Werk & Studie
alle pijlers
Omscholen geneeskunde?
donderdag 8 februari 2024 om 13:50
Hallo vivaforum! Het zoveelste omscholingstopic 
Zijn er hier mensen die als "oudere student"geneeskunde hebben gedaan?
Ik ben 29 en wil graag nog aan de slag als arts. Ik ben altijd erg geinteresseerd geweest in het menselijk lichaam en heb ook het juiste profiel gedaan, maar uiteindelijk voor een andere richting gegaan omdat ik samen met vriendinnen wilde studeren en een leuke tijd wilde hebben. Niet de beste redenen maar ja, je bent jong... Inmiddels al ruime tijd aan de slag in de sector waar ik graag wilde belanden en gesetteld, maar al jaren aan het twijfelen om toch om te scholen. Mijn werkgever heeft laten weten hier ruimte voor te willen maken, vriend is sowieso een "je leeft nu" type en ik denk zelf dat ik het eigenlijk gewoon wil doen, nu kan het nog
Ik ben beneiuwd: zijn er hier mensen die dit ook hebben gedaan terwijl ze tegen de 30 liepen? Hoe was het om weer te studeren, lukt dat nog? Wat klopt er van "geen leven meer hebben" naast de studie? Verder nu nog niet aan de orde maar ik had al begrepen dat kinderen no-go is tijdens de studie en coschappen, tegelijekrtijd lees ik ook dat er wel degelijk regelingen zijn hiervoor, iemand die daar iets over kan zeggen?
Zijn er hier mensen die als "oudere student"geneeskunde hebben gedaan? Ik ben 29 en wil graag nog aan de slag als arts. Ik ben altijd erg geinteresseerd geweest in het menselijk lichaam en heb ook het juiste profiel gedaan, maar uiteindelijk voor een andere richting gegaan omdat ik samen met vriendinnen wilde studeren en een leuke tijd wilde hebben. Niet de beste redenen maar ja, je bent jong...
Inmiddels al ruime tijd aan de slag in de sector waar ik graag wilde belanden en gesetteld, maar al jaren aan het twijfelen om toch om te scholen. Mijn werkgever heeft laten weten hier ruimte voor te willen maken, vriend is sowieso een "je leeft nu" type en ik denk zelf dat ik het eigenlijk gewoon wil doen, nu kan het nog Ik ben beneiuwd: zijn er hier mensen die dit ook hebben gedaan terwijl ze tegen de 30 liepen? Hoe was het om weer te studeren, lukt dat nog? Wat klopt er van "geen leven meer hebben" naast de studie? Verder nu nog niet aan de orde maar ik had al begrepen dat kinderen no-go is tijdens de studie en coschappen, tegelijekrtijd lees ik ook dat er wel degelijk regelingen zijn hiervoor, iemand die daar iets over kan zeggen?
zaterdag 10 februari 2024 om 14:10
Hm, ik zie heel veel parallellen met de wetenschap: het AIO zijn, daarna als postdoc elke keer voor een jaar of twee de halve wereld over reizen zonder enige zekerheid en voor veel te weinig geld. Stelselmatig veel meer uren maken dan waarvoor je betaald krijgt, weinig respect voor parttimers. Enorm verantwoordelijkheidsgevoel en veel prestatiedruk. En dan heb je eindelijk een 'min of meer' vaste baan, kom je in die stomme tenure track.
Het grote verschil lijkt dat dit voor een medische carrière veel langer lijkt te duren! Het lijkt me een enorme slijtageslag... (Dat vind ik voor mezelf al, als niet-medisch wetenschapper met een aanzienlijk korter carrière traject).
Edit: zie nu net bovenstaande discussie. Deze post is niet om te 'bewijzen dat artsen heus niet de enige zijn ...', maar meer omdat het veel parallellen zijn maar dan in de geneeskunde alles nog een tikkie extremer en langduriger.
Het grote verschil lijkt dat dit voor een medische carrière veel langer lijkt te duren! Het lijkt me een enorme slijtageslag... (Dat vind ik voor mezelf al, als niet-medisch wetenschapper met een aanzienlijk korter carrière traject).
Edit: zie nu net bovenstaande discussie. Deze post is niet om te 'bewijzen dat artsen heus niet de enige zijn ...', maar meer omdat het veel parallellen zijn maar dan in de geneeskunde alles nog een tikkie extremer en langduriger.
anoniem_6640a89315f0f wijzigde dit bericht op 10-02-2024 18:36
14.61% gewijzigd
zaterdag 10 februari 2024 om 16:13
Met interesse dit topic gelezen, mag ik jullie artsen allemaal wijsheid toewensen wat jullie ook gaan doen wat betreft werk en privé?
Het is een verdraaid lastige wereld om je staande te houden en je wordt gemangeld tussen allerlei belangen die strijdig zijn met elkaar.
Ik ben ook zo'n "lastige" patiënt met een hele riedel aan vage klachten. Had alleen wel het geluk dat ik zelf mijn diagnose bij elkaar gegoogled had, die, jaren later, bevestigd werd door een internist die bij een ZBC werkt en bijna 2 uur had om met mij mijn hele dossier uit te pluizen nadat ik in ziekenhuizen steeds vast liep op tekort aan tijd en soms, helaas, ook vooroordelen (een patiënt met deze lijst aan klachten is psychisch gestoord, het staat helaas in mijn dossier, terwijl alle klachten achteraf verklaar zijn en passen bij het ziektebeeld).
Kon dat financieel uit? Nee, zeker niet, de normale DBC werd gedeclareerd, maar ik ben die organisatie eeuwig dankbaar.
Het is een verdraaid lastige wereld om je staande te houden en je wordt gemangeld tussen allerlei belangen die strijdig zijn met elkaar.
Ik ben ook zo'n "lastige" patiënt met een hele riedel aan vage klachten. Had alleen wel het geluk dat ik zelf mijn diagnose bij elkaar gegoogled had, die, jaren later, bevestigd werd door een internist die bij een ZBC werkt en bijna 2 uur had om met mij mijn hele dossier uit te pluizen nadat ik in ziekenhuizen steeds vast liep op tekort aan tijd en soms, helaas, ook vooroordelen (een patiënt met deze lijst aan klachten is psychisch gestoord, het staat helaas in mijn dossier, terwijl alle klachten achteraf verklaar zijn en passen bij het ziektebeeld).
Kon dat financieel uit? Nee, zeker niet, de normale DBC werd gedeclareerd, maar ik ben die organisatie eeuwig dankbaar.
dolfine wijzigde dit bericht op 11-02-2024 15:31
0.11% gewijzigd
zaterdag 10 februari 2024 om 16:16
zaterdag 10 februari 2024 om 16:50
Ik ben best wel gechoqueerd door wat ik hier lees. Ik had wel een vermoeden dat de werkdruk enorm hoog is, maar zo hoog, en dat je bestaan dan ook nog onzeker is, had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Als ik het zo lees dan krijg ik de indruk dat er (in het ziekenhuis althans) bijna iets onmenselijks van je gevraagd wordt.
Het is mij niet helemaal duidelijk waar die werkbelasting dan vandaan komt. Komt dat door de werkcultuur, is er een tekort aan specialisten en zo ja, hoe kan dat dan als andere specialisten werkloos thuis zitten? Waarom zijn er steeds minder arts assistenten?
Het is mij niet helemaal duidelijk waar die werkbelasting dan vandaan komt. Komt dat door de werkcultuur, is er een tekort aan specialisten en zo ja, hoe kan dat dan als andere specialisten werkloos thuis zitten? Waarom zijn er steeds minder arts assistenten?
