Werk & Studie
alle pijlers
laat studeren en werken aan je toekomst
woensdag 27 juni 2007 om 23:39
Door vele tegenslagen heb ik na mijn VWO mijn WO opleiding niet kunnen afmaken. ik ben na het eerste jaar gestopt. vier jaren geleden ben ik weer gaan studeren in de avonduren aan een hbo instelling. daarnaast altijd full time gewerkt. ik heb spijt van hoe de dingen zijn gelopen in het verleden. ik wou dat ik hulp had gekregen, dan waren dingen zeker anders gelopen. ik ben nu bijna 36 en heb het gevoel dat wat ik gemist heb nooit meer kan inhalen.
wie is er ook opnieuw begonnen? hoe hebben jullie dat ervaren.
wie is er ook opnieuw begonnen? hoe hebben jullie dat ervaren.
zaterdag 30 juni 2007 om 21:46
Haj,
Ook ik heb erg veel spijt van mijn keuzes in het verleden doordat ik oa de middelbare school niet afgemaakt heb. Uiteindelijk ben ik wel op de universiteit beland, maar heb een verkeerde studie gekozen. Hier ben ik dus ook weer mee gestopt en ga nu werken.
Heb er zóóó geen zin (nog niet om te werken na alle moeite die ik gedaan heb om zover te komen en ook doordat het werk me niet leuk lijkt) in en het gevoel hier altijd aan vast te zitten, ook doordat mijn familie het helemaal geweldig vindt dat ik nu uiteindelijk een keer een baan heb (ben 24jr.).
Kben nu steeds humeurig, stressig, depri etc.
Ook ik heb erg veel spijt van mijn keuzes in het verleden doordat ik oa de middelbare school niet afgemaakt heb. Uiteindelijk ben ik wel op de universiteit beland, maar heb een verkeerde studie gekozen. Hier ben ik dus ook weer mee gestopt en ga nu werken.
Heb er zóóó geen zin (nog niet om te werken na alle moeite die ik gedaan heb om zover te komen en ook doordat het werk me niet leuk lijkt) in en het gevoel hier altijd aan vast te zitten, ook doordat mijn familie het helemaal geweldig vindt dat ik nu uiteindelijk een keer een baan heb (ben 24jr.).
Kben nu steeds humeurig, stressig, depri etc.
zaterdag 30 juni 2007 om 23:17
Sunchine ik heb met een posting die twee kanten op kijkt getracht wat bij te dragen aan dit topic en vooral zoals vele anderen geprobeerd jou ook de voordelen te laten zien. Maar het iljkt wel of alles door jou direct bij de kiem wordt afgebrand. Ik hoop oprecht dat je IRL niet zo negatief bent als hier want dat lijkt me voor jou reuze vermoeiend.
Hoe cru ook, die twintiger jaren zijn nu eenmaal gepasseerd zonder dat jij eruit hebt kunnen halen wat je graag had gewild. Nu zijn ze voorbij, afgesloten hoofdstuk en is het volgende hoofdstuk: dertiger jaren aangebroken.
Kop op meid, maak er wat van en blijf niet te lang in het verleden hangen want daar wordt je niet wijzer van!
Hoe cru ook, die twintiger jaren zijn nu eenmaal gepasseerd zonder dat jij eruit hebt kunnen halen wat je graag had gewild. Nu zijn ze voorbij, afgesloten hoofdstuk en is het volgende hoofdstuk: dertiger jaren aangebroken.
Kop op meid, maak er wat van en blijf niet te lang in het verleden hangen want daar wordt je niet wijzer van!
zondag 1 juli 2007 om 12:24
Dit is de eerste en hopelijk de laatste keer dat ik negatief reageer op een topic. De manier waarop jij reageert op mensen die de moeite doen om op jouw topic te reageren. Shame on you.
Sunshine wat ben jij een negativo. Kruip eens uit die slachtofferrol. Je hebt vast vreselijke dingen meegemaakt maar je klinkt zo verbitterd.
