Werk & Studie
alle pijlers
Solliciteren, hoe hou je de moed er in?
vrijdag 26 november 2021 om 12:38
Sinds een paar maanden zit ik in de WW na een reorganisatie. Sinds die tijd, en eigenlijk ook al in de periode daarvoor, ben ik druk aan het solliciteren. Maar helaas tot nu toe zonder nieuwe baan als resultaat.
Mijn LinkedIn is helemaal op orde, mijn CV en brief ook, en ik ben al behoorlijk vaak uitgenodigd voor een gesprek. So far, so good zul je denken, maar ik merk dat de moed me af en toe in de schoenen zakt als ik soms na een lang traject alsnog bij de laatste 2 afval.. Rationeel weet ik dat het er allemaal bij hoort, maar emotioneel vind ik het steeds lastiger om mezelf weer op te peppen en weer vol motivatie aan een brief te beginnen.
Aanleiding voor dit topic is een traject wat al bijna 2 maanden loopt. Meerdere gesprekken gehad, een assessment gedaan en het leek allemaal heel positief. Begin deze week nog een laatste gesprek, het ging tussen mij en een andere kandidaat. Nu net gehoord dat ze voor de ander hebben gekozen. We waren eigenlijk gelijkwaardig, maar ze moesten kiezen en hij had íets meer ervaring op een bepaald punt. Fair enough, maar pffff. Ik baal.
Sommige mensen in mijn omgeving maken het ook niet makkelijker. Onder het mom van interesse vragen ze regelmatig of ik nou nóg geen baan heb. Het zou toch niet moeilijk moeten zijn in deze arbeidsmarkt. En verwijten me te kritisch te zijn (en komen vervolgens met een vacature op 120 km afstand op het niveau waar ik 10-15 jaar geleden zat). Dat helpt ook niet echt. Ik krijg er in ieder geval niet sneller een baan door..
Wie is er ook aan het solliciteren? Zin om hier mee te kletsen om elkaar te ondersteunen? Wie heeft er tips om de moed er in te houden?
Mijn LinkedIn is helemaal op orde, mijn CV en brief ook, en ik ben al behoorlijk vaak uitgenodigd voor een gesprek. So far, so good zul je denken, maar ik merk dat de moed me af en toe in de schoenen zakt als ik soms na een lang traject alsnog bij de laatste 2 afval.. Rationeel weet ik dat het er allemaal bij hoort, maar emotioneel vind ik het steeds lastiger om mezelf weer op te peppen en weer vol motivatie aan een brief te beginnen.
Aanleiding voor dit topic is een traject wat al bijna 2 maanden loopt. Meerdere gesprekken gehad, een assessment gedaan en het leek allemaal heel positief. Begin deze week nog een laatste gesprek, het ging tussen mij en een andere kandidaat. Nu net gehoord dat ze voor de ander hebben gekozen. We waren eigenlijk gelijkwaardig, maar ze moesten kiezen en hij had íets meer ervaring op een bepaald punt. Fair enough, maar pffff. Ik baal.
Sommige mensen in mijn omgeving maken het ook niet makkelijker. Onder het mom van interesse vragen ze regelmatig of ik nou nóg geen baan heb. Het zou toch niet moeilijk moeten zijn in deze arbeidsmarkt. En verwijten me te kritisch te zijn (en komen vervolgens met een vacature op 120 km afstand op het niveau waar ik 10-15 jaar geleden zat). Dat helpt ook niet echt. Ik krijg er in ieder geval niet sneller een baan door..
Wie is er ook aan het solliciteren? Zin om hier mee te kletsen om elkaar te ondersteunen? Wie heeft er tips om de moed er in te houden?
vrijdag 26 november 2021 om 15:31
Het is op zich fijn, maar heel lastig om voldoende inkomen te genereren. Corona draagt daar ook niet aan bij. Maar dat ligt natuurlijk helemaal aan in welke sector/functie je werkt als zelfstandige. Ik ben fotograaf, dat is nu lastig.Fridaynight2020 schreef: ↑26-11-2021 13:44Ja, ik kijk ook zeker daarbuiten. Ik kijk zowel wat verder van huis dan ik het liefst zou willen, en ook in andere sectoren dan waar ik vandaan kom.
