Werk & Studie
alle pijlers
Geneeskunde studeren met autisme
zondag 4 augustus 2024 om 15:44
Hallo forumleden van de V!VA,
Aankomend schooljaar zit ik in mijn laatste jaar van het vwo. Ik wil graag geneeskunde studeren omdat ik een grote interesse heb in het menselijk lichaam en ziektes, en omdat ik patiënten wil helpen door hun pijn te verlichten en hun gezondheid te verbeteren. Het is algemeen bekend dat artsen een stressvol leven hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat elke baan op zijn eigen manier stressvol kan zijn.
Een probleem waar ik tegenaan loop, is dat mijn vader het geen verstandig idee vindt dat ik geneeskunde ga studeren. Ik ben autistisch, en ik denk dat dit een belangrijke reden is voor zijn bezorgdheid. Hij wijst vaak naar de vriendin van mijn broer, die geneeskunde studeert en erg empathisch is, en stelt dat zij daarom geschikt is voor het vak. Ik heb het gevoel dat mijn vader denkt dat ik niet empathisch genoeg ben, terwijl ik juist heel veel empathie voel. Ik vind het alleen moeilijk om dat te uiten, maar de emoties zijn er zeker. In feite ben ik vaak eerder over-empathisch dan onder-empathisch. Mijn interesse in dit vakgebied is enorm groot.
Ik vermoed dat sommige mensen me zouden aanraden om biomedische wetenschappen te studeren. Hoewel ik hier al naar heb gekeken, lijkt het me minder passend omdat je daarbij voornamelijk onderzoek doet. Als ik geneeskunde studeer, kan ik altijd nog kiezen voor een onderzoeksrichting, maar ik zou ook graag in contact staan met patiënten en andere medische professionals.
Ik ben me ervan bewust dat ik soms wat ongemakkelijk kan zijn en vaak niet weet wat ik moet zeggen. Small talk ligt me niet goed, en ik heb moeite met lawaai. Ik heb ook behoefte aan structuur, want als ik niet weet wat ik moet doen, loop ik vast. Soms flapper ik met mijn handen als ik iets leuk vind of als ik overprikkeld raak, en ik knijp soms hard in mijn handen. Ik weet niet of dit als vreemd wordt gezien als ik dat zou doen als dokter.
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Met vriendelijke groeten,
Dexter
Aankomend schooljaar zit ik in mijn laatste jaar van het vwo. Ik wil graag geneeskunde studeren omdat ik een grote interesse heb in het menselijk lichaam en ziektes, en omdat ik patiënten wil helpen door hun pijn te verlichten en hun gezondheid te verbeteren. Het is algemeen bekend dat artsen een stressvol leven hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat elke baan op zijn eigen manier stressvol kan zijn.
Een probleem waar ik tegenaan loop, is dat mijn vader het geen verstandig idee vindt dat ik geneeskunde ga studeren. Ik ben autistisch, en ik denk dat dit een belangrijke reden is voor zijn bezorgdheid. Hij wijst vaak naar de vriendin van mijn broer, die geneeskunde studeert en erg empathisch is, en stelt dat zij daarom geschikt is voor het vak. Ik heb het gevoel dat mijn vader denkt dat ik niet empathisch genoeg ben, terwijl ik juist heel veel empathie voel. Ik vind het alleen moeilijk om dat te uiten, maar de emoties zijn er zeker. In feite ben ik vaak eerder over-empathisch dan onder-empathisch. Mijn interesse in dit vakgebied is enorm groot.
Ik vermoed dat sommige mensen me zouden aanraden om biomedische wetenschappen te studeren. Hoewel ik hier al naar heb gekeken, lijkt het me minder passend omdat je daarbij voornamelijk onderzoek doet. Als ik geneeskunde studeer, kan ik altijd nog kiezen voor een onderzoeksrichting, maar ik zou ook graag in contact staan met patiënten en andere medische professionals.
Ik ben me ervan bewust dat ik soms wat ongemakkelijk kan zijn en vaak niet weet wat ik moet zeggen. Small talk ligt me niet goed, en ik heb moeite met lawaai. Ik heb ook behoefte aan structuur, want als ik niet weet wat ik moet doen, loop ik vast. Soms flapper ik met mijn handen als ik iets leuk vind of als ik overprikkeld raak, en ik knijp soms hard in mijn handen. Ik weet niet of dit als vreemd wordt gezien als ik dat zou doen als dokter.