Dit is zo'n reactie waar ik spijt van krijg als ik plaats bericht indruk. Maar toch doe ik het.
zondag 1 juli 2007 om 14:43
HIer sluit ik me bij aan, ik krijg het idee dat je de positieve kanten niet eens wilt horen. Je bent zelf regisseur van je eigen leven..en wijs niet steeds naar je verleden maar haal er je voordeel uit van wat je geleerd hebt. Maargoed, dat wil je dus niet dus speciaal voor sunshine de zwarte variatie: bekijk je leven lekker zwart, alles en iedereen is tegen jou, je bent mislukt, zielig, en je kan er zelf helemaal niets aan doen. Meid, ik wens je veel sterkte in je komende leven, want je gaat het nog zwaar kijgen als je zo blijft denken.
En ik krijg ook spijt als ik dit bericht plaats, maar ik meen het wel.
En ik krijg ook spijt als ik dit bericht plaats, maar ik meen het wel.
zondag 1 juli 2007 om 15:27
hee bedankt, dat heb ik nou net nodig. al die belerende mensen die mij gaan vertellen wat en hoe ik me moet voelen volgens hun tijdsschema, en hun inzichten. ik weet dat ik vooruit moet kijken, maar het verdriet gaater niet weg door. ik ben bezig met mijn toekomst, maar het verdriet is er nog. heb je daar nog wijsheid voor? stop jij je gevoelens maar in een doosje? of tover je die weg?
zondag 1 juli 2007 om 16:31
Verdriet moet verwerkt worden, dat gaat zeker niet ineens weg. En door terug te blijven kijken naar het verleden en je verdriet te blijven ervaren rem je jezelf af in toekomstige ontwikkelingen.
Wijsheid... ik kan niet in jouw situatie kijken, maar mocht je nog geen professionele hulp gezocht hebben bij het verwerken van je verdriet, dan is dat wellicht nog een idee. Of anders dit thema nog eens expliciet bij je therapeut aankaarten mocht je wel al professionele hulp hebben. Tijd heelt wonden al gaat dat stapje voor stapje.
Wijsheid... ik kan niet in jouw situatie kijken, maar mocht je nog geen professionele hulp gezocht hebben bij het verwerken van je verdriet, dan is dat wellicht nog een idee. Of anders dit thema nog eens expliciet bij je therapeut aankaarten mocht je wel al professionele hulp hebben. Tijd heelt wonden al gaat dat stapje voor stapje.
zondag 1 juli 2007 om 16:36
Als problemen uit het verleden van invloed zijn op de wijze waarop jij nu reageert, betekent dat simpelweg dat je nu een probleem hebt.
Wat vroeger is gebeurd; ik kan me voorstellen dat het ontzettend verdrietig was. Maar nu moet je verder. En is dat niet mogelijk door alles wat is gebeurd, dan betekent dat je eerst puin zou moeten ruimen. Ik denk ook dat het aan te raden is om professionele hulp te zoeken.
zondag 1 juli 2007 om 16:43
We hebben hier met zn allen geprobeerd om je wat positieve inzichten te geven, je op te fleuren, je hoop te geven.
Maar dat wilde je niet horen, want al die positieve berichten werden onaardig neergesabeld, kijk voor de aardigheid nog eens het hele topic door, en let daarbij nog eens op je eigen reacties. Wat wil je nou horen? Positieve dingen dus niet, en de negatieve wil je ook niet horen.. Misschien moet je geen topic openen als je geen zin hebt in de mening van anderen, die inderdaad door hun eigen bril kijken.......
Ik weet echt wel wat tegenslag is, en dat geeft verdriet, maar het leven gaat door. Verbitterd worden is zo zonde, echt, na regen komt zonneschijn! Je komt op je leven nou eenmaal opstakels tegen, maar ik ben er van overtuigd dat het allemaal overwinningen zijn die je kunt behalen als je het achter je kunt laten en je het beste van de rest maakt. En verstop ik me misschien voor mijn verdriet? Zou best kunnen, maar ik ben geen bitter mens geworden (ondanks een zeer slechte jeugd). Het is een kwestie van accepteren dat dingen nou eenmaal zo gelopen zijn. Sunshine, het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen, maar ik had gehoopt om je met je eigen negativiteit te kunnen wakker schudden. Ik hoop dat je het een beetje begrijpt en er wat mee kunt.
Maar dat wilde je niet horen, want al die positieve berichten werden onaardig neergesabeld, kijk voor de aardigheid nog eens het hele topic door, en let daarbij nog eens op je eigen reacties. Wat wil je nou horen? Positieve dingen dus niet, en de negatieve wil je ook niet horen.. Misschien moet je geen topic openen als je geen zin hebt in de mening van anderen, die inderdaad door hun eigen bril kijken.......
Ik weet echt wel wat tegenslag is, en dat geeft verdriet, maar het leven gaat door. Verbitterd worden is zo zonde, echt, na regen komt zonneschijn! Je komt op je leven nou eenmaal opstakels tegen, maar ik ben er van overtuigd dat het allemaal overwinningen zijn die je kunt behalen als je het achter je kunt laten en je het beste van de rest maakt. En verstop ik me misschien voor mijn verdriet? Zou best kunnen, maar ik ben geen bitter mens geworden (ondanks een zeer slechte jeugd). Het is een kwestie van accepteren dat dingen nou eenmaal zo gelopen zijn. Sunshine, het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen, maar ik had gehoopt om je met je eigen negativiteit te kunnen wakker schudden. Ik hoop dat je het een beetje begrijpt en er wat mee kunt.
zondag 1 juli 2007 om 17:46
ïk wil heel graag verder met mijn leven, maar het verdriet kan overheersend zijn. ik wil graag een nieuwe start maken. ik merk dat ik daar idd professionele hulp bij nodig heb, omdat ik niet voorbij het station van keer op keer "willen en proberen" kom. ik heb daar volgende week een gesprek over met een coach. ik heb hard geknokt voor waar ik nu ben. ik probeer het anders te doen, maar ik merk dat ik bijvoorbeeld op loopbaangebied veel tegenwerking ondervind bij werkgevers. ze vinden me veelal te oud. dat stemt me weer treurig. ik heb soms het gevoel dat het niet anders mag. ondertussen blijf ik proberen om er iets van te maken alleen krijg ik soms sterk het gevoel dat passen op de plaats zijn. je spant je in, je probeert het anders, je doet het anders, maar toch...gevoel van stilstand.
zondag 1 juli 2007 om 18:17
Ik heb eens een half jaar in mijn leven regelmatig met een psych gesproken. Op een moment dat ik op het punt stond er aan onderdoor te gaan. Ik heb geen idee of het nou alleen maar het praten en daardoor het actief bezig zijn met mijn leven en wat nou beter kon was, of dat het iets anders was, maar het heeft me er toen bovenop geholpen. En sindsdien ben ik veel actiever met mijn leven bezig en relatieveer ik steeds meer en merk ik dat ik emotioneel met de jaren veel stabieler en sterker word.
Ik had overigens geen hele nare geschiedenis, maar gewoon wat vervelende momenten in mijn leven gehad waar ik moeite had om mee om te gaan.
Gezien wat je hier opschrijft komt het op mij in ieder geval over alsof je het verleden niet kunt vergeten en verwerken en dat dat toch echt het huidige geluk en je toekomst in de weg staat. Dus ik zou zeer zeker op zoek gaan naar de hulp die bij jou het beste past en die jou kan helpen om dit een plekje in het verleden te geven en de draad op te pakken in het heden.
Ik had overigens geen hele nare geschiedenis, maar gewoon wat vervelende momenten in mijn leven gehad waar ik moeite had om mee om te gaan.
Gezien wat je hier opschrijft komt het op mij in ieder geval over alsof je het verleden niet kunt vergeten en verwerken en dat dat toch echt het huidige geluk en je toekomst in de weg staat. Dus ik zou zeer zeker op zoek gaan naar de hulp die bij jou het beste past en die jou kan helpen om dit een plekje in het verleden te geven en de draad op te pakken in het heden.
zondag 1 juli 2007 om 19:16
Hallo allemaal,
Opnieuw beginnen? Ligt eraan hoe dat je dat bedoelt?
Kijk, kniezen over "what might have been" is behoorlijk zinloos. Ik zal geen 16 meer zijn! Dus het heeft geen zin om te dromen over de kansen die ik toen had. Bovendien heb ik toen, met de kennis die ik toen had, de (toen) beste keuze gemaakt, want als ik dat toen niet zo dacht, had ik immers wel wat anders gekozen.
Maar achteraf kan inderdaad blijken dat ik ze toen nog niet allemaal op een rijtje had (en misschien blijkt over 10 jaar dat dat nu ook nog niet zo is). En sommige dingen kun je inderdaad weer recht zetten. Zo ben ik wel met een studie begonnen, waarschijnlijk klaar tegen de tijd dat ik 40 ben, maar dan kan ik nog wel 27 jaar werk doen wat me echt ligt, en nu werk ik 'pas' 10 jaar, dus dat is wel iets wat kan veranderen. Bovendien, nu laat ik m'n studie niet verknallen door een verliefdheid (zoals wel toen ik 18 was)! Sterker nog, m'n vriend ging bij de eerste beste tentamenperiode de deur uit (zo diep zat die liefde dus niet) en als er nu een vent ook maar enigszins geinteresseerd is, ren ik heel hard weg! Hij mag terugkomen over 5 jaar ;)
Dus ja, leer van je verleden, maar zorg ervoor dat je nu en in de toekomst echt LEEFT! (is in elk geval mijn mening)
Opnieuw beginnen? Ligt eraan hoe dat je dat bedoelt?
Kijk, kniezen over "what might have been" is behoorlijk zinloos. Ik zal geen 16 meer zijn! Dus het heeft geen zin om te dromen over de kansen die ik toen had. Bovendien heb ik toen, met de kennis die ik toen had, de (toen) beste keuze gemaakt, want als ik dat toen niet zo dacht, had ik immers wel wat anders gekozen.
Maar achteraf kan inderdaad blijken dat ik ze toen nog niet allemaal op een rijtje had (en misschien blijkt over 10 jaar dat dat nu ook nog niet zo is). En sommige dingen kun je inderdaad weer recht zetten. Zo ben ik wel met een studie begonnen, waarschijnlijk klaar tegen de tijd dat ik 40 ben, maar dan kan ik nog wel 27 jaar werk doen wat me echt ligt, en nu werk ik 'pas' 10 jaar, dus dat is wel iets wat kan veranderen. Bovendien, nu laat ik m'n studie niet verknallen door een verliefdheid (zoals wel toen ik 18 was)! Sterker nog, m'n vriend ging bij de eerste beste tentamenperiode de deur uit (zo diep zat die liefde dus niet) en als er nu een vent ook maar enigszins geinteresseerd is, ren ik heel hard weg! Hij mag terugkomen over 5 jaar ;)
Dus ja, leer van je verleden, maar zorg ervoor dat je nu en in de toekomst echt LEEFT! (is in elk geval mijn mening)
woensdag 4 juli 2007 om 23:13
Dit vond ik een mooie post. Een hart onder de riem maar ook herkenbaar. Ik ben nu 32, en ga nu pas voor het eerst de "serieuze" arbeidsmarkt op (dus geen studentenbanen). Ik heb lang over mijn studie (en vooral scriptie) gedaan aan de universiteit, vanwege o.a. faalangst, onzekerheid, depressie, vaak moeten verhuizen, relaties die uitgaan, veel moeten werken, en kreeg daar uiteindelijk ook nog rsi bij waardoor ik een jaar in de ZW heb gezeten.
Dat zijn allemaal geen dingen waar ik trots op ben, maar het heeft me uiteeindelijk toch sterker gemaakt. Verder vond ik het ook belangrijk om me breder te ontwikkelen en heb bestuurswerk gedaan en gereisd. Ik ben een jaar alleen op reis geweest
Heb je het bestuurswerk naast je studie gedaan en het reizen na je afstuderen? Hoe heb je dat wezen te verwezenlijken voor jezelf? Hoe heb je dat gedaan met je (huur) huis? kan je er meer over vertellen.
hoe is het je uiteindelijk toch gelukt om door te zetten? waar haalde jij die motivatie vandaan? ik heb een lange tijd een rotperiode gehad waar ik geheel alleen voor stond op emotioneel en financieel gebied. het was zo moeilijk om uit die gat te klimmen.
en merk dat ik meer zelfvertrouwen heb, beter weet wat ik wil, en dat potentiele werkgevers (meestal) heel positief op me reageren, zelfs al ben ik wat ouder. Dat wil niet zeggen dat ik nooit eens een dip heb ("boehoe, iedereen heeft een leuke baan, behalve ik!"). Gelukkig gaan die altijd wel weer snel over, want ik probeer altijd de mogelijkheden voor ogen te blijven zien.
Ik vind mensen die alles precies volgens het boekje doen vaak eigenlijk wel een beetje saai. Veel mensen die ik ken, die wat langer doen over hun studie omdat ze er ook nog andere dingen naast doen, of wat langer zoekende zijn en daardoor wat meer zijwegen inslaan, hebben vaak meer levenservaring en meer "wijsheid" in huis.
Dat zijn allemaal geen dingen waar ik trots op ben, maar het heeft me uiteeindelijk toch sterker gemaakt. Verder vond ik het ook belangrijk om me breder te ontwikkelen en heb bestuurswerk gedaan en gereisd. Ik ben een jaar alleen op reis geweest
Heb je het bestuurswerk naast je studie gedaan en het reizen na je afstuderen? Hoe heb je dat wezen te verwezenlijken voor jezelf? Hoe heb je dat gedaan met je (huur) huis? kan je er meer over vertellen.
hoe is het je uiteindelijk toch gelukt om door te zetten? waar haalde jij die motivatie vandaan? ik heb een lange tijd een rotperiode gehad waar ik geheel alleen voor stond op emotioneel en financieel gebied. het was zo moeilijk om uit die gat te klimmen.
en merk dat ik meer zelfvertrouwen heb, beter weet wat ik wil, en dat potentiele werkgevers (meestal) heel positief op me reageren, zelfs al ben ik wat ouder. Dat wil niet zeggen dat ik nooit eens een dip heb ("boehoe, iedereen heeft een leuke baan, behalve ik!"). Gelukkig gaan die altijd wel weer snel over, want ik probeer altijd de mogelijkheden voor ogen te blijven zien.
Ik vind mensen die alles precies volgens het boekje doen vaak eigenlijk wel een beetje saai. Veel mensen die ik ken, die wat langer doen over hun studie omdat ze er ook nog andere dingen naast doen, of wat langer zoekende zijn en daardoor wat meer zijwegen inslaan, hebben vaak meer levenservaring en meer "wijsheid" in huis.
donderdag 5 juli 2007 om 11:27
@Sunshine
Ik heb je topic op relaties ook gevolgd en jij hebt ook erg lief op mijn topic 'negeren' gereageerd dus vandaar dat ik even een berichtje typ. Ik heb zelf ook een 'achterstand' opgelopen tijdens mijn studie, na mijn HAVO heb ik drie jaar gewerkt (ondertussen nog wel VWO gedaan) en daarna pas met mijn HBO begonnen. Inmiddels ben ik net afgestudeerd, 25 jaar, en zit erover te denken om nog een master te gaan doen. Hoewel ik niet zo'n 'achterstand' heb als jij, kom ik ook later in het werkproces als ik was gekomen als ik meteen na mijn HBO een opleiding had gevolgd. Toch heb ik geen spijt dat ik er langer over heb gedaan. Ik heb door bijbaantjes veel werkervaring opgedaan, mensenkennis etc. Door het reizen naar het buitenland en studie en stage in het buitenland is mijn blik als het ware verruimd en kan ik mij veel makkelijker aan situaties aanpassen. Ik geloof dan ook dat ik zeker een aanwinst kan zijn voor een bedrijf of instelling, juist door mijn ervaringen. Ik heb mijzelf leren kennen, ben tevreden over wie ik ben en daar heb ik mijn tijd voor nodig gehad.
