Werk & Studie
alle pijlers
Heb jij wel eens gehuild op je werk?
zaterdag 17 december 2022 om 11:51
Ik had het er met mijn schoonzus over en het bleek dat we beiden wel eens bij onze baas hebben moeten huilen over iets heftigs (we zijn beiden leidinggevenden). En toen zei ze: maar vroeger huilde ik veel vaker.
Ik haat het als ik in een professionele setting huil. Ik vind het ook zo typisch vrouwelijk. Ik heb gehuild uit boosheid en ook wel een keer uit vermoeidheid bij kritiek over een situatie die voor mij emotioneel was.
En jullie. Wat vinden jullie van janken op het werk?
Ik haat het als ik in een professionele setting huil. Ik vind het ook zo typisch vrouwelijk. Ik heb gehuild uit boosheid en ook wel een keer uit vermoeidheid bij kritiek over een situatie die voor mij emotioneel was.
En jullie. Wat vinden jullie van janken op het werk?
woensdag 21 december 2022 om 21:28
Dit is verschrikkelijk droevig.Kersensnoep schreef: ↑21-12-2022 12:41Nee, nooit. Zo kwetsbaar durf ik me niet te tonen op mijn werk.
Gehuild over mijn werk, vaak genoeg.
Zo zou het niet moeten zijn, maar helaas is het ook wel een beetje herkenbaar.
vrijdag 23 december 2022 om 00:12
Twee keer beide door een overlijden. Ik werk in de kinderopvang, bij een gezin paste ik (in overleg met leidinggevende) soms ook op, in verband met zieke moeder. Toen we hoorden dat moeder overleden was flink gehuild, om de kinderen die zonder moeder achterbleven.
Paar jaar later, andere kinderen, andere opvang. Werkte toen met kinderen van 4 tot 12 jaar. Mijn moeder was, na een kort ziekbed, overleden en ik kwam een week na de crematie weer werken. Mijn collega's hebben toen wel aan de kinderen verteld waarom ik een tijdje afwezig was.
Een jongen van 8, die door zijn oom werd opgevoed omdat zijn BOM-moeder was overleden, kwam me meteen een knuffel geven met de woorden, "komt wel goed hoor Juf Dumptiedum, ik heb ook geen mama meer....."
Onnodig te zeggen dat ik het toen niet droog hield.
O ja, en een keer toen een meisje die ik al lang niet had gezien in mijn armen sprong om me een knuffel te geven, ze sprong nogal ongelukkig tegen mijn lip aan. Ze gaf me zo'n kopstoot dat ik een tand door mijn lip had. Dat deed echt wel heel erg veel pijn...
Paar jaar later, andere kinderen, andere opvang. Werkte toen met kinderen van 4 tot 12 jaar. Mijn moeder was, na een kort ziekbed, overleden en ik kwam een week na de crematie weer werken. Mijn collega's hebben toen wel aan de kinderen verteld waarom ik een tijdje afwezig was.
Een jongen van 8, die door zijn oom werd opgevoed omdat zijn BOM-moeder was overleden, kwam me meteen een knuffel geven met de woorden, "komt wel goed hoor Juf Dumptiedum, ik heb ook geen mama meer....."
Onnodig te zeggen dat ik het toen niet droog hield.
O ja, en een keer toen een meisje die ik al lang niet had gezien in mijn armen sprong om me een knuffel te geven, ze sprong nogal ongelukkig tegen mijn lip aan. Ze gaf me zo'n kopstoot dat ik een tand door mijn lip had. Dat deed echt wel heel erg veel pijn...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
