Werk & Studie
alle pijlers
Jullie ergste stage ervaring
woensdag 4 september 2024 om 16:23
Hi stagiaires of ex stagiaires,
Vast en zeker heb jij of iemand in je omgeving een helse stage ervaring gehad. Of je bent koffieslaafje of je krijgt juist net zoveel verantwoordelijkheden als een vaste medewerker. Je krijgt niks betaald of heel weinig en je stagebegeleider gebruikt je als zijn/haar persoonlijke assistent. Het ergste van allemaal is dat je je tijd waarschijnlijk uit moet zitten, want anders krijg je studievertraging. Iedere dag met tegenzin naar stage.. you name it.
Ik ben benieuwd wat jullie ergste stage ervaring was en wellicht heb je wel tips hoe je toch je stagetijd doorkomt voor alle stagiaires die nu stage lopen.
Brand los!
Vast en zeker heb jij of iemand in je omgeving een helse stage ervaring gehad. Of je bent koffieslaafje of je krijgt juist net zoveel verantwoordelijkheden als een vaste medewerker. Je krijgt niks betaald of heel weinig en je stagebegeleider gebruikt je als zijn/haar persoonlijke assistent. Het ergste van allemaal is dat je je tijd waarschijnlijk uit moet zitten, want anders krijg je studievertraging. Iedere dag met tegenzin naar stage.. you name it.
Ik ben benieuwd wat jullie ergste stage ervaring was en wellicht heb je wel tips hoe je toch je stagetijd doorkomt voor alle stagiaires die nu stage lopen.
Brand los!
woensdag 4 september 2024 om 19:00
Sterrenstof74 schreef: ↑04-09-2024 18:53Ik heb zelf geen vervelende stage-ervaringen, maar zoon wel. In het onderwijs. En zoals ik het hier lees, is het onderwijs niet één van de fijnste plekken om stage te lopen. De helft van zijn klas is gestopt met opleiding. Net als hijzelf....
Dat is zo jammer! Er zijn zoveel mensen nodig. De mensen die er nu zitten moeten juist zorgen dat mensen doorgaan met de opleiding. Dat ze het leuker gaan vinden dan ze eerst dachten. Mijn collega's zien het als heel belangrijke taak. Ik ook, ik begeleid meestal alleen maar korte beroepsoriënterende stages, en probeer daar echt een mooie waardevolle ervaring van te maken.
woensdag 4 september 2024 om 19:07
Ik heb gelukkig ook veel leuke stages gehad, maar mijn allereerste was verschrikkelijk.
Bij binnenkomst zei mijn begeleider: je moet niet denken dat je beter bent dan de rest omdat je een hogere opleiding doet. Vervolgens kregen alle stagiaires een jurk aan ipv een broek en shirt. Ik als niet al te groot vrij iel persoon kon zwemmen in die jurk.
Vervolgens heb ik heel veel koffie geschonken en warme melk met vellen, mocht ik de kamer schoonmaken toen er een stomazakje was geknapt en de demente dame veel heen en weer had gelopen. Ook mocht ik de bende opruimen van iemand met het norm-virus en lopen op de bellen in de pauze.
Ja, zo bindt je mensen wel aan de zorg...
Bij binnenkomst zei mijn begeleider: je moet niet denken dat je beter bent dan de rest omdat je een hogere opleiding doet. Vervolgens kregen alle stagiaires een jurk aan ipv een broek en shirt. Ik als niet al te groot vrij iel persoon kon zwemmen in die jurk.
Vervolgens heb ik heel veel koffie geschonken en warme melk met vellen, mocht ik de kamer schoonmaken toen er een stomazakje was geknapt en de demente dame veel heen en weer had gelopen. Ook mocht ik de bende opruimen van iemand met het norm-virus en lopen op de bellen in de pauze.
Ja, zo bindt je mensen wel aan de zorg...
woensdag 4 september 2024 om 19:18
Dik 20 jaar geleden. Administratieve stage.
Klein héél druk bedrijf.