Hoe bevalt het werken als zelfstandige?
vrijdag 26 november 2021 om 15:40
Bijna exact hetzelfde meegemaakt, opeens had ik de baan van m’n leven.MissPiglet schreef: ↑26-11-2021 13:37Ik zat begin 2020 in dezelfde situatie. Veel solliciteren, wel regelmatig uitgenodigd worden voor een gesprek en ook regelmatig bij de laatste 2 en dan viel vaak toch op een klein detail de keuze op de andere kandidaat.
Schrale troost; na een half jaar viel het dubbeltje de andere kant op en nu zit ik alweer 1,5 jaar in een superleuke baan! Dus hoe cliché het ook is; het komt heus wel goed!
Werd er ook enorm moedeloos van. Heb zelfs een pauze genomen van het solliciteren, mentaal,was het te zwaar om al die afwijzingen te verduren.
Nu een heel fijne baan gevonden, in een totaal andere sector.
Sterkte!
Veritas vos liberabit
vrijdag 26 november 2021 om 15:52
Dit wilde ik eigenlijk aanraden: Keihard solliciteren, en dan juist een pauze. Bij gewoon werk neem je na een aantal maanden ook even vakantie. Met frisse moed zie je dan misschien nieuwe mogelijkheden.Charlotte717 schreef: ↑26-11-2021 15:40Heb zelfs een pauze genomen van het solliciteren, mentaal,was het te zwaar om al die afwijzingen te verduren.
Bedenk ook in welke andere sectoren je met jouw achtergrond aan de slag kunt. Op ander gebied ben je misschien de verassende, interessante kandidaad, die iets nieuws brengt, terwijl je in je eigen sector hetzelfde brengt als de interne kandidaten. En wellicht krijg je zelf weer energie als het om iets heel anders gaat.
vrijdag 26 november 2021 om 15:57
Toen ik ooit een paar maanden thuis zat zei ik tegen mensen dat ik het wel zou melden als er noemenswaardige ontwikkelingen waren. Wie mij een nutteloze vacature stuurde bedankte ik en hoppa, delete. Lekker laten gaan.
Moet er wel bij zeggen dat ik het niet erg vond om even thuis te zitten en me daar niet schuldig over voelde. Was ook zomer, dus ‘s ochtends even m’n activiteiten en dan lekker naar het strand.
Ja, het is een werknemersmarkt, maar het hangt er maar net vanaf waar de tekorten zijn, ik kan niet zomaar een IT-infrastructuur opzetten. En ik ga niet meteen in het eerste half jaar mijn jarenlange ervaring aan de kant zetten. Je past je wensen en eisen aan naarmate de tijd vordert. Iemand bij het uwv zei me dat zelfs, ga nou nog niet blind op iedere vacature in, eerst nog even goed rondkijken. Met hagel schieten kan altijd nog. Laat de omgeving maar blaten hoor, dat is echt heel zonde om nu al onder je niveau of op een onmogelijke afstand te gaan zitten.
Ik heb uiteindelijk 5 maanden thuis gezeten. Na 6 maanden beginnen ze vanuit het uwv de teugels een beetje aan te spannen, maar dat heb ik dus niet echt ervaren. Sowieso heeft niemand van het uwv zich met míj beziggehouden. Ik hoefde ook niet naar bijeenkomsten enzo.
Moet er wel bij zeggen dat ik het niet erg vond om even thuis te zitten en me daar niet schuldig over voelde. Was ook zomer, dus ‘s ochtends even m’n activiteiten en dan lekker naar het strand.
