Werk & Studie
alle pijlers
Hoe doen andere ouders dat?
dinsdag 9 november 2021 om 14:27
Omdat ik hoop dat ik een oplossing over het hoofd zie dit topic:
Situatie: 3 kinderen, waarvan 1 op de basisschool en de andere 2 nog op kinderdagverblijf (jongste is 2 maanden dus het duurt nog even tot ze allemaal op school zitten). Ik werk nu 3 dagen, man heeft een eigen bedrijf en werkt minimaal 5 dagen. Kinderen gaan 2 dagen naar kdv en bso, 1 dag naar opa&oma. Voorheen gingen de kinderen 1 dag minder naar de opvang en die dag naar andere opa&oma. Door meerdere redenen van beide kanten is die vaste oppasdag vervallen en dus ingevuld met kdv/bso.
Nu heb ik een kans op een andere (uitdagendere) baan, in een andere stad (20 min met de auto ongeveer terwijl ik nu 5 min moet fietsen) maar wel voor minimaal 32 uur. Minder uren is voor hen absoluut geen optie.
Om dat te kunnen bolwerken zou een extra dag opvang dus nodig zijn, alleen gaat het mij aan mijn moederhart om ze 3 dagen per week naar kdv/bso te brengen. Man kan geen vaste thuis dag inplannen met werk en op&oma is dus of ingevuld of geen optie.
Ziet iemand een oplossing? En ja, ik weet dat het ouderwets is dat man geen uren kan inleveren maar na een moeilijke Corona tijd zijn we allang blij dat hij daar zonder kleerscheuren doorheen is gekomen en het nu weer zo druk heeft..
Situatie: 3 kinderen, waarvan 1 op de basisschool en de andere 2 nog op kinderdagverblijf (jongste is 2 maanden dus het duurt nog even tot ze allemaal op school zitten). Ik werk nu 3 dagen, man heeft een eigen bedrijf en werkt minimaal 5 dagen. Kinderen gaan 2 dagen naar kdv en bso, 1 dag naar opa&oma. Voorheen gingen de kinderen 1 dag minder naar de opvang en die dag naar andere opa&oma. Door meerdere redenen van beide kanten is die vaste oppasdag vervallen en dus ingevuld met kdv/bso.
Nu heb ik een kans op een andere (uitdagendere) baan, in een andere stad (20 min met de auto ongeveer terwijl ik nu 5 min moet fietsen) maar wel voor minimaal 32 uur. Minder uren is voor hen absoluut geen optie.
Om dat te kunnen bolwerken zou een extra dag opvang dus nodig zijn, alleen gaat het mij aan mijn moederhart om ze 3 dagen per week naar kdv/bso te brengen. Man kan geen vaste thuis dag inplannen met werk en op&oma is dus of ingevuld of geen optie.
Ziet iemand een oplossing? En ja, ik weet dat het ouderwets is dat man geen uren kan inleveren maar na een moeilijke Corona tijd zijn we allang blij dat hij daar zonder kleerscheuren doorheen is gekomen en het nu weer zo druk heeft..
vrijdag 12 november 2021 om 09:50
Ik durf het nog wel bouder te stellen: bij goed ouderschap hoort OOK bij dat je er over nadenkt dat je ze financieel kan verzorgen VOORDAT je kinderen neemtLadyTramp schreef: ↑12-11-2021 09:40Ik durf het nog wel bouder te stellen: bij goed ouderschap hoort OOK in staat zijn in financieel opzicht voor je kind te zorgen. OOK na een scheiding. En daar gaat het natuurlijk regelmatig fout bij vrouwen die stopten met werken toen er kinderen kwamen en op enig moment gingen scheiden: ineens was daar de armoedeval want die partner met wie voorheen zo goed afspraken te maken viel, blijkt er nu ineens alles aan te doen om onder alimentatieplichten uit te komen, of heeft maar beperkte draagkracht en ineens moeten er twee huishoudens betaald worden etc.
vrijdag 12 november 2021 om 09:51
LadyTramp schreef: ↑12-11-2021 09:40Ik durf het nog wel bouder te stellen: bij goed ouderschap hoort OOK in staat zijn in financieel opzicht voor je kind te zorgen. OOK na een scheiding. En daar gaat het natuurlijk regelmatig fout bij vrouwen die stopten met werken toen er kinderen kwamen en op enig moment gingen scheiden: ineens was daar de armoedeval want die partner met wie voorheen zo goed afspraken te maken viel, blijkt er nu ineens alles aan te doen om onder alimentatieplichten uit te komen, of heeft maar beperkte draagkracht en ineens moeten er twee huishoudens betaald worden etc.
