Werk & Studie
alle pijlers
Omscholen geneeskunde?
donderdag 8 februari 2024 om 13:50
Hallo vivaforum! Het zoveelste omscholingstopic 
Zijn er hier mensen die als "oudere student"geneeskunde hebben gedaan?
Ik ben 29 en wil graag nog aan de slag als arts. Ik ben altijd erg geinteresseerd geweest in het menselijk lichaam en heb ook het juiste profiel gedaan, maar uiteindelijk voor een andere richting gegaan omdat ik samen met vriendinnen wilde studeren en een leuke tijd wilde hebben. Niet de beste redenen maar ja, je bent jong... Inmiddels al ruime tijd aan de slag in de sector waar ik graag wilde belanden en gesetteld, maar al jaren aan het twijfelen om toch om te scholen. Mijn werkgever heeft laten weten hier ruimte voor te willen maken, vriend is sowieso een "je leeft nu" type en ik denk zelf dat ik het eigenlijk gewoon wil doen, nu kan het nog
Ik ben beneiuwd: zijn er hier mensen die dit ook hebben gedaan terwijl ze tegen de 30 liepen? Hoe was het om weer te studeren, lukt dat nog? Wat klopt er van "geen leven meer hebben" naast de studie? Verder nu nog niet aan de orde maar ik had al begrepen dat kinderen no-go is tijdens de studie en coschappen, tegelijekrtijd lees ik ook dat er wel degelijk regelingen zijn hiervoor, iemand die daar iets over kan zeggen?
Zijn er hier mensen die als "oudere student"geneeskunde hebben gedaan? Ik ben 29 en wil graag nog aan de slag als arts. Ik ben altijd erg geinteresseerd geweest in het menselijk lichaam en heb ook het juiste profiel gedaan, maar uiteindelijk voor een andere richting gegaan omdat ik samen met vriendinnen wilde studeren en een leuke tijd wilde hebben. Niet de beste redenen maar ja, je bent jong...
Inmiddels al ruime tijd aan de slag in de sector waar ik graag wilde belanden en gesetteld, maar al jaren aan het twijfelen om toch om te scholen. Mijn werkgever heeft laten weten hier ruimte voor te willen maken, vriend is sowieso een "je leeft nu" type en ik denk zelf dat ik het eigenlijk gewoon wil doen, nu kan het nog Ik ben beneiuwd: zijn er hier mensen die dit ook hebben gedaan terwijl ze tegen de 30 liepen? Hoe was het om weer te studeren, lukt dat nog? Wat klopt er van "geen leven meer hebben" naast de studie? Verder nu nog niet aan de orde maar ik had al begrepen dat kinderen no-go is tijdens de studie en coschappen, tegelijekrtijd lees ik ook dat er wel degelijk regelingen zijn hiervoor, iemand die daar iets over kan zeggen?
zondag 11 februari 2024 om 20:57
JandeVries schreef: ↑10-02-2024 09:12Natuurlijk gaat het hier niet over alle andere beroepen, heb je de topictitel gelezen?
Wat zit jij irritant te zuigen zeg. Een superleuk en interessant topic, maar jouw posts verpesten dat echt.
Nou inderdaad! Ik heb net het hele topic doorgelezen en er veel van opgestoken. Maar die stoorzender er steeds tussendoor was behoorlijk irritant.
Dank aan alle artsen hier voor het inkijkje. Het is wel duidelijk dat er iets moet veranderen. Zeker gezien de toenemende zorgvraag de komende decennia. En mooi dat er uit dit topic een lotgenotengroep is ontstaan.
The impossible just takes a little longer.
zondag 11 februari 2024 om 21:15
Ik sluit mij aan bij de meeschrijvers buiten het vak. Een van de meest waardevolle topics sinds tijden!
Topic is heel anders gelopen dan To haar bedoeling. Echter kan zowel zij als een boel andere er veel van leren.
Normaal ben ik van het stimuleren om je dromen na te jagen maar in dit geval vind ik het zelfs dankbaar dat alle medische vakschrijvers hun verhaal vertellen zodat to 'gewaarschuwd' is.
Daarnaast is het gewoon treurig om te lezen hoe artsen/specialisten te maken hebben met een verziekte cultuur. Komt daar ook nog bovenop dat patiënten bijna het onmogelijk eisen.