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Met vriendelijke groeten,
Dexter
zondag 4 augustus 2024 om 23:17
Je zegt dat je vader het afraadt, en dat je denkt dat dat is door je autisme. Praat daar over met hem, vraag waarom hij precies denkt dat het geen goed idee is.
Want iedereen man kan hier wel heel hard roepen ‘onzin, er zijn genoeg mensen met ASS in de zorg’, maar wij weten allemaal niet precies waar jij allemaal tegenaan loopt. Je ouders misschien wel. Er zijn echt wel versies van autisme waarmee je de middens te school wel doorkomt, maar het in de geneeskunde niet gaat redden. Dat gaat dan niet zo zeer om ‘wel of niet empatisch’, maar bv om grote moeite met communicatie. Of inderdaad over-empatisch, je moet je ook op zekere hoogte juist kunnen afsluiten voor narigheid. Of niet tegen onzekerheid of druk kunnen en dan echt problemen gaan vertonen (een arts die in de hoek gaat zitten hummen als de stress toeslaat kan gewoon niet). En versies waarmee het geen enkel probleem is.
Welke het is, is zo niet te zeggen. Ouders kunnen soms hun kind onderschatten, na jarenlang gedoe. Maar soms zien ze ook gewoon wel realistische problemen. Praat daar dus vooral over. Met je ouders, maar ook met anderen om je heen. Je mentor op school bv, eventuele begeleiding die je hebt etc. Die mensen die je in het dagelijks leven zien en weten waar je wel en niet tegenaan loopt.
Want iedereen man kan hier wel heel hard roepen ‘onzin, er zijn genoeg mensen met ASS in de zorg’, maar wij weten allemaal niet precies waar jij allemaal tegenaan loopt. Je ouders misschien wel. Er zijn echt wel versies van autisme waarmee je de middens te school wel doorkomt, maar het in de geneeskunde niet gaat redden. Dat gaat dan niet zo zeer om ‘wel of niet empatisch’, maar bv om grote moeite met communicatie. Of inderdaad over-empatisch, je moet je ook op zekere hoogte juist kunnen afsluiten voor narigheid. Of niet tegen onzekerheid of druk kunnen en dan echt problemen gaan vertonen (een arts die in de hoek gaat zitten hummen als de stress toeslaat kan gewoon niet). En versies waarmee het geen enkel probleem is.
Welke het is, is zo niet te zeggen. Ouders kunnen soms hun kind onderschatten, na jarenlang gedoe. Maar soms zien ze ook gewoon wel realistische problemen. Praat daar dus vooral over. Met je ouders, maar ook met anderen om je heen. Je mentor op school bv, eventuele begeleiding die je hebt etc. Die mensen die je in het dagelijks leven zien en weten waar je wel en niet tegenaan loopt.
maandag 5 augustus 2024 om 02:48
Maar had die internist autisme dan? Misschien is dit wel bewijs dat zoveel artsen niet geschikt zijn, om wat voor reden dan ook. Toch zijn ze arts.Gabriël schreef: ↑04-08-2024 22:03Dit.
Mijn doodzieke moeder is keer op keer weggestuurd door een internist, omdat ze mijn moeder niet geloofde. Terwijl
Mijn moeder (oudverpleegkundige) juist alles zo goed aangaf en had bijgehouden. Bleek kanker te zijn. Niet de kanker, maar het ‘niet geloofd worden’ heeft mijn moeder zeker 10 jaar lang uit het lood geslagen.
Dus ja, denk heel goed na voordat je met mensen gaat werken. Neem het advies van je vader serieus en vraag andere mensen die jou goed kennen om advies.
maandag 5 augustus 2024 om 07:47
En wat heeft dit met autisme te maken? Artsen die niet autistisch zijn zouden je moeder wel geloofd hebben ofzo?Gabriël schreef: ↑04-08-2024 22:03Dit.
Mijn doodzieke moeder is keer op keer weggestuurd door een internist, omdat ze mijn moeder niet geloofde. Terwijl
Mijn moeder (oudverpleegkundige) juist alles zo goed aangaf en had bijgehouden. Bleek kanker te zijn. Niet de kanker, maar het ‘niet geloofd worden’ heeft mijn moeder zeker 10 jaar lang uit het lood geslagen.
Dus ja, denk heel goed na voordat je met mensen gaat werken. Neem het advies van je vader serieus en vraag andere mensen die jou goed kennen om advies.
maandag 5 augustus 2024 om 07:56
Er is in elk geval iets mis gegaan in het ‘lezen’ van mijn moeder. Dat is in de vraag van to voor mij van belang en reageerde ik op:
To, kun je gezichten lezen en emoties van de ander inschatten?
maandag 5 augustus 2024 om 08:00
Ik geef een voorbeeld van wat er mis kan gaan als de patiënt niet goed wordt ingeschat. In de vraag van to is het voor mij van belang of to problemen ervaart in het ‘lezen’ van mensen. Als dat het geval is, dan zou ik voor aan ander beroep kiezen als ik to was.
maandag 5 augustus 2024 om 08:03
Dat is ook ervaring, TO is nu pas ongeveer 17 jaar. Op die leeftijd mag je niet verwachten dat iemand gezichten kan lezen. Als ze dit als selectievraag stellen bij toelating tot de studie vallen vele aankomende geneeskundestudenten af.
Echt, ik lees zoveel rare opmerkingen en vooroordelen over autisme. TO ga lekker geneeskunde studeren. Mocht het niet lukken als arts, dan zijn er genoeg alternatieven. Als je niet gaat studeren, krijg je spijt en zou de vraag "wat als" lang aan je blijven knagen.
maandag 5 augustus 2024 om 08:05
Dat is geen kwestie van lezen. Vrouwen worden in de zorg structureel minder serieus genomen dan mannen. Dat is cultuur; het is de manier waarop artsen met elkaar praten over vrouwelijke patiënten waardoor het gecultiveerd wordt en in stand blijft. Ass zou misschien juist behulpzaam zijn om dat te doorbreken.
maandag 5 augustus 2024 om 08:08
Ik zat met mijn toen 5 jarige dochter ooit bij een kinderarts. Ik had mijn jongste ook mee die zal toen 2 of net drie zijn geweest.
Die had twee speelgoedautootjes mee. Wij zaten aan het bureau van de arts en mijn jongste zat aan zo’n kindertafeltje met zijn autootjes te spelen. Brabbelend. Niet perse hard gewoon op kindervolume brabbelend. Die arts heeft me twee keer verzocht om hem stil te houden wat ik hem ook twee keer gevraagd heb maar na een paar minuten begon hij weer te brabbelen. Hij was twee…
Zegt de arts tegen mij. Als hij nu zijn mond niet houdt dan moet hij op de gang gaan zitten. Ik heb hem echt met open mond aangekeken.
Ik geloof niet dat die man autisme had, hij had echter wel nul empathie. Die had echt beter een ander specialisme kunnen kiezen
Die had twee speelgoedautootjes mee. Wij zaten aan het bureau van de arts en mijn jongste zat aan zo’n kindertafeltje met zijn autootjes te spelen. Brabbelend. Niet perse hard gewoon op kindervolume brabbelend. Die arts heeft me twee keer verzocht om hem stil te houden wat ik hem ook twee keer gevraagd heb maar na een paar minuten begon hij weer te brabbelen. Hij was twee…
Zegt de arts tegen mij. Als hij nu zijn mond niet houdt dan moet hij op de gang gaan zitten. Ik heb hem echt met open mond aangekeken.
Ik geloof niet dat die man autisme had, hij had echter wel nul empathie. Die had echt beter een ander specialisme kunnen kiezen
maandag 5 augustus 2024 om 09:27
Bij mijn gesprek begin dit jaar werd het ook bruut gezegd dat we waarschijnlijk geen kinderen meer konden na mijn behandeling. Nu was dat voor ons geen probleem, maar als dit zo 10 geleden zo was gezegd was ik in gestort. Toen zaten al 5 jaar in de molen.
Zo wie zo heb ik het afgelopen half jaar veel artsen of in opleiding gezien. Er zijn zat artsen die maar op een manier kunnen communiceren waardoor het voor sommige patiënten minder volgbaar is.
De fijnste arts was de arts was de meest gespecialiseerde. Deze kon dmv een paar vragen zien op welk niveau hij moest communiceren. Zo kreeg ik de informatie waar ik behoefte aan had. Met mijn behandelt arts gaat het na wat gesprekken inmiddels een stuk beter.
maandag 5 augustus 2024 om 11:47
maandag 5 augustus 2024 om 12:01
Niet geloofd worden, heeft mijn insziens weinig te maken met gezichten niet kunnen lezen of emoties niet goed kunnen aanvoelen.Gabriël schreef: ↑04-08-2024 22:03Dit.
