Werk & Studie
alle pijlers
Omscholen tot psycholoog / therapeut
donderdag 9 september 2021 om 21:53
Ik heb een aantal jaar geleden een bachelor aan de kunstacademie gehaald. Het creatieve is echt mijn passie. Maar ik merk dat ik er niet gelukkig meer van word. Ik zit eigenlijk hele dagen achter mijn computer, alleen. Al voor, maar ook tijdens en nu na mijn studie twijfel ik of ik niet voor een sociaal beroep had moeten kiezen. Ik weet van mezelf dat ik goed kan luisteren, empatisch ben en dat ik goed kan bemiddelen. Die eigenschappen kan ik in mijn creatieve werk totaal niet kwijt. Ik zou daarom graag een tweede studie willen doen. Het liefst zou ik naar de universiteit gaan. Maar ik kan niet stoppen met mijn baan want dan heb ik geen inkomen meer om van te leven. De open universiteit biedt wel een deeltijd studie psychologie aan maar de kosten hiervoor komen neer op 20.000 en dat is voor mij niet realistisch. Ook op het hbo betaal ik veel voor een deeltijdstudie toegepaste psychologie of vaktherapie omdat ik al een bachelor heb en dit mijn tweede zou zijn. Ik zit daarom te kijken naar aanbieders van thuisstudies. LOI en NTI hebben een erkende bachelor opleiding tot toegepast psycholoog. Maar ik lees echt hele slechte reviews over deze aanbieders. Verder zijn er tal van andere aanbieders die geen officiële bachelor studie zijn. Een andere opleiding staat bijvoorbeeld wel goed aangeschreven zonder dat het een erkende bachelor is, die van Psychodicact. Ik vraag me af wat je nu eigenlijk echt nodig hebt of concreet aan het werk te gaan in het veld.
Vandaar dit topic ik hoop dat iemand ervaring heeft of tips.
Vandaar dit topic ik hoop dat iemand ervaring heeft of tips.
vrijdag 10 september 2021 om 10:26
De vraag is tijdje terug volgens mij ook al eens langsgekomen.Iemand die in de zorg wilde (dacht HBO-V) en over LOI opleiding nadacht ivm gemak thuisstudie.Zelf toen eens in verdiept omdat ik dagopleiding HBO-V had gedaan en jaren in psychiatrie gewerkt.Iig zou ik met LOI voorzichtig zijn.De reviews zijn bepaald niet best,eufemistisch uitgedrukt 
https://nl.trustpilot.com/review/www.loi.nl
Sorry,zag nu in de OP dat je dit ws al wist
Weet niet of evt deeltijdopleiding een optie is,en je dan naderhand specialiseren?Zoiets als Schaduwdier of TheemetChoco eerder al suggereerden?
https://nl.trustpilot.com/review/www.loi.nl
Sorry,zag nu in de OP dat je dit ws al wist
Weet niet of evt deeltijdopleiding een optie is,en je dan naderhand specialiseren?Zoiets als Schaduwdier of TheemetChoco eerder al suggereerden?
Vraag blijft,why is the rum gone?
vrijdag 10 september 2021 om 11:01
Grappig, ik therapeut (paramedisch) maar wil juist iets creatievers doen. Heb mn eigen bedrijf maar mis de uitdaging in creativiteit. Zeker als ondernemer in de zorg is het pittig. Veel gezeur van clienten die geen rekeningen willen betalen (eigen risico of zelf willen betalen voor hun consult).
Het is tekenen bij het kruisje van de zorgverzekeraars, geen eigen inbreng. Als je een specialisatie hebt (die bakken met geld kost) krijg je geen cent meer dan iemand die net van school is.
Ik doe nu meer aan klantenservice en personeel aansturing dan het uitvoeren van mn vak en mis echt gewoon positiviteit. Alle cliënten zijn ziek of voelen zich niet oke. Je krijgt de meest heftige verhalen, die je vrij makkelijk achter kunt latengelukkig (ik dan).