8 weken lang zo'n beetje 3 kwart van de tijd met mijn vingers draaien.
En dat in een stage-rapport proberen te gieten (waarbij ik van school uit uur per uur moest omschrijven waar ik mee bezig was geweest).
Ik kon dus na 8 weken perfect het woord "niets" neerpennen in 37 verschillende omschrijvingen.
Het belangrijkste wat ik geleerd heb: Hoe draai ik een papier-versnipperaar uit elkaar. En wat doe ik als dat ding over-verhit is.
Werk hadden ze niet, tijd om mij iets uit te leggen ook niet, maar ik heb zo'n 5 ton aan oud papier mogen snipperen. En een archief mogen klasseren waarvan de kasten ooit nog moesten komen. Volkomen zinloos dus.
De stagiaire die ze op woensdag-ochtend hadden stuurde de helft van de tijd haar kat ("ziek") omdat ze geen zin had om de hele tijd met haar vingers te zitten draaien.
Betaling: Nihil. Dat was niet de gewoonte.
Ik heb er eerder geld ingestoken, want koffie was er niet te krijgen en de cola-automaat werkte met geld. En ik heb uit beleefdheid aan 't eind getrakteerd.
Stage gehaald met redelijke punten.
School vond de eigenaar (een selfmade man) interessant en hij had best veel te vertellen, maar besloot wel om het jaar erop geen stagiair meer te sturen.
Klein héél druk bedrijf.
8 weken lang zo'n beetje 3 kwart van de tijd met mijn vingers draaien.
En dat in een stage-rapport proberen te gieten (waarbij ik van school uit uur per uur moest omschrijven waar ik mee bezig was geweest).
Ik kon dus na 8 weken perfect het woord "niets" neerpennen in 37 verschillende omschrijvingen.
Het belangrijkste wat ik geleerd heb: Hoe draai ik een papier-versnipperaar uit elkaar. En wat doe ik als dat ding over-verhit is.
Werk hadden ze niet, tijd om mij iets uit te leggen ook niet, maar ik heb zo'n 5 ton aan oud papier mogen snipperen. En een archief mogen klasseren waarvan de kasten ooit nog moesten komen. Volkomen zinloos dus.
De stagiaire die ze op woensdag-ochtend hadden stuurde de helft van de tijd haar kat ("ziek") omdat ze geen zin had om de hele tijd met haar vingers te zitten draaien.
Betaling: Nihil. Dat was niet de gewoonte.
Ik heb er eerder geld ingestoken, want koffie was er niet te krijgen en de cola-automaat werkte met geld. En ik heb uit beleefdheid aan 't eind getrakteerd.
Stage gehaald met redelijke punten.
School vond de eigenaar (een selfmade man) interessant en hij had best veel te vertellen, maar besloot wel om het jaar erop geen stagiair meer te sturen.
wissewis wijzigde dit bericht op 04-09-2024 19:20
8.09% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 4 september 2024 om 19:20
Laat me raden. Je bent niet in het onderwijs gaan werken? Of was dit een K ervaring op allemaal leuke ervaringen.Suniva schreef: ↑04-09-2024 17:04Poeh, ik was als volwassene stagiair van de (deeltijd)pabo. Ik kan een boek schrijven over alles wat ik heb meegemaakt.
Mij niet laten weten dat je ziek bent. Dus dan sta je daar als stagiair, met al je spullen voor de les die je had voorbereid voor die dag in een lege klas wamt de ouders waren wel geïnformeerd. Dag stagedag voor die week. En de collega ook nog boos dat ik geen behoefte had om die dag in haar klas te komen 'helpen'.
Op je enige stagedag in de week (want de rest van de week een andere baan om studie te bekostigen) ingezet worden als gratis heen- en-weerboot van alle klassen naar de gymzaal. Dus met ene (onbekende) klas heen, andere terug.
Mij alle materialen voor activiteiten zelf laten betalen. Geen reiskostenvergoeding en geen stagevergoeding geven.
