Werk & Studie
alle pijlers
Nog zoo lang werken....
dinsdag 10 maart 2009 om 11:17
Precies... 2 vrienden van mij zijn inmiddels aan hun derde carriere bezig (Zij- van verpleegkundige naar duikinstructrice, hij van vplk naar schrijver naar eigenaar duikschool). Intussen ook nog even 2 prachtige kinderen opgevoed. Het leven kan veel meer bieden als je er de kansen probeert uit te halen.
Computer says nooooo
dinsdag 10 maart 2009 om 11:19
quote:Rozekoek schreef op 10 maart 2009 @ 11:03:
Het belangrijkste is ook brood op de plank. Maar ik heb ook weleens banen (bijbaantjes) gehad, waar ik wel veel energie van kreeg. Daarom frustreert het me, dat een baan, die eigenlijk heel goed past, zoveel energie kost.
Als jullie dat hebben, zetten jullie dan je verstand op nul en maar doorgaan? Of zoeken jullie net zo lang door naar een baan die je wel energie geeft? Hoe lang moet je het een kans geven. Ik zit er nu bijna een jaar. Misschien is het ook te kort om er iets over te zeggen...
Een baan die bij je studie past, past niet per definitie bij jou. Studeren is zo anders dan een baan hebben. Pas als je eenmaal werkt leer je welk werk je echt leuk vindt is mijn ervaring.
Een jaar is echt wel genoeg om te weten of de baan je energie geeft of niet. Dat betekent niet dat je direct moet switchen. Ga eerst eens voor jezelf na wat je energie geeft. Probeer dan je baan zo aan te passen (wellicht met behulp van leidinggevende) dat de baan je energie geeft en ga anders op zoek naar een andere baan.
Het belangrijkste is ook brood op de plank. Maar ik heb ook weleens banen (bijbaantjes) gehad, waar ik wel veel energie van kreeg. Daarom frustreert het me, dat een baan, die eigenlijk heel goed past, zoveel energie kost.
Als jullie dat hebben, zetten jullie dan je verstand op nul en maar doorgaan? Of zoeken jullie net zo lang door naar een baan die je wel energie geeft? Hoe lang moet je het een kans geven. Ik zit er nu bijna een jaar. Misschien is het ook te kort om er iets over te zeggen...
Een baan die bij je studie past, past niet per definitie bij jou. Studeren is zo anders dan een baan hebben. Pas als je eenmaal werkt leer je welk werk je echt leuk vindt is mijn ervaring.
Een jaar is echt wel genoeg om te weten of de baan je energie geeft of niet. Dat betekent niet dat je direct moet switchen. Ga eerst eens voor jezelf na wat je energie geeft. Probeer dan je baan zo aan te passen (wellicht met behulp van leidinggevende) dat de baan je energie geeft en ga anders op zoek naar een andere baan.
dinsdag 10 maart 2009 om 11:30
Hmmm, op zich wel herkenbaar. Ik heb nu ook een baan waarin ik niet op mijn plek zit. Ik tel de maanden tot mijn zwangerschapsverlof en ga tijdens mijn verlof (1 jaar) op zoek naar iets anders. Iets wat wel aansluit bij mijn studie. Ben ook 28 en trek het niet om dit nog veel langer te blijven doen.
dinsdag 10 maart 2009 om 11:39
Het lijkt me ook wel leuk om misschien binnen een paar jaar een gezinnetje te beginnen. Lekker burgerlijk met 2 kinderen en hond en twee of drie dagen werken. Alleen vindt mijn vriend dat nog niet zo'n goed idee geloof ik. Het is ook niet zo dat ik niet wil werken. Ik heb banen gehad die ik erg leuk vond. Maar ik haar er nu geen voldoening uit en dat vind ik erg jammer. Lastig hoor...
dinsdag 10 maart 2009 om 12:21
Zoals Tia Dalma ook al zei: staar je iig niet blind op het "dertigers dilemma". Niets meer dan een nieuwe hype voor mensen die niet willen inzien dat het gewoon volwassen worden heet.
Je baan vreet energie, dus past hij NIET bij je. Face it en ga op zoek naar wat anders.
Andere optie is veel boeken kopen over onzin hype fenomeen Dertigers dilemma en gaan zuchten in een hoekje dat er niemand voorbij komt met een presenteerblaadje Kansen. Lijkt me de minst goede optie...
Als jij de ambitie hebt om parttime thuis te zitten met een rits koters is dat je goed recht. Het recht om die ambitie te hebben, of het financieel kan is een tweede. Het is geen verworven recht om huisvrouw te worden, vergeet dat niet...
Ga voor jezelf na waar je wel voldoening uit haalt. Dit hoeft niet perse uit een baan te zijn, dat kan ook een hobby of vrijwilligerswerk zijn. Een baan heb je ten eerste omdat je geld wil en moet verdienen. Fijn als je baan leuk is en voldoening oplevert maar dan moet je eerst uitzoeken wáár je voldoening uit voort komt.
Als je schilderen prachtig vindt hoef je echt geen schilder te worden om voldoening te behalen, die kan prima komen uit je cursussen en hobby schilderprojecten. Bekijk je leven als geheel, niet enkel als werk of prive maar als werk en prive. Dan pas kan je een goede balans opmaken.
Je baan vreet energie, dus past hij NIET bij je. Face it en ga op zoek naar wat anders.
Andere optie is veel boeken kopen over onzin hype fenomeen Dertigers dilemma en gaan zuchten in een hoekje dat er niemand voorbij komt met een presenteerblaadje Kansen. Lijkt me de minst goede optie...
Als jij de ambitie hebt om parttime thuis te zitten met een rits koters is dat je goed recht. Het recht om die ambitie te hebben, of het financieel kan is een tweede. Het is geen verworven recht om huisvrouw te worden, vergeet dat niet...
Ga voor jezelf na waar je wel voldoening uit haalt. Dit hoeft niet perse uit een baan te zijn, dat kan ook een hobby of vrijwilligerswerk zijn. Een baan heb je ten eerste omdat je geld wil en moet verdienen. Fijn als je baan leuk is en voldoening oplevert maar dan moet je eerst uitzoeken wáár je voldoening uit voort komt.
Als je schilderen prachtig vindt hoef je echt geen schilder te worden om voldoening te behalen, die kan prima komen uit je cursussen en hobby schilderprojecten. Bekijk je leven als geheel, niet enkel als werk of prive maar als werk en prive. Dan pas kan je een goede balans opmaken.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:46
Als je geen energie krijgt uit je werk ga dan niet te lang door met het uitputten ervan. Ook ik heb jarenlang werk gedaan wat aansloot bij mijn studie en interesse, maar het kostte me teveel energie. En ik durfde niet naar de stem van binnen te luisteren. Na twee keer voor langere tijd thuis gezeten te hebben om bij te tanken heb ik uiteindelijk wel gekozen voor fijn werk, al verdient het niet veel en was het onlogisch voor iedereen om me heen. En natuurlijk heeft dat consequenties want het beeld dat anderen van me hadden is veranderd. Ik heb alleen een stap naar mezelf gezet, dus ik ben niet zo veranderd. Nu heb ik iedere dag weer zin in het leven en heb ik echt het gevoel dat ik mijn leven lijd. En dus geen moment spijt van de keuze, al blijft het moeilijk uit te leggen dat ik geen 'betere' baan ambieer en voel ik het verlies van status en geld wel.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:54
Je zou zoiets kunnen doen: https://www.werk.nl/porta...ansen_vergroten/testuzelf
dinsdag 10 maart 2009 om 12:54
Hoi Univerzicht, goed dat je voor jezelf hebt gekozen! Ik herken dat laatste wat je zegt ook wel. Ik ben ook bang voor wat ik opgeef. Ik heb nu een goede baan, met een goed salaris en goede toekomstperspectieven. Dat wil ik eigenlijk ook niet zomaar opgeven. Terwijl ik er ook wel veel voor zou overhebben om iets anders te gaan doen. Maar ik vind het zo moeilijk om die keuze zo definitief te maken. Al lijkt het mij ook niet handig om eerst overspannen thuis te zitten, voordat ik de keuze maak. Waarom heb jij die keuze niet eerder gemaakt? Was het voor jou ook een soort innerlijke strijd? Wat maakte voor jou dat je die overstap wel kon nemen? Je hoeft neit te antwoorden hoor, maar ben gewoon benieuwd hoe jij daarin stond en staat.
dinsdag 10 maart 2009 om 13:27
Bij mij hebben de gezondheidsproblemen gezorgd voor de durf om de stap te zetten. Want ik wist heel goed dat als ik na die periode weer was begonnen met mijn 'oude' leven ik kon wachten op de volgende klap (al had ik 9 jaar goed gefunctioneerd). Gek genoeg wist ik van binnen altijd dat ik mijn pensioen niet zou halen in die baan, en ook niet in een andere baan die op mijn studie aansloot. Ik was te 'lief', wilde graag voldoen aan wat van me gevraagd werd en gaf te veel. Bovendien werd het werk steeds zakelijker, alleen geld telde en mijn gevoel protesteert daar tegen.
Maar het was zo onlogisch, van de techniek waarin ik 2 HBO studies heb gedaan, naar de zorg waar ik helemaal onderaan zit, dat ik het uit mezelf niet durfde om de stap te zetten. En toch wist ik gelijk wat ik wel wilde doen. Nu doe ik werk waarin mijn 'slechte' eigenschappen uit mijn oude werk goede eigenschappen zijn en daar bloei ik van.
Als je schrijft dat je ook banen hebt gehad waar je wel energie van kreeg dan hoop ik dat er een weg is om daarvoor te gaan.
Uiteindelijk is dat grotere huis, die verdere vakantie of die mooiere auto niet van belang. Het is heerlijk om ontspannen te zijn in je leven en je eigenheid uit te stralen.
Ik besef goed dat ieder verhaal anders is en neem de tijd om goed na te denken. Het gevoel dat je beschrijft is herkenbaar uit mijn verleden en ik had het eerder een stem moeten geven. Uiteindelijk kan een mens alleen groeien in het leven door een stap naar zichzelf toe te zetten, en je intuïtie is meestal het eerste signaal dat zo'n stap nodig is.
Mijn idee: Geef jezelf de ruimte om je toekomst in te vullen zonder de beperkingen van nu. Schrijf dat eens op en lees na een tijdje of je daar nog steeds achter staat. En neem dan concrete stappen om in die richting te bewegen. Succes
Maar het was zo onlogisch, van de techniek waarin ik 2 HBO studies heb gedaan, naar de zorg waar ik helemaal onderaan zit, dat ik het uit mezelf niet durfde om de stap te zetten. En toch wist ik gelijk wat ik wel wilde doen. Nu doe ik werk waarin mijn 'slechte' eigenschappen uit mijn oude werk goede eigenschappen zijn en daar bloei ik van.
Als je schrijft dat je ook banen hebt gehad waar je wel energie van kreeg dan hoop ik dat er een weg is om daarvoor te gaan.
Uiteindelijk is dat grotere huis, die verdere vakantie of die mooiere auto niet van belang. Het is heerlijk om ontspannen te zijn in je leven en je eigenheid uit te stralen.
Ik besef goed dat ieder verhaal anders is en neem de tijd om goed na te denken. Het gevoel dat je beschrijft is herkenbaar uit mijn verleden en ik had het eerder een stem moeten geven. Uiteindelijk kan een mens alleen groeien in het leven door een stap naar zichzelf toe te zetten, en je intuïtie is meestal het eerste signaal dat zo'n stap nodig is.
Mijn idee: Geef jezelf de ruimte om je toekomst in te vullen zonder de beperkingen van nu. Schrijf dat eens op en lees na een tijdje of je daar nog steeds achter staat. En neem dan concrete stappen om in die richting te bewegen. Succes
dinsdag 10 maart 2009 om 16:19
Ik was tot voor kort een tijd huisvrouw en zag juist vreselijk op tegen het vooruitzicht om nog jarenlang alleen voor de kinderen en het huis bezig te zijn. Brrrr.
Nu werk ik, pas sinds heel kort hoor, maar ik voel me al gelijk als een vis in het water. Op het eerste gezicht past deze baan heel goed bij mij, en de sfeer van het bedrijf zeker.
Kortom; je moet dus echt nog op zoek naar wat jou dat joepiegevoel geeft. Succes ermee!
Nu werk ik, pas sinds heel kort hoor, maar ik voel me al gelijk als een vis in het water. Op het eerste gezicht past deze baan heel goed bij mij, en de sfeer van het bedrijf zeker.
Kortom; je moet dus echt nog op zoek naar wat jou dat joepiegevoel geeft. Succes ermee!
dinsdag 10 maart 2009 om 17:18
quote:Rozekoek schreef op 10 maart 2009 @ 12:48:
Hoi Mips, wijze woorden. Alleen moeilijk om erachter te komen waar ik voldoening uit haal. Waar begin je??
Ik voel me nu ook best schuldig tov van mijn werkgever. Ik doe voor mijn gevoel toch mijn werk niet optimaal momenteel...
graag gedaan
snap je punt wel, zit namelijk in dezelfde situatie (***baan, wil weg daar).
Heb een sollicitatiemap gemaakt waar ik alle vacatures die mij aanspreken in stop. Ongeacht of ik ervoor gekwalificeerd ben of het mijn werkveld is. Ik noteer wát me aanspreekt aan de baan en wat absoluut niet. Zo heb ik al een aardige lijst van werkzaamheden waarvan ik weet of denk dat ik ze goed kan. Ik heb het soort organisatie omschreven waar ik me goed in voel.
Verder ben ik (ongeacht het soort werk, maar over de totale linie bekeken) aan het bijhouden/ontdekken waar ik gelukkig van word. Deze elementen wil ik in mijn leven brengen/houden. Of dit nu werk of prive is, ik word er gelukkig van dús horen ze bij mij. Probeer je denken niet te laten belemmeren door opleiding, ervaring of achtergrond maar enkel door interesse. Zoek functiebeschrijvingen op van banen die je interessant lijken of vraag eens of je met iemand over zijn/haar baan mag komen praten (puur informatief). Vinden veel mensen leuk, serieus.
Deze info probeer ik nu toe te passen op een potentiele baan. Ben al een stukje verder gekomen inmiddels en aan het solliciteren geslagen (lastig want zwanger maar who cares, vertik het in een hoekje te blijven mopperen).
Ben inmiddels bezig in het boek: welke kleur heeft mijn parachute en nog een aantal boeken in de bieb gehaald over dit onderwerp. Zet me wel aan het denken, helpt me althans gestructureerd denken over wat ik wil.....
Probeer je werk zo goed mogelijk te doen, bedenk dat het maar een deel van de dag is en zet je een aantal avonden per week aan je "opdracht" --> wat wordt mijn nieuwe baan en hoe krijg ik deze?
Hoi Mips, wijze woorden. Alleen moeilijk om erachter te komen waar ik voldoening uit haal. Waar begin je??
Ik voel me nu ook best schuldig tov van mijn werkgever. Ik doe voor mijn gevoel toch mijn werk niet optimaal momenteel...
graag gedaan
snap je punt wel, zit namelijk in dezelfde situatie (***baan, wil weg daar).
Heb een sollicitatiemap gemaakt waar ik alle vacatures die mij aanspreken in stop. Ongeacht of ik ervoor gekwalificeerd ben of het mijn werkveld is. Ik noteer wát me aanspreekt aan de baan en wat absoluut niet. Zo heb ik al een aardige lijst van werkzaamheden waarvan ik weet of denk dat ik ze goed kan. Ik heb het soort organisatie omschreven waar ik me goed in voel.
Verder ben ik (ongeacht het soort werk, maar over de totale linie bekeken) aan het bijhouden/ontdekken waar ik gelukkig van word. Deze elementen wil ik in mijn leven brengen/houden. Of dit nu werk of prive is, ik word er gelukkig van dús horen ze bij mij. Probeer je denken niet te laten belemmeren door opleiding, ervaring of achtergrond maar enkel door interesse. Zoek functiebeschrijvingen op van banen die je interessant lijken of vraag eens of je met iemand over zijn/haar baan mag komen praten (puur informatief). Vinden veel mensen leuk, serieus.
Deze info probeer ik nu toe te passen op een potentiele baan. Ben al een stukje verder gekomen inmiddels en aan het solliciteren geslagen (lastig want zwanger maar who cares, vertik het in een hoekje te blijven mopperen).
Ben inmiddels bezig in het boek: welke kleur heeft mijn parachute en nog een aantal boeken in de bieb gehaald over dit onderwerp. Zet me wel aan het denken, helpt me althans gestructureerd denken over wat ik wil.....
Probeer je werk zo goed mogelijk te doen, bedenk dat het maar een deel van de dag is en zet je een aantal avonden per week aan je "opdracht" --> wat wordt mijn nieuwe baan en hoe krijg ik deze?
dinsdag 10 maart 2009 om 17:21
Zo herkenbaar dit...
Ook ik zit in de verkeerde baan. Ik dacht ook dat dit de baan was die ik altijd al ambieerde. Twee studies en nu ruim 4 jaar werken verder, voel ik me zeer ongelukkig in deze baan. Eigenlijk wist ik na een half jaar werken al dat ik niet gelukkig in deze branche zou gaan worden, maar ik wilde ook niet opgeven.
Ik heb pas geleden dan toch besloten om me om te laten scholen. Ik wil nu een richting kiezen waar ik me gelukkig in voel en niet meer als hoofdreden hebben dat ik er goed in ben, goed salaris, toekomstperspectief etc.
Het zal nog wel even duren voordat ik ook daadwerkelijk overstap van beroepsveld, maar alleen al de gedachte geeft me zoveel meer energie!! En nu maar hopen dat ik nu wel het goede werkveld kies...
Uit jou verhaal lees ik ook dat het probleem zit in het soort werk dat niet bij jou persoonlijk aansluit. Mijn advies; ga ervoor, want anders put je jezelf uit!
Ook ik zit in de verkeerde baan. Ik dacht ook dat dit de baan was die ik altijd al ambieerde. Twee studies en nu ruim 4 jaar werken verder, voel ik me zeer ongelukkig in deze baan. Eigenlijk wist ik na een half jaar werken al dat ik niet gelukkig in deze branche zou gaan worden, maar ik wilde ook niet opgeven.
Ik heb pas geleden dan toch besloten om me om te laten scholen. Ik wil nu een richting kiezen waar ik me gelukkig in voel en niet meer als hoofdreden hebben dat ik er goed in ben, goed salaris, toekomstperspectief etc.
Het zal nog wel even duren voordat ik ook daadwerkelijk overstap van beroepsveld, maar alleen al de gedachte geeft me zoveel meer energie!! En nu maar hopen dat ik nu wel het goede werkveld kies...
Uit jou verhaal lees ik ook dat het probleem zit in het soort werk dat niet bij jou persoonlijk aansluit. Mijn advies; ga ervoor, want anders put je jezelf uit!
vrijdag 20 maart 2009 om 14:51
quote:Vinyl schreef op 20 maart 2009 @ 09:57:
Zoek werk dat bij je past
en je hoeft nooit meer te werken
(Confusius)
Mooi!!
Verder sluit ik me aan bij veel bovenstaande reacties: je bent nog jong, tijd zat om iets te gaan doen waar je écht gelukkig van wordt. Want dit is het duidelijk niet. Het leven is te kort om te lang in de verkeerde baan te blijven hangen!
Zoek werk dat bij je past
en je hoeft nooit meer te werken
(Confusius)
Mooi!!
Verder sluit ik me aan bij veel bovenstaande reacties: je bent nog jong, tijd zat om iets te gaan doen waar je écht gelukkig van wordt. Want dit is het duidelijk niet. Het leven is te kort om te lang in de verkeerde baan te blijven hangen!
vrijdag 20 maart 2009 om 17:12
Ik herken het ook. Vorig jaar geswitched van baan. Waar ik toen werkte had ik het ontzettend naar mijn zin maar was wel toe aan nieuwe uitdaging die daar niet geboden kon worden binnen afzienbare tijd. Toen werd ik benaderd door een headhunter. Kon niet beter qua timing en zo bij mijn nieuwe werkgever begonnen.
Zit er nu ruim een half jaar en ik vind het helemaal niets. Het werk dan... en ik kan daar ook niets anders gaan doen helaas. Ik ben veranderd van een type wat energiek was, altijd druk aan het werk, iemand die altijd het voortouw nam, naar iemand die geen zin heeft om te gaan werken, zich naar het weekend sleept, alles zo lang mogelijk uitstelt en veel internet. Erg slecht dus.
Ik vind hoe Mips het aanpakt erg goed. Heb mezelf al op vacaturebanken gezet, maar eigenlijk ben ik zelf even het spoor bijster van wat ik nou wil.
Ook een dilemma is dat ik graag binnen niet afzienbare tijd zwanger wil worden. Dan is het natuurlijk prettig om een vast contract te hebben. Bij een tijdelijk contract kun je er zeker nu van uitgaan dat het niet verlengd gaat worden.
Al met al veel om over te piekeren.
Wel een interessant topic. Ik hou het wel in de gaten.
Zit er nu ruim een half jaar en ik vind het helemaal niets. Het werk dan... en ik kan daar ook niets anders gaan doen helaas. Ik ben veranderd van een type wat energiek was, altijd druk aan het werk, iemand die altijd het voortouw nam, naar iemand die geen zin heeft om te gaan werken, zich naar het weekend sleept, alles zo lang mogelijk uitstelt en veel internet. Erg slecht dus.
Ik vind hoe Mips het aanpakt erg goed. Heb mezelf al op vacaturebanken gezet, maar eigenlijk ben ik zelf even het spoor bijster van wat ik nou wil.
Ook een dilemma is dat ik graag binnen niet afzienbare tijd zwanger wil worden. Dan is het natuurlijk prettig om een vast contract te hebben. Bij een tijdelijk contract kun je er zeker nu van uitgaan dat het niet verlengd gaat worden.
Al met al veel om over te piekeren.
Wel een interessant topic. Ik hou het wel in de gaten.
