Werk & Studie
alle pijlers
Gevoel om bedonderd te zijn!!
donderdag 9 april 2009 om 13:40
Hoi allemaal,
Ik heb hier eerder een topic geopend onder de naam Ongewenst arbeidsconflict, maar ik kan die niet meer terugvinden. Daarom open ik deze. Sorry.
Ik zal (proberen) in het kort mijn eerder verhaal te vertellen. In januari dit jaar, heb ik me ziek gemeld, met diagnose zwaar overspannen. Op advies van mijn huisarts moest ik thuis minimaal 6 weken blijven. Na ongeveer 5 weken moest ik op advies van mijn arboarts weer met het werk beginnen, wat ik ook heb gedaan. Voor 50%. Overspannenheid kwam vooral door privé omstandigheden en toenemende druk op mijn werk. Ik ga niet uitgebreid nu over dit hebben, want ik zit nu met een ander probleem.
Begin februari ben ik weer aan het werk gegaan voor 50%. Op advies van mijn arboarts aan mijn baas, zijn mijn werkzaamheden aangepast en mocht geen druk op mij uitgeoefend worden, in de zin van, laat haar het werk doen wat geen stress veroorzaakt.
Nou, vanaf februari dus, werk ik, voor 4 uurtjes per dag met aangepaste werkzaamheden. Tot nu toe, tenminste was mijn gevoel en gedachte, ging prima. Want ik krijg mijn werk altijd klaar, heb geen achterstand, sfeer met mijn collega’s is goed, etc . Ondertussen, ergens begin maart, werd ik gevraagd door PZ of ik een gesprek met een arbeidsconsulent/coach ook wil hebben. Deze persoon werkt ook voor arbodienst. Ik heb dat geaccepteerd. Deze persoon was helemaal niet mee eens dat ik zo vroeg met het werk ben begonnen en zeker niet meteen voor 50%. Als het aan hem lag, zou dat veel later zijn en dan nog voor maximaal 2 uur per dag. Afijn, uiteindelijk kwamen wij met een afspraak om zo door te gaan, voor 50%, maar in geen geval dit gaan uitbreiden. Hij vond het nog heel fragiel om uren uit te breiden, ondanks dat ik zei dat het zo goed ging.
Nou, vandaag heb ik een gesprek met mijn temleider gehad. En dat was zeer onaangenaam. Mijn teamleider heeft rapport van die arbeidsconsulent ontvangen en was helemaal niet blij. Er stonden dingen, zoals, de teamleider is niet zozeer bij de zaak betrokken, er zijn helemaal geen gespreken met de medewerker over de voortgang van zaken, etc. En dat klopt wel. Ik heb helemaal geen gespreken met mijn teamleider gehad, laat staan dat ik door mijn teamleider werd begeleid in dit alles. Maar wat er is vandaag gebeurd? Nou, ik werd beschuldigd (tenminste zo voel het bij me) dat ik helemaal niet begaan ben met het bedrijf, dat mijn houding is zo van, heb schijt aan alles, mijn collega’s zullen lekker het werk van mijn opvangen, ik ben hier alleen 4 uurtjes en ik doe waar ik het zin in heb en om 12h lekker doei! Dat ik met privé dingen bezig ben, zoals bellen en dingen regelen ????? Pardon? Ik was helemaal met stomheid geslagen! Ten eerste is dat heemaal niet waar. Ik vroeg nog met welke privé dingen ik bezig ben en met wie ik aan het bellen was, maar ik kreeg geen antwoord. Wel in de zin van, nou dat hebben wij van anderen gehoord. Sorry hoor, maar als je zoiets te horen krijg, dan kan je ook te horen krijgen hoe en wat. Gedetailleerd, lijkt mij. Wat ik aan werkzaamheden moet doen, doe ik. Aan het eind van mijn werkdag is alles klaar en weggewerkt. En het lijkt mij, dat je dat niet kan krijgen als je met je privé dingen bezig bent. Of zie ik dat verkeerd?
Advies van arboarts en mijn arbeidsconsulent was, ok jij bent nu weer begonnen voor 50%, probeer je zoveel mogelijk van de drukte af te sluiten en je werk te doen. Je hebt 4 uur tijd om dat te doen, dus probeer het gewoon. En dat deed ik!!! Gewoon 4 uur tijd goed besteden. Weinig gepraat met mijn collega’s , wat minder naar de toilet te gaan (ophouden, als jullie weten wat ik bedoel), beetje extreem, maar goed. En wat ik in die 4 uur doe staat genoteerd in een speciale computerprogramma, die alle medewerkers moeten aan het eind van de dag invullen. Zoals, hoeveel uren heb je gewerkt en wat je allemaal hebt gedaan. Alles staat genoteerd vanaf begin februari. P.S. heb wel die rapportage opgevraagd, want ik kreeg een vreemd gevoel dat er mee gefraudeerd is.
Maar, nu het verhaal af te maken. Het kwam op neer, dat ik niets goed doe. Niet mijn werk, en mijn houding is volgens hen zo, schijt aan alles en iedereen, terwijl ik mijn stinkende best heb gedaan om alles af te krijgen, en het lukt me ook (hoewel ik dat zelf zeg). En voor alle duidelijkheid, mijn teamleider en afdelingshoofd hebben mij nog nooit gevraagd hoe het met mij gaat, vanaf moment dat ik weer werkzaam ben, laat staan dat ik met hen in gesprek was hoe verder. Het werd me alleen medegedeeld wat ik vanaf nu moet doen. Heb net het gesprek met mijn arbeidsconsulent gehad. Hij vindt dit heel erg en niet kunnen en is van mening dat zij proberen hun eigen tekortkomingen in mijn schoenen te stoppen en alle schuld aan mij te verhalen.
Ik voel me heel erg aangeslagen door dit. Het voelt zo oneerlijk. Echt. Ik weet niet wat ik verder moet doen. Jullie wel?
Sorry dat het verhaal toch zo lang is geworden.
Ik heb hier eerder een topic geopend onder de naam Ongewenst arbeidsconflict, maar ik kan die niet meer terugvinden. Daarom open ik deze. Sorry.
