Nee zeggen als je aangenomen bent

Ik heb een paar keer een baan geweigerd waarvoor ik wel aangenomen was. Dan was het aanbod slecht of ik had er gewoon geen goed gevoel over. Alarmbellen alles.

Ik heb me ook zo vaak terug getrokken uit sollicitatieprocedures vanwege allerlei redenen.

Ik ben ooit een keer in mij proeftijd weggegaan. Van te voren schreeuwde mijn hele lijf dat ik daar niet moest gaan werken. Toch gedaan, want werkloos. Ik wist op de eerste dag al dat het vreselijk was en mijn leidinggevende een oude viezerik dus opgestapt. Kreeg daarna ook gewoon weer een uitkering, want verteld aan de dame bij het UWV wat die oude viezerik allemaal al tegen me gezegd had in één week en ze gaf me groot gelijk.

Kijk nog even rond. Je hebt nog tijd en als Je nu al weet dat je dit niks vindt trek je dan terug.

Zo sfeerloos! Ik zat naast de afdeling waar ik kom te zitten in een grote kale open ruimte en ze zeiden geen woord tegen elkaar.

Ik werk als ik op kantoor ben in een kantoortuin, met de nodige andere mensen. Daar wordt ook niet veel gepraat, omdat je dan anderen stoort. Kletsen doe je in aparte ruimtes of bij het koffieapparaat. Gedag zeggen tegen een vreemde die met iemand anders in vergadering gaat, doe ik ook niet.

Maar als je algemene indruk niet goed is, moet je het niet doen.

Overigens is het vaak zo dat dit gevoel (klikte niet helemaal) wederzijds is en dat je een relatief grote kans hebt dat je het niet bent geworden

Heel recent nog ja. Maar ik kreeg echt alarmbellen aan alle kanten. Als eerste wilde deze man dat ik een aantal dagen gratis mee zou lopen om te kijken of ik het programma waar ze mee werkten wel zou snappen. Nou dat was geen hogere wiskunde, dus ik vond dat al apart maar goed. Ik zou bijna het contract tekenen en toen Corona.

Toen belde hij me in die periode op omdat ik wilde dat ik een klus zou doen voor hem. Maar zei meteen al 'dat is meteen een mooie testcase voor jou'. Ik was eigenlijk een beetje te verbouwereerd om er wat tegenin te brengen. Immers, ik had afgesproken dat ik gratis zou komen voor dat programma, maar verder hoef ik mijn kwaliteiten niet te bewijzen. Anyway, lang verhaal kort, ineens moest ik weer opdraven, weer gratis inwerken, en ik had nog steeds geen contract, geen concrete afspraken, ik wist niet welke dagen ik moest komen werken (terwijl ik BSO moet regelen) toen zei hij dat hij me onprofessioneel vond omdat ik mijn werkdagen wilde weten voor de BSO. Ja joh, je hebt gelijk. Ik laat dat kind wel bij school staan vanaf nu.
Daarnaast waren ze ineens verhuist vanwege Corona en werkruimte, maar dat adres moest ik ook weer zelf om vragen. Het voelde alsof ik aan een dood paard aan het trekken was. Daarnast belde hij en appte hij in de (late) avonduren en in de weekenden, wat ik heel irritant vind. Ik wil best langer werken en overwerken, maar ik wil niet altijd 'aan' moeten staan.

Goed, weer een afspraak gemaakt. Toen gaf ik aan dat ik van mijn werkgever ook een professionele houding verwacht, net als hij dat van mij verwacht. Hij gaf me gelijk en aan het einde van het gesprek zei hij: vrijdag heb je een concept contract in je mail en dan bel ik je. Toen ik wegging benadrukte hij dat nogmaals. Dus vrijdag, niks gehoord, de hele dag niet. Geen mail, geen telefoon. Niks. Krijg ik zaterdagmorgen om half 9 (raar tijdstip) een appje met wat antwoorden: het wordt zoveel uur, je gaat zoveel verdienen en ik wil nog even met je om de tafel. Toen was ik het zat. Gewoon weer niet aan de afspraken gehouden. Toen heb ik een nette mail gestuurd dat ik denk dat we niet bij elkaar passen en een factuur gestuurd voor de gemaakte uren. Niks meer gehoord daarna overigens. Zegt ook genoeg.

Maar dit type ken ik en ik heb er eerder voor gewerkt. Dan zit ik over 2 maand thuis op de bank te janken, omdat zo'n gast over me heen dendert. Dat is een uitbuiter, een alles is voor Bassie typje, dikke auto, dik huis en verwachten dat een ander het geld verdient voor je.

Mevrouw_SpuitElf schreef: ↑

10-09-2020 16:11

Grappig. Toen ik de aanvragen beoordeelde moest ik dit wel meenemen. Fijn dat jij een andere ervaring had, dat maakt mijn werkinstructies van drie jaar geleden nog geen onzin.

Dat was ook inderdaad wat hard. Excuus!

Wellicht heeft het ook met corona te maken dat ze daar nu makkelijk in zijn hoor. Of de regio.

Ik heb het meerdere keren gehad bij een freelanceklus. Voelde niet goed, alarmbellen, onprettige personen, geen klik, stressgevoel na afloop gesprek, etc. In het begin van mijn loopbaan als zelfstandige aantal keren toch in zee gegaan ondanks slecht gevoel. Pakte altijd verkeerd uit, dus sindsdien vertrouw ik op mijn intuïtie.

Mevrouw_SpuitElf schreef: ↑

10-09-2020 16:11

Grappig. Toen ik de aanvragen beoordeelde moest ik dit wel meenemen. Fijn dat jij een andere ervaring had, dat maakt mijn werkinstructies van drie jaar geleden nog geen onzin.

TO heeft nog niets te maken met het UWV. Ze heeft een baan, dat contract GAAT aflopen binnenkort en TO is nu rond aan het kijken. Heel goed dat ze niet op het eerste het beste springt maar haar tijd gebruikt om een geschikte nieuwe baan te zoeken voor NA haar huidige contract. Als het een beetje meezit schuift ze van het ene contract in het andere en heeft ze het bij die 'andere' naar haar zin en hoeft ze ook helemaal niets met het UWV.

Regelmatig gedaan. Meestal omdat ik in twee processen tegelijk bezig was en ik de andere baan koos, maar ook wel een voor andere redenen:

- Baan aanbod kwam binnen op 1 December. Kerstvakantie en bijbehorende vliegtickets naar Nederland waren geboekt (ik woon in het buitenland) en ik kreeg te horen dat ik niet op vakantie mocht want nieuwe collega's mogen de eerste drie maanden niet op vakantie.

- In de advertentie stond een salarisschaal (dit gaat niet over NL dus geen geemmer met CAOs en dat soort troep): tussen de 40 en 50k per annum. Tijdens eerste gesprek was gevraagd naar salaris, waarbij ik zei dat ik alleen akkoord kon gaan met het hoge eind van de schaal. Aanbod wat ik kreeg was voor 40.

- Aanbod van een organisatie waarvoor ik naar een ander land moest verhuizen, maar ze betaalden geen tickets en geen verhuizingsallowance.

- Gesolliciteerd voor functie A in land B, aanbod voor functie X in land Y.

Oudblond schreef: ↑

10-09-2020 17:01

TO heeft nog niets te maken met het UWV. Ze heeft een baan, dat contract GAAT aflopen binnenkort en TO is nu rond aan het kijken. Heel goed dat ze niet op het eerste het beste springt maar haar tijd gebruikt om een geschikte nieuwe baan te zoeken voor NA haar huidige contract. Als het een beetje meezit schuift ze van het ene contract in het andere en heeft ze het bij die 'andere' naar haar zin en hoeft ze ook helemaal niets met het UWV.

En dat hoop ik ook van harte voor TO. Mijn tips was slechts om, als ze dan toch bij UWV terecht komt, dit niet te noemen. Om problemen te voorkomen. Want het is nu eenmaal wel zo dat je, als je al weet dat je werkloos gaat worden, je er heel formeel voor moet zorgen dat je zsm een nieuwe baan hebt. En dan kan een weigering heel juridische als verwijtbaar worden gezien. Dus om daar geen discussie over te laten ontstaan kan TO deze sollicitatie beter niet noemen straks, mocht ze helaas toch bij het UWV terecht komen. De tip was goed bedoeld en niet om TO aan te praten dat er nu allemaal haar schuld is.

Ik heb een keer op deze manier een aanvraag af moeten wijzen. Had het die persoon ook gegund dat hij gewoon even dit niet verteld had en dat ik die aanvraag goed had mogen keuren, en ik gun het TO ook dat dit haar niet gebeurt.

Ja ik heb eens opgezegd nadat ik aangenomen was. Werd me niet in dank afgenomen.
Maar ja het moet idd van beide kanten klikken.

Ik zat eind vorig jaar op gesprek ergens en dat was een bedrijf waar ik de meest senior medewerker zou worden in mijn vakgebied, maar de tactiek die de sollicitatiemeneer voerde was er eentje van ‘ach, alles wat jij kan kan een ander ook wel’ en het omlaag praten van mijn ervaring.

Ik had door de vreemde ontvangst en door de lastige lokatie al mijn twijfels (maar was gewoon zonder dat te laten merken het gesprek ingegaan), maar toen hij me eigenlijk zo omlaag probeerde te praten zei ik “ik denk eigenlijk dat dit geen goede match is, deze baan klinkt eigenlijk niet interessant voor mij. Mijn specialiteiten zijn x y en z en ik denk niet dat die hier helemaal tot hun recht zullen komen”.

De man sloeg om als een blad aan een boom, ineens was de toon het compleet tegenovergestelde, wilden ze me dolgraag hebben, etc. (Denk dat ze hadden gehoopt mij voor een mager salaris in dienst te nemen of zo).

Ik moet zeggen dat dit voor mij de eerste keer was dat ik tijdens het gesprek besloot zo voor mezelf op te komen maar het was echt een powerguitars, explosies achter me en zo’n pixel-zonnebril die vanuit de lucht op je neus landt-moment en ik kan het iedereen aanraden!

Niets zo ‘empowering’ als je gevoel volgen en voor jezelf besluiten dat je het niet wil. Dus niet afwachten en het ze zelf laten weten TO, dan ga je met opluchting en trots over jezelf het weekend in

Hoeveel jobs zijn er in de sector?

En hoe groot is 't bedrijf?

Ik zou namelijk in een beperkte sector geen zin hebben om nergens meer voet aan wal te krijgen omdat ik hun job-aanbod geweigerd heb en dat de sector rondgaat.

Ja zeggen is niet verplicht.

"Je bent aangenomen" wil nog niet zeggen dat je er bent he. Meestal begint het eerst met het doen van een aanbod: "Je kunt per datum x beginnen, dit krijg je per maand betaald, etc, etc" en dan kun je er altijd nog vanaf.

Ik heb tot twee keer toe een baan geweigerd, voornamelijk omdat het niet goed voelde. Ik heb het gewoon gezegd , alhoewel dat stoerder klinkt dan het in werkelijkheid was. Ik voelde me erg ongemakkelijk erbij

Comocomo schreef: ↑

10-09-2020 20:03

..

Ik heb inderdaad wel eens nee gezegd. Omdat ik zelf geen klik voelde met degene waar ik mee zou moeten samenwerken. Heb dat ook gezegd op het moment dat ik hoorde dat ik was aangenomen. Dat werd niet zo herkend, maar dat veranderde niets voor mij.

Een keer toen 2 bedrijven waar ik min of meer tegelijk solliciteerden me allebei wilden hebben. Ik ben toen voor de keuze gegaan die minder verdiende, maar me wel een beter gevoel gaf. Hadden zij me niet gewild, was ik wel bij bedrijf B aan de slag gegaan. Vond het zelf vooral apart dat ze alle andere sollicitanten al hadden afgewezen voordat ze mij belden dat hun keuze op mij viel, waardoor ze daarna opnieuw konden beginnen.

Een andere keer kwam ik het terrein op van een bedrijf waar ik op gesprek kwam en dat was zo'n uitgeleefd, armoedig en vooral vies gebouw dat ik alleen uit beleefdheid nog het gesprek aangegaan ben. Dat ze daar mensen durfden te ontvangen, ongelofelijk.

Natuurlijk kun je dat zeggen. Het zou wel heel verdrietig zijn als je van iets rots in iets nieuws rots komt wat niet bij je past.

Echter doe het wel nu meteen/zsm als je het nu toch al weet. Ik heb nl recent aan de andere kant gezeten. We hadden er 2 gemeld aangenomen te zijn. En de 2e stuurde 3 dagen na dat bericht een mailtje dat ze er toch vanaf zag . De reden die we kregen hadden we duidelijk uitgevraagd in het gesprek (in de zin van uitdaging etc) en kregen toen hele andere antwoorden. Dat was wel vervelend..

Ik heb ook wel eens nee gezegd. Sollicitatiegesprek was vreselijk, als ik wilde praten werd ik steeds afgekapt en die man was zo ontzettend neerbuigend, duidelijk geval van “kijk mij eens belangrijk zijn”.
Werd dezelfde middag al gebeld dat ik de baan had (ze zouden na een week pas bellen) dus heb toen vriendelijk bedankt en gezegd dat ik niet denk dat ik de juiste persoon ben voor hun bedrijf.