreemde vogels tussenmij maakte het niks uit, als ze maar duidelijk en kundig waren. Empathie werd weinig getoond, de boodschappen die ze moesten overbrengen waren vreselijk, maar de artsen waren duidelijk zakelijk.
Ik zou wel een empathische huisarts willen, dus ik zou dan niet voor die specialisatie gaan.
zondag 4 augustus 2024 om 18:18
Maar het was wel lekker duidelijk, al had deze arts natuurlijk beter even kunnen wachten met die mededeling. Toen wij met zoon in het Radboud liepen na een verkeersongeluk trof ik een revalidatiearts die half huilend tegen me sprak 'kind wat hebben jullie een verschrikkelijke tijd doorgemaakt, vreselijk gewoon!' Ik vond het maar een genante bedoening allemaal.IBIopviva schreef: ↑04-08-2024 18:06Nou toen wij net de diagnose leukemie van mijn man kregen zei de arts in 1 tel: “willen jullie kinderen?” uh ja we proberen al een jaar zwanger te worden. “ow” zei de arts “nee dat gaat hem niet worden dan weten jullie dat vast”
Het was vast een hele hele kundige arts maar net iets meer empathie had wel echt een verschil gemaakt.
zondag 4 augustus 2024 om 18:20
Genoeg artsen met autisme gezien dus autisme ansich is geen bezwaar om geneeskunde te gaan studeren.
Wel een paar vragen.
Hoe ga je om met stress?
Het is een zeer stressvolle studie en omgeving waar je co schappen in gaat lopen.
Hoe ga je om met rottige reacties?
Hoe doe je het op slaapgebrek?
Hoe ga je om met onverwachte situaties? Je rooster kan wijzigen, ineens een andere patiënt tegenover je dan verwacht, andere collega's, andere locaties. Maar ook hoe denk je het te doen op een spoedeisende hulp, veel geluid, veel prikkels, veel licht, veel vragen, veel onverwachte situaties?
Hoe goed kun je samenwerken?
Hoe goed kun je omgaan met hiërarchie? En oneerlijke situaties?
Hoe goed ben je in staat om je stimmen onder controle te houden?
Hoe goed ben je in staat om je gevoel te parkeren?
Wat doe je met je frustraties? Collega's die niet luisteren, verpleegkundigen die je tegenspreken, patiënten die niet doen wat je van ze verwacht etc.
Wat zou je einddoel zijn qua specialisme? En wat als dat niet haalbaar blijkt?
Wel een paar vragen.
Hoe ga je om met stress?
Het is een zeer stressvolle studie en omgeving waar je co schappen in gaat lopen.
Hoe ga je om met rottige reacties?
Hoe doe je het op slaapgebrek?
Hoe ga je om met onverwachte situaties? Je rooster kan wijzigen, ineens een andere patiënt tegenover je dan verwacht, andere collega's, andere locaties. Maar ook hoe denk je het te doen op een spoedeisende hulp, veel geluid, veel prikkels, veel licht, veel vragen, veel onverwachte situaties?
Hoe goed kun je samenwerken?
Hoe goed kun je omgaan met hiërarchie? En oneerlijke situaties?
Hoe goed ben je in staat om je stimmen onder controle te houden?
Hoe goed ben je in staat om je gevoel te parkeren?
Wat doe je met je frustraties? Collega's die niet luisteren, verpleegkundigen die je tegenspreken, patiënten die niet doen wat je van ze verwacht etc.
Wat zou je einddoel zijn qua specialisme? En wat als dat niet haalbaar blijkt?
kia・ora wijzigde dit bericht op 04-08-2024 18:21
7.89% gewijzigd
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 4 augustus 2024 om 18:20
zondag 4 augustus 2024 om 18:22
zondag 4 augustus 2024 om 18:22
Ja maar als je arts bent kan jouw onvermogen om hiermee om te gaan wel betekenen dat iemands leven in gevaar komt.september schreef: ↑04-08-2024 18:15Volgens mij gaat het niet zozeer om empathie, maar wel met om kunnen gaan met onverwachte wendingen, patiënten die advies niet opvolgen, collega’s die niet doen wat je verwacht, en ga zo maar door. De dag die nooit loopt zoals je waar je je op in had gesteld. Maar misschien valt daar prima mee om te leren gaan. En dit speelt natuurlijk en veel beroepen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