Ik zal (proberen) in het kort mijn eerder verhaal te vertellen. In januari dit jaar, heb ik me ziek gemeld, met diagnose zwaar overspannen. Op advies van mijn huisarts moest ik thuis minimaal 6 weken blijven. Na ongeveer 5 weken moest ik op advies van mijn arboarts weer met het werk beginnen, wat ik ook heb gedaan. Voor 50%. Overspannenheid kwam vooral door privé omstandigheden en toenemende druk op mijn werk. Ik ga niet uitgebreid nu over dit hebben, want ik zit nu met een ander probleem.
Begin februari ben ik weer aan het werk gegaan voor 50%. Op advies van mijn arboarts aan mijn baas, zijn mijn werkzaamheden aangepast en mocht geen druk op mij uitgeoefend worden, in de zin van, laat haar het werk doen wat geen stress veroorzaakt.
Nou, vanaf februari dus, werk ik, voor 4 uurtjes per dag met aangepaste werkzaamheden. Tot nu toe, tenminste was mijn gevoel en gedachte, ging prima. Want ik krijg mijn werk altijd klaar, heb geen achterstand, sfeer met mijn collega’s is goed, etc . Ondertussen, ergens begin maart, werd ik gevraagd door PZ of ik een gesprek met een arbeidsconsulent/coach ook wil hebben. Deze persoon werkt ook voor arbodienst. Ik heb dat geaccepteerd. Deze persoon was helemaal niet mee eens dat ik zo vroeg met het werk ben begonnen en zeker niet meteen voor 50%. Als het aan hem lag, zou dat veel later zijn en dan nog voor maximaal 2 uur per dag. Afijn, uiteindelijk kwamen wij met een afspraak om zo door te gaan, voor 50%, maar in geen geval dit gaan uitbreiden. Hij vond het nog heel fragiel om uren uit te breiden, ondanks dat ik zei dat het zo goed ging.
Nou, vandaag heb ik een gesprek met mijn temleider gehad. En dat was zeer onaangenaam. Mijn teamleider heeft rapport van die arbeidsconsulent ontvangen en was helemaal niet blij. Er stonden dingen, zoals, de teamleider is niet zozeer bij de zaak betrokken, er zijn helemaal geen gespreken met de medewerker over de voortgang van zaken, etc. En dat klopt wel. Ik heb helemaal geen gespreken met mijn teamleider gehad, laat staan dat ik door mijn teamleider werd begeleid in dit alles. Maar wat er is vandaag gebeurd? Nou, ik werd beschuldigd (tenminste zo voel het bij me) dat ik helemaal niet begaan ben met het bedrijf, dat mijn houding is zo van, heb schijt aan alles, mijn collega’s zullen lekker het werk van mijn opvangen, ik ben hier alleen 4 uurtjes en ik doe waar ik het zin in heb en om 12h lekker doei! Dat ik met privé dingen bezig ben, zoals bellen en dingen regelen ????? Pardon? Ik was helemaal met stomheid geslagen! Ten eerste is dat heemaal niet waar. Ik vroeg nog met welke privé dingen ik bezig ben en met wie ik aan het bellen was, maar ik kreeg geen antwoord. Wel in de zin van, nou dat hebben wij van anderen gehoord. Sorry hoor, maar als je zoiets te horen krijg, dan kan je ook te horen krijgen hoe en wat. Gedetailleerd, lijkt mij. Wat ik aan werkzaamheden moet doen, doe ik. Aan het eind van mijn werkdag is alles klaar en weggewerkt. En het lijkt mij, dat je dat niet kan krijgen als je met je privé dingen bezig bent. Of zie ik dat verkeerd?
Advies van arboarts en mijn arbeidsconsulent was, ok jij bent nu weer begonnen voor 50%, probeer je zoveel mogelijk van de drukte af te sluiten en je werk te doen. Je hebt 4 uur tijd om dat te doen, dus probeer het gewoon. En dat deed ik!!! Gewoon 4 uur tijd goed besteden. Weinig gepraat met mijn collega’s , wat minder naar de toilet te gaan (ophouden, als jullie weten wat ik bedoel), beetje extreem, maar goed. En wat ik in die 4 uur doe staat genoteerd in een speciale computerprogramma, die alle medewerkers moeten aan het eind van de dag invullen. Zoals, hoeveel uren heb je gewerkt en wat je allemaal hebt gedaan. Alles staat genoteerd vanaf begin februari. P.S. heb wel die rapportage opgevraagd, want ik kreeg een vreemd gevoel dat er mee gefraudeerd is.
Maar, nu het verhaal af te maken. Het kwam op neer, dat ik niets goed doe. Niet mijn werk, en mijn houding is volgens hen zo, schijt aan alles en iedereen, terwijl ik mijn stinkende best heb gedaan om alles af te krijgen, en het lukt me ook (hoewel ik dat zelf zeg). En voor alle duidelijkheid, mijn teamleider en afdelingshoofd hebben mij nog nooit gevraagd hoe het met mij gaat, vanaf moment dat ik weer werkzaam ben, laat staan dat ik met hen in gesprek was hoe verder. Het werd me alleen medegedeeld wat ik vanaf nu moet doen. Heb net het gesprek met mijn arbeidsconsulent gehad. Hij vindt dit heel erg en niet kunnen en is van mening dat zij proberen hun eigen tekortkomingen in mijn schoenen te stoppen en alle schuld aan mij te verhalen.
Ik voel me heel erg aangeslagen door dit. Het voelt zo oneerlijk. Echt. Ik weet niet wat ik verder moet doen. Jullie wel?
Sorry dat het verhaal toch zo lang is geworden.
donderdag 9 april 2009 om 14:27
Jeetje, wat een raar verhaal! Ik zou zorgen dat een volgende keer met dergelijke gesprekken een onafhankelijke partij aanwezig is. En laat dit even bezinken, neem wat tijd, misschien na de Pasen een gesprek eisen (!!!) met je leidinggevende en laten weerleggen. Vertel dat je er een rot gevoel aan over hebt gehouden, geef aan wat je hebt gedaan in jouw ogen.
Maak er geen welles-nietes spelletje van. Let op je eigen houding en gedrag. Zorg dat je niets te verwijten valt.
