Leidinggevende met gevoelens

Dag allemaal,

Ik lees al heel lang mee op het Viva Forum. Vanavond zat ik al een hele avond te dubben over iets wat eerder deze week is voorgevallen en daarom mijn eerste berichtje.

Ik doe al jarenlang vrijwilligerswerk. Het kost veel tijd en energie, maar ik doe het met heel veel plezier. Sinds kort hebben we een nieuwe 'voorzitter' van ons groepje en daar werk ik soms lastig mee samen. Hij gedraagt zich als een manager, geeft opdrachten met korte deadlines en wil veel veranderingen doorvoeren. Het voelt als een tweede baan. Maar het vrijwilligerswerk is belangrijk voor me, het doel waarvoor we werken, gaat me aan het hart (psychiatrie)
Nu heeft de nieuwe voorzitter gevraagd of ik ermee wil stoppen. Hij heeft gevoelens voor me en vindt het lastig samenwerken. Daar ging hij lang op door, wanneer deze zijn ontstaan (heel lang geleden), hoe vaak hij aan me denkt etc. Hij is samenwonend, zonder kinderen. Ik ben recent vrijgezel. Ik reageerde verbaasd, wat geschrokken, wist niet wat ik ermee aan moest, vroeg of er andere oplossingen waren. Toen hij doorhad dat ik niet vereerd was (dat vroeg hij letterlijk), zei hij dat hij vooral wilde stoppen omdat ik lastig was in de samenwerking, ik gaf teveel tegengas op de opdrachten. Hij wilde me nog wel blijven zien (ik heb duidelijk aangegeven dat dat niet gaat gebeuren).

Nu ik erover nadenk, voel ik me slecht. Ik moet stoppen met iets wat ik met plezier doe, waar mn doelgroep blij met me is, omdat een man gevoelens voor me heeft en dat niet voor zich kan houden.

Zijn versie is nu dat hij een ander profiel wil voor deze doelgroep, dat ik daar niet aan voldoe. Ik weet dat dit niet waar is.

Wat is nu wijsheid? Blijven heeft geen zin als de voorzitter dat niet wil. Mijn versie van het verhaal vertellen, is niet professioneel en niet in het belang van de doelgroep. Bovendien zal hij ontkennen. Met opstappen, komt hij wel heel gemakkelijk weg, maar lijkt me nu de enige optie.

Wat zouden jullie doen? Dank!!

Hij is inderdaad op gesprek geweest en nu is het mea culpa, mea culpa. Hij zegt dat hij een fout heeft gemaakt door mij te laten gaan, dat hij inziet dat ik precies ben wat de organisatie nodig heeft. En ja, hij is ook te ver gegaan in zijn complimenten. Nog meer mea culpa. Er is nog voorgesteld voor een gesprek met een mediator, maar daar heb ik vriendelijk voor bedankt. Het is vrijwilligerswerk... En daarbij geloof ik er geen woord, niet eens een letter van. Als hij mij had benaderd voor het officiële gesprek, dan had ik nog kunnen denken dat hij zelf tot inzicht was gekomen, maar nu probeert hij gewoon z'n eigen hachje te redden. En dat heb ik ook gezegd. En eigenlijk begreep iedereen dat wel. Ik zie dat hij vanavond weer gebeld heeft, ik blijf het negeren.

S-Groot schreef: ↑

10-06-2023 07:33

Ja, maar nu is wel de vraag of dat doorgaat. Er is nog niets definitief voor wat ik begreep, dus als het oude bestuur (welke bevoegdheden hebben die überhaupt?) besluit dat het afgedaan is met de mea culpa en iedereen een fout(je) kan maken dan zou hij zomaar kunnen blijven zitten.

Nee, hij gaat weg. Er is een nieuwe voorzitter gevonden, het gaat heel snel nu. Hij probeerde z'n hachje te redden, maar dat lukte niet. Het gesprek was meer bedoeld om mij te laten blijven en/ of de banden voor in de toekomst te normaliseren.

Het oude bestuur heeft officieel geen bevoegdheden, maar wel veel invloed. En daar maken ze nu gebruik van. Bovendien, als we het officieel willen doen: hij stapt op of ik vertel het hele verhaal, inclusief liefdesverklaring aan de ledenvergadering waar ook zijn vrouw bij is. En dan mogen zij kiezen wie de nieuwe voorzitter wordt. Dan is de keuze voor iedereen makkelijk. Zover wil hij het niet laten gaan en daarom kan hij niet anders dan akkoord gaan.