Werk & Studie
alle pijlers
Overspannen maar ik wil niet
donderdag 5 december 2024 om 11:16
Ik kom net bij de huisarts weg. Ik ging er heen met aanhoudende vermoeidheidsklachten met de vraag om een bloedtest. Uiteraard wordt e.e.a. uitgevraagd.
Ik ben moe, al een halfjaar en het wordt alleen maar erger. Ik heb een miskraam gehad, ben daarna gescheiden (en het was een hele pittige) en heb twee keer moeten verhuizen in een half jaar tijd nadat ik in een caravan heb gewoond. Ik heb co-ouderschap over mijn dochter. Nu ben ik al een maandje stabiel qua praktische zaken en mijn vermoeidheid neemt toe. Ik voel me gestresst, gejaagd, maar kom vervolgens niet aan de basis dagelijkse dingen toe. 's nachts lig ik wakker met goede voornemens. Dat duurt nu al een hele tijd. Ik heb met de bedrijfspsych gesprekken gehad ten tijde van het scheiden maar heb het zelf voortijdig afgerond omdat ik beter mijn stress kon managen.
Maar nu kan ik me niet meer concentreren van de vermoeidheid, val ik overdag in slaap, is mijn productie qua werk minder Vorige week kon ik niet meer stoppen met huilen en heb ik uren op de bank gelegen. Ik kon niet eens meer opstaan om een glas water te pakken. Ik ben naar de huisarts gegaan met de vraag over een bloedtest maar ben weggegaan met het label overspannen. Precies wat ik NIET wil. Ik wil er niet aan. Ik heb al zo'n enorm kut jaar achter de rug en ik ben eindelijk weer aan het opkrabbelen.
Ik moet mijn vaste contract nog krijgen begin komend jaar en ik heb er simpelweg geen tijd en ruimte voor. Ik kom amper rond met mijn torenhoge huur en alimentatie die ik moet betalen elke maand en ik moet gewoon reëel blijven.
Toen het woord overspannen werd genoemd brak ik. Ik? overspannen? Dat kan niet. Ik ben sterk. Heb al zoveel doorstaan en heb het voor elkaar geboktst allemaal.
De huisarts was duidelijk: je moet stoppen of minderen met werken.. Maar ik wil niet. En ik weet niet wat ik moet doen nu. Ik durf mijn leidinggevende niet te bellen en mijn eerste reactie is kop in 't zand en doorwerken. Ik zit nu achter mijn computer door te werken en ik weet het even niet meer allemaal.
Ik wil even spuien, m'n verhaal kwijt, maar ook: hoe begin ik? Hoe zorg ik dat ik kan blijven doorwerken? Ik weet niet waar ik naar zoek. Een uitweg, wellicht... Ik voel me verslagen.
Ik ben moe, al een halfjaar en het wordt alleen maar erger. Ik heb een miskraam gehad, ben daarna gescheiden (en het was een hele pittige) en heb twee keer moeten verhuizen in een half jaar tijd nadat ik in een caravan heb gewoond. Ik heb co-ouderschap over mijn dochter. Nu ben ik al een maandje stabiel qua praktische zaken en mijn vermoeidheid neemt toe. Ik voel me gestresst, gejaagd, maar kom vervolgens niet aan de basis dagelijkse dingen toe. 's nachts lig ik wakker met goede voornemens. Dat duurt nu al een hele tijd. Ik heb met de bedrijfspsych gesprekken gehad ten tijde van het scheiden maar heb het zelf voortijdig afgerond omdat ik beter mijn stress kon managen.
Maar nu kan ik me niet meer concentreren van de vermoeidheid, val ik overdag in slaap, is mijn productie qua werk minder Vorige week kon ik niet meer stoppen met huilen en heb ik uren op de bank gelegen. Ik kon niet eens meer opstaan om een glas water te pakken. Ik ben naar de huisarts gegaan met de vraag over een bloedtest maar ben weggegaan met het label overspannen. Precies wat ik NIET wil. Ik wil er niet aan. Ik heb al zo'n enorm kut jaar achter de rug en ik ben eindelijk weer aan het opkrabbelen.
Ik moet mijn vaste contract nog krijgen begin komend jaar en ik heb er simpelweg geen tijd en ruimte voor. Ik kom amper rond met mijn torenhoge huur en alimentatie die ik moet betalen elke maand en ik moet gewoon reëel blijven.
Toen het woord overspannen werd genoemd brak ik. Ik? overspannen? Dat kan niet. Ik ben sterk. Heb al zoveel doorstaan en heb het voor elkaar geboktst allemaal.
De huisarts was duidelijk: je moet stoppen of minderen met werken.. Maar ik wil niet. En ik weet niet wat ik moet doen nu. Ik durf mijn leidinggevende niet te bellen en mijn eerste reactie is kop in 't zand en doorwerken. Ik zit nu achter mijn computer door te werken en ik weet het even niet meer allemaal.
Ik wil even spuien, m'n verhaal kwijt, maar ook: hoe begin ik? Hoe zorg ik dat ik kan blijven doorwerken? Ik weet niet waar ik naar zoek. Een uitweg, wellicht... Ik voel me verslagen.
donderdag 5 december 2024 om 11:19
Gezien wat er allemaal gebeurd is, is het niet zo raar dat het gewoon wat te veel is geworden. Je ziet ook vaak dat als het wat rustiger wordt mensen dan uitvallen. Dit soort dingen komen nooit uit. Ik zou een afspraak met de bedrijfsarts maken en sowieso wat minder gaan werken. Als je te lang doorgaat is de weg terug vaak nog veel lastiger.
donderdag 5 december 2024 om 11:39
Juist mensen die altijd maar sterk zijn, vallen om.
Omdat ze vergeten dat de stress ook moet worden ontladen ergens.
Je hebt een héél intensief jaar achter de rug!
En je ging maar door en ging maar door. Vast ook vaak op adrenaline en wilskracht. En daarmee heb je jezelf leeggezogen qua energie. De rek is nu even uit het elastiek.
En juist omdat je nu in rustiger vaarwater terecht bent gekomen, nu steekt je lichaam de vinger op en zegt: Luister eens Woolovermyeyes! Ik ben er ook nog. ik ben moe. Ik kan het niet meer. Ik ben fysiek op. Ik wil graag ontspannen, ontladen en daarna weer langzaam opladen. En als jij niet voor me zorgt, dan zorg ik wel dat je voor me zorgt.
Dus
neem je lichaam en je klachten serieus. Want je energiereserves staan in het rood.
Omdat ze vergeten dat de stress ook moet worden ontladen ergens.
Je hebt een héél intensief jaar achter de rug!
En je ging maar door en ging maar door. Vast ook vaak op adrenaline en wilskracht. En daarmee heb je jezelf leeggezogen qua energie. De rek is nu even uit het elastiek.
En juist omdat je nu in rustiger vaarwater terecht bent gekomen, nu steekt je lichaam de vinger op en zegt: Luister eens Woolovermyeyes! Ik ben er ook nog. ik ben moe. Ik kan het niet meer. Ik ben fysiek op. Ik wil graag ontspannen, ontladen en daarna weer langzaam opladen. En als jij niet voor me zorgt, dan zorg ik wel dat je voor me zorgt.
Dus
neem je lichaam en je klachten serieus. Want je energiereserves staan in het rood.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 5 december 2024 om 11:40
Ik kan op basis van dit kleine berichtje al beoordelen dat jij hier nooit alleen uit gaat komen.
Alleen al dat je niet durft te bellen met je baas dat je toch niet zo onverwoestbaar blijkt, is veelzeggend.
Je kunt nu zelf de keuze maken om aan je herstel te gaan werken of je worstelt jezelf nog wat dieper weg in dit drijfzand tot je lichaam de keuze voor jou maakt. Optie A is echt de beste.
Alleen al dat je niet durft te bellen met je baas dat je toch niet zo onverwoestbaar blijkt, is veelzeggend.
Je kunt nu zelf de keuze maken om aan je herstel te gaan werken of je worstelt jezelf nog wat dieper weg in dit drijfzand tot je lichaam de keuze voor jou maakt. Optie A is echt de beste.
donderdag 5 december 2024 om 11:45
donderdag 5 december 2024 om 12:15
Herkenbaar: ook ik lag er met een scheiding en verbouwing dit jaar helemaal vanaf. En als ZZP-er en met een kind kon ik het me niet veroorloven om in te storten.
Het heeft me heel veel gekost en ik ben nog niet 100% dus als je kan stoppen, stop.
Wat mij heeft geholpen:
- mezelf verplichten om dagelijks te ontspannen: wat er ook allemaal moest gebeuren (huis, kind, werk, was vouwen) : na 20.30 deed ik helemaal niets meer en om 22.30 naar bed.
- ik heb - nog steeds- drie alarmen op mijn telefoon/horloge die aangeven dat het tijd is voor mijn ademhalingsoefening. Even verplicht rust. Er zijn verschillende oefeningen: omdat ik nogal gejaagd ademhaal en paniekaanvallen kreeg, heb ik de variant dat ik na het uitademen 5 tellen wachten met inademen. Daardoor daalt de CO2 en word ik rustiger.
- Ik sliep regelmatig met een groot knuffelbeest van mijn kind in bed
- Alles wat moet gebeuren opschrijven (papier of app): dat hoef ik er niet de hele tijd aan te denken om het niet te vergeten.
- Alles wat niet nu hoeft aan grote projecten, uitstellen.
- Wel elke dag het aanrecht even schoon en bed opmaken. Dat geeft een schoon gevoel.
- Ik heb mijn schoonmaakster aangehouden.
- Ik probeer mezelf te dwingen 's nachts niet aan gewone zaken te denken (want: stress) maar lees een boekje of ben een imaginaire snoepwinkel aan het inrichten in mijn hoofd. Trust me: er gebeurt 's nachts echt niets nuttigs in je hoofd dus kun je maar beter aan leuke dingen denken.
- en het hielp toen ik niet alleen meer aan de actielijsten en problemen dacht maar aan ook aan de eindsituatie: "volgend jaar ziet mijn huis er zo en zo uit en dan zit ik in de tuin koffie te drinken terwijl mijn kind met een vriendje speelt". Het lost niets op maar zet je hoofd en lijf wel even op pauze.
En verder wat bij jou past: hardlopen, boksen, wandelen, massages, boetseren (weet je hoe lekker play-do is?)... alles om je lijf te laten ontspannen.
Het heeft me heel veel gekost en ik ben nog niet 100% dus als je kan stoppen, stop.
Wat mij heeft geholpen:
- mezelf verplichten om dagelijks te ontspannen: wat er ook allemaal moest gebeuren (huis, kind, werk, was vouwen) : na 20.30 deed ik helemaal niets meer en om 22.30 naar bed.
- ik heb - nog steeds- drie alarmen op mijn telefoon/horloge die aangeven dat het tijd is voor mijn ademhalingsoefening. Even verplicht rust. Er zijn verschillende oefeningen: omdat ik nogal gejaagd ademhaal en paniekaanvallen kreeg, heb ik de variant dat ik na het uitademen 5 tellen wachten met inademen. Daardoor daalt de CO2 en word ik rustiger.
- Ik sliep regelmatig met een groot knuffelbeest van mijn kind in bed
- Alles wat moet gebeuren opschrijven (papier of app): dat hoef ik er niet de hele tijd aan te denken om het niet te vergeten.
- Alles wat niet nu hoeft aan grote projecten, uitstellen.
- Wel elke dag het aanrecht even schoon en bed opmaken. Dat geeft een schoon gevoel.
- Ik heb mijn schoonmaakster aangehouden.
- Ik probeer mezelf te dwingen 's nachts niet aan gewone zaken te denken (want: stress) maar lees een boekje of ben een imaginaire snoepwinkel aan het inrichten in mijn hoofd. Trust me: er gebeurt 's nachts echt niets nuttigs in je hoofd dus kun je maar beter aan leuke dingen denken.
- en het hielp toen ik niet alleen meer aan de actielijsten en problemen dacht maar aan ook aan de eindsituatie: "volgend jaar ziet mijn huis er zo en zo uit en dan zit ik in de tuin koffie te drinken terwijl mijn kind met een vriendje speelt". Het lost niets op maar zet je hoofd en lijf wel even op pauze.
En verder wat bij jou past: hardlopen, boksen, wandelen, massages, boetseren (weet je hoe lekker play-do is?)... alles om je lijf te laten ontspannen.
donderdag 5 december 2024 om 12:19
Doorwerken gaat het probleem niet oplossen. Die tips zal ik je dus niet geven. Ik snap de frustratie en het verdriet heel goed. Ik zit zelf sinds een paar maanden thuis met soortgelijke klachten.
Je wilt het niet horen maar het is echt waar, het is nu tijd om gas terug te nemen. Bel de bedrijfsarts en maak een afspraak.
Je wilt het niet horen maar het is echt waar, het is nu tijd om gas terug te nemen. Bel de bedrijfsarts en maak een afspraak.
donderdag 5 december 2024 om 12:32
donderdag 5 december 2024 om 12:32
Was het maar zo eenvoudig als direct stoppen met werken, als een vast contract begin volgend jaar een belangrijke stap is naar weer een vaste ondergrond na een jaar shitzooi. Trouwens bij een burn-out is het niet altijd raadzaam om volledig te stoppen met werken.
De kerstvakantie staat gelukkig voor de deur zodat je wat kan bijkomen. Zou het ook lukken om tot die tijd een paar deeldagen per week alvast vrij te nemen? Of thuis te gaan werken?
De kerstvakantie staat gelukkig voor de deur zodat je wat kan bijkomen. Zou het ook lukken om tot die tijd een paar deeldagen per week alvast vrij te nemen? Of thuis te gaan werken?
I was reminded that my bloodtype is B positive.
donderdag 5 december 2024 om 12:43
Het is wel zo dat als je maar door blijft gaan je lichaam dat aangeeft. Ik ben niet overspannen, maar heb het gedaan doorgaan. Doorgaan, werken, slapen, werken, slapen en bammm.
En toch door blijven gaan tot je werkelijk geen pap meer kunt zeggen, is geen optie. Want op den duur geeft je lichaam het niet meer aan, dan valt het zo om. Je hebt een jong kind lees ik. Je kunt pas op de plaats nemen, doen! Des de sneller ben je er weer bovenop. Je hebt heel wat voor je kiezen gehad.
Veel sterkte.
En toch door blijven gaan tot je werkelijk geen pap meer kunt zeggen, is geen optie. Want op den duur geeft je lichaam het niet meer aan, dan valt het zo om. Je hebt een jong kind lees ik. Je kunt pas op de plaats nemen, doen! Des de sneller ben je er weer bovenop. Je hebt heel wat voor je kiezen gehad.
Veel sterkte.
Je kon't altaid nog bakker worre
donderdag 5 december 2024 om 12:49
donderdag 5 december 2024 om 12:50
Ik heb gelukkig deze en vorige week al bijna geheel thuis gewerkt. Ook al wordt ik daar ook niet op elk vlak beter van mentaal heb ik het idee. Rust geeft het daarentegen wel.aardbeitje8 schreef: ↑05-12-2024 12:32Was het maar zo eenvoudig als direct stoppen met werken, als een vast contract begin volgend jaar een belangrijke stap is naar weer een vaste ondergrond na een jaar shitzooi. Trouwens bij een burn-out is het niet altijd raadzaam om volledig te stoppen met werken.
De kerstvakantie staat gelukkig voor de deur zodat je wat kan bijkomen. Zou het ook lukken om tot die tijd een paar deeldagen per week alvast vrij te nemen? Of thuis te gaan werken?
En ik ben tussen kerst en 6 januari helemaal vrij. Ik heb een citytrip gepland, waar ik nu eigenlijk geen zin meer in heb. Wel al helemaal betaald.
donderdag 5 december 2024 om 12:51
Kan ik dat zelf doen? De bedrijfsarts contacten? Of moet dat via leidinggevende.Snuffelkleed schreef: ↑05-12-2024 11:19Gezien wat er allemaal gebeurd is, is het niet zo raar dat het gewoon wat te veel is geworden. Je ziet ook vaak dat als het wat rustiger wordt mensen dan uitvallen. Dit soort dingen komen nooit uit. Ik zou een afspraak met de bedrijfsarts maken en sowieso wat minder gaan werken. Als je te lang doorgaat is de weg terug vaak nog veel lastiger.
Ik wil me niet ziekmelden op dit moment.
donderdag 5 december 2024 om 12:54
Je kunt zelf altijd een preventief gesprek aanvragen met de bedrijfsarts. Dat hoeft niet via je leidinggevende. Wel moet je weten wie de bedrijfsarts is. Wellicht kun je dat bij HR navragen, of bij de bedrijfspsych die je eerder hebt gesproken?
Die citytrip, jammer van het geld maar ik zou je rust pakken als ik jou was.
Die citytrip, jammer van het geld maar ik zou je rust pakken als ik jou was.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 5 december 2024 om 12:57
Waarom wil je ook in je vakantie maar dóór stomen?WoolOverMyEyes schreef: ↑05-12-2024 12:50Ik heb gelukkig deze en vorige week al bijna geheel thuis gewerkt. Ook al wordt ik daar ook niet op elk vlak beter van mentaal heb ik het idee. Rust geeft het daarentegen wel.
En ik ben tussen kerst en 6 januari helemaal vrij. Ik heb een citytrip gepland, waar ik nu eigenlijk geen zin meer in heb. Wel al helemaal betaald.
Waar ben je van aan het weg rennen?
Geef de city trip aan een ander.
Ga in plaats daarvan naar de sauna een hele dag. Laat je masseren, doe een klankschaal sessie. Geef jezelf toestemming om daar te zijn in al je onrust en ongemak. Je lijf is daar niet rustig, het zal daar zijn alsof je lijf nog 300 kilometer per uur aan het gaan is.
Neem pen en papier mee. Ga schrijven daar, in de kruidenkamer. Drink voldoende water en eet er een gezonde maaltijd. Zak weer terug in je lijf.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 5 december 2024 om 12:59
Dat is niet niks, zeg.
Ik denk toch dat je moet kijken voor minder uren te werken en meer ontspanning. Er zal namelijk altijd wel iets zijn waardoor gas terugnemen nu niet handig is. Straks heb je dat vaste contract en speelt er iets anders waardoor je nog 'even' door moet ploeteren. Zo kun je nooit je batterij opladen.
Ik denk toch dat je moet kijken voor minder uren te werken en meer ontspanning. Er zal namelijk altijd wel iets zijn waardoor gas terugnemen nu niet handig is. Straks heb je dat vaste contract en speelt er iets anders waardoor je nog 'even' door moet ploeteren. Zo kun je nooit je batterij opladen.
donderdag 5 december 2024 om 13:04
Ik herken heel veel van jouw OP.
Ik kreeg ook te horen dat ik overspannen was, liep al voor andere dingen bij de psycholoog (adhd diagnostiek, sociale angst).
Ik ben doorgegaan, en raad dat niemand aan. Uiteindelijk kreeg ik paniekaanvallen op mijn werk, terwijl ik verantwoording droeg voor het huis (verpleegkundige in een woonzorgcentrum).
Ik heb een jaarlang op standje doorgaan gewerkt, een jaar lang m’n opleiding stil gezet (wel lessen en alles gevolgd, maar ik kon thuis echt niet meer). Jaar lang flink buiten m’n werk om en alles gehuild en gedaan.
Na m’n gesprekken met psycholoog en verzuimcoach etc. wilde ik mij ziekmelden, m’n leidinggevende weigerde. Omdat dit niet werkgerelateerd was, maar privé.
Achteraf had ik hier tegenin moeten gaan, maar daar had ik de energie niet voor.
Ik ben er inmiddels bovenop (we zijn dan ook ruim 2 jaar verder). Heb een andere werkgever en alles weer op rit. Maar ik heb nog steeds snel lichamelijke klachten zodra het te druk wordt. Zodra ik vakantie heb stort ik in (vooral mentaal.
Mijn advies voor jou:
Geef er aan toe, je hebt de tijd en energie nu nodig voor jezelf! Niemand heeft er wat aan als je doorgaat en straks helemaal niet meer functioneert. Zet jezelf echt even op 1.. niemand anders doet het voor je.
Ik kreeg ook te horen dat ik overspannen was, liep al voor andere dingen bij de psycholoog (adhd diagnostiek, sociale angst).
Ik ben doorgegaan, en raad dat niemand aan. Uiteindelijk kreeg ik paniekaanvallen op mijn werk, terwijl ik verantwoording droeg voor het huis (verpleegkundige in een woonzorgcentrum).
Ik heb een jaarlang op standje doorgaan gewerkt, een jaar lang m’n opleiding stil gezet (wel lessen en alles gevolgd, maar ik kon thuis echt niet meer). Jaar lang flink buiten m’n werk om en alles gehuild en gedaan.
Na m’n gesprekken met psycholoog en verzuimcoach etc. wilde ik mij ziekmelden, m’n leidinggevende weigerde. Omdat dit niet werkgerelateerd was, maar privé.
Achteraf had ik hier tegenin moeten gaan, maar daar had ik de energie niet voor.
Ik ben er inmiddels bovenop (we zijn dan ook ruim 2 jaar verder). Heb een andere werkgever en alles weer op rit. Maar ik heb nog steeds snel lichamelijke klachten zodra het te druk wordt. Zodra ik vakantie heb stort ik in (vooral mentaal.
Mijn advies voor jou:
Geef er aan toe, je hebt de tijd en energie nu nodig voor jezelf! Niemand heeft er wat aan als je doorgaat en straks helemaal niet meer functioneert. Zet jezelf echt even op 1.. niemand anders doet het voor je.
donderdag 5 december 2024 om 13:06
Het is ook een enorme valkuil om te denken dat je dat vaste contract wel krijgt als je maar door blijft buffelen. Het is maar de vraag of jouw output nu wel de kwaliteit heeft die jij in gezonde doen zou opleveren. En als werkgever heb ik liever een werknemer die zijn/haar grenzen kent dan iemand die tegen beter in blijft doorploeteren.
Ga echt dat preventieve gesprek aan met de bedrijfsarts. Welke goeie adviezen je hier ook allemaal krijgt, wij zijn geen professionals (voor zover jij weet). De bedrijfsarts is dat wel, luister naar diens advies.
Ga echt dat preventieve gesprek aan met de bedrijfsarts. Welke goeie adviezen je hier ook allemaal krijgt, wij zijn geen professionals (voor zover jij weet). De bedrijfsarts is dat wel, luister naar diens advies.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 5 december 2024 om 13:09
Dit, en daar wat rustige dingen doen.yourlocalhero schreef: ↑05-12-2024 12:59Misschien is die citytrip juist wel een fijne, even weg uit je eigen omgeving, even iets "leuks"
Musea bezoeken, lunchen heel uitgebreid, neem een boek mee, of een puzzelboek.
Ga uitgebreid in bad ( als je een kamer met bad hebt.
Kijk of daar misschien een wellness in de buurt is.
Lekker wandelen door de stad kan ook fijn zijn, misschien is er een mooi park, een dierentuin?
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
donderdag 5 december 2024 om 13:20
Niet jij bepaalt wat goed is voor TO, maar TO zelf.Doreia* schreef: ↑05-12-2024 12:57Waarom wil je ook in je vakantie maar dóór stomen?
Waar ben je van aan het weg rennen?
Geef de city trip aan een ander.
Ga in plaats daarvan naar de sauna een hele dag. Laat je masseren, doe een klankschaal sessie. Geef jezelf toestemming om daar te zijn in al je onrust en ongemak. Je lijf is daar niet rustig, het zal daar zijn alsof je lijf nog 300 kilometer per uur aan het gaan is.
Neem pen en papier mee. Ga schrijven daar, in de kruidenkamer. Drink voldoende water en eet er een gezonde maaltijd. Zak weer terug in je lijf.
Als die citytrip haar plezier heeft, ze het lekker relaxed doet etc zal het haar mss juist goed doen.
Een citytrip houdt niet per definitie in dat je van 8-22 aan een stuk door aan het rennen bent.
En massage en klankschalen. Brrrr.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
