Werk & Studie
alle pijlers
Terug op het oude niveau, hoelang mag het duren?
woensdag 8 juli 2009 om 15:06
Hoi,
Even een vraag over een collega. Zij heeft begin 2008 borstkanker gekregen en is het hele medische traject ingegaan.
Sinds ongeveer april van dit jaar is ze aan het reintegreren en werkt op dit moment 80%. Nu werkt ze maar 16 uur in de week, dus heel veel uren maakt ze nog niet.
Wat mij opvalt en eigenlijk ook een beetje stoort is dat ze continue naar de bekende weg vraagt en bij iedere fout die ze maakt zich "beroept" op haar ziekte.
Want ze is er ten slotte een heel jaar uit geweest.
Ik vraag me af na hoeveel tijd je van iemand mag verwachten dat ze weer op het oude niveau werken en dat je niet alle opdrachten hoeft te controleren op fouten.
(nu is het zo dat dat in princiepe mijn taak niet is, maar het wel van me word verwacht. Nu vind ik het niet heel erg om te doen, aangezien ik het anders alsnog kan gaan zitten doen op een moment dat het helemaal niet uitkomt)
Met andere woorden, hoelang kan zij haar "argument" nog gebruiken, hoe lang is redelijk totdat ik bij onze leidinggevende aan de bel moet trekken dat het zo echt niet gaat?
Even een vraag over een collega. Zij heeft begin 2008 borstkanker gekregen en is het hele medische traject ingegaan.
Sinds ongeveer april van dit jaar is ze aan het reintegreren en werkt op dit moment 80%. Nu werkt ze maar 16 uur in de week, dus heel veel uren maakt ze nog niet.
Wat mij opvalt en eigenlijk ook een beetje stoort is dat ze continue naar de bekende weg vraagt en bij iedere fout die ze maakt zich "beroept" op haar ziekte.
Want ze is er ten slotte een heel jaar uit geweest.
Ik vraag me af na hoeveel tijd je van iemand mag verwachten dat ze weer op het oude niveau werken en dat je niet alle opdrachten hoeft te controleren op fouten.
(nu is het zo dat dat in princiepe mijn taak niet is, maar het wel van me word verwacht. Nu vind ik het niet heel erg om te doen, aangezien ik het anders alsnog kan gaan zitten doen op een moment dat het helemaal niet uitkomt)
Met andere woorden, hoelang kan zij haar "argument" nog gebruiken, hoe lang is redelijk totdat ik bij onze leidinggevende aan de bel moet trekken dat het zo echt niet gaat?
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 8 juli 2009 om 15:10
Ze is pas sinds april weer begonnen, met kanker word je lichamelijk en emotioneel gesloopt en daarna moet je jezelf weer opbouwen. Dat ze cognitief achteruit is gegaan is niet meer dan logisch, ik heb dat zelfs al na een lange vakantie.
Als ze over 3 jaar nog constant externaliseert is je opmerking wat minder vreemd, maar nu vind ik dat je keihard oordeelt over iets waar je (gelukkig!) niets van af weet.
Als ze over 3 jaar nog constant externaliseert is je opmerking wat minder vreemd, maar nu vind ik dat je keihard oordeelt over iets waar je (gelukkig!) niets van af weet.
woensdag 8 juli 2009 om 15:13
ho ho, niet zo snel. Als ik keihard had geoordeeld, dan was ik al bij onze leidinggevende gaan "klagen".
Maar ik vraag me wel af in hoeverre zij het kan blijven gebruiken om op die manier fouten te maken? Wat is er mis mee met "o ja, dat is waar" of "waarom doe je het zo i.p.v. zo of zo"
(begrijp je mijn verschil in vraag, lastig uit te leggen via tekst)
Ik begrijp absoluut dat ze moeite heeft om terug te komen in het arbeidsproces en dat het lastig is om terug te komen.
Vandaar mijn vraag ook hier.
Ik oordeel niet keihard, ik vraag er alleen naar.
Maar ik vraag me wel af in hoeverre zij het kan blijven gebruiken om op die manier fouten te maken? Wat is er mis mee met "o ja, dat is waar" of "waarom doe je het zo i.p.v. zo of zo"
(begrijp je mijn verschil in vraag, lastig uit te leggen via tekst)
Ik begrijp absoluut dat ze moeite heeft om terug te komen in het arbeidsproces en dat het lastig is om terug te komen.
Vandaar mijn vraag ook hier.
Ik oordeel niet keihard, ik vraag er alleen naar.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 8 juli 2009 om 15:36
Mijn excuus (ik begrijp je ), maar je lijkt toch duidelijk iets te suggereren, daar doelde ik op en er klinkt een impliciet oordeel. Maar dat kan heel goed mijn interpretatie zijn.
Tsja, ik kan mij de irritatie wel voorstellen dat iemand continue alles wijt aan de ziekte en de periode uit het arbeidsproces, maar ze had ook thuis kunnen blijven zitten, dus er spreekt al genoeg beste wil uit haar actie. Ik zou mij heel goed kunnen voorstellen dat ze mentaal er op achteruit is gegaan en daar erg mee zit/voor schaamt. De ziekte verwijten is makkelijker om met dergelijke gevoelens te copen dat toegeven dat je misschien qua denkvermogen niet meer de oude bent en mogelijk ook nooit meer zult worden. Dat is hard, geef haar de tijd. Ieder heeft zijn of haar eigen proces dus hoe lang iemand bepaalde moeilijkheden wijt aan de ziekte, is niet te beantwoorden.
Tsja, ik kan mij de irritatie wel voorstellen dat iemand continue alles wijt aan de ziekte en de periode uit het arbeidsproces, maar ze had ook thuis kunnen blijven zitten, dus er spreekt al genoeg beste wil uit haar actie. Ik zou mij heel goed kunnen voorstellen dat ze mentaal er op achteruit is gegaan en daar erg mee zit/voor schaamt. De ziekte verwijten is makkelijker om met dergelijke gevoelens te copen dat toegeven dat je misschien qua denkvermogen niet meer de oude bent en mogelijk ook nooit meer zult worden. Dat is hard, geef haar de tijd. Ieder heeft zijn of haar eigen proces dus hoe lang iemand bepaalde moeilijkheden wijt aan de ziekte, is niet te beantwoorden.
woensdag 8 juli 2009 om 15:39
Mijn eerste reactie is 'hallo, ze heeft kanker gehad. Enig idee wat chemo en ziekenhuisopnames en operaties met je lijf en je geest doen?'
Maar goed, wat Milaatje zegt. En bedenk dat het je lijf gewoon heel veel tijd kost om te herstellen.
Maar goed, wat Milaatje zegt. En bedenk dat het je lijf gewoon heel veel tijd kost om te herstellen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 8 juli 2009 om 15:42
Nou ja, thuis blijven zitten was ook geen optie, aangezien ze van de bedrijfsarts gewoon weer aan de slag moest voor een paar uurtjes per dag.
Op zich oordeel ik niet, maar ik kan niet zo goed tegen dat verschuilen en dat irriteert me een beetje. Eigenlijk was zo voor haar ziekte ook niet zo'n held/ster op de pc, en het lijkt wel of ze nu helemaal de weg kwijt is op dat ding. Wat ik absoluut begrijp. In een jaar kan je veel dingen vergeten of kwijt zijn, maar ik merk dat ze van de dingen die ze fout doet, totaal geen lering trekt. Ze zal bijvoorbeeld nooit een schriftje pakken om aantekeningen op te schrijven. En of ze ermee zit of schaamt weet ik niet, maar ik kan niet in haar hoofd kijken, dus eigenlijk kan ik daar niet over oordelen. Moet ik ook niet doen trouwens.
Op zich oordeel ik niet, maar ik kan niet zo goed tegen dat verschuilen en dat irriteert me een beetje. Eigenlijk was zo voor haar ziekte ook niet zo'n held/ster op de pc, en het lijkt wel of ze nu helemaal de weg kwijt is op dat ding. Wat ik absoluut begrijp. In een jaar kan je veel dingen vergeten of kwijt zijn, maar ik merk dat ze van de dingen die ze fout doet, totaal geen lering trekt. Ze zal bijvoorbeeld nooit een schriftje pakken om aantekeningen op te schrijven. En of ze ermee zit of schaamt weet ik niet, maar ik kan niet in haar hoofd kijken, dus eigenlijk kan ik daar niet over oordelen. Moet ik ook niet doen trouwens.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 8 juli 2009 om 15:44
woensdag 8 juli 2009 om 15:45
HPL, ik begrijp je eerste reactie.
Maar ,zonder in de slachtofferrol te vallen, het is ontzettend lastig om met iemand die een aantal keer per dag zegt dat ze er een jaar uit is geweest, mee samen te werken.
Ik wil haar graag helpen om ook op haar werk weer goed in haar vel te zitten en lekker te kunnen werken, maar ik geloof niet dat ze dat van mij aan wil nemen
Maar ,zonder in de slachtofferrol te vallen, het is ontzettend lastig om met iemand die een aantal keer per dag zegt dat ze er een jaar uit is geweest, mee samen te werken.
Ik wil haar graag helpen om ook op haar werk weer goed in haar vel te zitten en lekker te kunnen werken, maar ik geloof niet dat ze dat van mij aan wil nemen
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 8 juli 2009 om 15:48
Tuurlijk is dat lastig.
Maar je kunt het er wél gewoon over hebben, maar nogmaals: niet geïrriteerd of veroordelend, dus ook niet juist op het moment dat het misgaat.
Maar bijvoorbeeld wel een uurtje inplannen met haar om door te nemen wat zij nodig heeft; een gesprek aangaan, zeggen dat je merkt dat het anders is voor haar en dat je graag wilt weten wat je kunt doen om te helpen.
Opbouwend werkt vaak héél goed en je kunt dan ook rustig zeggen dat jij het ook moeilijk vindt soms.
Maar je kunt het er wél gewoon over hebben, maar nogmaals: niet geïrriteerd of veroordelend, dus ook niet juist op het moment dat het misgaat.
Maar bijvoorbeeld wel een uurtje inplannen met haar om door te nemen wat zij nodig heeft; een gesprek aangaan, zeggen dat je merkt dat het anders is voor haar en dat je graag wilt weten wat je kunt doen om te helpen.
Opbouwend werkt vaak héél goed en je kunt dan ook rustig zeggen dat jij het ook moeilijk vindt soms.
woensdag 8 juli 2009 om 15:50
ja maar weet je, ik ben niet haar leidinggevende. Ik wil me ook niet al zodanig opstellen.
Maar om zo'n soort gesprek door iemand aan te laten gaan, moet ik mijn mond open trekken. En ik weet niet of ik dat wel moet al moet doen.
De schriftjes optie heeft ze al van tafel geveegd, ze vind dat ze het wel kan onthouden.
Maar om zo'n soort gesprek door iemand aan te laten gaan, moet ik mijn mond open trekken. En ik weet niet of ik dat wel moet al moet doen.
De schriftjes optie heeft ze al van tafel geveegd, ze vind dat ze het wel kan onthouden.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 8 juli 2009 om 15:57
Als ze steeds tegen dezelfde punten oploopt lijkt het me inderdaad goed dat je als collega even met haar gaat zitten om te bedenken hoe je die valkuil kunt omzeilen. Praktisch dan inderdaad, zoals een schrift hier als tip is gegeven.
Maar ook klinkt het als onzekerheid en haar vertrouwen in haarzelf moet groeien, dat kost tijd.
Toch eens aan haar vragen wat precies 'mis' gaat, of het de angst is om iets fout te doen, of verminderde concentratie bijvoorbeeld?
Aanvulling: als je interesse toont, komt ze misschien zelf ook wel op een goed idee, of kan je haar beter begrijpen, en misschien dat die 'excuses' dan ook niet meer komen omdat je het al snapt. (maar dit is allemaal invulling ik weet het, ik promoot alleen vriendelijkheid)
Maar ook klinkt het als onzekerheid en haar vertrouwen in haarzelf moet groeien, dat kost tijd.
Toch eens aan haar vragen wat precies 'mis' gaat, of het de angst is om iets fout te doen, of verminderde concentratie bijvoorbeeld?
Aanvulling: als je interesse toont, komt ze misschien zelf ook wel op een goed idee, of kan je haar beter begrijpen, en misschien dat die 'excuses' dan ook niet meer komen omdat je het al snapt. (maar dit is allemaal invulling ik weet het, ik promoot alleen vriendelijkheid)
woensdag 8 juli 2009 om 15:57
Ik denk niet dat wij een "relatie" hebben op die manier. Nooit gehad en we zijn nu al bijna 8 jaar collega's.
Met de nadruk op collega's.
Zij is al wat ouder en vind het moeilijk iets van mij aan te nemen omdat ze mij een snotneus vind. Maar vervolgens vraagt ze wel heel veel van en aan me op het moment dat ze iets niet weet.
Af en toe zitten we wel is te kletsen, maar ik merk dat we ons allebei erg op de vlakte houden. Beetje tuttenpraat zeg maar.
Dus ik weet niet of ze het zou waarderen als ik zo'n gesprek met haar aan zou gaan.
Met de nadruk op collega's.
Zij is al wat ouder en vind het moeilijk iets van mij aan te nemen omdat ze mij een snotneus vind. Maar vervolgens vraagt ze wel heel veel van en aan me op het moment dat ze iets niet weet.
Af en toe zitten we wel is te kletsen, maar ik merk dat we ons allebei erg op de vlakte houden. Beetje tuttenpraat zeg maar.
Dus ik weet niet of ze het zou waarderen als ik zo'n gesprek met haar aan zou gaan.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 8 juli 2009 om 16:00
Als haar fouten jou extra werk opleveren, dan zou ik dat wel aankaarten bij je leidinggevende, of eens een driegesprek aangaan.
Want het valt haar niet aan te rekenen dat ze nog niet volledig hersteld is, maar als jij jouw werk niet afkrijgt omdat je dat van haar moet "overdoen", krijg jij straks wel daardoor een negatieve beoordeling, plus dat je minder plezier in je werk hebt, en dat raakt jou ook. Als jij het gevoel hebt dat het niet zo gaat als het nu gaat, dan lijkt me NU het moment om bij je leidinggevende aan de bel te trekken, omdat hij dan samen met de arbodienst en betrokken collega misschien het re-integratieplan moet bijstellen. Als je leidinggevende echter van niemand een signaal krijgt, dan verandert er ook niks.
Want het valt haar niet aan te rekenen dat ze nog niet volledig hersteld is, maar als jij jouw werk niet afkrijgt omdat je dat van haar moet "overdoen", krijg jij straks wel daardoor een negatieve beoordeling, plus dat je minder plezier in je werk hebt, en dat raakt jou ook. Als jij het gevoel hebt dat het niet zo gaat als het nu gaat, dan lijkt me NU het moment om bij je leidinggevende aan de bel te trekken, omdat hij dan samen met de arbodienst en betrokken collega misschien het re-integratieplan moet bijstellen. Als je leidinggevende echter van niemand een signaal krijgt, dan verandert er ook niks.
woensdag 8 juli 2009 om 16:02
Tja, en dat is eigenlijk het antwoord wat ik zocht. (niet dat ik niet blij ben met de andere reacties trouwens)
Ik heb er duidelijk last van omdat ik mijn werk vaak niet afkrijg.
Maar ik heb het gevoel haar het voordeel van de twijfel te moeten geven omdat ze nog maar zo pas terug is.
En naar mijn leidinggevende stappen past voor mijn gevoel hier niet in.
Ik heb er duidelijk last van omdat ik mijn werk vaak niet afkrijg.
Maar ik heb het gevoel haar het voordeel van de twijfel te moeten geven omdat ze nog maar zo pas terug is.
En naar mijn leidinggevende stappen past voor mijn gevoel hier niet in.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 8 juli 2009 om 16:08
Als jij het echt niet meer afkrijgt en dat duurt vanaf februari, dan is het toch misschien goed er wel wat over te vertellen. Ik zou het dan brengen als een mededeling 'ik krijg het niet af', zonder negatieve emoties 'ik ben het zat'.
(Ik had niet begrepen dat jij je werk ook niet af kreeg, ik las (niet goed gelezen) alleen dat zij niet genoeg af krijgt)
Dus dit mag je zeker met de baas bespreken, je weet ook niet hoe hij/zij reageert.
(Ik had niet begrepen dat jij je werk ook niet af kreeg, ik las (niet goed gelezen) alleen dat zij niet genoeg af krijgt)
Dus dit mag je zeker met de baas bespreken, je weet ook niet hoe hij/zij reageert.
woensdag 8 juli 2009 om 16:11
Dan pak je een rol die niet bij juw functie past.
