Presentatie

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 15:29

Ik werk nu sinds anderhalve week bij een gemeentehuis via een detacheringsbureau en nu belde mijn contactpersoon afgelopen vrijdag met de boodschap dat ze op mijn werk heel erg tevreden met me waren, maar dat ze nogal moeite hadden met mijn presentatie, ik denk dus mijn uiterlijk, mijn voorkomen.

Nu heb ik dus heel erg veel moeite met die opmerking en zit ik mezelf het hele weekend af te vragen wat ze daarmee bedoelen.

Ik zit de hele dag achter de balie, dus heb ik een publieke functie, maar ik probeer aardig en voorkomend tegen de klanten te zijn, ze te helpen waar ik ze kan en er zo ook wat bij te leren zodat ik ze nog beter van dienst kan zijn.

Dat is mijn werk en dat doe ik graag. Ik lever een dienst en dat probeer ik zo goed mogelijk te doen.

Daarbij douche ik elke dag, maar de leidinggevende had tegen het detacheringsbureau gezegd dat ze van iemand die via een detacheringsbureau was ingehuurd, wel wat meer hadden verwacht. Er moest daar iemand zitten, zeiden ze.

Ik heb bij deze opmerkingen allerlei gedachten. De eerste is: ben ik niet mooi genoeg? De tweede: zie ik er niet goed genoeg uit. De derde: so what, het hele fucking leven draait toch niet alleen maar om dat domme uiterlijk, wat achteraf zo vreselijk tegen kan vallen. Iemand kan er nog zo goed uitzien en acheraf een rotkreng zijn. En daarbij werk ik me de hele dag uit de naad, ik reis 3 uur per dag om daar te komen, ik stel me positief en open op en ik heb het gevoel dat dat veel en veel belangrijker is dan dat ik elke dag met een geverfde kop daarzit, dom en onwetend.

Wat vinden jullie hiervan?

Anoniem_62945 zaterdag 19 juli 2008 om 15:36

Het klinkt niet alsof het om uiterlijk of hygiene gaat, maar om "presence", uitstraling zeg maar

Miesteph zaterdag 19 juli 2008 om 15:40

"Er moet daar iemand zitten", ik stel me dan voor dat er een vrouw zit, rug recht, schouders naar achteren, haar gewassen, verzorgde handen, stralende glinlach, verzorgde kleding en gepoetste schoenen en misschien een klein beetje make-up als finishing touch.

Die vrouw hoeft helemaal niet knap te zijn of dik geplamuurd, integendeel.

ik zou het maandag gewoon aankaarten, misschien zit je onbewust wel de hele tijd te friemelen aan je nagels, kom je onzeker over omdat je ietwat ingedoken zit.

Misschien ben je zo geconcentreerd bezig dat je weinig glimlacht.

Kan van alles zijn.

Anoniem_28713 zaterdag 19 juli 2008 om 15:47

.

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 16:02

Dank je voor de reacties, ik kan inderdaad af en toe wat onzeker overkomen en dan zit ik inderdaad ineengedoken, ik heb in het verleden ook heel wat negatieve, agressieve klanten meegemaakt en daar heb ik dus niet zulke goed ervaringen mee.

Het is soms moeilijk een middenweg te vinden, want als je met mensen omgaat, dan krijg je kritiek.

De ene vindt je te soft, de ander te autoritair, ik heb al heel wat reacties gehoord, maar ik ben blij dat het niets met uiterlijk te maken heeft, maar meer met uitstraling, dan weet ik in ieder geval in welke richting ik het moet zoeken.

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 16:08

En als ik op dit forum rondlkijk en rondlees, zijn er massa's mensen onzeker en twijfelende over zichzelf. ikzelf behoor ook tot die massa en misschien is dat af en toe aan me te zien.

Voordat ik dit werk deed, heb ik 4 jaar vanwege persoonlijke omstandigheden niet gewerkt en ik vond en vind het nog steeds vreselijk moeilijk om weer gewoon onder de mensen te zijn en inderdaad iets neer te zetten.

Vroeger toen ik werkte, had ik gewoon 1 groot masker op en deed ik de dingen omdat anderen dat van me vroegen en ik geen andere keus had, dat heb ik 5 jaar volgehouden en toen ik telkens van baan naar baan ging, hield het voor mij op een gegeven moment op en voor de werkgevers ook, dat werd mij toen heel erg duidelijk gemaakt.

Het was voor mij toen meer een show die ik afspeelde, dan dat ik het werkelijk meende. Ik ben toen in therapie gegaan en ik heb een paar jaar lang al mijn verborgen angsten, boosheden en emoties besproken en dat was ondertussen een hele berg, ik heb daar echt zwaar intensieve therapie voor gehad, want ik stond op exploderen. Ik had zoveel achter de rug dat ik of mezelf wat zou aandoen, of iemand anders, zo boos was ik, ik had jarenlang over me heen laten lopen, door iedereen, door mijn ouders, mijn broers en zussen, de kerkgangers, de dominee, door de laatste 2 nog het ergst en door mijn ex, die was de druppel en toen kon ik niet meer.

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 16:12

Toen was ik lichamelijk en geestelijk op en kon ik niets meer. Ik was bang geworden voor mensen, ik had mensen vertrouwd die achteraf niet te vertrouwen waren en dat brak me op op een gegeven moment. Ik heb dus een aantal jaren aan mezelf gewerkt, maar ik merk dat het terugkomen op de arbeidsmarkt na zoveel traumatische ervaringen, toch moeilijker is dan ik dacht. Je hebt toch weer met mensen te maken en de ene keer gaat het hartstikke goed en heb ik het reuze naar m'n zin, maar de andere keer komen er weer heel erg veel negatieve gevoelens boven.

Dan denk ik dat ze me niet mogen, dat ik opval etc, en dat ze over me roddelen en dan trek ik me terug. Vrijdag had ik nog een confrontatie met een collega, over een plek om te werken, erg kinderachtig, maar ik zat er door heen en ik had het gehad, maar zo kom ik natuurlijk ook niet binnnen. Zij kwaad, zij vond dat ik een te grote bek had en ik vond haar vanaf het begin al te bepalend, je had je maar naar haar te schikken, terwijl ze hetzelfde werk doet als iedereen en ik heb heel erg veel moeite met haantjes op de werkvloer, altijd al gehad.

Vroeger was dat nog veel en veel erger, dan trok ik me dat echt persoonlijk aan en wist ik totaal niet met conflicten om te gaan, maar nu raakt het me ook nog, omdat ik dan toch altijd weer aan vroeger moet denken.

Miesteph zaterdag 19 juli 2008 om 16:16

En nu? Hoe voel je je nu? ben je sterker geworden na het volgen van de therapie of ben je nog in behandeling?

ben je je boosheid kwijtgeraakt? Sta je (weer) sterker in je schoenen en kun je de werled weer aan? (om zo even figuurlijk te zeggen)

Dan recht je rug, schouders naar achteren en laat die onzekerheid los.

klanten die boos worden, zijn het niet op jou, ze reageren het alleen maar af.

Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is jezelf te vinden als je lange tijd jezelf hebt verstopt, maar probeer ten aller tijden positief te zijn en te blijven, langzamerhand ga je je ook zo voelen en straal je dat ook uit.

ook lichamelijke houding helpt mee, rechte rug etc. laat je positiever voelen en uitstralen.

beetje make-up, nette kleding, schoon haar en nagels en ook dan voel je je lekkerder.

probeer het maar eens uit!

Anoniem_58273 zaterdag 19 juli 2008 om 16:21

Kan het niet de mening van 1 persoon zijn? Ik vind trouwens dat ze hun commentaar best wat beter mogen toelichten, en waarom gebeurt dat telefonisch? Zo ga je toch niet met mensen om?

Ik zou zelf ook niet graag commentaar krijgen op mijn voorkomen. Als het puur om kleding gaat ofzo, nou dan kun je daar toch iets aan doen?

Ik vind dit heel naar voor je. Misschien zou een andere werkomgeving beter bij je passen, het is ook maar net of je daar past. Dat geldt voor iedereen. Ik trok me trouwens ook altijd alles heel erg aan. Ik heb mezelf nu geaccepteerd zoals ik ben, dus soms onzeker, soms gevoelig, soms erg rustig, soms wat uitbundig, jeetje je bent toch geen machine???

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 16:38

Ik heb vaker gehoord dat, wanneer je voor een duur bureau werkt, je inderdaad je menselijkheid moet verliezen, maar ik wil wel blijven werken, want als je dan stampei of problemen ga maken, gooien ze je er zo uit en dan zit ik weer zonder werk, maar ik vind het wel erg moeilijk, want ik ben en blijf een mens met zwakheden en onzekerheden en inderdaad geen machine waarnaar wordt gekeken naar wat ie kost en opbrengt per uur, maar tegenwoordig wordt er toch zo meer naar mensen gekeken en dat eist zijn tol.

Ik vind dat ik mezelf juist goed kleed en verzorgt, gewoon zoals ik mezelf prettig voel, ik kan niet m'n hele uiterlijk gaan veranderen omdat zij dat van me vragen, dan zou ik niet gelukkig zijn, eerlijk gezegd vind ik de opmerking best hoogmoedig klinken, net alsof ik een ding ben dat je inhuurt en waaraan je kan sleutelen net zolang tot het ding precies doet en precies is ingesteld zoals jij dat wilt, en zij maar het geld opstrijken.

Gelukkig heb ik af en toe wel leuk contact met de klanten, maar dat durf ik ook niet echt meer, dan hebben ze daar weer commentaar op, dat ik teveel praat met klanten en dat ik te open ben, moet je maar opletten. En als je dan wat terugzegt, lig je eruit, je bent immers hun bezit waar ze duur voor hebben betaald.

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 16:45

Wat dat betreft kan ik heel erg eigenwijs zijn en dat is de reden dat ik bij veel banen ben weggegaan, gewoon ook omdat bepaalde dingen me niet zinden etc en dat ik daar dan niet over mocht praten.

Nu heb ik natuurlijk wel geleerd om over mijn gevoelens te praten, maar dat wordt helaas niet door iedereen gewaardeerd, door mijn familie in ieder geval niet, die vindt me nu veel en veel te open geworden, maar sinds ik in therapie heb geleerd van mijn hart geen moordkuil te maken, doe ik dat ook niet meer, maar het is niet zo dat ik op mijn werk het achterste van mijn tong laat zien, dat heb ik door schade en schande wel afgeleerd, maar ik blijf het moeilijk vinden het zakelijke van het emotionele te scheiden, maar dat komt vast door mijn therapie, daar gingen ze net zolang door totdat ze de bodem van mijn emoties hadden bereikt en daar ben ik ze achteraf heel erg dankbaar voor, hoewel ik er op dat moment heel erg veel moeite mee had, want alles zat muurvast bij mij, gewoon geen gelegenheid gehad om mijn emoties te spuien en op deze manier mezelf te leren kennen, hoe ik in elkaar zit, hoe ik denk etc, maar nu weet ik dat wel, maar mijn houding op het werk bepalen vind ik nog moeilijk.

Als je je terugtrekt, ben je stil, als je jezelf laat zien, ben je te druk of te overheersend, echt moeilijk hoor tussen verschillende soorten mensen te zitten met verschillende soorten behoeften en je wilt het toch leuk hebben, maar aan het eind van de week heb ik het dan gehad, dan verlang ik weer naar huis, dan heb ik wel genoeg mensen gezien en gesproken, dan wil ik thuis lekker bijkomen, maar voor de opmerking over mijn presentatie ben ik erg gevoelig en onzeker. Mijn ouders en leraren konden vroeger ook dingen over mij zeggen waar ik zo vreselijk onzeker van werd en dan vroeg ik me af wat ze met bepaalde opmerkingen bedoelden.

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 16:48

Zoals bij voorbeeld die gymlerares die zei: jij gaat het nog erg moeilijk krijgen in je leven en dat klonk niet echt prettig in mijn oren, ik had ook niet echt het gevoel dat ze het goed bedoelde en ze legde het verder ook niet uit, daar word ik nu onzeker van, van zulk soort verhoudingen, de zgn gezags/machtsverhoudingen, daar heb ik al niet zulk soort goede ervaringen mee, dus vandaar dat ik zo in kan zitten over 1 zo'n opmerking, dan denk ik dat ik helemaal ben afgeschreven en dat ze het zeggen om mij kapot te maken, je kan zulk soort rare dingen meemaken, ook op het werk, daar sta je versteld van, dan denk je dat mensen het goed bedoelen en dan blijkt dat achteraf helemaal niet zo te zijn en daar zit je dan 8 uur per dag mee op het werk, toch wel moeilijk, zeker het kletsen achter iemands rug, dat vind ik het moeilijkste, of iemand publiekelijk uitlachen en afvallen. Dan wil je dat niet teveel aantrekken, want je wilt professioneel zijn en blijven, maar van binnen voel je de dingen wel en die kunnen knap pijn doen.

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 16:51

Het is natuurlijk ook een wisselwerking op het werk en de verwachtingen van de mensen verschillen waarom ze naar het werk gaan. De ene komt er voor de sociale contacten, wat een grote druk kan leggen op iemand die er puur komt om te werken, iets te leren en geld te verdienen, zeker als die persoon met de te hoge verwachtingen jou dan puur voor gek gaat zetten en uit gaat schelden waar iedereen bij is en jij nog maar net komt kijken bij een bepaalde positie en zij jouw leidinggevende is met wie je in 1 kamer zit.

Oftewel: ik was de junior-secreataresse en zij de senior, maar iedereen van de afdeling vond dat ik mijn werk goed deed, ik begreep waar het over ging en ik had het gevoel dat de senior alleen maar werkte om niet zielig en eenzaam thuis te zitten en dat liet ik haar merken ook en daar was ze niet zo van gecharmeerd en ze wist het zo te spelen dat ik weg moest en zij daar kon blijven.

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 16:52

Soms denk ik: had ik m'n studie maar afgemaakt, dan had ik al die dingen niet meegemaakt, maar in welke positie je ook zit, je verdient respect, maar toch heb ik het gevoel dat de mensen met de hoogste positie die het meest verdienen, ook het meest gerespecteerd worden, ook al is het uit huichelarij.

Anoniem_28713 zaterdag 19 juli 2008 om 16:54

.

Anoniem_39778 zaterdag 19 juli 2008 om 17:05

josefien, ik denk dat je nog steeds een masker opzet, en waaom heb je in vredesnaam voor een 'publieke' functie gekozen? Er zijn zat banen op de achtergrond waar je waarschijnlijk wel goed tot je recht komt, misschien is het een idee om daar eens naar te kijken? Succes ermee!

Anoniem_8170 zaterdag 19 juli 2008 om 17:05

Josefien, heb je er wel eens aan gedacht dat hoe je je voelt je dat ook uitstraalt. Als jij je echt ongelukkig voelt of erg negatief bent (al dan niet terecht door je verleden) straal je dat onbewust uit met je lichaamstaal.

Een klein voorbeeld: als ik me niet zo goed voel dan heb ik vaak het idee dat iedereen ook chagerijnig is, alles zit tegen etc. Op dagen dat ik lekker in mijn vel zit is de wereld ook meteen een stukje mooier.

Met andere woorden positief denken, dat straal je dan uit op anderen en is je hele voorkomen misschien wel anders.

Probeer het maar eens

Succes

Anoniem_69301 zaterdag 19 juli 2008 om 17:24

extrahalo schreef op 19 juli 2008 @ 16:54:

Josefien: Wat kijk je negatief naar de wereld, naar mensen. Ik snap dat je gekwetst bent in het verleden, wie niet? Maar probeer te kijken naar het positieve en niet ALLES negatief te draaien, want dat is wat ik zie dat je doet gebaseerd op je stukjes hier.

Probeer je niet zo druk te maken over wat anderen wel niet van je denken, dat weet je toch niet. Ga niet dingen invullen (op een negatieve manier) zoals "Dan denk ik dat ze me niet mogen, dat ik opval etc"..... Heeft geen enkele zin, bovendien zijn de meeste mensen druk genoeg met over hemzelf na te denken en letten helemaal niet zo op je als je denkt.

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt en ik denk dat ik inderdaad, door alles wat ik heb meegemaakt, het heb afgeleerd om positief te denken, door alle teleurstellingen die ik achter elkaar heb te verwerken gekregen, heb ik het zo druk gehad, dat ik geen licht zag aan het einde van de tunnel, maar ik zal je raad ter harte nemen, het is ondertussen gewenning van me geworden om maar van het negatieve uit te gaan.

Anoniem_3722 zaterdag 19 juli 2008 om 19:03

josefientje12 schreef op 19 juli 2008 @ 16:52:

Soms denk ik: had ik m'n studie maar afgemaakt, dan had ik al die dingen niet meegemaakt, maar in welke positie je ook zit, je verdient respect, maar toch heb ik het gevoel dat de mensen met de hoogste positie die het meest verdienen, ook het meest gerespecteerd worden, ook al is het uit huichelarij.

Het maakt werkelijk niets uit of je wel of niet een studie hebt afgemaakt, of je wel of niet een hoge positie bekleed, of je wel of niet in een publieke functie werkt of niet. Het heeft alles te maken met jezelf. Wie jij bent, hoe jij je gedraagt, hoe jij je uit, hoe jij je opstelt en hoe jij werkt. Echt, probeer dit aan te leren.

Je zult namelijk overal waar je ook werkt, mensen tegenkomen die jou niet liggen, die totaal anders over welk onderdeel dan ook denken, die zich autoritair opstellen, die roddelen, die zich via een ander beter willen voordoen, etc. Het gaat er écht om hoe jij hier mee omgaat.

Je komt zoals eerder gezegd erg negatief over. En hoewel je aangeeft waar de oorsprong hiervoor ligt, is dat totaal niet van toepassing op wie jij bent in werksfeer. Heel bot gezegd, interesseert het jouw collega's of de mensen aan de balie geen klap wat jij vroeger allemaal hebt meegemaakt. Begrijp me niet verkeerd, dát jij het hebt meegemaakt is helder, is klote, gun ik je zeker niet, maar...een grote maar is, dat een ander dit niet weet én ook niet hoeft te weten. Dat heeft te maken met wie jij als mens bent. Als je werkt, neem je ook zeker mee wie je als mens bent, maar bovenal ben je wie je als werkende bent.

Je zult dus moeten leren om jouw privéleven, jouw rugtas als het ware, bij jouzelf te houden. Je kunt dus niet verlangen, dat een collega of iemand aan de balie rekening houdt met jouw rugtas. Jij bent daar om je werk te doen en uiteraard het liefst goed te doen. Dus wordt er iets van je verwacht.

Er wordt in dit geval, tenminste naar mijn idee, een bepaalde uitstraling van je verwacht. "Er moet iemand zitten" kun je uitleggen als "Er moet iemand zitten met flair, met uitstraling, verzorgd want openbaar, met zelfvertrouwen, met een glimlach, met de overtuiging voor iedere burger, die bij jou aan het loket komt, dat jij ertegen opgewassen bent om zijn/haar vraag of probleem te kunnen beantwoorden/oplossen". Snap je een beetje wat ik bedoel?

Ik denk, maar opnieuw puur mijn idee, dat je hier nu niet op de goede plaats zit én je wellicht nog een klein stukje aan jezelf kunt werken. Nu nog niet op de goede plaats, denk ik, omdat er iets van je verwacht wordt, wat je nu nog niet kan geven/uitstralen. Qua werken aan jezelf, iets waardoor jij beseffen gaat dat jij er mag zijn, dat jij goed bent zoals je bent, dat jij ondanks je rugtas iemand bent/mag zijn waar je trots op bent. Iets waardoor jij loskomt uit jouw vaste patroon van denken (een aanname n.a.v. je posts, achter elkaar, waarin je allerlei denkpatronen weergeeft).

Ik wens je veel succes in ieder geval.

Anoniem_49810 zaterdag 19 juli 2008 om 19:09

Heeft dit niet gewoon te maken met die ruzie met die collega over die werkplek?

Best kans dat zij dit naar iemand terug heeft gespeeld.

Probeer een beetje kalm te blijven, het hele riedeltje van zie je nou wel en ze willen ook altijd en dat is toch niet reel en ik wil niet langer meer enz enz lijkt nu in jouw hoofd te worden opgestart, terwijl het best kan gaan om een enkel, concreet voorval.

Ken je die anekdote van die man die bij zijn buurman een hamer wilde lenen?

Anoniem_49810 zaterdag 19 juli 2008 om 19:14

Met 'presentatie' zouden ze ook kunnen bedoelen dat je niet in het openbaar ruzie gaat maken over een werkplek, want dat komt nogal slecht over op de klanten.

Anoniem_69301 maandag 21 juli 2008 om 05:27

De klanten waren die ochtend niet aanwezig, tubbetje.

Anoniem_62945 maandag 21 juli 2008 om 09:06

josefientje12 schreef op 21 juli 2008 @ 05:27:

De klanten waren die ochtend niet aanwezig, tubbetje.

Ik neem aan dat je vandaag weer aan het werk bent? Succes, het zal best lastig zijn om met al die emotie vandaag weer gewoon aan het werk te gaan. Ik hoop dat het je lukt om er achter te komen wat nu precies bedoeld is met de kritiek, en dat je er iets positiefs mee kan.

Anoniem_52220 maandag 21 juli 2008 om 12:05

josefientje12 schreef op 19 juli 2008 @ 16:38:

Ik heb vaker gehoord dat, wanneer je voor een duur bureau werkt, je inderdaad je menselijkheid moet verliezen, maar ik wil wel blijven werken, want als je dan stampei of problemen ga maken, gooien ze je er zo uit en dan zit ik weer zonder werk, maar ik vind het wel erg moeilijk, want ik ben en blijf een mens met zwakheden en onzekerheden en inderdaad geen machine waarnaar wordt gekeken naar wat ie kost en opbrengt per uur, maar tegenwoordig wordt er toch zo meer naar mensen gekeken en dat eist zijn tol.

Ik vind dat ik mezelf juist goed kleed en verzorgt, gewoon zoals ik mezelf prettig voel, ik kan niet m'n hele uiterlijk gaan veranderen omdat zij dat van me vragen, dan zou ik niet gelukkig zijn, eerlijk gezegd vind ik de opmerking best hoogmoedig klinken, net alsof ik een ding ben dat je inhuurt en waaraan je kan sleutelen net zolang tot het ding precies doet en precies is ingesteld zoals jij dat wilt, en zij maar het geld opstrijken.

Gelukkig heb ik af en toe wel leuk contact met de klanten, maar dat durf ik ook niet echt meer, dan hebben ze daar weer commentaar op, dat ik teveel praat met klanten en dat ik te open ben, moet je maar opletten. En als je dan wat terugzegt, lig je eruit, je bent immers hun bezit waar ze duur voor hebben betaald.

Wanneer het bureau waar jij voor werkt zich daadwerkelijk zo gedraagt als jij hierboven beschrijft en jij in hun ogen een bezit bent, dan heb je de keus om er weer weg te gaan.

Zo'n bureau als jij hierboven beschrijft, stelt blijkbaar hoge eisen aan hun werknemers. Dat is hun goed recht. Wanneer jij vindt dat zij onaanvaardbare eisen hebben voor jou, dan zijn er vast nog wel minder 'dure' bureau's die je beoordelen op wie jij kunt zijn als werknemer bij een bedrijf.

Verder valt me op dat je nogal doordraaft. Het bureau deugt niet, je denkt dat ze vinden dat jij je uiterlijk moet veranderen, dat ze je duur vinden en dat je je geld op moet leveren en vervolgens vind je dat dergelijke bureau's mensen als machines zien. Allemaal wat te kort door de bocht in mijn ogen.

Een detacheringsbureau verdient geld aan hun werknemers. Dat doet ieder commercieel bedrijf. Daar in onze hele economische systeem op gebaseerd, dat alles vertaalt wordt naar geld, naar kosten zo laag mogelijk houden en winst zo hoog mogelijk.

Daar kun je je zo veel mogelijk aan onttrekken, maar dat betekent dat je enige moeite daarvoor moet doen. En dus ook bewust kiezen voor wie je wel en niet wilt werken en nadenken over op welke plek jij het best tot je recht kunt komen.

Je bent geen ding dat ze inhuren. Je bent een werkneemster die wordt ingehuurd.

Anoniem_52220 maandag 21 juli 2008 om 12:12

josefientje12 schreef op 19 juli 2008 @ 16:51:

Het is natuurlijk ook een wisselwerking op het werk en de verwachtingen van de mensen verschillen waarom ze naar het werk gaan. De ene komt er voor de sociale contacten, wat een grote druk kan leggen op iemand die er puur komt om te werken, iets te leren en geld te verdienen, zeker als die persoon met de te hoge verwachtingen jou dan puur voor gek gaat zetten en uit gaat schelden waar iedereen bij is en jij nog maar net komt kijken bij een bepaalde positie en zij jouw leidinggevende is met wie je in 1 kamer zit.

Oftewel: ik was de junior-secreataresse en zij de senior, maar iedereen van de afdeling vond dat ik mijn werk goed deed, ik begreep waar het over ging en ik had het gevoel dat de senior alleen maar werkte om niet zielig en eenzaam thuis te zitten en dat liet ik haar merken ook en daar was ze niet zo van gecharmeerd en ze wist het zo te spelen dat ik weg moest en zij daar kon blijven.

Je schrijft in een eerder bericht dat 'zo'n duur bureau' 'hoogmoedig' overkomt. En in het hierboven geciteerde bericht... hoe denk je dat jij daarin over komt? Jij laat je leidinggevende wel even weten hoe jij haar ziet - als een zielige, eenzame vrouw die alleen maar werkt voor de sociale contacten - en denkt dat je daarmee in je recht staat? Denk je echt dat een werkgever - dus degene die boven de senior secretaresse staat - jou als werknemer in dienst wil houden wanneer je zulke nare trekken laat zien? Aan zo iemand wil je toch geen van je werknemers bloot stellen?

Presentatie

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Presentatie

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.