Werk & Studie
alle pijlers
Omscholen geneeskunde?
donderdag 8 februari 2024 om 13:50
Hallo vivaforum! Het zoveelste omscholingstopic 
Zijn er hier mensen die als "oudere student"geneeskunde hebben gedaan?
Ik ben 29 en wil graag nog aan de slag als arts. Ik ben altijd erg geinteresseerd geweest in het menselijk lichaam en heb ook het juiste profiel gedaan, maar uiteindelijk voor een andere richting gegaan omdat ik samen met vriendinnen wilde studeren en een leuke tijd wilde hebben. Niet de beste redenen maar ja, je bent jong... Inmiddels al ruime tijd aan de slag in de sector waar ik graag wilde belanden en gesetteld, maar al jaren aan het twijfelen om toch om te scholen. Mijn werkgever heeft laten weten hier ruimte voor te willen maken, vriend is sowieso een "je leeft nu" type en ik denk zelf dat ik het eigenlijk gewoon wil doen, nu kan het nog
Ik ben beneiuwd: zijn er hier mensen die dit ook hebben gedaan terwijl ze tegen de 30 liepen? Hoe was het om weer te studeren, lukt dat nog? Wat klopt er van "geen leven meer hebben" naast de studie? Verder nu nog niet aan de orde maar ik had al begrepen dat kinderen no-go is tijdens de studie en coschappen, tegelijekrtijd lees ik ook dat er wel degelijk regelingen zijn hiervoor, iemand die daar iets over kan zeggen?
Zijn er hier mensen die als "oudere student"geneeskunde hebben gedaan? Ik ben 29 en wil graag nog aan de slag als arts. Ik ben altijd erg geinteresseerd geweest in het menselijk lichaam en heb ook het juiste profiel gedaan, maar uiteindelijk voor een andere richting gegaan omdat ik samen met vriendinnen wilde studeren en een leuke tijd wilde hebben. Niet de beste redenen maar ja, je bent jong...
Inmiddels al ruime tijd aan de slag in de sector waar ik graag wilde belanden en gesetteld, maar al jaren aan het twijfelen om toch om te scholen. Mijn werkgever heeft laten weten hier ruimte voor te willen maken, vriend is sowieso een "je leeft nu" type en ik denk zelf dat ik het eigenlijk gewoon wil doen, nu kan het nog Ik ben beneiuwd: zijn er hier mensen die dit ook hebben gedaan terwijl ze tegen de 30 liepen? Hoe was het om weer te studeren, lukt dat nog? Wat klopt er van "geen leven meer hebben" naast de studie? Verder nu nog niet aan de orde maar ik had al begrepen dat kinderen no-go is tijdens de studie en coschappen, tegelijekrtijd lees ik ook dat er wel degelijk regelingen zijn hiervoor, iemand die daar iets over kan zeggen?
zaterdag 10 februari 2024 om 05:19
Ja en dan is het een kwestie van omscholen. Dat zullen mijn kinderen later hopelijk ook doen als de baan enorm tegenvalt en ze hun kinderen amper nog zien. Hun generatie moet denk ik tot 70 werken.Lorem_Ipsum schreef: ↑09-02-2024 20:45Precies. En daar hebben we het hier over, je kunt altijd van gedachten veranderen. Ook een arts, die vooraf op papier natuurlijk ook wel wist dat het hard werken is, en geen 9-5.
zaterdag 10 februari 2024 om 07:23
Ik heb echt geen flauw idee waar je het over hebt
zaterdag 10 februari 2024 om 07:26
Ik denk het niet.Bamboetafeltje schreef: ↑10-02-2024 05:19Ja en dan is het een kwestie van omscholen. Dat zullen mijn kinderen later hopelijk ook doen als de baan enorm tegenvalt en ze hun kinderen amper nog zien. Hun generatie moet denk ik tot 70 werken.
