Werk & Studie
alle pijlers
NIET naar het buitenland voor mijn studie.. ben ik gek?
vrijdag 1 mei 2009 om 16:29
Zoals ik al in een ander topic heb laten weten studeert mijn vriend in het buitenland. Hij studeert daar de taal van dit land, net als ik, heeft hij gekozen om later een beroep uit te oefenen in die taal. Ook ik studeer een taal: Engels. Maar in tegenstelling tot hem lijkt het me helemaal niks om in het buitenland te studeren. natuurlijk is het allemaal heel spannend en ook wel goed voor je beheersing van die taal, maar voor mij zijn er teveel nadelen.
Ten eerste wil ik, als hij terugkomt, niet nog een halfjaar zonder hem zitten. Ten tweede lijkt het mij ook vreselijk om mijn vrienden en familie achter te moeten laten voor zo'n lange tijd. Ik ben zelf als kin hier uit een ander land hierheen geemigreerd en ik weet hoe zwaar het is om je familie maar eens in het jaar te zien... ik wil dat niet nog een keer doen.
Ten derde lijkt het me rot om opeens helemaal op mezelf te moeten zijn in een ander land, terwijl ik nu nog thuiswoon...
Nu woont mijn vader ook in Engeland en zou ik altijd naar hem toekunnen voor hulp, en zal ik daar vast snel vrienden maken, maar...
Ik wil mijn relatie niet voor zoiets op het spel zetten. Mijn vriend zou twee maanden nadat wij elkaar leerden kennen al weggaan, dat stond al vast, maar hij had dit ook niet besloten als wij al samen waren geweest...
Mensen verklaren mij voor gek, zeggen dat ik kansen mis, maar ik voel me gewoon echt niet prettig bij het idee. Als het uitgaat kan ik altijd daar mijn Master doen, en anders kan ik daar vast wel eens werk vinden, als ik echt weg wil. Bovendien kan ik mijn vader ook gewoon opzoeken... Maar toch, ook al zeg ik dit, dan nog vinden mensen dat ik moet gaan. Zijn er ook andere mensen die absoluut niet wegwillen?
Ten eerste wil ik, als hij terugkomt, niet nog een halfjaar zonder hem zitten. Ten tweede lijkt het mij ook vreselijk om mijn vrienden en familie achter te moeten laten voor zo'n lange tijd. Ik ben zelf als kin hier uit een ander land hierheen geemigreerd en ik weet hoe zwaar het is om je familie maar eens in het jaar te zien... ik wil dat niet nog een keer doen.
Ten derde lijkt het me rot om opeens helemaal op mezelf te moeten zijn in een ander land, terwijl ik nu nog thuiswoon...
Nu woont mijn vader ook in Engeland en zou ik altijd naar hem toekunnen voor hulp, en zal ik daar vast snel vrienden maken, maar...
Ik wil mijn relatie niet voor zoiets op het spel zetten. Mijn vriend zou twee maanden nadat wij elkaar leerden kennen al weggaan, dat stond al vast, maar hij had dit ook niet besloten als wij al samen waren geweest...
Mensen verklaren mij voor gek, zeggen dat ik kansen mis, maar ik voel me gewoon echt niet prettig bij het idee. Als het uitgaat kan ik altijd daar mijn Master doen, en anders kan ik daar vast wel eens werk vinden, als ik echt weg wil. Bovendien kan ik mijn vader ook gewoon opzoeken... Maar toch, ook al zeg ik dit, dan nog vinden mensen dat ik moet gaan. Zijn er ook andere mensen die absoluut niet wegwillen?
vrijdag 1 mei 2009 om 16:54
Inderdaad. Je gaat toch niet iets doen omdat anderen vinden dat je dan kansen mist? Je moet iets doen met een goede reden. En dat is niet echt een goede reden toch? Geef jou mening en zeg dat het helemaal niks voor jou is om in een land te wonen zonder je familie en vrienden. En dat je liever hier wilt zijn en bij je vriend wilt blijven. Doe wat jezelf denkt dat goed voor je is!
vrijdag 1 mei 2009 om 17:17
Als voor jou de tegens zwaarder wegen dan de voors moet je het gewoon niet doen.
Ik ben ook naar het buitenland geweest voor mijn studie en ook ik had (en heb) een relatie. Wel waren wij al langer bij elkaar.
Het hebben van een relatie of juist de angst voor scheurtjes hebben mij in het geheel niet tegen gehouden.
Het idee alleen al dat het om andere redenen later ook uit zou kunnen gaan en dan die ervaring gemist te hebben...
Maar dat is natuurlijk persoonlijk.
En ze spreken natuurlijk niet alleen in Engeland Engels..
Zolang jij denkt dat je totaal geen spijt krijgt van de keuze om niet te gaan dan moet je het gewoon niet doen!
Ik ben ook naar het buitenland geweest voor mijn studie en ook ik had (en heb) een relatie. Wel waren wij al langer bij elkaar.
Het hebben van een relatie of juist de angst voor scheurtjes hebben mij in het geheel niet tegen gehouden.
Het idee alleen al dat het om andere redenen later ook uit zou kunnen gaan en dan die ervaring gemist te hebben...
Maar dat is natuurlijk persoonlijk.
En ze spreken natuurlijk niet alleen in Engeland Engels..
Zolang jij denkt dat je totaal geen spijt krijgt van de keuze om niet te gaan dan moet je het gewoon niet doen!
vrijdag 1 mei 2009 om 17:18
Meid, als jij het niet echt wil, gaat het je ook echt niet lukken. Dus kun je het net zo goed niet doen... Ik ben zelf een jaar in de VS geweest en ik wilde dat zelf. En je gaat echt door heimwee-periodes heen, helemaal als je een vriendje thuis hebt. Dusse, mijn advies zou zijn; niet willen =niet doen..
vrijdag 1 mei 2009 om 17:25
Ik heb het ook nooit gewild en dat werd nooit begrepen door mijn omgeving. maar ik heb mijn poot stijf gehouden: ik wil het gewoon niet, ik heb er geen behoefte aan, en hier kan ik me ook prima ontwikkelen. Ik moet er niet aan denken om in mijn eentje in het buitenland te zitten, weg van vriend, familie en vriendinnen. Ik vind het hartstikke leuk dat zoveel mensen dat wel doen en er zo enthousiast van terugkomen, maar zelf hoef ik het niet.
Ga dus vooral niet tegen je zin naar het buitenland, je hóeft dat niet te willen!
Ga dus vooral niet tegen je zin naar het buitenland, je hóeft dat niet te willen!
vrijdag 1 mei 2009 om 17:37
Tja, ik heb ook een taal gestudeerd, heb vreselijk last van heimwee, maar ben toch echt van mening dat je geen taal gestudeerd kan hebben zonder een tijdje gestudeerd/gewoond te hebben in het land waar deze taal gesproken wordt. Bij de meeste studies is het trouwens ook gewoon verplicht en dat weet je voordat je aan een studie begint. Heb zelf voor m'n hbo lerarenopleiding 4 maanden in het buitenland gestudeerd (verplicht) maar heb 'mijn' taal ook een tijdje aan de uni gestudeerd en ook daar was het verplicht onderdeel van de studie.
Je hebt trouwens buitenland en buitenland. Tussendoor een keer heen en weer vanuit Groot-Brittannië is een stuk makkelijker dan vanuit de VS.
Je hebt trouwens buitenland en buitenland. Tussendoor een keer heen en weer vanuit Groot-Brittannië is een stuk makkelijker dan vanuit de VS.
vrijdag 1 mei 2009 om 17:43
quote:blondamsterdam schreef op 01 mei 2009 @ 16:29:
en ik weet hoe zwaar het is om je familie maar eens in het jaar te zien... ik wil dat niet nog een keer doen.
Engeland is drie kwartier vliegen en de vluchten kosten bijna niets. Dus je kunt je familie vast wel vaker dan 1 keer per jaar zien.
Persoonlijk ben ik het eens met die mensen die je voor gek verklaren, omdat je nu zo'n leuke kans mist, maar ja, als je niet wil dan moet je het gewoon niet doen natuurlijk.
en ik weet hoe zwaar het is om je familie maar eens in het jaar te zien... ik wil dat niet nog een keer doen.
Engeland is drie kwartier vliegen en de vluchten kosten bijna niets. Dus je kunt je familie vast wel vaker dan 1 keer per jaar zien.
Persoonlijk ben ik het eens met die mensen die je voor gek verklaren, omdat je nu zo'n leuke kans mist, maar ja, als je niet wil dan moet je het gewoon niet doen natuurlijk.
vrijdag 1 mei 2009 om 18:06
Juist als je een specifieke taal studeert lijkt het me eigenlijk onvermijdbaar dat je daar een tijdje gaat wonen om jezelf dusdanig te verbeteren in de taal dat je tenminste met recht een concurrent op de (arbeids)markt genoemd kunt worden.
En Engeland is niet ver weg, het is te overbruggen zowel voor jezelf als voor familie/vrienden. En je doet daar zoveel indrukken op dat je daar toch vrij snel doorheen zult gaan waarschijnlijk. Het is niet alsof je verplicht naar Australia of US zou moeten bijvoorbeeld.
