Werk & Studie
alle pijlers
Inmiddels ervaren thuiswerkers - tips?
vrijdag 3 juli 2020 om 10:20
Ik besef me dat ik misschien een fase van rouw doormoet waar veel van jullie een aantal maanden geleden al doorheen zijn gegaan. Ik heb een tijdlang een enorme workload gehad als gevolg van de crisis waarvoor ik ook echt nog dagelijks naar kantoor moest. Maar we zijn op mijn werk nu over de piek heen en richting de zomervakantie begint het werk zich weer enigszins te normaliseren. Dat betekent dat ik er nu ook echt aan moet geloven: thuiswerken.
Ik zit nu sinds een week structureel thuis, en ik vind het vreselijk. Alle muren komen op me af. Ik mis mijn collega's en voel me als coordinator van mijn team slecht aangesloten op allerlei werkgerelateerde zaken (ook waar dat feitelijk niet zo is). Heb het gevoel dat alles door mijn vingers glipt, het is heel ongrijpbaar. Ik haalde mijn informatie uit hele informele contacten met mijn team, en dat valt nu weg.
Korte situatieschets: alleenstaand. Ik heb een ruim appartement, en prettigste werkplek is aan de keukentafel. Ik probeer s ochtends al heel even frisse lucht te halen voor ik aan het werk ga, of even te sporten. Ook na afronding van het werk, probeer ik eerst even naar buiten te gaan, om werk ook echt af te sluiten en structuur in de dag te creëren. Ook de contacten met het team probeer ik zoveel mogelijk op andere wijze aan te halen, maar het gaat gewoon echt moeizamer. En die videobel vergaderingen zijn ook dodelijk vermoeiend.
En ik voel me eenzaam thuis. Thuis was altijd een plek voor rust en ontspanning na een werkdag, en nu loopt het door elkaar omdat ik voor mijn gevoel de hele dag thuis vastzit.
We hebben gehoord dat thuiswerken nog iig tot september de norm zal blijven, en ook daarna de mogelijkheden om naar kantoor te komen, nog heel beperkt zullen zijn. Ons kantoor is totaal niet coronaproof. Kortom: ik moet er echt aan, en dat stel ik ook echt niet ter discussie. Ik moet hier een weg in vinden.
Wat heeft jullie inmiddels ervaren thuiswerkers geholpen? Wat voor tips hebben jullie? Of misschien ook dingen die totaal niet werkten
.
Ik zit nu sinds een week structureel thuis, en ik vind het vreselijk. Alle muren komen op me af. Ik mis mijn collega's en voel me als coordinator van mijn team slecht aangesloten op allerlei werkgerelateerde zaken (ook waar dat feitelijk niet zo is). Heb het gevoel dat alles door mijn vingers glipt, het is heel ongrijpbaar. Ik haalde mijn informatie uit hele informele contacten met mijn team, en dat valt nu weg.
Korte situatieschets: alleenstaand. Ik heb een ruim appartement, en prettigste werkplek is aan de keukentafel. Ik probeer s ochtends al heel even frisse lucht te halen voor ik aan het werk ga, of even te sporten. Ook na afronding van het werk, probeer ik eerst even naar buiten te gaan, om werk ook echt af te sluiten en structuur in de dag te creëren. Ook de contacten met het team probeer ik zoveel mogelijk op andere wijze aan te halen, maar het gaat gewoon echt moeizamer. En die videobel vergaderingen zijn ook dodelijk vermoeiend.
En ik voel me eenzaam thuis. Thuis was altijd een plek voor rust en ontspanning na een werkdag, en nu loopt het door elkaar omdat ik voor mijn gevoel de hele dag thuis vastzit.
We hebben gehoord dat thuiswerken nog iig tot september de norm zal blijven, en ook daarna de mogelijkheden om naar kantoor te komen, nog heel beperkt zullen zijn. Ons kantoor is totaal niet coronaproof. Kortom: ik moet er echt aan, en dat stel ik ook echt niet ter discussie. Ik moet hier een weg in vinden.
Wat heeft jullie inmiddels ervaren thuiswerkers geholpen? Wat voor tips hebben jullie? Of misschien ook dingen die totaal niet werkten
.
vrijdag 3 juli 2020 om 11:39
Ik had gehoopt dat het een verkeerde autocorrect was, maar blijkbaar niet. Dan is de beste tip om het niet groter te maken dan het is. Thuiswerken is natuurlijk niet vergelijkbaar met het doodgaan van een dierbare. Ga bellen met collega's, beeldbellen met groepjes, whatsappgroepen om op de hoogte te blijven/niet werkgerelateerde praatjes te hebben of whatever, maar ga niet zitten 'rouwen' omdat je thuis moet werken, dat is echt niet in verhouding tot wat het is.
vrijdag 3 juli 2020 om 11:51
Ik heb al veel goede tips langs zien komen. Inderdaad zorg dat je een góede werkplek hebt die liefs niet de hele dag hoeft te zien.
Verder zou ik je aanraden om jezelf ook gewoon de tijd te geven om er aan te wennen. Ik zit nu inderdaad al meer dan 3 maanden thuis en eigenlijk ben ik pas sinds een week of 3/4 zo ver dat ik het prettig begin te vinden en mijn draai heb gevonden. (waarbij het niet helpt dat ik een heel gezin heb dat ook ineens thuis zat, en toen weer niet en nu weer vakantie vierend om mij heen loopt terwijl ik nog moet werken)
En ga wat dingen proberen. Ik ben er bv achter gekomen dat ik het ideaal vind om de dag heel vroeg te beginnen. Dan kan ik wat zaken oppakken zónder dat ik door collega's gestoord word. Ik neem dan wel weer een vrij lange lunchpauze.
Contact met collega's is hier ook wel een 'dingetje'. Vrijwel iedereen klaagt over het missen van de spontane sociale contacten. En het gekke is dat de digitale koffiemomenten dan weer heel beperkt bezocht worden. Een kwartier op afspraak koffie drinken voelt blijkbaar als tijdsverspilling/niet werken terwijl 4x op een dag 5 minuten toevallig met iemand kletsen wel gewoon werken is.
Kijk verder goed naar welke manieren van communiceren je hebt. Als je bij iemand langs loopt zie je of die persoon geconcentreerd aan het werk is en kan je evt doorlopen. Als je belt lukt dat niet. Wij gebruiken daar de chat functie van skype/teams nu voor. Even vragen of je mag storen. Wil je niet gestoord worden kan je de chat uitzetten of het bericht even negeren. Dat werkt vrij goed.
En overleggen hebben de neiging om zo lang te duren als dat je ze inplant. En digitaal plan je al snel 30 of 60 minuten in. Nooit 25 of 50. Ik ben begonnen om dat wel te doen. Dat geeft ook wat meer mogelijkheid om tussen overleggen even een kleine (micro) pauze te nemen. Even de benen te strekken en wat anders te doen. Of gewoon even een paar minuten met een collega over wat anders doorkletsen ipv meteen het volgende overleg in te gaan. Daar wordt een dag digitaal van overleggen een stuk minder inspannend van. (en uiteindelijk scheelt het niets, want face to face heb je vaak ook een paar minuten social talk tijdens de inloop.
Verder zou ik je aanraden om jezelf ook gewoon de tijd te geven om er aan te wennen. Ik zit nu inderdaad al meer dan 3 maanden thuis en eigenlijk ben ik pas sinds een week of 3/4 zo ver dat ik het prettig begin te vinden en mijn draai heb gevonden. (waarbij het niet helpt dat ik een heel gezin heb dat ook ineens thuis zat, en toen weer niet en nu weer vakantie vierend om mij heen loopt terwijl ik nog moet werken)
En ga wat dingen proberen. Ik ben er bv achter gekomen dat ik het ideaal vind om de dag heel vroeg te beginnen. Dan kan ik wat zaken oppakken zónder dat ik door collega's gestoord word. Ik neem dan wel weer een vrij lange lunchpauze.
Contact met collega's is hier ook wel een 'dingetje'. Vrijwel iedereen klaagt over het missen van de spontane sociale contacten. En het gekke is dat de digitale koffiemomenten dan weer heel beperkt bezocht worden. Een kwartier op afspraak koffie drinken voelt blijkbaar als tijdsverspilling/niet werken terwijl 4x op een dag 5 minuten toevallig met iemand kletsen wel gewoon werken is.
Kijk verder goed naar welke manieren van communiceren je hebt. Als je bij iemand langs loopt zie je of die persoon geconcentreerd aan het werk is en kan je evt doorlopen. Als je belt lukt dat niet. Wij gebruiken daar de chat functie van skype/teams nu voor. Even vragen of je mag storen. Wil je niet gestoord worden kan je de chat uitzetten of het bericht even negeren. Dat werkt vrij goed.
En overleggen hebben de neiging om zo lang te duren als dat je ze inplant. En digitaal plan je al snel 30 of 60 minuten in. Nooit 25 of 50. Ik ben begonnen om dat wel te doen. Dat geeft ook wat meer mogelijkheid om tussen overleggen even een kleine (micro) pauze te nemen. Even de benen te strekken en wat anders te doen. Of gewoon even een paar minuten met een collega over wat anders doorkletsen ipv meteen het volgende overleg in te gaan. Daar wordt een dag digitaal van overleggen een stuk minder inspannend van. (en uiteindelijk scheelt het niets, want face to face heb je vaak ook een paar minuten social talk tijdens de inloop.
vrijdag 3 juli 2020 om 11:55
TO herkenbaar wat je schrijft. Ik werk al sinds maart thuis en heb jouw fase ook doorgemaakt. De tips die al gegeven worden zouden ook mijn tips zijn. Voor mij werkt dat goed.
Zelf merkte ik dat ik na een week of drie wen nieuw ritme vond en meer berusting had in het thuiswerken. Hopelijk komt dat moment binnenkort bij jou ook.
En accepteer dat er soms k**-dagen tussen zitten.
Succes met thuiswerken!
Zelf merkte ik dat ik na een week of drie wen nieuw ritme vond en meer berusting had in het thuiswerken. Hopelijk komt dat moment binnenkort bij jou ook.
En accepteer dat er soms k**-dagen tussen zitten.
Succes met thuiswerken!
vrijdag 3 juli 2020 om 12:08
Nee, rouw omdat je hele dagelijkse routine ineens ongevraagd anders wordt, natuurlijk.
Daar is al uitgebreid over geschreven door verschillende media: dat gevoel wat veel mensen hadden toen hun hele leven omgegooid werd in maart, is te vergelijken met rouw. https://hbr.org/2020/03/that-discomfort ... g-is-grief
vrijdag 3 juli 2020 om 12:10
Anna2208 schreef: ↑03-07-2020 11:39Ik had gehoopt dat het een verkeerde autocorrect was, maar blijkbaar niet. Dan is de beste tip om het niet groter te maken dan het is. Thuiswerken is natuurlijk niet vergelijkbaar met het doodgaan van een dierbare. Ga bellen met collega's, beeldbellen met groepjes, whatsappgroepen om op de hoogte te blijven/niet werkgerelateerde praatjes te hebben of whatever, maar ga niet zitten 'rouwen' omdat je thuis moet werken, dat is echt niet in verhouding tot wat het is.
Uit mijn vorige link (Kessler is een rouw-expert):
HBR: People are feeling any number of things right now. Is it right to call some of what they’re feeling grief?
Kessler: Yes, and we’re feeling a number of different griefs. We feel the world has changed, and it has. We know this is temporary, but it doesn’t feel that way, and we realize things will be different. Just as going to the airport is forever different from how it was before 9/11, things will change and this is the point at which they changed. The loss of normalcy; the fear of economic toll; the loss of connection. This is hitting us and we’re grieving. Collectively. We are not used to this kind of collective grief in the air.
Ik kan me best voorstellen dat het nu pas binnenkomt, als je hiervoor gewoon keihard doorwerkte en je leven nog z'n relatief normale gangetje ging.
vrijdag 3 juli 2020 om 13:37
Ik vind het zwaar overdreven om thuis moeten werken te vergelijken met de dood van een dierbare. Daar maak je het alleen maar erger mee. Catastroferen noemt mijn psycholoog dat.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑03-07-2020 12:10Uit mijn vorige link (Kessler is een rouw-expert):
HBR: People are feeling any number of things right now. Is it right to call some of what they’re feeling grief?
Kessler: Yes, and we’re feeling a number of different griefs. We feel the world has changed, and it has. We know this is temporary, but it doesn’t feel that way, and we realize things will be different. Just as going to the airport is forever different from how it was before 9/11, things will change and this is the point at which they changed. The loss of normalcy; the fear of economic toll; the loss of connection. This is hitting us and we’re grieving. Collectively. We are not used to this kind of collective grief in the air.
Ik kan me best voorstellen dat het nu pas binnenkomt, als je hiervoor gewoon keihard doorwerkte en je leven nog z'n relatief normale gangetje ging.
vrijdag 3 juli 2020 om 14:07
Oh ja? Ik zou het je psycholoog nog een keer specifiek navragen.
Daarnaast heeft rouw meerdere betekenissen.
Ten slotte vergelijkt niemand hier thuiswerken met het verlies van een dierbare.
vrijdag 3 juli 2020 om 14:35
Voor wat betreft de solisten / stille Willies in het teamoverleg: Wat mij heel erg heeft geholpen is om veel korte, regelmatige gesprekken in te plannen met verschillende groepen / teams. Met 2 groepjes heb ik dagelijks een dagopstart, andere spreek ik 1-2 keer per week. Deze belmomenten duren allemaal tussen 5 - 15 minuten.
Het voordeel van regelmatige, korte gesprekken is dat je contact houdt met de belschuwe / introverte collegae, zonder dat het voor iemand als tijdsverspilling voelt. Is er aanleiding voor een langer gesprek, dan plan ik dat los in met de direct betrokkenen.
Daarnaast hebben we met de hele afdeling (ca 25 collega's) een vergadering "koffie automaat", dagelijks van 08:00 - 09:00 . Die is informeel en vrijblijvend en houdt in dat een ieder binnen dat uur kan binnen vallen om te kletsen met wie er dan ook is. Persoonlijk of werkgerelateerd, gebeurt allebei. Leuk en handig om juist die collega's te spreken waar je in je werk niet direct mee te maken hebt.
Het voordeel van regelmatige, korte gesprekken is dat je contact houdt met de belschuwe / introverte collegae, zonder dat het voor iemand als tijdsverspilling voelt. Is er aanleiding voor een langer gesprek, dan plan ik dat los in met de direct betrokkenen.
Daarnaast hebben we met de hele afdeling (ca 25 collega's) een vergadering "koffie automaat", dagelijks van 08:00 - 09:00 . Die is informeel en vrijblijvend en houdt in dat een ieder binnen dat uur kan binnen vallen om te kletsen met wie er dan ook is. Persoonlijk of werkgerelateerd, gebeurt allebei. Leuk en handig om juist die collega's te spreken waar je in je werk niet direct mee te maken hebt.
vrijdag 3 juli 2020 om 15:38
Als je het woord rouw gebruikt in de context van een bericht over hoe erg thuiswerken wel niet is dan doe je dat wel zeker. En zoals ik al zei, dat is overdreven en daarnaast is het ook niet nuttig om om te gaan met thuiswerken. Vandaar mijn tip aan TO om het niet groter te maken dan het is. Ik ben er zeer zeker van dat mijn psycholoog het daar volledig mee eens zou zijn. Dan mag jij natuurlijk met zoveel definities van rouw komen als jij wilt maar ook daarmee help je TO niet om beter om te gaan met thuiswerken.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑03-07-2020 14:07Oh ja? Ik zou het je psycholoog nog een keer specifiek navragen.
Daarnaast heeft rouw meerdere betekenissen.
Ten slotte vergelijkt niemand hier thuiswerken met het verlies van een dierbare.
vrijdag 3 juli 2020 om 15:53
Zullen we de discussie of rouw de juiste term is anders gewoon even laten voor wat het is?
Wat ik heb willen zeggen is dat ik de overgang van het 60 keihard werken 7 dagen in de week, naar het volledig thuis komen zitten en het van achter een laptop maar moeten redden, heftig vind. Dat ik moe en vol ben van een heftige periode, waarin er veel dingen zijn gebeurd die echt niet leuk waren (werkgerelateerde dingen dan). Dat ik nu in mijn eentje thuis zit, verwacht wordt dat ik mijn coördinerende rol weer ga oppakken voor het hele team, met bijbehorende digitale struggles en daarmee worstel. En dat ik dus het gevoel heb dat mijn leven na een hele intensieve in ongeveer 2 weken tijd 180 graden is gedraaid en dat ik me dus erg uit balans voel, maar het met deze werkomstandigheden wel heb te doen voor de komende periode. En dat ik dus zoek naar tools, tips, ervaringen die me op weg kunnen helpen.
Geef het de term die je wil, maar dat is wat het is.
Wat ik heb willen zeggen is dat ik de overgang van het 60 keihard werken 7 dagen in de week, naar het volledig thuis komen zitten en het van achter een laptop maar moeten redden, heftig vind. Dat ik moe en vol ben van een heftige periode, waarin er veel dingen zijn gebeurd die echt niet leuk waren (werkgerelateerde dingen dan). Dat ik nu in mijn eentje thuis zit, verwacht wordt dat ik mijn coördinerende rol weer ga oppakken voor het hele team, met bijbehorende digitale struggles en daarmee worstel. En dat ik dus het gevoel heb dat mijn leven na een hele intensieve in ongeveer 2 weken tijd 180 graden is gedraaid en dat ik me dus erg uit balans voel, maar het met deze werkomstandigheden wel heb te doen voor de komende periode. En dat ik dus zoek naar tools, tips, ervaringen die me op weg kunnen helpen.
Geef het de term die je wil, maar dat is wat het is.
vrijdag 3 juli 2020 om 16:02
Lijkt mij inderdaad een heel goed idee om het geen rouw te noemen 
En ik denk echt dat het zou helpen om het niet in deze negatieve termen te zien van hoe erg het allemaal is. Zie het als uitdaging en kijk welke positieve kanten eraan zitten, probeer daar wat meer aandacht voor te hebben.
Zoals al wel duidelijk was heb ik er soms ook een handje van dingen erger te maken dan ze zijn (anders had mijn psycholoog me dat natuurlijk niet (herhaaldelijk) hoeven vertellen). Dus voor mij is het inzichtgevend dat ik dat nu bij iemand anders herken.
En ik denk echt dat het zou helpen om het niet in deze negatieve termen te zien van hoe erg het allemaal is. Zie het als uitdaging en kijk welke positieve kanten eraan zitten, probeer daar wat meer aandacht voor te hebben.
Zoals al wel duidelijk was heb ik er soms ook een handje van dingen erger te maken dan ze zijn (anders had mijn psycholoog me dat natuurlijk niet (herhaaldelijk) hoeven vertellen). Dus voor mij is het inzichtgevend dat ik dat nu bij iemand anders herken.
zaterdag 4 juli 2020 om 14:19
Juist voor dat soort mensen moet je een vast belmomentje inlassen.dignity schreef: ↑03-07-2020 10:55Ja ik weet zelf ook nog niet zeker of dit werkt met mijn team. Is weliswaar kleiner (10 man) maar niet iedereen heeft denk ik zin in een 'verplicht' koffiedrink momentje. Ik heb ook een paar eigenwijze solisten in mijn team. Daar heb ik als ze op kantoor zijn een prima manier mee gevonden om mee te werken, je loopt "toevallig" even langs het bureau, kletst even hoe het gaat en dan een "oh by the way hoe staat het met bladibla". Dat soort mensen verdwijnen nu behalve ons vaste teamoverleg in een soort zwart gat, waar moeilijk wat uit te trekken is. Je ziet totaal niet meer wat ze aan het doen zijn, stemmen weinig af en zijn 'opeens' onaangekondigd vrij. Dat soort dingen loop ik nu ook tegenaan.
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
zaterdag 4 juli 2020 om 14:37
Ja dit dus.hadea1 schreef: ↑03-07-2020 14:35Voor wat betreft de solisten / stille Willies in het teamoverleg: Wat mij heel erg heeft geholpen is om veel korte, regelmatige gesprekken in te plannen met verschillende groepen / teams. Met 2 groepjes heb ik dagelijks een dagopstart, andere spreek ik 1-2 keer per week. Deze belmomenten duren allemaal tussen 5 - 15 minuten.
Het voordeel van regelmatige, korte gesprekken is dat je contact houdt met de belschuwe / introverte collegae, zonder dat het voor iemand als tijdsverspilling voelt. Is er aanleiding voor een langer gesprek, dan plan ik dat los in met de direct betrokkenen.
Daarnaast hebben we met de hele afdeling (ca 25 collega's) een vergadering "koffie automaat", dagelijks van 08:00 - 09:00 . Die is informeel en vrijblijvend en houdt in dat een ieder binnen dat uur kan binnen vallen om te kletsen met wie er dan ook is. Persoonlijk of werkgerelateerd, gebeurt allebei. Leuk en handig om juist die collega's te spreken waar je in je werk niet direct mee te maken hebt.
En de vraag: “Hoe gaat het met je en waar ben je mee bezig?“ is een heel legitieme. Die informatie heb jij nodig om je coördinerende rol uit te voeren.
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