Ik denk zelfs dat de overheid er nog wel op terug gaat komen. Als al die mensen de laatste jaren in de ziektewet zitten omdat ze het niet meer aankunnen en ze op die manier nog gewoon hun salaris krijgen ipv al met pensioen zijn
zaterdag 10 februari 2024 om 07:39
Dat suggereert toch ook niemand. Er zijn meer dan voldoende aanmeldingen voor de studie geneeskunde, maar eenmaal afgestudeerd kiezen steeds meer studenten er voor om niet als arts assistent aan de slag te gaan.
https://www.ntvg.nl/artikelen/zorgwekke ... ekenhuizen
https://www.ntvg.nl/artikelen/zorgwekke ... ekenhuizen
zaterdag 10 februari 2024 om 07:48
Natuurlijk, maar dan zeg je toch ook niet, dat had je op je 17e ook wel kunnen bedenken? Weet je nog, die goede voorlichting? Dat is wat ik bedoel.Bamboetafeltje schreef: ↑10-02-2024 05:19Ja en dan is het een kwestie van omscholen. Dat zullen mijn kinderen later hopelijk ook doen als de baan enorm tegenvalt en ze hun kinderen amper nog zien. Hun generatie moet denk ik tot 70 werken.
zaterdag 10 februari 2024 om 08:41
Herfstweer schreef: ↑09-02-2024 19:16Het gaat niet om geld. Als medisch specialist heb je een prima inkomen. Het gaat om de lange werkdagen/weken en werkdruk. Parttime werken als medisch specialist is meestal alsnog 40 uur per week + diensten. Minder werken dan dat wordt vaak niet geaccepteerd omdat de continuïteit van zorg dan in het geding komt.
Wat ik posters hier ook steeds zie vergeten, is dat medisch specialist worden, zijn en blijven niet een gegarandeerd eindstation is. (De rest van mijn post is niet aan jou gericht.)
Zelfs als je die 6-7 jaar als aios doorploetert en doorkomt, kun je daarna als chef de clinique aan het werk. Kekke titel die eigenlijk inhoudt dat je de feut van de maatschap bent met veel dienst, 3 losse contracten en totaal gebrek aan vastigheid. Met een beetje pech overkomt je dat een keer of 2. Echt top, vooral als je voor zo'n chefplek je hele gezin hebt moeten ontwortelen door naar de andere kant van het land te verhuizen. En áls je dan een maatschap inkomt, mag je weer verhuizen. Of je komt, zoals een poster hier, als jonge klare werkloos thuis te zitten.
Dit dus allemaal pas als het gelukt is de opleiding binnen te komen, waar soms ook al een tijd als ANIOS en een promotietraject aan voorafgegaan zijn. Het doet nog steeds zeer, maar ik sta 100% achter mijn keuze dit niet te willen. De reacties vanuit andere dokters is ook altijd hetzelfde: op z'n minst begrip en vaak een beetje jaloers (op vriendelijke wijze) dat ik het heb gedurfd om los te laten.
philó wijzigde dit bericht op 10-02-2024 08:46
5.33% gewijzigd
zaterdag 10 februari 2024 om 08:45
Oh dit ook ja.Philó schreef: ↑10-02-2024 08:41Wat ik posters hier ook steeds zie vergeten, is dat medisch specialist worden niet een gegarandeerd eindstation is. (De rest van mijn post is niet aan jou gericht.)
Zelfs als je die 6-7 jaar als aios doorploetert en doorkomt, kun je daarna als chef de clinique aan het werk. Kekke titel die eigenlijk inhoudt dat je de feut van de maatschap bent met veel dienst, 3 losse contracten en totaal gebrek aan vastigheid. Met een beetje pech overkomt je dat een keer of 2. Echt top, vooral als je voor zo'n chefplek je hele gezin hebt moeten ontwortelen door naar de andere kant van het land te verhuizen. En áls je dan een maatschap inkomt, mag je weer verhuizen.
Dit dus allemaal pas als het je al gelukt is de opleiding binnen te komen, waar soms ook al een tijd als ANIOS en een promotietraject aanorafgegaan zijn. Het doet nog steeds zeer, maar ik sta 100% achter mijn keuze dit niet te willen. De reacties vanuit andere dokters is ook bijna altijd hetzelfde: op z'n minst begrip en vaak een beetje jaloers (op vriendelijke wijze) dat ik het heb gedurfd om los te laten.
Eigenlijk ben ik zo blij dat TO het topic gestart is en ik erachter kom dat er op viva zo veel artsen zitten met allemaal vergelijkbare ervaringen.
Ik merk soms toch in het normale leven dat mensen het niet geheel snappen dat ik gestopt ben en iets totaal anders ben gaan doen. Ik sta er 1000% achter en ben gelukkig en heb nu echt een droombaan, maar toch.
Arts-zijn is ook gewoon na al die jaren een deel van je identiteit, zoals iemand anders al schreef. Veel meer dan je zou hebben bij een gewone kantoorbaan. Dat is soms voor mezelf best even een omschakeling ook.
zaterdag 10 februari 2024 om 08:51
Toch merk ik hierin echt een verandering onder de jonge coassistenten. Als je 5 jaar geleden vroeg "Wat wil je worden?", kreeg je vaak vol overtuiging een specialistisch beroep te horen. Tegenwoordig zeggen ze "Ik dénk chirurg, maar ik weet niet of ik in het ziekenhuis wil werken". Gen Z doet dat echt wel veel beter dan wij millenials. Ze zijn zich veel bewuster van hoe ze hun leven willen indelen en dat wat ze doen niet is wie ze zijn.
Ikzelf ervaar wel dat ik arts bén, maar ik ben ook moeder, vrouw-van, dochter, vriendin etc. Dus ik ben continu afwegingen aan het maken. Blijft een struggle.
zaterdag 10 februari 2024 om 08:53
Waarom zou dat alleen voor arts gelden. Iemand met een kantoorbaan of een boer, een topsporter, de eigenaar van dat leuke chinese restaurant, de juf van groep 8 die door nare omstandigheden moet stoppen met haar werk... Of de piloot, de brandweerman, de politieagent en ga zo maar door.Coniglio schreef: ↑10-02-2024 08:45Oh dit ook ja.
Eigenlijk ben ik zo blij dat TO het topic gestart is en ik erachter kom dat er op viva zo veel artsen zitten met allemaal vergelijkbare ervaringen.
Ik merk soms toch in het normale leven dat mensen het niet geheel snappen dat ik gestopt ben en iets totaal anders ben gaan doen. Ik sta er 1000% achter en ben gelukkig en heb nu echt een droombaan, maar toch.
Arts-zijn is ook gewoon na al die jaren een deel van je identiteit, zoals iemand anders al schreef. Veel meer dan je zou hebben bij een gewone kantoorbaan. Dat is soms voor mezelf best even een omschakeling ook.
Die zien hun beroep ook als onderdeel van hun identiteit. En die kunnen het ook heel naar vinden dat ze moeten stoppen en ook al vanaf hun derde weten dat dit beroep hun passie is en daarvoor willen gaan.
Geen idee waarom dat alleen voor arts zou gelden.
zaterdag 10 februari 2024 om 08:53
zaterdag 10 februari 2024 om 08:56
Ja, ik stuur je een pbPhiló schreef: ↑10-02-2024 08:53Ben trouwens wel heel benieuwd wat je bent gaan doen Coniglio. Wil je het delen in PB?
Ik ben zelf nog steeds werkzaam in het ziekenhuis, maar sluit niet uit dat ik o.b.v. mijn PhD en werkveld ooit richting zorgbeleid ga. Sowieso ben ik geïnteresseerd in andere opties voor dokters.
zaterdag 10 februari 2024 om 08:57
Oke.Bamboetafeltje schreef: ↑10-02-2024 08:53Waarom zou dat alleen voor arts gelden. Iemand met een kantoorbaan of een boer, een topsporter, de eigenaar van dat leuke chinese restaurant, de juf van groep 8 die door nare omstandigheden moet stoppen met haar werk... Of de piloot, de brandweerman, de politieagent en ga zo maar door.
Die zien hun beroep ook als onderdeel van hun identiteit. En die kunnen het ook heel naar vinden dat ze moeten stoppen en ook al vanaf hun derde weten dat dit beroep hun passie is en daarvoor willen gaan.
Geen idee waarom dat alleen voor arts zou gelden.
zaterdag 10 februari 2024 om 09:02
Ik heb dit hele topic met verbazing zitten lezen. Ik wist echt niet dat het er in de ziekenhuiswereld zo aan toe ging. Dat is niet het beeld dat je ziet als patiënt of familie van patient. Mijn ogen zijn hierdoor geopend. Ik wil alle artsen in dit topic veel sterkte toewensen. Ik hoop voor jullie dat er fundamentele veranderingen komen, wellicht door de intrede van gen z, die een betere werk-privebalans geven.
zaterdag 10 februari 2024 om 09:05
zaterdag 10 februari 2024 om 09:06
Heel veel mensen weten dit niet. Wellicht dat als er hier meer bekendheid over komt dat er ook wat meer begrip komt bij patienten en familie en er dan als gevolg ook minder boze patienten zijn. Want die zijn er best veel…. En ik kan hun frustratie vaak ook goed begrijpen, maar harder werken dan je al doet gaat gewoon niet. En je bent ook vaak gebonden aan “het systeem”.Dutchgirly schreef: ↑10-02-2024 09:02Ik heb dit hele topic met verbazing zitten lezen. Ik wist echt niet dat het er in de ziekenhuiswereld zo aan toe ging. Dat is niet het beeld dat je ziet als patiënt of familie van patient. Mijn ogen zijn hierdoor geopend. Ik wil alle artsen in dit topic veel sterkte toewensen. Ik hoop voor jullie dat er fundamentele veranderingen komen, wellicht door de intrede van gen z, die een betere werk-privebalans geven.
zaterdag 10 februari 2024 om 09:09
Mwoah, misschien moet je iets beter lezen, ik sluit toch niet uit dat andere beroepen dit ook kunnen hebben, ik zeg dat dit meer is dan bij een kantoorbaan. En ja er zullen ongetwijfeld ook kantoor-mensen zo hun baan met hun indentiteit verweven zien als artsen (of boeren of piloten of noem eens wat). Maar over het algemeen merk ik in mijn omgeving dat dit veel minder speelt bij bijvoorbeeld ik noem maar wat een HR-medewerker of accountmanager buitendienst oid.Bamboetafeltje schreef: ↑10-02-2024 09:05Vreemd dat jij dat anders ziet en dat je dat kennelijk alleen aan arts zijn verbindt. Arts is ook gewoon maar een beroep. Ja je kan er vanaf jongsafaan volledig voor gaan met veel passie echt hartstikke super nat maar dat geldt zeker voor tig andere beroepen
zaterdag 10 februari 2024 om 09:12
Bamboetafeltje schreef: ↑10-02-2024 09:05Vreemd dat jij dat anders ziet en dat je dat kennelijk alleen aan arts zijn verbindt. Arts is ook gewoon maar een beroep. Ja je kan er vanaf jongsafaan volledig voor gaan met veel passie echt hartstikke super nat maar dat geldt zeker voor tig andere beroepen
Natuurlijk gaat het hier niet over alle andere beroepen, heb je de topictitel gelezen?
Wat zit jij irritant te zuigen zeg. Een superleuk en interessant topic, maar jouw posts verpesten dat echt.
zaterdag 10 februari 2024 om 09:20
Aan TO, ik zou er nooit meer op mijn 30e aan beginnen. Tenzij je nu al weet dat je bv verpleeghuisarts, huisarts of bedrijfsarts wilt worden.Dutchgirly schreef: ↑10-02-2024 09:02Ik heb dit hele topic met verbazing zitten lezen. Ik wist echt niet dat het er in de ziekenhuiswereld zo aan toe ging. Dat is niet het beeld dat je ziet als patiënt of familie van patient. Mijn ogen zijn hierdoor geopend. Ik wil alle artsen in dit topic veel sterkte toewensen. Ik hoop voor jullie dat er fundamentele veranderingen komen, wellicht door de intrede van gen z, die een betere werk-privebalans geven.
craziestcatlady wijzigde dit bericht op 11-02-2024 13:49
Reden: .
Reden: .
28.96% gewijzigd
zaterdag 10 februari 2024 om 09:21
Ik stuur je een pbConiglio schreef: ↑10-02-2024 08:45Oh dit ook ja.
Eigenlijk ben ik zo blij dat TO het topic gestart is en ik erachter kom dat er op viva zo veel artsen zitten met allemaal vergelijkbare ervaringen.
Ik merk soms toch in het normale leven dat mensen het niet geheel snappen dat ik gestopt ben en iets totaal anders ben gaan doen. Ik sta er 1000% achter en ben gelukkig en heb nu echt een droombaan, maar toch.
Arts-zijn is ook gewoon na al die jaren een deel van je identiteit, zoals iemand anders al schreef. Veel meer dan je zou hebben bij een gewone kantoorbaan. Dat is soms voor mezelf best even een omschakeling ook.
zaterdag 10 februari 2024 om 09:22
Ik vind dit overigens een verhelderend topic. Ik was pas, met hele vage, maar voor mij wel heel ingrijpende en lastige klachten, bij de internist. Die klachten spelen al jaren, maar zijn langzaam verergerd, waardoor ik mij dus toch met schroom mij heb laten doorverwijzen. Voor de internist ben ik dus een lastige patiënt, wat ik ook begrijp.
En waar mijn beleving is dat een arts mij wellicht zou kunnen helpen met de puzzel wat mij zou kunnen mankeren (en ik ook wel zou willen weten waar bepaalde afwijkende bloedwaarden vandaan komen en of dat een probleem is) kom ik bij de arts in het standaard protocol terecht. Bloed prikken, geen afwijkingen, en die ene afwijking kunnen we niet goed verklaren, helaas wij kunnen niets voor u doen.
Het geeft mij de indruk vooral een lastige patiënt te zijn, maar ik snap de achtergrond ook wel weer vanuit het systeem van onze gezondheidszorg, waarbij ik gewoon patiënt x ben, waar 5 min denkwerk voor beschikbaar is.
En waar mijn beleving is dat een arts mij wellicht zou kunnen helpen met de puzzel wat mij zou kunnen mankeren (en ik ook wel zou willen weten waar bepaalde afwijkende bloedwaarden vandaan komen en of dat een probleem is) kom ik bij de arts in het standaard protocol terecht. Bloed prikken, geen afwijkingen, en die ene afwijking kunnen we niet goed verklaren, helaas wij kunnen niets voor u doen.
Het geeft mij de indruk vooral een lastige patiënt te zijn, maar ik snap de achtergrond ook wel weer vanuit het systeem van onze gezondheidszorg, waarbij ik gewoon patiënt x ben, waar 5 min denkwerk voor beschikbaar is.
zaterdag 10 februari 2024 om 09:25
Het zit ook extramuraal. Kijk naar het enorme gebrek aan (kinder)psychiaters, specialisten ouderenzorg, bedrijfs en verzekeringsartsen, huisartsen enz.-April- schreef: ↑10-02-2024 00:11Misschien is dat wel 1 van de redenen van het aniostekort(dat tegenwoordig echt alarmerend begint te worden)
Ik denk oprecht dat er iets heel erg verkeerd zit in de (vooral intramurale) medische wereld en dat de maatschappij hier de komende 10-20 jaar een gigantisch hoge prijs voor gaan betalen. Wsch helaas de patiënten.
En het is niet de schuld van de nu werkende artsen.
Psychiaters die aan het werk zijn, doen over het algemeen vrijwel alleen nog maar het medicijnenbeleid. Daar word je ook niet erg blij van.
Verder zie je de effecten bijv al heel duidelijk binnen de ouderenzorg Ik ken daar een aantal collega’s en heb vriendinnen die ouders in een instelling hebben en daar gebeuren echt hele zorgelijke dingen.
Ik ben zelf ook voor een groot gedeelte gestopt, negatieve zaken begonnen steeds meer de overhand te krijgen en de continue druk kon ik steeds minder aan. Als ik mijn kind nu zou moeten adviseren weet ik niet of ik positief zou zijn over het vak. Ik vind het nog steeds een mooi beroep, maar je moet wel heel erg uitkijken waar en hoe je het kan invullen.
zaterdag 10 februari 2024 om 09:26
Ik probeerde net iemand anders een pb te sturen en dat is denk ik mislukt, ik hou t in de gaten of ie binnen komt
zaterdag 10 februari 2024 om 09:27
Als ze bedrijfsarts was moet ze gewoon als zzper aan de slag gaan. Groot tekort aan en de arbodienst realiseert zich dan ook beter dat ze zonder dokter geen bestaansrecht hebben.Snuffelkleed schreef: ↑09-02-2024 17:28De tijden zijn ook veranderd. Vak is minder leuk geworden. Patiënten die ongevraagd gesprekken opnemen, tuchtcollege, alle eisen vanuit verzekering, continu veranderend management die zich ook met zaken bemoeit, alle regels, richtlijnen , administratie druk verhoogd enz. Een vriendin van mij was bedrijfsarts, die werd gemangeld tussen patiënt, werkgever en inlener. Als ze onder declarabiliteit van 95% kwam werd ze op matje geroepen met dreiging ontslag. Ondertussen werd administratieve ondersteuning tot minimum afgebouwd, dus dat moest er ook naast. Had een contract van 32 uur. Maar werkte ook ruim meer dan fulltime om declarabele uren te kunnen maken. Andere vriendin was SO, die is ondertussen gestopt uit frustratie. Uit mijn tijd is een aanzienlijk gedeelte al gestopt en wat anders gaan doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
