Werk & Studie
alle pijlers
Heb jij wel eens gehuild op je werk?
zaterdag 17 december 2022 om 11:51
Ik had het er met mijn schoonzus over en het bleek dat we beiden wel eens bij onze baas hebben moeten huilen over iets heftigs (we zijn beiden leidinggevenden). En toen zei ze: maar vroeger huilde ik veel vaker.
Ik haat het als ik in een professionele setting huil. Ik vind het ook zo typisch vrouwelijk. Ik heb gehuild uit boosheid en ook wel een keer uit vermoeidheid bij kritiek over een situatie die voor mij emotioneel was.
En jullie. Wat vinden jullie van janken op het werk?
Ik haat het als ik in een professionele setting huil. Ik vind het ook zo typisch vrouwelijk. Ik heb gehuild uit boosheid en ook wel een keer uit vermoeidheid bij kritiek over een situatie die voor mij emotioneel was.
En jullie. Wat vinden jullie van janken op het werk?
zaterdag 17 december 2022 om 12:34
Nog nooit. Maar ik ben niet echt een emotioneel mens en als ik huil dan is dat alleen en als ik thuis ben.
Ik heb weleens collega’s zien huilen. Ik kan dat begrijpen als het om overlijden van familie gaat of iets anders privé wat heftig is.
Huilen vanweve werksituaties vind ik onprofessioneel.
Ik had een collega die zeer regelmatig huilde omdat de planning vaak fout ging. Het was meestal niet haar schuld maar ze moest het wel opruimen omdat ze de planner was van de betreffende lijnen. Dat frustreerde haar maar toch vind ik dat je wat dikkere huid mag hebben.
De mannelijke planners huilden nooit.
Ik heb weleens collega’s zien huilen. Ik kan dat begrijpen als het om overlijden van familie gaat of iets anders privé wat heftig is.
Huilen vanweve werksituaties vind ik onprofessioneel.
Ik had een collega die zeer regelmatig huilde omdat de planning vaak fout ging. Het was meestal niet haar schuld maar ze moest het wel opruimen omdat ze de planner was van de betreffende lijnen. Dat frustreerde haar maar toch vind ik dat je wat dikkere huid mag hebben.
De mannelijke planners huilden nooit.
zaterdag 17 december 2022 om 12:35
Ik huil heel snel, vooral als ik iets verkeerd heb gedaan. De laatste jaren gaat het heel aardig, op werk tenminste. Misschien had ik vaker moeten huilen toen ik aangaf dat ik het te druk had. Dan was er misschien wel geluisterd voordat ik overspannen uitviel...
Als teamleider had ik ook af en toe huilende mensen aan mijn bureau. En dat vond ik totaal niet onprofessioneel of vervelend. Het kon wel onprofessioneel worden als je daarna niets deed om je probleem aan te pakken, of in de emotie blijft hangen. Maar dat staat los van het huilen. Huilen is gewoon een eerste reactie bij lastige momenten.
Als teamleider had ik ook af en toe huilende mensen aan mijn bureau. En dat vond ik totaal niet onprofessioneel of vervelend. Het kon wel onprofessioneel worden als je daarna niets deed om je probleem aan te pakken, of in de emotie blijft hangen. Maar dat staat los van het huilen. Huilen is gewoon een eerste reactie bij lastige momenten.
zaterdag 17 december 2022 om 12:38
Ja twee keer, 1 keer vlak voor uitvallen door overbelasting en 1 keer nadat ik een best pittig bericht over mijn dochter had ontvangen. Ik zie huilen als een uiting van verdriet/woede/angst/etc, een signaal van je lichaam/geest dat er iets met je is wat aandacht behoeft. Niets negatiefs aan. Natuurlijk is het niet handig om te pas en te onpas in tranen uit te barsten, maar het leven is niet altijd makkelijk en staat niet on hold als je op je werk bent. Ik vind trouwens de term janken erg negatief en dat je het wegzet als typisch vrouwelijk maakt het er niet beter op.
zaterdag 17 december 2022 om 12:40
Ik heb meerdere keren gehuild op mijn werk, vanwege 'conflict'-situaties. Leidinggevenden die tegen me schreeuwden en me helemaal de grond in stampten. Dat was echt niet normaal. Gelukkig zijn er een paar daarvan nu weg (ontslagen), en degene die er nog is, is niet meer mijn leidinggevende.
En ook een keer op mijn vorige werk, toen had een collega iets achter mijn rug omgedaan en daardoor was ik van streek.
