Werk & Studie alle pijlers

Slaaf van de maatschappij

25-08-2023 12:33 413 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hii,

Edit: laat ik vooropstellen dat ik geen vergelijk wil maken met slavernij zoals het vroeger was en nu nog steeds op plekken. Dat is niet de lading die ik "slaaf" wil geven...

Klinkt als een heftige titel. In bepaalde zin is het dat misschien ook wel. Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken en of jullie hier ooit over nadenken. Toevallig had ik het hier gisteren met wat mensen over en zij gaven toe dat ze er eigenlijk hetzelfde tegenaan keken.

Ik ben nu midden 20. Net 3 weken vakantie achter de rug en aankomende maandag begint werk weer. En om eerlijk te zijn, ik heb er belachelijk weinig zin in (zoals vrijwel iedereen na vakantie). Niet zo zeer omdat ik het werk zo erg vind. Maar ik vraag me af of dit nu het leven is zoals je het zou willen leiden.

Ik voel me soms nogal een robot: letterlijk een slaaf van de maatschappij. Iemand die niet werkt om te leven, maar leeft om te werken.

Ma tm vr zien er ongeveer uit als:
- 7u: wekker (snoozen) en opstaan
- 8u: vertrek naar werk
- 9u tot half 6: werk
- 18.30 tot 19.45: eten/douchen etc.
- 20 tot 22u: hobby/sporten
- 23u: slapen

En dat week na week na week. In het weekend bijslapen en dan heb ik wat tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Op een rustig tempo, zonder dat het moet.

Het leven voelt vaak heel erg als moeten en veel te weinig als vrijheid voor mijn gevoel. Tijdens corona stond alles even stil en was er veel meer tijd en ruimte (ik studeerde toen nog + thuiswerken). Maar voor mijn gevoel rent iedereen nu weer door op dezelfde automatische piloot, zoals vroeger. En het moet ook wel, want alle hobbies gaan weer door, thuiswerken is bij ons weer vrijwel in de ban. Let wel: ik vind mijn hobbies heel tof. Maar dat constante gevoel dat ik van A naar B aan het rennen ben absoluut niet!

Werken, eten, hobby/tv kijken, slapen en dat op repeat. Als je er over nadenkt, eigenlijk worden we al vanaf het moment dat we naar school gaan klaargestoomd om deel te nemen in deze kapitalistische machine.

Ik sta hier wel eens vaker bij stil. Wil ik dit wel? Wat wil ik dan? Mijn leven hangt aan elkaar door dingen die geld kosten. En geld krijg je door te werken. En zo is het cirkeltje weer rond.

Ik ben er sowieso over aan het denken om over niet al te lange tijd te gaan kijken voor een andere baan: meer mogelijkheden tot thuiswerken en niet meer 2u per dag onderweg zijn.

Maar verder dan? Hoe ga ik bewuster leven?

Zijn er meer mensen die hier wel eens over nadenken en ook actie ondernomen hebben? Ik ben heel benieuwd.
student201 wijzigde dit bericht op 25-08-2023 12:45
3.88% gewijzigd
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben iemand die wel actie ondernomen heeft. Ik had geen hekel aan mijn baan of mijn leven, maar vond ook dat dat nou niet 'het' was voor mij.

Het brengt echter wel risico met zich mee. Ik heb bijvoorbeeld een flinke, maar riskante financiële investering gedaan die goed uitgepakt heeft, alles verkocht wat ik had (huis, auto, etc) en ben met de noorderzon vertrokken. Dat is nu een aantal jaar geleden en ik geniet enorm van het leven dat ik nu heb.

Het is niet voor iedereen weggelegd, want het brengt ook onzekerheid met zich mee, en zo rigoreus hoeft vast ook niet voor iedereen, maar je kunt altijd zoeken naar een mate van vrijheid die bij je past.
Je bedoelt die maatschappij waardoor jij kan studeren, internet hebt, goede gezondheidszorg, kleding kan kopen, enzovoort enzovoort?

