Werk & Studie
alle pijlers
Sociaal ongemakkelijk?
dinsdag 24 december 2019 om 21:44
Hoi iedereen,
Ik heb echt wat advies nodig..
Ik ben 16 jaar en heb nu bijna één jaar een bijbaantje, bevalt me opzich prima, maar er is één probleem. Ik heb namelijk niet zo’n goeie band met mijn collega’s. We mogen elkaar wel, maar ik kan niet leuk met ze praten. Ik voel me snel ongemakkelijk bij hun en merk ook dat zij hetzelfde gevoel bij mij hebben (Ze gaan bijvoorbeeld op hun telefoon zitten als ik bij ze ben of beginnen een gesprek met iemand anders, want anders is er een ongemakkelijke stilte). Ik vind dit erg vervelend, omdat ik het idee heb dat mijn collega’s het wel goed met elkaar kunnen vinden en dat ik er een beetje buiten val. Ook heb ik het idee dat ze mij minder waarderen, omdat ik ook wat moeite heb om goed voor mezelf op te komen. Dus krijg ik soms wat vervelende opmerkingen als ik iets niet goed doe of iets ‘raars’ zeg.
Er is sinds kort een nieuw meisje bij ons komen werken. Ik ken haar al sinds de basisschool en was toen ook al goed met haar bevriend, dus vond ik het makkelijker om een gesprek met haar aan te gaan. ik merk dat zij in 1 maand al een betere band met mijn collega’s heeft gevormd dan ik met hun in een jaar. Ik baal er gewoon enorm van dat ik dat niet heb. Ik zou zo graag willen dat ik wat beter in m’n vel zou zitten en gewoon een normaal gesprek zou kunnen beginnen. Maar
Heeft iemand tips??
Groetjes
Ik heb echt wat advies nodig..
Ik ben 16 jaar en heb nu bijna één jaar een bijbaantje, bevalt me opzich prima, maar er is één probleem. Ik heb namelijk niet zo’n goeie band met mijn collega’s. We mogen elkaar wel, maar ik kan niet leuk met ze praten. Ik voel me snel ongemakkelijk bij hun en merk ook dat zij hetzelfde gevoel bij mij hebben (Ze gaan bijvoorbeeld op hun telefoon zitten als ik bij ze ben of beginnen een gesprek met iemand anders, want anders is er een ongemakkelijke stilte). Ik vind dit erg vervelend, omdat ik het idee heb dat mijn collega’s het wel goed met elkaar kunnen vinden en dat ik er een beetje buiten val. Ook heb ik het idee dat ze mij minder waarderen, omdat ik ook wat moeite heb om goed voor mezelf op te komen. Dus krijg ik soms wat vervelende opmerkingen als ik iets niet goed doe of iets ‘raars’ zeg.
Er is sinds kort een nieuw meisje bij ons komen werken. Ik ken haar al sinds de basisschool en was toen ook al goed met haar bevriend, dus vond ik het makkelijker om een gesprek met haar aan te gaan. ik merk dat zij in 1 maand al een betere band met mijn collega’s heeft gevormd dan ik met hun in een jaar. Ik baal er gewoon enorm van dat ik dat niet heb. Ik zou zo graag willen dat ik wat beter in m’n vel zou zitten en gewoon een normaal gesprek zou kunnen beginnen. Maar
Heeft iemand tips??
Groetjes
dinsdag 24 december 2019 om 22:06
Wat mij helpt is gewoon geen fuck te geven wat andere denken. Ik zeg wat ik wil zeggen, zonder opdringerig te zijn. Dat helpt ook met gesprekken starten, ik kan makkelijk gesprekken starten omdat ik er niet al te veel over na denk.
Als je er te veel over nadenkt pas je op met wat je zegt, en houd je je misschien stil, en dat maakt het alleen erger. Ik zou proberen om mijn collegas wat beter te leren kennen. Zijn ze allemaal rond jouw leeftijd? Dat maakt het wat gemakkelijker. School, films, series, weet ik het. Probeer te minsten over iets te praten.
Ik weet niet of het je wat helpt, maar zo doe ik het.
Als je er te veel over nadenkt pas je op met wat je zegt, en houd je je misschien stil, en dat maakt het alleen erger. Ik zou proberen om mijn collegas wat beter te leren kennen. Zijn ze allemaal rond jouw leeftijd? Dat maakt het wat gemakkelijker. School, films, series, weet ik het. Probeer te minsten over iets te praten.
Ik weet niet of het je wat helpt, maar zo doe ik het.
dinsdag 24 december 2019 om 22:26
Ik denk dat dit voor heel veel mensen wel enigszins herkenbaar is.