Hier heb je gelijk in, maar ik zie zelf niet echt een groot probleem. Een dak boven je hoofd en genoeg geld om de normale dingen te doen (eten, warmte, water, kleding, soms een uitje of feestje) is volgens mij genoeg voor een kind.
Wij hebben het echt niet rijk gehad, ik was al heel snel een alleenstaande ouder bovendien. Maar mijn kinderen (nu in de 20) geven aan dat ze van die periode geleerd hebben dat je ook blij kunt zijn met de kleine dingen van het leven. Ze geven weinig om veel geld en dure spullen, ze redden het ook met minder indien nodig. En daar ben ik heel blij om. Want ieder mens kan tegenslag in het leven ervaren en/of niet het karakter hebben om carriere te maken.
vrijdag 12 november 2021 om 09:53
Goede opvang voor je kind regelen is ook een vorm van goed verzorgen. En ik ben totaal niet materialistisch, maar toen mijn man ernstig ziek werd was ik toch maar wat blij dat ik in staat was om zelfstandig het huis en de kinderen/kleding/beugeltjes te kunnen betalen hoor. Het is niet zo dat ik ( en met mij vele andere moeders en vaders) alleen werken omdat we luxepoezen zijn. Het is een principieel iets, ik vind het echt dieptriest dat je je kinderen een voorbeeld stelt van ongelijkheid door 1 partner thuis te laten blijven. Jij voelt dat anders en dat mag. Maar je redeneren erachter -dat het alleen om de financiele situatie in die specifieke jaren gaat en dat je dat ook redt door lidl ipv ah en geen auto- klopt niet. Het gaat ook -voor mij zelfs voornamelijk- om het soort wereldbeeld wat ik wil en wat ik aan mijn kinderen wil doorgeven. Daarin zitten wij gevoelsmatig dus gewoon ver uit elkaar, maar dan moet je niet doen alsof dat in mijn geval alleen maar is voor het geld.Brenda schreef: ↑12-11-2021 09:40Natuurlijk kan die vader minder werken, waar schreef ik dat dat niet zou kunnen???
Die rekeningen betalen lukt echt wel er zijn meerder posten waarop je geld kan besparen. Dan maar geen grote auto of helemaal geen auto (scheelt bakken met geld), dan maar een kleiner huis of een vakantie minder, elke dag naar de LIdl ipv de Ah, etc..Ze hebben zelf het besluit genomen aan kinderen te beginnen die zijn ze niet opgedwongen, dan heb je ook de verantwoordelijkheid ze ieder geval die eerste jaren goed te verzorgen.
vrijdag 12 november 2021 om 09:55
vrijdag 12 november 2021 om 10:03
Ben je toen ook niet gaan werken dan?Cecilie schreef: ↑12-11-2021 09:51Hier heb je gelijk in, maar ik zie zelf niet echt een groot probleem. Een dak boven je hoofd en genoeg geld om de normale dingen te doen (eten, warmte, water, kleding, soms een uitje of feestje) is volgens mij genoeg voor een kind.
Wij hebben het echt niet rijk gehad, ik was al heel snel een alleenstaande ouder bovendien. Maar mijn kinderen (nu in de 20) geven aan dat ze van die periode geleerd hebben dat je ook blij kunt zijn met de kleine dingen van het leven. Ze geven weinig om veel geld en dure spullen, ze redden het ook met minder indien nodig. En daar ben ik heel blij om. Want ieder mens kan tegenslag in het leven ervaren en/of niet het karakter hebben om carriere te maken.
Het gaat mij helemaal niet om carrière maken, dat is volgens mij voor veel ouders helemaal geen issue. Ik heb ontzettend leuk werk met weinig doorgroeimogelijkheden omhoog, maar wel in de breedte. Onze kinderen zijn altijd 3 dagen naar kdv gegaan. Ze waren dus meer dan de helft van de tijd bij hun ouders (man en ik werken beide 4 dagen). En even feitelijk: van de 168 uren in een week waren ze 27 uren op het kdv (van 8-17 uur). Denk je nou werkelijk dat ze daar echt minder van worden? Integendeel hoor, ze deden daar activiteiten die ik echt niet thuis had gedaan. En knuffelen deden we in die resterende 141 uren per week (ja ook als ze sliepen, ze hebben lang delen van de nacht bij ons in bed gelegen).
Als beide ouders werken betekent dat ook niet direct dat ze ook fulltime werken hè. En ik heb bijvoorbeeld een reistijd van 5 min, dus ze worden op de opvangdagen ook niet al om 7.15 uur afgezet en pas na 18 uur opgehaald. Zo zwart-wit is het allemaal niet.
vrijdag 12 november 2021 om 10:04
Alsof mensen die beide werken dat alleen maar doen voor een groot huis, dure vakanties, en grote auto'sBrenda schreef: ↑12-11-2021 09:40Natuurlijk kan die vader minder werken, waar schreef ik dat dat niet zou kunnen???
Die rekeningen betalen lukt echt wel er zijn meerder posten waarop je geld kan besparen. Dan maar geen grote auto of helemaal geen auto (scheelt bakken met geld), dan maar een kleiner huis of een vakantie minder, elke dag naar de LIdl ipv de Ah, etc..Ze hebben zelf het besluit genomen aan kinderen te beginnen die zijn ze niet opgedwongen,
Wat een aannames.
dan heb je ook de verantwoordelijkheid ze ieder geval die eerste jaren goed te verzorgen.
Ja want als je kind 2 of 3 keer naar een bso gaat zorg je meteen slecht voor je kind. Wat een onzin.
Maar doe vooral wat je zelf wil. Besef wel dat door dat thuisblijven de bijstandsmoeders zijn ontstaan. Lekker financieel afhankelijk zijn onder het motto, werken kan altijd nog. En dan bij scheiding ( komt nogal vaak voor) er achter komen dat als je jaren niet gewerkt hebt je diploma's weinig meer waard zijn en het lang niet altijd makkelijk is om weer aan een baan te komen. Dus uitkering, tig toeslagen,alsof de overheid dat niks kost. Kunnen ze beter investeren in goede kinderopvang.
En nogmaals...helemaal prima als er ouders zijn die het zo willen, ben blij dat ik zo niet leef. En met de kids gaat het uitstekend
vrijdag 12 november 2021 om 10:05
Cecilie schreef: ↑12-11-2021 09:51Hier heb je gelijk in, maar ik zie zelf niet echt een groot probleem. Een dak boven je hoofd en genoeg geld om de normale dingen te doen (eten, warmte, water, kleding, soms een uitje of feestje) is volgens mij genoeg voor een kind.
Wij hebben het echt niet rijk gehad, ik was al heel snel een alleenstaande ouder bovendien. Maar mijn kinderen (nu in de 20) geven aan dat ze van die periode geleerd hebben dat je ook blij kunt zijn met de kleine dingen van het leven. Ze geven weinig om veel geld en dure spullen, ze redden het ook met minder indien nodig. En daar ben ik heel blij om. Want ieder mens kan tegenslag in het leven ervaren en/of niet het karakter hebben om carriere te maken.
Natuurlijk. Maar dat is niet de armoedeval waarover ik het had. Dat is de situatie waarin moeder altijd thuis gebleven is of een klein baantje heeft "want ik heb geen kinderen gekregen om ze naar de opvang te brengen en feminisme is dat je daar gewoon voor kunt kiezen", maar na een scheiding geconfronteerd wordt met ernstige geldproblemen waardoor ze nu ieder dubbeltje om moet draaien en er nooit geld is voor een schoolreisje of een traktatie op school bij verjaardagen, moeder gestressed is van de geldzorgen en niet kan slapen van de zorgen als kind uit zijn schoenen gegroeid is en zijn winterjas kwijtgeraakt is op school. En dat zijn echt geen heel gekke voorbeelden die ik geef, dat gebeurt.
vrijdag 12 november 2021 om 10:07
Ik denk overigens dat het feit dat Nederlandse kinderen tot de gelukkigste kinderen ter wereld behoren, ook wel eens te maken kan hebben met de omstandigheid dat hier veel parttime wordt gewerkt (ook door vaders). Dat ze daardoor met beide ouders een band opbouwen, dat beide ouders weten wie hun vriendjes zijn, dat beide ouders een luier verschonen. Ik ben niet voor een systeem dat aanmoedigt dat er 1 ouder fulltime thuis is, maar ook zeker niet voor een systeem dat fulltime werken en de kinderen 5 dagen naar de opvang aanmoedigt. Die tussenweg lijkt mij juist ideaal (met 2 parttime werkende ouders dus).
vrijdag 12 november 2021 om 10:09
Met echt weinig geld in het begin heb ik het goed weten te redden met mijn kinderen. Er was geen armoede, ik kon alleen geen grote reizen met ze maken, en ook zaken als bijvoorbeeld dure merkkleding zaten er niet in. We woonden in sociale huurwoningen.
Maar dat was het dan ook, ik had toen zelfs een auto.
Mijn kinderen waren mijn leven en het liefst had ik ze de hele dag onder moeders vleugels toen ze klein waren. Ik verlang nog steeds naar die tijd.
Zelf kan ik me lastig inleven in mensen die enorm gaan voor hun carriere, die fulltime willen blijven werken hoe dan ook, ondanks de kinderen. Misschien heeft het ermee te maken dat ik dat zelf niet aankon: ik zat constant met mijn kinderen in mijn hoofd.
Toch zijn er genoeg ouders die dat prima redden.
vrijdag 12 november 2021 om 10:10
Ja!Mataranka schreef: ↑12-11-2021 10:07Ik denk overigens dat het feit dat Nederlandse kinderen tot de gelukkigste kinderen ter wereld behoren, ook wel eens te maken kan hebben met de omstandigheid dat hier veel parttime wordt gewerkt (ook door vaders). Dat ze daardoor met beide ouders een band opbouwen, dat beide ouders weten wie hun vriendjes zijn, dat beide ouders een luier verschonen. Ik ben niet voor een systeem dat aanmoedigt dat er 1 ouder fulltime thuis is, maar ook zeker niet voor een systeem dat fulltime werken en de kinderen 5 dagen naar de opvang aanmoedigt. Die tussenweg lijkt mij juist ideaal (met 2 parttime werkende ouders dus).
vrijdag 12 november 2021 om 10:14
LadyTramp schreef: ↑12-11-2021 10:05Natuurlijk. Maar dat is niet de armoedeval waarover ik het had. Dat is de situatie waarin moeder altijd thuis gebleven is of een klein baantje heeft "want ik heb geen kinderen gekregen om ze naar de opvang te brengen en feminisme is dat je daar gewoon voor kunt kiezen", maar na een scheiding geconfronteerd wordt met ernstige geldproblemen waardoor ze nu ieder dubbeltje om moet draaien en er nooit geld is voor een schoolreisje of een traktatie op school bij verjaardagen, moeder gestressed is van de geldzorgen en niet kan slapen van de zorgen als kind uit zijn schoenen gegroeid is en zijn winterjas kwijtgeraakt is op school. En dat zijn echt geen heel gekke voorbeelden die ik geef, dat gebeurt.
Hierbij moet ik aan nare vechtscheidingen denken: dat de meestverdienende ouder weigert de meestzorgende ouder tijdelijk genoeg te ondersteunen. Dat is vreselijk ja.
vrijdag 12 november 2021 om 10:17
Ik zie dit om me heen ook met nog schrijnender gevallen. Ouders die ernstig gehandicapt raken, of overlijden bijvoorbeeld. Dan blijken ze soms niets of zeer weinig geregeld te hebben voor dit soort situaties.
vrijdag 12 november 2021 om 10:17
Dat kun je dus heel simpel voorkomen door tijdens de relatie beide ouders te laten werken en zorgen.
En echt, zo'n vechtscheiding zie je op voorhand niet aankomen, van beide kanten overigens. Je kunt niet de luxe hebben om te denken: 'mijn partner maakt niet zo'n strijd van de alimentatie'.
vrijdag 12 november 2021 om 10:19
Cecilie schreef: ↑12-11-2021 10:09Zelf kan ik me lastig inleven in mensen die enorm gaan voor hun carriere, die fulltime willen blijven werken hoe dan ook, ondanks de kinderen. Misschien heeft het ermee te maken dat ik dat zelf niet aankon: ik zat constant met mijn kinderen in mijn hoofd.
Toch zijn er genoeg ouders die dat prima redden.
Hier vind ik toch wel een veroordeling in door klinken. Alsof fulltime werkende ouders NIET hun kinderen in hun hoofd hebben zitten.
Toen na mijn scheiding mijn ex-man geen cent mee bleek te willen betalen, was ik toch enorm blij dat ik zijn financiele bijdrage ook helemaal niet nodig had. Ik was namelijk prima in staat om het gezinshuishouden met 4 kinderen in mijn eentje draaiende te houden, omdat ik nooit mijn "carriere" had onderbroken toen er kinderen kwamen. Maar denk je nu echt dat tijdens al dat werk mijn kinderen nooit vooraan in mijn hoofd zaten?
Inmiddels zijn al deze kinderen volwassen en geven aan helemaal geen last te hebben ondervonden van het feit dat ik werkte. Integendeel, ze vinden mij een voorbeeld voor hoe zijzelf hun leven willen leiden.
vrijdag 12 november 2021 om 10:20
Constant met je kinderen in je hoofd zitten is gewenning. Natuurlijk is het pittig om een klein babytje bij het kdv of gastouder af te leveren. Maar het went. En een kind wat een prettige kdv plek heeft, een fijne gastouder of een fijne bso wordt er echt niet slechter van.Cecilie schreef: ↑12-11-2021 10:09Met echt weinig geld in het begin heb ik het goed weten te redden met mijn kinderen. Er was geen armoede, ik kon alleen geen grote reizen met ze maken, en ook zaken als bijvoorbeeld dure merkkleding zaten er niet in. We woonden in sociale huurwoningen.
Maar dat was het dan ook, ik had toen zelfs een auto.
Mijn kinderen waren mijn leven en het liefst had ik ze de hele dag onder moeders vleugels toen ze klein waren. Ik verlang nog steeds naar die tijd.
Zelf kan ik me lastig inleven in mensen die enorm gaan voor hun carriere, die fulltime willen blijven werken hoe dan ook, ondanks de kinderen. Misschien heeft het ermee te maken dat ik dat zelf niet aankon: ik zat constant met mijn kinderen in mijn hoofd.
Toch zijn er genoeg ouders die dat prima redden.
Mijn kind heeft ook weleens gevraagd waarom ik zoveel werk en de moeder van kind X niet. Omdat sommige moeders het ook belangrijk vinden om te werken omdat je daar veel van leert en vrolijk van wordt. En om heel veel leuke dingen samen te kunnen doen naast het werk. Prima antwoord voor hem.
Wij hebben veel familie in het buitenland en wij willen ze graag vaak bezoeken. Dat betekent dat mijn man of ik niet thuis kan gaan zitten wachten tot de ander thuiskomt met een zakgeld. Want 3 kinderen met dure sporten en zelf ook nog een en ander aan wensen.
vrijdag 12 november 2021 om 10:20
Niet alleen vechtscheidingen, hoor. Ook scheidingen waarbij de meestverdienende ouder ineens zijn/haar baan verliest of arbeidsongeschikt raakt. Of al niet veel financiele draagkracht had, en nu moeten er van dat ene salaris ineens 2 huishoudens bekostigd worden.
vrijdag 12 november 2021 om 10:21
Dit dus.LadyTramp schreef: ↑12-11-2021 10:05Natuurlijk. Maar dat is niet de armoedeval waarover ik het had. Dat is de situatie waarin moeder altijd thuis gebleven is of een klein baantje heeft "want ik heb geen kinderen gekregen om ze naar de opvang te brengen en feminisme is dat je daar gewoon voor kunt kiezen", maar na een scheiding geconfronteerd wordt met ernstige geldproblemen waardoor ze nu ieder dubbeltje om moet draaien en er nooit geld is voor een schoolreisje of een traktatie op school bij verjaardagen, moeder gestressed is van de geldzorgen en niet kan slapen van de zorgen als kind uit zijn schoenen gegroeid is en zijn winterjas kwijtgeraakt is op school. En dat zijn echt geen heel gekke voorbeelden die ik geef, dat gebeurt.
En helaas zie ik dit geregeld in de praktijk en dan bijna altijd bij vrouwen die thuisbleven omdat ze dachten dat het zoveel beter was voor hun kind.
Gewoon werk en zorgtaken samen delen, je kiest er tenslotte samen voor.
vrijdag 12 november 2021 om 10:26
Snoops2 schreef: ↑12-11-2021 10:04
Maar doe vooral wat je zelf wil. Besef wel dat door dat thuisblijven de bijstandsmoeders zijn ontstaan. Lekker financieel afhankelijk zijn onder het motto, werken kan altijd nog. En dan bij scheiding ( komt nogal vaak voor) er achter komen dat als je jaren niet gewerkt hebt je diploma's weinig meer waard zijn en het lang niet altijd makkelijk is om weer aan een baan te komen. Dus uitkering, tig toeslagen,alsof de overheid dat niks kost. Kunnen ze beter investeren in goede kinderopvang.
En nogmaals...helemaal prima als er ouders zijn die het zo willen, ben blij dat ik zo niet leef. En met de kids gaat het uitstekend
Ik ben ook enige jaren bijstandsmoeder geweest en ik ben dankbaar dat ik die mogelijkheid had. In de jaren 90 kon ik zeker aan het werk in mijn beroep, maar de wachtlijsten voor kinderopvang waren eindeloos, dus ik kon geen kant op. Toch heb ik enorm genoten van mijn tijd met de kleintjes, dankzij de bijstand waar ik gelukkig recht op had.
Mede omdat er nauwelijks kans was om, ook al was het maar parttime, te kunnen werken, ben ik naar het westen verhuisd. Daar had ik zo goed als meteen opvang voor de kinderen en een baan.
Ik ben er helemaal voor dat alleenstaande ouders van kleine kinderen bijstand ontvangen.
Die hele uitkering heb ik inmiddels al meer dan gecompenseerd en ik zeg nog altijd: "Geen gezeik over "van mijn belastingcenten!". Ik vind het alleen maar fijn dat die gebruikt worden voor mensen die in dergelijke omstandigheden zitten.
vrijdag 12 november 2021 om 10:29
Aan die stelling moet natuurlijk worden toegevoegd: "als het echt niet anders kan". Want bijstand is een vangnet voor mensen die echt geen andere opties hebben, en het hebben van kleine kinderen maakt niet dat je geen opties hebt.
vrijdag 12 november 2021 om 10:32
LadyTramp schreef: ↑12-11-2021 10:19Hier vind ik toch wel een veroordeling in door klinken. Alsof fulltime werkende ouders NIET hun kinderen in hun hoofd hebben zitten.
Toen na mijn scheiding mijn ex-man geen cent mee bleek te willen betalen, was ik toch enorm blij dat ik zijn financiele bijdrage ook helemaal niet nodig had. Ik was namelijk prima in staat om het gezinshuishouden met 4 kinderen in mijn eentje draaiende te houden, omdat ik nooit mijn "carriere" had onderbroken toen er kinderen kwamen. Maar denk je nu echt dat tijdens al dat werk mijn kinderen nooit vooraan in mijn hoofd zaten?
Inmiddels zijn al deze kinderen volwassen en geven aan helemaal geen last te hebben ondervonden van het feit dat ik werkte. Integendeel, ze vinden mij een voorbeeld voor hoe zijzelf hun leven willen leiden.
Bij mij bleef dat gevoel overheersen. Dus ik kon dat zelf niet aan.
Het is zeker niet veroordelend bedoeld.
Grappig vind ik het wel dat jouw kinderen een voorbeeld nemen aan jouw leven en die van mij aan mijn leven. En dat is allebei goed vind ik.
anoniem_254365 wijzigde dit bericht op 12-11-2021 10:33
0.05% gewijzigd
vrijdag 12 november 2021 om 10:32
Precies!! Ik ben zeker voor dit vangnet voor mensen die door nare omstandigheden in een positie zijn geraakt waarvoor dit nodig is. Maar voor mensen die zichzelf bewust in een kwetsbare positie hebben gemanouvreerd terwijl ze oordelen over anderen (ik heb geen kinderen genomen om ze op de opvang te doen en wil thuisblijfmoeder zijn maar als t misgaat wel bijstand vangen) heb ik er wel moeite mee. Ben wel blij dat het er is, ook voor deze groep, aangezien de kinderen anders de dupe zijn.
