![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-werk&studie-01.png)
Nieuwe baan trubbels, hoe aan te pakken?
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 1 juli 2021 om 18:36
Hai dames,
Ik ga binnenkort starten/ben gestart met een nieuwe baan in de detachering. Ik heb daar nog nooit in gewerkt dus dat is helemaal nieuw voor me. Het bedrijf waar ik bij ga werken ben ik heel positief over, leuke open mensen en hebben tot nu toe altijd goed informatie verstrekt.
Ik zou officieel over een paar weken beginnen, maar ik heb ook gezegd dat eerder starten natuurlijk bespreekbaar is als ze iets heel leuks voor me hebben. Ook heb ik een contract voor 36u (daar was de vacature ook naar) maar in overleg is 40u natuurlijk ook bespreekbaar.
Zo werd ik dus gebeld met de mededeling (niet de vraag) dat ze een opdracht hadden die een week eerder begint, en dat ik een dag later al een gesprek met de opdrachtgever zou kunnen hebben. Ik werd dan wel niet razend enthousiast over de klus in kwestie (onder mijn niveau leek me, en de opdracht duurde mij te lang om daar makkelijk overheen te kijken) maar dat heb ik vooraf niet kunnen aangeven want er werd niet gevraagd wat ik ervan vond of hoe ik me erbij voelde. Goed, ik ben de beroerdste niet, en wie weet had mijn eigen organisatie een vrij globale beschrijving gekregen en kon ik er wellicht wel meer uitdaging uit halen, dus gewoon op gesprek gegaan.
Het gesprek met de opdrachtgever/klant ging blijkbaar goed want ze hebben mij uitgekozen. Is niet aan mij teruggekoppeld, ik werd via via ineens van allerlei kanten gefeliciteerd (huh?) dus blijkbaar wist iedereen er al vanaf behalve ik. Ik heb toen een welkomstgesprek met mijn "mentor" gehad die aangaf dat ik de opdracht had. Wederom geen vraag of ik het wel zag zitten of hoe ik me erbij voelde.
Daar komt nog bij dat de klus voor 40u is, en dat voor mij dan eigenlijk de druppel is. Ik ben heel slecht in, voor mij, 'rotwerk' doen, en dan helemaal als ik geen rust tussendoor krijg. Als het een hele leuke klus was vond ik die 40u niet zo erg, nog steeds wel vervelend maar goed, dan pas ik me wel tijdelijk even aan. Hoort er ook wel een beetje bij tenslotte. Dit is nu gewoon een beetje dubbel negatief. Ook heb ik aangegeven dat ik met de klant had overlegd over een compromis in startdatum maar daar werd ook niet meer op teruggekomen. Voelde me enorm overdonderd (was misschien zelfs de bedoeling?) en heb daarom tijdens het gesprek niets gezegd maar nu ik er even een tijd over na heb kunnen denken wil ik dit gewoon weigeren. Ik mis namelijk enorm het overleg en hou er niet van dat me zomaar dingen worden opgelegd.
Vraag is alleen, of ik dat kan. Ik denk het wel, want niemand heeft er iets aan als ik daar niet op mijn plek zit. Lijkt me goed genoeg reden. Ik zit alleen te dubben over hoe ik de boodschap moet gaan brengen, liefst zo tactvol mogelijk maar tegelijk niet te emotioneel. Ik ben ook best bereid tot compromis, ook snap ik best dat ik me nog moet bewijzen en daarom wil ik best die 'rot'opdracht doen als zij niemand anders kunnen vinden, maar dan wel volgens mijn gewenste uren en anders helaas gewoon maar niet. Het nog moeten bewijzen geldt natuurlijk voor hen ook nog. Daarnaast hadden zij deze situatie ook kunnen voorkomen door vantevoren met me in gesprek te gaan.
Ik hoor graag jullie meningen.
Ik ga binnenkort starten/ben gestart met een nieuwe baan in de detachering. Ik heb daar nog nooit in gewerkt dus dat is helemaal nieuw voor me. Het bedrijf waar ik bij ga werken ben ik heel positief over, leuke open mensen en hebben tot nu toe altijd goed informatie verstrekt.
Ik zou officieel over een paar weken beginnen, maar ik heb ook gezegd dat eerder starten natuurlijk bespreekbaar is als ze iets heel leuks voor me hebben. Ook heb ik een contract voor 36u (daar was de vacature ook naar) maar in overleg is 40u natuurlijk ook bespreekbaar.