zaterdag 10 februari 2024 om 17:09
Dat laatste wordt nu uitgezocht, mogelijk vertraging in nieuwe aanwas doordat opleiding ook stop was gezet tijdens COVID, aniossen bij ggd zijn gaan werken en merkten hoe fijn meer salaris en regelmaat waren, geen begrip voor aniossen die parttime willen werken zonder ‘geldige reden’ zoals een kind, me too cultuur/angst cultuur in het ziekenhuis, slechte garantie op een baan als je medisch specialist bent. Er is nog een grote groep ‘mannen van de oude stempel’, arts=leven, vrouw thuis die de rest regelt en zo veel mogelijk doen met zo min mogelijk mensen etc. Dat verandert wel, maar die cultuur zit natuurlijk ook ingebakken in de logistiek van de hele zorg. En de financiering. En ja het aantal opleidingsplekken vr geneeskunde en specialismen wordt deels afgestemd op de berekende behoefte over een x aantal jaar maar is ook deels politiek want AIOS = gratis werkpaard (even kort gezegd) en plekken kunnen dus niet zomaar gekort worden want dan valt t systeem in elkaar. Zo is al jaren bekend dat er teveel chirurgen worden opgeleid bv.Daveotion schreef: ↑10-02-2024 16:50Ik ben best wel gechoqueerd door wat ik hier lees. Ik had wel een vermoeden dat de werkdruk enorm hoog is, maar zo hoog, en dat je bestaan dan ook nog onzeker is, had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Als ik het zo lees dan krijg ik de indruk dat er (in het ziekenhuis althans) bijna iets onmenselijks van je gevraagd wordt.
Het is mij niet helemaal duidelijk waar die werkbelasting dan vandaan komt. Komt dat door de werkcultuur, is er een tekort aan specialisten en zo ja, hoe kan dat dan als andere specialisten werkloos thuis zitten? Waarom zijn er steeds minder arts assistenten?
Dit systeem gooi je niet zomaar om. Veel dure zorg uit de ziekenhuizen is al overgenomen door huisartsen want goedkoper (al gaat er niet meer geld naar de huisartsen), maar de zorg die de ziekenhuizen leveren is veel complexer geworden want vergrijzing en hoge kwaliteitseisen. Er zijn tekorten bij de huisartsen en ‘patiënten consumeren makkelijker zorg’ de laatste jaren dus meer verwijzingen naar de 2e lijn. Soort vicieuze cirkel.
zaterdag 10 februari 2024 om 17:15
Zeer herkenbaar, ik heb een account aangemaakt hiervoor. Ook arts en met pijn in het hart besloten het vak te verlaten, maar ook nergens meer echt mijn draai kunnen vinden daarna. Ik mis het vak (niet de omstandigheden), ik wil misschien wel terug, maar weet nog niet hoe. Ik wil graag aansluiten in de whatssapp-groep (nog even uitvinden hoe ik een pb stuur).
zaterdag 10 februari 2024 om 20:32
Dank voor je antwoord.-April- schreef: ↑10-02-2024 12:00Hmm nou, ik weet niet hoor. Ik denk dat er wat anders ook meespeelt (maar ik heb de wijsheid niet in pacht)
Mijn tegengeluid als arts in ieder geval: je bent geen lastige patiënt en ik vind de verwijzing terecht. Er moet gewoon grondig gekeken worden als iemand klachten heeft. Ik ervaar dat ook niet als een standaard protocol wat we dan afwerken. Ik probeer dat zo individueel mogelijk te doen.
Waar (voor mij in ieder geval) het grotere knelpunt zit is dat we er soms gewoon niet uitkomen. Of niks vinden. Of het in ieder geval niet kunnen oplossen.
Ook in de 21e eeuw weten en kunnen we niet alles en zal je net als in de middeleeuwen altijd onverklaarbare klachten houden. Dat doet niets af aan de werkelijkheid van die klachten.
Maar dat is iets wat tegenwoordig vaak niet meer door de patiënt geaccepteerd wordt. Of in ieder geval wordt daar vooraf geen rekening mee gehouden. Terwijl wij artsen het heel normaal vinden.
Een groot verschil in verwachtingen en perceptie van wat wel en niet kan.
Ik zou het prettig vinden als een arts gewoon eerlijk zou toegeven dat hij/zij het niet weet. Liever dat dan dat hij zich afvraagt waarom ik op consult kom (ik heb dan namelijk een jaar lang moed lopen verzamelen om een verwijzing te vragen en ben dan gelijk weer genezen en wil het liefst zo snel mogelijk daar weg, terwijl mijn verstand zegt dat het fysiek steeds slechter gaat.
zaterdag 10 februari 2024 om 21:10
Dat is snel.Enchine schreef: ↑10-02-2024 20:32Dank voor je antwoord.
Ik zou het prettig vinden als een arts gewoon eerlijk zou toegeven dat hij/zij het niet weet. Liever dat dan dat hij zich afvraagt waarom ik op consult kom (ik heb dan namelijk een jaar lang moed lopen verzamelen om een verwijzing te vragen en ben dan gelijk weer genezen en wil het liefst zo snel mogelijk daar weg, terwijl mijn verstand zegt dat het fysiek steeds slechter gaat.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
zaterdag 10 februari 2024 om 22:17
(stiekem ben ik een ideale patiënt).
zaterdag 10 februari 2024 om 22:39
Ik had een dubbele master rechten gedaan en nadat ik een aantal jaar werkervaring had ben ik verhuisd naar Engeland. Daar heb ik de verkorte opleiding gedaan (een intensieve en verkorte omscholing en de beroepsopleiding). Maar goed, dat was in totaal maar 2 jaar. Geneeskunde is een lange, intense studie. Als je je ook nog wil specialiseren, ben je ook ouder natuurlijk. Heeft ook voordelen: meer levenservaring als arts, maar het is wel een studie van de lange adem.
En voorts geldt wat anderen schreven: ik zou wel even kijken hoe het zit met het instellingsgeld en of je partner het huishouden alleen op zijn salaris draaiende kan houden (of hoe je het regelt mocht je onverhoopt uit elkaar gaan - niet dat ik impliceer dat daar sprake van is, maar je plaatst jezelf mogelijk wel in een afhankelijke situatie voor een lange periode).
En voorts geldt wat anderen schreven: ik zou wel even kijken hoe het zit met het instellingsgeld en of je partner het huishouden alleen op zijn salaris draaiende kan houden (of hoe je het regelt mocht je onverhoopt uit elkaar gaan - niet dat ik impliceer dat daar sprake van is, maar je plaatst jezelf mogelijk wel in een afhankelijke situatie voor een lange periode).
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 11 februari 2024 om 07:00
Indigo-violet schreef: ↑10-02-2024 17:15Zeer herkenbaar, ik heb een account aangemaakt hiervoor. Ook arts en met pijn in het hart besloten het vak te verlaten, maar ook nergens meer echt mijn draai kunnen vinden daarna. Ik mis het vak (niet de omstandigheden), ik wil misschien wel terug, maar weet nog niet hoe. Ik wil graag aansluiten in de whatssapp-groep (nog even uitvinden hoe ik een pb stuur).
Ik stuur je een PB. Dan kun je je nummer terug sturen met de naam waaronder ik je mag opslaan
.
zondag 11 februari 2024 om 09:01
Mocht er toch weer ruimte komen, dan graag een PB. Het duurde even voordat ik mijn account weer kon opstarten, vandaar mijn late reactie.
Wil een en ander zeker toelichten, maar zie dat dit topic al weer een beetje zakt.. laten we zeggen dat ik er -helaas- pijnlijk veel in herken.
zondag 11 februari 2024 om 09:09
Philó schreef: ↑10-02-2024 12:03Noujaaa, dít gedoe.. Voor de aiostijd is er ook gedoe. Ánder gedoe. Dat hele dokter zijn is gedoe.
Ik denk dat wij als dokters veel last van hebben "honouring sunken costs". Investeringen gedaan in het verleden, die niet (langer) rendabel zijn, maar zoveel offers hebben gekost dat het te zwaar voelt om te laten gaan. Met als gevolg dat je doorgaat met investeren in plaats van je verlies nemen, en dus in een negatieve spiraal van verlies komt.
Die andere beroepen kunnen ook in je dna zitten en daar zie je het ook; boeren die hun boerderij niet willen laten gaan, ondanks verlies. Maar daar is vaak veel meer begrip voor. Het beeld wat mensen hebben van dokters is toch ook dat hard werken er nu "eenmaal bijhoort". Het gevoel van falen als je je identiteit als dokter loslaat is heel sterk. En dat in een omgeving waarin (waarschijnlijk) juist je doorzettingsvermogen geprezen werd als één van je betere eigenschappen.