Mijn collega is ook van mening dat ze de benen onder haar lijf vandaan werkt, gisteren hebben wij geklokt (zo erg zijn we al!) dat zij van haar 6 werkuren er 1 uur en 18 minuten prive gebeld heeft (ligt in scheiding, huis moet verkocht, financiele probemen - heel erg allemaal alleen hebben wij daar geen boodschap aan!) en ook nog in de baas zijn tijd 48 minuten heeft geluncht! En zij is geen minuut langer gebleven dan die 6 uur! (terwijl fulltimers 8,5 uur werken om een half uur te kunnen lunchen).
Kijk dus serieus kritisch naar jezelf. Ben je overtuigd van je gelijk: laat het even met rust en ga dan rustig met je baas praten. Je bent emotioneel labiel. Is het echt zo hard gezegd? Menen ze wat ze zeggen? Waar zijn de geruchten op gebaseerd?
Heel veel sterkte en probeer je werk ook als "uitvlucht" te zien van al je ellende! Toi-toi-toi!
Maak er geen welles-nietes spelletje van. Let op je eigen houding en gedrag. Zorg dat je niets te verwijten valt.
Mijn collega is ook van mening dat ze de benen onder haar lijf vandaan werkt, gisteren hebben wij geklokt (zo erg zijn we al!) dat zij van haar 6 werkuren er 1 uur en 18 minuten prive gebeld heeft (ligt in scheiding, huis moet verkocht, financiele probemen - heel erg allemaal alleen hebben wij daar geen boodschap aan!) en ook nog in de baas zijn tijd 48 minuten heeft geluncht! En zij is geen minuut langer gebleven dan die 6 uur! (terwijl fulltimers 8,5 uur werken om een half uur te kunnen lunchen).
Kijk dus serieus kritisch naar jezelf. Ben je overtuigd van je gelijk: laat het even met rust en ga dan rustig met je baas praten. Je bent emotioneel labiel. Is het echt zo hard gezegd? Menen ze wat ze zeggen? Waar zijn de geruchten op gebaseerd?
Heel veel sterkte en probeer je werk ook als "uitvlucht" te zien van al je ellende! Toi-toi-toi!
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 9 april 2009 om 14:54
Heel erg dank voor jullie reacties. Het doet me al erg goed dat iemand mijn verhaal wil lezen en daarop reageren. Ik ga
Momenteel zit ik thuis erg aangeslagen. Ik kan gewoon niet geloven wat ik vandaag te horen heb gekregen. In mijn beleving komt het op neer, jij bent lekker in 4 uur tijd klaar en gaat lekker naar huis en wij moet er verder opvangen. Tenminste dat zegt die teamleider. Ik heb dat gevoel van mijn collega´s niet gekregen. Tenminste, niet nu, in het begin van mijn ziekte wel, maar nu niet meer. Nu is het sfeer gewoon zoals het moet zijn, maar ja, je weet het maar nooit. Maar, dat terzijde. Ik bedoel, ik volg de adviezen van de arboarts en arboconsulent en dan is er nog steeds niet goed. Ok, maar wat moet ik dan doen? Kan iemand me dat zeggen? Ik sta nu tussen 2 vuren, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Ik heb me van mijn beste kant laten zien (dat denk ik tenminste) en dan wordt ik nog beschuldigd op de basis daarvan ( zo voel het wel bij me). Ik weet echt niet meer wat de doen. Ik dacht dat ik goed bezig was, maar dit slaat alles. Echt alles.
Pink2510, dat is juist wat ik aan het doen ben vanaf moment dat ik terug ben. Gewoon zorgen dat er mij niets te verwijten valt. Ik spreek bijna met niemand, absoluut geen privé dingen aan het doen ben, gewoon 4h mijn werk aan het doen ben en toch word ik op al die andere aangesproken. In mijn ogen is er gewoon een vies spelletje aan het spelen, want kort door de bocht, er worden mij dingen in de schoenen geschoven die ik gewoon niet heb gedaan.
Momenteel zit ik thuis erg aangeslagen. Ik kan gewoon niet geloven wat ik vandaag te horen heb gekregen. In mijn beleving komt het op neer, jij bent lekker in 4 uur tijd klaar en gaat lekker naar huis en wij moet er verder opvangen. Tenminste dat zegt die teamleider. Ik heb dat gevoel van mijn collega´s niet gekregen. Tenminste, niet nu, in het begin van mijn ziekte wel, maar nu niet meer. Nu is het sfeer gewoon zoals het moet zijn, maar ja, je weet het maar nooit. Maar, dat terzijde. Ik bedoel, ik volg de adviezen van de arboarts en arboconsulent en dan is er nog steeds niet goed. Ok, maar wat moet ik dan doen? Kan iemand me dat zeggen? Ik sta nu tussen 2 vuren, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Ik heb me van mijn beste kant laten zien (dat denk ik tenminste) en dan wordt ik nog beschuldigd op de basis daarvan ( zo voel het wel bij me). Ik weet echt niet meer wat de doen. Ik dacht dat ik goed bezig was, maar dit slaat alles. Echt alles.
Pink2510, dat is juist wat ik aan het doen ben vanaf moment dat ik terug ben. Gewoon zorgen dat er mij niets te verwijten valt. Ik spreek bijna met niemand, absoluut geen privé dingen aan het doen ben, gewoon 4h mijn werk aan het doen ben en toch word ik op al die andere aangesproken. In mijn ogen is er gewoon een vies spelletje aan het spelen, want kort door de bocht, er worden mij dingen in de schoenen geschoven die ik gewoon niet heb gedaan.
donderdag 9 april 2009 om 14:58
O ja, ik wil dit ook nog zeggen.
Omdat ik me zo erg aangeslagen voel, heb ik mijn advocaat gebeld. Misschien wat voorbarig, maar ik wilde toch een mening van deskundige horen.
Nou, die wil me morgen ochtend meteen wel zien. Volgens hem, heb ik wel een verhaal. Dus ik ga morgen naar hem toe.
Groetjes, Lente45
Omdat ik me zo erg aangeslagen voel, heb ik mijn advocaat gebeld. Misschien wat voorbarig, maar ik wilde toch een mening van deskundige horen.
Nou, die wil me morgen ochtend meteen wel zien. Volgens hem, heb ik wel een verhaal. Dus ik ga morgen naar hem toe.