Mentor die letterlijk zegt dat ze geen zin heeft om met mij de speelzaal voor de kleuters klaar te zetten zodat ik de gymles niet kan geven die de pabo eist.
Afspreken dat ik documenten kon ophalen die mentor moest nakijken. Kom ik daar tussen mijn andere werk door, geen document te bekennen.
Ik kon toch wel in de pauze met pasen crackers smeren voor eigen klas en de drie andere klassen die tegelijk pauze hadden. 120 crackers mocht ik smeren in mijn eentje.
En de themahoek van de school kon ik ook prima opruimen en opbouwen op mijn stagedag.
Bij afscheid een boekwerkje krijgen met 'bedankt voor je helpende handjes' erop.
Niet mogen voorlezen want dan zouden de kinderen in de war raken
Ik werd in de pauzes op het schoolplein volledig genegeerd. Maar als pleinwacht tijdens de pauzes was ik wel goed genoeg natuurlijk.
Na schooltijd geen tijd maken voor evalueren of planning.
Geroddel over collega's, kinderen en ouders aanhoren in de lerarenkamer. Ik vraag me nog steeds af wat er over mij gezegd werd.
Enzovoort, enzovoort. Ik zei al dat ik een boek kon schrijven.
woensdag 4 september 2024 om 19:39
Over mezelf en de wereld, wat (on)eerlijk en (on)rechtvaardig is, wat compassie is (totaal niet wat ik dacht), en wat niet, dat mensen niet hun diagnoses zijn, dat diagnoses niet zijn zoals ze in de boeken staan, dat niets is wat het lijkt, dat je mensen niet voor de gek kan houden, dat degenen met de diagnoses niet per se de gekken zijn, maar soms toch echt wel, en dat je het verschil meestal pas heel laat ziet, wat projectie is, dat behandelaren zelden vrij zijn van diagnoses en vaak workaholics/redders zijn, wat me te denken gaf waarom ik dat werkveld ook alweer in wilde.
Te veel voor mij om te verstouwen. Maar achteraf dankbaar dat ze me niet gespaard hebben.
woensdag 4 september 2024 om 19:41
Dit heb ik ook gehad. Kleuter voor het eerst op school. Huilen om mama. Mij werd (door een mentor van 25, ik was 40) ten strengste verboden het kind te troosten want kind manipuleerde de boel volgens haar.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑04-09-2024 17:58Ik was aangenomen door de IB-er. Op mijn eerste dag wist niemand dat ik zou komen en wat ik kwam doen. Werd in het lokaal gezet van de groep waar ik zou meedraaien maar die groep was naar de sporthal voor gym. Bij terugkomst van de klas en groepsleerkracht werd ik totaal genegeerd. Na schooltijd geen tijd voor kennismaking. Tweede dag precies zo, directeur boos want ik zat maar wat achter in de klas, ik moest initiatief tonen. Ik toon initiatief door bij het buitenspelen een huilend kind te troosten. Mocht niet want speciaal geval, toen ik aangaf dat het misschien fijn was als we mijn rol zouden bespreken was het antwoord dat we dat ooit wel zouden doen maar niet die dag want ze had prive-afspraken. Ik naar de IB-er die vond dat ik het zelf moest oplossen.
Het werd me al snel duidelijk dat ik daar mijn doelen niet ging halen dus gaf aan dat ik stopte met de stage. Directeur belde mijn begeleider en heeft schreeuwend allemaal niet gebeurde 'feiten' verteld. Het was belangrijk dat ik hun zomaar in de steek liet. Begeleider heeft er weinig woorden aan vuil gemaakt. Heeft alleen gevraagd hoe het kwam dat ze mij die eerste dagen in de steek hadden gelaten.
Ik was 43, wist wat ik wilde en wanneer. Ben nog altijd blij dat daar geen jongere, bescheiden stagiaire liep die (nog) niet zo voor zichzelf durfde opkomen.