Toevoeging: mijn moeder was altijd thuisblijfmoeder. Mijn ouders vinden ook nog steeds dat eigenlijk 1 van de ouders (de moeder dus… maar ik krijg dat bijna mn toetsenbord niet uit) thuis moet blijven voor de kinderen. Ze kijken er zelf heel tevreden op terug, zo fijn dat ze er altijd was als we uit school kwamen enzo. En natuurlijk had het voordelen, maar ik wilde als ouder kind juist ook wel graag een cool dagje bso waarop je gave dingen deed die thuis niet konden. En toen ik kleiner was had ik echt veel moeite met loskomen van mn moeder omdat ik gewend was dat ze er altijd was. Ik kijk daar dus juist niet zo tevreden op terug, ondanks dat ik superlieve ouders heb. En dit zal ongetwijfeld ook hebben bijgedragen aan hoe ik er nu tegenaan kijk.
boontje89 wijzigde dit bericht op 12-11-2021 10:36
32.20% gewijzigd
vrijdag 12 november 2021 om 10:33
En eerst kijken naar partneralimentatie. Ik heb er namelijk moeite mee dat een bewuste keuze van twee ouders tijdens een relatie (dat 1 van de ouders thuis blijft) na het eindigen van die relatie ineens wordt afgewenteld op de maatschappij. Want dat doe je dan: omdat jij niet wilde werken toen je nog een relatie had, moet de samenleving dat na het eindigen van die relatie ineens gaan betalen. Als jullie beiden hadden gewerkt, was dat hoogstwaarschijnlijk niet nodig geweest of maar voor een lager bedrag.
vrijdag 12 november 2021 om 10:34
Iemand anders zei het hierboven ook al maar ik vind het een vrij beperkt wereldbeeld om te denken dat werken alleen maar voor jezelf, je carrière of voor heel veel geld, grote huizen of auto’s is.
Ten eerste verdien ik helemaal niet zo veel
Maar nog veel belangrijker: ik denk oprecht dat het voor mijn kind heilzaam is om:
-een paar dagen per week naar een fijn kdv vol vriendjes, buitenspelen en knutselen te gaan.
-het voorbeeld te krijgen dat mannen en vrouwen beiden werken én zorgen, zowel praktisch als financieel.
-in een situatie te zitten waarbij de risico’s op de eerder genoemde armoedeval zo goed mogelijk gemitigeerd worden.
Ten eerste verdien ik helemaal niet zo veel
Maar nog veel belangrijker: ik denk oprecht dat het voor mijn kind heilzaam is om:
-een paar dagen per week naar een fijn kdv vol vriendjes, buitenspelen en knutselen te gaan.
-het voorbeeld te krijgen dat mannen en vrouwen beiden werken én zorgen, zowel praktisch als financieel.
-in een situatie te zitten waarbij de risico’s op de eerder genoemde armoedeval zo goed mogelijk gemitigeerd worden.
vrijdag 12 november 2021 om 10:35
vrijdag 12 november 2021 om 10:37
Eens. Met daarbij de toevoeging dat ik me vooral ook erg stoor aan de werkende partners die het wel lekker makkelijk vonden tijdens de relatie maar partneralimentatie ineens ‘veel te duur’ vinden.Mataranka schreef: ↑12-11-2021 10:33En eerst kijken naar partneralimentatie. Ik heb er namelijk moeite mee dat een bewuste keuze van twee ouders tijdens een relatie (dat 1 van de ouders thuis blijft) na het eindigen van die relatie ineens wordt afgewenteld op de maatschappij. Want dat doe je dan: omdat jij niet wilde werken toen je nog een relatie had, moet de samenleving dat na het eindigen van die relatie ineens gaan betalen. Als jullie beiden hadden gewerkt, was dat hoogstwaarschijnlijk niet nodig geweest of maar voor een lager bedrag.
Zo werkt het niet.