Groetjes, Lente45
donderdag 9 april 2009 om 16:21
Jolief,
Dit is inderdaad heel snel. Tenminste is mijn mening. Kan je niet de advies van arbeidsconsulent/coach vragen? Zoals degene die werk voor de arbodienst van mijn bedrijf, want bij me is juist tegenovergestelde. Arboarts wilde dat ik ook zo snel aan het werk ga, maar de arbeidsconsulent was stellig tegen en jammer genoeg is dat niet echt goed gevallen bij mijn werkgever, maar het blijkt dat de mening van zo een arbeidsconsulent wat meer weegt dan die van een arboarts. Tenminste is dat wel zo in mijn geval. Alleen, ik zit nu dip in de problemen daardoor.
Dit is inderdaad heel snel. Tenminste is mijn mening. Kan je niet de advies van arbeidsconsulent/coach vragen? Zoals degene die werk voor de arbodienst van mijn bedrijf, want bij me is juist tegenovergestelde. Arboarts wilde dat ik ook zo snel aan het werk ga, maar de arbeidsconsulent was stellig tegen en jammer genoeg is dat niet echt goed gevallen bij mijn werkgever, maar het blijkt dat de mening van zo een arbeidsconsulent wat meer weegt dan die van een arboarts. Tenminste is dat wel zo in mijn geval. Alleen, ik zit nu dip in de problemen daardoor.
donderdag 9 april 2009 om 16:23
Nou meid, echt balen voor je, dit! Maar waarschijnlijk heeft die houding van je teamleiders uiteindelijk ook je overspannenheid veroorzaakt... Steeds maar een stapje bijzetten om het hen toch maar naar de zin te maken, om eindelijk eens een complimentje te krijgen etc...
Ik kan je maar een paar dingetjes aanraden hiervoor (heb helaas met zo'n zelfde soort bijltje gehakt):
1. Maak een dagboek en begin vanaf het begin, ook al is dat b.v. al 2 jaar geleden. Verzamel zoveel mogelijk bewijzen (mailtjes, brieven, uitspraken, notulen). Maak ook gespreksverslagen van al jouw gesprekken en herhaal nog eens voor de zekerheid: "heb ik het goed begrepen dat je nu ... tegen me zei en bedoel je daar dus ... mee?". Noteer hun antwoorden nauwgezet!
2. Ik heb ook al redelijk snel m'n rechtsbijstand ingeschakeld. Die hadden na 1,5 jaar inmiddels ook een behoorlijke file van mijn toestand; kan het alleen maar aanraden!
3. Blijf jezelf. Ga niet gepikeerd reageren. Probeer zo rustig mogelijk te blijven en neem een lakonieke houding aan zo van "ik weet echt totaal niet waar je het over hebt. Kom eerst maar eens met bewijzen". Blijf vriendelijk (zo ver als dat nog mogelijk is met dit soort klotelui...).
4. Heb je op je werk een algemeen aangestelde vertrouwenspersoon? Of een afd. Personeelszaken? Praat ook eens met hen.
Sterkte meid! En ga ook maar eens goed nadenken of dit een bedrijf is waar jij wel WILT werken...!
Ik kan je maar een paar dingetjes aanraden hiervoor (heb helaas met zo'n zelfde soort bijltje gehakt):
1. Maak een dagboek en begin vanaf het begin, ook al is dat b.v. al 2 jaar geleden. Verzamel zoveel mogelijk bewijzen (mailtjes, brieven, uitspraken, notulen). Maak ook gespreksverslagen van al jouw gesprekken en herhaal nog eens voor de zekerheid: "heb ik het goed begrepen dat je nu ... tegen me zei en bedoel je daar dus ... mee?". Noteer hun antwoorden nauwgezet!
2. Ik heb ook al redelijk snel m'n rechtsbijstand ingeschakeld. Die hadden na 1,5 jaar inmiddels ook een behoorlijke file van mijn toestand; kan het alleen maar aanraden!
3. Blijf jezelf. Ga niet gepikeerd reageren. Probeer zo rustig mogelijk te blijven en neem een lakonieke houding aan zo van "ik weet echt totaal niet waar je het over hebt. Kom eerst maar eens met bewijzen". Blijf vriendelijk (zo ver als dat nog mogelijk is met dit soort klotelui...).
4. Heb je op je werk een algemeen aangestelde vertrouwenspersoon? Of een afd. Personeelszaken? Praat ook eens met hen.
Sterkte meid! En ga ook maar eens goed nadenken of dit een bedrijf is waar jij wel WILT werken...!
donderdag 9 april 2009 om 17:01
Hoi Mootje 1967,
Dit is een ech heel goede advies. Ben al begonnen met de verzamelen van alle gesprekken en bewijzen, zo maar te noemen. Zeker, omdat ik vandaag ook achter ben gekomen dat het gefraudeerd is met de gegevens van in hoeveel tijd je iets heb gedaan. Het zit zo, dat je elke dag, na het werktijd moet in een programma invullen wat je bijv. in een paar uur heb gedaan. Dat heb ik netjes elke dag bijgehouden, maar vandaag kwam ik achter dat die gegevens in mijn geval niet kloppen. Het staat wel tijd vermeld die ik ook heb vermeld, maar aantallen van werkzaamheden komen niet overeen met die van mij. Dus, voor mij wel een alarmbel. Ik ga dit ook grondig uitzoeken. Allemaal heel raar en vooral vervelend.
Dit is een ech heel goede advies. Ben al begonnen met de verzamelen van alle gesprekken en bewijzen, zo maar te noemen. Zeker, omdat ik vandaag ook achter ben gekomen dat het gefraudeerd is met de gegevens van in hoeveel tijd je iets heb gedaan. Het zit zo, dat je elke dag, na het werktijd moet in een programma invullen wat je bijv. in een paar uur heb gedaan. Dat heb ik netjes elke dag bijgehouden, maar vandaag kwam ik achter dat die gegevens in mijn geval niet kloppen. Het staat wel tijd vermeld die ik ook heb vermeld, maar aantallen van werkzaamheden komen niet overeen met die van mij. Dus, voor mij wel een alarmbel. Ik ga dit ook grondig uitzoeken. Allemaal heel raar en vooral vervelend.
donderdag 9 april 2009 om 18:13
Jeetje wat vervelend... maar blijf hier niet alleen mee rondlopen he, zeg het ook tegen b.v. de bedrijfsarts en PZ. Maak ook steeds een screenprint van de door jou ingevulde uren en bewaar deze. Kijk na b.v. een week of het door iemand is aangepast, print dat uit en leg ernaast.
Heel goed van je dat je al begonnen bent. Hopelijk kun je ergens wat medestanders vinden die ook achter jou staan. Nogmaals sterkte en een dikke knuf!
Heel goed van je dat je al begonnen bent. Hopelijk kun je ergens wat medestanders vinden die ook achter jou staan. Nogmaals sterkte en een dikke knuf!
donderdag 9 april 2009 om 18:41
Hoi Mootje,
Dank je voor je steun. Ik ben nu zo wantrouwig geworden, dat ik heb besloten om morgen toch te gaan werken, hoewel in eerste instantie ik dat niet van plan was. Ik ga morgen daarnaar toe alleen maar om die werkuren en werkzaamheden te verzamelen, want ik ben bang dat het hiermee nu wordt gefraudeerd. Ik heb vandaag wel iets gezien in die richting, maar omdat ik zo aangeslagen was door het gesprek, het drong niet tot mij door. Maar morgen ga ik alles kopiëren. Hopelijk ben ik wel op tijd, want ik heb echt ernstige vermoeden dat het hiermee al geknoeid is.
Dank je voor je steun. Ik ben nu zo wantrouwig geworden, dat ik heb besloten om morgen toch te gaan werken, hoewel in eerste instantie ik dat niet van plan was. Ik ga morgen daarnaar toe alleen maar om die werkuren en werkzaamheden te verzamelen, want ik ben bang dat het hiermee nu wordt gefraudeerd. Ik heb vandaag wel iets gezien in die richting, maar omdat ik zo aangeslagen was door het gesprek, het drong niet tot mij door. Maar morgen ga ik alles kopiëren. Hopelijk ben ik wel op tijd, want ik heb echt ernstige vermoeden dat het hiermee al geknoeid is.
donderdag 9 april 2009 om 18:53
O ja, dit wil ik nog zeggen over het gesprek van vandaag. In het rapport van de arbeidsconsulent stond dat hij een advies aan mij heeft gegeven om een assertiviteitstraining te gaan doen, want ik kan blijkbaar geen nee zeggen, wat grotendeels ook klopt. Mijn baas reageerde daarop zo van, O, volgens mij heb je dat niet nodig. Je hebt eerder een training nodig `Omgaan met de kritiek`. Pardon? Reageer je zo op de advies van arbomensen? Ik begrijp niets meer van. Of ben ik zo dom om dit alles heel erg vreemd te vinden?
vrijdag 10 april 2009 om 11:42
Lente: teamleider is typisch zo'n gevalletje die in de rol van 'manager' is geplaatst, maar dat absoluut niet is! Een èchte manager bekommert zich om haar/zijn personeel, is daarmee begaan en stelt keurig een schema op voor de herintreding. EN houdt zich daaraan.
Val niet in dezelfde valkuil als wat ik deed... Ik ging er helemaal in op, zag en hoorde ook alles en ging echt overal op letten. Dit kostte mij echt totaal de verkeerde energie, die ik toen beter in mezelf had kunnen stoppen. Gevolg was dat ik zelf finaal onderuit ging... lichamelijk èn geestelijk...
Blijf maar lekker zo dicht mogelijk bij jezelf. JIJ weet dat je er alles aan doet om zo goed mogelijk terug te komen, maar... de liefde moet wel van beide kanten komen, anders is het dweilen met de kraan open!!! Doe in ieder geval één ding niet: ga niet NU op zoek naar een andere baan, nu je nog niet helemaal hersteld bent, want dan geef je je nieuwe werkgever èn jezelf geen eerlijke kans.
Neem maar lekker zoveel mogelijk rust om eerst je 'ouwe ik' te worden. Doe je werk, noteer dat, verzamel bewijzen, en ga lekker naar huis en laat het zoveel mogelijk achter je.
Laat ze anders maar een goed financieel voorstel doen om 'van je af te komen' en dan ga je daarna lekker op zoek naar een werkgever waar je wèl jezelf mag zijn en waar je wèl gewaardeerd wordt voor je tomeloze inzet! Dat is bij mij gebeurd en het was de beste beslissing voor me om destijds 'ja' tegen dat financieel voorstel te zeggen! Bij mijn nieuwe werkgever voelde ik alsof ik in een 'warm bad' stapte destijds (1 jaar gelee). Heerlijk
Val niet in dezelfde valkuil als wat ik deed... Ik ging er helemaal in op, zag en hoorde ook alles en ging echt overal op letten. Dit kostte mij echt totaal de verkeerde energie, die ik toen beter in mezelf had kunnen stoppen. Gevolg was dat ik zelf finaal onderuit ging... lichamelijk èn geestelijk...
Blijf maar lekker zo dicht mogelijk bij jezelf. JIJ weet dat je er alles aan doet om zo goed mogelijk terug te komen, maar... de liefde moet wel van beide kanten komen, anders is het dweilen met de kraan open!!! Doe in ieder geval één ding niet: ga niet NU op zoek naar een andere baan, nu je nog niet helemaal hersteld bent, want dan geef je je nieuwe werkgever èn jezelf geen eerlijke kans.
Neem maar lekker zoveel mogelijk rust om eerst je 'ouwe ik' te worden. Doe je werk, noteer dat, verzamel bewijzen, en ga lekker naar huis en laat het zoveel mogelijk achter je.
Laat ze anders maar een goed financieel voorstel doen om 'van je af te komen' en dan ga je daarna lekker op zoek naar een werkgever waar je wèl jezelf mag zijn en waar je wèl gewaardeerd wordt voor je tomeloze inzet! Dat is bij mij gebeurd en het was de beste beslissing voor me om destijds 'ja' tegen dat financieel voorstel te zeggen! Bij mijn nieuwe werkgever voelde ik alsof ik in een 'warm bad' stapte destijds (1 jaar gelee). Heerlijk
vrijdag 10 april 2009 om 12:24
In een perfecte wereld gebeuren dit soort dingen niet. En als ze wel gebeuren, is het eenvoudgste om "de tegenpartij" flink zwart af te schilderen. "Geen echte manager" enzo, het zal allemaal best, maar misschien is het best invoelbaar wat er gebeurt.