Al kan ik me prima voorstellen dat het niet makkelijk is, vooral niet dat je wederom je vriend minder vaak zult zien. Maar je laat een hoop kansen schieten als je het niet doet en je kans op de arbeidsmarkt zullen er toch door slinken. Dan moet je jezelf op een ander vlak toch wel heel erg weten te compenseren qua CV. Misschien gewoon beginnen met een kwart jaar?
En Engeland is niet ver weg, het is te overbruggen zowel voor jezelf als voor familie/vrienden. En je doet daar zoveel indrukken op dat je daar toch vrij snel doorheen zult gaan waarschijnlijk. Het is niet alsof je verplicht naar Australia of US zou moeten bijvoorbeeld.
Al kan ik me prima voorstellen dat het niet makkelijk is, vooral niet dat je wederom je vriend minder vaak zult zien. Maar je laat een hoop kansen schieten als je het niet doet en je kans op de arbeidsmarkt zullen er toch door slinken. Dan moet je jezelf op een ander vlak toch wel heel erg weten te compenseren qua CV. Misschien gewoon beginnen met een kwart jaar?
vrijdag 1 mei 2009 om 18:59
Je moet natuurlijk helemaal niks, het is JOUW beslissing. Maar... ik moet wel zeggen dat ik mijn semester in Engeland veruit het leuks van mijn hele studie vond. Ik vond het doodeng om te gaan maar heb een geweldige tijd gehad. En je vriend en familie kunnen best gemakkelijk langskomen, al is het maar een weekendje, want zo ver en duur is het niet.
vrijdag 1 mei 2009 om 20:32
vrijdag 1 mei 2009 om 22:25
Tja, helemaal voor iemand die een taal studeert, vind ik het wel een beetje gek ja... En als ik jouw vriend zou zijn, zou ik je naar dat buitenland schoppen. Ik zou echt teleurgesteld zijn als mijn vriend voor mij in Nederland zou blijven; het zou me enorm benauwen. Je kunt de rest van je leven nog samen hand in hand op de bank zitten.
Daarnaast vind ik het wat vreemd dat je opleiding geen buitenlandverblijf (studie of werk) verplicht stelt, je neemt jezelf als taalopleiding dan niet helemaal serieus denk ik. En het kan wel zijn dat je weinig concurrentie hebt als je straks een baan zoekt, maar als ik als schooldirecteur zou moeten kiezen tussen jou en iemand die wél ook nog in het taalgebied zelf z'n niveau heeft verbeterd, dan wist ik het wel. Dat kan dan een hypothetische situatie zijn, je wilt zélf toch gewoon een zo goed mogelijk niveau halen? En een taal echt goed leren spreken lukt nou eenmaal bijna alleen maar in het taalgebied zelf. En Engeland is inderdaad om de hoek, je kunt echt wel vaker dan één keer per jaar naar huis hoor!
Geef jezelf een schop onder je kont en anders hoop ik dat je vriend dat doet.
Daarnaast vind ik het wat vreemd dat je opleiding geen buitenlandverblijf (studie of werk) verplicht stelt, je neemt jezelf als taalopleiding dan niet helemaal serieus denk ik. En het kan wel zijn dat je weinig concurrentie hebt als je straks een baan zoekt, maar als ik als schooldirecteur zou moeten kiezen tussen jou en iemand die wél ook nog in het taalgebied zelf z'n niveau heeft verbeterd, dan wist ik het wel. Dat kan dan een hypothetische situatie zijn, je wilt zélf toch gewoon een zo goed mogelijk niveau halen? En een taal echt goed leren spreken lukt nou eenmaal bijna alleen maar in het taalgebied zelf. En Engeland is inderdaad om de hoek, je kunt echt wel vaker dan één keer per jaar naar huis hoor!
Geef jezelf een schop onder je kont en anders hoop ik dat je vriend dat doet.
vrijdag 1 mei 2009 om 23:57
Daarbij, op de uni is buitenland niet verplicht, dat niveau is ook hoger dan het HBO.
Aan de UU was het wel verplicht om een periode in het buitenland te studeren tijdens je bachelor. Was rond 2000, maar kan me niet voorstellen dat ze dat veranderd hebben. De kwaliteit en het niveau van HBO opleidingen staat nog weleens ter discussie, maar als een HBO opleiding een buitenlandverblijf bij een talenstudie wél verplicht stelt en een universitaire studie níet, dan ga ik wel ernstig twijfelen aan het niveau van die universitaire opleiding. Kom op zeg, dan neem je je studie toch niet serieus? Het gaat er niet om dat je taalniveau al beter is doordat het niveau van de studie hoger ligt op de uni, het gaat erom dat je ervaart hoe het is om dag en nacht jouw taal te spreken, om alles wat je moet regelen, kopen, doen, in die taal te doen. Ook op de uni leer je dat niet in de collegebanken.
