Werk & Studie alle pijlers

Heb jij wel eens gehuild op je werk?

17-12-2022 11:51 178 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had het er met mijn schoonzus over en het bleek dat we beiden wel eens bij onze baas hebben moeten huilen over iets heftigs (we zijn beiden leidinggevenden). En toen zei ze: maar vroeger huilde ik veel vaker.

Ik haat het als ik in een professionele setting huil. Ik vind het ook zo typisch vrouwelijk. Ik heb gehuild uit boosheid en ook wel een keer uit vermoeidheid bij kritiek over een situatie die voor mij emotioneel was.

En jullie. Wat vinden jullie van janken op het werk?

Heb jij wel eens gehuild op je werk?

Totaal aantal stemmen: 213

Nee natuurlijk niet, zo onprofessioneel (16%)
Ja, met gierende uithalen, tranen en snot (39%)
Ja, maar alleen stiekem in mijn eentje op de wc (27%)
Ja, ik pink regelmatig een klein traantje weg (18%)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja helaas wel. Uit woede, uit frustratie en uit pure uitputting na de geboorte van zoon. Laatste keer was omdat iemand stelselmatig over mijn grenzen ging en ik hem eigenlijk op z’n bek wou slaan. Toen maar gehuild. Was beter voor de arbeidsverhoudingen :P
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja onlangs nog. Zat er compleet mentaal door heen. Nu ook ziek thuis.
( niet vanwege het werk overigens)
Yup. Soms zelfs samen met collega's.

Heel menselijk en soms gebeuren er nu eenmaal nare dingen.

Ik zou nooit ergens willen werken waar dat niet kan en mag en waar mensen zulke normale menselijke dingen onprofessioneel vinden en dat andere mensen opdringen. Lijkt me echt vreselijk zo'n werkomgeving.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het meest logische antwoord mis ik een beetje in de poll, wel huilen maar als incident en zonder hysterische uithalen en snot. Ik denk drie of vier keer in 30 jaar, altijd door woede, onmacht, frustratie. Gek genoeg altijd veroorzaakt door alfamannen met een bord voor hun kop en een ondoorbreekbaar Groot Gelijk. En echt niet dat ik huil in hun bijzijn, dat bewaar ik dan voor later.
En of iets vrouwelijks is? Misschien wel... maar meer omdat mannen leren dat ze niet mogen huilen en bang mogen zijn en daarom snel geïrriteerd reageren en dan agressie kiezen als emotie. En vrouwen mogen nooit boos zijn en hebben dus een andere manier om emotie te uiten.

Maar er zit hetzelfde achter. Ja, nogal generaliserend.
Meerdere keren. Ik ben bij een baan een tijdje gepest door 2 collega's die wilden uitproberen hoe ver ze konden gaan tot ik zou breken. Toen ben ik wel een een paar keer naar de wc gegaan om daar even tot rust te komen en even de tranen de volle loop te laten gaan. Heb het uiteindelijk met de leidinggevende besproken en de pesters hebben toen hun excuses aangeboden.

En ik heb een blauwe maandag callcenterwerk gedaan met mijn telefoonangst waar ik vanaf wilde. Eerste echte telefoontje was meteen een boze man die heel de tijd aan het klagen was over dingen waar ik niks aan kon doen. Op een gegeven moment zat het me zo hoog dat ik de telefoon aan een collega moest geven. Toen heeft een collega me heel lief even apart genomen want ik trok het me echt teveel aan. Na nog een paar dagen ben ik bij de leidinggevende toen we een evaluatie hadden van hoe het ging in tranen uitgebarsten omdat het gewoon echt niet ging. Die angst waar ik vanaf wilde werd alleen maar erger.

Ik wilde niet gaan janken maar toen ze vroeg hoe het ging brak ik gewoon en was er geen houden meer aan. Vind het best stom van mezelf dat ik op zulke momenten zo emotioneel wordt. Vond het ook lullig voor mijn leidinggevende dat ik daar zat te janken.
anoniem_647dc71738af4 wijzigde dit bericht op 17-12-2022 14:15
5.72% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja ik, toen ik mn ontslag aanbood.
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
17-12-2022 12:48
Nooit. Niet in het bijzijn van mensen en ook niet op de wc. Dat laat ik me ook echt niet gebeuren. Maar ik ben sowieso niet iemand die veel huilt. En ik schud dingen makkelijk van me af. Waarschijnlijk ben ik niet gepassioneerd of gedreven genoeg.