Het is tekenen bij het kruisje van de zorgverzekeraars, geen eigen inbreng. Als je een specialisatie hebt (die bakken met geld kost) krijg je geen cent meer dan iemand die net van school is.
Ik doe nu meer aan klantenservice en personeel aansturing dan het uitvoeren van mn vak en mis echt gewoon positiviteit. Alle cliënten zijn ziek of voelen zich niet oke. Je krijgt de meest heftige verhalen, die je vrij makkelijk achter kunt latengelukkig (ik dan).
vrijdag 10 september 2021 om 11:03
Even voor de duidelijkheid: je tweede studie is niet heel duur, de eerste is relatief goedkoop. De overheid (en dus de maatschappij) betaalt enorm mee aan opleidingen. Terecht, want we willen mensen een kans geven om een opleiding te volgen. Maar dat houdt wel ergens op. ‘Vroegah’ kon je tig studies doen, die allemaal gesubsidieerd werden. Dat betekende dat we met zijn allen ook mee betaalden aan de hobby studies. Omdat de kosten voor onderwijs beperkt moesten worden, is toen ingevoerd dat je 1 studie gesubsidieerd krijgt (wettelijk collegegeld betaald), maar de volgende dus helemaal zelf moet betalen. En studies zijn dus heel duur.NIEN* schreef: ↑10-09-2021 09:55Ja het is echt belachelijk, ben ik met je eens. Al hoor ik hier en daar dat er ook gesproken wordt over het afschaffen ervan, maarja op welke termijn.. voor 5 studiepunten (vaak is dat 1 vak, soms heb je een 10punt vak) betaal je 536. Ik zie het maar als een investering.
Uitzonderingen zijn gemaakt voor tekort beroepen, waarvan we heel graag willen dat mensen zich ernaar omscholen: zorg en onderwijs. Wat je namelijk niet wilt is dat mensen dat willen gaan doen, maar dat het financieel volstrekt onhaalbaar is. Ook omdat dit opleidingen zijn met een relatief grote praktijk component (stages) waardoor je er niet zo een baan naast kunt hebben. Maar bij zorg gaat het dan dus om bv verpleegkundigen, daar is een tekort aan. Niet aan psychologen. Dus daarom tellen de ‘sociale’ studies niet als uitzondering.
vrijdag 10 september 2021 om 11:08
Hoi hoi,
Misschien kan ik wat bruikbare informatie geven vanuit mijn kennis en ervaringen.
Zelf ben ik werkzaam als persoonlijk begeleider op een beschermde woonvorm voor mensen met een psychische en/of verstandelijke beperking en ben afgestudeerd als sociaal werker met specialisatie als ggz-agoog.
De zorg is gigantisch groot en het is begrijpelijk dat je niet zeker weet welke opleiding je wil volgen. Mijn advies is om bij jezelf na te gaan wat je precies wil gaan doen. Wat lijkt je leuk aan het vak psychologie? Wil je met kinderen werken, of met volwassenen? Ouderen? Wil je alleen begeleidingsgesprekken voeren? Wat wil je betekenen voor patiënten/cliënten? Wil je het combineren met je creatieve vooropleiding?
Als psycholoog ben je veel bezig met onderzoek en diagnostiek (vooral gz-psycholoog) en heb je vaak een team aan hulpverleners onder je staan die je aanstuurt. Je werkt vooral overstijgend en hebt niet heel veel direct cliënt/patientcontact.
Als toegepast psycholoog doe je vooral veel praktisch onderzoek. (Cliënten observeren, rapporteren en testen uitvoeren met cliënten of medewerkers binnen een zorginstelling) Ik heb voor hbo social work hbo toegepaste psychologie gedaan en na een halfjaar gestopt. Dit is eigenlijk vooral een goede opleiding voor als je wil doorstromen richting WO. Je bent eigenlijk net geen hulpverlener en net geen psycholoog.
