Werk & Studie
alle pijlers
getouwtrek tussen "plicht" (werk) en mijn plezier (studie)
vrijdag 11 mei 2007 om 23:54
Moet even mijn zorgen kwijt.... ik heb een HBO-studie gedaan (CMV), en omdat ik me altijd al graag in literatuur verdiepte, heb ik besloten om nog verder te gaan studeren. Tussendoor heb ik gewerkt, maar nu doe ik Antropologie, universitair dus. Daarnaast werk ik een beetje. Ik doe Voltijd, want ik wil er niet 8 jaar over doen. Het is een superleuke studie.... alleen financieel is het lastig. Ik woon al samen met mijn vriend, wat goedkoper voor ons samen is, en ik leef erg zuinig. Ik werk er een beetje naast, maar te veel uur kan niet, omdat de studie veel inzet van me vraagt.
Maar ik ben (al) 27 jaar.... veel HBO-vrienden van mij zijn al bezig met een 'glanzende carriere', en ik heb zelfs bij hen het gevoel dat ik erg moet vechten voor mijn eigen keus en ook soms op onbegrip stuit. Ze vragen dan bijv. wat ik er mee ga doen, wat het nut ervan is. Dat weet ik nog niet, ik weet alleen dat het nu goed voelt, en dat ik er mijn kansen op de arbeidsmarkt mee vergroot. En ik heb het gevoel dat ik vrienden verlies.... sommige vrienden hebben nu zo' n andere belevingswereld....
Zo word ik steeds weer aan het twijfelen gebracht.... kan ik nu ook niet beter hard aan mijn carriere gaan werken? Moet ik maar stoppen met studeren dan? En via een hbo-functie opklimmen?
En financieel is het ook erg moeilijk.... ik vraag me af of ik het nog 2 jaar volhou zo! Maar ja, ik vind studeren zo leuk!
Herkent iemand zich in mijn verhaal? En heeft iemand tips?
Maar ik ben (al) 27 jaar.... veel HBO-vrienden van mij zijn al bezig met een 'glanzende carriere', en ik heb zelfs bij hen het gevoel dat ik erg moet vechten voor mijn eigen keus en ook soms op onbegrip stuit. Ze vragen dan bijv. wat ik er mee ga doen, wat het nut ervan is. Dat weet ik nog niet, ik weet alleen dat het nu goed voelt, en dat ik er mijn kansen op de arbeidsmarkt mee vergroot. En ik heb het gevoel dat ik vrienden verlies.... sommige vrienden hebben nu zo' n andere belevingswereld....
Zo word ik steeds weer aan het twijfelen gebracht.... kan ik nu ook niet beter hard aan mijn carriere gaan werken? Moet ik maar stoppen met studeren dan? En via een hbo-functie opklimmen?
En financieel is het ook erg moeilijk.... ik vraag me af of ik het nog 2 jaar volhou zo! Maar ja, ik vind studeren zo leuk!
Herkent iemand zich in mijn verhaal? En heeft iemand tips?
zaterdag 12 mei 2007 om 08:08
Belangrijkste is uiteindelijk wat je zelf wilt. Wat je vrienden vinden dat je zou moeten doen of als zij het niet begrijpen, dat is hun zaak maar daar hoef je verder niets mee te doen.
Als je zelf echter twijfelt.... tja.... ik denk dat het dan wel heel erg belangrijk is om voor jezelf te weten waarom je zo graag deze studie wilde doen. Als je studeren leuk vindt, zou je ook kunnen kiezen voor een baan en een deeltijd studie. Alhoewel dat ook erg heftig kan zijn qua combinatie.
Vraag jezelf dus vooral af waarom je dit doet en of die reden voor jou voldoende is om met de studie in deze vorm door te gaan. Je zegt al dat het financieel net haalbaar is, je zou ook kunnen kijken of het bij je studie mogelijk is om nog net even wat efficienter te studeren zodat je meer tijd over kunt houden waardoor je weer een paar uur extra zou kunnen werken om geld te verdienen. Of wellicht wat meer offers in je privé leven maken voor een tijdje zodat je meer uren beschikbaar hebt. Of besluiten door te gaan op deze manier en accepteren dat het maar net aan lukt financieel en gewoon naar je vrienden toe pal achter je keuze gaan staan en dan houden ze vanzelf ook wel een keertje op.