Ja, het is een werknemersmarkt, maar het hangt er maar net vanaf waar de tekorten zijn, ik kan niet zomaar een IT-infrastructuur opzetten. En ik ga niet meteen in het eerste half jaar mijn jarenlange ervaring aan de kant zetten. Je past je wensen en eisen aan naarmate de tijd vordert. Iemand bij het uwv zei me dat zelfs, ga nou nog niet blind op iedere vacature in, eerst nog even goed rondkijken. Met hagel schieten kan altijd nog. Laat de omgeving maar blaten hoor, dat is echt heel zonde om nu al onder je niveau of op een onmogelijke afstand te gaan zitten.
Ik heb uiteindelijk 5 maanden thuis gezeten. Na 6 maanden beginnen ze vanuit het uwv de teugels een beetje aan te spannen, maar dat heb ik dus niet echt ervaren. Sowieso heeft niemand van het uwv zich met míj beziggehouden. Ik hoefde ook niet naar bijeenkomsten enzo.
anoniem_407909 wijzigde dit bericht op 26-11-2021 16:25
19.24% gewijzigd
vrijdag 26 november 2021 om 16:02
vrijdag 26 november 2021 om 16:04
Je vroeg trouwens niet om sollicitatietips, maar om tips om de moed erin te houden.
Ik zou adviseren om echt te genieten van het feit dat je nu meer tijd hebt. Ook als je een baan vindt, begint dat (vaak) niet direct. Wil je een bijscholing doen, cursussen? Welke boeken heb je altijd al willen lezen of een sport oppakken of eindelijk piano leren spelen? Als je bewuster geniet van de tijd die je nu hebt, met vertrouwen dat het goed komt en acceptatie dat het even gaat duren, dan houd je wellicht makkelijker energie.
Als je geen energie krijgt van discussies met vrienden en familie, verzin dan een standaard antwoord dat je altijd gebruikt. "Ik heb een aantal gesprekken lopen, maar daar mag ik nog niks over zeggen." of "Als ik een baan heb dan hoor je het wel. " En dan van onderwerp veranderen. Je bent ze geen verantwoording schuldig.
Ik zou adviseren om echt te genieten van het feit dat je nu meer tijd hebt. Ook als je een baan vindt, begint dat (vaak) niet direct. Wil je een bijscholing doen, cursussen? Welke boeken heb je altijd al willen lezen of een sport oppakken of eindelijk piano leren spelen? Als je bewuster geniet van de tijd die je nu hebt, met vertrouwen dat het goed komt en acceptatie dat het even gaat duren, dan houd je wellicht makkelijker energie.
Als je geen energie krijgt van discussies met vrienden en familie, verzin dan een standaard antwoord dat je altijd gebruikt. "Ik heb een aantal gesprekken lopen, maar daar mag ik nog niks over zeggen." of "Als ik een baan heb dan hoor je het wel. " En dan van onderwerp veranderen. Je bent ze geen verantwoording schuldig.
vrijdag 26 november 2021 om 16:16
Oh ja, in mijn optiek is een paar maanden thuis echt nog te kort om helemaal het roer om te gooien. Nog geen enkele reden om in te leveren op salaris, ervaring, andere sector of omscholen. Ik zou niet te vroeg mijn carrière aan de kant zetten om opnieuw te beginnen. Ook zeker nog niet als zelfstandige. Dat is wat mij betreft allemaal van later zorg. Maar goed, dat ben ik.
vrijdag 26 november 2021 om 17:01
Ja, dat denk ik nu ook! Vooral mijn schoonfamilie heeft er een handje van.. Die snappen totaal niet wat ik eigenlijk deed en snappen ook niet dat ik nu geen vakken ga vullen bij de appie (ze zouden me niet eens aannemen!). Heel vermoeiend. Ik heb een poging gewaagd ze uit te leggen dat ik ook echt niet zomaar wordt aangenomen op een baan die ver onder mijn niveau ligt, omdat zo'n werkgever ook wel begrijpt dat ik dan door blijf solliciteren. Dan kunnen ze binnen no time verder gaan zoeken. De meeste werkgevers prikken feilloos door zulke sollicitanten heen!cleo schreef: ↑26-11-2021 16:02Ik heb me wel voorgenomen dat mocht ik ooit weer zonder werk komen te zitten, dat ik dan mijn omgeving (inclusief mijn ouders) daarvan zeer beperkt zal inlichten. De lief bedoelde bemoeienis is mij zeer slecht bevallen. Ik zal het dan de eerste maanden zeker nog even aankijken.