Ik kende deze term niet direct maar dat is precies mijn probleem. Ik heb er zoveel (veel te veel) voor opgegeven, dat het zonde lijkt er nu mee te stoppen. Met als gevolg dat er alleen maar meer verlies optreedt.. Enorm moeilijk om dit te doorbreken..
zondag 11 februari 2024 om 09:30
Heel herkenbaar, wist niet dat er een term voor was.Philó schreef: ↑10-02-2024 12:03Noujaaa, dít gedoe
Ik denk dat wij als dokters veel last van hebben "honouring sunken costs". Investeringen gedaan in het verleden, die niet (langer) rendabel zijn, maar zoveel offers hebben gekost dat het te zwaar voelt om te laten gaan. Met als gevolg dat je doorgaat met investeren in plaats van je verlies nemen, en dus in een negatieve spiraal van verlies komt.
Die andere beroepen kunnen ook in je dna zitten en daar zie je het ook; boeren die hun boerderij niet willen laten gaan, ondanks verlies. Maar daar is vaak veel meer begrip voor. Het beeld wat mensen hebben van dokters is toch ook dat hard werken er nu "eenmaal bijhoort". Het gevoel van falen als je je identiteit als dokter loslaat is heel sterk. En dat in een omgeving waarin (waarschijnlijk) juist je doorzettingsvermogen geprezen werd als één van je betere eigenschappen.
zondag 11 februari 2024 om 09:35
Ik ken het vanuit project management (bv Prince 2). De reden dat projecten soms eindeloos doorgaan voor veel te veel geld, zonder dat de stekker eruit wordt getrokken. Zijn veel voorbeelden van, vooral bij de overheid. Maar gaat ook op voor mensen natuurlijk.
Leuk dat jullie elkaar gevonden hebben een sterkte!
zondag 11 februari 2024 om 09:42
Klopt, helaas in het bedrijfsleven ook meegemaakt. Een project niet meer zien zitten (gewoon omdat het niet kan), maar management dat je min of meer dwingt er mee door te gaan, want er zit al zoveel tijd en geld in.Socie schreef: ↑11-02-2024 09:35Ik ken het vanuit project management (bv Prince 2). De reden dat projecten soms eindeloos doorgaan voor veel te veel geld, zonder dat de stekker eruit wordt getrokken. Zijn veel voorbeelden van, vooral bij de overheid. Maar gaat ook op voor mensen natuurlijk.
Leuk dat jullie elkaar gevonden hebben een sterkte!
Komt echt heel vaak voor, want de stekker eruit trekken betekent dat je een verlies accepteert. Op persoonlijk niveau is dat natuurlijk nog lastiger. Ik ken het gevoel ook wel een beetje van kennissen, die in de wetenschap werkzaam zijn.
zondag 11 februari 2024 om 12:04
Voor mij ook heel herkenbaar idd. Het kost heel veel om je hoofd en gevoel daarom heen te krijgen. En ondertussen loopt het verlies alleen maar op.
zondag 11 februari 2024 om 12:08
Is er niet een 2nd best? Ok geneeskunde is dan de liefde van je leven. Maar stel daar gaat een kruis doorheen is er dan niet iets heel anders waar je ook heel blij van wordt? Een van mijn halfzussen was actuaris en is overgestapt op interieurstyliste. Iets heel anders maar ook grote passie. De reden van overstap was bij haar veel jaloezie en druk op de werkvloer. Veel extra uren, veel van huis en nooit uitgeleerd. Nu na 10 jaar zegt ze megagelukkig te zijn in haar werk.
zondag 11 februari 2024 om 12:10
Heel lang hadden wij het op werk bij dat soort projecten over een Noord-Zuid lijntje, het eindeloze Amsterdams metroproject. Nu kan dat alleen niet meer, want die lijn ligt er inmiddels toch.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
