Werk & Studie
alle pijlers
Ik weet het even niet
woensdag 17 juni 2009 om 11:54
Ongeveer 3 jaar geleden heb ik een burnout gehad op mijn werk. Ik had wel door dat het niet zo lekker ging (ik heb best een zware baan), maar ik ging maar door, ik dacht deze maand nog even door en dan meld ik me ziek en zo stelde ik mijn ziekmelden maar uit. Achteraf veel te lang, maar dat zag ik toen niet.
Ik ben toen 6 weken thuis geweest, daarna heb ik ong. 2 maanden vervangend werk gedaan en toen ben ik mijn eigen werk vrij snel weer gaan opbouwen.
Dat heb ik toen een klein jaar gedaan en daarna ben ik parttime gaan werken. Ik merkte dat ik het te zwaar vond en wou een andere burnout voorkomen. Dat ging een tijd goed, maar de laatste tijd merk ik dat het toch niet zo lekker gaat. Ik word met dat parttimen nog best wel veel belast, soms evenveel als iemand die fulltime werkt. Dat vind ik best frustrerend, ik heb tenslotte een hoop salaris ingeleverd om minder te gaan werken. Verder merk ik de laatste tijd dat ik nogal opgefokt kan zijn. Een ander zal het niet snel aan me merken, maar ik merk het zelf wel.
Ik erger me weer sneller aan dingen, ben sneller boos.
Ik vraag me af of ik het moet negeren of dat ik moet oppassen om niet weer teveel hooi op mijn vork te nemen. Mijn vriend heeft al gezegd dat ik me maar ziek moet melden, maar over 3 weken heb ik vakantie en ik denk dat ik het maar moet uitzingen tot dan en hopelijk gaat het daarna weer beter.
Ik meld me trouwens zowiezo niet snel ziek, sinds ik parttime werk nog nooit.
Ik ben toen 6 weken thuis geweest, daarna heb ik ong. 2 maanden vervangend werk gedaan en toen ben ik mijn eigen werk vrij snel weer gaan opbouwen.
Dat heb ik toen een klein jaar gedaan en daarna ben ik parttime gaan werken. Ik merkte dat ik het te zwaar vond en wou een andere burnout voorkomen. Dat ging een tijd goed, maar de laatste tijd merk ik dat het toch niet zo lekker gaat. Ik word met dat parttimen nog best wel veel belast, soms evenveel als iemand die fulltime werkt. Dat vind ik best frustrerend, ik heb tenslotte een hoop salaris ingeleverd om minder te gaan werken. Verder merk ik de laatste tijd dat ik nogal opgefokt kan zijn. Een ander zal het niet snel aan me merken, maar ik merk het zelf wel.
Ik erger me weer sneller aan dingen, ben sneller boos.
Ik vraag me af of ik het moet negeren of dat ik moet oppassen om niet weer teveel hooi op mijn vork te nemen. Mijn vriend heeft al gezegd dat ik me maar ziek moet melden, maar over 3 weken heb ik vakantie en ik denk dat ik het maar moet uitzingen tot dan en hopelijk gaat het daarna weer beter.
Ik meld me trouwens zowiezo niet snel ziek, sinds ik parttime werk nog nooit.
woensdag 17 juni 2009 om 12:19
Als je partime bent gaan werken is er iemand anders die de taken die jij in jouw beperkte tijd niet meer kon doen, erbij heeft genomen. Is die persoon er ook? Of doet een collega van jou jouw werk er nu bij en schuift jouw werk als hij of zij het niet meer aan kan weer terug naar jou? Want zo klnikt het nu.
In iedergeval moet je gaan praten met je werkgever. Want het kan niet zo zijn dat je partime werkt maar fulltime belast wordt. Daar maak je het probleem alleen maar groter mee en de kans dat je een burnout krijgt ook.
In iedergeval moet je gaan praten met je werkgever. Want het kan niet zo zijn dat je partime werkt maar fulltime belast wordt. Daar maak je het probleem alleen maar groter mee en de kans dat je een burnout krijgt ook.
woensdag 17 juni 2009 om 12:19
Je werkgever is nu eenmaal gewend jou te belasten, of dat nu voor 40 uur is of voor 20.
In zijn/haar idee kun je wat je in een fulltime baan per uur deed, ook in een parttime baan per uur.
Dus minder werken in jouw baan betekend niet automatisch dat je dan ook minder werk per uur krijgt.
Je zult dus zelf aan moeten geven dat t niet lukt en dus of nee leren zeggen , of een minder belastende functie moeten zoeken.
Verwacht niet van anderen dat ze rekening blijven houden met jou
Vergelijk het met een paar dagen hand in het verband, iedereen vraagt hoe het er mee is, Verband weg en iedereen is gelijk vergeten dat je iets aan je hand mankeerde, dus zal je niet meer geholpen worden met het opendraaien van een deksel ofzo.
Als je wilt dat er iets aan de toestand gedaan wordt moet je dus zelf aan de bel trekken, als ze niets aan je merken denken ze dat t goedgaat
In zijn/haar idee kun je wat je in een fulltime baan per uur deed, ook in een parttime baan per uur.
Dus minder werken in jouw baan betekend niet automatisch dat je dan ook minder werk per uur krijgt.
Je zult dus zelf aan moeten geven dat t niet lukt en dus of nee leren zeggen , of een minder belastende functie moeten zoeken.
Verwacht niet van anderen dat ze rekening blijven houden met jou
Vergelijk het met een paar dagen hand in het verband, iedereen vraagt hoe het er mee is, Verband weg en iedereen is gelijk vergeten dat je iets aan je hand mankeerde, dus zal je niet meer geholpen worden met het opendraaien van een deksel ofzo.
Als je wilt dat er iets aan de toestand gedaan wordt moet je dus zelf aan de bel trekken, als ze niets aan je merken denken ze dat t goedgaat
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 17 juni 2009 om 12:20
Ziek melden zou ik niet doen. Uiteindelijk los je daar niets mee op. Het lijkt me dat je beter kunt kijken naar de reden waarom je spanning opbouwt. Dan kun je kijken of je het kan voorkomen, of manieren zoeken om er beter mee om te gaan. De meeste mensen ervaren af en toe stress op hun werk. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn zolang er ook ontspanning tegenover staat.
Met het risico dat ik nu klink als mijn moeder; ga sporten, of als je dat echt te erg vindt, wandelen of fietsen.
Met het risico dat ik nu klink als mijn moeder; ga sporten, of als je dat echt te erg vindt, wandelen of fietsen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 17 juni 2009 om 12:28
Het is een baan waarin er projectmatig gewerkt wordt. Ik kan er niet verder over uitwijden omdat ik bang ben dat ik herkend zal worden. Iedereen krijgt een project, maar je hebt simpele projecten die nauwelijks belastend zijn en zwaardere. Ik heb de laatste tijd dus steeds de zwaardere projecten. De verdeling is nooit goed geweest en als ik daarover ga praten wordt er gezegd dat dat nou eenmaal zo is en daar kan ik het mee doen.
Als ik aan mijn projecten werk ben ik best zelfstandig bezig en dat gaat ook wel, maar dat gesol erom heen kan ik steeds minder hebben. Om een voorbeeld te noemen, sommige projecten zijn zo dat ik af en toe hele lange dagen moet maken. Ik werk officieel 3 dagen per week, maar vaak is het zo dat ik dan 2 dagen van 14 uur maak en de week daarop 3 dagen van 6. Op zich kom ik niet over mijn uren uit, maar die lange dagen vind ik killing. Ik merk dat lichamelijk ook erg.
De enige manier om iets te veranderen is een andere baan zoeken.
Als ik aan mijn projecten werk ben ik best zelfstandig bezig en dat gaat ook wel, maar dat gesol erom heen kan ik steeds minder hebben. Om een voorbeeld te noemen, sommige projecten zijn zo dat ik af en toe hele lange dagen moet maken. Ik werk officieel 3 dagen per week, maar vaak is het zo dat ik dan 2 dagen van 14 uur maak en de week daarop 3 dagen van 6. Op zich kom ik niet over mijn uren uit, maar die lange dagen vind ik killing. Ik merk dat lichamelijk ook erg.
De enige manier om iets te veranderen is een andere baan zoeken.
woensdag 17 juni 2009 om 12:30
quote:lolapaloeza schreef op 17 juni 2009 @ 12:20:
Ziek melden zou ik niet doen. Uiteindelijk los je daar niets mee op. Het lijkt me dat je beter kunt kijken naar de reden waarom je spanning opbouwt. Dan kun je kijken of je het kan voorkomen, of manieren zoeken om er beter mee om te gaan. De meeste mensen ervaren af en toe stress op hun werk. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn zolang er ook ontspanning tegenover staat.
Met het risico dat ik nu klink als mijn moeder; ga sporten, of als je dat echt te erg vindt, wandelen of fietsen.
Ik ga me niet ziekmelden, dat heb ik besloten. Sporten doe ik al veel.
Ik denk dat ik op zoek moet naar een andere baan, dat dat de enige oplossing is.
Ziek melden zou ik niet doen. Uiteindelijk los je daar niets mee op. Het lijkt me dat je beter kunt kijken naar de reden waarom je spanning opbouwt. Dan kun je kijken of je het kan voorkomen, of manieren zoeken om er beter mee om te gaan. De meeste mensen ervaren af en toe stress op hun werk. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn zolang er ook ontspanning tegenover staat.
Met het risico dat ik nu klink als mijn moeder; ga sporten, of als je dat echt te erg vindt, wandelen of fietsen.
Ik ga me niet ziekmelden, dat heb ik besloten. Sporten doe ik al veel.
Ik denk dat ik op zoek moet naar een andere baan, dat dat de enige oplossing is.
woensdag 17 juni 2009 om 16:44
Als je inderdaad heel onregelmatige uren hebt is dat belastend. En dagen van 14 uur trekt volgens mij bijna niemand en kun je als werkgever ook eigenlijk niet vragen. Ik weet dat in geval van deadlines etc. het wel eens voor komt, maar zou echt een uitzondering moeten zijn. Daar helpt een beetje sporten natuurlijk niet tegen.
Hoe schat je de kans in dat je een baan vindt die je net zo leuk vindt maar wel regelmatiger uren heeft?
Hoe schat je de kans in dat je een baan vindt die je net zo leuk vindt maar wel regelmatiger uren heeft?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 17 juni 2009 om 17:12
quote:Mickyindegloria schreef op 17 juni 2009 @ 11:54:
Verder merk ik de laatste tijd dat ik nogal opgefokt kan zijn. Een ander zal het niet snel aan me merken, maar ik merk het zelf wel.
Ik erger me weer sneller aan dingen, ben sneller boos.
Ik vraag me af of ik het moet negeren of dat ik moet oppassen om niet weer teveel hooi op mijn vork te nemen.
Dit klinkt me in de oren als een burnout signaal. Dat hoor je zelf waarschijnlijk ook, anders maak je je niet zo'n zorgen om jezelf, en zoek je het forum niet op om je verhaal te vertellen/ reacties te horen. Het antwoord op de vraag of je het moet negeren of moet oppassen voor weer teveel hooi, kun je denk ik daarmee geven.
Heel goed dat je dit inziet, wellicht op tijd, omdat je nu naar mogelijke oplossingen kunt kijken. Je praat al over andere baan, zou een optie kunnen zijn om te voorkomen dat het erger wordt.
Je hebt het allemaal al eens eerder doorstaan, doe er je voordeel mee! Succes!
Verder merk ik de laatste tijd dat ik nogal opgefokt kan zijn. Een ander zal het niet snel aan me merken, maar ik merk het zelf wel.
Ik erger me weer sneller aan dingen, ben sneller boos.
Ik vraag me af of ik het moet negeren of dat ik moet oppassen om niet weer teveel hooi op mijn vork te nemen.
Dit klinkt me in de oren als een burnout signaal. Dat hoor je zelf waarschijnlijk ook, anders maak je je niet zo'n zorgen om jezelf, en zoek je het forum niet op om je verhaal te vertellen/ reacties te horen. Het antwoord op de vraag of je het moet negeren of moet oppassen voor weer teveel hooi, kun je denk ik daarmee geven.
Heel goed dat je dit inziet, wellicht op tijd, omdat je nu naar mogelijke oplossingen kunt kijken. Je praat al over andere baan, zou een optie kunnen zijn om te voorkomen dat het erger wordt.
Je hebt het allemaal al eens eerder doorstaan, doe er je voordeel mee! Succes!
woensdag 17 juni 2009 om 19:26
Een andere baan is een oplossing, maar misschien niet snel genoeg geregeld in deze situatie. Ik denk dat je toch op je werk moet gaan praten en duidelijk moet maken dat het echt niet langer kan zo. Als je denkt dat nog een gesprek niets zal helpen, ga dan praten met de bedrijfsarts en vraag aan hem/haar om voor jou met de werkgever te gaan praten. Je wordt duidelijk overbelast en dat betekent dat je werkgever het werk niet goed georganiseerd heeft. Of in elk geval, dat ze niet voldoende rekening houden met jouw mogelijkheden / beperkingen. De bedrijfsarts kan dit wellicht beter duidelijk maken aan je werkgever dan dat jij dat op dit moment kunt.
Sterkte!
Sterkte!
donderdag 18 juni 2009 om 13:28
Bedankt voor de tips allemaal.
Ik heb gisteren een zwaar project afgerond en meteen al een reactie gekregen met de complimenten (van degene met wie ik heb samengewerkt). Hij vond mij en mijn team erg efficient en goed daardoor is het project nu al geslaagd. Leuk om te horen en een teken dat ik mijn werk nog wel goed doe. Dat is het ook niet, het zijn de dingen eromheen. Daar kan ik me steeds minder in vinden en daardoor denk ik ook dat het zwaarder wordt.
Ik heb besloten om de komende tijd flink na te gaan denken over een andere baan. Het gaat goedkomen.
Ik heb gisteren een zwaar project afgerond en meteen al een reactie gekregen met de complimenten (van degene met wie ik heb samengewerkt). Hij vond mij en mijn team erg efficient en goed daardoor is het project nu al geslaagd. Leuk om te horen en een teken dat ik mijn werk nog wel goed doe. Dat is het ook niet, het zijn de dingen eromheen. Daar kan ik me steeds minder in vinden en daardoor denk ik ook dat het zwaarder wordt.
Ik heb besloten om de komende tijd flink na te gaan denken over een andere baan. Het gaat goedkomen.