Mijn doodzieke moeder is keer op keer weggestuurd door een internist, omdat ze mijn moeder niet geloofde. Terwijl
Mijn moeder (oudverpleegkundige) juist alles zo goed aangaf en had bijgehouden. Bleek kanker te zijn. Niet de kanker, maar het ‘niet geloofd worden’ heeft mijn moeder zeker 10 jaar lang uit het lood geslagen.
Dus ja, denk heel goed na voordat je met mensen gaat werken. Neem het advies van je vader serieus en vraag andere mensen die jou goed kennen om advies.
Ik ben als verpleegkundige met klachten ook vaak het bos in gestuurd door zorgverleners en die hadden echt niet allemaal autisme.
Wel luisterden ze slecht en werden klachten weggezet onder een verkeerde noemer, ondanks dat ik aangaf te denken aan een andere oorzaak. Ik kreeg geen voet tussen de deur. Ik bleek overigens gelijk te hebben. Zoals al zo vele keren
maandag 5 augustus 2024 om 12:16
Er zijn niet minder dokters met autisme kenmerken dan gemiddelde mensen met autisme kenmerken.
Maw gewoon proberen in te stromen. Het doktervak is zo breed dat je er echt je plekje wel in vindt.
Je bent je zo te lezen goed bewust van je uitingen, daarmee ben je al verder dan menig toekomstige medestudent.
Maw gewoon proberen in te stromen. Het doktervak is zo breed dat je er echt je plekje wel in vindt.
Je bent je zo te lezen goed bewust van je uitingen, daarmee ben je al verder dan menig toekomstige medestudent.
maandag 5 augustus 2024 om 12:22
Wat ook goed is te weten is dat voor een groot gedeelte van de mensen op je spreekuur geen gemakkelijke diagnose of helemaal geen diagnose te stellen is. Neem die mensen ook serieus, want ze hebben klachten, functioneren slechter en hebben zorgen, maar krijgen dus te horen dat er 'niks' is gevonden. Het vergt veel expertise om daarmee om te gaan. Het is belangrijk dat je leert ook dat gesprek aan te gaan.
Verder zul je, net als veel andere artsen/studenten, moeten leren dat 'mensen helpen' lastig kan zijn. Dat je ook niet over je eigen grenzen gaat (want er zijn altijd meer mensen die hulp nodig hebben dan je kunt bieden). Niet alle mensen 'willen'
of kunnen geholpen worden op de manier die evidence based medicine voorschrijft. Dat kan frustrerend zijn. Mensen nemen hun medicijnen niet altijd, nemen leefstijladviezen niet altijd aan (meestal niet), hebben andere theorieën over hun gezondheid, vinden dat er überhaupt niets aan de hand is, hebben buiten jou nog een aantal andere therapieën lopen of durven niet eerlijk te zijn over hun klachten. Het is belangrijk hen ook te blijven bijstaan waar dat kan en grenzen te geven waar dat af en toe moet. (Bijv bepaalde medicijnen niet voorschrijven als iemand bepaalde drugs gebruikt)
Empathie uiten kun je leren, in de studie is er ook aandacht voor.
Dat je anders reageert in lastige situaties is prima, iedereen heeft zo zijn manieren en leert met zichzelf om te gaan. Je bent oké zoals je bent.
Sowieso ga je je de komende jaren nog heel erg ontwikkelen TO, net als andere jongeren op jouw leeftijd. Leren met mensen omgaan die boos, kritisch, 'gemaakt lief' zijn of andere eigenschappen hebben die lastig zijn als je bijvoorbeeld net een consult met die botte specialist nodig hebt omdat het de kennis van je eigen specialisme overstijgt.
Verder zul je, net als veel andere artsen/studenten, moeten leren dat 'mensen helpen' lastig kan zijn. Dat je ook niet over je eigen grenzen gaat (want er zijn altijd meer mensen die hulp nodig hebben dan je kunt bieden). Niet alle mensen 'willen'
of kunnen geholpen worden op de manier die evidence based medicine voorschrijft. Dat kan frustrerend zijn. Mensen nemen hun medicijnen niet altijd, nemen leefstijladviezen niet altijd aan (meestal niet), hebben andere theorieën over hun gezondheid, vinden dat er überhaupt niets aan de hand is, hebben buiten jou nog een aantal andere therapieën lopen of durven niet eerlijk te zijn over hun klachten. Het is belangrijk hen ook te blijven bijstaan waar dat kan en grenzen te geven waar dat af en toe moet. (Bijv bepaalde medicijnen niet voorschrijven als iemand bepaalde drugs gebruikt)
Empathie uiten kun je leren, in de studie is er ook aandacht voor.
Dat je anders reageert in lastige situaties is prima, iedereen heeft zo zijn manieren en leert met zichzelf om te gaan. Je bent oké zoals je bent.
Sowieso ga je je de komende jaren nog heel erg ontwikkelen TO, net als andere jongeren op jouw leeftijd. Leren met mensen omgaan die boos, kritisch, 'gemaakt lief' zijn of andere eigenschappen hebben die lastig zijn als je bijvoorbeeld net een consult met die botte specialist nodig hebt omdat het de kennis van je eigen specialisme overstijgt.
maandag 5 augustus 2024 om 12:33
Dat lijkt me dan weer dodelijk vermoeiend als je autisme hebt. Nòg meer maskeren dan je al doet op een dag.It-is-joysjuhhh schreef: ↑05-08-2024 12:22
Empathie uiten kun je leren, in de studie is er ook aandacht voor.
De autist hier in huis zou daar wel moeite mee hebben (alhoewel dit kind ook een studie doet waar sociale vaardigheden voor nodig zijn).
maandag 5 augustus 2024 om 12:35
Ik ben degene die dit topic heeft geopend. Er zijn ontzettend veel berichten gestuurd, wat ik niet had verwacht. Ik ga proberen om de meest gestelde, overkoepelende vragen te beantwoorden. Door de vele berichten die zijn gestuurd, kan het zijn dat ik er een aantal vergeet.
- Kan je de prikkelverwerking aan?
Om eerlijk te zijn, weet ik niet of ik het aankan. Ik kan hier alleen een antwoord op geven wanneer ik als arts heb gewerkt, want dan pas voel ik alle prikkels die een arts ervaart.
- Is tandheelkunde wat voor je?
Ik heb ook naar deze opleiding gekeken, maar het lijkt me leuker om me meer te verdiepen in het hele lichaam. Ik weet dat bij de studie tandheelkunde ook gekeken wordt naar andere organen, omdat deze ook belangrijk zijn voor de orale gezondheid van mensen. Bij geneeskunde kan ik er eerst achter komen welk deel van het menselijk lichaam ik het interessantst vind en daarop specialiseren.
- Zie jij jezelf in staat om de coschappen te doorlopen?
Ik zie mezelf wel de coschappen doorlopen. En zoals je – @S-Groot – al zei, kan ik altijd nog een andere master volgen als ik erachter kom dat het toch niet bij me past.
@Miep90, ik ben zelf een beetje autistisch. Ik scoor op het autisme spectrum stoornis namelijk level 1.
- Hoe deal je met feedback?
Over het algemeen kan ik best goed met feedback omgaan, als de feedback ergens op slaat en concreet is.
- Kan je reflecteren op wat je ziet en wat dat bij je oproept?
Ik kan wel reflecteren op wat ik zie, maar vind het wel lastig om te weten welke emotie ik bij dingen voel.
- Kan je in de communicatie je aanpassen aan de persoon tegenover je?
Ja, tegen een kind praat ik heel anders dan tegen een volwassene. Tegen ouderen zeg ik altijd "u", en dat doe ik niet bij kinderen.
- Hoe ga je om met stress?
Als ik stress ervaar, doe ik aan ademhalingsoefeningen en ga ik stimmen.
- Hoe ga je om met rottige reacties?
Rottige reacties laat ik voor wat ze zijn. Daarna verwerk ik het in mijn hoofd. Meestal kom ik tot de conclusie dat die persoon zelf tegen dingen aanloopt. Gelukkig ervaar ik zelden rottige reacties.
- Hoe doe je het op slaapgebrek?
Niet goed, dan voel ik me een stuk angstiger en heb ik hoofdpijn.
- Hoe ga je om met onverwachte situaties?
Over het algemeen kan ik daar tegenwoordig best goed mee omgaan. De spoedeisende hulp lijkt me echter niet leuk.
- Hoe goed kun je samenwerken?
Ik kan prima samenwerken. Ik moet wel zeggen dat als ik samenwerk bij bijvoorbeeld opdrachten voor school, ik vaak degene ben die veel doet, omdat klasgenoten denken: "Dexter doet het wel." Ik geef ook best vaak feedback op anderen, maar zij ervaren dat als kritiek, terwijl het verslag daardoor beter wordt. Ik snap nooit zo goed waarom ze dat als kritiek zien, terwijl ik ze probeer te helpen.