Escapisme is van alle eeuwen, maar toch vooral voor naïeve en slecht nadenkende pubers. Het spijt me.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bonte_specht schreef:
25-08-2023 13:19
Toen ik net begonnen was met werken en nog een andere functie had was ik zondag al somber omdat de volgende dag de werkweek weer begon. Ik zat toen niet lekker in mijn vel en het kostte me erg veel energie om fulltime te werken en daarnaast de 'normale' dingen te doen.
Inmiddels halverwege de 30 en een andere functie en ik ervaar het heel anders. Nu kan ik echt genieten van mijn werk. Dat maakt echt zo'n groot verschil. Werk is niet meer iets dat moet zodat ik kan leven. Het is een leuk deel van mijn leven dat mij ook nog eens voldoening geeft.
Klinkt echt heel fijn. Dat heb ik zeker niet. Daarbij spelen mijn psychische klachten ook zeker mee, want die maken het allemaal sowieso al een stuk moeizamer.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
25-08-2023 13:14
Het aspect waar ik op doel is dat alles hier maar steeds sneller en sneller lijkt te moeten gaan. In mijn omgeving ken ik meerdere mensen met burn-outs. Alleen al op mijn werk zijn er 2 collega's van mijn leeftijd met een burnout. Psychische klachten rijzen de pan uit. Is dat nu het leven dan?

Dat zijn grotendeels dingen die te voorkomen zijn, maar dan moet je wel ergens anders op inleveren. En kennelijk is de druk nog niet hoog genoeg om dat te doen.
Je vindt verhuizen geen optie, je hebt wel allemaal wensen over sport en hobby en wonen, ja, als daar geld voor moet zijn dan moet daarvoor gewerkt worden.

Ik ken ook mensen die in Noord Groningen zijn gaan wonen (niet bij wijze van spreken maar letterlijk) of die hun kantoorbaan hebben geruild voor zoiets als meubelmaken of klussen doen. Dat betekent (veel) eenvoudiger wonen, geen abbo op sportschool, geen thuisbezorgd.nl maar zelf aardappels koken, geen sushi of entrecote meer. Geen terrassen of koffiebar meer. Geen dure vakanties. Simpele kleren en geen hippe sneakers. Een ouwe telefoon voor de noodzaak en stoppen met social media. Het is een ander leven.

Ik heb ook mezelf jarenlang over de kop gewerkt en ruimschoots meer dan 2 uur reistijd per dag gehad. Nu leef ik anders, medisch noodgedwongen.
Het is bevrijdend om te weten dat je een keuze hebt. Maar aan die keuze zitten wel consequenties. Ben je bereid die te nemen?
ginevra wijzigde dit bericht op 25-08-2023 13:27
0.03% gewijzigd
Student201 schreef:
25-08-2023 13:14
Misschien is dit werk ook wel niet het werk voor mij. Kan best. Ik heb in ieder geval zeker geen zin om weer te beginnen.

Klinkt het verwend? Jaa. Dat vind ik zelf ook. Ik besef dat ik het goed heb. Financieel en qua voorzieningen kan het niet beter. Ik prijs mezelf ontzettend gelukkig dat ik in Nederland geboren ben geworden.

Het aspect waar ik op doel is dat alles hier maar steeds sneller en sneller lijkt te moeten gaan. In mijn omgeving ken ik meerdere mensen met burn-outs. Alleen al op mijn werk zijn er 2 collega's van mijn leeftijd met een burnout. Psychische klachten rijzen de pan uit. Is dat nu het leven dan?

Ga je naar bv Zuid- Europa op vakantie, dan zie je daar toch wel een andere mentaliteit: minder stress, veel relaxter. Maarjah, de welvaart daar is natuurlijk ook wel minder.

Ik weet (nog) niet wat bij me past en ik ben misschien nog wel zoekende. Maar dat meerennen en voelen alsof je geleefd wordt ipv dat je leeft, staat me soms toch wel tegen.

Tja, die mensen starten vaak vroeg met werken, nemen lang pauze voor lunch en moeten dan nog een lange middag werken. Afspraken met vrienden worden ook wel in lunchtijd gepland.

En de klaagcultuur is daar heel anders. Weinigen werken parttime en als ze parttime werken toch minstens vier dagen en weet wordt minder geklaagd dan hier.
Alle reacties Link kopieren Quote
HaramBae schreef:
25-08-2023 13:24
Ik ben iemand die wel actie ondernomen heeft. Ik had geen hekel aan mijn baan of mijn leven, maar vond ook dat dat nou niet 'het' was voor mij.

Het brengt echter wel risico met zich mee. Ik heb bijvoorbeeld een flinke, maar riskante financiële investering gedaan die goed uitgepakt heeft, alles verkocht wat ik had (huis, auto, etc) en ben met de noorderzon vertrokken. Dat is nu een aantal jaar geleden en ik geniet enorm van het leven dat ik nu heb.

Het is niet voor iedereen weggelegd, want het brengt ook onzekerheid met zich mee, en zo rigoreus hoeft vast ook niet voor iedereen, maar je kunt altijd zoeken naar een mate van vrijheid die bij je past.
Gaaf. Knap dat je dat gedaan hebt en dat het goed uitgepakt heeft. Denk niet dat dit iets voor mij is nee haha.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
25-08-2023 13:22
Meerdere redenen.
- Ik vind mezelf echt veels te telefoonverslaafd. Ik zit gerust nog tot 12u op mijn telefoon te pielen, waardoor ik vervolgens pas half 1 ofzo slaap. Dan haal ik dus al zeker geen 8u slaap. (Jaa, ik moet hier echt mee stoppen...)
- Erg weinig tijd voor mezelf/rust, die ik wel nodig heb
- psychische dingen, waardoor werk me soms erg veel energie kan kosten.

Vaak slaap ik dan dus echt makkelijk tot 11 a 12u jaa. Doodzonde eigenlijk...
DIe telefoon is ook een energy drain... Ik herken dit wel. Zet je wekelijkse schermtijd rapport aan, dan zie je hoeveel je op je telefoon zit en realiseer je je hoe zonde dat is van je tijd. En je kunt ook timers instellen dat je bijvoorbeeld niet na 23 uur kan appen. Je kunt natuurlijk ook je telefoon in een andere kamer laten liggen of uit zetten. Dit scheelt echt veel energie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
25-08-2023 13:14
Misschien is dit werk ook wel niet het werk voor mij. Kan best. Ik heb in ieder geval zeker geen zin om weer te beginnen.

Klinkt het verwend? Jaa. Dat vind ik zelf ook. Ik besef dat ik het goed heb. Financieel en qua voorzieningen kan het niet beter. Ik prijs mezelf ontzettend gelukkig dat ik in Nederland geboren ben geworden.

Het aspect waar ik op doel is dat alles hier maar steeds sneller en sneller lijkt te moeten gaan. In mijn omgeving ken ik meerdere mensen met burn-outs. Alleen al op mijn werk zijn er 2 collega's van mijn leeftijd met een burnout. Psychische klachten rijzen de pan uit. Is dat nu het leven dan?

Ga je naar bv Zuid- Europa op vakantie, dan zie je daar toch wel een andere mentaliteit: minder stress, veel relaxter. Maarjah, de welvaart daar is natuurlijk ook wel minder.

Ik weet (nog) niet wat bij me past en ik ben misschien nog wel zoekende. Maar dat meerennen en voelen alsof je geleefd wordt ipv dat je leeft, staat me soms toch wel tegen.
Je bent nog niet zo lang aan het werk volgens mij? Omdat je tijdens corona nog studeerde? Ik herken wat je beschrijft van mijn eerste jaren na mn afstuderen. Als student heb je alle vrijheid. Ik studeerde rechten. Weinig contacturen en om de 14 weken tentamens. Veel vrijheid dus. 4x per week stappen, elke avond vrienden, sporten wanneer je wil, boodschappen doen wanneer je wil. En dan ga je werken en wordt het 1 grote planning. Ik denk dat het een jaar of 2/3 duurde voor ik me er bij neer kon leggen dat dit is wat het is. Ik ben om die reden nooit fulltime gaan werken. Altijd 32 uur. Eerst zonder kind, nu met kind. Inmiddels heb ik een baan met veel autonomie tav waar en wanneer ik werk. Daar ga ik goed op. Omdat ik het gevoel heb dat ik zelf aan het roer sta en vertrouwen krijg van mn werkgever dat ik mn werk goed doe. Voor mij werkt sporten om 7 uur ook goed. Direct eruit, lekker in beweging en aan je dag beginnen.
Met een kind erbij leer je ook weer meer genieten van de kleine momenten. Even stilte opstaan of alleen douchen. Dat zijn dan van die me time momentjes. Nu wil ik je niet adviseren om een kind te krijgen voor dit gevoel haha maar de kern is, dat je elk moment even een minuut kan pakken. Even met je gezicht in de zon op een bankje in de pauze bijv. Me time hoeft niet altijd lang te duren.
Verder las ik laatst een rekensommetje nav iemand die zich ook zo voelde als jij. Was op LinkedIn. Kwam er op neer dat je feitelijk exc slapen maar 20% van je leven aan werken besteed. Dat zet dingen ook weer in perspectief. Werken houd je ook fit, biedt structuur. Uiteindelijk zijn werkende mensen vaak gezonder op oudere leeftijd. Natuurlijk is een leuke baan belangrijk, maar het is ook een stukje mentaal en daar kan je wel voor jezelf aan werken. Heel veel hoeft namelijk niet perse.
Alle reacties Link kopieren Quote
Slaaf ben je niet. Je zult namelijk de vrijheid hebben te stoppen met dit werk.
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
25-08-2023 13:22
Meerdere redenen.
- Ik vind mezelf echt veels te telefoonverslaafd. Ik zit gerust nog tot 12u op mijn telefoon te pielen, waardoor ik vervolgens pas half 1 ofzo slaap. Dan haal ik dus al zeker geen 8u slaap. (Jaa, ik moet hier echt mee stoppen...)

Nou kijk eens aan. En die slaap is ook nog eens slechter van kwaliteit als je de hele avond op je telefoon zit. Daar heb je nu nog geen last van denk je, totdat je het verschil gaat voelen met een gezonde slaap en op tijd gaan slapen.

Maar je hebt er nog niet genoeg last van om werkelijk iets te veranderen. Je klaagt liever over de maatschappij. Dus er gaat ook niks voor je veranderen.
ginevra wijzigde dit bericht op 25-08-2023 13:31
0.07% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ginevra schreef:
25-08-2023 13:25
Dat zijn grotendeels dingen die te voorkomen zijn, maar dan moet je wel ergens anders op inleveren. En kennelijk is de druk nog niet hoog genoeg om dat te doen.
Je vindt verhuizen geen optie, je hebt wel allemaal wensen over sport en hobby en wonen, ja, als daar geld voor moet zijn dan moet daarvoor gewerkt worden.

Ik ken ook mensen die in Noord Groningen zijn gaan wonen (niet bij wijze van spreken maar letterlijk) of die hun kantoorbaan hebben geruild voor zoiets als meubelmaken of klussen doen. Dat betekent (veel) eenvoudiger wonen, geen abbo op sportschool, geen thuisbezorgd.nl maar zelf aardappels koken, geen sushi of entrecote meer. Geen terrassen of koffiebar meer. Geen dure vakanties. Simpele kleren en geen hippe sneakers. Een ouwe telefoon voor de noodzaak en stoppen met social media. Het is een ander leven.

Ik heb ook mezelf jarenlang over de kop gewerkt en ruimschoots meer dan 2 uur reistijd per dag gehad. Nu leef ik anders, medisch noodgedwongen.
Het is bevrijdend om te weten dat je een keuze hebt. Maar aan die keuze zitten wel consequenties. Ben je bereid die te nemen?
Ik denk dat dit wel heel erg waar is. Ik wil A en B, terwijl die combinatie niet mogelijk is. Je kunt best prima minder werkdruk hebben. Maar daarvoor moet je wel salaris inleveren. Etc.

Iemand zei hierboven nog: ik kan ze zo aanwijzen de mensen die vatbaar zijn voor een burnout. Hoe komt dit dan? Waarom zijn er op dit moment, in Ndl, zo belachelijk veel mensen met psychische klachten?

Ik heb toch een idee dat die hele rat race daaraan bijdraagt. Vroeger was het prima als je bouwbakker of schilder werd. Nu meent iedereen te moeten doorstuderen. Het liefste zo lang mogelijk. En dan ook nog jezelf opwerken. Voor mijn gevoel is dat zo'n beetje de maatschappij en daaraan ontsnappen is lastig. Ofjah, vergt lastige beslissingen. Je moet er opofferingen voor doen.

Maar volgens mij is deze discussie wel relevanter dan die ooit geweest is.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
En nog aanvullend; slaap is zoooo belangrijk. Zorg dat je genoeg slaapt. Ik lees dat je tot half 1 met je tel bezig bent. Stop ermee. Mijn ideale bedtijd ligt tussen 22u en 22.30u. Dan lig ik er in en ben ik tussen 6 en 7u fris en fruitig. Ga ik na 23u slapen, dan voel ik dat de dag erna. Ben ik minder fit en kan ik minder hebben. Love slaap dus. Geef het prioriteit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
25-08-2023 13:14
Misschien is dit werk ook wel niet het werk voor mij. Kan best. Ik heb in ieder geval zeker geen zin om weer te beginnen.

Klinkt het verwend? Jaa. Dat vind ik zelf ook. Ik besef dat ik het goed heb. Financieel en qua voorzieningen kan het niet beter. Ik prijs mezelf ontzettend gelukkig dat ik in Nederland geboren ben geworden.

Het aspect waar ik op doel is dat alles hier maar steeds sneller en sneller lijkt te moeten gaan. In mijn omgeving ken ik meerdere mensen met burn-outs. Alleen al op mijn werk zijn er 2 collega's van mijn leeftijd met een burnout. Psychische klachten rijzen de pan uit. Is dat nu het leven dan?

Ga je naar bv Zuid- Europa op vakantie, dan zie je daar toch wel een andere mentaliteit: minder stress, veel relaxter. Maarjah, de welvaart daar is natuurlijk ook wel minder.

Ik weet (nog) niet wat bij me past en ik ben misschien nog wel zoekende. Maar dat meerennen en voelen alsof je geleefd wordt ipv dat je leeft, staat me soms toch wel tegen.
Nu zeg je heel wat anders dan in je OP. Ga op zoek naar een baan die beter bij je past waarbij niet het halve team uitvalt.
Mijn man heeft nog best veel familie in Italië. In gedeelten waarover je heel veel op YT kunt vinden. Van die Gen Z mensen die voor een appel en een ei een huisje kopen en een ‘authentiek leven’ gaan leiden met een eigen moestuin en zo. Allemaal heel erg zen in hun sustainable linnen gewaden wat dabben in de grond en met gerecyclede dingen een dompelbadje bouwen.

Allemaal leuk en aardig voor een half jaar, daarna komen ze erachter dat ze zeggen en schrijven vijf tomaten, drie courgettes en een mislukte aubergine hebben om te oogsten. Dat het slaperige dorpje niet voor niets leeg is gestroomd want 0,0 voorzieningen (dus die webshop loopt ook niet echt want verzenden is wel een dingetje). Dat de economie compleet op zijn gat ligt en de mensen om je heen 0,0 interesse noch geld hebben in je interieur adviesjes/clean eating shizzle/yogalessen/illustraties en grafisch werk/enz.

En als je gezondheidstechnisch ook maar iets mankeert ben je de Sjaak. En dit alles nog compleet los van de ingewikkelde toestanden rondom dingen regelen (waarbij je te maken krijgt met nepotisme tot aan regelrechte afpersing aan toe en dan hebben we het gewoon over een dakdekker regelen die een dak komt fiksen).

Ik zou mij er niet blind op staren. Het is fijn om over te dagdromen dat wel. Maar in de realiteit is zo’n zelfvoorzienend bestaan als keuterboer een keihard bestaan waarin je 24/7 bezig bent met survival. Probeer gewoon eens een volkstuintje te huren ergens en een jaar bij te houden. Voor sommige mensen ook een kleine hemel op aarde, voor anderen een vorm van meditatie en weer een aantal mensen geeft er na zes maanden al de brui aan.
anoniem_67700891efcbf wijzigde dit bericht op 25-08-2023 15:59
0.06% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
25-08-2023 13:31

Ik heb toch een idee dat die hele rat race daaraan bijdraagt. Vroeger was het prima als je bouwbakker of schilder werd. Nu meent iedereen te moeten doorstuderen. Het liefste zo lang mogelijk. En dan ook nog jezelf opwerken. Voor mijn gevoel is dat zo'n beetje de maatschappij en daaraan ontsnappen is lastig. Ofjah, vergt lastige beslissingen. Je moet er opofferingen voor doen.

Maar volgens mij is deze discussie wel relevanter dan die ooit geweest is.

Jij wil een discussie voeren over de maatschappij om niet zelf over de consequenties van keuzes te hoeven nadenken. Succes, maar dat gaat je niet verder helpen.
Je kan nog steeds prima bouwvakker of schilder worden. Er wordt geschreeuwd om personeel in die sectoren. Maar jij zit nog in de bubbel van je collega's en oud-studiegenoten en denkt dat je werkelijk onder druk staat om carriere te maken in de kantoorsector. Dat is niet zo, die druk maak je zelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
SunShine35 schreef:
25-08-2023 13:32
Nu zeg je heel wat anders dan in je OP. Ga op zoek naar een baan die beter bij je past waarbij niet het halve team uitvalt.
Dan heb ik het over 2 van de 200 ofzo. Volgens mij zeg ik hetzelfde als in mijn OP. Maar ik denk dat ik inderdaad ook langzaamaan toch iets actiever wil gaan kijken maar een andere baan.
Zwetser
Oude_Man_2 schreef:
25-08-2023 13:24
Je bedoelt die maatschappij waardoor jij kan studeren, internet hebt, goede gezondheidszorg, kleding kan kopen, enzovoort enzovoort?

Escapisme is van alle eeuwen, maar toch vooral voor naïeve en slecht nadenkende pubers. Het spijt me.
Het komt inderdaad over als puberaal gezeur. Ga dan niet elke avond hobbbyen als het je teveel is.
of accepteer de consequenties. Verhuis naar een plekje op aarde waar niemand is, zorg 100% voor jezelf, en als je na een maand rillend van de koorts, ondervoed, sterft aan die giftige bessen, denk dan nog eens terug aan je leven als “slaaf van de maatschappij”
Alle reacties Link kopieren Quote
Ginevra schreef:
25-08-2023 13:33
Jij wil een discussie voeren over de maatschappij om niet zelf over de consequenties van keuzes te hoeven nadenken. Succes, maar dat gaat je niet verder helpen.
Je kan nog steeds prima bouwvakker of schilder worden. Er wordt geschreeuwd om personeel in die sectoren. Maar jij zit nog in de bubbel van je collega's en oud-studiegenoten en denkt dat je werkelijk onder druk staat om carriere te maken in de kantoorsector. Dat is niet zo, die druk maak je zelf.
Misschien wel. Maar met mij zowat iedereen dan. Gezien o.a. het hoge verzuim. Waarom is dat dan zo?

Eraan ontsnappen en je leven een eigen richting geven klinkt heel eenvoudig. Maar is het blijkbaar voor veel mensen niet. Want laten we eerlijk zijn: als je een burnout krijgt, ga je al langere tijd over meerdere grenzen heen. Blijkbaar doet een groot gedeelte van de bevolking dit dus.

Ik denk dat het zo lastig is, omdat we juist een bepaalde levensstandaard gewend zijn en daar heel erg aan hechten. En ik ben voor mezelf denk ik nog heel erg zoekende hoe ik die afweging wil maken. Want laat ik eerlijk zijn: ook mijn huidige levensstandaard is me veel waard. Absoluut.
Zwetser
Dit gevoel heeft mijn man ook een tijd gehad. Inmiddels heeft hij een baan die beter bij hem past en is hij een dag minder gaan werken, nu heeft hij dit niet meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik werk in de zorg dus voel me totaal geen onderdeel van een kapitalistische machine.

Ik maak me wel zorgen over de jeugd, die 40 uur werken " veel" vindt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lorem_Ipsum schreef:
25-08-2023 12:37
Je bedoelt sleur.

Ja, terug naar werk is altijd verschrikkelijk. Ik heb altijd nul zin en ben in staat ter plekke op te zeggen. Maar ja, je komt er altijd wel weer doorheen.
Ik vind het wel leuk om na mijn vakantie weer te werken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
25-08-2023 12:41
Weet niet of ik sleur bedoel. Het voelt voor mij toch meer als dat de maatschappij tegenwoordig zo is ingericht dat mensen in zo'n druk leven gedwongen worden.

Ik wil geen vergelijking maken met slaverij zoals het vroegr was, laat ik dat nadrukkelijk zeggen en ook in de OP toevoegen.
Vergeleken bij vroeger is het leven helemaal niet druk.
Die mensen liepen soms een uur na hun werk, en waren daarnaast druk met huishouden wat veel tijd kostte
Alle reacties Link kopieren Quote
Tafelkleed schreef:
25-08-2023 13:41
Ik werk in de zorg dus voel me totaal geen onderdeel van een kapitalistische machine.

Ik maak me wel zorgen over de jeugd, die 40 uur werken " veel" vindt.
Ik vind 40u werken niet veel.
Icm de 10u reistijd, overuren die ik regelmatig maak en psychische klachten is het me vaak wel vrij veel.

En daar komt nog bij dat ik het mezelf extra druk maak met hobbies & die klote telefoon.

Hobbies ben ik niet bereid op te geven. Maar die telefoon zou ik toch echt wat vaker aan de kant moeten gooien...
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Tafelkleed schreef:
25-08-2023 13:45
Vergeleken bij vroeger is het leven helemaal niet druk.
Die mensen liepen soms een uur na hun werk, en waren daarnaast druk met huishouden wat veel tijd kostte
Ik denk dat het leven tegenwoordig vooral drukker is op psychisch gebied. Ontzettend veel prikkels. Vroeger was het meer lichamelijk druk, maar minder psychisch. Denk ik. Vroeger deden mensen ook veel vaker lichamelijk werk.
Zwetser

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven