Werk & Studie
alle pijlers
Heb jij wel eens gehuild op je werk?
zaterdag 17 december 2022 om 11:51
Ik had het er met mijn schoonzus over en het bleek dat we beiden wel eens bij onze baas hebben moeten huilen over iets heftigs (we zijn beiden leidinggevenden). En toen zei ze: maar vroeger huilde ik veel vaker.
Ik haat het als ik in een professionele setting huil. Ik vind het ook zo typisch vrouwelijk. Ik heb gehuild uit boosheid en ook wel een keer uit vermoeidheid bij kritiek over een situatie die voor mij emotioneel was.
En jullie. Wat vinden jullie van janken op het werk?
Ik haat het als ik in een professionele setting huil. Ik vind het ook zo typisch vrouwelijk. Ik heb gehuild uit boosheid en ook wel een keer uit vermoeidheid bij kritiek over een situatie die voor mij emotioneel was.
En jullie. Wat vinden jullie van janken op het werk?
zaterdag 17 december 2022 om 17:23
Huilen is manipuleren als je het kan opwekken denk ik.
De meeste huilenden willen het juist voorkomen vermoed ik zo.
Grenzen bereikt, geen nee kunnen zeggen...zeg het maar. Zo lang je niet iedere keer wegsnottert. Ik werk ook met artsen en er zitten een paar tussen die zichzelf tot Opperchirurg hebben uitgeroepen. Je wilt niet weten wat zij uitkramen. En dan niet kunnen bedenken dat ze misschien wel kunnen opereren maar niet zoveel kunnen zonder assistent, schoonmaak of planner. Dan staat er ook regelmatig iemand te huilen omdat ze volledig met de grond gelijk zijn gemaakt door meneer of mevrouw de dokter.
De meeste huilenden willen het juist voorkomen vermoed ik zo.
Grenzen bereikt, geen nee kunnen zeggen...zeg het maar. Zo lang je niet iedere keer wegsnottert. Ik werk ook met artsen en er zitten een paar tussen die zichzelf tot Opperchirurg hebben uitgeroepen. Je wilt niet weten wat zij uitkramen. En dan niet kunnen bedenken dat ze misschien wel kunnen opereren maar niet zoveel kunnen zonder assistent, schoonmaak of planner. Dan staat er ook regelmatig iemand te huilen omdat ze volledig met de grond gelijk zijn gemaakt door meneer of mevrouw de dokter.
zaterdag 17 december 2022 om 17:25
Ik doe er verder niets mee. Als mensen moeten huilen, dan moeten ze huilen. Zo gaan die dingen.Hoerabanaan schreef: ↑17-12-2022 15:37Waarom trek je je dit zo aan? Het is echt veel beter als je in het algemeen reacties van wie dan ook (of dat nu huilen of schreeuwen of je ongeinteresseerd aankijken) bij de persoon laat. Het zegt iets over hij zij met iets omgaan of wat zij voelen. Jij hoeft daar op dat moment niet veel mee. Als de huiler uitgehuild is, komt er meestal weer wat zinnigs uit over de reden waarom en dán kun je weer verder praten. En ik kan me niet goed voorstellen dat als iemand écht verdriet heeft door een privé situatie, dat je dan geen begrip kunt opbrengen.
Of heb je ook zo'n onmachtig gevoel als je collega met tranen vertelt dat haar vader is overleden?
Het is ook wel interessant wat het ongemak van de emotie over jou zegt ; )
overigens: waarom zou je niet gepassioneerd of gedreven genoeg zijn? Dat kan ook zonder huilen lijkt me. Niet iedereen tikt hetzelfde.
Wat is er interessant aan mijn kijk dan? Het zal vast wat zeggen van eventueel ongemak bij emotie zeggen, maar ik ben daar dus tevreden mee. Ik vind het omgekeerde evengoed interssant. Ik zie mezelf trouwens helemaal niet als een emotioneel losgekoppeld persoon of een ander robot. Maar ik vind het niet nodig om dat er op werk allemaal bij te halen. Zoals je wel meer niet doet op je werk, dat je thuis wel doet. Het is maar werk.
Ik ben overigens van nature vrij nonchalant of onverstoorbaar van aard, daarom hoef ik waarschijnlijk zelden tegen tranen te vechten.
Ik heb het trouwens het hele topic over huilen over werksituaties, ik lees nu allemaal dingen over overleden ouders, geboorten etc. Dat zie ik dan weer anders. Dan heb ik het topic verkeerd begrepen.
zaterdag 17 december 2022 om 17:28
Dat snap ik dat je dan de conclusie trekt dat iemand wellicht niet geschikt is voor de baan. Als dit soort deadlines onderdeel zijn van je werk en je gaat iedere keer huilen om je werkcondities, dan past het soort werk waarschijnlijk niet bij je. Dan triggert het teveel je angsten of wat dan ook.
We (ik iig) hebben het hier over huilen vanwege een bijzondere situatie, niet om iets dat je elke maand opnieuw kunt verwachten.
zaterdag 17 december 2022 om 17:29
Dit is flauw.Hoerabanaan schreef: ↑17-12-2022 17:20Volgens mij zou je best baat hebben bij af en toe eens een potje janken
zaterdag 17 december 2022 om 17:30
Laatst kreeg ik een uitbrander van iemand buiten de organisatie via de telefoon en even later belde mijn collega die daar niets van mee had gekregen hoe het ging. Ik kon niet zeggen dat het goed ging, ben naar haar toe gelopen en in tranen uitgebarsten. Dat was de druppel die de emmer liet overstromen.
Sommige overleden patiënten kreeg ik ook tranen van in mijn ogen. Of familieleden die afscheid nemen net voordat iemand gaat. Of als ik iemand aan het eind van mijn dienst gedag zeg waarvan ik weet dat diegene de volgende ochtend niet haalt. Maar ik loop weg als het even kan, zorg dat niemand die tranen in mijn ogen ziet en sta er na een paar minuten weer.
Thuis huil ik soms wel na heftige dingen zoals een reanimatie, veel te jong overleden mensen of een te vroeg geboren baby in je handen. Ik ben geen robot.
Sommige overleden patiënten kreeg ik ook tranen van in mijn ogen. Of familieleden die afscheid nemen net voordat iemand gaat. Of als ik iemand aan het eind van mijn dienst gedag zeg waarvan ik weet dat diegene de volgende ochtend niet haalt. Maar ik loop weg als het even kan, zorg dat niemand die tranen in mijn ogen ziet en sta er na een paar minuten weer.
Thuis huil ik soms wel na heftige dingen zoals een reanimatie, veel te jong overleden mensen of een te vroeg geboren baby in je handen. Ik ben geen robot.
zaterdag 17 december 2022 om 17:32
Maar ik vind het ook bij een bijzondere werksituatie. Ik ben blij dat ik nooit heb hoeven huilen bij onredelijk gescheld of onterechte dingen op werk. Maar goed, een ander gaat er anders mee om. Maar voor mij hoeft het niet.Hoerabanaan schreef: ↑17-12-2022 17:28Dat snap ik dat je dan de conclusie trekt dat iemand wellicht niet geschikt is voor de baan. Als dit soort deadlines onderdeel zijn van je werk en je gaat iedere keer huilen om je werkcondities, dan past het soort werk waarschijnlijk niet bij je. Dan triggert het teveel je angsten of wat dan ook.
We (ik iig) hebben het hier over huilen vanwege een bijzondere situatie, niet om iets dat je elke maand opnieuw kunt verwachten.
Als je op werk bericht krijgt van een overlijden vind ik dat weer heel anders.
zaterdag 17 december 2022 om 17:35
Daar heb je gelijk in. Soms is het een ontlading van iets waar je verder niks mee hoeft en vaker moet de persoon er zelf iets mee. Die krijgt een signaal dat het blijkbaar toch boven het hoofd groeit. Teveel spanning, teveel stress, teveel frustrtie, teveel onzekerheid. Niet altijd moet de omgeving er iets mee, vaker moet de persoon iets richting de omgeving na een huilbui. Bijv. de conclusie dat het werk nu iets teveel is of dat ze iets aan onzekerheid moet doen of de collega nu grenzen gaan aangeven of wat dan ook.