Bij mij is er bij sollicitatiegesprekken altijd over gesproken, want het staat op m'n CV. En ja, dat was in het onderwijs, dus het zal bij mij niet zoveel uitgemaakt hebben, want ze hadden iemand nodig. Maar een sollicitant die een universitaire studie zónder buitenlandverblijf gedaan zou hebben... nee, dat gaat er bij mij niet in. En een vakantie/familiebezoek in het buitenland is totaal wat anders dan een studie/stage, waarbij je behuizing, vervoer, studie, stage etc. zelf moet regelen.
Ik vond 't ook lastig, maar heb mezelf een schop onder m'n r... gegeven en ben ervoor gegaan. Uiteindelijk was 't een superleuke tijd! M'n vriend is een paar keer naar mij toegekomen, ik ben een paar keer naar huis geweest (ook i.v.m. wat familieaangelegenheden). Je ben geen jaren weg hoor.
Aan de UU was het wel verplicht om een periode in het buitenland te studeren tijdens je bachelor. Was rond 2000, maar kan me niet voorstellen dat ze dat veranderd hebben. De kwaliteit en het niveau van HBO opleidingen staat nog weleens ter discussie, maar als een HBO opleiding een buitenlandverblijf bij een talenstudie wél verplicht stelt en een universitaire studie níet, dan ga ik wel ernstig twijfelen aan het niveau van die universitaire opleiding. Kom op zeg, dan neem je je studie toch niet serieus? Het gaat er niet om dat je taalniveau al beter is doordat het niveau van de studie hoger ligt op de uni, het gaat erom dat je ervaart hoe het is om dag en nacht jouw taal te spreken, om alles wat je moet regelen, kopen, doen, in die taal te doen. Ook op de uni leer je dat niet in de collegebanken.
Bij mij is er bij sollicitatiegesprekken altijd over gesproken, want het staat op m'n CV. En ja, dat was in het onderwijs, dus het zal bij mij niet zoveel uitgemaakt hebben, want ze hadden iemand nodig. Maar een sollicitant die een universitaire studie zónder buitenlandverblijf gedaan zou hebben... nee, dat gaat er bij mij niet in. En een vakantie/familiebezoek in het buitenland is totaal wat anders dan een studie/stage, waarbij je behuizing, vervoer, studie, stage etc. zelf moet regelen.
Ik vond 't ook lastig, maar heb mezelf een schop onder m'n r... gegeven en ben ervoor gegaan. Uiteindelijk was 't een superleuke tijd! M'n vriend is een paar keer naar mij toegekomen, ik ben een paar keer naar huis geweest (ook i.v.m. wat familieaangelegenheden). Je ben geen jaren weg hoor.
anoniem_54499 wijzigde dit bericht op 02-05-2009 00:02
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
zaterdag 2 mei 2009 om 08:15
Het ligt eraan. Wees heel eerlijk tegen jezelf over de redenen. Ik dacht ook ooit dat ik niet in het buitenland wilde studeren, dat het me niet trok. Als ik heel eerlijk was geweest (tov mezelf) dan had ik toegegeven dat het om mijn (toenmalige) vriend was. Ik verklaar mezelf nu dus echt voor gek, dat ik om die reden in NL ben gebleven. Die vriend was er een half jaar later ook nog wel geweest. Of niet. Maar in dat laatste geval had ik dus ook niks aan hem gemist.
In jouw geval vind ik het ook nog es heel erg krom: vriend is wél naar het buitenland gegaan.
Maar goed, ik snap je dus wel. Maar achteraf vind ik het dus te dom voor woorden. Niet omdat het je kansen op de arbeidsmarkt zou vergroten etc., maar omdat je je op deze manier ontzettend laat beperken door een relatie. En jij bent de enige in deze relatie die zich laat beperken, niet híj. En dat is het jammere. En ik zou me dan afvragen hoe dat dan in de toekomst zal gaan, als deze relatie standhoudt.
Persoonlijk zou ik balen als mijn vriend een half jaar weggaat, maar ik zou nog meer balen (en me beklemd voelen) als hij om míj dat halve jaar níet weggaat.
In jouw geval vind ik het ook nog es heel erg krom: vriend is wél naar het buitenland gegaan.
Maar goed, ik snap je dus wel. Maar achteraf vind ik het dus te dom voor woorden. Niet omdat het je kansen op de arbeidsmarkt zou vergroten etc., maar omdat je je op deze manier ontzettend laat beperken door een relatie. En jij bent de enige in deze relatie die zich laat beperken, niet híj. En dat is het jammere. En ik zou me dan afvragen hoe dat dan in de toekomst zal gaan, als deze relatie standhoudt.
Persoonlijk zou ik balen als mijn vriend een half jaar weggaat, maar ik zou nog meer balen (en me beklemd voelen) als hij om míj dat halve jaar níet weggaat.
zaterdag 2 mei 2009 om 09:45
Als ik je berichtje lees, denk ik ook dat je niet weg wilt omdat je je vriendje niet wilt missen. Dat dát de enige reden is. Dus ik sluit me aan bij al die andere mensen: ik vind het jammer dat je zo'n kans laat lopen. Maar goed, jij ziet er geen probleem in en je krijgt straks na je studie makkelijk een baan, lees ik. Dus wat zul jij je dan druk maken over wat al die andere mensen ervan vinden?
zaterdag 2 mei 2009 om 09:48
Als ik jou was zou ik het lekker doen, het is toch een super leuke kans! Tenslotte heeft je vriend het ook gedaan, je beperkt jezelf er in!
En als je in Engeland zit, kan iedereen echt wel langs komen, 3 kwartier vliegen en je bent er...
Misschien krijg je wel heimwee, maar als jij lekker nieuwe mensen leert kennen, leuke dingen gaat doen, heb je het super naar je zin. Als jij en je vriend echt goed bij elkaar passen, zit het toch wel goed? Dan is hij er ook wel als jij terug komt...Succes!
En als je in Engeland zit, kan iedereen echt wel langs komen, 3 kwartier vliegen en je bent er...
Misschien krijg je wel heimwee, maar als jij lekker nieuwe mensen leert kennen, leuke dingen gaat doen, heb je het super naar je zin. Als jij en je vriend echt goed bij elkaar passen, zit het toch wel goed? Dan is hij er ook wel als jij terug komt...Succes!
zaterdag 2 mei 2009 om 09:55
Ik heb ook wel het idee dat je je laat beperken door je vriend. En dat vind ik dus iets dat je nóóit moet doen.
Aan de andere kant, als jij je er écht niet prettig bij voelt: Niet doen.
Ik begrijp het wel,mensen verklaren mij ook voor gek dat ik niet die 10 weken naar India ben geweest voor mn studie. Ik wil overigens dolgraag naar India, maar dan wil ik er lekker rondtrekken, en niet studeren :p
Aan de andere kant, als jij je er écht niet prettig bij voelt: Niet doen.
Ik begrijp het wel,mensen verklaren mij ook voor gek dat ik niet die 10 weken naar India ben geweest voor mn studie. Ik wil overigens dolgraag naar India, maar dan wil ik er lekker rondtrekken, en niet studeren :p
zaterdag 2 mei 2009 om 10:02
Als ik jou was zou ik me niet blind staren op het beroep van docent. Ik ken een aantal mensen die het heel zwaar als docent kregen en voor wie het toch niet helemaal hun droomberoep bleek te zijn. En hopelijk is het wel jouw droomberoep, maar als je het als docent bijvoorbeeld toch niet gaat trekken dan zit je wel vast aan andere mogelijkheden en dan ineens is zo'n CV een stuk belangrijker.
En wat al gezegd is: voor je relatie zou ik niet in Nederland blijven. Ik heb zelf ook gedacht over een half jaar in het buitenland studeren en de mogelijkheden waren er wel (ik studeerde overigens verre van een taal) maar vanwege mijn relatie heb ik dat idee van me toen eigenlijk niet eens serieus genomen (hij belette het me niet hoor). Achteraf vind ik dat heel erg jammer. Het zou goed geweest zijn voor me om wel een half jaar in het buitenland geweest te zijn. Een goede ervaring, een mooie vorming van wie je bent. Zoiets kun je jaren later niet meer inhalen.
En wat al gezegd is: voor je relatie zou ik niet in Nederland blijven. Ik heb zelf ook gedacht over een half jaar in het buitenland studeren en de mogelijkheden waren er wel (ik studeerde overigens verre van een taal) maar vanwege mijn relatie heb ik dat idee van me toen eigenlijk niet eens serieus genomen (hij belette het me niet hoor). Achteraf vind ik dat heel erg jammer. Het zou goed geweest zijn voor me om wel een half jaar in het buitenland geweest te zijn. Een goede ervaring, een mooie vorming van wie je bent. Zoiets kun je jaren later niet meer inhalen.