Iemand die overspannen is, en dan 4 uur per dag stress-vrij werk komt doen, ervaart zichzelf misschien als ziek, en wordt door de arbo-dienst als ziek gezien, maar is voor de werkomgeving niet zichtbaar ziek. Dat kan héél makkelijk gaan aanvoelen als "die loopt de kantjes er vanaf". Dat zal best ten onrechte zijn, maar het is niet moeilijk te begrijpen. Natuurlijk wil iedereen dat andere mensen geweldig, perfect, empathisch en wat al niet zijn. Maar dat zijn andere mensen net zo min als je dat zelf bent.
De wereld is niet eerlijk, ziek worden is niet eerlijk, dat is allemaal waar. Maar ik denk eerlijk gezegd dat een arbodienst die geen aandacht heeft voor de werkplek, en alleen maar voor de reïntegrerende zieke, vraagt om dit soort ontwikkelingen. Het zal best vaak goed gaan, maar dat het zo fout gaat vind ik niet raar.
Iemand die overspannen is, en dan 4 uur per dag stress-vrij werk komt doen, ervaart zichzelf misschien als ziek, en wordt door de arbo-dienst als ziek gezien, maar is voor de werkomgeving niet zichtbaar ziek. Dat kan héél makkelijk gaan aanvoelen als "die loopt de kantjes er vanaf". Dat zal best ten onrechte zijn, maar het is niet moeilijk te begrijpen. Natuurlijk wil iedereen dat andere mensen geweldig, perfect, empathisch en wat al niet zijn. Maar dat zijn andere mensen net zo min als je dat zelf bent.
De wereld is niet eerlijk, ziek worden is niet eerlijk, dat is allemaal waar. Maar ik denk eerlijk gezegd dat een arbodienst die geen aandacht heeft voor de werkplek, en alleen maar voor de reïntegrerende zieke, vraagt om dit soort ontwikkelingen. Het zal best vaak goed gaan, maar dat het zo fout gaat vind ik niet raar.
vrijdag 10 april 2009 om 16:59
Lieve mensen,
Bedank allemaal voor jullie reacties. Chardonay dank je dat je mijn oude topic heb naar boven gehaald. Mootje en Ridder jullie hebben wel gelijk. Ik moet gewoon mijzelf blijven en zo goed mogelijk mijn werk ga doen in die 4 uur en verder geen aandacht aan veel dingen besteden. En dat de stress een onzichtbare ziekte is klopt ook. Maar, ik zit nu helaas in deze situatie en mijn herstel en herintrede op deze manier worden gewoon onmogelijk gemaakt. Op advies van mijn arbeidsconulent ga ik een gesprek met PZ volgende week hebben. Ik moet aan PZ vertellen wat er is gebeurd en hoe het gesprek van gisteren is verlopen en samen met PZ kijken hoe wij dit het beste kunnen aanpakken. Ik verwacht niet echt veel, maar ik wacht het gesprek wel af.
Ik heb ook vandaag met een advocaat gesproken. Die is van mening dat ik in hele sterke positie sta qua arbo en wetgeving en dat zij zich aan deze advies van arbo gewoon moet houden.
Dus afwachten,
Groetjes en allemaal fijne Pasen
Bedank allemaal voor jullie reacties. Chardonay dank je dat je mijn oude topic heb naar boven gehaald. Mootje en Ridder jullie hebben wel gelijk. Ik moet gewoon mijzelf blijven en zo goed mogelijk mijn werk ga doen in die 4 uur en verder geen aandacht aan veel dingen besteden. En dat de stress een onzichtbare ziekte is klopt ook. Maar, ik zit nu helaas in deze situatie en mijn herstel en herintrede op deze manier worden gewoon onmogelijk gemaakt. Op advies van mijn arbeidsconulent ga ik een gesprek met PZ volgende week hebben. Ik moet aan PZ vertellen wat er is gebeurd en hoe het gesprek van gisteren is verlopen en samen met PZ kijken hoe wij dit het beste kunnen aanpakken. Ik verwacht niet echt veel, maar ik wacht het gesprek wel af.
Ik heb ook vandaag met een advocaat gesproken. Die is van mening dat ik in hele sterke positie sta qua arbo en wetgeving en dat zij zich aan deze advies van arbo gewoon moet houden.
Dus afwachten,
Groetjes en allemaal fijne Pasen
vrijdag 10 april 2009 om 17:09
@Rider: "de wereld is niet eerlijk". Dit klopt als een bus! Het was een harde leerschool voor mijzelf om dit te accepteren... En je uitspraak "voor de werkomgeving niet zichtbaar ziek" is ook heel herkenbaar voor me. Maar ja, hoe maak je het duidelijk...?
@Lente: laat efkes lekker de boel de boel. Gewoon genieten van je vrije dagen en het lekkere weer. Doe ik ook
Fijne Paasdagen!
@Lente: laat efkes lekker de boel de boel. Gewoon genieten van je vrije dagen en het lekkere weer. Doe ik ook
Fijne Paasdagen!
zaterdag 11 april 2009 om 01:18
Hoe maak je het duidelijk? Ik denk om te beginnen dat de arbo hier stevig faalt. Je kan een teamleider wel een advies geven, en dan maar hopen dat die het goed oppakt, maar hoe slim is dat? Maar goed, domme arbo-diensten schijn je wel vaker te hebben, daarmee is je probleem niet opgelost.
Eerlijk gezegd vind ik het een duivels probleem. Ik weet niet hoe je het zou moeten oplossen, en ik heb ook echt geen zinnig advies. Hooguit een deel-advies: ga geen energie steken in een conflict hierover. Probeer te begrijpen waar de reacties vandaan komen, en je er niet al te boos over te maken. En dan zit er toch weinig anders op dan volhouden, je werk goed doen en zo snel mogelijk weer voluit aan de slag. Maar wel: zo snel MOGELIJK.
Ik zal eerlijk zijn: tot de dag dat ik zelf jankend achter mijn bureau zat, heb ik ook altijd ergens het gevoel gehad dat "overspannen=aanstellen". Daardoor snap ik wel dat mensen dat gevoel hebben. Ik snap inmiddels óók hoe onterecht dat is.