Vaktherapie zou goed aan kunnen sluiten bij jouw huidige wensen. Al ben je dan echt therapeut die therapie geeft. Dit geef je niet aan 'gezonde' mensen waar jij graag mee zou willen werken. Er staat dan nog wel een hoofdbehandelaar boven je. Je hebt veel clientcontact en je kan je creatieve kant er ook in kwijt. Een cliënt met autisme die ik begeleid volgt vaktherapie zodat ze beter leert omgaan met het (her)kennen van haar emoties. In het Noorden van het land staan best wel wat vacatures voor deze functie open.
Je zou ook de opleiding psychomotische therapie kunnen volgen. Je geeft dan therapie door middel van beweging. Veel clientcontact en dit wordt vaak ook aangeboden op scholen en universiteiten aan studenten die moeite hebben met het reguleren van stress.
Als sociaal werker kun je eigenlijk ook overal wel terecht. Als schoolmaatschappelijk werker bijvoorbeeld voor contact met studenten die vastlopen op school. Maar je zou ook als sociaal werker bij een dagbesteding locatie kunnen werken en activiteiten omtrent kunst kunnen begeleiden of opzetten.
Of binnen een centrum kind en gezin kunnen werken waar je spelenderwijs met jeugdigen contact legt en hun en hun ouders begeleidt bij opvoedingskwesties.
Ik heb zelf artistieke collega's die met cliënten gaan schilderen, tekenen of kleuren terwijl ze begeleidingsgesprekken hebben.
Je kan echt gigantisch veel kanten op, daarom is het juist van belang om goed door te hebben wat je zelf wil doen, bieden en waar je mensen mee wil helpen. Behandeling is anders dan ondersteuning en begeleiding.
Misschien kan ik wat bruikbare informatie geven vanuit mijn kennis en ervaringen.
Zelf ben ik werkzaam als persoonlijk begeleider op een beschermde woonvorm voor mensen met een psychische en/of verstandelijke beperking en ben afgestudeerd als sociaal werker met specialisatie als ggz-agoog.
De zorg is gigantisch groot en het is begrijpelijk dat je niet zeker weet welke opleiding je wil volgen. Mijn advies is om bij jezelf na te gaan wat je precies wil gaan doen. Wat lijkt je leuk aan het vak psychologie? Wil je met kinderen werken, of met volwassenen? Ouderen? Wil je alleen begeleidingsgesprekken voeren? Wat wil je betekenen voor patiënten/cliënten? Wil je het combineren met je creatieve vooropleiding?
Als psycholoog ben je veel bezig met onderzoek en diagnostiek (vooral gz-psycholoog) en heb je vaak een team aan hulpverleners onder je staan die je aanstuurt. Je werkt vooral overstijgend en hebt niet heel veel direct cliënt/patientcontact.
Als toegepast psycholoog doe je vooral veel praktisch onderzoek. (Cliënten observeren, rapporteren en testen uitvoeren met cliënten of medewerkers binnen een zorginstelling) Ik heb voor hbo social work hbo toegepaste psychologie gedaan en na een halfjaar gestopt. Dit is eigenlijk vooral een goede opleiding voor als je wil doorstromen richting WO. Je bent eigenlijk net geen hulpverlener en net geen psycholoog.
Vaktherapie zou goed aan kunnen sluiten bij jouw huidige wensen. Al ben je dan echt therapeut die therapie geeft. Dit geef je niet aan 'gezonde' mensen waar jij graag mee zou willen werken. Er staat dan nog wel een hoofdbehandelaar boven je. Je hebt veel clientcontact en je kan je creatieve kant er ook in kwijt. Een cliënt met autisme die ik begeleid volgt vaktherapie zodat ze beter leert omgaan met het (her)kennen van haar emoties. In het Noorden van het land staan best wel wat vacatures voor deze functie open.
Je zou ook de opleiding psychomotische therapie kunnen volgen. Je geeft dan therapie door middel van beweging. Veel clientcontact en dit wordt vaak ook aangeboden op scholen en universiteiten aan studenten die moeite hebben met het reguleren van stress.
