Werk & Studie alle pijlers

Hoeveel uur werk jij?

19-01-2022 15:12 213 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zojuist las ik een ander topic waarin werd gesproken over meer uren gaan werken. In de situatie van die TO waarschijnlijk de beste oplossing.
De laatste tijd begin ik juist steeds meer behoefte te krijgen om minder te werken. Financieel gaat dat natuurlijk iets betekenen en ergens voelt het ook heel lui. Op dit moment werk ik op papier 40 uur (in werkelijkheid is het eerder 45-50 uur), ik woon alleen, LAT relatie, en ben begin 30.
Ik zou graag 4 dagen per week gaan werken en binnen mijn organisatie is 4x9 niet mogelijk, dus wordt het dan 32 uur.
Mijn vraag is, puur nieuwsgierigheid,: hoeveel uur werk jij en waarom dat aantal uren?
Alle reacties Link kopieren
Andersom schreef:
22-01-2022 09:29
Juist deze uitspraak hoor je altijd van vrouwen. Ze hoeven in principe niet, want partner verdient genoeg. Een man hoor je het zelden of nooit zeggen. Terwijl bij gelijke kansen het ook zou horen dat een man niet zou werken en op de centen van zijn vrouw zou kunnen teren

Zodra zo'n vrouw de daad bij het woord voegt heeft die man helemaal geen keus meer.

Beter uitgangspunt zou kunnen zijn dat je beiden niet zo veel hoeft te werken omdat er samen genoeg verdiend wordt.

De uitspraak komt nog uit een tijd dat mannen in principe kostwinner waren en vrouwen alleen werkten als de man niet genoeg verdiende. Of later toen de vrouw het baantje voor erbij had, voor de extra's en de leuke dingen.

Mijn oma was er fel op tegen dat mijn moeder na haar trouwdag nog zou werken tot het eerste kindje zich zou aandienen. Dan zouden 'de mensen' dus kunnen denken dat haar zoon niet genoeg verdiende.

Zo'n uitspraak is een voortvloeisel uit die tijden en daardoor voor mij echt het toonbeeld van een stagnerende emancipatie.
Dus als ik het zeg is het een toonbeeld van stagnerende emancipatie, maar als mijn man het zegt niet. Als ik zeg dat we mijn salaris in principe niet nodig hebben is het een toonbeeld van stagnerende emancipatie, als ik zeg dat we mijn man’s salaris niet nodig hebben niet. Ik snap wel waar het vandaan komt, maar ik ben niet de meeste vrouwen.

Jouw uitgangspunt over beiden is net zo dwingend als dat de vrouw maar moet stoppen met werken.
Mevrouw75 schreef:
22-01-2022 09:42
Dus als ik het zeg is het een toonbeeld van stagnerende emancipatie, maar als mijn man het zegt niet. Als ik zeg dat we mijn salaris in principe niet nodig hebben is het een toonbeeld van stagnerende emancipatie, als ik zeg dat we mijn man’s salaris niet nodig hebben niet. Ik snap wel waar het vandaan komt, maar ik ben niet de meeste vrouwen.

Jouw uitgangspunt over beiden is net zo dwingend als dat de vrouw maar moet stoppen met werken.

Als je man het zegt ook!
Als je als stel meer verdient dan je nodig hebt kun je omdat overwegen om minder te gaan werken. En dat kan de één zijn, of de ander of beiden.

Het probleem voor mij, zit in de woorden 'ik hoef'. Die uitspraak gaat er van uit dat het nog steeds als normaal wordt gezien dat je kunt besluiten op de zak van de ander te gaan teren mits die ander dus genoeg verdient. Dat een tweede inkomen nog steeds wordt gezien als optioneel.

Wij gaan er thuis van uit dat we samen genoeg verdienen om samen minder te gaan werken. En dat we in overleg besluiten wie dan daadwerkelijk minder gaat werken.
Alle reacties Link kopieren
Andersom schreef:
22-01-2022 07:17
Waarom niet? Heb je naast je werk nog een ander inkomen dan? Uit liggende gelden?

Of gaat het om. het inkomen van je man/partner?

Als het om het inkomen van je partner gaat vind ik dit een heel gekke uitspraak. Hoezo hoef jij niet te werken en hij wel?

Zolang vrouwen (in het algemeen) zulke dingen zeggen en denken is in mijn ogen de emancipatie nog een lange weg te gaan.
Dat kan.
Ik word een beetje moe van mensen die allerlei losse uitspraken steeds aangrijpen om het over emancipatie te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Andersom schreef:
22-01-2022 10:03
Als je man het zegt ook!
Als je als stel meer verdient dan je nodig hebt kun je omdat overwegen om minder te gaan werken. En dat kan de één zijn, of de ander of beiden.

Het probleem voor mij, zit in de woorden 'ik hoef'. Die uitspraak gaat er van uit dat het nog steeds als normaal wordt gezien dat je kunt besluiten op de zak van de ander te gaan teren mits die ander dus genoeg verdient. Dat een tweede inkomen nog steeds wordt gezien als optioneel.

Wij gaan er thuis van uit dat we samen genoeg verdienen om samen minder te gaan werken. En dat we in overleg besluiten wie dan daadwerkelijk minder gaat werken.
Ik zie dat inderdaad anders. ‘Ik hoef’ betekent in mijn optiek niet opeens ouderwets onfeministisch. En het kan mij daadwerkelijk niet schelen of 1 iemand in de relatie theoretisch op de zak van de ander teert. Je kan gewoon samen besluiten rollen te verdelen en specialismen in te voeren.

Deze optie bij voorbaat al uitsluiten werkt bij mij heel ver-/benauwend.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 22-01-2022 10:24
3.61% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Parella schreef:
22-01-2022 08:37
Je kan daar samen toch afspraken over maken? Wat is daar 'niet geëmancipeerd' aan?
Als ze ook maar afspreken dat de vrouw nog een tijdje gd krijgt als ze uit elkaar gaan, zodat ze de belastingbetaler niet om een uitkering hoeft te vragen.

Emancipatie zit hem in denkwijze, machtsverhoudingen, niet in praktische afspraken die een stel met z'n tweeën maakt.
Joh, het was gewoon een losse opmerking, zo van ‘wij kunnen in principe van 1 salaris leven’. Had idd net zo goed mijn man kunnen zeggen.

En verder voel ik me niet aangesproken want ik heb geen kinderen, ga die ook niet krijgen, werk al vanaf mijn 16e minimaal 32 uur per week en het ziet er naar uit dat dat tot mijn pensioen zo blijft.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb altijd 40 uur gewerkt en was toen single. Maar vanwege een chronische aandoening ben ik minder gaan werken. (Ik kreeg geen WIA.) Ik heb vervolgens een tijdlang 32 uur gewerkt en dat beviel me prima totdat ik een burn-out kreeg. Inmiddels werk ik 24 uur (als zzp'er) en ben ik nog steeds financieel onafhankelijk, want dat is voor mij een must.
En ja ook wij zouden prima van het salaris van mijn man kunnen rondkomen (ook als hij minder zou werken dan nu), maar ik wil per se blijven werken en bovendien financieel onafhankelijk blijven.

We krijgen binnenkort een kleintje en mijn man gaat nu van 40 uur naar 24 of 28 uur. Op deze manier hebben we maar 1-2 dagen kinderopvang nodig en (het belangrijkste) kunnen we veel samen met ons kindje samen zijn. :-) We beseffen dat dit een luxe situatie is.
Alle reacties Link kopieren
Andersom schreef:
22-01-2022 10:03
Als je man het zegt ook!
Als je als stel meer verdient dan je nodig hebt kun je omdat overwegen om minder te gaan werken. En dat kan de één zijn, of de ander of beiden.

Het probleem voor mij, zit in de woorden 'ik hoef'. Die uitspraak gaat er van uit dat het nog steeds als normaal wordt gezien dat je kunt besluiten op de zak van de ander te gaan teren mits die ander dus genoeg verdient. Dat een tweede inkomen nog steeds wordt gezien als optioneel.

Wij gaan er thuis van uit dat we samen genoeg verdienen om samen minder te gaan werken. En dat we in overleg besluiten wie dan daadwerkelijk minder gaat werken.
Misschien hoeft dat helemaal niet overlegd te worden omdat de één allang weet dat de ander niet minder kan of wil werken. Mijn man werkte toen ik hem leerde kennen al 80 uur per week, ik wist vanaf het begin dat hij een workaholic was. Toen begon hij ook nog voor zichzelf en kon hij überhaupt niet minder werken als hij dat succesvol wilde maken en houden. En het was duidelijk dat áls er iemand minder ging werken, dat ik dat zou zijn. Dus jij kan wel uitgaan van jouw situatie, maar bij iedereen is dat anders.
Ik werk 20 uur per week. Hiervoor werkte ik jaren lang 32 -36 uur per week, maar daar werd ik niet gelukkig van. Er is meer in het leven dan werk, en ik kan het financieel ook redden als ik er alleen voor kom te staan.
Alle reacties Link kopieren
Voorheen 28 in zorg onregelmatig en 8u poetsen erbij.

Nu sinds ik moeder ben 24u. Regelmatig. 3 dagen.

Ik zou het lekker doen hoor als jij daar zin in hebt.. heerlijk
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben twee kinderen (4 en 6 jr)
Ik werk 32 uur in de zorg (binnen mijn team werken alle vrouwen met kinderen 2-3 dagen)
Mijn man werkt 36 uur, 4* 8 en op woe ochtend een dagdeel zodat hij er voor de kinderen is.
Op mijn vrije dag ben ik in de ochtend mantelzorger.
Het is wel aanpoten, maar goed
Op zaterdag en zondag hebben we veel tijd voor de kinderen
Ik heb een eigen onderneming en werk gemiddeld 45 uur per week, 6 dagen per week. Ik reken hier ook de administratie bij die ik vanuit huis achter mijn laptop doe met een glas wijn ;-) Zijn toch uren die gemaakt worden.

Ik wil nu niet minder werken omdat ik van luxe houdt (vakanties, uit eten en kleding) en dat moet toch betaald worden.

Mijn man werkt ook voor zichzelf en is ook altijd wel 6 dagen per week bezig of van huis. Op zondag zijn we samen vrij en brengen we dus de dag samen door dus niet onafhankelijk van elkaar plannen maken.

We hebben wel een schoonmaakster omdat ik ook tijd wil hebben om te sporten naast mijn werk.
Alle reacties Link kopieren
Ik werk 24 uur, man fulltime. Wij vinden het zelf een prima verdeling.
Alle reacties Link kopieren
Ik werk full-time, man 20 uur. Ik wil naar een 32/32 verdeling, nu mijn kind een kleuter is mis ik voor mijn gevoel zoveel van zijn leven. En hij vraagt altijd wanneer ik hem van school kom halen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven