Werk & Studie
alle pijlers
Spijt van ontslag nemen
vrijdag 28 juli 2023 om 13:27
Het is nu 5 maanden geleden dat ik mijn vaste baan op heb gezegd omdat ik als freelancer aan de slag wilde. Qua werkzaamheden gaat het eigenlijk best goed: ik heb genoeg werk en zit nu al op 2/3 van wat ik verdiende toen ik nog in loondienst was. Aangezien ik net begonnen ben kan dat alleen maar beter worden: ik heb inmiddels gezien en ervaren dat er hier binnen mijn vakgebied een hoop mogelijk is.
Maar.. ik voel ook een enorme wroeging en spijt omdat ik mijn goede baan heb opgezegd. Ook al was ik er nooit echt tevreden, kon er mijn draai niet vinden op de een of andere manier. Ik heb het 3 jaar gedaan en toen dus besloten er toch maar mee te stoppen. In eerste instantie stond mijn baas er voor open dat ik als freelancer voor hem zou blijven werken en eventueel in de toekomst terug zou kunnen komen mocht ik spijt krijgen, dat maakte het iets makkelijker. Maar toen puntje bij paaltje kwam ben ik heel naar vertrokken. mijn baas heeft een aantal vervelende dingen tegen me gezegd en me duidelijk gemaakt dati k nooit meer terug hoef te komen. Wat er precies gebeurd is weet ik niet, maar in ieder geval is er nu geen sprake meer van dat ik ooit weer bij hem in loondienst zou komen.
Als freelancer is alles anders, ik betaal meer aan verzekeringen en ik word niet doorbetaald bij ziekte en vakantie. Dat wist ik van tevoren en daar was ik ook voor gewaarschuwd, maar ik mis nu de financiële zekerheid van een vaste baan. Daarnaast had ik gehoopt dat ik als freelancer vrijer zou zijn, maar dat klopt niet. Ik ben eerder beperkter omdat ik op dit moment alles aanneem wat op mijn pad komt en daardoor huiverig ben om een vakantie te boeken. Ik heb zelfs al een vakantie afgezegd omdat ik last-minute een opdracht binnen kreeg.
Dat ik zoveel werk is natuurlijk hartstikke fijn, maar af en toe vergeet ik even waarom ik ook alweer perse weg wilde uit mijn vorige baan. Ik had het daar eigenlijk toch best goed? Als freelancer ben je best kwetsbaar.
Er zijn na mijn vertrek dingen gebeurd die ik niet had kunnen voorzien en als ik dit alles had geweten was ik niet weggegaan. Vooral het vervelende afscheid zit me nog altijd niet lekker en ik heb daar nog dagelijks last van. Vorige week kwam ik toevallig mijn oude baas tegen, maar hij deed net alsof hij me niet kende en groette me niet eens. Ik heb altijd goed gewerkt bij het bedrijf en om dan op zo'n vervelende manier weg te gaan is erg naar. En af en toe krijg ik ook nieuwtjes door van oud-collega's over leuke projecten die de komenden maanden gaan komen en dan denk ik : shit, dat had ik ook wel graag willen doen.
Het is heel dubbel omdat ik er echt niet gelukkig was. Maar nu ik 5 maanden verder ben mis ik de continuïteit van een vaste baan en collega's.
Ik kan nooit meer terug dus ik zal me er bij neer moeten leggen, maar het valt me vies tegen hoe dit alles me nog bezig houdt. Ik wilde weg omdat ik me beter wilde gaan voelen, maar dat laatste is helemaal niet het geval. Ik twijfel nog altijd en dat spijtgevoel blijft maar terugkomen. BEn de hele dag aan het piekeren over hoe het allemaal gegaan is, wat ik anders had moeten doen, waarom ik eigenlijk niet gewoon gebleven ben (want dat was achteraf een stuk makkelijker geweest, al wist ik dat toen nog niet).
Ik wil eigenlijk verder met mijn leven nu, me hierbij neerleggen, gedane zaken nemen geen keer enzo. Maar ik blijf maar piekeren over alles wat er gebeurd is en als ik dan oud- collega's tegenkom dan komt alles weer boven en dan begint het nadenken en piekeren weer opnieuw.
Wat kan ik hieraan doen?
Maar.. ik voel ook een enorme wroeging en spijt omdat ik mijn goede baan heb opgezegd. Ook al was ik er nooit echt tevreden, kon er mijn draai niet vinden op de een of andere manier. Ik heb het 3 jaar gedaan en toen dus besloten er toch maar mee te stoppen. In eerste instantie stond mijn baas er voor open dat ik als freelancer voor hem zou blijven werken en eventueel in de toekomst terug zou kunnen komen mocht ik spijt krijgen, dat maakte het iets makkelijker. Maar toen puntje bij paaltje kwam ben ik heel naar vertrokken. mijn baas heeft een aantal vervelende dingen tegen me gezegd en me duidelijk gemaakt dati k nooit meer terug hoef te komen. Wat er precies gebeurd is weet ik niet, maar in ieder geval is er nu geen sprake meer van dat ik ooit weer bij hem in loondienst zou komen.
Als freelancer is alles anders, ik betaal meer aan verzekeringen en ik word niet doorbetaald bij ziekte en vakantie. Dat wist ik van tevoren en daar was ik ook voor gewaarschuwd, maar ik mis nu de financiële zekerheid van een vaste baan. Daarnaast had ik gehoopt dat ik als freelancer vrijer zou zijn, maar dat klopt niet. Ik ben eerder beperkter omdat ik op dit moment alles aanneem wat op mijn pad komt en daardoor huiverig ben om een vakantie te boeken. Ik heb zelfs al een vakantie afgezegd omdat ik last-minute een opdracht binnen kreeg.
Dat ik zoveel werk is natuurlijk hartstikke fijn, maar af en toe vergeet ik even waarom ik ook alweer perse weg wilde uit mijn vorige baan. Ik had het daar eigenlijk toch best goed? Als freelancer ben je best kwetsbaar.
Er zijn na mijn vertrek dingen gebeurd die ik niet had kunnen voorzien en als ik dit alles had geweten was ik niet weggegaan. Vooral het vervelende afscheid zit me nog altijd niet lekker en ik heb daar nog dagelijks last van. Vorige week kwam ik toevallig mijn oude baas tegen, maar hij deed net alsof hij me niet kende en groette me niet eens. Ik heb altijd goed gewerkt bij het bedrijf en om dan op zo'n vervelende manier weg te gaan is erg naar. En af en toe krijg ik ook nieuwtjes door van oud-collega's over leuke projecten die de komenden maanden gaan komen en dan denk ik : shit, dat had ik ook wel graag willen doen.
Het is heel dubbel omdat ik er echt niet gelukkig was. Maar nu ik 5 maanden verder ben mis ik de continuïteit van een vaste baan en collega's.
Ik kan nooit meer terug dus ik zal me er bij neer moeten leggen, maar het valt me vies tegen hoe dit alles me nog bezig houdt. Ik wilde weg omdat ik me beter wilde gaan voelen, maar dat laatste is helemaal niet het geval. Ik twijfel nog altijd en dat spijtgevoel blijft maar terugkomen. BEn de hele dag aan het piekeren over hoe het allemaal gegaan is, wat ik anders had moeten doen, waarom ik eigenlijk niet gewoon gebleven ben (want dat was achteraf een stuk makkelijker geweest, al wist ik dat toen nog niet).
Ik wil eigenlijk verder met mijn leven nu, me hierbij neerleggen, gedane zaken nemen geen keer enzo. Maar ik blijf maar piekeren over alles wat er gebeurd is en als ik dan oud- collega's tegenkom dan komt alles weer boven en dan begint het nadenken en piekeren weer opnieuw.
Wat kan ik hieraan doen?
mlous wijzigde dit bericht op 28-07-2023 13:30
2.14% gewijzigd
vrijdag 28 juli 2023 om 13:33
Ik ben nu 10 jaar zelfstandig en ik wil nooit meer terug.
Je moet je grenzen goed neerzetten. Je bent nog altijd baas van je eigen tijd.
Tip 1, die ik in mijn oren heb geknoopt: nooit iets meteen last minute ook aannemen. Doe alsof je groot bent. En als je tóch last minute aanneemt, dan is de prijs daar ook naar, dus minstens dubbel. Ook als je zeeen van tijd zou hebben. Altijd gesprekken en afspraken inplannen voor een week later. zo blijf je baas.
En doordat ik dat zo doe, heb ik nu deze 6 weken zomervakantie dat ik 3 weken maar 2 dagen werk en de andere 3 weken vrij ben.
Maar dat is iets wat je eerst bij jezelf en dan bij anderen moet afdwingen.
Je moet je grenzen goed neerzetten. Je bent nog altijd baas van je eigen tijd.
Tip 1, die ik in mijn oren heb geknoopt: nooit iets meteen last minute ook aannemen. Doe alsof je groot bent. En als je tóch last minute aanneemt, dan is de prijs daar ook naar, dus minstens dubbel. Ook als je zeeen van tijd zou hebben. Altijd gesprekken en afspraken inplannen voor een week later. zo blijf je baas.
En doordat ik dat zo doe, heb ik nu deze 6 weken zomervakantie dat ik 3 weken maar 2 dagen werk en de andere 3 weken vrij ben.
Maar dat is iets wat je eerst bij jezelf en dan bij anderen moet afdwingen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 28 juli 2023 om 13:34
Wat jammer dat je zo naar bent weggegaan, vreemd ook. Ik snap best dat dit nog wat naknaagt.
En ik kan me ook voorstellen dat je je collega's mist en een gevoel van "missing out" hebt als je positieve dingen hoort over je vorige werk.
Aan de andere kant, je had het er nooit echt naar je zin schrijf je, je vond er je draai niet en je bent niet voor niks gaan freelancen.
Er komt nu een heleboel op je af maar het lijken vooral je eigen kwellende gedachten te zijn als ik dat zo lees. Het hebben van een eigen zaak is wennen, in het begin werk je hard en pak je alles aan dat je kunt krijgen maar dat gaat wennen. Over een poosje weet je je verzekerd van klussen en durf je best een keer op vakantie te gaan.
Voor die kwellende gedachten zou ik hulp zoeken, een keer een consultje coaching ofzo, om hier een kapstok voor te maken. Volgens mij is dat al heel behulpzaam in jouw situatie. Bespreek je issues met een prof!
En ik kan me ook voorstellen dat je je collega's mist en een gevoel van "missing out" hebt als je positieve dingen hoort over je vorige werk.
Aan de andere kant, je had het er nooit echt naar je zin schrijf je, je vond er je draai niet en je bent niet voor niks gaan freelancen.
Er komt nu een heleboel op je af maar het lijken vooral je eigen kwellende gedachten te zijn als ik dat zo lees. Het hebben van een eigen zaak is wennen, in het begin werk je hard en pak je alles aan dat je kunt krijgen maar dat gaat wennen. Over een poosje weet je je verzekerd van klussen en durf je best een keer op vakantie te gaan.
Voor die kwellende gedachten zou ik hulp zoeken, een keer een consultje coaching ofzo, om hier een kapstok voor te maken. Volgens mij is dat al heel behulpzaam in jouw situatie. Bespreek je issues met een prof!
.
vrijdag 28 juli 2023 om 13:43
Kan me best voorstellen dat het wennen is en ondernemen is ook niet het vrije sprookje dat sommigen ervan maken. Logisch dat het wat tijd kost om je draai te vinden en vooral je grenzen te leren bewaken. Als je het kunt uitzingen (financieel en mentaal) kun je jezelf die tijd gunnen. Enne.. Nooit meer terug? Er is vast niet maar 1 plek in loondienst waar je het naar je zin kunt hebben (en dan dus meer dan bij je oude baan).
vrijdag 28 juli 2023 om 13:51
Idealiseer je je die vaste baan niet een beetje teveel? Je hebt het er nooit naar je zin gehad schrijf je.
Ja, zelfstandige zijn kan lastig zijn. In het begin heb ik mijn collega's heel erg gemist. Maar heb dat ingevuld met vrijwilligerswerk en sporten in groepsverband.
Als zelfstandige ben ik baas over mijn agenda. Ik plan dus gerust vrije dagen en vakantieweken in. Als de klant het daar niet mee eens is gaat ie maar naar een ander. Ik werk inmiddels 20 jaar zelfstandig, wil echt niet anders meer.
Zo'n lastminute klus, reken je dan een hoger tarief?
Ja, zelfstandige zijn kan lastig zijn. In het begin heb ik mijn collega's heel erg gemist. Maar heb dat ingevuld met vrijwilligerswerk en sporten in groepsverband.
Als zelfstandige ben ik baas over mijn agenda. Ik plan dus gerust vrije dagen en vakantieweken in. Als de klant het daar niet mee eens is gaat ie maar naar een ander. Ik werk inmiddels 20 jaar zelfstandig, wil echt niet anders meer.
Zo'n lastminute klus, reken je dan een hoger tarief?
vrijdag 28 juli 2023 om 13:59
Nu je daar eenmaal weg bent (en een heleboel beslissingen pakken niet uit zoals je had gehoopt) zou ik definitief ophouden spijt te hebben en me concentreren op de nieuwe weg die je nog moet zien te vinden. Meestal begint het met je comfort zoeken in je huidige leven en vanuit die situatie leuke momenten zien te vinden. Misschien had je je vakantie niet moeten opzeggen voor je baan, maar ik kan natuurlijk niet in je portemonnee kijken. Succes!
Dan moet het maar zoals het kan
vrijdag 28 juli 2023 om 14:04
Ik lees twee afzonderlijke dingen. Eén is dat de stap naar ZZP'er niet zaligmakend blijkt te zijn en je in de praktijk nog een beetje zoekend bent. Dat lijkt me spannend maar niet direct een groot probleem. Er is immers werk genoeg en je hebt altijd de mogelijkheid om te gaan solliciteren mocht je toch liever in loondienst werken. Het tweede is je nare afscheid en hoe dat nog knaagt. Dat lijkt me wel een probleem omdat dat iets is waar je niet direct een oplossing voor hebt die honderd procent sluitend is.
Misschien helpt het je je oude werkgever een mail te sturen en hier open kaart over te spelen. Goh Piet, ik ben nu een poosje weg en dit knaagt aan me. We hebben jarenlang zo prettig samengewerkt en nu is het zelfs ingewikkeld wanneer we elkaar tegen het lijf lopen. Kan ik je trakteren op een kop koffie om de lucht te klaren? Het staat hem vrij die handreiking te negeren of af te slaan. Maar misschien stopt dan bij jou het knagen, en dat is ook al erg fijn.
Misschien helpt het je je oude werkgever een mail te sturen en hier open kaart over te spelen. Goh Piet, ik ben nu een poosje weg en dit knaagt aan me. We hebben jarenlang zo prettig samengewerkt en nu is het zelfs ingewikkeld wanneer we elkaar tegen het lijf lopen. Kan ik je trakteren op een kop koffie om de lucht te klaren? Het staat hem vrij die handreiking te negeren of af te slaan. Maar misschien stopt dan bij jou het knagen, en dat is ook al erg fijn.
vrijdag 28 juli 2023 om 14:14
Toen jij nog bij je oude bedrijf werkte, was je niet tevreden en kon je jouw draai niet vinden. Maar schijnbaar kon je ook niet jouw vinger op de zere plek leggen. Gezien het gedrag van jouw baas later, lijkt het mij nu wel duidelijk. Zo leuk bedrijf is het schijnbaar niet.
Bij een normaal bedrijf zal men het vaak niet leuk vinden als iemand weggaat. Echter men houdt er ook wel rekening mee dat een deel van de mensen na verloop van tijd terugkomt, of dat andere mensen via ex-werknemers op het bedrijf gewezen worden dan wel als werknemer dan wel als klant.
Bij een normaal bedrijf zal men het vaak niet leuk vinden als iemand weggaat. Echter men houdt er ook wel rekening mee dat een deel van de mensen na verloop van tijd terugkomt, of dat andere mensen via ex-werknemers op het bedrijf gewezen worden dan wel als werknemer dan wel als klant.
vrijdag 28 juli 2023 om 14:15
Ik ben nu iets meer dan 1,5 jaar zelfstandige en hoewel veel mensen dan denken dat je 'eigen baas' bent en véél meer vrijheid geniet,, klopt dat idd meestal niet. Mijn laatste vakantie was vorig jaar december en ik voel soms ook wel de druk van opdrachtgevers... omdat je als zzper heel makkelijk inwisselbaar bent. Je probeert meestal dus zoveel mogelijk aan te pakken en zo min mogelijk 'nee' te verkopen. Het voelt daarbij voor mij ook wel kwetsbaarder idd. No cure, no pay.
Het administratieve gebeuren vind ik soms ook nog wel lastig. Toen ik in loondienst was, was er een salarisadministratie. Nu moet ik overal zelf achteraan. Ik heb geen spijt van mijn keuze maar heb het in het begin wel wat onderschat. Ik denk wel dat Roos gelijk heeft, en je als verse zelfstandige nog best wel wat leeuwen en beren op de weg kunt zien. Je maar van alles gaat aanpakken en nauwelijks vrij durft te nemen, omdat je jezelf nog wil bewijzen, je geen inkomsten hebt als je níet werkt, je toch een buffer moet hebben etc. Maar ik denk dat dit wel gaat slijten en je ook zekerder van jezelf gaat worden.
Ik heb ook nog wel eens teruggedacht aan mijn vorige baan. Het ging daar wellicht allemaal wat makkelijker en ik had meer zekerheid, maar ik voelde me anderzijds ook vaak ondergewaardeerd daar. Ik ontwikkelde me totaal niet meer en raakte verveeld, en uiteindelijk gefrustreerd. Net als jij TO, ben ik uiteindelijk daar niet leuk vertrokken. Kreeg ik nog even die figuurlijke strontkar over me heen. Ik heb later nog wel eens salarisstrookjes nagekeken (die je altijd per 6 of meer tegelijk in één keer kreeg) en daar vond ik genoeg fouten in, alleen geen enkele keer in 'mijn' voordeel. Al koste al die negativiteit me méér energie dan de rompslomp van het zelfstandig werken.
Het administratieve gebeuren vind ik soms ook nog wel lastig. Toen ik in loondienst was, was er een salarisadministratie. Nu moet ik overal zelf achteraan. Ik heb geen spijt van mijn keuze maar heb het in het begin wel wat onderschat. Ik denk wel dat Roos gelijk heeft, en je als verse zelfstandige nog best wel wat leeuwen en beren op de weg kunt zien. Je maar van alles gaat aanpakken en nauwelijks vrij durft te nemen, omdat je jezelf nog wil bewijzen, je geen inkomsten hebt als je níet werkt, je toch een buffer moet hebben etc. Maar ik denk dat dit wel gaat slijten en je ook zekerder van jezelf gaat worden.
Ik heb ook nog wel eens teruggedacht aan mijn vorige baan. Het ging daar wellicht allemaal wat makkelijker en ik had meer zekerheid, maar ik voelde me anderzijds ook vaak ondergewaardeerd daar. Ik ontwikkelde me totaal niet meer en raakte verveeld, en uiteindelijk gefrustreerd. Net als jij TO, ben ik uiteindelijk daar niet leuk vertrokken. Kreeg ik nog even die figuurlijke strontkar over me heen. Ik heb later nog wel eens salarisstrookjes nagekeken (die je altijd per 6 of meer tegelijk in één keer kreeg) en daar vond ik genoeg fouten in, alleen geen enkele keer in 'mijn' voordeel. Al koste al die negativiteit me méér energie dan de rompslomp van het zelfstandig werken.
vrijdag 28 juli 2023 om 14:28
Ik heb het gevoel dat ik dit verhaal al eens eerder heb gelezen.
Als het bedrijf, dan wel je oude baas, zo met je zijn omgegaan, dan lees ik hierin vooral "bewijs" dat opzeggen een goede keuze is geweest. Dat bedrijf is geen werkplek waar je wilt werken.
De echte vraag lijkt mij of je spijt hebt van het ondernemen. Als je daarvan echt spijt hebt, kun je toch solliciteren naar een baan in loondienst bij een ander bedrijf? Of je spreekt met jezelf af dat je nog een x aantal maanden het ondernemen gaat proberen. Je bedenkt waar je tegenaan loopt en hoe dat kunt tackelen. Hoe dan ook, hoef je van het ondernemen zelf geen spijt te hebben, lijkt me. In het ergste geval kom je erachter dat ondernemen niet bij je past. Dan heb je wel veel over jezelf geleerd. Misschien heb je dan zelfs vaardigheden geleerd, waarvan je later profijt zult hebben.
Als het bedrijf, dan wel je oude baas, zo met je zijn omgegaan, dan lees ik hierin vooral "bewijs" dat opzeggen een goede keuze is geweest. Dat bedrijf is geen werkplek waar je wilt werken.
De echte vraag lijkt mij of je spijt hebt van het ondernemen. Als je daarvan echt spijt hebt, kun je toch solliciteren naar een baan in loondienst bij een ander bedrijf? Of je spreekt met jezelf af dat je nog een x aantal maanden het ondernemen gaat proberen. Je bedenkt waar je tegenaan loopt en hoe dat kunt tackelen. Hoe dan ook, hoef je van het ondernemen zelf geen spijt te hebben, lijkt me. In het ergste geval kom je erachter dat ondernemen niet bij je past. Dan heb je wel veel over jezelf geleerd. Misschien heb je dan zelfs vaardigheden geleerd, waarvan je later profijt zult hebben.
vrijdag 28 juli 2023 om 14:33
Ik lees vooral iemand die idealiseert wat ze niet heeft, en dat is niet op te lossen met een nieuwe baan zoeken in loondienst.
Je wilde die baan niet meer, wilde zelfstandig zijn. Nu willen ze jóu niet meer, en bén je zelfstandig, en nu wil je terug. Er gaat dus ergens iets mis in je gedachtengang. Wat is dat? Is het angst? Altijd willen wat je niet hebt? Niet om kunnen gaan met dat ze jou niet meer willen? Bindingsangst? Fear of Missing Out? Geen idee, maar het kan ontzettend nuttig zijn om te onderzoeken waar je gevoel vandaan komt. Eventueel met hulp van een therapeut.
Je wilde die baan niet meer, wilde zelfstandig zijn. Nu willen ze jóu niet meer, en bén je zelfstandig, en nu wil je terug. Er gaat dus ergens iets mis in je gedachtengang. Wat is dat? Is het angst? Altijd willen wat je niet hebt? Niet om kunnen gaan met dat ze jou niet meer willen? Bindingsangst? Fear of Missing Out? Geen idee, maar het kan ontzettend nuttig zijn om te onderzoeken waar je gevoel vandaan komt. Eventueel met hulp van een therapeut.
vrijdag 28 juli 2023 om 15:12
Volgens mij, als ik het zo lees, spelen er eigenlijk twee dingen:
1. Je bent rottig weggegaan en dat speelt je nog parten.
2. Zelfstandig ondernemer zijn valt tegen, het is niet wat je ervan verwacht en je twijfelt of je dat wel wil.
Voor 1. is het een kwestie van leren loslaten. Sommige leidinggevenden zijn nu eenmaal niet tof en behandelen mensen niet goed. Dat zegt veel meer over hem, dan over jou. Het is ZIJN gedrag, waar hij voor kiest. Je schrijft dat je altijd goed gewerkt hebt, nou, dan valt jou niets te verwijten. Daar hoef je niet aan te twijfelen.
Voor 2. is het zo dat ondernemen inderdaad veel verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Dan heb je nog het geluk dat je heel makkelijk opdrachten krijgt. Wat luxe! Het is hard werken, en je moet heeeeeel veel leren, zeker in het begin. Dus ook echt erin groeien. Maar...misschien past ondernemen niet bij je, dat kan en dat zou geen schande zijn. Dan kun je zeggen "ik heb het geprobeerd, maar mijn conclusie is dat het niet bij me past". Dan kun je weer een baan in loondienst gaan zoeken. Daar is niets mis mee. Zelf heb ik dat ook gedaan, al was ik zzp'er in een branche met heel veel concurrentie waar het moeilijk was om opdrachten te vinden. Omdat ik niet commercieel genoeg ben vond ik het echt niet leuk en merkte ik heel duidelijk dat dit niet bij me past. Wel het werk inhoudelijk. Maar niet in opdracht werken. Nu heb ik een baan voor 2 dagen in de week en alle vrijheid om daarnaast met mijn passie bezig te zijn, zonder dat ik er gelijk mijn hele inkomen uit moet halen. Voor mij is dat het best van beide werelden. Misschien is het voor jou handig om eens met een coach op een rijtje te zetten wat je precies het meeste aanspreekt in loondienst en wat in zzp'er zijn en dan gaan kijken of je daar een mooie combinatie van kan maken.
Succes!
1. Je bent rottig weggegaan en dat speelt je nog parten.
2. Zelfstandig ondernemer zijn valt tegen, het is niet wat je ervan verwacht en je twijfelt of je dat wel wil.
Voor 1. is het een kwestie van leren loslaten. Sommige leidinggevenden zijn nu eenmaal niet tof en behandelen mensen niet goed. Dat zegt veel meer over hem, dan over jou. Het is ZIJN gedrag, waar hij voor kiest. Je schrijft dat je altijd goed gewerkt hebt, nou, dan valt jou niets te verwijten. Daar hoef je niet aan te twijfelen.
Voor 2. is het zo dat ondernemen inderdaad veel verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Dan heb je nog het geluk dat je heel makkelijk opdrachten krijgt. Wat luxe! Het is hard werken, en je moet heeeeeel veel leren, zeker in het begin. Dus ook echt erin groeien. Maar...misschien past ondernemen niet bij je, dat kan en dat zou geen schande zijn. Dan kun je zeggen "ik heb het geprobeerd, maar mijn conclusie is dat het niet bij me past". Dan kun je weer een baan in loondienst gaan zoeken. Daar is niets mis mee. Zelf heb ik dat ook gedaan, al was ik zzp'er in een branche met heel veel concurrentie waar het moeilijk was om opdrachten te vinden. Omdat ik niet commercieel genoeg ben vond ik het echt niet leuk en merkte ik heel duidelijk dat dit niet bij me past. Wel het werk inhoudelijk. Maar niet in opdracht werken. Nu heb ik een baan voor 2 dagen in de week en alle vrijheid om daarnaast met mijn passie bezig te zijn, zonder dat ik er gelijk mijn hele inkomen uit moet halen. Voor mij is dat het best van beide werelden. Misschien is het voor jou handig om eens met een coach op een rijtje te zetten wat je precies het meeste aanspreekt in loondienst en wat in zzp'er zijn en dan gaan kijken of je daar een mooie combinatie van kan maken.
Succes!
vrijdag 28 juli 2023 om 17:51
sprankelend schreef: ↑28-07-2023 14:04Ik lees twee afzonderlijke dingen. Eén is dat de stap naar ZZP'er niet zaligmakend blijkt te zijn en je in de praktijk nog een beetje zoekend bent. Dat lijkt me spannend maar niet direct een groot probleem. Er is immers werk genoeg en je hebt altijd de mogelijkheid om te gaan solliciteren mocht je toch liever in loondienst werken. Het tweede is je nare afscheid en hoe dat nog knaagt. Dat lijkt me wel een probleem omdat dat iets is waar je niet direct een oplossing voor hebt die honderd procent sluitend is.
Misschien helpt het je je oude werkgever een mail te sturen en hier open kaart over te spelen. Goh Piet, ik ben nu een poosje weg en dit knaagt aan me. We hebben jarenlang zo prettig samengewerkt en nu is het zelfs ingewikkeld wanneer we elkaar tegen het lijf lopen. Kan ik je trakteren op een kop koffie om de lucht te klaren? Het staat hem vrij die handreiking te negeren of af te slaan. Maar misschien stopt dan bij jou het knagen, en dat is ook al erg fijn.
Wat mooi gezegd. Daar zou ik nou nooit opkomen.
Verder lijkt het me een kwestie van wennen. Kijk eens wat je hebt bereikt. Je hebt klanten, het gaat hartstikke goed. Ik denk als je terug gaat in loondienst, vind je het daar missschien ook niet en blijft er altijd iets knagen. Ik zou uitzoeken, evt. met een coach, wat er precies is.
vrijdag 28 juli 2023 om 23:32
Wat je hier aan kan doen is lessen trekken uit wat je het meegemaakt en nu ervaart als zzp’er. En bepalen of je je verwachtingen gaat bijstellen en aan je ideale freelance-leven gaat werken of niet.
Die vrijheid die je als freelancer kan hebben, bestaat. Maar dat komt meestal niet uit de lucht vallen. Daar moet je in investeren met tijd en energie. Zodat je een stevig netwerk hebt, een buffer en je weet wat de beste manier is om met zo weinig mogelijk moeite goed geld kan verdienen. Dat kost tijd.
Die vrijheid die je als freelancer kan hebben, bestaat. Maar dat komt meestal niet uit de lucht vallen. Daar moet je in investeren met tijd en energie. Zodat je een stevig netwerk hebt, een buffer en je weet wat de beste manier is om met zo weinig mogelijk moeite goed geld kan verdienen. Dat kost tijd.
vrijdag 28 juli 2023 om 23:38
zaterdag 29 juli 2023 om 19:03
Bedankt voor al jullie reacties, ik heb ze allemaal aandachtig gelezen. Dat de beginperiode voor veel beginnende zelfstandigen moeilijk is geeft me de moed om door te gaan. Ik moet het gewoon even de tijd gunnen. Eerlijk gezegd zie ik mezelf niet meer in loondienst gaan werken na die rottige actie van mijn ex-baas. Misschien eventueel in deeltijd, maar voorlopig gaat het met mijn opdrachten zo goed dat ik het waarschijnlijk wel ga redden zo.
Maar ik mis dus wel het gemak en de zekerheid van een vaste baan. Ik was afgelopen week ziek, maar moest doorwerken omdat er geen vervanging was en ik niet wilde/kon afzeggen. In mijn oude baan kon ik dan tenminste af en toe rustig een dagje ziek zijn zonder me zorgen te hoeven maken over vervanging of geld.
Ik denk dat ik inderdaad met een coach of psycholoog ga praten over waarom ik nog steeds zo pieker over wat er gebeurd is. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk en op sommige dagen maakt het me nog steeds verdrietig. En dat valt me dus wel heel erg tegen, want ik voelde me in mijn baan niet goed en wilde weg om me beter te voelen. Ipv daarvan ben ik nu nog steeds met mijn baas bezig, terwijl hij me allang vergeten is. Iets wat heel positief had moeten zijn was dat door het nare afscheid ineens een stuk minder en ik ging tevens twijfelen aan mezelf. Misschien had mijn baas wel gelijk en was ik helemaal niet zo'n leuke werknemer voor hem? Ik heb daar in de jaren dat ik voor hem heb gewerkt niets van gemerkt, wat het ook lastig maakt om het te begrijpen. Wat is er mis gegaan, wat heb ik fout gedaan, en dan zijn allemaal vragen waar ik nooit antwoord op ga krijgen. Want nee, ik ga voor geen goud bedelen om een gesprek na wat er gebeurd is. Als iemand me na 5 maanden na mijn vertrek ineens niet meer kent en/of niet de moeite neemt om me te groeten, dan is diegene duidelijk genoeg en weet ik dat het definitief klaar is.