Het is niet aan jou om te bepalen of haar functioneren voldoende is en in hoeveer haar ziekte een excuus is. Jij hoeft haar helemaal geen voordeel of nadeel van de twijfel te geven. jij constateert alleen dat haar gedrag jouw prestaties negatief beïnvloeden. Het is niet jouw taak om haar reïntegratie te faciliteren, maar van je leidinggevende.
als zij zelf niet het signaal afgeeft richting leidinggevende dat zij op dit moment haar functie eigenlijk nog niet aankan ( en dat is het geval), zal iemand anders dat signaal moeten afgeven. Je kunt dan wel meedenken over een oplossing en mischien laten vastleggen dat bepalde taken voorlopig bij jou liggen, maar laat die beslissing door de leidinggevende nemen en neem m niet zelf uit medeleven voor je collega, want je krijgt dat op je brood, en ik betwijfel of collega dan voor jou in de bres springt en gaat toegeven haar hulpvraag jou teveel tijd heeft gekost.
Het is niet aan jou om te bepalen of haar functioneren voldoende is en in hoeveer haar ziekte een excuus is. Jij hoeft haar helemaal geen voordeel of nadeel van de twijfel te geven. jij constateert alleen dat haar gedrag jouw prestaties negatief beïnvloeden. Het is niet jouw taak om haar reïntegratie te faciliteren, maar van je leidinggevende.
als zij zelf niet het signaal afgeeft richting leidinggevende dat zij op dit moment haar functie eigenlijk nog niet aankan ( en dat is het geval), zal iemand anders dat signaal moeten afgeven. Je kunt dan wel meedenken over een oplossing en mischien laten vastleggen dat bepalde taken voorlopig bij jou liggen, maar laat die beslissing door de leidinggevende nemen en neem m niet zelf uit medeleven voor je collega, want je krijgt dat op je brood, en ik betwijfel of collega dan voor jou in de bres springt en gaat toegeven haar hulpvraag jou teveel tijd heeft gekost.
woensdag 8 juli 2009 om 16:30
Misschien is het voor haar een opluchting wanneer iemand aan de bel trekt. Wie weet hoeveel ze zelf merkt dat het niet gaat, maar dat ze zich niet wil laten kennen (getuige het wegvegen van het schriftje idee).
Mits dit taktisch wordt aangepakt door je leidinggevende, zouden jullie er beide beter van kunnen worden. Wellicht heeft de Arbo-arts de situatie onderschat en is ze eigenlijk nog niet toe aan deze uren?
Mits dit taktisch wordt aangepakt door je leidinggevende, zouden jullie er beide beter van kunnen worden. Wellicht heeft de Arbo-arts de situatie onderschat en is ze eigenlijk nog niet toe aan deze uren?
Ik wil ook een motto
woensdag 8 juli 2009 om 17:37
Het gaat er niet om of ze haar best doet of niet, maar of ze haar werkzaamheden aan kan. Jij constateert van niet.
Ik zou dat trouwens ook tegen die collega zeggen, voordat je naar de manager stapt. Dat jij constateert dat jij haar niet kan ondersteunen omdat je eigen werk in de knoei komt en dat je dit daarom wil voorleggen aan de manager.
Ik zou dat trouwens ook tegen die collega zeggen, voordat je naar de manager stapt. Dat jij constateert dat jij haar niet kan ondersteunen omdat je eigen werk in de knoei komt en dat je dit daarom wil voorleggen aan de manager.
donderdag 9 juli 2009 om 08:38
Ik was gisteren niet meer in de gelegenheid om te reageren, maar bedankt voor de reacties.
(ondanks dat ik het jammer vind dat er mensen zijn die hier 2 regels neerzetten met een opmerking en er vervolgens niet meer op terug komen).
Ik heb een afspraak gemaakt met mijn leidinggevende om het erover te hebben. Deze is helaas pas volgende week, maar ik hoop dat er dan wel wat gebeurd. Want op deze manier trek ik het zelf ook niet meer.
Dank voor jullie reacties!
(ondanks dat ik het jammer vind dat er mensen zijn die hier 2 regels neerzetten met een opmerking en er vervolgens niet meer op terug komen).
Ik heb een afspraak gemaakt met mijn leidinggevende om het erover te hebben. Deze is helaas pas volgende week, maar ik hoop dat er dan wel wat gebeurd. Want op deze manier trek ik het zelf ook niet meer.
Dank voor jullie reacties!
"ik ben het, Barbabelladingdong"