Het is een afweging die je zelf zult moeten maken, want die afweging is heel persoonlijk en hangt sterk af van je eigen voorkeuzes mbt wat je wilt in het leven en de mogelijkheden die je daarbij voor handen hebt.
Succes
Als je zelf echter twijfelt.... tja.... ik denk dat het dan wel heel erg belangrijk is om voor jezelf te weten waarom je zo graag deze studie wilde doen. Als je studeren leuk vindt, zou je ook kunnen kiezen voor een baan en een deeltijd studie. Alhoewel dat ook erg heftig kan zijn qua combinatie.
Vraag jezelf dus vooral af waarom je dit doet en of die reden voor jou voldoende is om met de studie in deze vorm door te gaan. Je zegt al dat het financieel net haalbaar is, je zou ook kunnen kijken of het bij je studie mogelijk is om nog net even wat efficienter te studeren zodat je meer tijd over kunt houden waardoor je weer een paar uur extra zou kunnen werken om geld te verdienen. Of wellicht wat meer offers in je privé leven maken voor een tijdje zodat je meer uren beschikbaar hebt. Of besluiten door te gaan op deze manier en accepteren dat het maar net aan lukt financieel en gewoon naar je vrienden toe pal achter je keuze gaan staan en dan houden ze vanzelf ook wel een keertje op.
Het is een afweging die je zelf zult moeten maken, want die afweging is heel persoonlijk en hangt sterk af van je eigen voorkeuzes mbt wat je wilt in het leven en de mogelijkheden die je daarbij voor handen hebt.
Succes
zaterdag 12 mei 2007 om 08:13
En het is gewoon inderdaad toch een beetje een andere wereld, studeren of werken, dus ik kan me voorstellen dat daardoor vriendschappen verwateren omdat de levens en hetgeen iemand bezighoudt op dat moment te veel uiteen loopt.
Vriendschappen zijn er toch vaak omdat er voldoende raakvlakken zijn en dat kan ook nog altijd aanwezig zijn als de een studeert en de ander werkt. Maar omdat het dagelijkse leven zo verschilt is de kans dat het inderdaad nog steeds zo is gewoon een stuk kleiner geworden. De echte vrienden met de juiste raakvlakken blijven wel over en er komen ook weer nieuwe vrienden voor in de plaats, daar zou ik me ook niet te druk over maken.
Je moet in ieder geval niet heel geforceerd keuzes gaan maken om beter bij je huidige vrienden te blijven passen.
Vriendschappen zijn er toch vaak omdat er voldoende raakvlakken zijn en dat kan ook nog altijd aanwezig zijn als de een studeert en de ander werkt. Maar omdat het dagelijkse leven zo verschilt is de kans dat het inderdaad nog steeds zo is gewoon een stuk kleiner geworden. De echte vrienden met de juiste raakvlakken blijven wel over en er komen ook weer nieuwe vrienden voor in de plaats, daar zou ik me ook niet te druk over maken.
Je moet in ieder geval niet heel geforceerd keuzes gaan maken om beter bij je huidige vrienden te blijven passen.
zaterdag 12 mei 2007 om 09:34
Ik herken het wel. Laatste jaar van mijn HBO, misschien wil ik daarna wel verder maar ik merk dat het met vrienden op basis van te grote financiele uitgave partronen en een te andere wereld om mij heen, wel uit elkaar lijkt te groeien.
Voel me soms net een soort van puber bij hen die over geld zeurt (uitje is te duur), wil graag groter wonen, maarja dat kan financieel niet. Ze vinden mij zeuren terwijl zij een aantal jaren geleden in dezelfde situatie zaten. Alleen heeft iedereen netje op tijd zijn studie afgemaakt en ben ik zo ondertussen nu de enige die nog studeert en het niet ruim heeft (ben ook ziek geweest een aantal jaren dus dat heeft me ook wat loopbaanopbouw gekost).
Baal er soms enorm van..
Voel me soms net een soort van puber bij hen die over geld zeurt (uitje is te duur), wil graag groter wonen, maarja dat kan financieel niet. Ze vinden mij zeuren terwijl zij een aantal jaren geleden in dezelfde situatie zaten. Alleen heeft iedereen netje op tijd zijn studie afgemaakt en ben ik zo ondertussen nu de enige die nog studeert en het niet ruim heeft (ben ook ziek geweest een aantal jaren dus dat heeft me ook wat loopbaanopbouw gekost).
Baal er soms enorm van..
zaterdag 12 mei 2007 om 10:30
Met een studie die je onwijs leuk vindt en waarmee je ook je (financiele) toekomstkansen vergroot stoppen omdat je vrienden het nut er niet van inzien en omdat het financieel lastig is?
Ehm, wellicht beetje vreemde vraag en niet naar bedoelt, maar wat voor vrienden zijn dat? Waarom zijn zij niet gewoon blij voor jou dat jij die studie zo leuk vindt?
Ben op mijn 30e naar de universiteit gegaan, full-time omdat ik er ook geen x jaar over wilde doen. Vrienden en familie vinden het juist alleen maar erg leuk voor mij en dat ik even wat minder geld heb interesseer hen geen reet....wij steunen elkaar in moeilijke tijden, dus ook in financieel moeilijke tijden.........dwz, in het begin sprak ik vaak niet met vrienden af omdat ik momenteel dus weinig geld heb.....omdat mijn vrienden echter weten dat ik niet het type van op iemands zak teren ben, geen knirt ben én bovenal omdat zij het leuk vinden met mij om te gaan, gingen zij daar echt niet mee akkoord, dus momenteel betalen zij iets vaker de drankjes etc...toen ik me bedacht dat ik dat andersom ook zou doen, ook geen enkel probleem zou vinden, zit ik daar dus niet (meer) mee....
Wat betreft verschil van belevingswereld.......het is toch juist leuk dat mensen in het leven verschillende keuzes maken etc....ja inderdaad bestaan mijn problemen daardoor nu wel eens uit geen geld en enorme studie/tentamenstress hebben......en tuurlijk denk ik wel eens ' jezus, ik ben in de 30', maar ik moet straks nog zoveel jaar werken en wil dat graag met plezier en het liefst een oke salaris doen.........
Ik denk dat je GIGANTISCHE spijt gaat krijgen als je de studie om de door jouw genoemde redenen af gaat breken...........met het oog op de financien is het of nog even twee jaar doorbijten (immers, wat is 2 jaar nu) of je studie in deeltijd af maken..........
Op de vraag wat ik er mee wil doen (krijg ik ook wel eens van
niet vrienden of familie oid)....... afhankelijk van of het uit pure interesse is óf vanuit een soort oordeel, antwoord ik in het laatste geval altijd dat ik mijn kont er mee wil afvegen.......
Ehm, wellicht beetje vreemde vraag en niet naar bedoelt, maar wat voor vrienden zijn dat? Waarom zijn zij niet gewoon blij voor jou dat jij die studie zo leuk vindt?
Ben op mijn 30e naar de universiteit gegaan, full-time omdat ik er ook geen x jaar over wilde doen. Vrienden en familie vinden het juist alleen maar erg leuk voor mij en dat ik even wat minder geld heb interesseer hen geen reet....wij steunen elkaar in moeilijke tijden, dus ook in financieel moeilijke tijden.........dwz, in het begin sprak ik vaak niet met vrienden af omdat ik momenteel dus weinig geld heb.....omdat mijn vrienden echter weten dat ik niet het type van op iemands zak teren ben, geen knirt ben én bovenal omdat zij het leuk vinden met mij om te gaan, gingen zij daar echt niet mee akkoord, dus momenteel betalen zij iets vaker de drankjes etc...toen ik me bedacht dat ik dat andersom ook zou doen, ook geen enkel probleem zou vinden, zit ik daar dus niet (meer) mee....
Wat betreft verschil van belevingswereld.......het is toch juist leuk dat mensen in het leven verschillende keuzes maken etc....ja inderdaad bestaan mijn problemen daardoor nu wel eens uit geen geld en enorme studie/tentamenstress hebben......en tuurlijk denk ik wel eens ' jezus, ik ben in de 30', maar ik moet straks nog zoveel jaar werken en wil dat graag met plezier en het liefst een oke salaris doen.........
Ik denk dat je GIGANTISCHE spijt gaat krijgen als je de studie om de door jouw genoemde redenen af gaat breken...........met het oog op de financien is het of nog even twee jaar doorbijten (immers, wat is 2 jaar nu) of je studie in deeltijd af maken..........