vrijdag 26 november 2021 om 17:03
Ja, ik ga voorlopig ook die kant niet op. Dat is op de lange termijn alleen maar schadelijk voor mijn carrière.cleo schreef: ↑26-11-2021 16:16Oh ja, in mijn optiek is een paar maanden thuis echt nog te kort om helemaal het roer om te gooien. Nog geen enkele reden om in te leveren op salaris, ervaring, andere sector of omscholen. Ik zou niet te vroeg mijn carrière aan de kant zetten om opnieuw te beginnen. Ook zeker nog niet als zelfstandige. Dat is wat mij betreft allemaal van later zorg. Maar goed, dat ben ik.
vrijdag 26 november 2021 om 17:03
Dank voor de tips!aliana schreef: ↑26-11-2021 16:04Je vroeg trouwens niet om sollicitatietips, maar om tips om de moed erin te houden.
Ik zou adviseren om echt te genieten van het feit dat je nu meer tijd hebt. Ook als je een baan vindt, begint dat (vaak) niet direct. Wil je een bijscholing doen, cursussen? Welke boeken heb je altijd al willen lezen of een sport oppakken of eindelijk piano leren spelen? Als je bewuster geniet van de tijd die je nu hebt, met vertrouwen dat het goed komt en acceptatie dat het even gaat duren, dan houd je wellicht makkelijker energie.
Als je geen energie krijgt van discussies met vrienden en familie, verzin dan een standaard antwoord dat je altijd gebruikt. "Ik heb een aantal gesprekken lopen, maar daar mag ik nog niks over zeggen." of "Als ik een baan heb dan hoor je het wel. " En dan van onderwerp veranderen. Je bent ze geen verantwoording schuldig.
vrijdag 26 november 2021 om 17:12
Er heerst natuurlijk altijd het idee dat je geen uitkering moet willen trekken. Maar daar trek ik me niks van aan. Helemaal geen schande om even thuis komen te zitten en rustig te zoeken naar een echt goed passende baan. Je wordt door het uwv vanzelf wel weer opgezweept als dat niet meer mag.Fridaynight2020 schreef: ↑26-11-2021 17:01Ja, dat denk ik nu ook! Vooral mijn schoonfamilie heeft er een handje van.. Die snappen totaal niet wat ik eigenlijk deed en snappen ook niet dat ik nu geen vakken ga vullen bij de appie (ze zouden me niet eens aannemen!). Heel vermoeiend. Ik heb een poging gewaagd ze uit te leggen dat ik ook echt niet zomaar wordt aangenomen op een baan die ver onder mijn niveau ligt, omdat zo'n werkgever ook wel begrijpt dat ik dan door blijf solliciteren. Dan kunnen ze binnen no time verder gaan zoeken. De meeste werkgevers prikken feilloos door zulke sollicitanten heen!
Daarom ben ik al heel snel op een need-to-know basis gaan informeren. Ik vertelde mensen niet of ik op gesprek ging en wat ik had lopen. Alleen mensen die echt wat voor me konden betekenen, qua netwerk of ingangen. Maar geen familie op de borrel.
vrijdag 26 november 2021 om 19:56
Afgewezen worden voor een functie waar ruim genoeg aanbod in personeel is, is niet omdat je slecht bent in je werk. Maar omdat, als er keuze genoeg is, details belangrijk worden die niet echt te onderbouwen zijn. Dat zijn dan sneller persoonlijke voorkeuren of ervaring hebben met een bepaald type kandidaat en dan veiligheidshalve met een vergelijkbaar type verder willen.Fridaynight2020 schreef: ↑26-11-2021 13:35Ja, het is balen he.. En inderdaad, je weet nooit precies wat er achter zit. Echte feedback waar je wat mee kan, is er vaak niet.