Ik zie het meer als interessant signaal van iets. Soms is het een aanwijzing voor de omgeving (bijv. als iemand de huid wordt volgescholden zoals ik hier nu al een paar keer heb gelezen
of dat iemand na een naar bericht vol verdriet zit) en soms is het een aanwijzing voor de persoon zelf.
zaterdag 17 december 2022 om 17:53
Ik denk dat de mensen die huilen in werksituaties, ook de mensen zijn die dat op dat moment het vervelendst vinden. Het overkomt mij ook wel eens. Niet bewust. Niet om te manipuleren. Mijn hele hoofd schreeuwt 'niet huilen'. Ja dat werkt dan dus niet. Maar huilen is echt wel het laatste wat ik dan wil, en toch gebeurt het.
Verder ben ik wel blij dat ik ergens werk waar je ook gewoon mág huilen. Waar we verdriet met elkaar delen, of dat nou is omdat je zorgen hebt (om gezondheid of financiën), vanwege slecht nieuws of vanwege rouw. Of omdat het je na maanden onderbezetting gewoon even een keer te veel wordt. Of omdat je gewoon een keer moet huilen.
Verder ben ik wel blij dat ik ergens werk waar je ook gewoon mág huilen. Waar we verdriet met elkaar delen, of dat nou is omdat je zorgen hebt (om gezondheid of financiën), vanwege slecht nieuws of vanwege rouw. Of omdat het je na maanden onderbezetting gewoon even een keer te veel wordt. Of omdat je gewoon een keer moet huilen.
zaterdag 17 december 2022 om 17:58
LuciFee2022 schreef: ↑17-12-2022 15:13Mensen die dat soort dingen roepen zijn zelf heel manipulerend denk ik, anders zou je dat echt wel anders zien. Vaak is gewoon verdriet of frustratie/angst en soms pure boosheid.
Gok dat zelfde type mensen zijn die denken dat je baby's moet laten huilen, zelf geen idee hoe emoties werken.
Er zullen best mensen zijn die huilen om aandacht, net als mensen die om alles kwaad worden en hun irritaties moeten uiten tegen anderen.
Maar meeste mensen zullen niet op hun werk gaan janken als een drammend kind maar huilen misschien wel om een ruzie of een patient of omdat hun moeder net is overleden of een collega die hun zo afblaft.
Heel normaal.
Zo'n werkgever heb ik gehad. Ik werkte bij een juwelier, eigendom van echtpaar dat erboven woonde. Elke keer als er iets niet ging zoals zij wilde ging ze stampend en huilend de trap op naar huis. Haar man liep op eieren en de twee meisjes in de winkel (waaronder ik) moesten het ontgelden. Ging meestal nergens over.
Kregen we om 9:00 uur te horen dat madame vandaag niet kwam maar de etaleur wel. Of wij even wat items wilden uitzoeken voor de etalage. Om tien uur kwam ze toch, kreeg eerst haar man van haar de wind van voren en daarna wij van hem. Als hij het voor ons opnam dan ging ze huilen. Was echt een giftige werksfeer.
zaterdag 17 december 2022 om 18:09
zaterdag 17 december 2022 om 18:12
Recent nog omdat ik na hard werken een promotie kreeg. Toen ik dit te horen kreeg werd ik overladen met complimenten ook over dingen waar ikzelf best onzeker over kan zijn. Tijdens dit gesprek kreeg ik wel even waterige ogen. En een aantal jaar geleden echt tranen met tuiten. Ik zag toen in een hele nare scheiding en na een halfjaar gedoe werd ik gebeld dat ik mijn huis kon behouden. Opeens stonden ren aantal collega’s aan mijn bureau en hadden ze met elkaar allemaal symbolische cadeautjes gekocht om dit nieuws te vieren. Dit raakte mij zo dat ik de tranen niet tegen kon houden. En nu werk ik ergens waren regelmatig moeten huilen van het lachen omdat we het ook gewoon heel leuk met elkaar hebben.
zaterdag 17 december 2022 om 18:18
Liv8 schreef: ↑17-12-2022 17:53Ik denk dat de mensen die huilen in werksituaties, ook de mensen zijn die dat op dat moment het vervelendst vinden. Het overkomt mij ook wel eens. Niet bewust. Niet om te manipuleren. Mijn hele hoofd schreeuwt 'niet huilen'. Ja dat werkt dan dus niet. Maar huilen is echt wel het laatste wat ik dan wil, en toch gebeurt het.
Verder ben ik wel blij dat ik ergens werk waar je ook gewoon mág huilen. Waar we verdriet met elkaar delen, of dat nou is omdat je zorgen hebt (om gezondheid of financiën), vanwege slecht nieuws of vanwege rouw. Of omdat het je na maanden onderbezetting gewoon even een keer te veel wordt. Of omdat je gewoon een keer moet huilen.
Dit!
Mijn laatste keer dat ik volschoot op werk was omdat mijn leidinggevende kwam melden dat de vaatwasser stuk was en of ik even tijd had om af te wassen.
Dat ging natuurlijk echt niet over het gemis van de vaatwasser maar meer over alles wat al maanden speelt en op mijn bordje ligt. Daarna hebben we samen afgewassen en besproken wat er weggestreept kon worden om het behapbaar te houden.
zaterdag 17 december 2022 om 18:24
Dat is ook om te huilen vrouw.. vreselijk..
Ik ooit samen met m’n mannelijke collega in de dienstauto zitten huilen, nadat we een kindje hadden getracht te reanimeren terwijl we wisten dat het al een engeltje was..
zaterdag 17 december 2022 om 18:27
Dank jeBloosje2022 schreef: ↑17-12-2022 18:24Dat is ook om te huilen vrouw.. vreselijk..
Ik ooit samen met m’n mannelijke collega in de dienstauto zitten huilen, nadat we een kindje hadden getracht te reanimeren terwijl we wisten dat het al een engeltje was..
Een vriendin is agent geweest en dode kindjes blijven het meest verschrikkelijk. Zelfs jaren later nog begrijp ik van haar.
zaterdag 17 december 2022 om 18:31
Bloosje2022 schreef: ↑17-12-2022 18:24Dat is ook om te huilen vrouw.. vreselijk..
Ik ooit samen met m’n mannelijke collega in de dienstauto zitten huilen, nadat we een kindje hadden getracht te reanimeren terwijl we wisten dat het al een engeltje was..
Ach wat erg
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
zaterdag 17 december 2022 om 18:38
Bloosje2022 schreef: ↑17-12-2022 18:33Klopt.. heb veel nare dingen gezien en meegemaakt, maar na 20 jaar zie ik haar gezichtje nog zo voor me.
Wees er zuinig op, er zijn weinig mensen die zulke kostbare momenten mee mogen maken.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
zaterdag 17 december 2022 om 19:03
Lijkt me heel heftig, hierboven.
Zelf eerder wel uit onmacht/boosheid gehuild op het werk, maar dat wilde ik niet meer en is inmiddels meer dan 8 jaar geleden.
Alsnog huil ik regelmatig, omdat ik met mensen werk en hun pijn/onmacht raakt mij dan ook. Ook (freelance) collega's huilen meestal vrij makkelijk, dus ik kijk er niet van op.
Huilen is voor mij even ontladen, meer dan een paar tranen is het ook niet. Gierende uithalen en snot heb ik sowieso zeer zelden, laat staan door iets wat op werk gebeurt.
Zelf eerder wel uit onmacht/boosheid gehuild op het werk, maar dat wilde ik niet meer en is inmiddels meer dan 8 jaar geleden.
Alsnog huil ik regelmatig, omdat ik met mensen werk en hun pijn/onmacht raakt mij dan ook. Ook (freelance) collega's huilen meestal vrij makkelijk, dus ik kijk er niet van op.
Huilen is voor mij even ontladen, meer dan een paar tranen is het ook niet. Gierende uithalen en snot heb ik sowieso zeer zelden, laat staan door iets wat op werk gebeurt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