Eerlijk gezegd vind ik het een duivels probleem. Ik weet niet hoe je het zou moeten oplossen, en ik heb ook echt geen zinnig advies. Hooguit een deel-advies: ga geen energie steken in een conflict hierover. Probeer te begrijpen waar de reacties vandaan komen, en je er niet al te boos over te maken. En dan zit er toch weinig anders op dan volhouden, je werk goed doen en zo snel mogelijk weer voluit aan de slag. Maar wel: zo snel MOGELIJK.
Ik zal eerlijk zijn: tot de dag dat ik zelf jankend achter mijn bureau zat, heb ik ook altijd ergens het gevoel gehad dat "overspannen=aanstellen". Daardoor snap ik wel dat mensen dat gevoel hebben. Ik snap inmiddels óók hoe onterecht dat is.
zaterdag 11 april 2009 om 10:56
Als je merkt dat ze frauderen met jouw ingevulde tijden en werkzaamheden, dan zorg er in ieder geval voor dat je bewijzen hebt daarvoor.
Wat al eerder genoemd is, maak bijvoorbeeld screenshots van het overzicht zodra jij het ingevuld hebt en zorg dat je die ergens thuis heb staan.
Want als ze daarmee gaan frauderen, dan kan het zijn dat die manager opdracht gekregen heeft om jou eruit te werken en dat zou dan moeten zijn op basis van het niet-ziek zijn, dus op je prestaties en afgeleverde werk. Een zieke arbeidskracht is nu eenmaal vaak duur voor een bedrijf, maar de wet zorgt ervoor dat de zieke arbeidskracht (terecht!) beschermd wordt in deze.
Bescherm dus jezelf op die punten waarop je jezelf kunt beschermen en zorg dat je van jouw kant alles correct invult en bewijzen daarvan hebt. Kun je trouwens oude sheets nog opnieuw invullen?
Wat al eerder genoemd is, maak bijvoorbeeld screenshots van het overzicht zodra jij het ingevuld hebt en zorg dat je die ergens thuis heb staan.
Want als ze daarmee gaan frauderen, dan kan het zijn dat die manager opdracht gekregen heeft om jou eruit te werken en dat zou dan moeten zijn op basis van het niet-ziek zijn, dus op je prestaties en afgeleverde werk. Een zieke arbeidskracht is nu eenmaal vaak duur voor een bedrijf, maar de wet zorgt ervoor dat de zieke arbeidskracht (terecht!) beschermd wordt in deze.
Bescherm dus jezelf op die punten waarop je jezelf kunt beschermen en zorg dat je van jouw kant alles correct invult en bewijzen daarvan hebt. Kun je trouwens oude sheets nog opnieuw invullen?
zaterdag 11 april 2009 om 19:58
ik heb in ongeveer dezelfde situatie gezeten als jij.
Ook burn out, in no time werd ik weer aan het werk gezet. En teamleidster pushte om nóg meer te gaan werken. Verder totaal geen interesse. Nooit gevraagd hoe het nu ging.
Ik heb dit alles aan de bedrijfsarts verteld en die is een gesprek aangegaan met de teamleidster. En die heeft naar mijn idee flink op haar donder gekregen want daarna deed ze opeens poeslief. (niet dat ik daar voor te vangen ben).
Ook burn out, in no time werd ik weer aan het werk gezet. En teamleidster pushte om nóg meer te gaan werken. Verder totaal geen interesse. Nooit gevraagd hoe het nu ging.
Ik heb dit alles aan de bedrijfsarts verteld en die is een gesprek aangegaan met de teamleidster. En die heeft naar mijn idee flink op haar donder gekregen want daarna deed ze opeens poeslief. (niet dat ik daar voor te vangen ben).
zaterdag 11 april 2009 om 20:02
o ja en ook ik had er collega's tussen die dachten dat ik gewoon geen zin had om te werken en 1 zelfs zei: nou we hebben het allemaal zwaar en druk hoor. je bent heus niet de enige'.
Toen vond ik dat naar, nu heb ik er schijt aan. Ze denken maar een end heen. Van mijn part haten ze me allemaal. Ze gaan hun gang maar.
Toen vond ik dat naar, nu heb ik er schijt aan. Ze denken maar een end heen. Van mijn part haten ze me allemaal. Ze gaan hun gang maar.
dinsdag 14 april 2009 om 14:26
Hoi lieve mensen,
Dank voor al jullie reacties. Ik hoop dat jullie een leuke Pasen hebben gehad, want mijne was echt kl..e. Ik kon me niet ontspannen, steeds maar in mijn hoofd aan het malen geweest, etc. Het ergste vind ik nog dat mijn lieve vriend alles uit de kast heeft gehaald om mij een beetje op te beuren, maar het lukte gewoon niet. En vandaag weer naar mijn werk gegaan. Wel met lood in mijn schoenen. En het was vreselijk. Niet dat het iets gebeurd is of zo, maar het sfeer was ondragelijk. Mensen die niet met elkaar praten, gezichten die boekdelen spreken, iedereen nerveus en gespannen. Echt vreselijk. Je krijgt gevoel alsof je aan het dwangarbeid ben, dan dat je gewoon op je werk bent gegaan.
Ik weet dat mijn positie erg sterk is, dat heeft me ook mijn advocaat vorige week gezegd, maar ik ben bang dat ik dit emotioneel niet nog lang zal aankunnen. Tenslotte, ik ben nog steeds ziek en in ziektewet. Het zou juist anders moeten gaan mi. Dat je wordt gemotiveerd en steun krijgt zodat je z.s.m. hersteld bent en terug kan komen voor 100%. Dit boort me alleen nog verder de grond in. Het heeft ook te maken met mijn persoonlijkheid. Ben gewoon iemand die nooit conflicten heeft of veroorzaakt en als dat gebeurt, dan zit ik daarmee heel erg in mijn maag en kan dat niet zomaar loslaten of mijzelf van dat afsluiten. OK, daar moet ik zelf wat aan doen, maar op dit moment lukt me gewoon niet.
Ik heb gesprek aangevraagd met PZ, maar zij hebben pas volgende week tijd. Niet dat ik een wonder verwacht, maar wil toch mijn verhaal kwijt over de gebeurtenissen van vorige week.
Liefst, zou ik een andere baan gaan zoeken, maar dat werd me stellig afgeraden door mijn advocaat. Want als je in de ziektewet zit en je andere baan gaan zoeken, dan verlies je bepaalde rechten, als je op je nieuwe baan ziek wordt, etc. Ik weet niet precies hoe dat zit, maar i.i.g. is het niet verstandig. Dus ik zit klem, naar mijn gevoel. Je kan niet zomaar weg (en kan ook niet, want deze baan heb ik ook hard nodig) en aan andere kant moet je onder zulke omstandigheden wel goed je werk gaan doen. En mijn werk is ook heel verantwoordelijk. Veel contact met klanten, financiën voor de klanten regelen, dus kortom, je moet met je hoofd wel erbij zijn, terwijl mijn hoofd ergens in Timboektoe zit.
Ik weet echt niet wat ik moet en kan doen. Arboarts bellen? Arbeidsconsulent bellen? Ik zou niet eens weten wat ik moet zeggen, want alles wat zij aan advies aan mijn werkgever geven wordt niet serieus genomen. Zij doen zo alsof ik dat zelf heb bepaald en niet Arbodienst. Lijkt wel een film.
Was vorige week vrijdag naar mijn huisarts geweest, want ik voelde me zo duizelig en had een barstende hoofdpijn. Hij zit in dezelfde straat als ik, dus ik dacht effe langs gaan. Nou, jullie willen niet weten hoe hoog mijn bloeddruk was geweest. En nog steeds. Hij zelf schrok ervan, gezien ik een jonge vrouw ben, slank, sportief, gezond eten. Maar ja, wat zegt dat? Hij wilde dat ik onmiddellijk stop naar mijn werk te gaan en alle rust ga nemen. Maar, als ik me vandaag ziek had gemeld, God mag weten, wat er zou allemaal gebeuren. Misschien moet ik dat inderdaad doen, met alle gevolgen van dien, maar ik durf niet. Echt niet. En waarom? Geen idee. Gewoon uit angst, denk ik. Ik ben een alleenstaande moeder en heb deze baan gewoon nodig.
Lieve mensen, sorry dat mijn verhaal weer zo lang is geworden, maar ik moest dit van me afschrijven.
Groetjes, Lente45
Dank voor al jullie reacties. Ik hoop dat jullie een leuke Pasen hebben gehad, want mijne was echt kl..e. Ik kon me niet ontspannen, steeds maar in mijn hoofd aan het malen geweest, etc. Het ergste vind ik nog dat mijn lieve vriend alles uit de kast heeft gehaald om mij een beetje op te beuren, maar het lukte gewoon niet. En vandaag weer naar mijn werk gegaan. Wel met lood in mijn schoenen. En het was vreselijk. Niet dat het iets gebeurd is of zo, maar het sfeer was ondragelijk. Mensen die niet met elkaar praten, gezichten die boekdelen spreken, iedereen nerveus en gespannen. Echt vreselijk. Je krijgt gevoel alsof je aan het dwangarbeid ben, dan dat je gewoon op je werk bent gegaan.
Ik weet dat mijn positie erg sterk is, dat heeft me ook mijn advocaat vorige week gezegd, maar ik ben bang dat ik dit emotioneel niet nog lang zal aankunnen. Tenslotte, ik ben nog steeds ziek en in ziektewet. Het zou juist anders moeten gaan mi. Dat je wordt gemotiveerd en steun krijgt zodat je z.s.m. hersteld bent en terug kan komen voor 100%. Dit boort me alleen nog verder de grond in. Het heeft ook te maken met mijn persoonlijkheid. Ben gewoon iemand die nooit conflicten heeft of veroorzaakt en als dat gebeurt, dan zit ik daarmee heel erg in mijn maag en kan dat niet zomaar loslaten of mijzelf van dat afsluiten. OK, daar moet ik zelf wat aan doen, maar op dit moment lukt me gewoon niet.
Ik heb gesprek aangevraagd met PZ, maar zij hebben pas volgende week tijd. Niet dat ik een wonder verwacht, maar wil toch mijn verhaal kwijt over de gebeurtenissen van vorige week.
Liefst, zou ik een andere baan gaan zoeken, maar dat werd me stellig afgeraden door mijn advocaat. Want als je in de ziektewet zit en je andere baan gaan zoeken, dan verlies je bepaalde rechten, als je op je nieuwe baan ziek wordt, etc. Ik weet niet precies hoe dat zit, maar i.i.g. is het niet verstandig. Dus ik zit klem, naar mijn gevoel. Je kan niet zomaar weg (en kan ook niet, want deze baan heb ik ook hard nodig) en aan andere kant moet je onder zulke omstandigheden wel goed je werk gaan doen. En mijn werk is ook heel verantwoordelijk. Veel contact met klanten, financiën voor de klanten regelen, dus kortom, je moet met je hoofd wel erbij zijn, terwijl mijn hoofd ergens in Timboektoe zit.
Ik weet echt niet wat ik moet en kan doen. Arboarts bellen? Arbeidsconsulent bellen? Ik zou niet eens weten wat ik moet zeggen, want alles wat zij aan advies aan mijn werkgever geven wordt niet serieus genomen. Zij doen zo alsof ik dat zelf heb bepaald en niet Arbodienst. Lijkt wel een film.
Was vorige week vrijdag naar mijn huisarts geweest, want ik voelde me zo duizelig en had een barstende hoofdpijn. Hij zit in dezelfde straat als ik, dus ik dacht effe langs gaan. Nou, jullie willen niet weten hoe hoog mijn bloeddruk was geweest. En nog steeds. Hij zelf schrok ervan, gezien ik een jonge vrouw ben, slank, sportief, gezond eten. Maar ja, wat zegt dat? Hij wilde dat ik onmiddellijk stop naar mijn werk te gaan en alle rust ga nemen. Maar, als ik me vandaag ziek had gemeld, God mag weten, wat er zou allemaal gebeuren. Misschien moet ik dat inderdaad doen, met alle gevolgen van dien, maar ik durf niet. Echt niet. En waarom? Geen idee. Gewoon uit angst, denk ik. Ik ben een alleenstaande moeder en heb deze baan gewoon nodig.
Lieve mensen, sorry dat mijn verhaal weer zo lang is geworden, maar ik moest dit van me afschrijven.
Groetjes, Lente45
dinsdag 14 april 2009 om 15:40