Met bijbaantjes had ik dit niet omdat dit eigenlijk altijd met andere scholieren/studenten was en ik daar meer aansluiting bij had. Maar toen ik eenmaal een “volwassen” baan had liep ik daar ook tegenaan. Het klinkt misschien een beetje raar maar ik schreef op sommige dagen ‘S ochtends wat gespreksonderwerpen op waar ik het bijvoorbeeld tijdens de lunch over kon hebben. Dat hielp mij wel. Het waren vaak luchtige onderwerpen als vakantie, de Olympische spelen (die waren toen), aanraders qua film, iets dat ik in het nieuws had gezien. Vaak ontstond er dan in ieder geval een kort gesprek. Dit soort dingen wordt je vaak ook wat beter in naarmate je ouder wordt en meer werkervaring hebt.
Met bijbaantjes had ik dit niet omdat dit eigenlijk altijd met andere scholieren/studenten was en ik daar meer aansluiting bij had. Maar toen ik eenmaal een “volwassen” baan had liep ik daar ook tegenaan. Het klinkt misschien een beetje raar maar ik schreef op sommige dagen ‘S ochtends wat gespreksonderwerpen op waar ik het bijvoorbeeld tijdens de lunch over kon hebben. Dat hielp mij wel. Het waren vaak luchtige onderwerpen als vakantie, de Olympische spelen (die waren toen), aanraders qua film, iets dat ik in het nieuws had gezien. Vaak ontstond er dan in ieder geval een kort gesprek. Dit soort dingen wordt je vaak ook wat beter in naarmate je ouder wordt en meer werkervaring hebt.
dinsdag 24 december 2019 om 22:37
Ik had dat ook heel erg op jouw leeftijd! Ik ben heel erg gaan afkijken hoe anderen een gesprek voeren met elkaar. Daardoor kwam ik er al heel snel achter dat het allemaal niet zo interessant is wat iedereen met elkaar bespreekt. Verder ben ik begonnen met vragen stellen aan mensen. En probeer ik dingen van ze te onthouden om daar later op terug te komen. Als je zelf vragen stelt gaan mensen ook vragen terug stellen. Voor mij is het inmiddels heel makkelijk om bijna met iedereen te praten. Maar dat heeft wel een tijdje geduurd. Geef jezelf de tijd, je bent nog zo jong.
woensdag 25 december 2019 om 09:41
Ik ben eind twintig en vind dat ook nog moeilijk, wat mij helpt is inderdaad bedenken wat voor vraag je de ander kan stellen. Mensen houden van vertellen (over zichzelf) dus vragen stellen dat kan het begin vormen van een gesprek. In het begin zat ik me een ongeluk te denken wat ik moest vragen en nu gaan de interesse steeds natuurlijker en oprechter. Ik was ook altijd oprecht geïnteresseerd maar wist gewoon niet hoe ik dit sociaal moest uiten. Dus bedenk onderwerpen waar je de ander naar kan vragen:
- welke series volg je?
- vakanties
- films/ tv
- ...
- welke series volg je?
- vakanties
- films/ tv
- ...
- Fight for your right to party -
donderdag 26 december 2019 om 14:55
vrijdag 27 december 2019 om 18:37
ZonnedauwRegenboog schreef: ↑25-12-2019 09:41Ik ben eind twintig en vind dat ook nog moeilijk, wat mij helpt is inderdaad bedenken wat voor vraag je de ander kan stellen. Mensen houden van vertellen (over zichzelf) dus vragen stellen dat kan het begin vormen van een gesprek. In het begin zat ik me een ongeluk te denken wat ik moest vragen en nu gaan de interesse steeds natuurlijker en oprechter. Ik was ook altijd oprecht geïnteresseerd maar wist gewoon niet hoe ik dit sociaal moest uiten. Dus bedenk onderwerpen waar je de ander naar kan vragen:
- welke series volg je?
- vakanties
- films/ tv
- ...
Dit. Vragen stellen, daarop door vragen en op zaken terug komen, bijv. hoe was het feestje? Ook kun je beginnen over iets uit het nieuws/media; bijv. heb je dat ook gelezen/gehoord? Verder de gangbare vragen; hoe was je weekend of heb je nog wat leuks gedaan met de feestdagen? Ook kun je ergens op inhaken waar een ander het overheeft en je zo aansluiten bij het gesprek. Daarnaast helpt het als je zelf ook open bent. Als jij veel verteld, is de ander ook meer geneigd wat vertellen. Bijv. iets wat je mee gemaakt hebt. Eigenlijk gewoon wat in je opkomt. Hoe meer je dat doet, hoe makkelijker het wordt.