Ik schaam me in zulke situaties wel dood, ik kan mijn emoties gewoon niet bedwingen. Op mijn huidige werk is het ook not done om te huilen, dan vinden ze je echt een zwakkeling. Zelfs dus in die situatie waarin leidinggevenden tegen me schreeuwden en me de grond in stampten, waar meerdere collega's bij waren. Dat was gewoon machtsmisbruik van die leidinggevenden.
Ik vind het wel fijn dat meerdere mensen in dit topic zeggen dat het gewoon menselijk is en niet onprofessioneel. Dan voel ik me toch wat minder een kneus.
En ook een keer op mijn vorige werk, toen had een collega iets achter mijn rug omgedaan en daardoor was ik van streek.
Ik schaam me in zulke situaties wel dood, ik kan mijn emoties gewoon niet bedwingen. Op mijn huidige werk is het ook not done om te huilen, dan vinden ze je echt een zwakkeling. Zelfs dus in die situatie waarin leidinggevenden tegen me schreeuwden en me de grond in stampten, waar meerdere collega's bij waren. Dat was gewoon machtsmisbruik van die leidinggevenden.
Ik vind het wel fijn dat meerdere mensen in dit topic zeggen dat het gewoon menselijk is en niet onprofessioneel. Dan voel ik me toch wat minder een kneus.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
zaterdag 17 december 2022 om 12:42
Ik ben een emotioneel mens en dat verbloem ik niet. De enige keren dat ik op het werk echt gehuild heb, waren sterf- en bijna sterfgevallen. Dat vind ik echt een andere categorie dan huilen omdat je kritiek krijgt, vervelende collega hebt etc. Maar echt huilen om én op het werk doe ik niet , ik mis die optie.
zaterdag 17 december 2022 om 12:43
zaterdag 17 december 2022 om 12:46
Jeetje zeg wat erg! Begrijpelijk dat je in huilen bent uitgebarsten! Zou ik ook hebben gedaan.CleopatraVII schreef: ↑17-12-2022 12:40Ik heb meerdere keren gehuild op mijn werk, vanwege 'conflict'-situaties. Leidinggevenden die tegen me schreeuwden en me helemaal de grond in stampten. Dat was echt niet normaal. Gelukkig zijn er een paar daarvan nu weg (ontslagen), en degene die er nog is, is niet meer mijn leidinggevende.
En ook een keer op mijn vorige werk, toen had een collega iets achter mijn rug omgedaan en daardoor was ik van streek.
Ik schaam me in zulke situaties wel dood, ik kan mijn emoties gewoon niet bedwingen. Op mijn huidige werk is het ook not done om te huilen, dan vinden ze je echt een zwakkeling. Zelfs dus in die situatie waarin leidinggevenden tegen me schreeuwden en me de grond in stampten, waar meerdere collega's bij waren. Dat was gewoon machtsmisbruik van die leidinggevenden.
Ik vind het wel fijn dat meerdere mensen in dit topic zeggen dat het gewoon menselijk is en niet onprofessioneel. Dan voel ik me toch wat minder een kneus.
Je bent geen kneus, ik vind diegene die jou zo aan het huilen heeft gemaakt de kneus. Echt hè sommigen....
zaterdag 17 december 2022 om 12:48
Nooit. Niet in het bijzijn van mensen en ook niet op de wc. Dat laat ik me ook echt niet gebeuren. Maar ik ben sowieso niet iemand die veel huilt. En ik schud dingen makkelijk van me af. Waarschijnlijk ben ik niet gepassioneerd of gedreven genoeg.
Ik snap dat niet iedereen hier controle over heeft, maar ik vind soms dat huilende collega’s de situatie helemaal uit balans halen.
Edit: ik werk niet met mensenlevens.
Ik snap dat niet iedereen hier controle over heeft, maar ik vind soms dat huilende collega’s de situatie helemaal uit balans halen.
Edit: ik werk niet met mensenlevens.
anoniem_64099e414652c wijzigde dit bericht op 17-12-2022 12:55
25.94% gewijzigd
zaterdag 17 december 2022 om 12:50
Nja je kan natuurlijk wel even een rustige plek opzoeken als je emotioneel wordt natuurlijk. Ik kan ook erg emotioneel zijn als iets me te veel wordt. Maar dat doe ik liever echt niet ten overstaan van al mijn collega's.navyblue schreef: ↑17-12-2022 12:48Nooit. Niet in het bijzijn van mensen en ook niet op de wc. Dat laat ik me ook echt niet gebeuren. Maar ik ben sowieso niet iemand die veel huilt. En ik schud dingen makkelijk van me af. Waarschijnlijk ben ik niet gepassioneerd of gedreven genoeg.
Ik snap dat niet iedereen hier controle over heeft, maar ik vind soms dat huilende collega’s de situatie helemaal uit balans halen.
zaterdag 17 december 2022 om 12:52
Ik heb ooit een keer een interview gelezen van een instructeur voor gevechtsvliegtuigen.
En die zei: als de stress hoog wordt, gaan vrouwen huilen en mannen worden boos. Dat is heel normaal.
Op het moment dat vrouwen boos worden en mannen huilen, is het al weer een stadium verder en moet je gaan oppassen.
Ik las het dertig jaar geleden en toen konden dat soort sex-generalisaties nog, maar voor mezelf voel ik wel dat er kern van waarheid in zit.
Al huil ik ook om woede.
En die zei: als de stress hoog wordt, gaan vrouwen huilen en mannen worden boos. Dat is heel normaal.
Op het moment dat vrouwen boos worden en mannen huilen, is het al weer een stadium verder en moet je gaan oppassen.
Ik las het dertig jaar geleden en toen konden dat soort sex-generalisaties nog, maar voor mezelf voel ik wel dat er kern van waarheid in zit.
Al huil ik ook om woede.
zaterdag 17 december 2022 om 12:53
Ja vaker dan ik zou willen. Huilen om echt verdriet vind ik niet erg van mezelf. Daar schaam ik me niet voor. Maar ik heb ook weleens gehuild in gesprekken waarvan ik zelf echt denk 'waarom huil je nou?', maar dan komt men te dichtbij ofzo. Ik weet niet. Dat vind ik wel onprofessioneel van mezelf. Huilen van anderen vind ik nooit erg of onprofessioneel, ik ga hoogstens meehuilen.
zaterdag 17 december 2022 om 12:53
Er is tegen mij ook echt wel geschreeuwd op werk. Maar ik ben gehard door mijn middelbare school, waar leraren ook nogal eens boos op mij werden.
Ik ben van nature iemand die meteen in teflon-mode gaat als er iemand (onterecht of onredelijk) boos wordt. Die gaat in mijn hoofd meteen in het vakje “gekkie”.
Ik schijn als peuter om die reden ook erg moeilijk te corrigeren geweest te zijn. Het leek vaak of ik groeide bij “sancties” zegt mijn moeder. Als ze boos werd als ik stout was werd ik alleen maar standvastiger. Ergens snap ik mijn peuter-ik wel. Ik heb dat nu nog.
Ik ben van nature iemand die meteen in teflon-mode gaat als er iemand (onterecht of onredelijk) boos wordt. Die gaat in mijn hoofd meteen in het vakje “gekkie”.
Ik schijn als peuter om die reden ook erg moeilijk te corrigeren geweest te zijn. Het leek vaak of ik groeide bij “sancties” zegt mijn moeder. Als ze boos werd als ik stout was werd ik alleen maar standvastiger. Ergens snap ik mijn peuter-ik wel. Ik heb dat nu nog.
zaterdag 17 december 2022 om 12:54
Ja, maar dat heb ik gelukkig nooit nodig gehad. Hoewel ik echt wel rare en vervelende dingen heb meegemaakt.milesdavis schreef: ↑17-12-2022 12:50Nja je kan natuurlijk wel even een rustige plek opzoeken als je emotioneel wordt natuurlijk. Ik kan ook erg emotioneel zijn als iets me te veel wordt. Maar dat doe ik liever echt niet ten overstaan van al mijn collega's.
Moet er wel bij zeggen: ik heb geen baan van leven of dood. Dat is wellicht anders.
zaterdag 17 december 2022 om 12:54
Ja. Een keer omdat een casus me enorm naar de keel vloog en ik vond dat er echt niet de noodzakelijke zorg geboden werd aan een enorm zieke cliënt. Voelde me erg in de steekgelaten en niet serieus genomen. Was meer huilen uit boosheid dan uit verdriet.
Laatste keren afgelopen maanden omdat de werkdruk veel te hoog ligt, meerdere keren aangeven bij meerdere mensen, laatste keren huilend. Ook grotendeels uit boosheid. Schamen, niet echt. Hoop dat degene bij wie ik aan 't huilen was zich meer schamen dan ik tbh.
Laatste keren afgelopen maanden omdat de werkdruk veel te hoog ligt, meerdere keren aangeven bij meerdere mensen, laatste keren huilend. Ook grotendeels uit boosheid. Schamen, niet echt. Hoop dat degene bij wie ik aan 't huilen was zich meer schamen dan ik tbh.
zaterdag 17 december 2022 om 12:56
zaterdag 17 december 2022 om 12:57
Ja, ik heb wel eens gehuild op mijn werk. Ik heb de laatste pakweg vijf jaar wat pittige dingen op mijn bord gekregen in mijn priveleven en je kunt dat niet altijd strikt scheiden. Geldt ook voor mijn collega's.
