Werk & Studie
alle pijlers
Is dit het dan?
vrijdag 4 oktober 2024 om 23:46
Sinds vorig jaar heb ik ander werk. Ik heb als kinderverpleegkundige gewerkt en dit trok ik mij te veel aan (als 24/7 betrokken/beschikbaar zijn in welke situatie dan ook). Ik vond dit mooi: dit passievolle werk, maar mijn vriend deed mij realiseren dat dit niet per se gezond voor mij was (en is). Hierna ben ik gaan werken als verpleegkundige in een regelmatige setting. Dit geeft mij veel rust. Ik merk alleen dat ik struggle. Ik ben 32 jaar en vraag mij af of dit erbij hoort of dat ik hier toch wat mee moet, als in een andere setting gaan werken.
Ik zette mij voor 1000% in voor zieke kinderen, maar mijn vriend deed mij realiseren dat het werk mij te veel meesleurde. Toen ik in een regelmatige setting ging werken, gaf dit veel rust.
Ik ben bekend met een gegeneraliseerde angststoornis en hoewel ik dacht hier over heen te zijn, realiseer ik mij dat ik hier gevoelig voor ben en blijf. Nu de situatie op mijn werk niet uit te houden is, kom ik in een dal van onrust en onzekerheid. Er is ziekte binnen ons team en dit wordt niet opgevangen. We moeten werkzaamheden schrappen, maar dit kan gewoon niet. Omdat ik niet aan de/mijn eis kan voldoen, voelt dit vervelend. Ik wil ‘lak’ hebben, maar kan dit niet door de situatie. Ik maak me zorgen over hoe verder. Mijn collega en ik lopen op ons tandvlees en volgend jaar ga ik trouwen waarvoor ik mijn energie volledig wil inzetten…
Volgens mijn werkgever is er niemand extra in te zetten (mijn andere collega zit in de ziektewet, dus te duur om vervanging in te zetten), dus mijn gegronde vraag is: hoe zet ik mijn werk van mij af of moet ik toch uitkijken naar ander werk waar ik wel voldoening van krijg? De gedachte aan onregelmatig werken of ‘direct aan bed’ te werken geeft me een heel benauwd gevoel. Soms vraag ik mijzelf af of het niet beter is om de zorg helemaal uit te gaan. Ik lijk mijn buik er vol van te hebben.
Enerzijds mis ik de waardering van cliënt/ouders en lijkt het me heel leuk om in contact te komen met het kind zelf (bijv. bij schoolmaatschappelijk werk op voortgezet onderwijs), maar anderzijds ben ik dankbaar dat ik nu werk binnen een setting waarin ik niet zoveel contact hoef te hebben en regelmaat (heerlijk!!!), wat me ook weer veel energie zou kosten…
Soms overweeg ik helemaal de zorg uit te stappen, omdat het in mijn hoofd kapot is qua waardering, werktijden, voldoening, loon. Ik weet het momenteel gewoon oprecht niet… lekker aan het werk als bloemist, een eigen winkeltje openen, maar de financiële situatie is er niet naar om even te switchen… ik weet het niet…
Ik zette mij voor 1000% in voor zieke kinderen, maar mijn vriend deed mij realiseren dat het werk mij te veel meesleurde. Toen ik in een regelmatige setting ging werken, gaf dit veel rust.
Ik ben bekend met een gegeneraliseerde angststoornis en hoewel ik dacht hier over heen te zijn, realiseer ik mij dat ik hier gevoelig voor ben en blijf. Nu de situatie op mijn werk niet uit te houden is, kom ik in een dal van onrust en onzekerheid. Er is ziekte binnen ons team en dit wordt niet opgevangen. We moeten werkzaamheden schrappen, maar dit kan gewoon niet. Omdat ik niet aan de/mijn eis kan voldoen, voelt dit vervelend. Ik wil ‘lak’ hebben, maar kan dit niet door de situatie. Ik maak me zorgen over hoe verder. Mijn collega en ik lopen op ons tandvlees en volgend jaar ga ik trouwen waarvoor ik mijn energie volledig wil inzetten…
Volgens mijn werkgever is er niemand extra in te zetten (mijn andere collega zit in de ziektewet, dus te duur om vervanging in te zetten), dus mijn gegronde vraag is: hoe zet ik mijn werk van mij af of moet ik toch uitkijken naar ander werk waar ik wel voldoening van krijg? De gedachte aan onregelmatig werken of ‘direct aan bed’ te werken geeft me een heel benauwd gevoel. Soms vraag ik mijzelf af of het niet beter is om de zorg helemaal uit te gaan. Ik lijk mijn buik er vol van te hebben.
Enerzijds mis ik de waardering van cliënt/ouders en lijkt het me heel leuk om in contact te komen met het kind zelf (bijv. bij schoolmaatschappelijk werk op voortgezet onderwijs), maar anderzijds ben ik dankbaar dat ik nu werk binnen een setting waarin ik niet zoveel contact hoef te hebben en regelmaat (heerlijk!!!), wat me ook weer veel energie zou kosten…
Soms overweeg ik helemaal de zorg uit te stappen, omdat het in mijn hoofd kapot is qua waardering, werktijden, voldoening, loon. Ik weet het momenteel gewoon oprecht niet… lekker aan het werk als bloemist, een eigen winkeltje openen, maar de financiële situatie is er niet naar om even te switchen… ik weet het niet…
vrijdag 4 oktober 2024 om 23:57
vrijdag 4 oktober 2024 om 23:59
Bloemist zijn in een eigen winkel is hard werken en weinig verdienen. De winkelhuur is torenhoog. Klanten kopen hun bloemen bij de supermarkt of bezuinigen op bloemen (vanwege de financiële crisis.)
Bij mij in de straat zat een bloemist. Constant gezeik met klanten die korting wilden of voor een paar tientjes een kistbedekkend rouwstuk verwachtten of de rozen thuis in koud water donderden en dan gingen klagen over slechte kwaliteit. Reken vooral niet op waardering in dat vak. Bovendien moet je vroeg op om in te kopen en je bent na werktijd nog bestellingen aan het bezorgen en je zondagen zijn voor je administratie. Stress!
Bij mij in de straat zat een bloemist. Constant gezeik met klanten die korting wilden of voor een paar tientjes een kistbedekkend rouwstuk verwachtten of de rozen thuis in koud water donderden en dan gingen klagen over slechte kwaliteit. Reken vooral niet op waardering in dat vak. Bovendien moet je vroeg op om in te kopen en je bent na werktijd nog bestellingen aan het bezorgen en je zondagen zijn voor je administratie. Stress!
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
zaterdag 5 oktober 2024 om 00:01
Dank voor je reactie.Explorista schreef: ↑04-10-2024 23:59Bloemist zijn in een eigen winkel is hard werken en weinig verdienen. De winkelhuur is torenhoog. Klanten kopen hun bloemen bij de supermarkt of bezuinigen op bloemen (vanwege de financiële crisis.)
Bij mij in de straat zat een bloemist. Constant gezeik met klanten die korting wilden of voor een paar tientjes een kistbedekkend rouwstuk verwachtten of de rozen thuis in koud water donderden en dan gingen klagen over slechte kwaliteit. Reken vooral niet op waardering in dat vak. Bovendien moet je vroeg op om in te kopen en je bent na werktijd nog bestellingen aan het bezorgen en je zondagen zijn voor je administratie. Stress!
Maar daarom kop ik hem ook in. Is het nu omdat ik alles onder een loep leg, gezien de stress die mij in het nauw drukt of komt het nu omhoog, omdat ik me momenteel in een stressvolle situatie bevind.
En wat betreft de bloemist: ik doel meer op het bezig zijn, zonder (extra) mentale ballast.
zaterdag 5 oktober 2024 om 00:10
Je schrijft mijn verhaal van 5 jaar terug. Alleen een ander specialiteit dan kinder verpleegkundige.
Ik heb de moed gehad om uit de zorg te stappen. Ik kon het niet meer. Ik merkte dat ik mezelf moest meeslepen naar het werk en kreeg veel stress en frustratie. Dat was niet de reden waarom ik de zorg in gestapt ben. En hoe goed we voor anderen zorgen was het nu tijd om voor mezelf te zorgen.
En nu? Ik ben veel gaan praten met mensen in mijn omgeving met banen dat me eventueel aan zou kunnen staan. En heb zelfs random via LinkedIn mensen benaderd met de beroepen dat me aan trok en mensen dat de zorg hebben verlaten.
En wat doe ik nu? Maatschappelijk werker ggz. Het is zorgen voor mensen maar dan toch op een ander manier dan als vpk. Kantoortijden dus geen feestdagen en weekenden en wat ben ik daar blij mee en mijn gezin ook. Achteraf makkelijk praten maar ik had het eerder moeten doen.
School Maatschappelijk werker staat me ook aan, alleen dat zou een skj registratie betekenen. En verder binnen de jeugd trekt me niets dus ik vind het jammer om daarvoor de registratie te halen terwijl de branche maatschappelijk werk enorm breed is. Maatschappelijk werker op een afdeling in het ziekenhuis is ook een optie bijvoorbeeld.
Het werk dat ik nu doe kon ik op solliciteren en werd mijn ervaring in meegenomen. Sommige vacatures eisen toch bepaalde diploma's. Vaak is er intern wel (om) school mogelijkheden.
Ik heb de moed gehad om uit de zorg te stappen. Ik kon het niet meer. Ik merkte dat ik mezelf moest meeslepen naar het werk en kreeg veel stress en frustratie. Dat was niet de reden waarom ik de zorg in gestapt ben. En hoe goed we voor anderen zorgen was het nu tijd om voor mezelf te zorgen.
En nu? Ik ben veel gaan praten met mensen in mijn omgeving met banen dat me eventueel aan zou kunnen staan. En heb zelfs random via LinkedIn mensen benaderd met de beroepen dat me aan trok en mensen dat de zorg hebben verlaten.
En wat doe ik nu? Maatschappelijk werker ggz. Het is zorgen voor mensen maar dan toch op een ander manier dan als vpk. Kantoortijden dus geen feestdagen en weekenden en wat ben ik daar blij mee en mijn gezin ook. Achteraf makkelijk praten maar ik had het eerder moeten doen.
School Maatschappelijk werker staat me ook aan, alleen dat zou een skj registratie betekenen. En verder binnen de jeugd trekt me niets dus ik vind het jammer om daarvoor de registratie te halen terwijl de branche maatschappelijk werk enorm breed is. Maatschappelijk werker op een afdeling in het ziekenhuis is ook een optie bijvoorbeeld.
Het werk dat ik nu doe kon ik op solliciteren en werd mijn ervaring in meegenomen. Sommige vacatures eisen toch bepaalde diploma's. Vaak is er intern wel (om) school mogelijkheden.
zaterdag 5 oktober 2024 om 00:22
Het doet me goed jouw verhaal/ervaring te lezen.KOKO-DO schreef: ↑05-10-2024 00:10Je schrijft mijn verhaal van 5 jaar terug. Alleen een ander specialiteit dan kinder verpleegkundige.
Ik heb de moed gehad om uit de zorg te stappen. Ik kon het niet meer. Ik merkte dat ik mezelf moest meeslepen naar het werk en kreeg veel stress en frustratie. Dat was niet de reden waarom ik de zorg in gestapt ben. En hoe goed we voor anderen zorgen was het nu tijd om voor mezelf te zorgen.
En nu? Ik ben veel gaan praten met mensen in mijn omgeving met banen dat me eventueel aan zou kunnen staan. En heb zelfs random via LinkedIn mensen benaderd met de beroepen dat me aan trok en mensen dat de zorg hebben verlaten.
En wat doe ik nu? Maatschappelijk werker ggz. Het is zorgen voor mensen maar dan toch op een ander manier dan als vpk. Kantoortijden dus geen feestdagen en weekenden en wat ben ik daar blij mee en mijn gezin ook. Achteraf makkelijk praten maar ik had het eerder moeten doen.
School Maatschappelijk werker staat me ook aan, alleen dat zou een skj registratie betekenen. En verder binnen de jeugd trekt me niets dus ik vind het jammer om daarvoor de registratie te halen terwijl de branche maatschappelijk werk enorm breed is. Maatschappelijk werker op een afdeling in het ziekenhuis is ook een optie bijvoorbeeld.
Het werk dat ik nu doe kon ik op solliciteren en werd mijn ervaring in meegenomen. Sommige vacatures eisen toch bepaalde diploma's. Vaak is er intern wel (om) school mogelijkheden.
Wat voor studie heb je gedaan om je om te kunnen scholen?
zaterdag 5 oktober 2024 om 07:32
Ik herken wat je zegt. Ik werk ook in de zorg, wel een andere tak. Maar ik voel me ook wel een beetje zoals jij. Het kost me meer energie dan dat het me geeft. Momenteel loopt het binnen ons bedrijf ook niet helemaal lekker en er is gedoe met de cao. We lopen flink achter qua salaris, onderhandelingen zijn vastgelopen, de werkdruk is hoog en de agressie van klanten neemt toe. En ik wil alles en iedereen tevreden houden en dat wordt steeds moeilijker. Ik zit er dus ook tegenaan te hikken wat ik ga doen. Nadeel is dat mijn diploma heel specifiek gericht is. Daar kan ik alleen dit werk mee doen. Weer fulltime een opleiding gaan volgen is niet te doen, ik heb mijn salaris nodig. Naast mijn werk een opleiding doen kan ik de puf niet voor vinden momenteel. Dus ik zit een beetje klem. De tips die koko-do geeft, via LinkedIn mensen benaderen bijvoorbeeld, zijn heel nuttig! Ik gebruik LinkedIn echt helemaal niet, heb wel een profiel maar dat is het ook wel. Zal daar toch eens wat meer gaan rondsnuffelen.
zaterdag 5 oktober 2024 om 07:56
zaterdag 5 oktober 2024 om 08:59
Ik sla aan op “ volgend jaar ga ik trouwen waarvoor ik mijn energie volledig wil inzetten…”
Hoezo is trouwen iets waarvoor je je energie volledig moet inzetten? Maak je het niet veel te groot?
En doe je dat vaker, dingen zo groot maken? Dan gaat ander werk je niet helpen namelijk.
Bloemen zou ik niet doen. Enorm vervuilende industrie.
Hoezo is trouwen iets waarvoor je je energie volledig moet inzetten? Maak je het niet veel te groot?
En doe je dat vaker, dingen zo groot maken? Dan gaat ander werk je niet helpen namelijk.
Bloemen zou ik niet doen. Enorm vervuilende industrie.
zaterdag 5 oktober 2024 om 20:35
Ik werkte in de (residentiële) jeugdzorg. Enorm pittige doelgroep, onregelmatig werken, personeelstekort (hoewel we gelukkig wel een goed en stabiel team hadden), managers die precies wisten hoe jij je werk moest doen maar zelf geen dag in de praktijk werkte, standaard veel agressie vanuit zowel ouders als kinderen. Toch was ik daar een aantal jaar helemaal op mijn plek. Toen ik na een paar jaar een jaar lang flink moest mantelzorgen en zelf kinderen kreeg, begon de onregelmatigheid me op te breken en heb ik intern gesolliciteerd naar iets dat veel meer rust gaf (jonge kinderen, voorschools, schoolvakanties vrij). En toen ik overgestapt was kwam ik er pas achter hoeveel mijn vorige baan me eigenlijk 'gekost' had. Ik heb echt mezelf weer terug moeten vinden, weer vertrouwen moeten krijgen in mijn eigen handelen, in ouders en kinderen.
Nu sta ik opnieuw op het punt om te switchen van baan. Ik wil uit de directe zorg en meer de beleidsmatige kant op. Ik heb de afgelopen jaren enorm veel geleerd en kijk nog steeds met een bepaalde trots terug op de eerste jaren van mijn 'carrière', maar ik weet ook dan de stap om iets anders te gaan doen een hele goede stap is geweest.
TO, je klinkt eerlijk gezegd niet alsof je klaar bent met het werk als verpleegkundige, het klinkt wel alsof je door de organisatie waar je nu werkt enorm wordt overvraagt. Ik zou dus een leukere werkplek zoeken. Waar ze de planning wel rondkrijgen en de zorg wel gewaarborgd is. Is bijvoorbeeld kinderthuiszorg niet iets voor je? Of een verpleegkundig kinderzorghuis (zo wordt het bij een van de organisaties in onze omgeving genoemd)? Zo kun je je ervaring als kinderverpleegkundige inzetten, maar ga je ook een meer langdurige zorgrelatie aan met kinderen en ouders en heb je denk ik minder de 'druk' van een ziekenhuis.
Bij ons in de regio zit bijvoorbeeld een kleinschalige opvanglocatie van een dergelijke organisatie. Die doen dan dagopvang voor kinderen met medische problematiek, maar diezelfde mensen komen ook thuis ondersteunen en ontlasten ouders ook wel eens buiten de opvangtijden. Dus ja, ook wel eens onregelmatig maar wel veel meer in overleg en zonder druk dat je constant door moet, achter de feiten aan loopt en alleen de meest heftige cliënten krijgt.
Nu sta ik opnieuw op het punt om te switchen van baan. Ik wil uit de directe zorg en meer de beleidsmatige kant op. Ik heb de afgelopen jaren enorm veel geleerd en kijk nog steeds met een bepaalde trots terug op de eerste jaren van mijn 'carrière', maar ik weet ook dan de stap om iets anders te gaan doen een hele goede stap is geweest.
TO, je klinkt eerlijk gezegd niet alsof je klaar bent met het werk als verpleegkundige, het klinkt wel alsof je door de organisatie waar je nu werkt enorm wordt overvraagt. Ik zou dus een leukere werkplek zoeken. Waar ze de planning wel rondkrijgen en de zorg wel gewaarborgd is. Is bijvoorbeeld kinderthuiszorg niet iets voor je? Of een verpleegkundig kinderzorghuis (zo wordt het bij een van de organisaties in onze omgeving genoemd)? Zo kun je je ervaring als kinderverpleegkundige inzetten, maar ga je ook een meer langdurige zorgrelatie aan met kinderen en ouders en heb je denk ik minder de 'druk' van een ziekenhuis.
Bij ons in de regio zit bijvoorbeeld een kleinschalige opvanglocatie van een dergelijke organisatie. Die doen dan dagopvang voor kinderen met medische problematiek, maar diezelfde mensen komen ook thuis ondersteunen en ontlasten ouders ook wel eens buiten de opvangtijden. Dus ja, ook wel eens onregelmatig maar wel veel meer in overleg en zonder druk dat je constant door moet, achter de feiten aan loopt en alleen de meest heftige cliënten krijgt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