Als sociaal werker kun je eigenlijk ook overal wel terecht. Als schoolmaatschappelijk werker bijvoorbeeld voor contact met studenten die vastlopen op school. Maar je zou ook als sociaal werker bij een dagbesteding locatie kunnen werken en activiteiten omtrent kunst kunnen begeleiden of opzetten.
Of binnen een centrum kind en gezin kunnen werken waar je spelenderwijs met jeugdigen contact legt en hun en hun ouders begeleidt bij opvoedingskwesties.
Ik heb zelf artistieke collega's die met cliënten gaan schilderen, tekenen of kleuren terwijl ze begeleidingsgesprekken hebben.
Je kan echt gigantisch veel kanten op, daarom is het juist van belang om goed door te hebben wat je zelf wil doen, bieden en waar je mensen mee wil helpen. Behandeling is anders dan ondersteuning en begeleiding.
Wie wat wil die moet wat.
vrijdag 10 september 2021 om 11:09
Dat weet ik uiteraard. Maar in veel omringende landen is het stukken goedkoper of zelfs gratis. Er zijn echt in veel takken van de geestelijke gezondheidszorg trouwens ook enorme tekorten. Maar ook die studies kan je nu niet met korting als tweede doen. Want ook social studies, of SPH noem maar op vallen onder het zelfde als de opleidingen die ik nu noem. Ik geloof wel dat ze er mee bezig zijn. Ik las op de website van een hogeschool iets over dat er in 2023 iets gaat veranderen voor die studie waardoor die je die ook voor het wettelijk collegegeld kan doen. Ik weet niet of dat voor alle sociale studies geld. Weet iemand dat?nausicaa schreef: ↑10-09-2021 11:03Even voor de duidelijkheid: je tweede studie is niet heel duur, de eerste is relatief goedkoop. De overheid (en dus de maatschappij) betaalt enorm mee aan opleidingen. Terecht, want we willen mensen een kans geven om een opleiding te volgen. Maar dat houdt wel ergens op. ‘Vroegah’ kon je tig studies doen, die allemaal gesubsidieerd werden. Dat betekende dat we met zijn allen ook mee betaalden aan de hobby studies. Omdat de kosten voor onderwijs beperkt moesten worden, is toen ingevoerd dat je 1 studie gesubsidieerd krijgt (wettelijk collegegeld betaald), maar de volgende dus helemaal zelf moet betalen. En studies zijn dus heel duur.
Uitzonderingen zijn gemaakt voor tekort beroepen, waarvan we heel graag willen dat mensen zich ernaar omscholen: zorg en onderwijs. Wat je namelijk niet wilt is dat mensen dat willen gaan doen, maar dat het financieel volstrekt onhaalbaar is. Ook omdat dit opleidingen zijn met een relatief grote praktijk component (stages) waardoor je er niet zo een baan naast kunt hebben. Maar bij zorg gaat het dan dus om bv verpleegkundigen, daar is een tekort aan. Niet aan psychologen. Dus daarom tellen de ‘sociale’ studies niet als uitzondering.
vrijdag 10 september 2021 om 11:13
De gedachte begrijp ik prima hoor en waar het vandaan komt maar ik ben van mening dat je onderwijs juist zou moeten stimuleren en op deze manier onthoud je mensen dat. In bredere zin, 1 studie en houd je tot dat veld (kort door de bocht). Terwijl onderwijs, ontwikkeling en kennis nooit stopt, en ja daar hoort hier en daar bij/omscholing bij. Maar goed, dat vind ik. En je moet het ook zo vroeg maar weten. Ik heb overigens helemaal geen spijt van mijn eerste studie en er is geen sprake van dat werkvelden niet meer in willen, er is gewoon zoveel meer waardevolle kennis dan slechts dat onderdeel.nausicaa schreef: ↑10-09-2021 11:03Even voor de duidelijkheid: je tweede studie is niet heel duur, de eerste is relatief goedkoop. De overheid (en dus de maatschappij) betaalt enorm mee aan opleidingen. Terecht, want we willen mensen een kans geven om een opleiding te volgen. Maar dat houdt wel ergens op. ‘Vroegah’ kon je tig studies doen, die allemaal gesubsidieerd werden. Dat betekende dat we met zijn allen ook mee betaalden aan de hobby studies. Omdat de kosten voor onderwijs beperkt moesten worden, is toen ingevoerd dat je 1 studie gesubsidieerd krijgt (wettelijk collegegeld betaald), maar de volgende dus helemaal zelf moet betalen. En studies zijn dus heel duur.