Ik snap dat niet iedereen hier controle over heeft, maar ik vind soms dat huilende collega’s de situatie helemaal uit balans halen.

Edit: ik werk niet met mensenlevens.
Hoe bot dit ook eigenlijk wel overkomt, ben het er eigenlijk wel mee eens.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben leidinggevende (in de zorg) en heb denk ik de helft van mijn team zien huilen. Omdat een patiënt/ casus ze raakte of omdat er privé iets speelt. Zowel mannen als vrouwen. Ik vind het heel normaal en vind het juist gek dat bijna iedereen zijn of haar excuses aanbiedt tijdens of na het huilen..
Ja. Ik werk op een middelbare school dus heel veel mensen om mij heen waar dingen mee kunnen gebeuren. Vorige week nog na een heel heftig gesprek met een leerling gehuild in de lerarenkamer. Sommige kinderen zit het leven gewoon echt niet mee en raken in situaties die je niet kunt oplossen. Dan kun je er alleen naast staan en proberen te ondersteunen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Uit frustratie en boosheid, omdat ik totaal niet serieus werd genomen toen ik richting een burn-out ging. Daardoor ging wel de knop om en heb ik mijzelf ziekgemeld. 💪

De meeste mensen huilen niet om te manipuleren, maar omdat de emoties zo hoog zitten. Ik kan ook gewoon uit mijn plaat gaan, maar dan zijn de emoties minder pijnlijk voor mijzelf. Als iemand een ander misselijk behandelt, dan word ik gewoon boos. Doet iemand dat bij mij, doet dat mij pijn en word ik boos en kan ook gaan huilen.

Ik zie het niet als zwak. En als een ander dat wel vind, wil ik best met woorden fileren.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb 1 x gehuild op mijn werk. Toen ik weer terug op kantoor kwam nadat mijn vader overleden was en iedereen kwam condoleren. Toen hield ik het niet droog.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ongeveer zo'n 1x per jaar, werk in een ziekenhuis en vorige week gebeurde het nog. De werkdruk was weer eens zo achterlijk hoog en ik was die week 6 dagen ingepland (heb 32u contract) waardoor de vermoeidheid nog meer opliep. Met een samengeknepen keel/stem en tranen in mijn ogen heb ik tegen mijn leidinggevende gezegd dat ik morgen niet zou komen als de druk niet minder zou worden...
Wel benoemd dat ik het jammer vond dat de emoties zo hoog moesten oplopen maar spijt heb ik niet. Ik ben niet anders dan dat ik ben. Het was echt uit frustratie en boosheid.

Met de werkdruk is op dat moment wel iets gedaan waardoor ik gewoon kon blijven werken. Het probleem is op de langere termijn nog niet echt aangepakt.
dianaf schreef:
17-12-2022 14:48
Uit frustratie en boosheid, omdat ik totaal niet serieus werd genomen toen ik richting een burn-out ging. Daardoor ging wel de knop om en heb ik mijzelf ziekgemeld. 💪

De meeste mensen huilen niet om te manipuleren, maar omdat de emoties zo hoog zitten. Ik kan ook gewoon uit mijn plaat gaan, maar dan zijn de emoties minder pijnlijk voor mijzelf. Als iemand een ander misselijk behandelt, dan word ik gewoon boos. Doet iemand dat bij mij, doet dat mij pijn en word ik boos en kan ook gaan huilen.

Ik zie het niet als zwak. En als een ander dat wel vind, wil ik best met woorden fileren.

Dit!
Die enkeling die dat wel doet gaat na verloop van tijd vaak ook steeds eerder, vaker, harder huilen om gehoord te worden.

De meeste mensen die ik heb zien huilen deden dat omdat er werkelijk meer emoties bij kwamen kijken dan op dat moment goed uit kwam.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 17-12-2022 17:25
0.16% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
17-12-2022 13:36
Het meest logische antwoord mis ik een beetje in de poll, wel huilen maar als incident en zonder hysterische uithalen en snot. Ik denk drie of vier keer in 30 jaar, altijd door woede, onmacht, frustratie. Gek genoeg altijd veroorzaakt door alfamannen met een bord voor hun kop en een ondoorbreekbaar Groot Gelijk. En echt niet dat ik huil in hun bijzijn, dat bewaar ik dan voor later.
Exact mijn verhaal!

Maar dit jaar nog een keer diep verdriet met een collega gedeeld vanwege overlijdens in de familie. Dat was erg fijn.
Ik heb vaker van mensen gehoord dat mensen, voornamelijk vrouwen, huilen zouden gebruiken om te manipuleren maar dat men daar niet in zou trappen.