Zo werd ik dus gebeld met de mededeling (niet de vraag) dat ze een opdracht hadden die een week eerder begint, en dat ik een dag later al een gesprek met de opdrachtgever zou kunnen hebben. Ik werd dan wel niet razend enthousiast over de klus in kwestie (onder mijn niveau leek me, en de opdracht duurde mij te lang om daar makkelijk overheen te kijken) maar dat heb ik vooraf niet kunnen aangeven want er werd niet gevraagd wat ik ervan vond of hoe ik me erbij voelde. Goed, ik ben de beroerdste niet, en wie weet had mijn eigen organisatie een vrij globale beschrijving gekregen en kon ik er wellicht wel meer uitdaging uit halen, dus gewoon op gesprek gegaan.
Het gesprek met de opdrachtgever/klant ging blijkbaar goed want ze hebben mij uitgekozen. Is niet aan mij teruggekoppeld, ik werd via via ineens van allerlei kanten gefeliciteerd (huh?) dus blijkbaar wist iedereen er al vanaf behalve ik. Ik heb toen een welkomstgesprek met mijn "mentor" gehad die aangaf dat ik de opdracht had. Wederom geen vraag of ik het wel zag zitten of hoe ik me erbij voelde.
Daar komt nog bij dat de klus voor 40u is, en dat voor mij dan eigenlijk de druppel is. Ik ben heel slecht in, voor mij, 'rotwerk' doen, en dan helemaal als ik geen rust tussendoor krijg. Als het een hele leuke klus was vond ik die 40u niet zo erg, nog steeds wel vervelend maar goed, dan pas ik me wel tijdelijk even aan. Hoort er ook wel een beetje bij tenslotte. Dit is nu gewoon een beetje dubbel negatief. Ook heb ik aangegeven dat ik met de klant had overlegd over een compromis in startdatum maar daar werd ook niet meer op teruggekomen. Voelde me enorm overdonderd (was misschien zelfs de bedoeling?) en heb daarom tijdens het gesprek niets gezegd maar nu ik er even een tijd over na heb kunnen denken wil ik dit gewoon weigeren. Ik mis namelijk enorm het overleg en hou er niet van dat me zomaar dingen worden opgelegd.
Vraag is alleen, of ik dat kan. Ik denk het wel, want niemand heeft er iets aan als ik daar niet op mijn plek zit. Lijkt me goed genoeg reden. Ik zit alleen te dubben over hoe ik de boodschap moet gaan brengen, liefst zo tactvol mogelijk maar tegelijk niet te emotioneel. Ik ben ook best bereid tot compromis, ook snap ik best dat ik me nog moet bewijzen en daarom wil ik best die 'rot'opdracht doen als zij niemand anders kunnen vinden, maar dan wel volgens mijn gewenste uren en anders helaas gewoon maar niet. Het nog moeten bewijzen geldt natuurlijk voor hen ook nog. Daarnaast hadden zij deze situatie ook kunnen voorkomen door vantevoren met me in gesprek te gaan.
Ik hoor graag jullie meningen.
vrijdag 2 juli 2021 om 06:15
Tot op heden heb je voor de detacherdeerder al 0 opdrachten gedaan. Hoe kun je dan zeggen dat je alleen maar rotwerk doet.anoniempje3000 schreef: ↑01-07-2021 19:50Niet elke klus moet súperleuk zijn, maar in elke klus moet ik wel iets leuks kunnen ontdekken, vind ik. Elke baan/klus heeft rot taken, dat hou je altijd en dat hoort erbij. Maar constant alleen maar rotwerk doen, daar pas ik eigenlijk wel voor. Daar vind ik mezelf echt te goed voor.
fietsen varen vrouwelijk doen
vrijdag 2 juli 2021 om 08:22
vrijdag 2 juli 2021 om 13:48
Dat zegt TO ook niet.zeefietser1 schreef: ↑02-07-2021 06:15Tot op heden heb je voor de detacherdeerder al 0 opdrachten gedaan. Hoe kun je dan zeggen dat je alleen maar rotwerk doet.
vrijdag 2 juli 2021 om 14:12
Ontzettend herkenbaar. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten en je wordt steeds meer gepushed om over je grenzen heen te gaan zonder dat er naar je wensen/grenzen wordt geluisterd. Alles om geld te verdienen over je rug.
Mij lukte het niet meer om het los te laten. In je vakantie gesprekken met nieuwe klanten, meer uren dan contractueel afgesproken, een negatieve beoordeling als je niet in je eigen tijd interne taken wilde oppakken. Het was nooit goed genoeg. Eerst dacht ik nog dat het onderdeel was van het wereldje, na een gesprek met iemand bij een concurrent kwam het inzicht dat het aan de werkgever lag. Niet gezond.
Mij lukte het niet meer om het los te laten. In je vakantie gesprekken met nieuwe klanten, meer uren dan contractueel afgesproken, een negatieve beoordeling als je niet in je eigen tijd interne taken wilde oppakken. Het was nooit goed genoeg. Eerst dacht ik nog dat het onderdeel was van het wereldje, na een gesprek met iemand bij een concurrent kwam het inzicht dat het aan de werkgever lag. Niet gezond.