Ben je nog verder aan het solliciteren?
Het enige wat je dan kunt is hopen dat je ooit wel net de betere klik bent naast de ander of je breder gaan orienteren en misschien zelfs andere functies overwegen.
dinsdag 30 november 2021 om 14:19
Misschien niet echt een tip, maar kan me een uitspraak herinneren van een vriendin: 'Het gaat vanzelf een keer fout' (m.a.w. het vanzelf een keer raak).
Maar kan me je moedeloosheid goed voorstellen, vooral met van die dooddoeners als 'er nu zat werk' of goedbedoelde vacatures (lees: totaal niet passend).
En hierin dus ook niet te streng zijn voor jezelf, het is nou eenmaal niet altijd maar rozengeur/maneschijn.
Maar kan me je moedeloosheid goed voorstellen, vooral met van die dooddoeners als 'er nu zat werk' of goedbedoelde vacatures (lees: totaal niet passend).
En hierin dus ook niet te streng zijn voor jezelf, het is nou eenmaal niet altijd maar rozengeur/maneschijn.
dinsdag 30 november 2021 om 14:47
Blijf hier ook even meeschrijven. Vandaag bij m'n bijbaan (waar ik nog steeds werk nu m'n studie is afgerond) weer de zoveelste ''jij was toch aan het solliciteren, heb je nog niets gevonden?'' afgewimpeld. Dus vond de tip van ''als ik een baan heb hoor je het wel'' wel een goede, die ik hier ergens las.
Verder hoor ik deze week hopelijk of ik bij 2 organisaties op gesprek mag komen! Wel spannend. Hoe gaat het bij jou TO?
Verder hoor ik deze week hopelijk of ik bij 2 organisaties op gesprek mag komen! Wel spannend. Hoe gaat het bij jou TO?
dinsdag 30 november 2021 om 16:02
Heel herkenbaar, vorig jaar was ik ook een aantal maanden werkloos, wel gesprekken, zelfs tweede gesprekken maar dan net niet geworden. En dan krijg je van die goedbedoelde tips waar je totaal niet op zit te wachten zoals, "Heb je gevraagd waarom je het niet ben geworden, dan leer je er nog iets van." Terwijl de afwijzing vaak helemaal niets zegt over jou, maar juist net over de andere kandidaat. En dat betekent ook zeker niet dat je die feedback moet meenemen.
Ik werd er best depressief van, maar ik ben altijd wel in mijn vakgebied blijven zoeken. Opmerkingen zoals: genoeg banen in de IT en de zorg vind ik ook een lomp. Uiteindelijk heb ik toch na maandenlang solliciteren een superleuke, passende en goed betaalde baan gevonden.
Ik werd er best depressief van, maar ik ben altijd wel in mijn vakgebied blijven zoeken. Opmerkingen zoals: genoeg banen in de IT en de zorg vind ik ook een lomp. Uiteindelijk heb ik toch na maandenlang solliciteren een superleuke, passende en goed betaalde baan gevonden.
dinsdag 30 november 2021 om 16:12
dinsdag 30 november 2021 om 16:15
Ja, ik heb echt geleerd dat je mensen zo min mogelijk informatie moet geven, want men komt, niet gehinderd door enige kennis van zaken of sensitiviteit, met dooddoeners aankakken.
Toen mijn broer zijn baan kwijt raakte (in een lastige sector) heb ik hem meteen gebeld, pas op met wat je tegen mensen zegt en met name onze ouders kunnen je onbedoeld naar beneden halen. Dus ga niet vertellen wanneer je precies gesprekken hebt, want je krijgt er voor- en achteraf alleen maar meer stress bij, van succeswensen tot; hoe-ging-het en; heb-je-al-wat-gehoord; en ik sprak die en die, die zeiden dat je dit en dat moet doen bovenop. Hoe het bij de grote lijnen en informeer alleen in algemene zin.
Mijn moeder had er erg veel zorgen van en dat zei ze ook graag. Zit je thuis, met een gezin te onderhouden en alle zorgen die daar bij komen. Maar ook je gepensioneerde moeder vindt het erg moeilijk hoor, nou nou. Kom je weer eens langs, begint het mens wéér over die baan. Schei uit zeg. Heb je helemaal niets aan.
En nee. Ik wil niet in de zorg werken, al was het het laatste op aarde.
Toen mijn broer zijn baan kwijt raakte (in een lastige sector) heb ik hem meteen gebeld, pas op met wat je tegen mensen zegt en met name onze ouders kunnen je onbedoeld naar beneden halen. Dus ga niet vertellen wanneer je precies gesprekken hebt, want je krijgt er voor- en achteraf alleen maar meer stress bij, van succeswensen tot; hoe-ging-het en; heb-je-al-wat-gehoord; en ik sprak die en die, die zeiden dat je dit en dat moet doen bovenop. Hoe het bij de grote lijnen en informeer alleen in algemene zin.
Mijn moeder had er erg veel zorgen van en dat zei ze ook graag. Zit je thuis, met een gezin te onderhouden en alle zorgen die daar bij komen. Maar ook je gepensioneerde moeder vindt het erg moeilijk hoor, nou nou. Kom je weer eens langs, begint het mens wéér over die baan. Schei uit zeg. Heb je helemaal niets aan.
En nee. Ik wil niet in de zorg werken, al was het het laatste op aarde.
dinsdag 30 november 2021 om 16:26
In mijn ervaring heeft het uwv nauwelijks banen voor hoger opgeleiden in hun portefeuille. Dus passend werk zul je zelf moeten zoeken, het uwv heeft echt het type baan dat TO zoekt niet in de aanbieding. Die worden simpelweg niet bij het uwv uitgezet. Voor mij zat er echt nooit wat tussen. Ja tuurlijk, als de tijd begint te dringen dan wel, maar in het begin zei het uwv zelf al, je kunt beter eerst zelf zoeken.
Na een half jaar gaat het uwv meedenken en krijg je banen aangeboden. Dan moet je denken aan bijvoorbeeld airconditioner installateur en dakbedekker voor mijn broer (chemicus). Prima banen, maar je moet het wel kunnen.
dinsdag 30 november 2021 om 17:49
De uwv-medewerker die ik sprak gaf zelf ook aan dat ze waarschijnlijk weinig passends zouden hebben. Dus daar ga ik niet op rekenen!
donderdag 2 december 2021 om 18:10
donderdag 2 december 2021 om 20:01
Dat kan, maar ik zou iemand niet aanraden om meteen in de eerste maanden met minder tevreden te zijn. Wat mij betreft komt die fase veel later. Je mag best even de tijd nemen een goed passende baan te zoeken. Zonde om je opgebouwde inkomen ervaring meteen weg te gooien.
donderdag 2 december 2021 om 20:18
Herkenbaar, ik zit al bijna 5 maanden thuis.
Gesprekken gaan eigenlijk altijd wel soepel. De reden van afwijzing zit vrijwel altijd in, dat ik starter ben en ze iemand zoeken met meer ervaring uiteindelijk.
Zodra ik mensen zeg dat ik werk zoek als begeleider in de ggz. Wordt er automatisch vanuit gegaan dat er ontzettend veel vraag naar is, omdat het zorg is.
Valt ontzettend tegen hoe vaak er naar mbo begeleiders wordt gevraagd. Er is vooral veel vraag naar verpleegkundige, ggz-psychologen of social work,
Gesprekken gaan eigenlijk altijd wel soepel. De reden van afwijzing zit vrijwel altijd in, dat ik starter ben en ze iemand zoeken met meer ervaring uiteindelijk.
Zodra ik mensen zeg dat ik werk zoek als begeleider in de ggz. Wordt er automatisch vanuit gegaan dat er ontzettend veel vraag naar is, omdat het zorg is.
Valt ontzettend tegen hoe vaak er naar mbo begeleiders wordt gevraagd. Er is vooral veel vraag naar verpleegkundige, ggz-psychologen of social work,