Ik vraag me dan altijd af hoe je zoiets dan zeker weet? Ik heb nog nooit gehuild omdat ik iemand wilde manipuleren. Is gewoon een uiting van emoties en wanneer mijn emmer overloopt van de stress.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja heel vaak zelfs,
Scheelt voor mij wel dat ik een enorm goede band heb met werkgever en meerdere collega's! Voelt als familie
Jufjoke schreef:
17-12-2022 12:57
Ja, ik heb wel eens gehuild op mijn werk. Ik heb de laatste pakweg vijf jaar wat pittige dingen op mijn bord gekregen in mijn priveleven en je kunt dat niet altijd strikt scheiden. Geldt ook voor mijn collega's.
Toch zijn er wel degelijk dingen omtrent huilen die ik op mijn werk wél vervelend vind. Ik heb een collega gehad die om de haverklap huilde. Overal over, elk onbenullig meningsverschil. Ze vond het zelf ook vervelend, maar het is ontzettend lastig omgaan met zulke collega's. Het huilen slaat elke discussie dood, en elke vergadering zag je de vlekken in haar nek al verschijnen en wist je 'oh jee, daar gaat ze weer...'
Ook heb ik een collega gehad die dat slechts in een erg drukke periode van haar leven had, maar inmiddels niet meer. Lastige was dat zij bijzonder luidruchtig en dramatisch huilde, ik heb echt nog nooit zoiets gezien, tenzij in een klucht. Echt met hoofd omhoog gooien, handen voor het gezicht, gillende gierende uithalen en dramatisch tegen de muur op de grond zakken. Dat was echt wel gênant voor iedereen, je weet niet wat je meemaakt. Dat is in de loop van een jaar ofzo diverse keren gebeurd. Dan was er niet iets specifieks aan de hand, maar het was voor haar een soort stress ontlader. Echt voor niemand leuk.
En dan heb ik nog de opkropper gehad als collega. Die haar mening niet durfde te uiten, alles opkropte en voor zich hield en dan opeens in een vergadering ontploft, een paar verwijten gilt en dan huilend weg stormt.
Al deze situaties vind ik zelf erg onprettig en ook onprofessioneel. Maar dat zijn wel heel andere dingen dan gewoon huilen omdat er iets speelt waar je verdrietig over bent. Dat is normaal en menselijk.
Ik heb veel moeite om begrip op te brengen voor dramatische gedoe. Verwijder jezelf uit de situatie, en herpak jezelf, denk ik dan. Zal wel te makkelijk gedacht zijn, maar dat zijn eerlijk mijn gedachten. Ik zal dat niet zo zeggen natuurlijk. Maar ik ben zeker niet iemand die dan een arm om iemand heen slaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ligt het ook niet aan hoe je tegen huilen aankijkt? Vroeger kon ik eigenlijk niet huilen, maar sinds een paar jaar gaat het me vrij makkelijk af haha. Ik ervaar huilen eigenlijk als iets positiefs (voor mij ten minste), want het betekent dat ik goed contact heb met mijn kwetsbare emoties. Boosheid wordt vaak wel gedoogd en zelfs als zakelijk gezien. Maar boosheid en felheid is eigenlijk alleen maar een copingsmechanisme van iets wat je raakt. Als je ook machteloos of ontzet of teleurgesteld of gekwetst of dat soort gevoelens kunt delen, ligt een oplossing ervoor vaak veel dichter in de buurt. Want mensen krijgen dan veel beter door wát je dan precies nodig hebt binnen de werkomgeving om iets wél te laten lukken (van werkrelaties tot een goede balans). Iemand die kan huilen, kan ook behoeftes aangeven en dat vind ik nu met het ouder worden veel sterker. Dat helpt je professioneel én prive.

Ergo, ik heb het in reactie dan wel over de normale traan. Niet het hysterische zoals hierboven beschreven. Ik neem aan dat je meestal je vrouwtje (of mannetje) staat. Maar als iets een keer gewoon echt pittig is, dan zou een traantje best moeten kunnen. Maar goed, ik moet oppassen dat ik dan niet een mening ga formuleren over wanneer huilen wel en niet ok is. Ik ga zelf altijd graag uit van de middenmoot. Gewoon normaal huilen om begrijpelijke dingen. De gedoseerde emoties zonder schreeuwbuien, slaande deuren, gierende jankaanvallen of ander over the top gedrag. Dan denk ik idd ook pak jezelf bij elkaar zeg.
hoerabanaan wijzigde dit bericht op 17-12-2022 15:17
25.47% gewijzigd
Mensen die dat soort dingen roepen zijn zelf heel manipulerend denk ik, anders zou je dat echt wel anders zien. Vaak is gewoon verdriet of frustratie/angst en soms pure boosheid.