Ik wilde jaren zelfstandig worden en nu ik dan eindelijk de knoop heb doorgehakt is het (nog) niet zo zaligmakend als ik het me had voorgesteld. Maar ik kan niet meer terug en dat zou ook geen oplossing zijn: ik zou dan weer tegen dezelfde problemen aanlopen. Bovendien zie en ervaar ik al wel de voordelen van het zelfstandig zijn. Het moet allemaal nog vorm krijgen en ik voel me nu nog te beperkt als het gaat over het nemen van vrije dagen, maar op den duur komt dat hopelijk goed.
Maar ik mis dus wel het gemak en de zekerheid van een vaste baan. Ik was afgelopen week ziek, maar moest doorwerken omdat er geen vervanging was en ik niet wilde/kon afzeggen. In mijn oude baan kon ik dan tenminste af en toe rustig een dagje ziek zijn zonder me zorgen te hoeven maken over vervanging of geld.
Ik denk dat ik inderdaad met een coach of psycholoog ga praten over waarom ik nog steeds zo pieker over wat er gebeurd is. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk en op sommige dagen maakt het me nog steeds verdrietig. En dat valt me dus wel heel erg tegen, want ik voelde me in mijn baan niet goed en wilde weg om me beter te voelen. Ipv daarvan ben ik nu nog steeds met mijn baas bezig, terwijl hij me allang vergeten is. Iets wat heel positief had moeten zijn was dat door het nare afscheid ineens een stuk minder en ik ging tevens twijfelen aan mezelf. Misschien had mijn baas wel gelijk en was ik helemaal niet zo'n leuke werknemer voor hem? Ik heb daar in de jaren dat ik voor hem heb gewerkt niets van gemerkt, wat het ook lastig maakt om het te begrijpen. Wat is er mis gegaan, wat heb ik fout gedaan, en dan zijn allemaal vragen waar ik nooit antwoord op ga krijgen. Want nee, ik ga voor geen goud bedelen om een gesprek na wat er gebeurd is. Als iemand me na 5 maanden na mijn vertrek ineens niet meer kent en/of niet de moeite neemt om me te groeten, dan is diegene duidelijk genoeg en weet ik dat het definitief klaar is.
Ik wilde jaren zelfstandig worden en nu ik dan eindelijk de knoop heb doorgehakt is het (nog) niet zo zaligmakend als ik het me had voorgesteld. Maar ik kan niet meer terug en dat zou ook geen oplossing zijn: ik zou dan weer tegen dezelfde problemen aanlopen. Bovendien zie en ervaar ik al wel de voordelen van het zelfstandig zijn. Het moet allemaal nog vorm krijgen en ik voel me nu nog te beperkt als het gaat over het nemen van vrije dagen, maar op den duur komt dat hopelijk goed.
mlous wijzigde dit bericht op 30-07-2023 11:23
0.10% gewijzigd
zaterdag 29 juli 2023 om 19:07
Plan je opdrachten dan iets ruimer in.
En ziek = ziek, ook als je ondernemer bent. Dan komt de opdracht een beetje later af.
Leer dat je jezelf op plek 1 zet. Niet de opdracht of de opdrachtgever. Als je goed bent in je werk, dan is af en toe ziek en af en toe op vakantie gewoon te doen zonder dat je meteen zonder werk komt te zitten.
Ik snap het wel, ik sliep in de beginperiode ook zo ongeveer óp mijn telefoon en laptop. Maar Corona heeft me écht geleerd dat het niet nodig is om zó aanwezig te zijn. In loondienst moeten opdrachtgevers soms ook wachten omdat de kernpersoon ziek is of op vakantie immers.
En ziek = ziek, ook als je ondernemer bent. Dan komt de opdracht een beetje later af.
Leer dat je jezelf op plek 1 zet. Niet de opdracht of de opdrachtgever. Als je goed bent in je werk, dan is af en toe ziek en af en toe op vakantie gewoon te doen zonder dat je meteen zonder werk komt te zitten.
Ik snap het wel, ik sliep in de beginperiode ook zo ongeveer óp mijn telefoon en laptop. Maar Corona heeft me écht geleerd dat het niet nodig is om zó aanwezig te zijn. In loondienst moeten opdrachtgevers soms ook wachten omdat de kernpersoon ziek is of op vakantie immers.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 29 juli 2023 om 19:13
Het is inderdaad zuur hoe je weggegaan bent, Mlous. Ik vind het niet raar dat je dat moet verwerken. Neem de tijd en vraag daar hulp bij als dat nodig is.
En je moet je weg nog vinden in het zzp-leven. Duidelijk is dat het een goede keus was, maar waar je nog aan kunt werken ook. Leer met een zzp-coach hoe je beter je grenzen kunt aangeven en keuzes maken. Of; hoe je bijv. nauwer met andere zzp-ers kunt werken om toch het gevoel van collega’s te krijgen oid. Er zijn echt tussenwegen/oplossingen te bedenken om jouw perfecte zzp-baan voor nu te maken. Besef nl. ook dat in een evt volgende levensfase nieuwe behoeftes qua baan kunnen ontstaan. Er is niet voor altijd 1 perfecte baan. Je zult er nog meer hebben, on verschillende vormen en dat is OK. Jij kiest en beslist.
En je moet je weg nog vinden in het zzp-leven. Duidelijk is dat het een goede keus was, maar waar je nog aan kunt werken ook. Leer met een zzp-coach hoe je beter je grenzen kunt aangeven en keuzes maken. Of; hoe je bijv. nauwer met andere zzp-ers kunt werken om toch het gevoel van collega’s te krijgen oid. Er zijn echt tussenwegen/oplossingen te bedenken om jouw perfecte zzp-baan voor nu te maken. Besef nl. ook dat in een evt volgende levensfase nieuwe behoeftes qua baan kunnen ontstaan. Er is niet voor altijd 1 perfecte baan. Je zult er nog meer hebben, on verschillende vormen en dat is OK. Jij kiest en beslist.
zaterdag 29 juli 2023 om 19:42
Zoals ik het lees, ben je serieus aan het overwegen om terug in loondienst te gaan.
Mocht je dat besluiten: zelf zou ik niet meer terug gaan naar een oud-werkgever waarmee het zo geëindigd is. Maar wel verder kijken naar vacatures bij andere organisaties.
En voor de hart onder de riem ogv ZZP: veel ZZP'ers hebben zich wel een keer afgevraagd: " Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen!"
Dat wil nog niet zeggen dat dit niet het juiste voor jou is.
Ook in een nieuwe vorm, als ondernemerschap, is er tijd nodig om te groeien. Nu heb je het gevoel dat je slaaf bent van je opdrachtgevers. Naarmate je meer naamsbekendheid en klantenreferenties hebt opgebouwd, kun je steeds meer de opdrachten kiezen die echt bij je passen.
Sta je ook ingeschreven op freelance platforms? Bijv Jellow? Of sites van de overheid bijv?
Mocht je dat besluiten: zelf zou ik niet meer terug gaan naar een oud-werkgever waarmee het zo geëindigd is. Maar wel verder kijken naar vacatures bij andere organisaties.
En voor de hart onder de riem ogv ZZP: veel ZZP'ers hebben zich wel een keer afgevraagd: " Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen!"
Dat wil nog niet zeggen dat dit niet het juiste voor jou is.
Ook in een nieuwe vorm, als ondernemerschap, is er tijd nodig om te groeien. Nu heb je het gevoel dat je slaaf bent van je opdrachtgevers. Naarmate je meer naamsbekendheid en klantenreferenties hebt opgebouwd, kun je steeds meer de opdrachten kiezen die echt bij je passen.
Sta je ook ingeschreven op freelance platforms? Bijv Jellow? Of sites van de overheid bijv?
Only dead fish go with the flow
maandag 31 juli 2023 om 11:34
Kun je jezelf niet laten verzekeren voor ziekte/ongeval?
Zodat je in ieder geval een vangnet hebt en hopelijk ook wat meer rust. Ik las ergens dat het straks sowieso verplicht wordt om je hiervoor te verzekeren.
Je doet het mooi wel je bent uit die comfort zone gestapt. Ik zou dat nooit durven om alle redenen die jij nu noemt. Ik ben nogal een stresskip en piekeraar en weet van mezelf dat ik 24/7 zou bezig zijn met werk als ik voor mezelf zou beginnen.
Je mag best grenzen stellen en trots zijn op jezelf.
Wat betreft die oud-werkgever geef het tijd het gevoel wordt uiteindelijk echt wel minder. Ben zelf ook ooit flink genaaid door een oud-werkgever het blijft je bij, maar dat wil nog niet zeggen dat elke werkgever zo is.
Probeer erboven te staan, zegt meer over die persoon dan over jou.
Zodat je in ieder geval een vangnet hebt en hopelijk ook wat meer rust. Ik las ergens dat het straks sowieso verplicht wordt om je hiervoor te verzekeren.
Je doet het mooi wel je bent uit die comfort zone gestapt. Ik zou dat nooit durven om alle redenen die jij nu noemt. Ik ben nogal een stresskip en piekeraar en weet van mezelf dat ik 24/7 zou bezig zijn met werk als ik voor mezelf zou beginnen.
Je mag best grenzen stellen en trots zijn op jezelf.
Wat betreft die oud-werkgever geef het tijd het gevoel wordt uiteindelijk echt wel minder. Ben zelf ook ooit flink genaaid door een oud-werkgever het blijft je bij, maar dat wil nog niet zeggen dat elke werkgever zo is.
Probeer erboven te staan, zegt meer over die persoon dan over jou.
maandag 31 juli 2023 om 12:48
Volgens mij ben je op een of andere manier gaan denken dat dat nare afscheid jouw schuld is. Misschien heeft je baas dat ook gezegd? Of heeft hij gezegd dat hij nooit blij met je was als werknemer ofzo? In ieder geval heeft hij echt iets geraakt bij je wat deze onzekerheid oproept.
Dat je het nare vertrek moeilijk vindt is logisch maar dat je er na maanden nog dagelijks aan denkt is niet goed. Ik zou daar zeker met iemand over gaan praten, want zo te lezen zit je jezelf enorm in de weg.
Wil je hier delen wat er gebeurd is? Misschien kunnen wij helpen jou te laten zien dat het aan hem ligt, en niet aan jou.
Dat je het nare vertrek moeilijk vindt is logisch maar dat je er na maanden nog dagelijks aan denkt is niet goed. Ik zou daar zeker met iemand over gaan praten, want zo te lezen zit je jezelf enorm in de weg.
Wil je hier delen wat er gebeurd is? Misschien kunnen wij helpen jou te laten zien dat het aan hem ligt, en niet aan jou.
Het is zoals het is
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
