Werk & Studie
alle pijlers
Invloed overlijden ouder op studie en motivatie
maandag 7 juni 2021 om 11:55
Beste viva-forummers,
Ik heb een probleem waar ik nu al een tijdje mee struggle en oprecht benieuwd ben naar tips of ervaringen van andere viva-leden die dit ook hebben meegemaakt.
Om het even kort samen te vatten:
2 Jaar geleden is mijn vader ziek geworden (op jonge leeftijd) en heb ik een groot deel van de zorg op me genomen en daarnaast gewoon mijn bijbaantje behouden en geprobeerd zoveel mogelijk studiepunten binnen te harken (60% van het maximale aantal). Ongeveer een half jaar geleden is mijn vader toen helaas overleden en doordat ik toen dus opeens meer tijd (geen zorg meer hoeven te verlenen) had stak ik dit allemaal in mijn studie aangezien er met corona niet echt iets te doen was en dit nog enigszins afleiding gaf.
Nu de laatste 3 maanden waarin ik bezig ben aan mijn afstudeerthesis merk ik dat ik gewoon weinig motivatie heb en echt geen zin heb om veel te doen, ik ben snel overprikkeld en krijg enorm snel stress wat ik normaal (voor ziekte vader) nooit had. Ik merk dus dat ik niet echt vorderingen maak en voel me hier soms best slecht over aangezien ik dus al wat studie vertraging had door de zorg die ik op me moest nemen. Nu kan ik wel redelijk relativeren dat het logisch is dat ik veel vertraging ga oplopen in mijn studie gezien de situatie de afgelopen 2 jaar en ik mezelf vooral geen druk moet opleggen en gewoon vooral nu leuke dingen moet doen en een paar uur per dag maar even aan de thesis zitten.
Echter krijg ik dit in mijn hoofd niet goed gepraat, ik weet het wel. Maar toch voelt het alsof ik niks doe en weinig stappen vooruit zet. Terwijl 1 of 2 jaar later klaar zijn met je studie natuurlijk geen ramp is.
Heeft iemand tips of ervaringen dan hoor ik het graag ook betreffende de stress.
Ik heb een probleem waar ik nu al een tijdje mee struggle en oprecht benieuwd ben naar tips of ervaringen van andere viva-leden die dit ook hebben meegemaakt.
Om het even kort samen te vatten:
2 Jaar geleden is mijn vader ziek geworden (op jonge leeftijd) en heb ik een groot deel van de zorg op me genomen en daarnaast gewoon mijn bijbaantje behouden en geprobeerd zoveel mogelijk studiepunten binnen te harken (60% van het maximale aantal). Ongeveer een half jaar geleden is mijn vader toen helaas overleden en doordat ik toen dus opeens meer tijd (geen zorg meer hoeven te verlenen) had stak ik dit allemaal in mijn studie aangezien er met corona niet echt iets te doen was en dit nog enigszins afleiding gaf.
Nu de laatste 3 maanden waarin ik bezig ben aan mijn afstudeerthesis merk ik dat ik gewoon weinig motivatie heb en echt geen zin heb om veel te doen, ik ben snel overprikkeld en krijg enorm snel stress wat ik normaal (voor ziekte vader) nooit had. Ik merk dus dat ik niet echt vorderingen maak en voel me hier soms best slecht over aangezien ik dus al wat studie vertraging had door de zorg die ik op me moest nemen. Nu kan ik wel redelijk relativeren dat het logisch is dat ik veel vertraging ga oplopen in mijn studie gezien de situatie de afgelopen 2 jaar en ik mezelf vooral geen druk moet opleggen en gewoon vooral nu leuke dingen moet doen en een paar uur per dag maar even aan de thesis zitten.
Echter krijg ik dit in mijn hoofd niet goed gepraat, ik weet het wel. Maar toch voelt het alsof ik niks doe en weinig stappen vooruit zet. Terwijl 1 of 2 jaar later klaar zijn met je studie natuurlijk geen ramp is.
Heeft iemand tips of ervaringen dan hoor ik het graag ook betreffende de stress.
maandag 7 juni 2021 om 11:58
maandag 7 juni 2021 om 12:00
Is je decaan op de hoogte van je situatie? En heb je zelf hulp, want dit is vast heel zwaar. 
Mijn ervaring is ook dat de stress rondom ziekte en overlijden pas een tijd later naar buiten kwam. Ik heb hulp, ook omdat ik ontspannen heel moeilijk vind. Ik heb zo lang 'aan' gestaan en na het overlijden heb ik die energie inderdaad ook gebruikt voor andere dingen (mijn werk en sporten en zo), en dan ineens lukte dat niet meer. Volgens mij is het best normaal dat het zo gaat.
Je hoeft niets te relativeren, je mag het best moeilijk vinden. Het is namelijk moeilijk.
Mijn ervaring is ook dat de stress rondom ziekte en overlijden pas een tijd later naar buiten kwam. Ik heb hulp, ook omdat ik ontspannen heel moeilijk vind. Ik heb zo lang 'aan' gestaan en na het overlijden heb ik die energie inderdaad ook gebruikt voor andere dingen (mijn werk en sporten en zo), en dan ineens lukte dat niet meer. Volgens mij is het best normaal dat het zo gaat.
Je hoeft niets te relativeren, je mag het best moeilijk vinden. Het is namelijk moeilijk.
maandag 7 juni 2021 om 12:06
Wat heftig zeg. Logisch dat dat alles je niet in de koude kleren gaat zitten. Ik zou om de tafel met de studieadviseur van je opleiding. Het is niet gek dat je wellicht even wat rust nodig hebt. Ik zou bespreken of je een break kunt nemen (week of 4-6 misschien zelfs wel) en samen een plan kunt maken om na die weken weer op te starten zónder gevoel dat je achterloopt. Dat laatste is belangrijk, want anders voelt de druk alleen maar hoger.
Misschien is een studentpsycholoog ook wel een goed idee. Of evt. de POH van de huisarts.
Misschien is een studentpsycholoog ook wel een goed idee. Of evt. de POH van de huisarts.
anoniem_400536 wijzigde dit bericht op 07-06-2021 12:07
9.18% gewijzigd
maandag 7 juni 2021 om 12:07
Sterkte, dat klinkt als een zware tijd.
Ik heb er geen persoonlijke ervaring mee, maar heb dit wel van dichtbij meegemaakt bij studiegenoten. Neem contact op met je decaan of studieadviseur, want er bestaan bij veel onderwijsinstellingen gewoon regelingen voor dit soort situaties. Afstudeersteun, studentenpsycholoog. Het zal niet de oplossing voor alles zijn, maar wellicht kan het helpen of anders voorkomen dat je er extra zorgen over je studie (en evt kosten) bovenop krijgt.
Ik heb er geen persoonlijke ervaring mee, maar heb dit wel van dichtbij meegemaakt bij studiegenoten. Neem contact op met je decaan of studieadviseur, want er bestaan bij veel onderwijsinstellingen gewoon regelingen voor dit soort situaties. Afstudeersteun, studentenpsycholoog. Het zal niet de oplossing voor alles zijn, maar wellicht kan het helpen of anders voorkomen dat je er extra zorgen over je studie (en evt kosten) bovenop krijgt.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 7 juni 2021 om 12:10
Het is niet niks, als je vader zo ziek wordt, jij voor hem zorgt en hij dan overlijdt. Het is ook heel logisch dat je daar nu last van hebt, lusteloos en ongemotiveerd zijn hoort er gewoon even bij voor je nu.
Je schuldgevoel over studievertraging is ook niet ongewoon, want we leven in een prestatiemaatschappij. Maar......probeer het toch los te laten, want je hebt er niets aan. Je kunt er niets aan veranderen.
Je kunt alleen maar verder vanaf precies het punt waar je nu bent. En dat is dat je nog aan het rouwen bent, dat je redelijk alleen moet afstuderen en dat je dat lastig vind. Niet meer en niet minder. Probeer vanaf dit punt te kijken naar wat je wil en nog moet doen en ga dan na wie jou kan ondersteunen.
Zou het helpen om een paar gesprekken te plannen met een rouwcoach? Zo ja, doen.
Maak een afspraak met je SLC'er om een plan van aanpak te maken voor je thesis. Ik heb wel eens met een student afgesproken dat hij elke week even een voortgangsgesprekje met me had. Gewoon omdat het hem hielp om toch aan het werk te blijven.
Twee weken helemaal vrijaf nemen? Als het je helpt: doen!
Verdrietig zijn, en dat ook toelaten omdat het erbij hoort: doen.
Piekeren en jezelf om de oren slaan over dingen waar je echt niets aan kunt doen? Niet doen!! Het is totaal zinloos en maakt je situatie alleen maar vervelender.
Sterkte!
Je schuldgevoel over studievertraging is ook niet ongewoon, want we leven in een prestatiemaatschappij. Maar......probeer het toch los te laten, want je hebt er niets aan. Je kunt er niets aan veranderen.
Je kunt alleen maar verder vanaf precies het punt waar je nu bent. En dat is dat je nog aan het rouwen bent, dat je redelijk alleen moet afstuderen en dat je dat lastig vind. Niet meer en niet minder. Probeer vanaf dit punt te kijken naar wat je wil en nog moet doen en ga dan na wie jou kan ondersteunen.
Zou het helpen om een paar gesprekken te plannen met een rouwcoach? Zo ja, doen.
Maak een afspraak met je SLC'er om een plan van aanpak te maken voor je thesis. Ik heb wel eens met een student afgesproken dat hij elke week even een voortgangsgesprekje met me had. Gewoon omdat het hem hielp om toch aan het werk te blijven.
Twee weken helemaal vrijaf nemen? Als het je helpt: doen!
Verdrietig zijn, en dat ook toelaten omdat het erbij hoort: doen.
Piekeren en jezelf om de oren slaan over dingen waar je echt niets aan kunt doen? Niet doen!! Het is totaal zinloos en maakt je situatie alleen maar vervelender.
Sterkte!
maandag 7 juni 2021 om 12:13
Iets ander verhaal, maar "vergelijkbaar" werk als tijdens een afstudeeropdracht. Mijn moeder is overleden tijdens mijn PhD traject. Na een maand thuis vond ik het ritme van aan het werk gaan fijn, echter was mijn concentratie (met name voor lezen van artikelen en schrijven minimaal). Ik maakte (na overleg met begeleider) dus kortere werkdagen en deed de klusjes die minder energie kosten. Denk aan: transcriberen interview, opschonen database, intekenen op afbeeldingen.
Het lastigste is dat je bij je scriptie je motivatie grotendeels uit jezelf moet halen. Daarbij komt dan nog de lege batterij. Wat mij dus hielp was een vast ritme en niet teveel van mezelf verwachten. Dus start iedere dag om 7/8/9/10 uur, half uur aan het werk, koffiepauze, nog een uurtje aan de slag en dan kijken hoe je voelt. Voel je je goed dan kan je in de middag wel een concentratie taakje doen, voel je je matig kies dan een dom taakje. Voel je je slecht, geef je dan even over aan niks doen. Morgen weer een dag.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
maandag 7 juni 2021 om 12:28
Allereerst gecondoleerd.
Ook mijn vader is komen te overlijden toen ik nog jong was en op school zat. Dat heeft mij echt wel wat tijd gekost voordat ik daar mijzelf bovenuit kon worstelen. Ik had met mijn vader een hele goede band en met mijn moeder totaal niet, dus ik was ook echt mijn anker kwijt voor mijn gevoel.
Ik ben denk ik wel enkele jaren heel weinig gefocust geweest op leren en heb vooral veel mijn heil gezocht in drank en veel vriendinnetjes. Is redelijk vanzelf weer goed gekomen.
Mijn voordeel was dat ik toen nog aan de universiteit moest beginnen, dus heeft het mij wel vertraging opgeleverd, maar ik ben daar makkelijker uit naar voren gekomen.
Een van mijn beste vrienden is zijn moeder verloren vlak voordat hij zou afstuderen en dat heeft hem ook anderhalf jaar gekost voordat hij weer echt aan de slag ging.
Ik denk dus dat het volstrekt normaal is om in de situatie te zitten waarin je zit en dat je met hulp van een psycholoog wellicht sneller weer verder kan. Dus dat heb ik als enige tip voor je.
Ook mijn vader is komen te overlijden toen ik nog jong was en op school zat. Dat heeft mij echt wel wat tijd gekost voordat ik daar mijzelf bovenuit kon worstelen. Ik had met mijn vader een hele goede band en met mijn moeder totaal niet, dus ik was ook echt mijn anker kwijt voor mijn gevoel.
Ik ben denk ik wel enkele jaren heel weinig gefocust geweest op leren en heb vooral veel mijn heil gezocht in drank en veel vriendinnetjes. Is redelijk vanzelf weer goed gekomen.
Mijn voordeel was dat ik toen nog aan de universiteit moest beginnen, dus heeft het mij wel vertraging opgeleverd, maar ik ben daar makkelijker uit naar voren gekomen.
Een van mijn beste vrienden is zijn moeder verloren vlak voordat hij zou afstuderen en dat heeft hem ook anderhalf jaar gekost voordat hij weer echt aan de slag ging.
Ik denk dus dat het volstrekt normaal is om in de situatie te zitten waarin je zit en dat je met hulp van een psycholoog wellicht sneller weer verder kan. Dus dat heb ik als enige tip voor je.
maandag 7 juni 2021 om 12:30
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties (: en voor de ervaringsdeskundige ook jullie veel sterkte en een knuffel.
De tips zijn inderdaad erg goed, helaas heb ik merendeel al uitgevoerd haha.
Een break van 2 weken echt niks doen aan school heb ik 2 maanden geleden al genomen. Dit hielp wel iets maar niet genoeg.. Daarnaast weet mijn studie adviseur en mentor ervan en heb ik tijdens de ziekte ook bij een studenten psycholoog gelopen. Er is ook weinig druk van de uni zelf, ze leggen me geen deadlines op of iets anders. Die wekelijkse meeting met je begeleider heb ik in het begin ook gedaan, alleen werkte dit bij mij juist averechts en voelde ik juist druk om elke week iets te presenteren tijdens die meetings.
Wat ik vooral merk is dat ik moeite heb de hele tijd achter mensen aan te zitten. Ik doe mijn thesis voor een bedrijf en het contact met dit bedrijf kost mij erg veel energie, ze reageren vaak niet op mails waarna ik maar ga bellen wat ook weer niet ideaal is voor hun. Wat ik dan merk is dat ik dan al snel weer een flashback krijg na de situatie met mijn vader waarin ik ook constant achter dokters zat aan te bellen constant op reacties zat te wachten en constant zo'n lichtelijk gevoel van stress voel en ik dan maar denk laat maar ik mail over 1 week wel weer..
De tips zijn inderdaad erg goed, helaas heb ik merendeel al uitgevoerd haha.
Een break van 2 weken echt niks doen aan school heb ik 2 maanden geleden al genomen. Dit hielp wel iets maar niet genoeg.. Daarnaast weet mijn studie adviseur en mentor ervan en heb ik tijdens de ziekte ook bij een studenten psycholoog gelopen. Er is ook weinig druk van de uni zelf, ze leggen me geen deadlines op of iets anders. Die wekelijkse meeting met je begeleider heb ik in het begin ook gedaan, alleen werkte dit bij mij juist averechts en voelde ik juist druk om elke week iets te presenteren tijdens die meetings.
Wat ik vooral merk is dat ik moeite heb de hele tijd achter mensen aan te zitten. Ik doe mijn thesis voor een bedrijf en het contact met dit bedrijf kost mij erg veel energie, ze reageren vaak niet op mails waarna ik maar ga bellen wat ook weer niet ideaal is voor hun. Wat ik dan merk is dat ik dan al snel weer een flashback krijg na de situatie met mijn vader waarin ik ook constant achter dokters zat aan te bellen constant op reacties zat te wachten en constant zo'n lichtelijk gevoel van stress voel en ik dan maar denk laat maar ik mail over 1 week wel weer..
maandag 7 juni 2021 om 12:44
Dat was inderdaad ook erg fijn.
Veel universiteiten geven ook compensatie van het collegegeld als je kan aantonen dat je hulp hebt gezocht (melding bij decaan/studieadviseur + rouwbegeleiding).
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
maandag 7 juni 2021 om 12:52
Mijn universiteit had een fonds dat vertraging betaalde. Ik kreeg na het overlijden van mijn vader een bedrag uitgekeerd voor iedere 5EC die ik uitliep (5 EC stond gelijk aan 1 maand, en het was een vast maandbedrag). Op die manier had ik wat tijd om de boel rustig af te ronden.
Wat mij heel erg hielp bij m'n phd was een studiegroepje. Geen begeleiders, niemand die inhoudelijk mee kon praten, maar wel mensen die ook vastliepen en met wie ik heel planmatig dingen aan kon pakken. Zat een coach van de uni bij die hielp met coping strategies en dat soort dingen. Het heette bij ons een student support group, misschien dat jouw uni ook zoiets heeft? De steun en herkenning, en het samen plannen en realistische doelen stellen heeft mij door m'n lastigste periodes heen gesleept.
Wat mij heel erg hielp bij m'n phd was een studiegroepje. Geen begeleiders, niemand die inhoudelijk mee kon praten, maar wel mensen die ook vastliepen en met wie ik heel planmatig dingen aan kon pakken. Zat een coach van de uni bij die hielp met coping strategies en dat soort dingen. Het heette bij ons een student support group, misschien dat jouw uni ook zoiets heeft? De steun en herkenning, en het samen plannen en realistische doelen stellen heeft mij door m'n lastigste periodes heen gesleept.
maandag 7 juni 2021 om 13:00
Kun je het achter dat bedrijf aanbellen anders aanpakken? Door een ander laten doen, of op een vaste dag of 2 vaste dagen per week op een vast tijdstip en daarna wat leuks gaan doen (even naar buiten misschien). Of dat je na dat gebel even lekker mag klagen bij een vriendin erover. Ik noem maar wat.
maandag 7 juni 2021 om 13:14
To, ik snap je helemaal! Mijn moeder is een half jaar geleden overleden na een ziekbed van 3 jaar. Ik heb haar ook bijgestaan. De afgelopen maanden ging het best goed, maar sinds een week of 3à4 merk ik dat ik je me lamgeslagen voel. Ik staar voor me uit, heb geen drive, het boeit me allemaal niets meer. Ik huil weer vaker en slaap slecht. Ik laat het maar over mij heen komen en probeer te accepteren dat dit erbij hoort. Maar vind dat heel moeilijk! Rouw komt in golven zeggen ze en dat geloof ik ook inmiddels.
Zelf tel ik af naar de zomer, ik werk in een omgeving waar echt een zomerreces is van 6 weken, zelf ik ben maar 2 weken vrij maar toch. Die 6 weken gebeurt er toch niets, is alles rustig en hopelijk kan ik me dan weer wat opladen. De wereld draait toch wat langzamer in de zomer. ik zou je adviseren neem je tijd en leg jezelf geen druk op. Het is niet niks wat je hebt meegemaakt daar mag je best een tijd door van slag zijn, geeft niets!
Zelf tel ik af naar de zomer, ik werk in een omgeving waar echt een zomerreces is van 6 weken, zelf ik ben maar 2 weken vrij maar toch. Die 6 weken gebeurt er toch niets, is alles rustig en hopelijk kan ik me dan weer wat opladen. De wereld draait toch wat langzamer in de zomer. ik zou je adviseren neem je tijd en leg jezelf geen druk op. Het is niet niks wat je hebt meegemaakt daar mag je best een tijd door van slag zijn, geeft niets!
maandag 7 juni 2021 om 16:00
BO2punt0 schreef: ↑07-06-2021 12:52Mijn universiteit had een fonds dat vertraging betaalde. Ik kreeg na het overlijden van mijn vader een bedrag uitgekeerd voor iedere 5EC die ik uitliep (5 EC stond gelijk aan 1 maand, en het was een vast maandbedrag). Op die manier had ik wat tijd om de boel rustig af te ronden.
Wat mij heel erg hielp bij m'n phd was een studiegroepje. Geen begeleiders, niemand die inhoudelijk mee kon praten, maar wel mensen die ook vastliepen en met wie ik heel planmatig dingen aan kon pakken. Zat een coach van de uni bij die hielp met coping strategies en dat soort dingen. Het heette bij ons een student support group, misschien dat jouw uni ook zoiets heeft? De steun en herkenning, en het samen plannen en realistische doelen stellen heeft mij door m'n lastigste periodes heen gesleept.
oehh dankjewel, die laatste tip is denk ik erg bruikbaar en ga ik zeker naar kijken!
maandag 7 juni 2021 om 16:01
Dit klinkt inderdaad erg herkenbaar, ik kijk ook uit naar de zomervakantie waarin de uni dicht is en ik mezelf toch minder druk opleg.bloemenvaas74 schreef: ↑07-06-2021 13:14To, ik snap je helemaal! Mijn moeder is een half jaar geleden overleden na een ziekbed van 3 jaar. Ik heb haar ook bijgestaan. De afgelopen maanden ging het best goed, maar sinds een week of 3à4 merk ik dat ik je me lamgeslagen voel. Ik staar voor me uit, heb geen drive, het boeit me allemaal niets meer. Ik huil weer vaker en slaap slecht. Ik laat het maar over mij heen komen en probeer te accepteren dat dit erbij hoort. Maar vind dat heel moeilijk! Rouw komt in golven zeggen ze en dat geloof ik ook inmiddels.
Zelf tel ik af naar de zomer, ik werk in een omgeving waar echt een zomerreces is van 6 weken, zelf ik ben maar 2 weken vrij maar toch. Die 6 weken gebeurt er toch niets, is alles rustig en hopelijk kan ik me dan weer wat opladen. De wereld draait toch wat langzamer in de zomer. ik zou je adviseren neem je tijd en leg jezelf geen druk op. Het is niet niks wat je hebt meegemaakt daar mag je best een tijd door van slag zijn, geeft niets!
Ik hoop dat de tijd ons beide heelt en we over een tijdje weer de oude zijn!
maandag 7 juni 2021 om 16:49
Oja dat herinner ik me ook nog. Veel van dat soort klusjes vond ik stom en gedoe. Iets waar je gewoon niet altijd energie voor hebt.Delano_010 schreef: ↑07-06-2021 12:30Wat ik vooral merk is dat ik moeite heb de hele tijd achter mensen aan te zitten. Ik doe mijn thesis voor een bedrijf en het contact met dit bedrijf kost mij erg veel energie, ze reageren vaak niet op mails waarna ik maar ga bellen wat ook weer niet ideaal is voor hun.
Wat mogelijke praktische oplossingen:
Mogelijk kan je begeleider hier ook een rol in spelen. Misschien kan hij/zij een keer achter het bedrijf aanbellen/mailen.
Mail met een deadline, graag ontvang ik x voor maandag de 17e. En dan mail je op maandag de 10, vergeet niet volgende week deadline x. Dit geeft jou mogelijk wat rust in je hoofd en planning (en hopelijk wat druk op het bedrijf).
Wat ik ook nog wel eens deed met besluiten/stukken was, bij geen reactie voor x ga ik ervan uit dat jullie akkoord zijn met y. Dat is een stok achter de deur voor een persoon om te reageren of igg het document waar hij/zij mee akkoord gaat door te nemen.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
maandag 7 juni 2021 om 22:48
Die tip van geen reactie is erg sterk dankjewel!neweve schreef: ↑07-06-2021 16:49Oja dat herinner ik me ook nog. Veel van dat soort klusjes vond ik stom en gedoe. Iets waar je gewoon niet altijd energie voor hebt.
Wat mogelijke praktische oplossingen:
Mogelijk kan je begeleider hier ook een rol in spelen. Misschien kan hij/zij een keer achter het bedrijf aanbellen/mailen.
Mail met een deadline, graag ontvang ik x voor maandag de 17e. En dan mail je op maandag de 10, vergeet niet volgende week deadline x. Dit geeft jou mogelijk wat rust in je hoofd en planning (en hopelijk wat druk op het bedrijf).
Wat ik ook nog wel eens deed met besluiten/stukken was, bij geen reactie voor x ga ik ervan uit dat jullie akkoord zijn met y. Dat is een stok achter de deur voor een persoon om te reageren of igg het document waar hij/zij mee akkoord gaat door te nemen.
dinsdag 8 juni 2021 om 10:45
Hoi TO,
Ik ben aan het afstuderen en onlangs is mijn moeder overleden. Ik herken je gevoel dus erg. Wat mij heeft geholpen, is alleen maar discipline opbrengen, verder niets. Dus elke avond 1,5 uur aan de studie, of ik nu opschiet of niet. Dus als ik niet verder kwam dan muziek luisteren: prima! Maar soms kreeg ik dan ineens de geest en lukte het!
Ik ben aan het afstuderen en onlangs is mijn moeder overleden. Ik herken je gevoel dus erg. Wat mij heeft geholpen, is alleen maar discipline opbrengen, verder niets. Dus elke avond 1,5 uur aan de studie, of ik nu opschiet of niet. Dus als ik niet verder kwam dan muziek luisteren: prima! Maar soms kreeg ik dan ineens de geest en lukte het!
dinsdag 8 juni 2021 om 23:40
Ja dit is precies wat ik momenteel probeer. Jij erg veel sterkte deze rotperiode..JonathanStrange schreef: ↑08-06-2021 10:45Hoi TO,
Ik ben aan het afstuderen en onlangs is mijn moeder overleden. Ik herken je gevoel dus erg. Wat mij heeft geholpen, is alleen maar discipline opbrengen, verder niets. Dus elke avond 1,5 uur aan de studie, of ik nu opschiet of niet. Dus als ik niet verder kwam dan muziek luisteren: prima! Maar soms kreeg ik dan ineens de geest en lukte het!