Op de vraag wat ik er mee wil doen (krijg ik ook wel eens van
niet vrienden of familie oid)....... afhankelijk van of het uit pure interesse is óf vanuit een soort oordeel, antwoord ik in het laatste geval altijd dat ik mijn kont er mee wil afvegen.......
zaterdag 12 mei 2007 om 10:53
Beste Carolien,
Je geeft aan dat je je studie geweldig leuk vindt om te doen. Dat is toch al voldoende reden om ermee door te gaan? Ik denk ook dat je spijt krijgt als je ermee op stopt. En dat vrienden het raar vinden... het lijkt mij juist dat vrienden blij voor je zijn als je iets doet waar je je helemaal in kunt vinden, i.p.v. afkraken.
Ik heb zelf eerst twee jaar Pabo gedaan (nadat ik na de Havo een jaar gewerkt had omdat ik niet wist wat ik wilde), daarna nog een half jaar een andere opleiding, en toen wist ik pas wat ik wilde gaan studeren. De meeste mensen om mij heen zeiden ga maar gewoon werken, want je hebt nu al jaren genoeg verspeelt. Dat waren gewoon mensen die in feite het niet konden verkroppen dat ik wél mijn droom achterna ging. Ik ben een universitaire studie gaan doen en werd tijdens die studie in het derde jaar ook nog eens ernstig ziek, waardoor ik bijna een jaar eruit was. En weer waren er van die mensen die zeiden van ga maar terug naar je ouders, zeg je kamer maar op, leg je erbij neer... Mensen dus die niet eens wíllen dat je slaagt. Maar dat maakte mij er juist alleen maar vastberadener op om wél mijn bul te halen. En dat is me ook gelukt, en daar ben ik zeer trots op.
Dus, moraal van het verhaal, laat je nooit door anderen ervan weerhouden om te doen wat jij zelf graag wilt doen en waar je hart ligt.
Je geeft aan dat je je studie geweldig leuk vindt om te doen. Dat is toch al voldoende reden om ermee door te gaan? Ik denk ook dat je spijt krijgt als je ermee op stopt. En dat vrienden het raar vinden... het lijkt mij juist dat vrienden blij voor je zijn als je iets doet waar je je helemaal in kunt vinden, i.p.v. afkraken.
Ik heb zelf eerst twee jaar Pabo gedaan (nadat ik na de Havo een jaar gewerkt had omdat ik niet wist wat ik wilde), daarna nog een half jaar een andere opleiding, en toen wist ik pas wat ik wilde gaan studeren. De meeste mensen om mij heen zeiden ga maar gewoon werken, want je hebt nu al jaren genoeg verspeelt. Dat waren gewoon mensen die in feite het niet konden verkroppen dat ik wél mijn droom achterna ging. Ik ben een universitaire studie gaan doen en werd tijdens die studie in het derde jaar ook nog eens ernstig ziek, waardoor ik bijna een jaar eruit was. En weer waren er van die mensen die zeiden van ga maar terug naar je ouders, zeg je kamer maar op, leg je erbij neer... Mensen dus die niet eens wíllen dat je slaagt. Maar dat maakte mij er juist alleen maar vastberadener op om wél mijn bul te halen. En dat is me ook gelukt, en daar ben ik zeer trots op.
Dus, moraal van het verhaal, laat je nooit door anderen ervan weerhouden om te doen wat jij zelf graag wilt doen en waar je hart ligt.
zaterdag 12 mei 2007 om 14:39
EENSCH met Branwen!!
Dit is jouw leven! Niet het leven van anderen, en jij moet doen waar jij je prettigste bij voelt en waar JIJ je geluk uit denkt te halen.
Toen ik ooit thuis aankondigde welk vakkenpakket ik had gekozen en in welke studierichting ik dacht waren mij ouders boos, "want daar kon ik toch nooit mijn brood meer verdienen". Toen ik bezig was met mijn studie had ik vreselijk weinig tijd voor mijn toenmalige vrienden. Mijn studie geldt nu eenmaal als een van de zwaarste, naast geneeskunde, en heeft behalve veel contacturen ook erg veel zelfstudie. het bleek een goede voorbereiding op de 'echte wereled', want ook het vak wat je ermee gaat uitoefenen is alles behalve 9-tot-5, en de eerste jaren tegen een eigenlijk achterlijk laag salaris... (Maar zooo leuk om te doen!) Dus wederom veel weerstand van mijn omgeving die inmiddels zo'n beetje had bedacht dat ik het waarschijnlijk interessant vond om druk-druk-druk te zijn en eenvoudigweg geen tijd maakte voor ze. Zij hadden vrijwel allemaal al een "lekker baantje", goede vakanties, lange weekeinden met tijd-en-geld-en-stappen, hun pensioensvoorziening etc.
resultaat: inmiddels ben ik 12 jaar geleden afgestudeerd, heb ik nog maar één vriendin uit die tijd, verdien erg lekker en kan meer mijn eigen voorwaarden bepalen in mijn werk. Mijn vrienden zijn nu gelijkgestemden die m.o.m. in hetzelfde vakgebied zitten of minstens dezelfde ambities hebben!
Ik ben laatst nogeens op een middelbare-school reünie geweest, waar ineens oude vrienden uit die tijd het zoooo leuk vonden wat ik nu deed. Joh, wat een afwisseling, en "wat leuk om datgene te kunnen doen waar écht je passie ligt". ;)
Dit is jouw leven! Niet het leven van anderen, en jij moet doen waar jij je prettigste bij voelt en waar JIJ je geluk uit denkt te halen.
Toen ik ooit thuis aankondigde welk vakkenpakket ik had gekozen en in welke studierichting ik dacht waren mij ouders boos, "want daar kon ik toch nooit mijn brood meer verdienen". Toen ik bezig was met mijn studie had ik vreselijk weinig tijd voor mijn toenmalige vrienden. Mijn studie geldt nu eenmaal als een van de zwaarste, naast geneeskunde, en heeft behalve veel contacturen ook erg veel zelfstudie. het bleek een goede voorbereiding op de 'echte wereled', want ook het vak wat je ermee gaat uitoefenen is alles behalve 9-tot-5, en de eerste jaren tegen een eigenlijk achterlijk laag salaris... (Maar zooo leuk om te doen!) Dus wederom veel weerstand van mijn omgeving die inmiddels zo'n beetje had bedacht dat ik het waarschijnlijk interessant vond om druk-druk-druk te zijn en eenvoudigweg geen tijd maakte voor ze. Zij hadden vrijwel allemaal al een "lekker baantje", goede vakanties, lange weekeinden met tijd-en-geld-en-stappen, hun pensioensvoorziening etc.
resultaat: inmiddels ben ik 12 jaar geleden afgestudeerd, heb ik nog maar één vriendin uit die tijd, verdien erg lekker en kan meer mijn eigen voorwaarden bepalen in mijn werk. Mijn vrienden zijn nu gelijkgestemden die m.o.m. in hetzelfde vakgebied zitten of minstens dezelfde ambities hebben!
Ik ben laatst nogeens op een middelbare-school reünie geweest, waar ineens oude vrienden uit die tijd het zoooo leuk vonden wat ik nu deed. Joh, wat een afwisseling, en "wat leuk om datgene te kunnen doen waar écht je passie ligt". ;)
Computer says nooooo
zaterdag 12 mei 2007 om 22:57
Dank jullie wel voor alle reacties! Fijn om te horen dat er ook andere mensen zijn die zo'n 'niet-vanzelfsprekende' weg in zijn geslagen!
Ik ben het er zeker mee eens dat ik mijn hart moet volgen.... en misschien is het inderdaad ook zo dat sommigen gewoon niet echte vriendinnen blijken te zijn. (Misschien ook een stukje jaloezie? Daar verdenk ik er wel eens 1 van, hahah.) Dat doet dan wel een beetje pijn, maar ja ik denk inderdaad ook dat dat altijd zo zal blijven, dat je vrienden verliest en dat je er andere voor terugkrijgt.
Ik zie ook wel in dat ik wel helderder voor mezelf moet hebben wat ik er precies mee wil... dat zou me wel meer rust geven. Ik denk aan iets op beleidsniveau bij bijvoorbeeld een maatschappelijke (hulpverlenings)organisatie, maar daar ben ik nog niet helemaal over uit.... ik heb altijd al zo'n beetje gehad dat ik nooit te ver vooruit keek en dan vanzelf ergens in rolde wat ik leuk vond, dus daar moet ik nu maar op vertrouwen. Maar ik zal me wel beter gaan orienteren wat mijn arbeidsmogelijkheden zijn met deze studie.
En die financien, inderdaad, in dat geval moet ik me ook niet vergelijken met anderen. Maar het is wel eens moeilijk.... ik wil ook niet zo'n enorme studiegeld opbouwen....maar ik heb het er wel voor over in ieder geval, om nu even op een houtje te moeten bijten, om straks dat papiertje te hebben!
Daar blijk ik dan in ieder geval ook niet de enige mee te zijn.... Het is gewoon een innerlijk conflict, dat ik vaak zo kan twijfelen of ik het juiste doe.... nu zou ik het liefst ernaast iets in het maatschappelijk werk willen doen of iets dergelijks, dat zou me dan een beter gevoel geven dan de baan die ik nu heb. Want deze is toch minder 'zinvol' (=minder goed voor cv) voor mijn toekomst. Maar zo'n 'leukere baan' vinden wordt vaak toch niks, want ze zoeken toch vaak mensen voor minstens 3 dagen....
Maar begrijp me niet verkeerd, vooral na jullie reacties ben ik er zeker van overtuigd dat ik prioriteit wil geven aan mijn studie nu. Dus een iets minder interessante baan ernaast die wel qua schema in mijn studierooster past... dat moet ik dan misschien maar even voor lief nemen. En gelukkig heb ik een zeer lieve vriend die er helemaal achter staat wat ik doe en in me gelooft...
Ik ben het er zeker mee eens dat ik mijn hart moet volgen.... en misschien is het inderdaad ook zo dat sommigen gewoon niet echte vriendinnen blijken te zijn. (Misschien ook een stukje jaloezie? Daar verdenk ik er wel eens 1 van, hahah.) Dat doet dan wel een beetje pijn, maar ja ik denk inderdaad ook dat dat altijd zo zal blijven, dat je vrienden verliest en dat je er andere voor terugkrijgt.
Ik zie ook wel in dat ik wel helderder voor mezelf moet hebben wat ik er precies mee wil... dat zou me wel meer rust geven. Ik denk aan iets op beleidsniveau bij bijvoorbeeld een maatschappelijke (hulpverlenings)organisatie, maar daar ben ik nog niet helemaal over uit.... ik heb altijd al zo'n beetje gehad dat ik nooit te ver vooruit keek en dan vanzelf ergens in rolde wat ik leuk vond, dus daar moet ik nu maar op vertrouwen. Maar ik zal me wel beter gaan orienteren wat mijn arbeidsmogelijkheden zijn met deze studie.
En die financien, inderdaad, in dat geval moet ik me ook niet vergelijken met anderen. Maar het is wel eens moeilijk.... ik wil ook niet zo'n enorme studiegeld opbouwen....maar ik heb het er wel voor over in ieder geval, om nu even op een houtje te moeten bijten, om straks dat papiertje te hebben!
Daar blijk ik dan in ieder geval ook niet de enige mee te zijn.... Het is gewoon een innerlijk conflict, dat ik vaak zo kan twijfelen of ik het juiste doe.... nu zou ik het liefst ernaast iets in het maatschappelijk werk willen doen of iets dergelijks, dat zou me dan een beter gevoel geven dan de baan die ik nu heb. Want deze is toch minder 'zinvol' (=minder goed voor cv) voor mijn toekomst. Maar zo'n 'leukere baan' vinden wordt vaak toch niks, want ze zoeken toch vaak mensen voor minstens 3 dagen....
Maar begrijp me niet verkeerd, vooral na jullie reacties ben ik er zeker van overtuigd dat ik prioriteit wil geven aan mijn studie nu. Dus een iets minder interessante baan ernaast die wel qua schema in mijn studierooster past... dat moet ik dan misschien maar even voor lief nemen. En gelukkig heb ik een zeer lieve vriend die er helemaal achter staat wat ik doe en in me gelooft...
zondag 13 mei 2007 om 09:41
Ik begrijp dat je op zich wel al weet dat je iets met je huidige studie wilt gaan doen qua werk. Dat je dan nog niet in detail voor je ziet welk beroep je dan zou willen vervullen.... dat hoeft ook nog niet.
Dat het je doel is om werk te zoeken op basis van je huidige studie vind ik al genoeg doel voor dit moment om die studie ook daadwerkelijk te doen, dus ik begrijp niet waar je vrienden dan nog problemen mee hebben.
Dat het je doel is om werk te zoeken op basis van je huidige studie vind ik al genoeg doel voor dit moment om die studie ook daadwerkelijk te doen, dus ik begrijp niet waar je vrienden dan nog problemen mee hebben.