Toch zijn er wel degelijk dingen omtrent huilen die ik op mijn werk wél vervelend vind. Ik heb een collega gehad die om de haverklap huilde. Overal over, elk onbenullig meningsverschil. Ze vond het zelf ook vervelend, maar het is ontzettend lastig omgaan met zulke collega's. Het huilen slaat elke discussie dood, en elke vergadering zag je de vlekken in haar nek al verschijnen en wist je 'oh jee, daar gaat ze weer...'
Ook heb ik een collega gehad die dat slechts in een erg drukke periode van haar leven had, maar inmiddels niet meer. Lastige was dat zij bijzonder luidruchtig en dramatisch huilde, ik heb echt nog nooit zoiets gezien, tenzij in een klucht. Echt met hoofd omhoog gooien, handen voor het gezicht, gillende gierende uithalen en dramatisch tegen de muur op de grond zakken. Dat was echt wel gênant voor iedereen, je weet niet wat je meemaakt. Dat is in de loop van een jaar ofzo diverse keren gebeurd. Dan was er niet iets specifieks aan de hand, maar het was voor haar een soort stress ontlader. Echt voor niemand leuk.
En dan heb ik nog de opkropper gehad als collega. Die haar mening niet durfde te uiten, alles opkropte en voor zich hield en dan opeens in een vergadering ontploft, een paar verwijten gilt en dan huilend weg stormt.
Al deze situaties vind ik zelf erg onprettig en ook onprofessioneel. Maar dat zijn wel heel andere dingen dan gewoon huilen omdat er iets speelt waar je verdrietig over bent. Dat is normaal en menselijk.
Toch zijn er wel degelijk dingen omtrent huilen die ik op mijn werk wél vervelend vind. Ik heb een collega gehad die om de haverklap huilde. Overal over, elk onbenullig meningsverschil. Ze vond het zelf ook vervelend, maar het is ontzettend lastig omgaan met zulke collega's. Het huilen slaat elke discussie dood, en elke vergadering zag je de vlekken in haar nek al verschijnen en wist je 'oh jee, daar gaat ze weer...'
Ook heb ik een collega gehad die dat slechts in een erg drukke periode van haar leven had, maar inmiddels niet meer. Lastige was dat zij bijzonder luidruchtig en dramatisch huilde, ik heb echt nog nooit zoiets gezien, tenzij in een klucht. Echt met hoofd omhoog gooien, handen voor het gezicht, gillende gierende uithalen en dramatisch tegen de muur op de grond zakken. Dat was echt wel gênant voor iedereen, je weet niet wat je meemaakt. Dat is in de loop van een jaar ofzo diverse keren gebeurd. Dan was er niet iets specifieks aan de hand, maar het was voor haar een soort stress ontlader. Echt voor niemand leuk.
En dan heb ik nog de opkropper gehad als collega. Die haar mening niet durfde te uiten, alles opkropte en voor zich hield en dan opeens in een vergadering ontploft, een paar verwijten gilt en dan huilend weg stormt.
Al deze situaties vind ik zelf erg onprettig en ook onprofessioneel. Maar dat zijn wel heel andere dingen dan gewoon huilen omdat er iets speelt waar je verdrietig over bent. Dat is normaal en menselijk.
zaterdag 17 december 2022 om 13:04
De belangrijkste reden waarom ik zou gaan huilen, behalve verloren of tegenvallende liefde, is verontwaardiging. Ik kan dat nog hebben als iemand boos op me is. Dan denk ik alleen: dat zit niet zoals je denkt. Maar als iemand z'n toon dan verzacht en een soort medelijdende toon opzet of even over mijn schouder aait dan kan ik daar niet tegen. Dus dan kom ik in het rode vak terecht wat betreft zelfmedelijden en huilen. Ik blijf dan liever boos.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 17 december 2022 om 13:09
Dit ook ja. Enorm leuke vrouw maar regelmatig echt hysterisch in de kantoortuin door privé omstandigheden. Je kon ook niet om haar heen, enorm beslag leggen op ie tijd en alles delen waar ze mee zat. Is inmiddels al 8 maanden ziek thuis en vermoed dat ze ook nirt meer terugkomt. Combinatie met stress op werk was haar echt teveel.Jufjoke schreef: ↑17-12-2022 12:57
Ook heb ik een collega gehad die dat slechts in een erg drukke periode van haar leven had, maar inmiddels niet meer. Lastige was dat zij bijzonder luidruchtig en dramatisch huilde, ik heb echt nog nooit zoiets gezien, tenzij in een klucht. Echt met hoofd omhoog gooien, handen voor het gezicht, gillende gierende uithalen en dramatisch tegen de muur op de grond zakken. Dat was echt wel gênant voor iedereen, je weet niet wat je meemaakt. Dat is in de loop van een jaar ofzo diverse keren gebeurd. Dan was er niet iets specifieks aan de hand, maar het was voor haar een soort stress ontlader. Echt voor niemand leuk.
zaterdag 17 december 2022 om 13:09
Het soort werkzaamheden heeft ook zeker invloed bij het uiten van emoties o.a huilen. Denk alleen al bij heftige conflict situaties binnen de geestelijke gezondheidszorg, ernstige incidenten meemaken als hulpverlener, of als medewerker binnen het gevangeniswezen, een treinmachinist die iemand onder de trein heeft gekregen, verpleegkundigen die door familieleden helemaal de grond in worden getrapt verbaal en soms fysiek, omdat de zorg niet na tevredenheid is volgens hen.
In dit soort situaties vind ik het uiten van emoties door werkomstandigheden zelf helemaal niet onprofessioneel. Het opkroppen van emoties is hierbij ook niet heel gezond, en hoort napraten er ook bij om het van je af te kunnen zetten. De ene persoon zal daar meer behoefte aan hebben als een andere.
Dat is een heel verschil met een kantoorbaan waar je door externe factoren als nare leiding gevende, gemene collega’s of een veel te hoge werkdruk ook deze emoties kan uiten. Daar zal het minder snel de werkzaamheden zelf betreffen waarop je begint te huilen.
In dit soort situaties vind ik het uiten van emoties door werkomstandigheden zelf helemaal niet onprofessioneel. Het opkroppen van emoties is hierbij ook niet heel gezond, en hoort napraten er ook bij om het van je af te kunnen zetten. De ene persoon zal daar meer behoefte aan hebben als een andere.
Dat is een heel verschil met een kantoorbaan waar je door externe factoren als nare leiding gevende, gemene collega’s of een veel te hoge werkdruk ook deze emoties kan uiten. Daar zal het minder snel de werkzaamheden zelf betreffen waarop je begint te huilen.
midaswolf wijzigde dit bericht op 17-12-2022 13:19
0.14% gewijzigd
Karakter is wat je bent in het donker.
zaterdag 17 december 2022 om 13:11
zaterdag 17 december 2022 om 13:14
Dat komt omdat mannen is geleerd te exploderen en vrouwen te imploderen.HiltjeTheOriginal schreef: ↑17-12-2022 12:52Ik heb ooit een keer een interview gelezen van een instructeur voor gevechtsvliegtuigen.
En die zei: als de stress hoog wordt, gaan vrouwen huilen en mannen worden boos. Dat is heel normaal.
Op het moment dat vrouwen boos worden en mannen huilen, is het al weer een stadium verder en moet je gaan oppassen.
Ik las het dertig jaar geleden en toen konden dat soort sex-generalisaties nog, maar voor mezelf voel ik wel dat er kern van waarheid in zit.
Al huil ik ook om woede.
zaterdag 17 december 2022 om 13:15
In eerdere banen wel eens om zeer onrechtvaardige dingen. Afgeserveerd worden in mijn beoordelingsgesprek terwijl er in het functioneringsgesprek niks op mijn werk was aan te merken aan
In mijn huidige werk pink ik regelmatig een traantje weg om uiteenlopende redenen. Even gemotiveerd raken om verdrietige maar ook mooie dingen.
Leerling met te veel op zijn bordje wat in de teamvergadering werd besproken.
Overleden ouder van een leerling.
Collega met veel verdriet.
Heel spannend goed nieuws van collega. (Het is geen kanker, maar wat het wel is, is nog niet duidelijk)
Maar ook toen ik teveel op mijn bordje had en een collega mij vroeg om nog iets extra's te doen.
We zijn een leuk team, maar ook emotioneel best betrokken.
In mijn huidige werk pink ik regelmatig een traantje weg om uiteenlopende redenen. Even gemotiveerd raken om verdrietige maar ook mooie dingen.
Leerling met te veel op zijn bordje wat in de teamvergadering werd besproken.
Overleden ouder van een leerling.
Collega met veel verdriet.
Heel spannend goed nieuws van collega. (Het is geen kanker, maar wat het wel is, is nog niet duidelijk)
Maar ook toen ik teveel op mijn bordje had en een collega mij vroeg om nog iets extra's te doen.
We zijn een leuk team, maar ook emotioneel best betrokken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