Mijn diepe buiging voor jullie!
Topic is heel anders gelopen dan To haar bedoeling. Echter kan zowel zij als een boel andere er veel van leren.
Normaal ben ik van het stimuleren om je dromen na te jagen maar in dit geval vind ik het zelfs dankbaar dat alle medische vakschrijvers hun verhaal vertellen zodat to 'gewaarschuwd' is.
Daarnaast is het gewoon treurig om te lezen hoe artsen/specialisten te maken hebben met een verziekte cultuur. Komt daar ook nog bovenop dat patiënten bijna het onmogelijk eisen.
Mijn diepe buiging voor jullie!
zondag 11 februari 2024 om 22:25
Wat een herkenbare struggles lees ik hier. Wij zijn thuis met 2 dokters en al sinds mijn ANIOS-tijd valt het me elke keer opnieuw tegen hoe moeilijk je dingen een beetje lekker geregeld krijgt in je prive-situatie en hoe makkelijk andere (en vooral de dokters) vinden dat je je leven maar moet aanpassen aan lange werkdagen met daarnaast diensten, reistijd die door grote opleidingsregio’s altijd lang is, administratie die in je eigen tijd gedaan moet worden, voorbereiden van een bizarre hoeveelheid aan presentaties waarvoor je ook niet de tijd krijgt tijdens het werk, maar oh wee wanneer je het niet doet. En dan nog alle al eerder genoemde bizarre arbeidsvoorwaarden als de 10 gratis uren, het bijna verplichte promotietraject in (grotendeels) eigen tijd en de chef-plekken als je denkt die hele molen eindelijk achter de rug te hebben. Ik heb na 1 jaar het ziekenhuisleven de rug toegekeerd en ben in de extramurale banen terecht gekomen waar ik na 10 jaar zoeken eindelijk mijn profielopleiding heb afgerond en mijn niche denk te hebben gevonden. Maar wat heb ik vaak getwijfeld of ik nog wel arts wilde zijn. Ik sluit niet uit dat ik over een aantal jaar alsnog iets anders ga doen.
Mijn man is wel medisch specialist en heeft na 3 chefplekken zowaar een vaste plek in loondienst bemachtigd. En nu nog vind ik het moeilijk om alles rondom de kinderen goed geregeld te krijgen, merk ik dat er veel avonden opgaan aan verplichte bijeenkomsten, vergaderingen en commissiedeelnames. En dat geldt dus veel meer voor hem dan voor mij. Dat bewijst voor mij vooral hoezeer er nog steeds, onbewust, in onze sector de ouderwetse gedachte leeft dat de partner de zorg voor kinderen en huishouden maar moet oppakken want medisch specialist zijn kan blijkbaar niet in weinig uren of met wat flexibiliteit. Ze werken niet voor niets als, volgens mij, enigen nog 45 uur per week fulltime op contract. Los van diensten en overuren uiteraard.
Zo kan mijn man bijvoorbeeld niet, nooit, onze kinderen naar de VSO brengen want dan is hij te laat voor de overdracht. En inbellen of een keertje missen mag niet, ook niet als je daarna de hele dag op de poli zit. Dus een keer naar een meerdaags congres of naar de andere kant van het land voor een nascholing krijg ik nauwelijks geregeld, want ik ben verantwoordelijk voor brengen en meestal ook halen van de kinderen. Dat vind ik tekenend voor de medisch specialistische wereld, verantwoordelijk voor de patienten maar daardoor zo ingericht dat je eigenlijk niet ook verantwoordelijk kan zijn voor je gezin. Dat vind ik echt niet meer van deze tijd maar het is blijkbaar heel moeilijk te veranderen.
Ik ben op dit moment heel happy met mijn plek maar heb dus enorm gezocht en geworsteld afgelopen jaren. Mocht er in het whatsappgroepje een plekje vrij komen, dan hou ik me aanbevolen
Lijkt me fijn om af en toe eens van gedachten te kunnen wisselen met mensen die dit herkennen.
Mijn man is wel medisch specialist en heeft na 3 chefplekken zowaar een vaste plek in loondienst bemachtigd. En nu nog vind ik het moeilijk om alles rondom de kinderen goed geregeld te krijgen, merk ik dat er veel avonden opgaan aan verplichte bijeenkomsten, vergaderingen en commissiedeelnames. En dat geldt dus veel meer voor hem dan voor mij. Dat bewijst voor mij vooral hoezeer er nog steeds, onbewust, in onze sector de ouderwetse gedachte leeft dat de partner de zorg voor kinderen en huishouden maar moet oppakken want medisch specialist zijn kan blijkbaar niet in weinig uren of met wat flexibiliteit. Ze werken niet voor niets als, volgens mij, enigen nog 45 uur per week fulltime op contract. Los van diensten en overuren uiteraard.
Zo kan mijn man bijvoorbeeld niet, nooit, onze kinderen naar de VSO brengen want dan is hij te laat voor de overdracht. En inbellen of een keertje missen mag niet, ook niet als je daarna de hele dag op de poli zit. Dus een keer naar een meerdaags congres of naar de andere kant van het land voor een nascholing krijg ik nauwelijks geregeld, want ik ben verantwoordelijk voor brengen en meestal ook halen van de kinderen. Dat vind ik tekenend voor de medisch specialistische wereld, verantwoordelijk voor de patienten maar daardoor zo ingericht dat je eigenlijk niet ook verantwoordelijk kan zijn voor je gezin. Dat vind ik echt niet meer van deze tijd maar het is blijkbaar heel moeilijk te veranderen.
Ik ben op dit moment heel happy met mijn plek maar heb dus enorm gezocht en geworsteld afgelopen jaren. Mocht er in het whatsappgroepje een plekje vrij komen, dan hou ik me aanbevolen
Lijkt me fijn om af en toe eens van gedachten te kunnen wisselen met mensen die dit herkennen.
zondag 11 februari 2024 om 23:05
@TO, mijn reactie gaat nu volledig voorbij aan jouw openingsvraag, sorry! Je hebt denk ik al heel veel antwoorden gekregen, en ik sluit me erbij aan. Het kan, ik ken ook meerderen die het met succes gedaan hebben. Ze zijn onder anderen psychiater, jeugdarts en specialist ouderengeneeskunde geworden. Het gaat wel veel vragen van jezelf, je partner, vrienden en familie, maar als je echt wil dan zou ik me niet te hard laten afschrikken door de groep twijfelaars hier. Die helpen je om een realistische verwachting te vormen, maar tegenover ‘ons’ staan ook hordes dokters die met heel veel liefde en passie zonder twijfelen opnieuw voor dit vak gekozen zouden hebben. Veel wijsheid gewenst bij je keuze!
maandag 12 februari 2024 om 09:02
Ik hoop eigenlijk dat jullie ook hier willen blijven schrijven. Mijn dochter staat op de wachtlijst voor een operatie. Daarna volgt ook nog een heel traject. Ik heb vanwege haar dus geregeld te maken met het ziekenhuis en het helpt me wel om wat meer te weten over wat er zich achter de schermen afspeelt. Nu heeft haar arts wel uitgelegd dat er een tekort is aan personeel waardoor het lastig is om die operatie gepland te krijgen. Maar hoe dat tekort nou komt is voor mij nog niet echt duidelijk.
Hoe dan ook, heel fijn dat jullie delen waar je tegenaan loopt. Dit maakt het al een stuk inzichtelijker voor mij.
Hoe dan ook, heel fijn dat jullie delen waar je tegenaan loopt. Dit maakt het al een stuk inzichtelijker voor mij.
maandag 12 februari 2024 om 13:35
Dank voor het inkijkje allemaal. Ik kom veel en vaak op de poli ivm een hardnekkige aandoening, en ik wist al dat arts zijn hard werken is maar ik heb een boel bijgeleerd.
Er viel me toevallig al wel laatst iets op. Ik probeer altijd een vriendelijke patiënt te zijn, in de zin van dat ik aardig blijf als de wachttijd erg oploopt of als de arts een klein foutje maakt. Maar de laatste jaren reageert de arts daar dan soms zo dankbaar op dat ik denk ‘jemig, wat moet dit een stressbaan zijn als je zo dankbaar bent voor iemand die gewoon haar gemak houdt’. Het beeld dat jullie schetsen bevestigt dat wel.
En nou heb ik al de ‘mazzel’ dat ik iets heb wat duidelijk genoeg is zodat er wel een diagnose is, en zo zeldzaam dat iedereen het interessant vindt. Dat maakt dat ik me wel ‘gezien’ voel door de artsen, al gaat er in de ziekenhuisprocessen nog genoeg fout.
Sterkte voor alle artsen en wijsheid voor alle twijfelaars.
Er viel me toevallig al wel laatst iets op. Ik probeer altijd een vriendelijke patiënt te zijn, in de zin van dat ik aardig blijf als de wachttijd erg oploopt of als de arts een klein foutje maakt. Maar de laatste jaren reageert de arts daar dan soms zo dankbaar op dat ik denk ‘jemig, wat moet dit een stressbaan zijn als je zo dankbaar bent voor iemand die gewoon haar gemak houdt’. Het beeld dat jullie schetsen bevestigt dat wel.
En nou heb ik al de ‘mazzel’ dat ik iets heb wat duidelijk genoeg is zodat er wel een diagnose is, en zo zeldzaam dat iedereen het interessant vindt. Dat maakt dat ik me wel ‘gezien’ voel door de artsen, al gaat er in de ziekenhuisprocessen nog genoeg fout.
Sterkte voor alle artsen en wijsheid voor alle twijfelaars.
maandag 12 februari 2024 om 13:41
Dit herken ik ook. Onze arts is daarnaast duidelijk op zijn hoede in gesprekken, wat ik echt sneu vind. Ik denk dat hij in de loop der jaren heel wat vervelende incidenten heeft meegemaakt. Bij mijn huisarts is het al niet veel beter, die schijnt echt bedreigingen mee te maken met als gevolg dat ze de praktijk tegenwoordig in hun lunchpauze zelfs helemaal afsluiten.Ginevra schreef: ↑12-02-2024 13:35Dank voor het inkijkje allemaal. Ik kom veel en vaak op de poli ivm een hardnekkige aandoening, en ik wist al dat arts zijn hard werken is maar ik heb een boel bijgeleerd.
Er viel me toevallig al wel laatst iets op. Ik probeer altijd een vriendelijke patiënt te zijn, in de zin van dat ik aardig blijf als de wachttijd erg oploopt of als de arts een klein foutje maakt. Maar de laatste jaren reageert de arts daar dan soms zo dankbaar op dat ik denk ‘jemig, wat moet dit een stressbaan zijn als je zo dankbaar bent voor iemand die gewoon haar gemak houdt’. Het beeld dat jullie schetsen bevestigt dat wel.
En nou heb ik al de ‘mazzel’ dat ik iets heb wat duidelijk genoeg is zodat er wel een diagnose is, en zo zeldzaam dat iedereen het interessant vindt. Dat maakt dat ik me wel ‘gezien’ voel door de artsen, al gaat er in de ziekenhuisprocessen nog genoeg fout.
Sterkte voor alle artsen en wijsheid voor alle twijfelaars.
zondag 30 juni 2024 om 13:07
maandag 8 juli 2024 om 11:56
Wat goed! Ik hoop dat jullie veel aan elkaar hebben. Weet dat je werk enorm belangrijk is en we jullie keihard nodig hebben, dus keep up the good work!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 8 juli 2024 om 15:34
Wat leuk!
Ik wil er niet een 'ask the doctor' topic van maken hoor, maar waar ik wel benieuwd naar ben: hoe kijken jullie naar al die reality series over ziekenhuizen van de laatste jaren? Ik herinner me het OLVG, Erasmus MC, Wilhelmina Kinderziekenhuis, Rijnstate... Volgens mij vooral sinds de coronapandemie een genre dat flink in opkomst is. Hoe waarheidsgetrouw zijn die? Want daar lijkt bijna iedereen veel plezier en voldoening uit zijn/haar werk te halen, werkt iedereen in een fijn team, etc. Ik krijg daarom weleens het idee dat ziekenhuizen vooral meewerken om nieuwe artsen/verpleegkundigen enthousiast te maken voor het vak.
The impossible just takes a little longer.
maandag 8 juli 2024 om 18:19
Nou ik weet wel zeker dat het werven van personeel meespeelt want op de site van het wkz worden medewerkers die in de serie te zien zijn geinterviewd en wordt er direct doorgelinkt naar een passende vacature. Het gaat dan niet om specialisten overigens, maar om bijvoorbeeld IC-verpleegkundigen.
Ik heb een aflevering van Het Kinderziekenhuis gekeken en persoonlijk vind ik dat de serie niet per se laat zien door wat voor een hel je soms gaat als ouders. (Zeg ik uit eigen ervaring...) Ik merk ook dat ik het zelf te blije tv vind voor wat er daadwerkelijk speelt bij de patiënten. Maar ja, ik snap heel goed dat het belangrijk is om positieve reclame te maken voor het ziekenhuis. Ze zouden hier niet aan meewerken als het niet nodig was, ga ik van uit. En ze verrichten natuurlijk heel goed werk.
Ik heb een aflevering van Het Kinderziekenhuis gekeken en persoonlijk vind ik dat de serie niet per se laat zien door wat voor een hel je soms gaat als ouders. (Zeg ik uit eigen ervaring...) Ik merk ook dat ik het zelf te blije tv vind voor wat er daadwerkelijk speelt bij de patiënten. Maar ja, ik snap heel goed dat het belangrijk is om positieve reclame te maken voor het ziekenhuis. Ze zouden hier niet aan meewerken als het niet nodig was, ga ik van uit. En ze verrichten natuurlijk heel goed werk.
maandag 8 juli 2024 om 21:27
Ik kijk eigenlijk nooit ziekenhuisseries. Niet de echte en niet de gespeelde, want ik kom A. al genoeg in het ziekenhuis en B. mijn man trekt het niet als ik continu de niet-kloppende zaken benoemAvena schreef: ↑08-07-2024 15:34Wat leuk!
Ik wil er niet een 'ask the doctor' topic van maken hoor, maar waar ik wel benieuwd naar ben: hoe kijken jullie naar al die reality series over ziekenhuizen van de laatste jaren? Ik herinner me het OLVG, Erasmus MC, Wilhelmina Kinderziekenhuis, Rijnstate... Volgens mij vooral sinds de coronapandemie een genre dat flink in opkomst is. Hoe waarheidsgetrouw zijn die? Want daar lijkt bijna iedereen veel plezier en voldoening uit zijn/haar werk te halen, werkt iedereen in een fijn team, etc. Ik krijg daarom weleens het idee dat ziekenhuizen vooral meewerken om nieuwe artsen/verpleegkundigen enthousiast te maken voor het vak.
!Ik ben een paar keer begonnen aan een antwoord op je vraag, maar ik blijf herschrijven. Ik heb het op dit moment heel erg naar mijn zin op werk; ik lig lekker in de groep, vind het werk inhoudelijk heel leuk en sta stevig genoeg in mijn schoenen om om te gaan met de minder leuke zaken. Dit is echter voor het aller aller allereerst (ik ben mid 30) dat ik met oprecht plezier naar werk ga. En dat alleen omdat ik ervoor gekozen heb mijn initiele *droomberoep* te laten gaan omdat ik niet langer geleefd wil worden.
In deze zelfde groep en omstandigheden zie ik andere (jonge) dokters het heel lastig hebben. ANIOS die de felbegeerde opleidingsplek wéér aan hun neus voorbij zien gaan, collega's die de zoveelste dienst oppakken vanwege ziekte en uitval, jonge klaren die inmiddels niet jong meer zijn maar als specialist nog steeds geen maatschapsplek (en dus vaste plek) hebben bemachtigd. Je wordt van het dokter zijn gewoon echt niet gelukkig als je niet enorme passie voor het vak hebt. En zelfs als je dat hebt, is het vaak moeilijk om er gelukkig van te worden.
maandag 8 juli 2024 om 21:39
Haha, dat snap ik best, dat je geen zin meer hebt om 's avonds naar andere mensen met hetzelfde werk te gaan zitten kijken. Ik was gewoon nieuwsgierig of het een beetje overeen komt met de werkelijkheid (en dan bedoel ik niet die fictieve series, maar het reality genre).
Fijn dat jij nu eindelijk aardig goed op je plek zit. Maar wat een lange adem moet je toch hebben als je een carrière als arts wilt. Ik snap best dat mensen vaak zeggen dat je misschien maar beter hbo-v kunt doen en dan een aantal specialisaties volgen. Een ander vak natuurlijk, maar dan kun je wel veel sneller en makkelijker aan de bak.
Fijn dat jij nu eindelijk aardig goed op je plek zit. Maar wat een lange adem moet je toch hebben als je een carrière als arts wilt. Ik snap best dat mensen vaak zeggen dat je misschien maar beter hbo-v kunt doen en dan een aantal specialisaties volgen. Een ander vak natuurlijk, maar dan kun je wel veel sneller en makkelijker aan de bak.
The impossible just takes a little longer.
maandag 8 juli 2024 om 21:49
Yep, een lange adem en heeeel veel geduld. En goed door hoepeltjes kunnen springen helpt ook 
.
.De physician assistants van tegenwoordig doen vaak niet onder voor een jonge dokter idd. En bovendien krijg je als verpleegkundige in opleiding wél stagevergoeding (ongv 300-400 euro).
maandag 8 juli 2024 om 22:35
Leuk dat dit topic weer een opleving krijgt. Ik wil ook een poging wagen om een een vraag te stellen. Past niet helemaal in dit lijntje maar zal voor vele wel bekend terrein zijn.
Vanuit mijn vakgebied(hulpverlening) is er voldoende specialistische hulpverlening voor jeugd te vinden(los van personeelstekorten en wachtlijsten). Voor volwassenen is het weer stukken moeilijker. Ik weet dat beroep kinderarts al jaren enorm populair is dus dat zal ergens wel een oorzaak hebben.
Merken jullie dit verschil ook op jullie werkplek?
Vanuit mijn vakgebied(hulpverlening) is er voldoende specialistische hulpverlening voor jeugd te vinden(los van personeelstekorten en wachtlijsten). Voor volwassenen is het weer stukken moeilijker. Ik weet dat beroep kinderarts al jaren enorm populair is dus dat zal ergens wel een oorzaak hebben.
Merken jullie dit verschil ook op jullie werkplek?
dinsdag 19 november 2024 om 16:11
Inmiddels al een paar pagina's van dit topic gelezen want ik ben zelf geïnteresseerd om te switchen naar geneeskunde ondanks dat ik inmiddels eind twintig ben (ik heb geen kinderwens). In mijn voorgaande studie al veel vakken mbt gezondheid gevolgd, maar nooit de stap durven nemen. Ik heb een aantal vrienden die geneeskunde hebben gedaan en eentje daarvan heeft de verkorte opleiding gedaan (vier jaar) en ik wil dus de komende ronde proberen om toegelaten te worden.
Omdat ik nog niet de tijd heb gehad om alles te lezen, klopt het dat het hier vrij sterk wordt afgeraden?
Omdat ik nog niet de tijd heb gehad om alles te lezen, klopt het dat het hier vrij sterk wordt afgeraden?
dinsdag 19 november 2024 om 20:36
Nee hoor, niet perse. Dat hangt af van wat je wil doen daarna. Heb je daar een idee van?Nijlpaard schreef: ↑19-11-2024 16:11Inmiddels al een paar pagina's van dit topic gelezen want ik ben zelf geïnteresseerd om te switchen naar geneeskunde ondanks dat ik inmiddels eind twintig ben (ik heb geen kinderwens). In mijn voorgaande studie al veel vakken mbt gezondheid gevolgd, maar nooit de stap durven nemen. Ik heb een aantal vrienden die geneeskunde hebben gedaan en eentje daarvan heeft de verkorte opleiding gedaan (vier jaar) en ik wil dus de komende ronde proberen om toegelaten te worden.
Omdat ik nog niet de tijd heb gehad om alles te lezen, klopt het dat het hier vrij sterk wordt afgeraden?
dinsdag 19 november 2024 om 22:28
Ja. En als je geen medisch specialist bent, valt de vergoeding mijns inziens ook tegen. Een van mijn beste vriendinnen is arts en inmiddels 40 en ze heeft de specialisatie nog steeds niet afgerond. Wel tussendoor gepromoveerd, maar men… het duurt maar en het duurt maar. Je moet echt een lange adem hebben… Wat dat betreft is het zwaar.Avena schreef: ↑08-07-2024 21:39
Fijn dat jij nu eindelijk aardig goed op je plek zit. Maar wat een lange adem moet je toch hebben als je een carrière als arts wilt. Ik snap best dat mensen vaak zeggen dat je misschien maar beter hbo-v kunt doen en dan een aantal specialisaties volgen. Een ander vak natuurlijk, maar dan kun je wel veel sneller en makkelijker aan de bak.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