Uitzonderingen zijn gemaakt voor tekort beroepen, waarvan we heel graag willen dat mensen zich ernaar omscholen: zorg en onderwijs. Wat je namelijk niet wilt is dat mensen dat willen gaan doen, maar dat het financieel volstrekt onhaalbaar is. Ook omdat dit opleidingen zijn met een relatief grote praktijk component (stages) waardoor je er niet zo een baan naast kunt hebben. Maar bij zorg gaat het dan dus om bv verpleegkundigen, daar is een tekort aan. Niet aan psychologen. Dus daarom tellen de ‘sociale’ studies niet als uitzondering.
vrijdag 10 september 2021 om 11:17
Jollie schreef: ↑10-09-2021 11:01Grappig, ik therapeut (paramedisch) maar wil juist iets creatievers doen. Heb mn eigen bedrijf maar mis de uitdaging in creativiteit. Zeker als ondernemer in de zorg is het pittig. Veel gezeur van clienten die geen rekeningen willen betalen (eigen risico of zelf willen betalen voor hun consult).
Het is tekenen bij het kruisje van de zorgverzekeraars, geen eigen inbreng. Als je een specialisatie hebt (die bakken met geld kost) krijg je geen cent meer dan iemand die net van school is.
Ik doe nu meer aan klantenservice en personeel aansturing dan het uitvoeren van mn vak en mis echt gewoon positiviteit. Alle cliënten zijn ziek of voelen zich niet oke. Je krijgt de meest heftige verhalen, die je vrij makkelijk achter kunt latengelukkig (ik dan).
Ik ken veel mensen die zich later omscholen tot een creatief beroep. Beide kanten op zal er geromantiseerd worden. Creatief zijn voor je werk is natuurlijk leuk en ik realiseer me ook dat het echt een luxe positie is die ik heb. Maar jezelf dwingen op 8 uur per dag, iedere dag weer, creatief te zijn is soms echt moeilijk. En geloof mij maar tijdsdruk en een gevoel van moeten zijn echt niet bevordelijk voor je creativiteit. Ik zou mijn vak ook nooit helemaal los willen laten. Daarom denk ik na over een combinatie. Ik hoef niet per se tegelijkertijd de twee combineren. Maar bijvoorbeeld 3 dagen een sociaal beroep en dan nog 2 dagen mijn creatieve werk doen bijvoorbeeld (of andersom).
vrijdag 10 september 2021 om 11:21
Oh dat lijkt me ook een waardevol beroep om te doen. En ook wel iets voor mij. Dankje voor de tip ik ga daar eens iets meer over lezen.
vrijdag 10 september 2021 om 12:34
Ik ken best wel veel mensen die psychologie hebben gestudeerd en de meeste van hen zijn nu 'office manager' of 'projectmanager' of iets anders generieks.
Ik zou je niet aanraden om psychologie te studeren.
En als je dat toch wilt, zou ik vooral kijken naar met welke studie mijn aanstaande cliënten mijn sessies vergoed krijgen via de zorgverzekering.
Je zou het eigenlijk moeten omdraaien: lees een heleboel vacatures, kijk wat je heel erg aanspreekt en wat je daarvoor zou moeten doen aan opleiding.
Ik zou je niet aanraden om psychologie te studeren.
En als je dat toch wilt, zou ik vooral kijken naar met welke studie mijn aanstaande cliënten mijn sessies vergoed krijgen via de zorgverzekering.
Je zou het eigenlijk moeten omdraaien: lees een heleboel vacatures, kijk wat je heel erg aanspreekt en wat je daarvoor zou moeten doen aan opleiding.
vrijdag 10 september 2021 om 18:22
Jaa.. klopt ergens wel hoor. Persoonlijk zelf zou ik het ook leuk/prima vinden om in een kinderdagverblijf te werken of iets in die trant. Klinkt wat gek, maar zie het voor mijzelf meer als een basis opleiding, waar ik vast veel aan ga hebben. Doe nu redelijk ongeschoold werk en merk dat ik daardoor echt qua uurloon niet verder kom. Hoeft geen bergen met goud te worden, maar net iets meer is fijn!
vrijdag 10 september 2021 om 20:14
De werkzoekende psychologenvijver is in de meeste sectoren enorm goed gevuld. Waardoor er niet alleen geselecteerd zal worden op werkervaring, cijfers, kwaliteiten etc. maar ook op de wijze waarop je je diploma behaald hebt. En ik ben bang dat psychologen die een reguliere opleiding op de universiteit gevolgd hebben dan toch een streepje voor hebben op een thuisstudie, ook wanneer die in principe dezelfde inhoud heeft.
Ik raad je idd ook aan om naar vaktherapie te kijken. Of misschien iets als WMO-consulent, recruiter of SPV’er
Ik raad je idd ook aan om naar vaktherapie te kijken. Of misschien iets als WMO-consulent, recruiter of SPV’er
zaterdag 11 september 2021 om 07:31
Dit.
Ik vind het zelf ook jammer dat ik niet een tweede, derde, vierde studie kan betalen. Maar de eerste is al zwaar gesubsidieerd van jullie belastingcenten, waarvoor dank
zaterdag 11 september 2021 om 12:59
De OU staat prima aangeschreven. En het spreekt ook voor je als je de discipline/motivatie kunt opbrengen om naast een baan een WO opleiding te doen. Zelfbekostigd.PaarsRoodGroen schreef: ↑10-09-2021 20:14De werkzoekende psychologenvijver is in de meeste sectoren enorm goed gevuld. Waardoor er niet alleen geselecteerd zal worden op werkervaring, cijfers, kwaliteiten etc. maar ook op de wijze waarop je je diploma behaald hebt. En ik ben bang dat psychologen die een reguliere opleiding op de universiteit gevolgd hebben dan toch een streepje voor hebben op een thuisstudie, ook wanneer die in principe dezelfde inhoud heeft.
Ik raad je idd ook aan om naar vaktherapie te kijken. Of misschien iets als WMO-consulent, recruiter of SPV’er
zaterdag 11 september 2021 om 20:07
Daar verdien je geen geld mee. Ik ben een tijdlang officieel registermediator en buurtbemiddelaar geweest.
Buurtbemiddeling is vrijwilligerswerk dus dat verdient sowieso niks. Mediation heeft een aardig uurtarief maar het is verrekte lastig om aan klanten te komen als je niet heel goeie salesvaardigheden hebt. Zelfs advocaten doen het voor ‘erbij’, maar er zijn er maar heel weinig die er serieus hun inkomen uit halen.
En reken op een hoge investering jaarlijks om geregistreerd te worden en te blijven. Ik heb mijn inschrijving om die reden opgezegd.
zondag 12 september 2021 om 22:36
OU wel ja, NTI / LOI daarentegen.. Kijk als je blijft zoeken zal je ook met dat soort studieus heus ook wel een baan vinden als je maar door blijft zetten. Maar als de werkgelegenheid is zoals nu dan verlies je het denk ik van de reguliere opleidingen.
woensdag 15 september 2021 om 11:44
Dankjewel voor je uitgebreide antwoord. Ik denk dat ik wel redelijk duidelijk heb wat ik wil. Ik wil echt praktijkgericht aan het werk. Dus universitair lijkt me daar nu niet de beste stap voor en ook erg zwaar om te combineren met mijn baan. De opleiding toegepaste psychologie sluit daar ook niet bij aan. Ik heb daarom besloten dat ik de opleiding bij Psychodidact ga volgen. Ik denk dat deze het beste aansluit bij wat ik wil.RaveMeisje schreef: ↑10-09-2021 11:08Hoi hoi,
Misschien kan ik wat bruikbare informatie geven vanuit mijn kennis en ervaringen.
Zelf ben ik werkzaam als persoonlijk begeleider op een beschermde woonvorm voor mensen met een psychische en/of verstandelijke beperking en ben afgestudeerd als sociaal werker met specialisatie als ggz-agoog.
De zorg is gigantisch groot en het is begrijpelijk dat je niet zeker weet welke opleiding je wil volgen. Mijn advies is om bij jezelf na te gaan wat je precies wil gaan doen. Wat lijkt je leuk aan het vak psychologie? Wil je met kinderen werken, of met volwassenen? Ouderen? Wil je alleen begeleidingsgesprekken voeren? Wat wil je betekenen voor patiënten/cliënten? Wil je het combineren met je creatieve vooropleiding?
Als psycholoog ben je veel bezig met onderzoek en diagnostiek (vooral gz-psycholoog) en heb je vaak een team aan hulpverleners onder je staan die je aanstuurt. Je werkt vooral overstijgend en hebt niet heel veel direct cliënt/patientcontact.
Als toegepast psycholoog doe je vooral veel praktisch onderzoek. (Cliënten observeren, rapporteren en testen uitvoeren met cliënten of medewerkers binnen een zorginstelling) Ik heb voor hbo social work hbo toegepaste psychologie gedaan en na een halfjaar gestopt. Dit is eigenlijk vooral een goede opleiding voor als je wil doorstromen richting WO. Je bent eigenlijk net geen hulpverlener en net geen psycholoog.
Vaktherapie zou goed aan kunnen sluiten bij jouw huidige wensen. Al ben je dan echt therapeut die therapie geeft. Dit geef je niet aan 'gezonde' mensen waar jij graag mee zou willen werken. Er staat dan nog wel een hoofdbehandelaar boven je. Je hebt veel clientcontact en je kan je creatieve kant er ook in kwijt. Een cliënt met autisme die ik begeleid volgt vaktherapie zodat ze beter leert omgaan met het (her)kennen van haar emoties. In het Noorden van het land staan best wel wat vacatures voor deze functie open.
Je zou ook de opleiding psychomotische therapie kunnen volgen. Je geeft dan therapie door middel van beweging. Veel clientcontact en dit wordt vaak ook aangeboden op scholen en universiteiten aan studenten die moeite hebben met het reguleren van stress.
Als sociaal werker kun je eigenlijk ook overal wel terecht. Als schoolmaatschappelijk werker bijvoorbeeld voor contact met studenten die vastlopen op school. Maar je zou ook als sociaal werker bij een dagbesteding locatie kunnen werken en activiteiten omtrent kunst kunnen begeleiden of opzetten.
Of binnen een centrum kind en gezin kunnen werken waar je spelenderwijs met jeugdigen contact legt en hun en hun ouders begeleidt bij opvoedingskwesties.
Ik heb zelf artistieke collega's die met cliënten gaan schilderen, tekenen of kleuren terwijl ze begeleidingsgesprekken hebben.
Je kan echt gigantisch veel kanten op, daarom is het juist van belang om goed door te hebben wat je zelf wil doen, bieden en waar je mensen mee wil helpen. Behandeling is anders dan ondersteuning en begeleiding.
woensdag 15 september 2021 om 12:42
Er zijn landelijk meerdere organisaties die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt (ggz, gehandicapt, etc) begeleiden naar werk dmv werkervaringsplaatsen. Fietsenmaker, bakker, maar ook vaak grafische vormgeving. Je zou eens kunnen kijken of je bij zo’n bedrijf een dagje mee kan lopen. Met jouw vaardigheden als vormgever en aanleg om met mensen om te gaan zou dit goed bij je kunnen passen.