- Hoe goed kun je omgaan met hiërarchie en oneerlijke situaties?
Dat vind ik wel lastig, ik vind namelijk dat iedereen op een gelijke manier behandeld moet worden.
- Hoe goed ben je in staat om je stimmen onder controle te houden?
Over het algemeen stim ik vooral als ik alleen ben en niemand me ziet. Op zich kan ik het best onderdrukken, hoewel ik het soms wel fijn zou vinden om te stimmen.
- Hoe goed ben je in staat om je gevoel te parkeren?
Dat weet ik eerlijk gezegd niet.
- Wat doe je met je frustraties?
Ik ben heel zelden gefrustreerd. Ik laat het meestal gewoon gaan. Achteraf verwerk ik het in stilte en probeer ik te beredeneren waarom ik gefrustreerd was en hoe dat de volgende keer voorkomen kan worden.
- Wat zou je einddoel zijn qua specialisme? En wat als dat niet haalbaar blijkt?
Neurologie en anesthesiologie. Dat zie ik in de toekomst wel. In mijn coschappen zie ik wellicht andere leuke specialismen. Ik weet niet hoe de toekomst gaat verlopen, ik zie het vanzelf wel.
- Kun je gezichten lezen en emoties van de ander inschatten?
Ik kan wel een schatting maken van iemands gezicht en daar de bijpassende emotie bij zoeken. Soms duurt het wat langer bij mij, omdat gezichten heel veel details hebben en daardoor veel prikkels geven.
- Hoeveel structuur verwacht je te vinden als je werkt als arts?
Ik verwacht met name dat mijn taken vooraf duidelijk zijn en dat ik weet wat ik moet doen. Een roosterwijziging of opeens een andere patiënt behandelen zou ik niet erg vinden. Daarnaast hoop ik op een goed georganiseerde werkplek waar protocollen en procedures helder zijn en gevolgd worden.
Dankjewel voor alle berichten die zijn gestuurd. Ik denk dat ik spijt krijg als ik het niet probeer. Ook wil ik met mijn vader bespreken waarom hij denkt dat het geen goed idee is dat ik geneeskunde ga studeren.
- Kan je de prikkelverwerking aan?
Om eerlijk te zijn, weet ik niet of ik het aankan. Ik kan hier alleen een antwoord op geven wanneer ik als arts heb gewerkt, want dan pas voel ik alle prikkels die een arts ervaart.
- Is tandheelkunde wat voor je?
Ik heb ook naar deze opleiding gekeken, maar het lijkt me leuker om me meer te verdiepen in het hele lichaam. Ik weet dat bij de studie tandheelkunde ook gekeken wordt naar andere organen, omdat deze ook belangrijk zijn voor de orale gezondheid van mensen. Bij geneeskunde kan ik er eerst achter komen welk deel van het menselijk lichaam ik het interessantst vind en daarop specialiseren.
- Zie jij jezelf in staat om de coschappen te doorlopen?
Ik zie mezelf wel de coschappen doorlopen. En zoals je – @S-Groot – al zei, kan ik altijd nog een andere master volgen als ik erachter kom dat het toch niet bij me past.
@Miep90, ik ben zelf een beetje autistisch. Ik scoor op het autisme spectrum stoornis namelijk level 1.
- Hoe deal je met feedback?
Over het algemeen kan ik best goed met feedback omgaan, als de feedback ergens op slaat en concreet is.
- Kan je reflecteren op wat je ziet en wat dat bij je oproept?
Ik kan wel reflecteren op wat ik zie, maar vind het wel lastig om te weten welke emotie ik bij dingen voel.
- Kan je in de communicatie je aanpassen aan de persoon tegenover je?
Ja, tegen een kind praat ik heel anders dan tegen een volwassene. Tegen ouderen zeg ik altijd "u", en dat doe ik niet bij kinderen.
- Hoe ga je om met stress?
Als ik stress ervaar, doe ik aan ademhalingsoefeningen en ga ik stimmen.
- Hoe ga je om met rottige reacties?
Rottige reacties laat ik voor wat ze zijn. Daarna verwerk ik het in mijn hoofd. Meestal kom ik tot de conclusie dat die persoon zelf tegen dingen aanloopt. Gelukkig ervaar ik zelden rottige reacties.
