Werk & Studie
alle pijlers
Onzeker in nieuwe baan
zaterdag 22 september 2007 om 11:41
Lang getwijfeld of ik een topic zou openen, nu uiteindelijk toch maar gedaan.
Sinds een kleine vier maanden heb ik een geweldige nieuwe baan in een leuk bedrijf en met leuke collega's.
Echter ben ik vanaf het begin al onzeker. Niet omdat ik het niet kan, ik weet dat ik het kan, maar omdat ik het allemaal perfect wil doen.
Ik weet dat niemand perfect is en ik ook niet, maar ik wil zo graag laten zien wat ik kan dat ik er stuntelig van word en een beetje dichtklap. Ook word ik vaak zenuwachtig van mijn manager. Sinds twee maanden zit ik alleen met haar, omdat mijn andere collega met zwangerschapsverlof is en ik heb weleens moeite om haar te volgen.
Ze verteld heel veel door elkaar heen, springt van de hak op de tak en is zelf een twijfelkont. Wat dat laatste betreft, daar kan ik nog wel mee omgaan. Vaak kan ik het gesprek wel weer zo sturen dat ze weer bij de kern komt, maar het is die onzekerheid over mezelf die me dwarszit.
Ik vind dat ik zo'n buitengewone kans heb gekregen, dat mijn bewijsdrang een beetje doorslaat. Soms zit ik met kloppend hart achter mijn bureau. Ik heb niet het idee dat het mijn werkzaamheden in de weg staat, soms ben ik misschien een beetje traag, maar ik maak geen enorme fouten.
De fouten die ik maak zijn van nieuwigheid. Omdat ik dingen niet weet of, nou ja iedereen kent de beginnersfoutjes wel.
Het onzekere gevoel is niet constant (gelukkig). Er zijn dagen dat ik helemaal in mijn element voel, me goed voel over mezelf en met een smile van oor tot oor achter mijn bureau zit. Gek genoeg kan ik de volgende dag weer helemaal zenuwachtig zijn.
Gistermiddag heb ik de hele middag alleen op kantoor gezeten en heb ik eigenlijk nergens last van. Valt het op zijn plek.
Ik weet dat er dingetjes zijn die ik iets anders had moeten doen, maar het was best druk (in je eentje
en het zijn ook geen fouten die ik heb gemaakt. Toch zit ik al vanaf gisteravond daarover na te denken.
Zijn hier mensen die me een beetje een hart onder de riem kunnen steken? Ik weet dat ik het kan, maar ik moet er nog in geloven zeg maar.
Dit is mijn tweede baan na mijn afstuderen en ik kan me niet herinneren dat ik dit in mijn eerste baan, die wel een stukje simpeler was ook had. Overigens zeggen sommige mensen in mijn omgeving van wel en dat stelt me gerust voor de toekomst, want mijn eerste baan deed ik uiteindelijk met twee vingers in mijn neus, maar toch.
Misschien dat iemand het herkent? Tips heeft? Of gewoon uit herkenning mee wil schrijven?
Sinds een kleine vier maanden heb ik een geweldige nieuwe baan in een leuk bedrijf en met leuke collega's.
Echter ben ik vanaf het begin al onzeker. Niet omdat ik het niet kan, ik weet dat ik het kan, maar omdat ik het allemaal perfect wil doen.
Ik weet dat niemand perfect is en ik ook niet, maar ik wil zo graag laten zien wat ik kan dat ik er stuntelig van word en een beetje dichtklap. Ook word ik vaak zenuwachtig van mijn manager. Sinds twee maanden zit ik alleen met haar, omdat mijn andere collega met zwangerschapsverlof is en ik heb weleens moeite om haar te volgen.
Ze verteld heel veel door elkaar heen, springt van de hak op de tak en is zelf een twijfelkont. Wat dat laatste betreft, daar kan ik nog wel mee omgaan. Vaak kan ik het gesprek wel weer zo sturen dat ze weer bij de kern komt, maar het is die onzekerheid over mezelf die me dwarszit.
Ik vind dat ik zo'n buitengewone kans heb gekregen, dat mijn bewijsdrang een beetje doorslaat. Soms zit ik met kloppend hart achter mijn bureau. Ik heb niet het idee dat het mijn werkzaamheden in de weg staat, soms ben ik misschien een beetje traag, maar ik maak geen enorme fouten.
De fouten die ik maak zijn van nieuwigheid. Omdat ik dingen niet weet of, nou ja iedereen kent de beginnersfoutjes wel.
Het onzekere gevoel is niet constant (gelukkig). Er zijn dagen dat ik helemaal in mijn element voel, me goed voel over mezelf en met een smile van oor tot oor achter mijn bureau zit. Gek genoeg kan ik de volgende dag weer helemaal zenuwachtig zijn.
Gistermiddag heb ik de hele middag alleen op kantoor gezeten en heb ik eigenlijk nergens last van. Valt het op zijn plek.
Ik weet dat er dingetjes zijn die ik iets anders had moeten doen, maar het was best druk (in je eentje
en het zijn ook geen fouten die ik heb gemaakt. Toch zit ik al vanaf gisteravond daarover na te denken. Zijn hier mensen die me een beetje een hart onder de riem kunnen steken? Ik weet dat ik het kan, maar ik moet er nog in geloven zeg maar.
Dit is mijn tweede baan na mijn afstuderen en ik kan me niet herinneren dat ik dit in mijn eerste baan, die wel een stukje simpeler was ook had. Overigens zeggen sommige mensen in mijn omgeving van wel en dat stelt me gerust voor de toekomst, want mijn eerste baan deed ik uiteindelijk met twee vingers in mijn neus, maar toch.
Misschien dat iemand het herkent? Tips heeft? Of gewoon uit herkenning mee wil schrijven?
zaterdag 22 september 2007 om 23:23
Ik herken het zeker. Maar ik merk ook dat ik beetje bij beetje mezelf steeds zekerder begin te voelen. Ik was ooit de goeroe op een bepaald vlak en nu in mijn nieuwe baan ben ik degene die het minste weet (dat moet ik dus juist allemaal leren) en dat valt dan behoorlijk tegen ook. Het maakt me onzeker, wil het allemaal goed en (te) snel doen en vraag continu bij mijn collega's het nodige na.
Maar ik merk wel dat er verbetering inkomt dus. Na 6 maanden
Maar ik merk wel dat er verbetering inkomt dus. Na 6 maanden
zondag 23 september 2007 om 12:22
:
Maar ik merk wel dat er verbetering inkomt dus. Na 6 maanden
Ik merk dat er wel steeds meer verbetering in komt bij wat ik zelf voel. Na een beetje hier op het forum rondgestruind te hebben las ik bij andere die een nieuwe baan hebben dat ze na ongeveer zes maanden goed gewent waren en dat ook de eerste zenuwen wel weg waren.
Ik kan het gewoon niet uitstaan als ik dingen fout doe. Of als ik dingen op een bepaalde manier doe, waarvan ik achteraf denk 'shit als ik dat zo had gedaan, was het beter geweest'. Ik leg de lat dan zo hoog voor mezelf, want ipv dat ik dan denk, 'volgende keer doe ik het wel helemaal goed', ga ik mezelf lopen straffen door daar nu dus al het hele weekend over aan het piekeren te zijn.
Ik weet dat mijn leidinggevende morgen gaat zeggen, 'meis volgende keer moet je dit of dat zo doen'. En dat is niet erg, maar voor mij voelt het wel zo, want ik wil zo graag laten zien dat ik het kan en dat ik het weet en dat ik de juiste persoon ben voor die functie.
zondag 23 september 2007 om 18:02
Het is goed dat je zelf al beseft dat je de lat te hoog legt en dat je daar last van hebt. De volgende stap zou zijn om het wat meer van je af te laten glijden als je je druk maakt. Zal niet van de ene op de andere dag ook lukken, maar beetje bij beetje kan het beter worden. Probeer dus gewoon voor jezelf verstandelijk gezien vooral ook te relativeren: al voel je dat niet meteen ook door het minder last hebben ervan, dat heeft meestal gewoon tijd nodig en gaat dan steeds beter.
Wat ik ook vaak doe als ik kritiek of opbouwend advies krijg, is door vooral wat belangstellend door te vragen, dingen te herhalen en op die manier te tonen dat ik wel degelijk een goeie achtergrond heb en dat ik goed begrijp wat er bedoeld wordt (of eventueel dat ik het snap nadat ik om verheldering van iets gevraagd heb) en dat ik dus niet een dom blondje ben. Het geeft me dan een beter gevoel omdat ik dan zelf denk dat ik ondanks de fout of het niet weten van iets toch heb aangetoond dat ik wel degelijk kwaliteiten heb en al heel veel wel weet/geleerd heb (of het echt zo ook is voor leidinggevende weet ik niet)
Wat ik ook vaak doe als ik kritiek of opbouwend advies krijg, is door vooral wat belangstellend door te vragen, dingen te herhalen en op die manier te tonen dat ik wel degelijk een goeie achtergrond heb en dat ik goed begrijp wat er bedoeld wordt (of eventueel dat ik het snap nadat ik om verheldering van iets gevraagd heb) en dat ik dus niet een dom blondje ben. Het geeft me dan een beter gevoel omdat ik dan zelf denk dat ik ondanks de fout of het niet weten van iets toch heb aangetoond dat ik wel degelijk kwaliteiten heb en al heel veel wel weet/geleerd heb (of het echt zo ook is voor leidinggevende weet ik niet
)
woensdag 26 september 2007 om 13:06
Hoi Meisje,
Je moet niet al te bang zijn fouten te maken. Fouten maken helpen je ook om beter te worden in je werk. Van fouten kun je leren en je kennis verdiepen. En onthou ook: je kan niet altijd het beste in alles zijn. Als je dat van jezelf verwacht kun je jezelf alleen maar teleurstellen.
Wat betreft je manager, misschien moet je in een gesprek een keer aangeven dat je moeite hebt om haar te volgen. Iemand die zelf chaotisch is heeft het vaak niet door. Terwijl als je net begint je juist meer behoefte hebt aan structuur.
Wat je ook kan helpen is het maken van aantekeningen. Probeer ook door te vragen, kijk of je zelf verbanden ziet tussen wat zij zegt. En bij onzekerheid, gewoon vragen. Zeker als je net begonnen bent mag dat nog!
Sterkte,
Max
Je moet niet al te bang zijn fouten te maken. Fouten maken helpen je ook om beter te worden in je werk. Van fouten kun je leren en je kennis verdiepen. En onthou ook: je kan niet altijd het beste in alles zijn. Als je dat van jezelf verwacht kun je jezelf alleen maar teleurstellen.
Wat betreft je manager, misschien moet je in een gesprek een keer aangeven dat je moeite hebt om haar te volgen. Iemand die zelf chaotisch is heeft het vaak niet door. Terwijl als je net begint je juist meer behoefte hebt aan structuur.
Wat je ook kan helpen is het maken van aantekeningen. Probeer ook door te vragen, kijk of je zelf verbanden ziet tussen wat zij zegt. En bij onzekerheid, gewoon vragen. Zeker als je net begonnen bent mag dat nog!
Sterkte,
Max
donderdag 27 september 2007 om 21:41
Bedankt voor jullie reacties.
Ik moet zeggen, de afgelopen paar dagen gaat het al een heel stuk beter met mijn gevoel. Ik ben veel ontspannender en als ik me vergis, of een fout maak kan ik daar luchtig onder zijn, terwijl ik eerst zeker een uur bezig was met mezelf voor mijn kop slaan.
Heel gek dat ik in zo'n korte tijd zo'n verandering door maak. Ik hoop dat ik het vast kan houden.
Ik weet dat ik de lat te hoog leg. Dat heb ik altijd al gedaan en doe ik met alles. Het kan altijd beter, sneller, mooier, preciezer, altijd denk ik,'ik had het ook zo kunnen doen, dat was beter geweest'. Altijd maar, als, als, als. Ik heb mezelf echt voorgenomen om meer naar het 'nu' te kijken en wat ik 'nu' doe en wat 'nu' goed is en me ook niet zo blind te staren op mijn zogenaamde tekortkomingen. Ik kan mezelf bijvoorbeeld vergelijken met iemand die 20 jaar ervaring heeft in de branche waar ik in werk, maar dat is gekkenwerk en dat weet ik ook.
Ouders en vrienden zeggen ook dat ik gewoon wat liever voor mezelf moet zijn en mezelf moet accepteren, of ik nou een fout maak of niet.
Zoals ik me nu voel, gaat het goed. Het is net of maandagochtend op mijn werk het kwartje is gevallen.
Bedankt voor jullie adviezen, ik zal ze zeker ten harte blijven nemen.
Ik moet zeggen, de afgelopen paar dagen gaat het al een heel stuk beter met mijn gevoel. Ik ben veel ontspannender en als ik me vergis, of een fout maak kan ik daar luchtig onder zijn, terwijl ik eerst zeker een uur bezig was met mezelf voor mijn kop slaan.
Heel gek dat ik in zo'n korte tijd zo'n verandering door maak. Ik hoop dat ik het vast kan houden.
Ik weet dat ik de lat te hoog leg. Dat heb ik altijd al gedaan en doe ik met alles. Het kan altijd beter, sneller, mooier, preciezer, altijd denk ik,'ik had het ook zo kunnen doen, dat was beter geweest'. Altijd maar, als, als, als. Ik heb mezelf echt voorgenomen om meer naar het 'nu' te kijken en wat ik 'nu' doe en wat 'nu' goed is en me ook niet zo blind te staren op mijn zogenaamde tekortkomingen. Ik kan mezelf bijvoorbeeld vergelijken met iemand die 20 jaar ervaring heeft in de branche waar ik in werk, maar dat is gekkenwerk en dat weet ik ook.
Ouders en vrienden zeggen ook dat ik gewoon wat liever voor mezelf moet zijn en mezelf moet accepteren, of ik nou een fout maak of niet.
Zoals ik me nu voel, gaat het goed. Het is net of maandagochtend op mijn werk het kwartje is gevallen.
Bedankt voor jullie adviezen, ik zal ze zeker ten harte blijven nemen.
maandag 1 december 2008 om 22:05
Aan meisje22,
Toen ik jouw berichtje las, leek ´t alsof ik mijn eigen gedachtes en gevoelens voorbij zag komen. Ik heb 7 jaar bij een werkgever gewerkt en ben nu bijna 3 maanden bij een nieuwe werkgever aan de gang. Ik moet tot nu toe heel erg wennen aan mijn nieuwe werkomgeving. Collega´s, baas, externe relaties, het is allemaal prima maar toch voel ik me vreselijk onzeker. Ik heb dit altijd gehad in mijn werk en het is zo hinderlijk! Ik weet gewoon niet hoe ik er vanaf kan komen. Ik ben via een freelancer, waar mijn baas een erg hoge pet van op heeft, binnengekomen. Ik weet dat ik goed verdien, vergeleken mijn collega´s en ook omdat ik via via ben binnengekomen, voel ik een bepaalde druk op me.
Ik heb best lastige projecten toegewezen gekregen en niet alles is natuurlijk direct goed gegaan. Dit ligt ten dele aan mezelf, omdat ik niet altijd de juiste aanpak heb gekozen maar ook vanwege de manier van werken van dit reclamebureau (zeer korte planningen).
Tot overmaat van ramp werd mijn vader plotseling ernstig ziek en is zelfs half oktober overleden. Ik ben er slechts 8 dagen uit geweest en daarna meteen weer begonnen met werken. Het gaat op zich overdag wel, al ben ik ´s avonds of in mijn vrije tijd natuurlijk nog verdrietig. Het is een zeer emotionele tijd en ik heb de afgelopen periode niet goed geslapen.
Ik wil niet in een slachtofferrol zitten en weet ook niet zeker of dit een invloed heeft op mijn dagelijkse werk. Onzeker, bang om fouten te maken had ik anders zeker ook gehad.
Ik denk dat ik binnenkort maar ´s een gesprekje aan ga met mijn baas. Want dat is bij mij dus ook het probleem: ik ben bang dat ik "tegenval" en heb juist bevestiging nodig. Omdat ik dat niet krijg, ga ik juist veel vragen stellen en toets ik veel beslissingen bij hem. Zo wordt ´t dus een vicieuze circel.
Ik ben blij te lezen dat jij je alweer beter voelt. Het is vast ook een kwestie van wennen aan de hele nieuwe situatie.
Ik wilde alleen maar even laten weten dat ik precies begrijp wat je voelt. Beginnen aan een nieuwe baan is gewoon eigenlijk helemaal niet zo leuk! We moeten gewoon volhouden, blijven geloven in onszelf.
Succes!
Grtz,
Irene
Toen ik jouw berichtje las, leek ´t alsof ik mijn eigen gedachtes en gevoelens voorbij zag komen. Ik heb 7 jaar bij een werkgever gewerkt en ben nu bijna 3 maanden bij een nieuwe werkgever aan de gang. Ik moet tot nu toe heel erg wennen aan mijn nieuwe werkomgeving. Collega´s, baas, externe relaties, het is allemaal prima maar toch voel ik me vreselijk onzeker. Ik heb dit altijd gehad in mijn werk en het is zo hinderlijk! Ik weet gewoon niet hoe ik er vanaf kan komen. Ik ben via een freelancer, waar mijn baas een erg hoge pet van op heeft, binnengekomen. Ik weet dat ik goed verdien, vergeleken mijn collega´s en ook omdat ik via via ben binnengekomen, voel ik een bepaalde druk op me.
Ik heb best lastige projecten toegewezen gekregen en niet alles is natuurlijk direct goed gegaan. Dit ligt ten dele aan mezelf, omdat ik niet altijd de juiste aanpak heb gekozen maar ook vanwege de manier van werken van dit reclamebureau (zeer korte planningen).
Tot overmaat van ramp werd mijn vader plotseling ernstig ziek en is zelfs half oktober overleden. Ik ben er slechts 8 dagen uit geweest en daarna meteen weer begonnen met werken. Het gaat op zich overdag wel, al ben ik ´s avonds of in mijn vrije tijd natuurlijk nog verdrietig. Het is een zeer emotionele tijd en ik heb de afgelopen periode niet goed geslapen.
Ik wil niet in een slachtofferrol zitten en weet ook niet zeker of dit een invloed heeft op mijn dagelijkse werk. Onzeker, bang om fouten te maken had ik anders zeker ook gehad.
Ik denk dat ik binnenkort maar ´s een gesprekje aan ga met mijn baas. Want dat is bij mij dus ook het probleem: ik ben bang dat ik "tegenval" en heb juist bevestiging nodig. Omdat ik dat niet krijg, ga ik juist veel vragen stellen en toets ik veel beslissingen bij hem. Zo wordt ´t dus een vicieuze circel.
Ik ben blij te lezen dat jij je alweer beter voelt. Het is vast ook een kwestie van wennen aan de hele nieuwe situatie.
Ik wilde alleen maar even laten weten dat ik precies begrijp wat je voelt. Beginnen aan een nieuwe baan is gewoon eigenlijk helemaal niet zo leuk! We moeten gewoon volhouden, blijven geloven in onszelf.
Succes!
Grtz,
Irene
zondag 11 januari 2009 om 10:17
Na al deze reackties gelezen te hebben herken ik het ook het gevoel, ik heb het zelf ook al ik werk bij een sociale werk plaats en ga vanaf morgen in de buiten ploeg werken. Maar ik zit met heel raar misselijk gevoel dat ik niet onder woorden kan brengen, de eerst onzekerheden zijn wat ik aan denk is, waar zal het zijn, is het wel dichtbij, zal ik het vol houden met die kou, zal het werk wel leuk zijn?
Ik weet werken moet we allemaal ons hele leven, maar wat werk plezier mag er ook wel zijn. Maar de reden dat ik naar de buiten dienst heb gekozen is omdat het binnen het bedrijf meer onder druk gezet/geconfronteerd mee wordt met detactasheren naar externe fabrieken, Ik weet niet eigenlijk niet wat ik moet doen zit heel de tijd te piekeren en vooral met deze tijd met die kou of ik het wel vol hou. en op me eigen werk binnen gaat het wel goed maar het is puur vanwege de dwang van detacheren.
Heeft iemand mischien een tip om de onzekerheid gevoel te verminderen?
Groetjes marcel
Ik weet werken moet we allemaal ons hele leven, maar wat werk plezier mag er ook wel zijn. Maar de reden dat ik naar de buiten dienst heb gekozen is omdat het binnen het bedrijf meer onder druk gezet/geconfronteerd mee wordt met detactasheren naar externe fabrieken, Ik weet niet eigenlijk niet wat ik moet doen zit heel de tijd te piekeren en vooral met deze tijd met die kou of ik het wel vol hou. en op me eigen werk binnen gaat het wel goed maar het is puur vanwege de dwang van detacheren.
Heeft iemand mischien een tip om de onzekerheid gevoel te verminderen?
Groetjes marcel
