Werk & Studie
alle pijlers
Geneeskunde studeren met autisme
zondag 4 augustus 2024 om 15:44
Hallo forumleden van de V!VA,
Aankomend schooljaar zit ik in mijn laatste jaar van het vwo. Ik wil graag geneeskunde studeren omdat ik een grote interesse heb in het menselijk lichaam en ziektes, en omdat ik patiënten wil helpen door hun pijn te verlichten en hun gezondheid te verbeteren. Het is algemeen bekend dat artsen een stressvol leven hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat elke baan op zijn eigen manier stressvol kan zijn.
Een probleem waar ik tegenaan loop, is dat mijn vader het geen verstandig idee vindt dat ik geneeskunde ga studeren. Ik ben autistisch, en ik denk dat dit een belangrijke reden is voor zijn bezorgdheid. Hij wijst vaak naar de vriendin van mijn broer, die geneeskunde studeert en erg empathisch is, en stelt dat zij daarom geschikt is voor het vak. Ik heb het gevoel dat mijn vader denkt dat ik niet empathisch genoeg ben, terwijl ik juist heel veel empathie voel. Ik vind het alleen moeilijk om dat te uiten, maar de emoties zijn er zeker. In feite ben ik vaak eerder over-empathisch dan onder-empathisch. Mijn interesse in dit vakgebied is enorm groot.
Ik vermoed dat sommige mensen me zouden aanraden om biomedische wetenschappen te studeren. Hoewel ik hier al naar heb gekeken, lijkt het me minder passend omdat je daarbij voornamelijk onderzoek doet. Als ik geneeskunde studeer, kan ik altijd nog kiezen voor een onderzoeksrichting, maar ik zou ook graag in contact staan met patiënten en andere medische professionals.
Ik ben me ervan bewust dat ik soms wat ongemakkelijk kan zijn en vaak niet weet wat ik moet zeggen. Small talk ligt me niet goed, en ik heb moeite met lawaai. Ik heb ook behoefte aan structuur, want als ik niet weet wat ik moet doen, loop ik vast. Soms flapper ik met mijn handen als ik iets leuk vind of als ik overprikkeld raak, en ik knijp soms hard in mijn handen. Ik weet niet of dit als vreemd wordt gezien als ik dat zou doen als dokter.
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Met vriendelijke groeten,
Dexter
Aankomend schooljaar zit ik in mijn laatste jaar van het vwo. Ik wil graag geneeskunde studeren omdat ik een grote interesse heb in het menselijk lichaam en ziektes, en omdat ik patiënten wil helpen door hun pijn te verlichten en hun gezondheid te verbeteren. Het is algemeen bekend dat artsen een stressvol leven hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat elke baan op zijn eigen manier stressvol kan zijn.
Een probleem waar ik tegenaan loop, is dat mijn vader het geen verstandig idee vindt dat ik geneeskunde ga studeren. Ik ben autistisch, en ik denk dat dit een belangrijke reden is voor zijn bezorgdheid. Hij wijst vaak naar de vriendin van mijn broer, die geneeskunde studeert en erg empathisch is, en stelt dat zij daarom geschikt is voor het vak. Ik heb het gevoel dat mijn vader denkt dat ik niet empathisch genoeg ben, terwijl ik juist heel veel empathie voel. Ik vind het alleen moeilijk om dat te uiten, maar de emoties zijn er zeker. In feite ben ik vaak eerder over-empathisch dan onder-empathisch. Mijn interesse in dit vakgebied is enorm groot.
Ik vermoed dat sommige mensen me zouden aanraden om biomedische wetenschappen te studeren. Hoewel ik hier al naar heb gekeken, lijkt het me minder passend omdat je daarbij voornamelijk onderzoek doet. Als ik geneeskunde studeer, kan ik altijd nog kiezen voor een onderzoeksrichting, maar ik zou ook graag in contact staan met patiënten en andere medische professionals.
Ik ben me ervan bewust dat ik soms wat ongemakkelijk kan zijn en vaak niet weet wat ik moet zeggen. Small talk ligt me niet goed, en ik heb moeite met lawaai. Ik heb ook behoefte aan structuur, want als ik niet weet wat ik moet doen, loop ik vast. Soms flapper ik met mijn handen als ik iets leuk vind of als ik overprikkeld raak, en ik knijp soms hard in mijn handen. Ik weet niet of dit als vreemd wordt gezien als ik dat zou doen als dokter.
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Met vriendelijke groeten,
Dexter
dinsdag 6 augustus 2024 om 02:30
Jawel hoor, onder D in DSM-5sassie24 schreef: ↑05-08-2024 20:27Dat iemand gewoon mee kan draaien betekent niet dat er geen lijdensdruk is of is geweest. Die lijdensdruk staat niet als criteria genoemd. Lijdensdruk is ook erg subjectief, iedereen ervaart dit anders. Je moet beperkingen hebben op bepaalde vlakken en dat kan op verschillende niveaus zijn.
Ik kan op werk prima omgaan met collega's en patienten (HBO-niveau in de zorg) maar buiten werk om heb ik wel problemen met sociale interactie en activiteiten. Op werk ben ik erg flexibel en stressbestendig, maar thuis ondervind ik wel problemen hiermee. Op werk is alles gericht of protocollen en richtlijnen waar ik op terug kan vallen, thuis niet. Als kind en jongere had ik ook al problemen.
Ik wilde alleen TO vertellen er meer artsen met ASS zijn.
Verder ben ik weer even klaar met dit forum. Sommigen hier zijn erg lastig in de omgang. Ik lees meestal mee en heb dit al vaker opgemerkt. Ik ga er geen tijd meer aan jullie spenderen.
dinsdag 6 augustus 2024 om 08:33
Mss een open deur, maar het zal natuurlijk vooral afhangen van op welke gebieden je de meeste problemen ervaart.
Ik heb het meeste last van het feit dat ik niet fulltime belastbaar ben. Dan is een artsenstudie verder uitgesloten.
Empathie, gespreksvoering, inlevingsvermogen zijn bij mij geen probleem.
Maar, buiten autisme om: ik denk dat heel veel mensen niet geschikt zijn als arts, vanwege hun karakter. Dat staat los van autisme.
Maar dan twijfelt niemand al van tevoren.
Ik heb het meeste last van het feit dat ik niet fulltime belastbaar ben. Dan is een artsenstudie verder uitgesloten.
Empathie, gespreksvoering, inlevingsvermogen zijn bij mij geen probleem.
Maar, buiten autisme om: ik denk dat heel veel mensen niet geschikt zijn als arts, vanwege hun karakter. Dat staat los van autisme.
Maar dan twijfelt niemand al van tevoren.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 6 augustus 2024 om 09:07
Zou er gewoon voor gaan, TO! Empathie is belangrijk, maar vakkundigheid vaak nog véél meer.
Wat ik mij overigens afvraag: ik lees veel mensen die schrijven dat je wel zorgvuldig je richting of specialisme moet kiezen. Maar is het zo dat een arts deze zelf mag "kiezen"? Ik ben namelijk altijd in de veronderstelling geweest dat het toegewezen werd of afhankelijk van welk specialisme op dat moment een plek voor iemand vrij heeft.
Wat ik mij overigens afvraag: ik lees veel mensen die schrijven dat je wel zorgvuldig je richting of specialisme moet kiezen. Maar is het zo dat een arts deze zelf mag "kiezen"? Ik ben namelijk altijd in de veronderstelling geweest dat het toegewezen werd of afhankelijk van welk specialisme op dat moment een plek voor iemand vrij heeft.
dinsdag 6 augustus 2024 om 09:33
Nee, je kiest zelf.Olea schreef: ↑06-08-2024 09:07Zou er gewoon voor gaan, TO! Empathie is belangrijk, maar vakkundigheid vaak nog véél meer.
Wat ik mij overigens afvraag: ik lees veel mensen die schrijven dat je wel zorgvuldig je richting of specialisme moet kiezen. Maar is het zo dat een arts deze zelf mag "kiezen"? Ik ben namelijk altijd in de veronderstelling geweest dat het toegewezen werd of afhankelijk van welk specialisme op dat moment een plek voor iemand vrij heeft.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 6 augustus 2024 om 09:47
Ah, dat wist ik niet. Dit omdat ik een groot aantal tieners hoor zeggen dat ze "kinderarts" willen worden en dan altijd denk of dacht: Je kunt niet zomaar bepalen dat dat het enige specialisme is waar je voor open staat.
Maar dat kan dus wel? Is het dan niet zo dat het ene specialisme veel geliefder is en daarin een overschot is van artsen en er ook specialismen zijn die zelden gekozen worden?
dinsdag 6 augustus 2024 om 09:56
Mijn dochter van 22 wilde een studie doen ,een begeleider van mijn oudste, ook autisme, zei dat dat niks zou worden,grote fout,voor iemand met autisme en sociaal zwakker,ze is net geslaagd,excellent,studie verliep zooooo makkelijk,alle stages verliepen geweldig,ze groeide en groeide,zoveel complimenten gekregen want door haar autisme erg gefocused en werkt heel netjes,ze is van vmbo naar hbo opgeklommen,wil nu nog universiteit gaan doen.,laat je dus niet tegenhouden!
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:04
Tuurlijk kan je dat zelf kiezen… Zou wat zijn, als iemand voor jou bepaalt wat voor specialist je wordt.Olea schreef: ↑06-08-2024 09:47Ah, dat wist ik niet. Dit omdat ik een groot aantal tieners hoor zeggen dat ze "kinderarts" willen worden en dan altijd denk of dacht: Je kunt niet zomaar bepalen dat dat het enige specialisme is waar je voor open staat.
Maar dat kan dus wel? Is het dan niet zo dat het ene specialisme veel geliefder is en daarin een overschot is van artsen en er ook specialismen zijn die zelden gekozen worden?
Betekent overigens niet dat je dan zomaar binnen kan vallen. Het is een sollicitatieproces, en voor sommige specialismen is het heel erg moeilijk om binnen te komen. Als dat niet lukt, dan moet je een plan B gaan bedenken.
Van sommige specialismen is inderdaad wel een overschot, maar doorgaans wordt het aantal opleidingsplekken wel afgestemd op de verwachte behoefte in ziekenhuizen.
dinsdag 6 augustus 2024 om 11:55
Ik denk dat je er wel rekening mee moet houden dat geneeskunde wel een zware studie is. Niet zozeer door het leren, maar wel als je richting de co-schappen gaat. Weinig structuur, veel eigen initiatief, wisselende en lange dagen, veel prikkels. Ik zeg niet dat het niet gaat, maar het hangt wel een beetje van de persoon af en zijn beperkingen of het gaat. Ik denk ook dat er veel studierichtingen zijn waar je als personen met ASS (kenmerken) zeer goed past. Het is een heel palet waar je uit kan kiezen op termijn.Fee70 schreef: ↑06-08-2024 09:56Mijn dochter van 22 wilde een studie doen ,een begeleider van mijn oudste, ook autisme, zei dat dat niks zou worden,grote fout,voor iemand met autisme en sociaal zwakker,ze is net geslaagd,excellent,studie verliep zooooo makkelijk,alle stages verliepen geweldig,ze groeide en groeide,zoveel complimenten gekregen want door haar autisme erg gefocused en werkt heel netjes,ze is van vmbo naar hbo opgeklommen,wil nu nog universiteit gaan doen.,laat je dus niet tegenhouden!
dinsdag 6 augustus 2024 om 12:00
Voor zover ik weet moet je solliciteren voor een specialisatieplaats en is daar wel een beperkt aantal plaatsen.Olea schreef: ↑06-08-2024 09:47Ah, dat wist ik niet. Dit omdat ik een groot aantal tieners hoor zeggen dat ze "kinderarts" willen worden en dan altijd denk of dacht: Je kunt niet zomaar bepalen dat dat het enige specialisme is waar je voor open staat.
Maar dat kan dus wel? Is het dan niet zo dat het ene specialisme veel geliefder is en daarin een overschot is van artsen en er ook specialismen zijn die zelden gekozen worden?
Dus een plan B is wel handig.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 6 augustus 2024 om 12:17
Ja tuurlijk zware studie, maar als iets je passie is kan je wel veel aan misschien wel zonde om niet te proberen, mijn dochter heeft veel grenzen verlegd ,had ze nooit verwacht, zelfs presentaties gingen zonder stress, paar jaar geleden durfde ze geen bestelling door te geven in restaurant of iemand op te bellen,ze was echt sociaal beperkt.Snuffelkleed schreef: ↑06-08-2024 11:55Ik denk dat je er wel rekening mee moet houden dat geneeskunde wel een zware studie is. Niet zozeer door het leren, maar wel als je richting de co-schappen gaat. Weinig structuur, veel eigen initiatief, wisselende en lange dagen, veel prikkels. Ik zeg niet dat het niet gaat, maar het hangt wel een beetje van de persoon af en zijn beperkingen of het gaat. Ik denk ook dat er veel studierichtingen zijn waar je als personen met ASS (kenmerken) zeer goed past. Het is een heel palet waar je uit kan kiezen op termijn.
dinsdag 6 augustus 2024 om 12:40
Klopt, ik heb wel een paar vrienden die daar erg veel moeite mee hebben gehad en rare toeren hebben moeten uithalen. Als ze je bij jouw favoriete specialisme niet mogen dan kom je er lastig tussen, klein wereldje.
Plus iedereen denkt bij het begin van de studie een specialist in het ziekenhuis te gaan worden maar in de praktijk wordt ongeveer de helft huisarts, die zijn er gewoon veel nodig.
Maar dat is allemaal niet bepaald de eerste zorg als je nog op de middelbare school zit.
dinsdag 6 augustus 2024 om 17:35
Ik was op mijn 18e al blij dat ik een vervolgopleiding had gekozen. Of dat de juiste stap was weet je pas jaren later. D.w.z. of je er ook echt met voldoening in het geleerde vakgebied kan gaan werken. Toevallig lukte dat bij mij.
Dat is wel als arts zo: natuurlijk gaat het allemaal om gezondheidszorg maar er zijn echt enorm veel specialismen om uit te kiezen, hele andere werelden soms.
AVG arts, chirurg, radioloog, dermatoloog, GGD-arts, bedrijfsarts, zo een paar specialismen met vrij weinig overlap.
Dat is wel als arts zo: natuurlijk gaat het allemaal om gezondheidszorg maar er zijn echt enorm veel specialismen om uit te kiezen, hele andere werelden soms.
AVG arts, chirurg, radioloog, dermatoloog, GGD-arts, bedrijfsarts, zo een paar specialismen met vrij weinig overlap.
woensdag 7 augustus 2024 om 08:46
Co schappen biedt juist veel.structuur.Snuffelkleed schreef: ↑06-08-2024 11:55Ik denk dat je er wel rekening mee moet houden dat geneeskunde wel een zware studie is. Niet zozeer door het leren, maar wel als je richting de co-schappen gaat. Weinig structuur, veel eigen initiatief, wisselende en lange dagen, veel prikkels. Ik zeg niet dat het niet gaat, maar het hangt wel een beetje van de persoon af en zijn beperkingen of het gaat. Ik denk ook dat er veel studierichtingen zijn waar je als personen met ASS (kenmerken) zeer goed past. Het is een heel palet waar je uit kan kiezen op termijn.
Alles ligt vaak al vast. Waar je wanneer verwacht wordt etc.
Ik ken veel artsen en ook heel veel met uitgesproken autistische trekjes en een aantal met een diagnose.
Het kan dus wel, maar het hangt er wel vanaf waar je precies last van hebt qua autisme
woensdag 7 augustus 2024 om 09:03
Waarom zou iemand dat doen?
woensdag 7 augustus 2024 om 11:19
Mwoah, dat hangt er erg van af wat voor structuur je bedoelt. Ja, je weet soms al lange tijd vooruit naar welk ziekenhuis je gaat voor welke specialisme (is overigens ook niet in elke stad het geval. Soms worden de plekken onderling een paar weken vooraf pas verdeeld). En met een beetje mazzel weet je de week vooraf hoe laat je dagelijks wordt verwacht voor de overdracht. Maar dan blijk je ineens een aantal avond/nacht/weekenddiensten in te moeten plannen, dus die dagen zijn dan toch weer anders. Of het coassistentenonderwijs wat elke donderdag van 4-5 uur zou plaatsvinden lukt niet omdat de AIOS vaststaat op de SEH en je moet maar een andere bezigheid gaan zoeken. Of je loopt mee op de poli, in het ene ziekenhuis worden er specifiek patienten voor je ingepland, in het andere zegt de specialist tijdens de lunch ‘Jij mag de nieuwe patiënt van half 2 wel eerst gaan zien, kom me maar halen als je zover bent’. Om half 5 komt er een hele interessant casus de SEH binnen en wordt er impliciet van je verwacht dat je blijft tot die patiënt in afgerond, dan kan het zomaar zijn dat je pas om 7 uur een keer naar buiten wandelt in plaats van half 6. Heb je ineens geen tijd meer om vanavond te sporten.Craziestcatlady schreef: ↑07-08-2024 08:46Co schappen biedt juist veel.structuur.
Alles ligt vaak al vast. Waar je wanneer verwacht wordt etc.
Ik ken veel artsen en ook heel veel met uitgesproken autistische trekjes en een aantal met een diagnose.
Het kan dus wel, maar het hangt er wel vanaf waar je precies last van hebt qua autisme
Bovendien moet je elke 4-8 weken zo’n beetje weer op een nieuwe plek beginnen, dus tegen het moment dat je de routine bij de interne in ziekenhuis A doorhebt, ga je voor dermatologie naar ziekenhuis B, waar alles anders werkt, andere werktijden, andere wijze van poli draaien, een ander EPD gebruikt wordt waar je je weg weer in moet vinden en de omgang tussen coassistent en specialist totaal anders is dan op je vorige plek.
Het is dus maar wat je verstaat onder structuur en waar TO nou specifiek behoefte aan heeft. Ik vond het zelf nou niet de tijd van mn leven waarin ik de meeste structuur ervaarde.
woensdag 7 augustus 2024 om 15:22
Eens. Ik vond het juist veelal een tijd dat je van te voren niet wist wat er zou komen. Sommige vakken hebben het meer dan anderen. Dat maakt het ook erg leuk overigens.Adaline schreef: ↑07-08-2024 11:19Mwoah, dat hangt er erg van af wat voor structuur je bedoelt. Ja, je weet soms al lange tijd vooruit naar welk ziekenhuis je gaat voor welke specialisme (is overigens ook niet in elke stad het geval. Soms worden de plekken onderling een paar weken vooraf pas verdeeld). En met een beetje mazzel weet je de week vooraf hoe laat je dagelijks wordt verwacht voor de overdracht. Maar dan blijk je ineens een aantal avond/nacht/weekenddiensten in te moeten plannen, dus die dagen zijn dan toch weer anders. Of het coassistentenonderwijs wat elke donderdag van 4-5 uur zou plaatsvinden lukt niet omdat de AIOS vaststaat op de SEH en je moet maar een andere bezigheid gaan zoeken. Of je loopt mee op de poli, in het ene ziekenhuis worden er specifiek patienten voor je ingepland, in het andere zegt de specialist tijdens de lunch ‘Jij mag de nieuwe patiënt van half 2 wel eerst gaan zien, kom me maar halen als je zover bent’. Om half 5 komt er een hele interessant casus de SEH binnen en wordt er impliciet van je verwacht dat je blijft tot die patiënt in afgerond, dan kan het zomaar zijn dat je pas om 7 uur een keer naar buiten wandelt in plaats van half 6. Heb je ineens geen tijd meer om vanavond te sporten.
Bovendien moet je elke 4-8 weken zo’n beetje weer op een nieuwe plek beginnen, dus tegen het moment dat je de routine bij de interne in ziekenhuis A doorhebt, ga je voor dermatologie naar ziekenhuis B, waar alles anders werkt, andere werktijden, andere wijze van poli draaien, een ander EPD gebruikt wordt waar je je weg weer in moet vinden en de omgang tussen coassistent en specialist totaal anders is dan op je vorige plek.
Het is dus maar wat je verstaat onder structuur en waar TO nou specifiek behoefte aan heeft. Ik vond het zelf nou niet de tijd van mn leven waarin ik de meeste structuur ervaarde.
woensdag 7 augustus 2024 om 19:29
Gisteren had ik een gesprek met mijn ouders over de geneeskundeopleiding en vroeg ik mijn vader waarom hij denkt dat het geen goed idee is dat ik deze studie kies. Hij gaf aan dat hij bang is dat ik te veel hooi op mijn vork neem en daardoor constant onder druk zou staan. Mijn moeder deelt deze zorgen. Hoewel ik weet dat mijn ouders het beste met me voor hebben, raakt het me ook omdat het mijn zelfvertrouwen aantast dat ze niet geloven dat ik het aankan.
Mijn vader zei ook dat hij vindt dat ik geen mensenmens ben en niet goed ben in het lezen van mensen. Maar dat klopt niet; ik vind het vooral moeilijk om mezelf te uiten. Ze gaven aan dat ik mag studeren wat ik wil, maar dat ik niet op hun steun moet rekenen als het misgaat.
Na het gesprek ben ik weggegaan en heb ik gehuild, omdat het me allemaal teveel werd.
Edit: een foutje verbeterd.
Mijn vader zei ook dat hij vindt dat ik geen mensenmens ben en niet goed ben in het lezen van mensen. Maar dat klopt niet; ik vind het vooral moeilijk om mezelf te uiten. Ze gaven aan dat ik mag studeren wat ik wil, maar dat ik niet op hun steun moet rekenen als het misgaat.
Na het gesprek ben ik weggegaan en heb ik gehuild, omdat het me allemaal teveel werd.
Edit: een foutje verbeterd.
woensdag 7 augustus 2024 om 22:10
Nee, oké. Beetje en en dus. Ja, je kiest zelf waarvoor je wil gaan en op solliciteert - en waarop dus níet - maar het is niet zo dat iedereen die zegt "kinderarts" vind ik het leukste ook na de basisopleiding mag aanschuiven voor dat specialisme. Dit omdat ik echt al heel wat jongeren heb horen zeggen dat ze wel dokter willen worden, maar alleen kinderarts. Al zijn die vaak nog heel jong als ze dit beweren. Maar is dus wel heel wat anders dan bij de alfa-letterenstudies van "schrijf maar in bij welk college je maar wil"Honingbij_ schreef: ↑06-08-2024 10:04Tuurlijk kan je dat zelf kiezen… Zou wat zijn, als iemand voor jou bepaalt wat voor specialist je wordt.
Betekent overigens niet dat je dan zomaar binnen kan vallen. Het is een sollicitatieproces, en voor sommige specialismen is het heel erg moeilijk om binnen te komen. Als dat niet lukt, dan moet je een plan B gaan bedenken.
Van sommige specialismen is inderdaad wel een overschot, maar doorgaans wordt het aantal opleidingsplekken wel afgestemd op de verwachte behoefte in ziekenhuizen.
Als ik het als een sollicitatieproces moet zien beslist een ander of een commissie dus aan welke student ze de plek toewijzen.
woensdag 7 augustus 2024 om 22:20
Die specialisatie komt pas na de studie. Na een studie geneeskunde ben je basisarts. Dan kan je solliciteren voor een opleidingsplek waar je al werkende verder wordt opgeleid tot specialist. Je bent dan geen student meer maar hebt een baan.Olea schreef: ↑07-08-2024 22:10Nee, oké. Beetje en en dus. Ja, je kiest zelf waarvoor je wil gaan en op solliciteert - en waarop dus níet - maar het is niet zo dat iedereen die zegt "kinderarts" vind ik het leukste ook na de basisopleiding mag aanschuiven voor dat specialisme. Dit omdat ik echt al heel wat jongeren heb horen zeggen dat ze wel dokter willen worden, maar alleen kinderarts. Al zijn die vaak nog heel jong als ze dit beweren. Maar is dus wel heel wat anders dan bij de alfa-letterenstudies van "schrijf maar in bij welk college je maar wil"
Als ik het als een sollicitatieproces moet zien beslist een ander of een commissie dus aan welke student ze de plek toewijzen.
Bij alfa-letteren is het net zo goed verre van gegarandeerd dat je de baan van je dromen ook krijgt na je studie.
woensdag 7 augustus 2024 om 22:23
Dat die specialisatie komt na de opleiding tot basisarts wist ik. Maar ik zag dat altijd ook als een onderdeel van de studie. Maar dat is feitelijk dus niet juist?Wombat schreef: ↑07-08-2024 22:20Die specialisatie komt pas na de studie. Na een studie geneeskunde ben je basisarts. Dan kan je solliciteren voor een opleidingsplek waar je al werkende verder wordt opgeleid tot specialist. Je bent dan geen student meer maar hebt een baan.
Bij alfa-letteren is het net zo goed verre van gegarandeerd dat je de baan van je dromen ook krijgt na je studie.
woensdag 7 augustus 2024 om 22:24
Misschien heb je nu meer aan mensen die wat verder van je af staan dan je ouders.Dexter schreef: ↑07-08-2024 19:29Gisteren had ik een gesprek met mijn ouders over de geneeskundeopleiding en vroeg ik mijn vader waarom hij denkt dat het geen goed idee is dat ik deze studie kies. Hij gaf aan dat hij bang is dat ik te veel hooi op mijn vork neem en daardoor constant onder druk zou staan. Mijn moeder deelt deze zorgen. Hoewel ik weet dat mijn ouders het beste met me voor hebben, raakt het me ook omdat het mijn zelfvertrouwen aantast dat ze niet geloven dat ik het aankan.
Mijn vader zei ook dat hij vindt dat ik geen mensenmens ben en niet goed ben in het lezen van mensen. Maar dat klopt niet; ik vind het vooral moeilijk om mezelf te uiten. Ze gaven aan dat ik mag studeren wat ik wil, maar dat ik niet op hun steun moet rekenen als het misgaat.
Na het gesprek ben ik weggegaan en heb ik gehuild, omdat het me allemaal teveel werd.
Edit: een foutje verbeterd.
Ouders kunnen je heel goed kennen maar ze kunnen soms je ook te veel nog als het kind zien dat je was. Moeilijk uit elkaar te houden.
woensdag 7 augustus 2024 om 22:26
Nee dat staat er echt los van. Velen werken eerst een paar jaar als basisarts om ervaring op te doen voordat ze aan een specialisme starten.
woensdag 7 augustus 2024 om 22:28
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