Ik neem het mezelf nog steeds kwalijk dat ik naar dat mens geluisterd heb.
woensdag 4 september 2024 om 19:49
En dat is dus meteen her ingewikkelde van stagiair zijn. Je zit in een afhankelijke positie en moet meeveren met de wensen van je begeleider, die niet altijd (of in mij geval vrijwel nooit) duidelijk zijn.
Het was voor mij continu wichelroede lopen, aftasten, trial and error en hopen dat ik niets verkeerd deed. Daar raak je je initiatief wel kwijt van hoor.
Mijn begeleider van de pabo zei een keer tegen mijn studiegroep dat ze vaak zag dat deeltijders veranderden van mensen met een carrière achter de rug die echt wel stevig in hun schoenen stonden veranderden in afwachtende stagiairs.
Het was voor mij continu wichelroede lopen, aftasten, trial and error en hopen dat ik niets verkeerd deed. Daar raak je je initiatief wel kwijt van hoor.
Mijn begeleider van de pabo zei een keer tegen mijn studiegroep dat ze vaak zag dat deeltijders veranderden van mensen met een carrière achter de rug die echt wel stevig in hun schoenen stonden veranderden in afwachtende stagiairs.
woensdag 4 september 2024 om 19:57
Ik heb als stagiair nooit het idee gehad in een afhankelijke positie te verkeren. Ik heb mijn eigen wensen ook altijd voorop gesteld. En als ik een keer een dag niet kon, dan kon ik niet.Suniva schreef: ↑04-09-2024 19:49En dat is dus meteen her ingewikkelde van stagiair zijn. Je zit in een afhankelijke positie en moet meeveren met de wensen van je begeleider, die niet altijd (of in mij geval vrijwel nooit) duidelijk zijn.
Het was voor mij continu wichelroede lopen, aftasten, trial and error en hopen dat ik niets verkeerd deed. Daar raak je je initiatief wel kwijt van hoor.
Mijn begeleider van de pabo zei een keer tegen mijn studiegroep dat ze vaak zag dat deeltijders veranderden van mensen met een carrière achter de rug die echt wel stevig in hun schoenen stonden veranderden in afwachtende stagiairs.
En ik had ook het idee dat ik fouten kon maken/initiatief kon nemen.
Misschien afhankelijk van de sector waar je stage in loopt.
woensdag 4 september 2024 om 20:12
Er mogen meer stagebegeleiders zoals jij zijn! Zou dat heel fijn hebben gevonden als ze dat mij bij eerste stage hadden gedaan.lemoos2 schreef: ↑04-09-2024 17:27Ik vroeg stagiaires altijd na twee dagen wat snuffelen en meelopen waar ze behoefte aan hadden. Dan nam ik met hen hun werkervaring en eerdere stages een beetje door (wat vond je fijn, wat helpt jou, wat werkt contraproductief bij jou, wat zou je zelf volgende week willen oppakken/uitproberen)
woensdag 4 september 2024 om 20:14
Suniva schreef: ↑04-09-2024 19:41Dit heb ik ook gehad. Kleuter voor het eerst op school. Huilen om mama. Mij werd (door een mentor van 25, ik was 40) ten strengste verboden het kind te troosten want kind manipuleerde de boel volgens haar.
Ik neem het mezelf nog steeds kwalijk dat ik naar dat mens geluisterd heb.
Het ging mij er niet zo zeer om dat ik het kind niet mocht troosten maar wel dat begeleider op dag drie nog steeds geen tijd had om mij een beetje wegwijs te maken. Om verwachtingen uit te spreken etc. Ik had nota bene ook nog lang van te voren geprobeerd om in de week voor mijn stage begon een kennismakingsafspraak te maken maar dat wilde ze ook niet. Dat deden we wel zodra ik zou starten.
woensdag 4 september 2024 om 20:14
Zo hoort het ook.lemoos2 schreef: ↑04-09-2024 17:27Ik vroeg stagiaires altijd na twee dagen wat snuffelen en meelopen waar ze behoefte aan hadden. Dan nam ik met hen hun werkervaring en eerdere stages een beetje door (wat vond je fijn, wat helpt jou, wat werkt contraproductief bij jou, wat zou je zelf volgende week willen oppakken/uitproberen)
woensdag 4 september 2024 om 20:17
Hangt natuurlijk ook van de sector af, de school waar je studeert en hun eisen, het niveau, ...Siri schreef: ↑04-09-2024 19:57Ik heb als stagiair nooit het idee gehad in een afhankelijke positie te verkeren. Ik heb mijn eigen wensen ook altijd voorop gesteld. En als ik een keer een dag niet kon, dan kon ik niet.
En ik had ook het idee dat ik fouten kon maken/initiatief kon nemen.
Misschien afhankelijk van de sector waar je stage in loopt.
En ook van hoeveel papierzooi school wil zien. Ik moest elke scheet dus rapporteren, uitschrijven, ook al had ik een hele dag eigenlijk niets gedaan. School wou een uur-per-uur-verslag en als ik dat niet elke week inleverde had ik gewoon een 0.
Mijn stage-bedrijf kon die hele administratie geen bal schelen.
Ze hadden sowieso al geen tijd voor mij, tijd om werk te voorzien, laat staan om administratie te checken.
wissewis wijzigde dit bericht op 04-09-2024 20:18
6.29% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 4 september 2024 om 20:18
Tijdens mijn afstudeerstage had ik anorexia. Twee weken voor ik mijn stage bij een klein bedrijf zou afronden, werd ik apart geroepen: ik deed mijn werk goed, maar ze zagen collega's als een soort familie en konden het niet meer aanzien dat ik ziek was. Het was voor iedereen beter als ik naar huis zou gaan. Die zomervakantie heb ik me bij een andere club haast letterlijk kapot gewerkt om alsnog mijn studiepunten te krijgen. Het is allemaal goedgekomen, maar wat een ontzettende rotstreek.
woensdag 4 september 2024 om 20:18
Ongeveer 20 jaar geleden was ik een tweede jaars student en liep stage bij een kleine organisatie.
We werkten daar in totaal met 6 man in een klein kantoor. De manager verklaarde mij na een half jaar de liefde. De beste man was dik in de 50, mijn vaders leeftijd. Toen hij me in een hoek drukte en probeerde te zoenen ben ik weggegaan en niet meer teruggekomen. Van school hoefde ik mijn stage aldaar niet af te ronden, gelukkig. Mijn mentor heeft mij daarin gesteund.
Ook wel fijne ervaringen gehad op andere plaatsen, God zij dank.
We werkten daar in totaal met 6 man in een klein kantoor. De manager verklaarde mij na een half jaar de liefde. De beste man was dik in de 50, mijn vaders leeftijd. Toen hij me in een hoek drukte en probeerde te zoenen ben ik weggegaan en niet meer teruggekomen. Van school hoefde ik mijn stage aldaar niet af te ronden, gelukkig. Mijn mentor heeft mij daarin gesteund.
Ook wel fijne ervaringen gehad op andere plaatsen, God zij dank.
bassvick wijzigde dit bericht op 04-09-2024 20:20
0.19% gewijzigd
woensdag 4 september 2024 om 20:20
Bij mijn laatste stage was mijn leerstoornis bekend op de opleiding. Dat de stages niet gingen is voor mij heel erg geweest. Het bedrijf waar ik stage liep verwijt ik niks. Die waren heel aardig en begripvol. Maar het ging gewoon niet. Maar mijn stagebegeleidster vanuit de opleiding die verwijt ik wel het een en ander. Zo beschuldigde ze mij van het verzwijgen van mijn leerstoornis, wat niet zo was. Want bij aanmelding bij de opleiding hebben mijn ouders en ik daar nog een gesprek over gevoerd met de opleiding.xynix schreef: ↑04-09-2024 17:42Ander kant van het verhaal.
Wij hebben 2 keer een stagiare gehad in het autistisch spectrum, beiden hadden bij start van de stage nog geen diagnose. We mochten er al doende achter komen. Dat was een te zware belasting voor ons als kleine organisatie. Wij hebben ons uiterste best gedaan maar konden de begeleiding niet bieden. Laten we zeggen dat het managen van onze eigen prikkelverwerking ons al inspanning genoeg kost.
Die stagiaires hebben opleiding wel afgemaakt, maar wij zijn heel voorzichtig geworden met stagiairs aannemen.
woensdag 4 september 2024 om 20:42
Ik heb samen met een aantal vriendinnen (en dus studiegenoten) bijna een jaar stage gelopen, zowel voor ervaring in het werkveld (psychologie) als wetenschappelijk onderzoek.
An sich verliep dat prima, maar op een bepaald moment merkten we dat één medewerker echt tunnelvisie had.
De hele afdeling draaide om 1 soort stoornis en zij vond dat 1 cliënt absoluut aan de criteria voldeed, maar wij konden dat echt niet staven met de antwoorden tijdens de (3 uur durende) intake.
Dat was lastig om aan te kaarten bij een andere therapeut, maar achteraf steunde hij ons wel.
Tegen het eind van de stage kregen we ook andere stagiair(e)s om in te werken, dat was soms ook best bijzonder.
Ik zat bijvoorbeeld tijdens een intake bij een nieuwe stagiair om hem te begeleiden en observeren en toen heb ik tijdens een pauze wel in moeten grijpen.
De cliënt in kwestie vertelde over best heftige gebeurtenissen/gewoontes, zoals bijvoorbeeld dat hij dagelijks veel alcohol dronk en daarna gaf de stagiair als antwoord:"Das mooi."
En dat bij alles wat de cliënt vertelde zo ongeveer.
An sich verliep dat prima, maar op een bepaald moment merkten we dat één medewerker echt tunnelvisie had.
De hele afdeling draaide om 1 soort stoornis en zij vond dat 1 cliënt absoluut aan de criteria voldeed, maar wij konden dat echt niet staven met de antwoorden tijdens de (3 uur durende) intake.
Dat was lastig om aan te kaarten bij een andere therapeut, maar achteraf steunde hij ons wel.
Tegen het eind van de stage kregen we ook andere stagiair(e)s om in te werken, dat was soms ook best bijzonder.
Ik zat bijvoorbeeld tijdens een intake bij een nieuwe stagiair om hem te begeleiden en observeren en toen heb ik tijdens een pauze wel in moeten grijpen.
De cliënt in kwestie vertelde over best heftige gebeurtenissen/gewoontes, zoals bijvoorbeeld dat hij dagelijks veel alcohol dronk en daarna gaf de stagiair als antwoord:"Das mooi."
En dat bij alles wat de cliënt vertelde zo ongeveer.
lexeflex wijzigde dit bericht op 04-09-2024 21:12
22.48% gewijzigd
woensdag 4 september 2024 om 20:44
woensdag 4 september 2024 om 20:53
Eerste stage in de zorg, meer dan 20 jaar geleden, als eerste jaars leerling verpleegkundige. Verpleeghuis. Was vreselijk, werd gebruikt voor alle rotklussen. Als iemand z’n lichaamssappen had laten lopen/uitgestoten, mocht ik het opruimen. Eerste helft van de stage zo ie zo alleen schoonmaken. Tweede helft van de stage alleen schoonmaken, mensen wassen en incontinentie materiaal vervangen/toiletgang helpen. Zelfs mensen helpen bij het eten mocht niet, ik werd ingezet om de afwas te doen. Alles dat eventueel leerzaam was, mocht ik niet eens bij zijn laat staan helpen. Dus enkel de vieze en vervelende klussen van de zorg, een half jaar lang. Naar mijn stage papieren werd niet gekeken. Geen stage vergoeding, zelfs geen reiskostenvergoeding, ik kreeg nog geen studenten OV omdat ik 17 was.
Oja, als klap op de vuurpijl was er op een gegeven moment dag van de verpleging (dat heet nu dag van de zorg) en lieten ze mij alleen in de woonkamer met alle bewoners “tv kijken” om met z’n allen in de kantine beneden te genieten van de chocolade fontein met fruit. Ik kreeg niets.
Oja, als klap op de vuurpijl was er op een gegeven moment dag van de verpleging (dat heet nu dag van de zorg) en lieten ze mij alleen in de woonkamer met alle bewoners “tv kijken” om met z’n allen in de kantine beneden te genieten van de chocolade fontein met fruit. Ik kreeg niets.
woensdag 4 september 2024 om 20:57
Ja, da’s wel lullig. Ach, cadeaus van collega’s zit je meestal toch niet op te wachten.Strawberry_shortcake schreef: ↑04-09-2024 20:44Op mijn stageplek haalden ze altijd geld op om een cadeau te kopen voor een jarige. Ik betaalde mee maar toen ik zelf jarig was kreeg ik helemaal niks. Ik zat daar toen al ruim 3 maanden (fulltime) en had die dag taart meegenomen dus ze wisten wel dat ik jarig was.
Bij een werkgever moest de laatste jarige altijd het cadeau voor de volgende jarige kopen. Iedereen was een beetje zat van alle cadeaus voor interimmers en stagiaires die daarna weer gevlogen waren. Zo ging het wat meer gelijk op.
Ben zelf al jaren geleden uit alle werk-cadeaucirkels gestapt. Bij mijn huidige werk weet echt niemand wanneer ik jarig ben. Heerlijk, haha!
woensdag 4 september 2024 om 22:41
Leuk topic! Ik begeleid nu ook een stagiair, ik hoop hem een leuke en leerzame stage te geven.
Ik heb zelf maar 1 stage gedaan. Die was vreselijk. Ik zou een bepaalde vrouw als begeleider krijgen, leuk mens. Echter, na 1 dag was ze ineens met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Dit had ze me laten weten. Echter, niemand anders van die organisatie kon het iets schelen. Ik werd totaal aan mijn lot overgelaten. Uiteindelijk andere begeleider gekregen, vreselijk mens. Ik kon niks goed doen. Ik deed een universitaire opleiding en onderdeel van die stage was ook het doen van een kwalitatief onderzoek. Een onderzoek wat voldeed aan de eisen die daarvoor zijn over representativiteit etc. Ik zou dat doen in het kader van een Europese studie waar ze daar mee bezig waren. Ik had berekend 700 enquêtes te moeten doen voor een representatief onderzoek. Van de stagebegeleider mocht ik dit absoluut niet doen, zij vond dat ik maar gewoon een stuk of 10 mensen moest enquêteren en de resultaten daarvan waren voldoende. Ik heb mijn docent van de uni moeten laten ingrijpen omdat ze mijn onderzoek dwarsboomde. En dit was nog wel een wetenschappelijk onderzoeksbureau....
Ik heb zelf maar 1 stage gedaan. Die was vreselijk. Ik zou een bepaalde vrouw als begeleider krijgen, leuk mens. Echter, na 1 dag was ze ineens met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Dit had ze me laten weten. Echter, niemand anders van die organisatie kon het iets schelen. Ik werd totaal aan mijn lot overgelaten. Uiteindelijk andere begeleider gekregen, vreselijk mens. Ik kon niks goed doen. Ik deed een universitaire opleiding en onderdeel van die stage was ook het doen van een kwalitatief onderzoek. Een onderzoek wat voldeed aan de eisen die daarvoor zijn over representativiteit etc. Ik zou dat doen in het kader van een Europese studie waar ze daar mee bezig waren. Ik had berekend 700 enquêtes te moeten doen voor een representatief onderzoek. Van de stagebegeleider mocht ik dit absoluut niet doen, zij vond dat ik maar gewoon een stuk of 10 mensen moest enquêteren en de resultaten daarvan waren voldoende. Ik heb mijn docent van de uni moeten laten ingrijpen omdat ze mijn onderzoek dwarsboomde. En dit was nog wel een wetenschappelijk onderzoeksbureau....
woensdag 4 september 2024 om 22:56
Dit is een klein deel van een heleboel negatieve ervaringen die ik heb gehad.NomenNesci0 schreef: ↑04-09-2024 19:20Laat me raden. Je bent niet in het onderwijs gaan werken? Of was dit een K ervaring op allemaal leuke ervaringen.
Ik heb tijdens 3 jaar pabo een stageperiode gehad met een fantastische begeleider. Je moest verplicht wisselen maar uiteindelijk had ik op de pabo geregeld dat ik bij haar terug mocht komen. Helaas kon dat op het laatste moment door de omstandigeheden in haar groep niet meer doorgaan.
Toen was ik er zo klaar mee dat ik direct gestopt ben. Heb al mijn boeken en pabozooi weggesmeten en dat was einde carrièreswitch. Was heel blij dat ik mijn andere baan nog had. Het was een troost dat tientallen medestudenten om precies dezelfde ervaringen zijn gestopt. Maar nog steeds kan ik niet begrijpen hoe je zo met volwassen mensen omgaat die het onderwijs willen komen versterken.
woensdag 4 september 2024 om 23:04
Lady*Voldemort schreef: ↑04-09-2024 17:52Dan zou ik er toch maar een gesprekje aan wagen. Misschien vindt ze het achteraf gezien wel doodeng allemaal , weet jij het. En dan kan ze toch echt beter meteen een andere specialisatie zoeken in plaats van bij jullie aan blijven modderen en een jaar kwijtraken.
Ja volgende week even rustig zitten en vragen wat ze vindt, verwacht en wat voor haar werkt enzo
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
woensdag 4 september 2024 om 23:38
Ik hoor dit soort verhalen zonder uitzondering van zij-instromers.
Ik denk als ik dat allemaal zo beluister dat ik op dag 1 het spul al aan de wilgen zou hangen, en mezelf ernaast.
donderdag 5 september 2024 om 00:00
Herkenbaar Annie-aardbei. Ik ben absoluut pro zorg (en pro onderwijs en pro welke tak dan ook), maar ik vind het vaak ook niet raar dat mensen denken dikke doei. Echt, soms lijkt de niet aanwezige waardering die zorgmensen/onderwijspersoneel zeggen te ontberen, zich direct te vertalen naar hoe je om mag gaan met stagiaires. Ik vind veel vrouwen zorg/onderwijspersoneel geen goed uithangbord voor het vak wat zogenaamd bol staat van de zelfopoffering. Die wordt dan ergens anders weer teruggeclaimd, bijv. bij stagiaires. Overigens heb ik deze ervaringen mn bij lager geschoold personeel, sorry.Lidl-Annie-Aardbei schreef: ↑04-09-2024 20:53Eerste stage in de zorg, meer dan 20 jaar geleden, als eerste jaars leerling verpleegkundige. Verpleeghuis. Was vreselijk, werd gebruikt voor alle rotklussen. Als iemand z’n lichaamssappen had laten lopen/uitgestoten, mocht ik het opruimen. Eerste helft van de stage zo ie zo alleen schoonmaken. Tweede helft van de stage alleen schoonmaken, mensen wassen en incontinentie materiaal vervangen/toiletgang helpen. Zelfs mensen helpen bij het eten mocht niet, ik werd ingezet om de afwas te doen. Alles dat eventueel leerzaam was, mocht ik niet eens bij zijn laat staan helpen. Dus enkel de vieze en vervelende klussen van de zorg, een half jaar lang. Naar mijn stage papieren werd niet gekeken. Geen stage vergoeding, zelfs geen reiskostenvergoeding, ik kreeg nog geen studenten OV omdat ik 17 was.
Oja, als klap op de vuurpijl was er op een gegeven moment dag van de verpleging (dat heet nu dag van de zorg) en lieten ze mij alleen in de woonkamer met alle bewoners “tv kijken” om met z’n allen in de kantine beneden te genieten van de chocolade fontein met fruit. Ik kreeg niets.
Beter kan zorgpersoneel wat minder aan zelfopoffering doen. Hopelijk vertaalt zich dat naar een betere zorg voor stagiaires.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