Hoe lullig het ook klinkt, je kunt het verleden niet veranderen maar de toekomst heb je wel in eigen hand. Als je terugkijkt op die periode, heb jij dan ook het idee dat jij die tijd die je 'verspild' hebt eigenlijk nodig hebt gehad?
Groetjes Kikkerjet
Ik heb je topic op relaties ook gevolgd en jij hebt ook erg lief op mijn topic 'negeren' gereageerd dus vandaar dat ik even een berichtje typ. Ik heb zelf ook een 'achterstand' opgelopen tijdens mijn studie, na mijn HAVO heb ik drie jaar gewerkt (ondertussen nog wel VWO gedaan) en daarna pas met mijn HBO begonnen. Inmiddels ben ik net afgestudeerd, 25 jaar, en zit erover te denken om nog een master te gaan doen. Hoewel ik niet zo'n 'achterstand' heb als jij, kom ik ook later in het werkproces als ik was gekomen als ik meteen na mijn HBO een opleiding had gevolgd. Toch heb ik geen spijt dat ik er langer over heb gedaan. Ik heb door bijbaantjes veel werkervaring opgedaan, mensenkennis etc. Door het reizen naar het buitenland en studie en stage in het buitenland is mijn blik als het ware verruimd en kan ik mij veel makkelijker aan situaties aanpassen. Ik geloof dan ook dat ik zeker een aanwinst kan zijn voor een bedrijf of instelling, juist door mijn ervaringen. Ik heb mijzelf leren kennen, ben tevreden over wie ik ben en daar heb ik mijn tijd voor nodig gehad.
Hoe lullig het ook klinkt, je kunt het verleden niet veranderen maar de toekomst heb je wel in eigen hand. Als je terugkijkt op die periode, heb jij dan ook het idee dat jij die tijd die je 'verspild' hebt eigenlijk nodig hebt gehad?
Groetjes Kikkerjet
donderdag 5 juli 2007 om 11:33
Ik ben ook een laatbloeier. Ik heb op mijn 24e een hbo-studie bedrijfseconomie afgerond en op mijn 27e een WO-studie economie. Ik dacht dat het feest daarna zou beginnen (in de vorm van een goede baan) maar helaas: alles wat ik leuk vond, was moeilijk te krijgen en mijn zelfvertrouwen zakte al snel helemaal weg. Dat werd er niet beter op toen ik een paar keer ontslagen ben. Zo heb ik jarenlang gekwakkeld: banen onder mijn niveau (leidend tot overspannenheid), werkloos (deprimerend) en banen op niveau waar ik niet geschikt voor was (ontslag).
Na zes jaar heb ik een beroepentest gedaan en daar kwam uit dat ik meer het type hulpverlener dan econoom ben. Ik ben toen in deeltijd psychologie gaan studeren. Zag en zie er nog steeds tegenop omdat het in deeltijd 8 jaar duurt en veel geld kost. Ik heb gelukkig wel twee baantjes in de psychologie maar verdien geen flikker omdat ik geen relevant diploma heb dus moet ´s nachts, ´s avonds en in het weekend werken om met de verdiende toeslagen toch nog een beetje rond te komen.
Ik ben er ook niet blij mee hoe het gegaan is maar ja: ik moet toch door. Ben nu 36 en hoop dat mijn studie in combinatie met de werkervaring die ik nu opdoe toch ervoor zorgt dat als ik begin 40 ben toch op mijn pootjes terecht kom.
Na zes jaar heb ik een beroepentest gedaan en daar kwam uit dat ik meer het type hulpverlener dan econoom ben. Ik ben toen in deeltijd psychologie gaan studeren. Zag en zie er nog steeds tegenop omdat het in deeltijd 8 jaar duurt en veel geld kost. Ik heb gelukkig wel twee baantjes in de psychologie maar verdien geen flikker omdat ik geen relevant diploma heb dus moet ´s nachts, ´s avonds en in het weekend werken om met de verdiende toeslagen toch nog een beetje rond te komen.
Ik ben er ook niet blij mee hoe het gegaan is maar ja: ik moet toch door. Ben nu 36 en hoop dat mijn studie in combinatie met de werkervaring die ik nu opdoe toch ervoor zorgt dat als ik begin 40 ben toch op mijn pootjes terecht kom.
donderdag 5 juli 2007 om 19:35
Hier nog zo een....pas op mijn 34e begonnen met 4jarige deeltijd HBO opleiding. Zit nu in het 2e jaar dus op de helft.
Heb wel mijn VWO maar verder geen HBO of uni gedaan. Altijd spijt van gehad en heeft me voor mijn gevoel daadwerkelijk belemmerd in mijn ontwikkeling en carriere. Miste bepaalde vaardigheden en bepaalde kennis, wat logisch is.
Maar ik moet wel zeggen dat de beslissing om de deeltijd opleiding te gaan doen veel goeds gedaan heeft voor mijn zelfvertrouwen. Ik merk nl nu dat wat er in zit er dus ook uit komt. Als je daar de levens- en werkervaring die ik in al die jaren heb opgedaan bij optelt geeft dat dus een supercombi en absoluut een voorsprong op mensen van mijn leeftijd (36) die hun HBO 15 jaar geleden ofzo hebben gehaald en zijn vastgeroest.
Gemiste kansen zijn waardeloos, en ik kan er zelfs bij tijd en wijle ook nog wel verdrietig om worden. Maar dit is absoluut minder geworden vanaf het moment dat ik weer aan mijn toekomst ben begonnen te werken.
Ik kan je dus alleen maar aanraden: DOEN en ga die opleiding volgen. DAn kom je ongetwijfeld in een positieve stroomversnelling en blijf je minder lang stilstaan bij het verleden (heb je dan ook helemaal geen tijd voor want het is wel zwaar om deeltijd te studeren naast een baan
Succes.
Heb wel mijn VWO maar verder geen HBO of uni gedaan. Altijd spijt van gehad en heeft me voor mijn gevoel daadwerkelijk belemmerd in mijn ontwikkeling en carriere. Miste bepaalde vaardigheden en bepaalde kennis, wat logisch is.
Maar ik moet wel zeggen dat de beslissing om de deeltijd opleiding te gaan doen veel goeds gedaan heeft voor mijn zelfvertrouwen. Ik merk nl nu dat wat er in zit er dus ook uit komt. Als je daar de levens- en werkervaring die ik in al die jaren heb opgedaan bij optelt geeft dat dus een supercombi en absoluut een voorsprong op mensen van mijn leeftijd (36) die hun HBO 15 jaar geleden ofzo hebben gehaald en zijn vastgeroest.
Gemiste kansen zijn waardeloos, en ik kan er zelfs bij tijd en wijle ook nog wel verdrietig om worden. Maar dit is absoluut minder geworden vanaf het moment dat ik weer aan mijn toekomst ben begonnen te werken.
Ik kan je dus alleen maar aanraden: DOEN en ga die opleiding volgen. DAn kom je ongetwijfeld in een positieve stroomversnelling en blijf je minder lang stilstaan bij het verleden (heb je dan ook helemaal geen tijd voor want het is wel zwaar om deeltijd te studeren naast een baan
Succes.
donderdag 5 juli 2007 om 19:40
donderdag 12 juli 2007 om 14:38
Ik herken dit verhaal helemaal! Ook ik ben gestopt met mn WO opleiding, en na een paar jaar in de avonduren gaan studeren (weer WO) naast een 30-urige baan. Aan de ene kant heb ik wel spijt dat ik met mn eerste opleiding gestopt ben, maar ik had toen niet het gevoel het ooit af te kunnen maken, dus ik denk wel dat het de goede keuze is geweest.
Voor de keuze te stoppen en de keuze weer opnieuw te beginnen heb ik wel heel veel moeten laten: ik werk me nu al vier jaar een slag in de rondte, maar nu ben ik bijna klaar en ik kan me zo verheugen op de tijd die hierna komt! Ik ga eerst rustig op zoek naar een nieuwe baan, en in de tussentijd genieten van een 30-urige werkweek waar ik niks naast hoef te doen. Het idee dat ik straks drie dagen per week niks hoef te doen............:D!
Dus ja, spijt? Ik weet het niet. Soms wel, zeker de afgelopen vier jaar, omdat ik naar mijn idee toch mijn leven stopgezet heb om die studie te doen. Maar aan de andere kant geloof ik wel dat ik de rest van mn leven profijt van die studie zal hebben, dus ik denk dat het het wel waard is geweest. Maar de makkelijkste manier is het zeker niet!
Voor de keuze te stoppen en de keuze weer opnieuw te beginnen heb ik wel heel veel moeten laten: ik werk me nu al vier jaar een slag in de rondte, maar nu ben ik bijna klaar en ik kan me zo verheugen op de tijd die hierna komt! Ik ga eerst rustig op zoek naar een nieuwe baan, en in de tussentijd genieten van een 30-urige werkweek waar ik niks naast hoef te doen. Het idee dat ik straks drie dagen per week niks hoef te doen............:D!
Dus ja, spijt? Ik weet het niet. Soms wel, zeker de afgelopen vier jaar, omdat ik naar mijn idee toch mijn leven stopgezet heb om die studie te doen. Maar aan de andere kant geloof ik wel dat ik de rest van mn leven profijt van die studie zal hebben, dus ik denk dat het het wel waard is geweest. Maar de makkelijkste manier is het zeker niet!
donderdag 12 juli 2007 om 19:25
quote: sunshine142 reageerde
ik merk dat ik bijvoorbeeld op loopbaangebied veel tegenwerking ondervind bij werkgevers. ze vinden me veelal te oud. dat stemt me weer treurig. ik heb soms het gevoel dat het niet anders mag.
Zou dat het zijn? Ik vraag het me af. Ik vind dat je zó ongelooflijk chagrijnig begint te blaffen tegen allerlei mensen die serieus op je vraag ingaan, dat lijkt te getuigen van een heel negatieve instelling. Als je IRL net zo'n uitstraling hebt als in dit topic denk ik dat er wel meer aan de hand is dan je leeftijd.
Je hebt vast heel kloterige dingen meegemaakt, maar de rest van ons is ook niet allemaal met een gouden lepel in de mond geboren hoor. Als mensen goedbedoeld advies geven doen ze dat doorgaans omdat ze zelf ook de ellende van het leven hebben geproefd. Maar als je graag wilt mag je natuurlijk geloven dat iedereen het makkelijker heeft gehad dan jij.
Schiet me maar af. Ga maar weer blaffen. En ik hoop dat je een coach hebt die van wanten weet. Je hebt meer aan een andere mentaliteit dan aan een diploma.
ik merk dat ik bijvoorbeeld op loopbaangebied veel tegenwerking ondervind bij werkgevers. ze vinden me veelal te oud. dat stemt me weer treurig. ik heb soms het gevoel dat het niet anders mag.
Zou dat het zijn? Ik vraag het me af. Ik vind dat je zó ongelooflijk chagrijnig begint te blaffen tegen allerlei mensen die serieus op je vraag ingaan, dat lijkt te getuigen van een heel negatieve instelling. Als je IRL net zo'n uitstraling hebt als in dit topic denk ik dat er wel meer aan de hand is dan je leeftijd.
Je hebt vast heel kloterige dingen meegemaakt, maar de rest van ons is ook niet allemaal met een gouden lepel in de mond geboren hoor. Als mensen goedbedoeld advies geven doen ze dat doorgaans omdat ze zelf ook de ellende van het leven hebben geproefd. Maar als je graag wilt mag je natuurlijk geloven dat iedereen het makkelijker heeft gehad dan jij.
Schiet me maar af. Ga maar weer blaffen. En ik hoop dat je een coach hebt die van wanten weet. Je hebt meer aan een andere mentaliteit dan aan een diploma.