Gok dat zelfde type mensen zijn die denken dat je baby's moet laten huilen, zelf geen idee hoe emoties werken.

Er zullen best mensen zijn die huilen om aandacht, net als mensen die om alles kwaad worden en hun irritaties moeten uiten tegen anderen.
Maar meeste mensen zullen niet op hun werk gaan janken als een drammend kind maar huilen misschien wel om een ruzie of een patient of omdat hun moeder net is overleden of een collega die hun zo afblaft.

Heel normaal.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 17-12-2022 15:15
38.15% gewijzigd
TsumTsum schreef:
17-12-2022 15:02
Ik heb vaker van mensen gehoord dat mensen, voornamelijk vrouwen, huilen zouden gebruiken om te manipuleren maar dat men daar niet in zou trappen.

Ik vraag me dan altijd af hoe je zoiets dan zeker weet? Ik heb nog nooit gehuild omdat ik iemand wilde manipuleren. Is gewoon een uiting van emoties en wanneer mijn emmer overloopt van de stress.
Gewild of niet, de situatie wordt erdoor gemanipuleerd.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2022 schreef:
17-12-2022 15:13
Mensen die dat soort dingen roepen zijn zelf heel manipulerend denk ik, anders zou je dat echt wel anders zien. Vaak is gewoon verdriet of frustratie/angst en soms pure boosheid.

Gok dat zelfde type mensen zijn die denken dat je baby's moet laten huilen, zelf geen idee hoe emoties werken.
O ja want het is uiteraard zo zwart wit.
Maar verkeerd gegokt, mijn babies nog nooit een halve minuut laten huilen.

O zie nu je aanvulling. Dat huilen om aandacht, daar had ik er dus twee van in mijn team. Dit dus:
Maar meeste mensen zullen niet op hun werk gaan janken als een drammend kind
En dan ben je bij mij echt aan het verkeerde adres. Trap ik niet in.
Star⁴ schreef:
17-12-2022 15:16
O ja want het is uiteraard zo zwart wit.
Maar verkeerd gegokt, mijn babies nog nooit een halve minuut laten huilen.

O zie nu je aanvulling. Dat huilen om aandacht, daar had ik er dus twee van in mijn team. Dit dus:



En dan ben je bij mij echt aan het verkeerde adres. Trap ik niet in.
Blijkbaar wel voor sommigen.

En ik heb dan weer nul van dat soort collega's gehad, balans weer gelijk. Ofzo.
Ja, een keer toen er twee overlijdens van personen dichtbij vlak na elkaar waren.
Een andere keer toen ik een miskraam leek te krijgen maar ik toch gewoon naar het werk was gegaan.

En ook in de eerste lockdown in de coronatijd heb ik gehuild tijdens een telefoongesprek met mijn manager, de druk van de kinderen volledig thuis en moeten werken liep na een paar weken te hoog op.

Sowieso uiten emoties zich bij mij best vaak in tranen maar ik schaam me daar tegenwoordig niet zo voor eigenlijk, even een traantje wegpinken (in de prive sfeer) gebeurt me met regelmaat. De echte huilbuien kan ik over het algemeen wel bewaren voor thuis. Dat is bij mij dan ook regelmatig vooral een manier van ontladen, niet eens perse altijd heel veel verdriet ofzo.
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
17-12-2022 15:13
Gewild of niet, de situatie wordt erdoor gemanipuleerd.
Dat zal waarschijnlijk ook het doel zijn van huilen, denk je niet? Overal waar er een emotie getoond wordt, betekent het voor de omstanders dat de zender een boodschap heeft waar iets mee moet. Dat kun je verbaal aangeven (ik trek het niet meer) of via huilen, maar de boodschap is dat er iets met het signaal moet gebeuren.

Manipuleren klinkt negatief. Ik denk dat een normale traan geen manipuleren is, maar een fysieke boodschap ipv een woordelijke. Het komt op hetzelfde neer > we moeten er iets mee, het is deze persoon teveel, er is verdriet, er is onmacht, er is stress, er is frustratie, er is iets waar deze persoon tegenaan loopt en zakelijk gezien kan je dat niet blijven negeren.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven