Werk & Studie
alle pijlers
Onglukkig op/ met je werk...
dinsdag 9 juni 2009 om 18:20
Ga eens praten met je werkgever. Misschien ziet hij/zij ook al dat het minder gaat. Anders is het goed om dat aan te kaarten. Veel werkgevers zijn best bereid om mee te denken over een goede manier om van baan te veranderen. Ze hebben er tenslotte niets aan om iemand die niet meer gemotiveerd is aan te houden.
Voor jezelf kan het een goed moment zijn om jezelf en je wensen echt serieus te gaan nemen en concrete stappen te gaan zetten.
Heb je een idee wat je wel wil? Even los van salaris, hypotheken enzovoort?
Voor jezelf kan het een goed moment zijn om jezelf en je wensen echt serieus te gaan nemen en concrete stappen te gaan zetten.
Heb je een idee wat je wel wil? Even los van salaris, hypotheken enzovoort?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 9 juni 2009 om 18:47
Als je je werkgever niet wilt benaderen of hij wil er niet aan meewerken, kun je zelf eens contact opnemen met een loopbaanbureau. Volgens mij doet het CWI ook wel zulke dingen, alleen weet ik niet of je daar werkeloos voor moet zijn om er voor in aanmerking te komen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 9 juni 2009 om 19:13
@Thunderforce: Ik weet hoe je je voelt. Het verschil is dat ik geen koophuis heb maar een huurhuis, maar dus wel ook gewoon mijn maandelijkse lasten.
Ik zat op een gegeven moment ook helemaal niet meer op mijn plek na een hoop veranderingen op de werkvloer. Na een tijd wikken en wegen en mezelf afvragen wat verstandig is, heb ik de knoop doorgehakt en ben op zoek gegaan naar ander werk, en gevonden! Ik was ontzettend blij! Vol goeie moed bij het nieuwe bedrijf begonnen, maar na 3 weken kwam ik erachter dat ik me er echt beroerd door ging voelen. Dat is het risico wat je neemt, als je je vaste baan opzegt, je weet niet waar je terecht komt.
Uiteindelijk, na een hoop overpeinzingen, heb ik besloten om ook bij dat bedrijf weg te gaan. Sinds gister, maandag, ben ik begonnen met productie werk. Best onder mijn niveau, maar het is werk en het betaald.
Het enige wat ik je kan zeggen is: Volg je hart.
Heb ik ook gedaan en ondanks dat het niet gelopen is zoals ik had gehoopt, heb ik er absoluut geen spijt van dat ik op zoek ben gegaan naar wat anders.
Ik wens je in ieder geval succes met het maken van een keuze.
Ik zat op een gegeven moment ook helemaal niet meer op mijn plek na een hoop veranderingen op de werkvloer. Na een tijd wikken en wegen en mezelf afvragen wat verstandig is, heb ik de knoop doorgehakt en ben op zoek gegaan naar ander werk, en gevonden! Ik was ontzettend blij! Vol goeie moed bij het nieuwe bedrijf begonnen, maar na 3 weken kwam ik erachter dat ik me er echt beroerd door ging voelen. Dat is het risico wat je neemt, als je je vaste baan opzegt, je weet niet waar je terecht komt.
Uiteindelijk, na een hoop overpeinzingen, heb ik besloten om ook bij dat bedrijf weg te gaan. Sinds gister, maandag, ben ik begonnen met productie werk. Best onder mijn niveau, maar het is werk en het betaald.
Het enige wat ik je kan zeggen is: Volg je hart.
Heb ik ook gedaan en ondanks dat het niet gelopen is zoals ik had gehoopt, heb ik er absoluut geen spijt van dat ik op zoek ben gegaan naar wat anders.
Ik wens je in ieder geval succes met het maken van een keuze.
dinsdag 9 juni 2009 om 19:38
Je zegt dat je nu veel beter weet wat bij je past. Wat is dat dan? Heeft het in de verste verte iets met onderwijs te maken?
Zo ja, dan kan je misschien relatief makkelijk overstappen.
Ik zou idd met je werkgever gaan praten. Dat kan al behoorlijk opluchten. En wie weet krijg je wel suggesties wat je kan doen.
Vervelend hoor. Sterkte joh!
Zo ja, dan kan je misschien relatief makkelijk overstappen.
Ik zou idd met je werkgever gaan praten. Dat kan al behoorlijk opluchten. En wie weet krijg je wel suggesties wat je kan doen.
Vervelend hoor. Sterkte joh!
dinsdag 9 juni 2009 om 19:52
Volg je hart! Zonde om op zo jonge leeftijd in zo een sleur te zitten.
Misschien toch wel een goed idee met een loopbaanadvieseur hierover te praten.
Het geeft je zo veel voldoening om werk te doen dat je écht leuk vind.
Heb jaren met heel veel plecier voor een bedrijf gewerkt, ging letterlijk elke dag fluitend naar het werk.
Helaas ben ik ontslagen (crisis....).
Werk nu voor een bedrijf waar ik elke dag met tegenzin heen ga. Zit wel in het zelfde vak, maar die cultuur is een hele andere werled vergleken met het ander bedrijf waar ik werkte.
Ben al op zoek naar iets anders, maar dit is niet de fijnste tijd om iets anders te vinden.
Sorry voor het lange verhaal, maar als je het totaal niet de zin hebt zou ik toch iets anders zoeken (nou, of tenminste wachten totdat die eco.crisis bijgetrokken is)
Succes
Misschien toch wel een goed idee met een loopbaanadvieseur hierover te praten.
Het geeft je zo veel voldoening om werk te doen dat je écht leuk vind.
Heb jaren met heel veel plecier voor een bedrijf gewerkt, ging letterlijk elke dag fluitend naar het werk.
Helaas ben ik ontslagen (crisis....).
Werk nu voor een bedrijf waar ik elke dag met tegenzin heen ga. Zit wel in het zelfde vak, maar die cultuur is een hele andere werled vergleken met het ander bedrijf waar ik werkte.
Ben al op zoek naar iets anders, maar dit is niet de fijnste tijd om iets anders te vinden.
Sorry voor het lange verhaal, maar als je het totaal niet de zin hebt zou ik toch iets anders zoeken (nou, of tenminste wachten totdat die eco.crisis bijgetrokken is)
Succes
dinsdag 9 juni 2009 om 20:18
Wat de rest ook zegt: volg je hart!
Maar... eerst even je verstand. Het is nu crisistijd, dus de banen liggen niet voor het oprapen. Bovendien heb je geen opleiding op ander vakgebied. Daarom zou ik proberen in de avonduren een opleiding te doen in de richting waarin je wilt werken. Tegen de tijd dat je al een eind op weg bent met die opleiding is de crisis vast ook voorbij, en dat lijkt me dan een mooi moment om een switch te gaan maken. Succes!
Maar... eerst even je verstand. Het is nu crisistijd, dus de banen liggen niet voor het oprapen. Bovendien heb je geen opleiding op ander vakgebied. Daarom zou ik proberen in de avonduren een opleiding te doen in de richting waarin je wilt werken. Tegen de tijd dat je al een eind op weg bent met die opleiding is de crisis vast ook voorbij, en dat lijkt me dan een mooi moment om een switch te gaan maken. Succes!
dinsdag 9 juni 2009 om 20:37
Ik lees in een aantal reacties het advies om met je werkgever te praten. Ik zou daar heel voorzichtig in zijn. Ik heb zulke situaties vaak genoeg meegemaakt en een ongemotiveerde collega staat het eerst in de rij als er ontslagen moeten vallen.
Ik zou een loopbaantraject doen, of je kan een personal coach nemen die je helpt in het zoeken van een oplossing.
Ik zou een loopbaantraject doen, of je kan een personal coach nemen die je helpt in het zoeken van een oplossing.
dinsdag 9 juni 2009 om 21:22
Ontzettend herkenbaar. Ben ook alleenstaand, heb een koophuis en een vaste baan. Ik zou graag weg willen, wat anders doen - wat dan ook - maar ben 100% afhankelijk van het salaris. In ieder geval zo lang ik mijn huis niet verkoop (en na bijna een jaar heb ik daar steeds minder vertrouwen in). Helaas geen tips voor je, ben zelf dus ook zoekende. Mocht je de oplossing vinden, let me know!
dinsdag 9 juni 2009 om 21:34
Bedankt voor de adviezen!! Ben het ook zeker met Merretje eens, het is nogal een afweging om dit aan te kaarten bij mijn leidinggevenden. Die staan hier niet zo open voor en ook bij ons vallen er veel ontslagen. Dat is al drie jaar het geval. Mede daardoor is ook de sfeer ver beneden peil... van prettig samenwerking is niet zoveel sprake meer. Iedereen is nu voor zich bezig: zieltjes winnen, roddel, achterklap ...
dinsdag 9 juni 2009 om 21:58
Lastig maar ook ik begrijp wel wat je bedoelt.
Niet alleenstaand maar beide geen vette pot verdieners... Hebben alle centjes hard nodig voor hypotheek, kindje e.d.
Soms vraag ik me af of ik nou zo moeilijk zoek. Er zijn zoveel mensen die wel die switch kunnen maken. Dat zijn toch ook niet altijd mensen die het breed hebben.
Aan de andere kant ben ik ook wel bang. Wat als ik gewoon iets hoop te vinden in een baan (waar je dus idd fluitend naar je werk gaat) wat voor maar heeeeeel weinig is weg gelegd. En dan heb ik een andere baan. Veel minder salaris en vind ik het dan weer niet leuk....Misschien jaag ik wel iets achterna wat helemaal niet bestaat...
Maar dan ineens gebeurt er iets op mijn werk waardoor ik weer zeker weet. Daarom wil ik dit werk niet meer! Dan surf ik het internet helemaal af op zoek naar leuke banen. Omscholing, cursussen, carrièreswitch, loopbaanadvies enz enz enz. En toch kom ik er op de een of andere manier niet uit...
Omscholing klinkt ook altijd zo leuk. Maar daar moeten dan wel de (financiele)middelen voor zijn. Kost handen vol geld. Om nog maar niet te spreken over de uren wat je naast je baan nog moet studeren, of stage lopen. Met klein kindje zou ik ook niet fulltime aan het werk willen zijn. Maar dat moet onderhand wel om een studie te kunnen bekostigen.
Pff... ook hier weer een heeel lang verhaal. helaas kan ik je niet verder helpen. Maar lees dit topic wel graag mee.
Hopelijk vind je wat je zoekt!
Niet alleenstaand maar beide geen vette pot verdieners... Hebben alle centjes hard nodig voor hypotheek, kindje e.d.
Soms vraag ik me af of ik nou zo moeilijk zoek. Er zijn zoveel mensen die wel die switch kunnen maken. Dat zijn toch ook niet altijd mensen die het breed hebben.
Aan de andere kant ben ik ook wel bang. Wat als ik gewoon iets hoop te vinden in een baan (waar je dus idd fluitend naar je werk gaat) wat voor maar heeeeeel weinig is weg gelegd. En dan heb ik een andere baan. Veel minder salaris en vind ik het dan weer niet leuk....Misschien jaag ik wel iets achterna wat helemaal niet bestaat...
Maar dan ineens gebeurt er iets op mijn werk waardoor ik weer zeker weet. Daarom wil ik dit werk niet meer! Dan surf ik het internet helemaal af op zoek naar leuke banen. Omscholing, cursussen, carrièreswitch, loopbaanadvies enz enz enz. En toch kom ik er op de een of andere manier niet uit...
Omscholing klinkt ook altijd zo leuk. Maar daar moeten dan wel de (financiele)middelen voor zijn. Kost handen vol geld. Om nog maar niet te spreken over de uren wat je naast je baan nog moet studeren, of stage lopen. Met klein kindje zou ik ook niet fulltime aan het werk willen zijn. Maar dat moet onderhand wel om een studie te kunnen bekostigen.
Pff... ook hier weer een heeel lang verhaal. helaas kan ik je niet verder helpen. Maar lees dit topic wel graag mee.
Hopelijk vind je wat je zoekt!
dinsdag 9 juni 2009 om 22:08
@Thunderforce
Je hebt ervaring (maakt niet uit dat het vrijwilligerswerk was), je vond het erg leuk om te doen en je hebt een didictische achtergrond. Als er zo'n vacature ergens is, hoeveel mensen denk jij dat er op af zullen komen die relevante ervaring hebben?
Een diploma is belangrijk, maar zegt niet alles. Vaak wordt het erbij gezegd omdat men een bepaald niveau van de kandidaten verwacht, zodat zij in staat zijn om de functie goed uit te kunnen oefenen. Dat wil echt niet zeggen dat jij als kandidaat bij voorbaat kansloos bent!
Probeer het gewoon eens. Niet geschoten, zeker mis. En misschien staan ze er wel voor open dat je vast begint en daarnaast in de avonduren alsnog de opleiding volgt? Misschien kun je daar zelfs al mee beginnen, vooruitlopend op het vinden van de baan?
Als je een droom hebt, bedenk dan niet waarom het niet kan maar kijk naar hoe het wel kan. Ga eens praten met wat mensen die jou een antwoord op die vraag kunnen geven (misschien met je contacten van je vrijwilligerswerk?). Alleen al het werken aan een droom geeft vaak al heel veel energie en nieuwe zin en moed om door te gaan...
Je hebt ervaring (maakt niet uit dat het vrijwilligerswerk was), je vond het erg leuk om te doen en je hebt een didictische achtergrond. Als er zo'n vacature ergens is, hoeveel mensen denk jij dat er op af zullen komen die relevante ervaring hebben?
Een diploma is belangrijk, maar zegt niet alles. Vaak wordt het erbij gezegd omdat men een bepaald niveau van de kandidaten verwacht, zodat zij in staat zijn om de functie goed uit te kunnen oefenen. Dat wil echt niet zeggen dat jij als kandidaat bij voorbaat kansloos bent!
Probeer het gewoon eens. Niet geschoten, zeker mis. En misschien staan ze er wel voor open dat je vast begint en daarnaast in de avonduren alsnog de opleiding volgt? Misschien kun je daar zelfs al mee beginnen, vooruitlopend op het vinden van de baan?
Als je een droom hebt, bedenk dan niet waarom het niet kan maar kijk naar hoe het wel kan. Ga eens praten met wat mensen die jou een antwoord op die vraag kunnen geven (misschien met je contacten van je vrijwilligerswerk?). Alleen al het werken aan een droom geeft vaak al heel veel energie en nieuwe zin en moed om door te gaan...
dinsdag 9 juni 2009 om 22:11
Ik herken dit ook. Ik dacht altijd: "als alleenstaande heb je zoveel meer vrijheid", maar in andere opzichten zit je juist veel meer vast. Als alleenverdiener kun je niet zo gemakkelijk minder gaan werken om er een studie naast te doen. Of helemaal je baan opzeggen.
Een vriendin van me is een tijdje kostwinner geweest voor haar en haar vriend, zodat hij rustig thuis een eigen bedrijfje op kon zetten. Nu gaan ze de rollen omdraaien: hij gaat voor het inkomen zorgen, zodat zij een opleiding kan gaan doen. Ideaal! Dat gaat in je eentje allemaal wat minder makkelijk, ook al leef je goedkoop.
Toch denk ik dat dat de manier is: zo goedkoop mogelijk leven, zo min mogelijk werken, en jezelf in de avonduren omscholen. Ik ben daar ook mee bezig en besef dat het lang kan gaan duren. Tja shit happens
Ik zou niet je werkgever inlichten. In het onderwijs hebben ze toch geen geld om een omscholing of loopbaanbegeleidingstraject voor je te bekostigen, dus in praktische zin heb je er niets aan om ze in te lichten, en met een beetje pech werkt het tegen je. Regel het lekker zelf, je bent jong, alle tijd nog om je koers te wijzigen. Succes! En probeer de zegeningen te zien van je baan, het is in elk geval een vast inkomen, een vangnet, zodat je je over de hypotheek en je dagelijks brood in elk geval geen zorgen hoeft te maken. Dat bespaart je weer energie die je in een carriereswitch kunt steken
Een vriendin van me is een tijdje kostwinner geweest voor haar en haar vriend, zodat hij rustig thuis een eigen bedrijfje op kon zetten. Nu gaan ze de rollen omdraaien: hij gaat voor het inkomen zorgen, zodat zij een opleiding kan gaan doen. Ideaal! Dat gaat in je eentje allemaal wat minder makkelijk, ook al leef je goedkoop.
Toch denk ik dat dat de manier is: zo goedkoop mogelijk leven, zo min mogelijk werken, en jezelf in de avonduren omscholen. Ik ben daar ook mee bezig en besef dat het lang kan gaan duren. Tja shit happens
Ik zou niet je werkgever inlichten. In het onderwijs hebben ze toch geen geld om een omscholing of loopbaanbegeleidingstraject voor je te bekostigen, dus in praktische zin heb je er niets aan om ze in te lichten, en met een beetje pech werkt het tegen je. Regel het lekker zelf, je bent jong, alle tijd nog om je koers te wijzigen. Succes! En probeer de zegeningen te zien van je baan, het is in elk geval een vast inkomen, een vangnet, zodat je je over de hypotheek en je dagelijks brood in elk geval geen zorgen hoeft te maken. Dat bespaart je weer energie die je in een carriereswitch kunt steken
dinsdag 9 juni 2009 om 22:33
Ga kijken wat mogelijkheden zijn tot omscholing/bijscholing! Ik weet niet of je fulltime werkt en of de mogelijkheid bestaat eventueel een dag minder te werken?
Ik ben zelf een alleenstaande moeder (35 jaar) en ben in februari in deeltijd gaan studeren. Geen idee of ik het allemaal ga redden, maar ik weet ook dat ik het werk wat ik deed (management ondersteuning) niet de rest van mijn leven wil blijven doen. Als ik het niet probeer heb ik daar over pakweg 10 jaar misschien wel spijt van. Ik heb zelfs een baan kunnen vinden die aansluit bij mijn huidige studie. Erg pittig allemaal, maar ik ga het proberen!
Wellicht dat je in je (spaarzame) vrije uren wat extra ervaring op kunt doen dmv vrijwilligerswerk. Je weet nooit hoe een balletje kan rollen!
Succes!
Ik ben zelf een alleenstaande moeder (35 jaar) en ben in februari in deeltijd gaan studeren. Geen idee of ik het allemaal ga redden, maar ik weet ook dat ik het werk wat ik deed (management ondersteuning) niet de rest van mijn leven wil blijven doen. Als ik het niet probeer heb ik daar over pakweg 10 jaar misschien wel spijt van. Ik heb zelfs een baan kunnen vinden die aansluit bij mijn huidige studie. Erg pittig allemaal, maar ik ga het proberen!
Wellicht dat je in je (spaarzame) vrije uren wat extra ervaring op kunt doen dmv vrijwilligerswerk. Je weet nooit hoe een balletje kan rollen!
Succes!
woensdag 10 juni 2009 om 09:51
Ik denk dat je het e.e.a. teveel hangt aan het feit dat je een koophuis en geen relatie hebt.
De meeste mensen zijn afhankelijk van hun salaris, ongeacht of ze een koophuis/relatie hebben. In mijn omgeving kan bijna niemand een een half jaartje op eigen kosten thuis gaan zitten om uit te vogelen wat hij of zij nu eigenlijk wil in het leven.
Een beetje meer initiatief en assertiviteit van jouw kant maakt dat je voor je probleem een oplossing kan vinden.
Je wil een andere kant op. Meer de pedagogische/SPH kant (want goede ervaring met ziekenhuiswerk). Wat let je om een deeltijd/avond/thuisstudie te volgen?? Dat kost geld, maar daar kan je voor sparen, andere uitgaven schrappen. Niets voor niets, jij wil dit graag dus je zal er ook zelf moeite voor moeten doen.
Je kan op de school waar je werkt activiteiten gaan organiseren waar je hart meer ligt. Voor leerlingen, met leerlingen. Maar ook samen met leerlingen een actie op touw zetten om een goed doel te steunen oid. Snijdt aan twee kanten, je school kan eventueel helpen. Je krijgt er motivatie voor terug en je leerlingen biedt je eens wat anders aan dan het geijkte programma dat ze moeten volgen. Zou zomaar eens een interessantie wending kunnen krijgen.
Daarnaast bouw je zo aantoonbare ervaring op. Net zoals met je vrijwilligerswerk in het ziekenhuis. Combineer dit met een thuisstudie en je bent al een aardig eind op weg.
Zou met je werkgever praten over hoe jij binnen je baan je affiniteit met pedagogiek/SPH kan inzetten (zie voorbeeld wat ik al heb genoemd). Zou niet zo benadrukken dat je géén motivatie meer hebt want dat zou bij een volgende saneringsronde erg nadelig kunnen werken.
Maar hoe je het wendt of keert: je zal ZELF actie moeten ondernemen om iets te veranderen. Thuis zitten simmen dat je afhankelijk bent van je salaris gaat je iig niet helpen. Als JIJ niets onderneemt verandert er ook niets en kan je over 10 jaar klagen dat je eigenlijk iets anders had willen doen (geloof me, dit soort mensen zijn zo dodelijk vermoeiend en vervelend). Je haalt meer voldoening uit iets nieuws proberen, actie ondernemen etc dan uit niets doen en hopen dat alles anders wordt.
Laat in ieder geval je salaris een belemmering zijn om je te ontwikkelen in een andere richting. Dat kan namelijk prima samengaan.
De meeste mensen zijn afhankelijk van hun salaris, ongeacht of ze een koophuis/relatie hebben. In mijn omgeving kan bijna niemand een een half jaartje op eigen kosten thuis gaan zitten om uit te vogelen wat hij of zij nu eigenlijk wil in het leven.
Een beetje meer initiatief en assertiviteit van jouw kant maakt dat je voor je probleem een oplossing kan vinden.
Je wil een andere kant op. Meer de pedagogische/SPH kant (want goede ervaring met ziekenhuiswerk). Wat let je om een deeltijd/avond/thuisstudie te volgen?? Dat kost geld, maar daar kan je voor sparen, andere uitgaven schrappen. Niets voor niets, jij wil dit graag dus je zal er ook zelf moeite voor moeten doen.
Je kan op de school waar je werkt activiteiten gaan organiseren waar je hart meer ligt. Voor leerlingen, met leerlingen. Maar ook samen met leerlingen een actie op touw zetten om een goed doel te steunen oid. Snijdt aan twee kanten, je school kan eventueel helpen. Je krijgt er motivatie voor terug en je leerlingen biedt je eens wat anders aan dan het geijkte programma dat ze moeten volgen. Zou zomaar eens een interessantie wending kunnen krijgen.
Daarnaast bouw je zo aantoonbare ervaring op. Net zoals met je vrijwilligerswerk in het ziekenhuis. Combineer dit met een thuisstudie en je bent al een aardig eind op weg.
Zou met je werkgever praten over hoe jij binnen je baan je affiniteit met pedagogiek/SPH kan inzetten (zie voorbeeld wat ik al heb genoemd). Zou niet zo benadrukken dat je géén motivatie meer hebt want dat zou bij een volgende saneringsronde erg nadelig kunnen werken.
Maar hoe je het wendt of keert: je zal ZELF actie moeten ondernemen om iets te veranderen. Thuis zitten simmen dat je afhankelijk bent van je salaris gaat je iig niet helpen. Als JIJ niets onderneemt verandert er ook niets en kan je over 10 jaar klagen dat je eigenlijk iets anders had willen doen (geloof me, dit soort mensen zijn zo dodelijk vermoeiend en vervelend). Je haalt meer voldoening uit iets nieuws proberen, actie ondernemen etc dan uit niets doen en hopen dat alles anders wordt.
Laat in ieder geval je salaris een belemmering zijn om je te ontwikkelen in een andere richting. Dat kan namelijk prima samengaan.
woensdag 10 juni 2009 om 10:23
woensdag 10 juni 2009 om 10:35
Ja en nee mips. Meer financiele armslag geeft vrijheid en minder financiele armslag geeft minder vrijheid, ik vind het juist verstandig dat Thunderforce daar rekening mee houdt. Het zal bij haar, meer dan bij mensen met een verdienende partner, neerkomen op avonden en weekends. Een omscholing kan daardoor langer gaan duren en ze zal minder vrije tijd hebben. Lijken me zinnige dingen om rekening mee te houden voor je aan zoiets begint.
(Tuurlijk, als je met z'n tweeen een tophypotheek aangaat heb je nog steeds geen financiele armslag, maar dat zijn keuzes die je zelf maakt. Je kunt het ook doen zoals het stel in mijn bericht hierboven. Dan kun je wel degelijk een half jaar helemaal je eigen ding doen: hij heeft dat net gedaan en zij gaat het nu doen. En nee, erg veel verdienen ze niet. Mijn zusje gaat in september ook aan een opleiding beginnen en drie dagen werken omdat haar vriend aardig verdient.)
Maar het betekent inderdaad niet dat een omslag onmogelijk is als je wel vier of vijf dagen moet werken en het betekent zeker niet dat Thunderforce voorgoed veroordeeld is tot deze baan, dat ben ik helemaal met je eens en je tips kunnen haar helpen bij haar switch. Zie ook het bericht van kaatjekakel, die doet het ook in haar eentje en haar lukt het ook.
(Tuurlijk, als je met z'n tweeen een tophypotheek aangaat heb je nog steeds geen financiele armslag, maar dat zijn keuzes die je zelf maakt. Je kunt het ook doen zoals het stel in mijn bericht hierboven. Dan kun je wel degelijk een half jaar helemaal je eigen ding doen: hij heeft dat net gedaan en zij gaat het nu doen. En nee, erg veel verdienen ze niet. Mijn zusje gaat in september ook aan een opleiding beginnen en drie dagen werken omdat haar vriend aardig verdient.)
Maar het betekent inderdaad niet dat een omslag onmogelijk is als je wel vier of vijf dagen moet werken en het betekent zeker niet dat Thunderforce voorgoed veroordeeld is tot deze baan, dat ben ik helemaal met je eens en je tips kunnen haar helpen bij haar switch. Zie ook het bericht van kaatjekakel, die doet het ook in haar eentje en haar lukt het ook.