- Hoe doe je het op slaapgebrek?
Niet goed, dan voel ik me een stuk angstiger en heb ik hoofdpijn.
- Hoe ga je om met onverwachte situaties?
Over het algemeen kan ik daar tegenwoordig best goed mee omgaan. De spoedeisende hulp lijkt me echter niet leuk.
- Hoe goed kun je samenwerken?
Ik kan prima samenwerken. Ik moet wel zeggen dat als ik samenwerk bij bijvoorbeeld opdrachten voor school, ik vaak degene ben die veel doet, omdat klasgenoten denken: "Dexter doet het wel." Ik geef ook best vaak feedback op anderen, maar zij ervaren dat als kritiek, terwijl het verslag daardoor beter wordt. Ik snap nooit zo goed waarom ze dat als kritiek zien, terwijl ik ze probeer te helpen.
- Hoe goed kun je omgaan met hiërarchie en oneerlijke situaties?
Dat vind ik wel lastig, ik vind namelijk dat iedereen op een gelijke manier behandeld moet worden.
- Hoe goed ben je in staat om je stimmen onder controle te houden?
Over het algemeen stim ik vooral als ik alleen ben en niemand me ziet. Op zich kan ik het best onderdrukken, hoewel ik het soms wel fijn zou vinden om te stimmen.
- Hoe goed ben je in staat om je gevoel te parkeren?
Dat weet ik eerlijk gezegd niet.
- Wat doe je met je frustraties?
Ik ben heel zelden gefrustreerd. Ik laat het meestal gewoon gaan. Achteraf verwerk ik het in stilte en probeer ik te beredeneren waarom ik gefrustreerd was en hoe dat de volgende keer voorkomen kan worden.
- Wat zou je einddoel zijn qua specialisme? En wat als dat niet haalbaar blijkt?
Neurologie en anesthesiologie. Dat zie ik in de toekomst wel. In mijn coschappen zie ik wellicht andere leuke specialismen. Ik weet niet hoe de toekomst gaat verlopen, ik zie het vanzelf wel.
- Kun je gezichten lezen en emoties van de ander inschatten?
Ik kan wel een schatting maken van iemands gezicht en daar de bijpassende emotie bij zoeken. Soms duurt het wat langer bij mij, omdat gezichten heel veel details hebben en daardoor veel prikkels geven.
- Hoeveel structuur verwacht je te vinden als je werkt als arts?
Ik verwacht met name dat mijn taken vooraf duidelijk zijn en dat ik weet wat ik moet doen. Een roosterwijziging of opeens een andere patiënt behandelen zou ik niet erg vinden. Daarnaast hoop ik op een goed georganiseerde werkplek waar protocollen en procedures helder zijn en gevolgd worden.
Dankjewel voor alle berichten die zijn gestuurd. Ik denk dat ik spijt krijg als ik het niet probeer. Ook wil ik met mijn vader bespreken waarom hij denkt dat het geen goed idee is dat ik geneeskunde ga studeren.
maandag 5 augustus 2024 om 12:59
Als je er zoveel verstand van zegt te hebben, zou je moeten weten dat je pas een diagnose kunt stellen als je daartoe bevoegd bent en zorgvuldig met de betreffende persoon gesproken hebt.sassie24 schreef: ↑04-08-2024 21:18Ik heb zelf gediagnosticeerd ASS (pas 10 jaar geleden) en mijn broer en vader hebben ASS maar geen officiele diagnose, dit vinden ze beide geen meerwaarde geven. Ik heb 2 kinderen met ASS. Daarnaast opleidingen gevolgd waarin ook de DSM behandeld is. En werkervaring met mensen met ASS. Inmiddels heb ik vrij snel door wanneer iemand het zou kunnen hebben.
Aanvulling: het heeft laatst in een medisch vakblad gestaan dat 25% van de artsen (vermoeden) ASS hebben. Er is ook een vrouwelijke huisarts met ASS die columns schrijft.
Nog een artikel op internet gevonden waar TO misschien wat aan heeft: https://www.medischcontact.nl/actueel/l ... et-autisme of https://www.medischcontact.nl/actueel/l ... it-de-kast dus zelfs huisarts is gewoon een optie als je dat wil.
maandag 5 augustus 2024 om 13:08
Doen.
Zorgen voor genoeg achtervang, mocht je merken dat je er meer moeite mee hebt of zou kunnen vastlopen.
Jouw autisme zal ook grote voordelen hebben in dit vak. En inderdaad, mensen met autisme hebben ook emoties en kunnen zich zeker wel empathisch opstellen. En verbaas jezelf eens (zoals ieder ander) hoeveel je kan groeien in de dingen waar je nu nog onzekerheid voelt.
Ik wens je een mooie carrière toe.
Zorgen voor genoeg achtervang, mocht je merken dat je er meer moeite mee hebt of zou kunnen vastlopen.
Jouw autisme zal ook grote voordelen hebben in dit vak. En inderdaad, mensen met autisme hebben ook emoties en kunnen zich zeker wel empathisch opstellen. En verbaas jezelf eens (zoals ieder ander) hoeveel je kan groeien in de dingen waar je nu nog onzekerheid voelt.
Ik wens je een mooie carrière toe.
maandag 5 augustus 2024 om 13:09
Uiteraard. Maar soms is het zo klaar als een klontje en soms ook helemaal niet. Los van diagnostiek.andnowwedance schreef: ↑05-08-2024 12:59Als je er zoveel verstand van zegt te hebben, zou je moeten weten dat je pas een diagnose kunt stellen als je daartoe bevoegd bent en zorgvuldig met de betreffende persoon gesproken hebt.
flipflop wijzigde dit bericht op 05-08-2024 13:09
2.92% gewijzigd
maandag 5 augustus 2024 om 13:09
En de overige 75% narcist.sassie24 schreef: ↑04-08-2024 21:18Ik heb zelf gediagnosticeerd ASS (pas 10 jaar geleden) en mijn broer en vader hebben ASS maar geen officiele diagnose, dit vinden ze beide geen meerwaarde geven. Ik heb 2 kinderen met ASS. Daarnaast opleidingen gevolgd waarin ook de DSM behandeld is. En werkervaring met mensen met ASS. Inmiddels heb ik vrij snel door wanneer iemand het zou kunnen hebben.
Aanvulling: het heeft laatst in een medisch vakblad gestaan dat 25% van de artsen (vermoeden) ASS hebben. Er is ook een vrouwelijke huisarts met ASS die columns schrijft.
Nog een artikel op internet gevonden waar TO misschien wat aan heeft: https://www.medischcontact.nl/actueel/l ... et-autisme of https://www.medischcontact.nl/actueel/l ... it-de-kast dus zelfs huisarts is gewoon een optie als je dat wil.
TO, ik zit niet te wachten op een van empathie overlopende arts. Ik wil een arts die écht luistert, die niet handelt op basis van allerlei vooroordelen en aannames en die mijn klachten serieus neemt.
Verder boeit het me totaal niet of de dokter het allemaal zo erg voor me vindt.
maandag 5 augustus 2024 om 13:12
Ik wil graag beide. En zo zie je maar weer dat je het nooit 100 % goed kan doen.Selene schreef: ↑05-08-2024 13:09En de overige 75% narcist.
TO, ik zit niet te wachten op een van empathie overlopende arts. Ik wil een arts die écht luistert, die niet handelt op basis van allerlei vooroordelen en aannames en die mijn klachten serieus neemt.
Verder boeit het me totaal niet of de dokter het allemaal zo erg voor me vindt.
Ik heb een schurfthekel aan koude, afstandelijke communicatie als ik in de rol van patiënt zit.
maandag 5 augustus 2024 om 13:16
Ik heb een schurfthekel aan narcistische artsen die oordelen op basis van vooroordelen en aannames. En dat zijn er nog al wat.
maandag 5 augustus 2024 om 13:20
Natuurlijk, daar heb ik persoonlijk ook ervaring mee. Maar wat is je punt precies?
Ik geef alleen maar aan dat je het als arts dus niet voor de 100% voor iedereen goed kan doen.
maandag 5 augustus 2024 om 13:21
Als volwassenen jou vertellen dat je iets niet zou kunnen, is dat eigenlijk op zichzelf al heel vreemd.
Het is mooi als je kind een droom heeft en aangezien je VWO doet is het ook nog eens een realistische ambitie.
Mijn ouders vonden ook dat ik een bepaald beroep niet zou kunnen, ik bewijs inmiddels al 20 jaar het tegendeel.
Het is mooi als je kind een droom heeft en aangezien je VWO doet is het ook nog eens een realistische ambitie.
Mijn ouders vonden ook dat ik een bepaald beroep niet zou kunnen, ik bewijs inmiddels al 20 jaar het tegendeel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
